Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Θηροφύλακες εν δράσει ... Συνέντευξη

Και οι δύο είναι κυνηγοί. Ο μεν πρώτος ανήκει στον κυνηγετικό σύλλογο Κλειτορίας και ο δεύτερος στον κυνηγετικό σύλλογο Βυτίνας. Τους συνάντησα στο βουνό την ώρα που έκαναν έλεγχο σε ομάδα γουρουνοκυνηγών. Ευγενέστατοι, ζήτησαν και τα δικά μου χαρτιά που πρόθυμα τους έδωσα, το ίδιο είχαν κάνει πρωτύτερα και οι γουρουνοκυνηγοί. Όταν τελείωσαν τον έλεγχο, τους ζήτησα να μιλήσουν στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι». Δέχτηκαν.
Νέα παιδιά και τα δύο, ευγενέστατα όπως προανέφερα, φάνηκε πως γνωρίζουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Και πρέπει να αναφέρω εδώ τις επιφυλάξεις μου για την Θηροφυλακή από παλαιότερο άρθρο, στο οποίο έκανα αναφορά για την απουσία της και πως ποτέ μου δεν την είχα συναντήσει. Και ήλθαν έτσι τα πράγματα που διαπίστωσα εκ του εγγύς τις δυσκολίες της δουλειάς τους και την πολύτιμη προσφορά τους στην κυνηγετική οικογένεια. Η Θηροφυλακή είναι η ισχυρότερη απάντηση σε όλους εκείνους που «κόπτονται» για το καλό της πανίδας του τόπου μας από τα γραφεία και τα μεγάλα projects μη γνωρίζοντας ούτε κατά διάνοια τι εστί δάσος, τι εστί ελληνική φύση, τι εστί περιβάλλον. Η Θηροφυλακή για να είναι ισχυρή, εμείς όλοι οφείλουμε να αγκαλιάσουμε το δύσκολο και επικίνδυνο έργο της.

Συνέντευξη με τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου Χρήστο Θεοδωρόπουλο από Καλάβρυτα Αχαΐας και Ιωάννη Καρπούζο από Καμενίτσα Αρκαδίας
Μιλήστε μας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο βουνό με τους κυνηγούς.
Βασικό μειονέκτημα αρκετών κυνηγών είναι ότι δεν δέχονται εύκολα τον έλεγχο. Μας δημιουργούν προβλήματα λέγοντας μας πως δεν έχουμε δικαίωμα να τους ελέγξουμε και η συμπεριφορά τους πολλές φορές δεν είναι η αρμόζουσα. Και έχουμε παρατηρήσει, τα περισσότερα προβλήματα προέρχονται από εσάς τους γουρουνοκυνηγούς διότι οι περισσότερες ομάδες είναι πολύ μεγαλύτερες των δέκα ατόμων. Και μας είναι δυσάρεστο μερικές φορές που δεν μπορούμε να διακρίνουμε αν ο μεγάλος αριθμός κυνηγών που βρίσκεται σε μικρή σχετικά απόσταση, είναι μία, δύο ή ακόμα και τρείς ομάδες. Πιστεύουμε πως στις μεγάλες ομάδες σκοπός δεν είναι να ευχαριστηθούν το κυνήγι αλλά το εμπόριο κρέατος. Από κυνηγούς λαγού, μπεκάτσας κτλ. δεν αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα. Νομίζουμε είναι θέμα παιδείας και η Ομοσπονδία καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξαλειφθούν τα προβλήματα αυτά. Ένα άλλο πρόβλημα είναι αυτό της ανεξέλεγκτης κάρπωσης των θηραμάτων. Θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα αυτό κατά τη γνώμη μας αν υπήρχαν κέντρα ελέγχου. Αυτή όμως η προοπτική απαιτεί επιπλέον άτομα και εμείς είμαστε λίγοι για να ανταπεξέλθουμε σε ένα τέτοιο μέτρο υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.

Με τα Δασαρχεία και την Αστυνομία έχετε συνεργασία;
Τα Δασαρχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν υπολειτουργούν προς την κατεύθυνση αυτή της φύλαξης και αναγκαζόμαστε και είμαστε νύκτα και ημέρα σε διαρκή επιφυλακή. Λειτουργούν σε ώρες δημοσίων υπηρεσιών και μετά τις δυόμισι το μεσημέρι δεν μπορείς να βρεις δασικούς. Και με την αστυνομία όμως δεν έχουμε την συνεργασία που θα θέλαμε. Και αυτοί μας λένε ότι έχουν έλλειψη προσωπικού και δεν μπορούν να ανταποκριθούν αρκετές φορές σε καλέσματά μας.

Λαθροθήρες, η μεγάλη πληγή που μας ντροπιάζει όλους. Μιλήστε μας για αυτούς.
Τα πράγματα με τους λαθροθήρες είναι εκτός από δύσκολα και περίπλοκα. Κινούμαστε πάντα σε συνεργασία και όχι μεμονωμένα διότι είναι και επικίνδυνο να πάς μόνος σου να τους αντιμετωπίσεις. Μπορεί και να μας σκοτώσουν, η νύκτα είναι περίεργη και δεν γνωρίζεις ποιους θα αντιμετωπίσεις, ποιοι είναι και πόσοι είναι. Είναι λαθροθήρες για κυνήγι; Είναι για ναρκωτικά; Ποτέ δεν ξέρουμε. Αν είχαμε την δυνατότητα να φέρουμε όπλα τα πράγματα ίσως ήταν διαφορετικά. Όχι για να σκοτωθούμε, όμως το όπλο δημιουργεί φόβο και αυτός που παρανομεί στο δάσος - τη νύκτα ειδικότερα, ξέρει ότι είμαστε άοπλοι και μας αντιμετωπίζει ανάλογα.
Είστε μέλη κυνηγετικών συλλόγων. Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν τους Θηροφύλακες λέγοντας πως ελέγχουν κατ’ επιλογή. Είστε και φίλοι με κυνηγούς ή και συντοπίτες σας. Πόσο δυσκολεύει το έργο σας σε αυτές τις περιπτώσεις;
Είμαστε μέλη κυνηγετικών συλλόγων και αυτό κάνει ποιο εύκολη τη δουλειά μας γιατί είμαστε και οι ίδιοι κυνηγοί.Δεν ελέγχουμε ποτέ κατ’ επιλογή κυνηγούς, διότι ο έλεγχος είναι για όλους ο ίδιος από τη στιγμή που θα βρεθούμε στο βουνό. Εξάλλου, αν ο κάθε κυνηγός είναι νόμιμος, φέρει δηλαδή μαζί του την άδεια κυνηγίου κτλ. είναι νόμιμος οπότε και αυτός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Είμαστε φίλοι με κυνηγούς και κάθε άλλο παρά δυσκολεύουν οι κοινωνικές μας σχέσεις την δουλειά μας. Θα λέγαμε πως η ιδιότητά μας αυτή γίνεται απόλυτα σεβαστή από φίλους και συμπατριώτες μας. Και τούτο επειδή όλοι είμαστε μέλη της ίδιας κοινωνίας.
-----------------------------------------------------------------------------
Πολλά θα μπορούσα να ρωτήσω ακόμα τους δύο Θηροφύλακες και σε περισσότερα και πιο κατατοπιστικά πράγματα για τη δύσκολη δουλειά τους θα μπορούσαν να απαντήσουν. Όπως όμως προείπα, η συνέντευξη δόθηκε στο βουνό, την ώρα που αυτοί εκτελούσαν την υπηρεσία τους αλλά κι εγώ είχα μείνει λίγο πίσω από την υπόλοιπη ομάδα μου κι έπρεπε να φύγω. Και θα πρέπει να αναφέρω εδώ την ισότιμη αντιμετώπιση που είχαμε όσοι βρεθήκαμε την ίδια εκείνη ώρα στον έλεγχο, δεδομένου ότι υπήρχαν ανάμεσά μας και δύο πρόεδροι κυνηγετικών συλλόγων, εκείνων της Αρχαίας Ολυμπίας και του Πύργου.

Τους ευχαριστώ και τους δυό για τον χρόνο τους και την προθυμία τους. Και σαν κυνηγός, τους ευχαριστώ για τη δύσκολη δουλειά που κάνουν.

--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009”--

Η πηγή της ... ζωής

Εδώ στο χωριό, οι λιγοστές ψυχές που πυρώνονται στο τζάκι, γνωρίζουν καλά τα γυρίσματα του καιρού. Και σήμερα οι καμινάδες είναι στα πάνω τους. Μέσα στο παραγώνι, η θράκα έχει γεμίσει από κάστανα, πατάτες και γεύσεις. Ο σοφράς φιλοξενεί τη μποτίλια το τσίπουρο και τα μισοάδεια ποτήρια. Τα πρόσωπα, είναι γελαστά και αναψοκοκκινισμένα, από τη φωτιά θες ή από το γλυκό οινόπνευμα.

Έξω, η θερμοκρασία είναι πολύ κάτω από το μηδέν. Και όλα τριγύρω κάτασπρα να δείχνουν τον καλό χειμώνα. Η απόλυτη ησυχία σπάζει αραιά και που από κάποιο γάβγισμα του φύλακα σκύλου. Τα πάντα κυλούν με ηρεμία.

Στις πηγές που βρίσκονται στα ψηλότερα, έφτασα με δυσκολία. Ένα παχύ στρώμα πάγου και στη ρίζα του να κυλά η ζωή. Παλαιότερα, ο θεός των πηγών ήταν ο Ποσειδώνας ο Ίππιος. Πολύ αργότερα απαρνήθηκε τις πηγές, τις λίμνες, τα ποτάμια και έγινε θεός των θαλασσών. Η πηγή όμως δεν ξέχασε ποτέ τον πατέρα της, τον δημιουργό της. Και φροντίζει από τότε, λικνίζοντας το κορμί της ανάμεσα από σχισμές βράχων στα έγκατα της γης, και ξεπηδά στην επιφάνειά της ύστερα από μακρύ και κουραστικό ταξίδι. Μας δίνει ζωή ευχαριστώντας τον δημιουργό της.
Και εμείς, κάτοικοι και φιλοξενούμενοι στον θαυμαστό πλανήτη μας, οφείλουμε να προστατεύσουμε τις πηγές. Την φύση μας την ίδια. Όλα άσπαστος κύκλος, σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι που το αρχινά η ζωή και το ολοκληρώνει ο θάνατος. Όλα μία φυσική συνέχεια σε αυτό που ονομάζομαι Κόσμο, ομορφιά δηλαδή.

Παρατηρώντας το δρομολόγιο του νερού, διαπιστώνω τη χαρά που δίνει στο πέρασμα του. Στο κάθε πλάσμα της φύσης είτε αυτό λέγεται άνθρωπος είτε ζώο ή πουλί ή ταπεινό βοτάνι. Διαπιστώνω ότι αυτό το ευλογημένο νερό θρέφει με αγάπη τον οποιοδήποτε κάτοικο αυτού του πλανήτη. Δίχως να γυρεύει ανταμοιβή, δίχως να περιμένει ένα «ευχαριστώ». Και όλοι οι κάτοικοι στον πλανήτη μας, εκτός από εμάς τα έλλογα όντα, δέχονται με ευγνωμοσύνη το δώρο του Ίππιου Ποσειδώνα. Εμείς, με τα έργα μας και τον τρόπο που ζούμε, φροντίζουμε για τα χειρότερα. Η ασέβεια αυτή, μας έκανε να εκπέσουμε στα μάτια του δημιουργού. Και από το χρυσό γένος που όλα γινόντουσαν με σύνεση και τάξη, φτάσαμε στην εποχή του σιδήρου που κυρίαρχο συστατικό της είναι η παράνοια.

Εμείς όλοι, είμαστε από τη φύση μας κυνηγοί. Αρέσει δεν αρέσει η εκδοχή αυτή, ο άνθρωπος από τα πρώτα του δειλά βήματα στον πλανήτη μέχρι και σήμερα, παρέμεινε κυνηγός. Για την επιβίωση. Για τον άσπαστο κύκλο. Τολμώ να πώ ότι ο άνθρωπος, για να ανταμώσει και πάλι τον προορισμό του, οφείλει να πάει πάλι στη φύση. Να γίνει και πάλι κυνηγός. Να εισχωρήσει στα μυστικά της και να διδαχθεί.

Αν βρεθείτε σε μία μικρή πηγούλα, σταματήστε και σκύψτε να γευτείτε τη δροσιά της. Ας είναι και χειμώνας. Αμέσως θα αναζωογονηθείτε. Πλύνετε τα χέρια σας και το πρόσωπό σας. Και αφουγκραστείτε, τους παράξενους ήχους και το ψιθύρισμα του αέρα. Νιώστε πως δεν είστε μόνοι σας. Τριγύρω σας η ζωή είναι υπαρκτή. Και κυνηγά τη δική της επιβίωση.

Εμείς οι κυνηγοί, αν ξεπεράσουμε τα «εγώ» μας, μπορούμε να φέρουμε πάλι κοντά μας τον Ίππιο Ποσειδώνα.

--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του «Τύπος - Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009”--

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Στο Πήλιο στο Κεραμίδι… μια τρύπα στο νερό!

Εκεί στο βόρειο Πήλιο, υπάρχει ένα χωριό που το λένε Κεραμίδι. Αρχοντοχώρι, με παραλία μικρή κι ονειρεμένη. Φτάνεις έπειτα από φανταστική διαδρομή αφού περάσεις τη λίμνη Κάρλα. Κοντά εκεί και το χωριό του φίλου μου του στρατηγού του Απόστολου, το Βένετο. Ο στρατηγός Απόστολος πιστεύει πως είναι γνήσιο τέκνο των Μυρμιδόνων του μεγάλου Αχιλλέα. Και καμαρώνει για τον πανέμορφο τόπο του και δικαίως θα ‘λεγα.

Φτάσαμε έναν καυτό Ιούλιο και στήσαμε τις σκηνές μας στη παραλία στο Κεραμίδι. Μετρήσαμε δέκα – δεκαπέντε άτομα όλα κι όλα. Ντόπιοι όπως μάθαμε στη συνέχεια. Με ένα μοναδικό και ταπεινό ταβερνάκι, του Κωστή που τους χειμώνες ζούσε στο Βόλο. Στην παρέα μας ήταν ο Νικόλας, η Μάρω, η Ζωή, η Γιώτα και η αφεντιά μου. Ο Νικόλας σαν μεγάλος ψαράς που είναι (!!), είχε φέρει μαζί του και όλες του τις αρματωσιές. Ψαροντουφεκάς δεινός.

Εκεί κατά τη δύση του ήλιου – την πρώτη μας μέρα στη φανταστική παραλία, μας ρωτά ο Νικόλας: «θέλουμε να φάμε ψάρι;» Ναι Νικόλα ψάρι, όλοι με μια φωνή. Και πέφτει ο Νικόλας αρματωμένος. Κι ενώ εμείς απολαμβάναμε το μπάνιο μας στο βάθος ο Νικόλας «βουτούσε» για το δείπνο της παρέας. Πέρασε ώρα πολλή, εμείς από τον προαύλιο χώρο των σκηνών μας, απολαμβάναμε το εξαίσιο λυκόφως που μας κύκλωνε. Και να! ο Νικόλας αναδύθηκε σαν άλλος Ποσειδώνας. Βουτήξαμε πάλι στη θάλασσα να βοηθήσουμε στην μεγάλη ψαριά που μας έφερνε. Όμως…… ο Νικόλας γύρισε όπως πήγε. Τι έγινε Νικόλα; που είναι τα ψάρια; Τι να πώ βρε παιδιά, πρώτη φορά μου συμβαίνει να πέφτω και να μην βλέπω ούτε ένα ψάρι!!
Έτσι γνωρίσαμε τον Κωστή με το ταβερνάκι και την γυναίκα του. Που είχε ένα ταπεινό βαρκάκι και κάθε μέρα είχε ψάρι, όχι πολύ, αλλά είχε. Βουτούσε ο Κωστής κάθε πρωί με μία απλή μάσκα και έβγαζε χόρτα της θάλασσας για σαλάτα. Όχι αρμυρίκια, αυτά τα ξέρω. Αυτά του Κωστή, με λαδάκι και λεμόνι, παρέα με το φρέσκο ψάρι της κάθε ημέρας. Και κάθε σούρουπο πήγαινε με τη βαρκούλα και άφηνε δίκτυα, όχι μακριά από την παραλία.
Ο Νικόλας όμως δεν το έβαζε κάτω. Την επόμενη ημέρα, αχάραγα ακόμα, βουτήξαμε όλη η παρέα για το μπάνιο μας. Και ο Νικόλας βιαστικός απομακρύνθηκε με το ψαροντούφεκο ανά χείρας. Ώσπου ακούσαμε μια δυνατή κραυγή! Και είδαμε τον Νικόλα να μας κάνει νεύμα να πάμε κοντά του. Κολυμπήσαμε γρήγορα να δούμε τι είχε πιάσει. Τίποτα δεν είχε πιάσει, του έφυγε από τα χέρια το ψαροντούφεκο και δεν το έβρισκε! Χάλαγε την ησυχία της θάλασσας με τις φωνές του. Δώσε μου Νικόλα τη μάσκα να δω κι εγώ. Την πήρα και μπαίνω μέσα…. Το βάθος δέκα – δεκαπέντε μέτρα περίπου. Κάνω ένα γύρο και βλέπω το ψαροντούφεκο να μισογυαλίζει χωμένο ανάμεσα σε φύκια. Νικόλα εδώ είναι. Του δείχνω το σημείο και ορμά το θηρίο και σε λίγο βγαίνει με το όπλο στο χέρι.
Και τις πέντε ημέρες που ήμασταν στη παραλία στο Κεραμίδι, ο Νικόλας μια τρύπα στο νερό έκανε με τις αρματωσιές του και τα λόγια τα μεγάλα!, ο Κωστής όμως πάντα χαμογελαστός και ευδιάθετος μας φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο. Πάντα με φρέσκο ψάρι ημέρας. «Κωστή», αύριο το μεσημέρι φεύγουμε, θα συνεχίσουμε για Πολυδένδρι, Τέμπη και θα πάμε στα Αμπελάκια. Τι λές, μπορούμε πριν φύγουμε να φάμε καμιά κακαβιά; Το χαμόγελο του Κωστή λάμπρυνε τη μέρα: «θα φάτε».

Και την ημέρα της αναχώρησης γευτήκαμε τη θεϊκή κακαβιά του Κωστή και της γυναίκας του. Κακαβιά για είκοσι άτομα, φιλέψαμε και δυό παρέες που είχαμε γνωρίσει εκεί, έφαγε και ο Νικόλας όση μπορούσε περισσότερο – πάνω από πέντε πιάτα το θηρίο!, φάγαμε κι εμείς και έμεινε και γι’ άλλους. Μας ζήτησε ο Κωστής και το υπέρογκο ποσό των 20 ευρώ!! και από δίπλα ο Νικόλας να μας λέει: «έχω βγάλει εγώ πετρόψαρα και έχω φάει κακαβιές!!». Ναι Νικόλα, κοιμήσου τώρα…
---------------------------------------------------------------------------
Αν κανείς φίλος από τον Βόλο ή τα μέρη του Πηλίου διαβάσει το παρόν άρθρο και γνωρίζει τον Κωστή με το ταβερνάκι στο Κεραμίδι, ας του πεί ότι του το αφιερώνω.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Τρείς σπάνιες συνταγές αγριογούρουνου...

Ακούω κατά περιόδους αρκετούς συνανθρώπους μου να αναρωτιούνται: «πως αντέχεις και γεύεσαι έναν αγριόχοιρο, δεν τον λυπάσαι;». Αυτοί όμως που τρώνε τις ορμόνες και τις τοξίνες, τις βιομηχανικές τροφές και τα ύποπτα κατασκευάσματα, τα «οικολογικά ορθώς» θρεμμένα χορτάρια και ζώα αναρωτήθηκαν ποτέ τη δηλητήρια συνηθίζει ο οργανισμός τους;

Εμείς οι κυνηγοί είμαστε τυχεροί – το ίδιο και οι φίλοι μας, που έχουμε τη δυνατότητα να γευτούμε τα αγαθά της φύσης είτε κυνηγώντας τα είτε συλλέγοντάς τα. Διότι ο κυνηγός, εκτός από το κυνήγι, θα σκύψει με το μαχαίρι του να κόψει και κάποιο αγριόχορτο στο βουνό που βρίσκεται. Και τις περισσότερες φορές αυτό ακριβώς γίνεται, πίσω στο σπίτι χορταρικά του βουνού πηγαίνουν και που και πού τα αποτελέσματα της κάρπωσης.

Είμαστε τυχεροί εμείς οι κυνηγοί διότι έχουμε γευτεί το «άγριο» σε πολλές εκδοχές. Από το κλασικό «στιφάδο», το «κοκκινιστό» βεβαίως σε άπειρες παραλλαγές μέχρι και «φρικασέ!» Σήμερα λοιπόν έχουμε συνταγές με αγριόχοιρο. Σας δίνουμε τρείς συνταγές: η πρώτη και η πιο διάσημη από τον «μάγειρα Αθήναιο» που την πρωτοδημοσίευσε στον flash.gr και την πήραν ανά την Ελλάδα και την έκαναν δική τους πολλοί «μερακλήδες».

Για να διαβάσετε τη συγκεκριμένη συνταγή που είναι και μεγάλη η άτιμη!, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα Arcadians.gr στην «φύση & οικολογία». O μάγειρας Αθήναιος εκτός από τη συνταγή μας αναλύει με τον δικό του τρόπο ποιο κρέας ονομάζουμε κυνήγι.

-------------------------------------------------
Έχετε δοκιμάσει ποτέ «αγριόχοιρο φρικασέ»; Αν όχι, η συνταγή που ακολουθεί δια χειρός Πόπης Ντάβου από το Ράφτη Ηραίας Αρκαδίας, δίνει άλλη διάσταση στις γεύσεις που ξέρατε.

Η τρίτη συνταγή «αγριόχοιρος ψητός στον φούρνο» προέρχεται εξ Ιταλίας από τον φίλο μας τον Φραντζέσκο Συρακουσάνο. Την δοκίμασα πρόσφατα με μια «παλαβή παρέα» και είχαμε ομαδικές λιποθυμίες γεύσεων. Φραντζέσκο είσαι μέγας!

Συνταγή Πόπης Ντάβου «Αγριόχοιρος φρικασέ».
Υλικά για δύο κιλά κρέας
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 φλυτζάνια λάδι
1 κουταλάκι πιπέρι
1 κουταλάκι αλάτι
1 φλυτζάνι λευκό κρασί

Άγρια χόρτα (τουλάχιστον 3 κιλά)
2 αυγά (για το αυγολέμονο)
Το ζουμί απο 1 λεμόνι.

Εκτέλεση
Βάζουμε κρέας στο νερό αλλάζοντάς το κάθε μισή ώρα για 3 ώρες μέχρι να καθαρίσει από το αίμα του.
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κρέας στο λάδι, το αλατοπιπερώνουμε και το σβύνουμε με το κρασί.
Προσθέτουμε δυο ποτήρια νερό και χαμηλώνουμε τη φωτιά αφήνοντας να βράσει το κρέας.Όταν βράσει το κρέας το βάζουμε σε μια άλλη κατσαρόλα και μέσα στο ζουμί του βάζουμε τα χόρτα να βράσουν. Όταν κοντεύουν να βράσουν βάζουμε και πάλι το κρέας μέσα να πάρει βράσει μαζί με τα χόρτα και να μείνει λίγο ζουμί.
Αυγοκόβουμε και περιχύνουμε τα χόρτα με το κρέας.
--------------------------------------------------------
Συνταγή Φραντζέσκου «Αγριόχοιρος ψητός στο φούρνο με πατάτες»
Υλικά για 3 κιλά αγριογούρουνο
Για τη μαρινάδα
κόκκινο κρασί
1 κ.γ. μπαχάρι
5 φύλλα δάφνη
μισό ματσάκι σέλινο
4 καρότα
2 μέτρια κρεμμύδια
2 πιπεριές (μια κίτρινη μια πορτοκαλιά)
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Εκτέλεση
Κόβουμε το αγριογούρουνο σε μερίδες. Το μαρινάρουμε για τουλάχιστον 12 ώρες στο κόκκινο κρασί, στο μπαχάρι και τη δάφνη.
Σε ένα μεγάλο ταψί, βάζουμε το αγριογούρουνο μαζί με το σέλινο, τα κρεμμύδια, τα καρότα και τις πιπεριές, όλα ψιλοκομμένα. Αλατίζουμε, πιπερώνουμε. Προσθέτουμε ένα φλιτζάνι λάδι και λίγο πάνω από δύο ποτήρια νερό. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 3 ώρες. Γυρίζουμε τακτικά τα κομμάτια του κρέατος. Αν δούμε ότι στεγνώνει, προσθέτουμε νερό.

Πατατούλες
Υλικά
1 1/2 κιλό πατάτες μικρές, στρογγυλές
1 κ. σούπας δενδρολίβανο
1 πρέζα φασκόμηλο
3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
αλάτι
πιπέρι
μισό φλυτζάνι λάδι

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τις πατάτες από το χώμα,, αλλά δεν τις ξεφλουδίζουμε! Αν κάποιες είναι πιο μεγάλες, τις κόβουμε απλά στη μέση. Σε ένα αντικολλητικό ταψί, βάζουμε τις πατάτες και τα υπόλοιπα υλικά, το λάδι και 1 1/2 φλυτζάνι νερό. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο στους 180 βαθμούς. Σε περίπου 1 ώρα είναι έτοιμο.

Καλή σας (μας) όρεξη!!.

--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό
«Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009”--

Οι Κοτζαμπάσηδες ... του χθές.

«Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί» τραγουδούσε ο μεγάλος και αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης. Και ο στίχος αυτός ήλθε στο νού μου στο καθημερινό εικοσάλεπτο άδειασμα του μυαλού και στο κενό που δημιουργείται μέχρι την ολική επαναφορά στα καθημερινά!. Καλά είμαι γιατρέ μου; Ρώτησα μια φορά κολλητό φίλο μου ψυχίατρο! «καλά είσαι παιδί μου» με καθησύχασε ο δόκτορας. Και ησύχασα, μου έφυγε ένα βάρος!.

Το «μπήκαν στη πόλη οι οχτροί» το άκουσα από τα χείλη συμπατριώτη μία φορά πριν από λίγα χρόνια που είδε να περνάνε κυνηγοί από το χωριό. Γιατί είναι οχτροί μπάρμπα; Γιατί παιδάκι μου αυτοί δεν είναι κυνηγοί, στρατός είναι ολάκερος σε φάλαγγα. Δεν βλέπεις; Δεκαπέντε αυτοκίνητα και βάλε και σε κάθε αμάξι δύο και τρία και τέσσερα άτομα. Για κυνήγι πάνε ή για να πάρουνε την πόλη;

Η αλήθεια είναι πως παλιότερα – όπως έλεγε στο προηγούμενο τεύχος και ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου, οι μεγάλες ομάδες υπήρχαν και σκόρπιζαν τον τρόμο με τα πολυπληθή μέλη τους της τάξης των 40 – 50 ατόμων! Και είχαν γίνει πολλά ευτράπελα και σοβαρά επεισόδια με τους «καταδρομείς» του γλυκού νερού. Και βέβαια, τέτοιοι στρατοί ζούσαν και συντηρούνταν από το εμπόριο του κρέατος των αγρίων. Και όλες οι ομάδες που κυνηγάμε στην Πελοπόννησο, είχαμε έλθει σε επαφή με τους «αρματολούς και κλέφτες» των ορέων, είτε εκ του εγγύς είτε μαθαίνοντας από τρίτους για τις «θαυμαστές πράξεις τους».

Ευτυχώς όμως, με τη πάροδο του χρόνου οι μισθοφορικές αυτές ομάδες διαλύθηκαν. Φαίνεται πως το «αφεντικό» δεν μοίραζε σωστά τα λάφυρα. Τους έκανε ζαβολιές!. Οι πολυπληθείς αυτές ομάδες όμως δεν ήσαν παρά μόνο από ντόπιους κυνηγούς της Πελοποννήσου πιστεύω. Και είχαν και αρχηγό με ηγετικές ικανότητες. Κάτι σαν τον παλιό Κοτζαμπάση που είχε τσιφλίκια μέχρι εκεί που έφτανε η ματιά του και ακόμα πιο πέρα. Αλλά οι Κοτζαμπάσηδες είχαν και τους Κάπους για να μαζεύουν τους παράδες. Και κάποια στιγμή επαναστάτησαν και οι Κάποι και έκαναν δικές τους ομάδες. Γίνηκαν και αυτοί σπουδαίοι. Ίδια περίπτωση με το θέμα μας, οι υποστακτικοί του αφεντικού μη αντέχοντας την άδικη μοιρασιά της λαφυραγωγίας (κρέας αγρίου), επαναστάτησαν και έκαναν δικές τους μικρές ομάδες. Και σώθηκε η Πελοπόννησος από τα τάγματα των αγρίων. Με τον καιρό πιστεύω πως θα αλλάξει και η νοοτροπία των νέων καπετάνιων (Κάπων) και θα «ασπασθούν τις βουλές της διοίκησης» (των νόμων).

Πολλές φορές όμως δημιουργούνται μεγάλες ομάδες από αφέλεια και μόνο, από την καλή διάθεση να κυνηγήσουν όλοι. Για παράδειγμα: ομάδα που απαρτίζεται από πολύ καλά παιδιά, καλεί φίλια ομάδα που βρίσκετε σχετικά κοντά. Την καλεί για να κυνηγήσουν παρέα – τη στιγμή που η άλλη ομάδα δεν βρήκε γουρούνια. Η πρόθεση λοιπόν είναι καλή. Το αποτέλεσμα όμως όχι. Διότι η ομάδα από μικρή που είναι και νόμιμη, γίνεται ξαφνικά μεγάλη και παράνομη. Και από εκεί και πέρα αρχίζουν να αυξάνουν και οι κίνδυνοι ατυχήματος. Οι κανόνες ασφαλείας της ομάδας χάνονται με το σμίξιμο της με άλλη. Αλλά και ο ζωτικός χώρος που θα κινηθεί η νέα μεγάλη ομάδα αυξάνει, με αποτέλεσμα να δέχονται πιέσεις οι γειτονικές παρέες. Αλλά το σοβαρότερο ίσως είναι ότι οι αγρότες – κτηνοτρόφοι της περιοχής να νιώθουν εντελώς ανασφαλείς. Διότι κακά τα ψέματα, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αγρότες που έχουν δεινοπαθήσει (πολλές περιπτώσεις κατά το παρελθόν) από δικά μας λάθη και ανεπίτρεπτες πρακτικές.

Πραγματικά είναι εντυπωσιακό αυτό που γίνεται στη χώρα μας με το κυνήγι. Μας δίνετε η ευκαιρία να απολαύσουμε τη φύση μέσα από το κυνήγι, να γνωρίσουμε τόπους άγνωστους, να αγναντέψουμε από παλιά καραούλια και ερειπωμένους καστρόπυργους, να αδειάσουμε το μυαλό μας από τα σκουπίδια της πόλης, να αναζωογονηθούμε. Και εμείς τι κάνουμε; Καταστρέφουμε αυτά που αγαπάμε.

Υπάρχει λύση για να σωθεί το κυνήγι και να μπορούμε να έχουμε όλοι εμείς μια όμορφη ενασχόληση; Ναι, υπάρχει και είναι απλή, πολύ απλή. Να τηρούμε τους Νόμους και τις κυνηγετικές διατάξεις. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Μπορούμε;

--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009”--

Παρουσίαση ομάδας αγριόχοιρων από την Δράμα

Μας μιλά ο πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου "Άρτεμης" από την Δράμα, ο Δημήτρης Ευμοιρίδης

α) Πρόεδρε, ας αρχίσουμε από το Νομό Δράμας. Μιλήστε μας για τις φυσικές ομορφιές του Νομού σας, την προστασία του περιβάλλοντος, τις προοπτικές που διαγράφονται μέσα από εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης.
Ο νομός Δράμας είναι το πλείστον ορεινός, με κυρίαρχους τους ορεινούς σχηματισμούς της Δυτικής Ροδόπης στα βόρεια και βορειανατολικά, του Ορβήλου στα βορειοδυτικά, του Μενοίκιου στα δυτικά, της Λεκάνης στα νοτιοανατολικά και του Φαλακρού στο κέντρο. Στο νότιο τμήμα του βρίσκεται η εύφορη πεδιάδα της Δράμας που στα χαμηλότερα τμήματα της (υψομετρικά) βρισκόταν (αποξηραμένη σήμερα) η λίμνη Βοϊράνη την οποία τροφοδοτούσαν οι ποταμοί Λυδίας και Αγγίτης. Τον νομό διασχίζει ο ποταμός Νέστος, ο οποίος εισέρχεται από την γείτονα Βουλγαρία στα βόρεια του νομού και αφού τον διασχίσει διαγώνια με κατεύθυνση νοτιοανατολική, τον εγκαταλείπει για να συνεχίσει στο νομό Ξάνθης. Ο Νέστος αποτελεί και το φυσικό νοτιοδυτικό όριο της οροσειράς της Ροδόπης.
Οι ορεινοί αυτοί σχηματισμοί είναι καταπράσινοι με αποτέλεσμα το 80% περίπου της επιφάνειας του νομού να καλύπτεται με δάση ή θαμνώδες. Τα δάση της Ροδόπης με κυρίαρχο δέντρο την ερυθρελάτη παράγουν το μεγαλύτερο ποσοστό, ποσοτικός και ποιοτικός, της εγχώριας ξυλείας Για το λόγω αυτό και τα κυνηγοτόπια που συνθέτει το τοπίο του τόπου μας, ευνοούν την ανάπτυξη των μεγάλων θηραμάτων. Βέβαια το τοπίο αυτό είναι και το δέλεαρ για την εμφάνιση πολιτικών προθέσεων και τάσεων για οικοανάπτυξη, ίδρυση εθνικών πάρκων και άλλων προστατευόμενων περιοχών, που στην ουσία στόχο έχουν το << ροκάνισμα >> ευρωπαϊκών κονδυλίων και καθόλου ίσως την προστασία και την ορθολογική ή αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων. Σ’ αυτό το πλαίσιο ίσως και το κυνήγι αντιμετωπίσει προβλήματα στο άμεσο μέλλον. Γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζετε σ’αυτούς τους κύκλους υπάρχει η άποψη, εσφαλμένα βέβαια, ότι το κυνήγι δεν συνάδει με την προστασία και διατήρηση του περιβάλλοντος. Πάντως μιας και μου δίνετε αυτή η δυνατότητα θα ήθελα μέσα από αυτές τις στήλες να δηλώσω, ως ένας άνθρωπος που γεννήθηκα και συνεχίζω να ζω και να δραστηριοποιούμαι σε αυτό το τοπίο, ότι αν οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες που θα λάβουν τις όποιες αποφάσεις για περαιτέρω προστασία και διατήρηση αυτού του μοναδικού οικοσυστήματος, είτε ιδρύοντας εθνικά πάρκα, είτε δεν ξέρω τι άλλο, διώξουν από μέσα τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται και προσφέρουν σε αυτό και ταυτόχρονα ζουν από αυτό (υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι, κυνηγοί κ.α.), οι πράξεις τους αυτές θα γυρίσουν ως μπούμερανγκ, όχι εναντίον τους δυστυχώς, αλλά εναντίον του ίδιου του οικοσυστήματος. Και να γίνω πιο σαφής θα σας κάνω μια ρητορική ερώτηση: σε μια δασική πυρκαγιά ποιοι τρέχουν να τη σβήσουν, οι υλοτόμοι ή οι οικοτουρίστες.
Όσο για τις λοιπές ομορφιές του νομού μας να προσθέσω ότι διαθέτει ένα υπέροχο σπήλαιο αυτό του Μααρά στις πηγές του Αγγίτη, χιονοδρομικό κέντρο στο Φαλακρό, μουσείο φυσικής ιστορίας της Ροδόπης στον οικισμό του Παρανεστίου, ιερό του Διόνυσου στον οικισμό της Καλής Βρύσης, σπουδαίες μεταβυζαντινές εκκλησίες, της πηγές της Αγίας Βαρβάρας στο κέντρο της πόλης και πολλά άλλα αξιοθέατα τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για τουριστικές δραστηριότητες.

β) Σαν Πρόεδρος, μιλήστε μας για τις δράσεις του συλλόγου σας.
Ο κυνηγετικός σύλλογος Δράμας ανεβάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά τα τελευταία χρόνια πραγματοποιεί μια σειρά δράσεων, που βοηθούν την άγρια πανίδα και την προστασία του περιβάλλοντος. Με αγάπη, μεράκι και με πολύ καλή συνεργασία, αφιερώνοντας τον ελεύθερο χρόνο μας , προβαίνουμε σε μια σειρά φιλοθηραματικών δραστηριοτήτων, όπου χωρίς τη συμβολή, την εμπειρία και τις επιστημονικές γνώσεις του επιστημονικού συνεργάτη Θεοφάνη Καραμπατζάκη, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί τόσο αξιόλογο έργο. Επίσης δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αξιόλογο και επιτυχές έργο, χωρίς τη συνεργασία και συγκατάθεση της Δασικής Αρχής, η οποία είναι και η εποπτεύουσα Αρχή του Συλλόγου μας. Νιώθω την υποχρέωση να ευχαριστήσω, εκ μέρους του Δ,Σ, τον Δ/ντή Δασών, τον Δασάρχη, τον Προϊστάμενο Θήρας και τους Δασικούς υπαλλήλους, για την άψογη συνεργασία που έχουμε, σε θέματα που αφορούν το Σύλλογο και το κυνήγι γενικότερα.
1. Στα πλαίσια του προγράμματος βελτίωσης των βιοτόπων και ενίσχυσης της άγριας θηραματοπανίδας με τροφή, προβαίνουμε στις εξής δραστηριότητες:
α) Πραγματοποιούμε δεντροφύτευση άγριων καρποφόρων δέντρων, ως επί των πλείστον καστανιές, τον μήνα Μάρτιο με αφορμή τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας της Δασοπονίας. Ο χώρος όπου γίνεται η δεντροφύτευση, περιφράσσετε με πασσάλους καστανιάς και σύρμα ίσιο και αγκαθωτό. Τοποθετούμαι πόρτα με λουκέτο, οπότε είναι προστατευμένο από τα ζώα. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε στην περιοχή μας, αλσύλλια καστανιάς.
β) Πραγματοποιούμε σπορές ηλιόσπορων σε αγροτεμάχια που εκμισθώνει ο σύλλογος, για να κρατήσουμε τα τρυγόνια.
γ) Διαθέτουμε σπόρους σε σακουλάκια στους κυνηγούς για την σπορά τους σε κυνηγότοπους. Τροφή για λαγό – πέρδικα και άλλα θηράματα. Τα αποτελέσματα όπως μας πληροφορούν οι συνάδελφοι, είναι θετικά.
2. Το Υπουργείο μας διαθέτει κάθε χρόνο από τα κρατικά εκτροφεία φασιανούς για τον εμπλουτισμό των βιοτόπων. Οι φασιανοί τοποθετούνται στους πυρήνες προσαρμογής και απελευθέρωσης, που έχουν κατασκευαστεί από τον σύλλογο, και τους οποίους δακτυλιώνει. Όσοι κυνηγοί θηρεύσουν τέτοιο φασιανό (με δακτυλίδι) να ενημερώνουν τον σύλλογο μας ώστε να γίνεται καταγραφή των στοιχείων. Τα αποτελέσματα των απελευθερώσεων θα φανούν μακροχρόνια.
3. Κάθε χρόνο, σε συνεργασία με τους θηροφύλακες, τοποθετούμε πινακίδες ή αντικαθιστούμε τις κατεστραμμένες στα ΚΑΖ, στις ζώνες διάβασης ορτυκιών – τρυγονιών και στις ΖΕΣ. Η τοποθέτηση πινακίδων γίνεται σε σημεία τέτοια, ώστε να είναι εμφανείς και να γίνονται αντιληπτές από τους κυνηγούς, προς αποφυγή σύγχυσης.
4. Τυπώνουμε και διαθέτουμε στα μέλη μας, κάθε χρόνο, έντυπο ενημερωτικό υλικό με σκοπό την ενημέρωση και κατάρτιση των κυνηγών. Κυνηγετικό οδηγό (χάρτη) του Νομού μας, εγκυκλίους και άλλα έντυπα (προστασία των δασών, δραστηριότητες του συλλόγου). Για την ατομική τους προστασία, τους διαθέτουμε καπέλα χρώματος πορτοκαλί, (με χορηγούς).
5. Ο Σύλλογός μας έχει αποκτήσει τη δική του ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, όπου μέσα από αυτήν, προβάλλονται οι δραστηριότητες του Συλλόγου με φωτογραφικό υλικό, ο χάρτης του Ν. Δράμας με κάθε λεπτομέρεια που ενδιαφέρει τον κυνηγό και όχι μόνον. Σκοπός είναι, μέσα από την δική μας ιστοσελίδα μα προβάλουμε το έργο του Συλλόγου και το Νομό μας (ξενοδοχεία, εστιατόρια κ.λ.π.).
6. Ο σύλλογος μας έχει ενταχθεί από τον Ιούλιο του 2001, στο Εθνικό σύστημα Εθελοντισμού Πολιτικής Προστασίας.
H Γεν. Γραμματεία Πολ. Προστασίας, μας ενισχύει οικονομικά κάθε χρόνο, από το 2002, για προμήθεια επιχειρησιακού εξοπλισμού. Προβήκαμε στην προμήθεια πολλών υλικών, που εξυπηρετούν τον Σύλλογο στις διάφορες δραστηριότητες του..
- Συμμετέχει στο Συντονιστικό Νομαρχιακό Όργανο για την προστασία του Ν. Δράμας από πυρκαγιές.
- Συνδράμει στο έργο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας
- Για την πυρασφάλεια, τους θερινούς μήνες, διαθέτοντας το όχημα του Συλλόγου με εθελοντές κυνηγούς και τον ιδιωτικό θηροφύλακα του Συλλόγου, περιπολεί στις περιοχές υψηλού κινδύνου, κατόπιν υποδείξεως της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
- Για την προστασία των δασών από πυρκαγιές, κατασκευάσαμε και τοποθετήσαμε πινακίδες με συνθήματα πρόληψης και προστασίας πυρκαγιών. Συνθήματα επίσης γράψαμε σε βράχους και πέτρες, σε εμφανή σημεία από το οδικό δίκτυο, που οδηγεί από τη Δράμα στον ορεινό όγκο. Σκοπός μας είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών, για την προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.
7. Εθελοντική συνδρομή του Συλλόγου στην περιφρούρηση και απαγόρευση του κυνηγίου στην περίμετρο του στίβου διεξαγωγής των 1ου και 2ου υπερμαραθωνίου δρόμων βουνού, παρθένου δάσους Παρανεστίου.
8. Ενημερωτικές εκδηλώσεις. Πραγματοποιούμε κάθε χρόνο ημερίδες σε συνεργασία με έγκριτα περιοδικά του χώρου, με εκπευδετές σκύλων, κτηνιάτρους κ.λ.π. για την καλύτερη ενημέρωση των μελών μας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ. Ο Σύλλογός μας δείχνοντας και την κοινωνική ευαισθησία, συμμετέχει σε χρηματικές αποστολές για πληγείσες περιοχές, ενισχύει οικονομικά εράνους, όπως αντικαρκινικό, κ.αλ. συνεργάζεται και συνδράμει τις δυνάμεις της πολιτικής Προστασίας του κράτους. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του Δήμου Δράμας << καθαρή πόλη >>. Αδελφοποιήθηκε μέσα στα πλαίσια καλής γειτονίας και συνεργασίας, με τον Κυνηγετικό Ψαράδικο Σύλλογο του Γκότσε – Ντέλτσεβ. γ) Εκπροσωπείται την ομάδα σας στο κυνήγι του αγριόχοιρου, μιλήστε μας για το συγκεκριμένο κυνήγι καθώς επίσης και για την ομάδα σας.
Μου ζητάτε να μιλήσω για το κυνήγι του αγριόχοιρου. Για να αναλύσω το κεφάλαιο αυτό ίσως χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο. Εγώ βέβαια θα προσπαθήσω μέσα σε λίγες σειρές να επισημάνω τις βασικές πτυχές αυτής της διαδικασίας που ασκεί ο άνθρωπος από την ημέρα που εμφανίστηκε στην γη. Το κυνήγι του αγριόχοιρου προσφέρει από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, μεγάλα οφέλη και τεράστιες συγκινήσεις στον άνθρωπο. Κατά τον Ξενοφώντα το (430-354) π.χ. στο διδακτικό του έργο «Κυνηγετικός» αναλύει τα οφέλη που αποκομίζει κανείς ασκώντας το κυνήγι: άσκηση του σώματος, των αισθήσεων και του νου, τροφή, γνώσεις περί οικολογίας, κυνηγεσίας και κυνολογίας , ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων, μέσων αναψυχής και τέλος άριστων μέσον διαπαιδαγώγησης των νέων. Τα ανωτέρω οφέλη ανεκτίμητης αξίας , εξακολουθεί να προσφέρει το κυνήγι στον άνθρωπο και σήμερα, εφόσον διεξάγεται η δραστηριότητα αυτή με ορθολογικούς κανόνες. Ο αγριόχοιρος είναι ο βασιλιάς των θηραμάτων στην πατρίδα μας. Επιβλητικό-σκληροτράχηλο-πανέξυπνο και πολύ επικίνδυνο ζώο, προσφέρει στον κυνηγό μεγάλες και ατέλειωτες συγκινήσεις. Ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας εντοπισμού και προσέγγισης , προϋποθέτει την συνεργασία πολλών κυνηγών μαζί και χαρακτηρίζεται ομαδικό κυνήγι. Σημαντικό ρόλο παίζει σε μία ομάδα, η γνώση η κυνηγετική παιδεία, η νομιμότητα που διακατέχει τα μέλη που την πλαισιώνουν. Το κυνήγι είναι τρόπος ζωής και θα πρέπει όλοι μας να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, απομακρύνοντας όλους όσους με παράνομες πράξεις προσπαθούν να αμαυρώσουν την κυνηγετική ιδέα. Σεβασμός στον συνάνθρωπο τόσο, όσο και στο θήραμα.Δύο λόγια για την δική μου ομάδα απαντώντας το δεύτερο σκέλος της ερώτηση σας.. Η ομάδα μου αποτελείται από πέντε μέλη σταθερά και δύο νέα μέλη που πλαισιώνουν την τελευταία διετία την ομάδα. Τα τέσσερα από τα επτά μέλη είμαστε παιδιά της παλιάς ομάδας του χωριού, συνεχίζοντας την κυνηγετική παράδοση συμπληρώνοντας 33 χρόνια μαζί οι ίδια ομάδα και ο πέμπτος συμπληρώνοντας 25 χρόνια. Ο μέσος όρος της ηλικίας της ομάδας είναι 50 χρονών. Αναφέρω τα ονόματα ηλικιακά: Τα αδέλφια Αντώνης και Περικλής Λαζαρίδη, Ευμοιρίδης Δημήτρης, Σιαμίδης Δημήτρης, Καλαϊτζής Γιώργος, Λαζαρίδης Γιάννης και Μεσελίδης Γιάννης. Είναι μια ομάδα έμπειρη που τηρεί τον παραδοσιακό τρόπο θήρευσης του αγριόχοιρου συνδυάζοντας τον με τον σύγχρονο. Ακολουθεί τους κανόνες και τους νόμους περί θήρας , σέβεται ο ένας τον άλλον, αγαπά και σέβεται το θήραμα, δίνει ο καθένας το μέγιστο των δυνατοτήτων για το καλύτερο αποτέλεσμα. Γνωρίζει τις αδυναμίες και τα προτερήματα των άλλων και ανάλογα λειτουργεί η ομάδα. Εύχομαι άλλα τόσα χρόνια να συνεχίσουμε υγιείς να ασκούμε το κυνήγι όλοι μαζί.
δ) Με γειτονικές ομάδες αντιμετωπίζεται προβλήματα; Οι άγραφοι νόμοι έχουν θέση στο κυνήγι σας;
Προσπαθούμε πάντοτε τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται με τις γειτονικές ομάδες να τα λύσουμε με διάλογο και κατανόηση. Θα έλεγα ότι με αυτόν τον τρόπο τα αποτελέσματα είναι θετικά εάν εξαιρέσουμε μικροπροβλήματα κάποιες φορές που περνούν απαρατήρητα, δείχνοντας κατανόηση αμφότερες οι πλευρές. Στην άσκηση της θήρας δεν επιτρέπονται εκνευρισμοί, εγωισμοί, ανταγωνισμοί. Πάντοτε πρέπει να πρυτανεύει η λογική και να μην ξεχνάμε τα οφέλη που προσφέρει το κυνήγι στον άνθρωπο. Αρχή της ομάδας μου είναι η τήρηση των άγραφων νόμων και των κανόνων που διέπουν την κυνηγετική δραστηριότητα. Αυτό προσπαθούμε να περάσουμε σαν μήνυμα στις γειτονικές ομάδες και πιστεύω ότι τα καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος.
ε) Αντιμετωπίζετε προβλήματα με κυνηγούς της γειτονικής Βουλγαρίας; Ποιες είναι οι σχέσεις σας;
Οι σχέσεις μας με τους κυνηγούς της γειτονικής Βουλγαρίας τολμώ να πω ότι είναι άριστες. Η σωστή κίνηση της διοίκησης του Κ.Σ. Δράμας, να προβεί στην αδελφοποίηση με τον κυνηγετικό Σύλλογο του Γκότσε – Ντέλτσεβ της γειτονικής Βουλγαρίας όπως προανέφερα. Η συνεργασία των δύο συλλόγων με αλλεπάλληλες συναντήσεις στις δύο χώρες, η συνεργασία του Συλλόγου μας με την Διοίκηση της Βουλγάρικης Ομοσπονδίας, η επίσκεψη του Προέδρου της Βουλγάρικης Ομοσπονδίας στην έδρα του Συλλόγου μας σε άτυπες συνεδριάσεις, συντέλεσαν στην άριστη συνεργασία των κυνηγών, των δύο χωρών. Μειώθηκε στο ελάχιστο η κλοπή των σκύλων αμφότερων των πλευρών, σταμάτησε η λαθροθηρία στα σύνορα, σέβεται ο Έλληνας κυνηγός τον Βούλγαρο και αντιστρόφως και νομίζω ότι έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε στο μέλλον. ζ) Συνήθως η ομάδα σας τι όπλα χρησιμοποιεί στην πλειοψηφία της; Και ποια πιστεύεται πως είναι τα ιδανικά φυσίγγια για το κυνήγι του αγριόχοιρου;
Τα όπλα που χρησιμοποιεί η ομάδα μου είναι αποκλειστικά κυνηγετικές καραμπίνες. Στην πλειοψηφία τους οι κάνες δεν ξεπερνούν τους 70 πόντους. Υπάρχει και η μειοψηφία που χρησιμοποιεί σλακ κάνες. Τα τσόκ που χρησιμοποιούνται είναι από Νο 3 έως Νο 5. Στην ομάδα επικρατεί η φιλοσοφία εδώ και πολλά χρόνια, το δυνατόν λιγότεροι επιπόλαιοι τραυματισμοί στο θήραμα. Είναι προτιμότερο να φύγει το θήραμα μετά από πυροβολισμό υγειές, παρά τραυματισμένο χωρίς την δυνατότητα κάρπωσής του. Αυτός είναι και ο λόγος που η πλειοψηφία της ομάδας χρησιμοποιεί τα μονόβολα σε σχέση με τα δράμια. Επειδή με ρωτάτε προσωπικά κατά την γνώμη μου ποια πιστεύω ότι είναι τα ιδανικά φυσίγγια, χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον ειδικό θα σας απαντήσω ευθέως , ότι για το κυνήγι του αγριόχοιρου το ιδανικό φυσίγγι είναι το μονόβολο, μιας και είμαστε η μοναδική χώρα που δεν χρησιμοποιούμε το ραβδωτό όπλο. Δυστυχώς οι συνάδελφοι άλλων κρατών, γελούν όταν πληροφορούνται ότι στην Ελλάδα απαγορεύεται το κυνήγι με ραβδωτά όπλα και επιτρέπονται τα δράμια. Επειδή το θέμα αυτό είναι τεράστιο, δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω την αίσθησή μου ότι ζω και κατοικώ σε ένα τριτοκοσμικό κράτος, σε ότι αφορά συμπεριφορές, αποφάσεις, αντιλήψεις πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων αυτού του τόπου. Το ποιοτικό κυνήγι δεν επιτυγχάνεται με λόγια μεγάλα, αλλά με γενναίες αποφάσεις και πράξεις.
η) Μιλήστε μας για τα σκυλιά σας. Τα «φτιάχνετε» μόνοι σας; Τα αγοράζετε; Και αν ναι, από πού; Από χώρες της Βαλκανικής; Από αλλού;
Θεωρώ ότι ιδανικός σκύλος δεν υπάρχει που να μπορεί να εξυπηρετεί τις απαιτήσεις ταυτόχρονα πολλών ομάδων. Η κάθε ομάδα έχει τον δικό της τρόπο άσκησης του κυνηγίου και τις δικές της απαιτήσεις από τον σκύλο. Με αυτό το σκεπτικό λειτουργεί η ομάδα μου και δεν μπαίνει στην διαδικασία αγοράς φτασμένου σκύλου. Πάντοτε χρησιμοποιούμε κουτάβια, τα οποία εκπαιδεύουμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ομάδας. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ικανοποιητικό, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα η ομάδα δεν στερήθηκε τις υπηρεσίες του πολύτιμου και πιστού της φίλου. Πάντοτε υπάρχει ένας σκύλος που με λιγότερα ή περισσότερα πλεονεκτήματα , βοηθά την ομάδα μας στην κυνηγετική της δραστηριότητα.-

--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό
«Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009”--

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών...

Διάβασα πρόσφατα «προκήρυξη του κόμματος των ελλήνων κυνηγών» περί καθόδου του στις ευρωεκλογές. Καλά τα έγραφαν οι συνάδελφοι κυνηγοί. Στο τέλος της προκήρυξης είχαν και τηλέφωνα επικοινωνίας, fax, και website.

Στο δια ταύτα τώρα, διάβασα ένα κείμενο που δεν μου έκανε ούτε κρύο ούτε ζέστη. Τη σημαίνει αυτό; Σημαίνει απλά: άλλο ένα παραμύθι βγαίνει στον αέρα, βασιζόμενο σε δήθεν οράματα για να έλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και ποιο είναι αυτό το αποτέλεσμα φίλοι μου; Ασάφεια…..

Βέβαια, τώρα που κάθομαι και γράφω αυτές τις γραμμές και δεν είμαι σύμφωνος με τέτοιες ενέργειες αφελείς, ίσως χαρακτηριστώ δούρειος ίππος της όλης τους προσπάθειας!!. Ξέρουμε όλοι μας ότι στις ευρωεκλογές, πέρα από τα γνωστά κόμματα που κατεβαίνουν και που εμπεδώσαμε από την πολυετή παρουσία τους τι πρεσβεύει το καθένα, έχουμε και τα κόμματα εκείνα σαν το κόμμα των κυνηγών ας πούμε ή το άλλο των οικολόγων πράσινων! – που σαρώνει σε κάθε gallop! Που ονειρεύονται κι αυτοί καρβέλια. Το να ονειρεύεσαι βέβαια δεν είναι καθόλου κακό. Όμως να θέλεις να μου περάσεις με τρόπους πλάγιους τις δικές σου φιλοδοξίες, εκμεταλλευόμενος την αγάπη μου για το κυνήγι, δεν είναι και ότι καλύτερο πιστεύω.

Ο έλληνας πράσινος οικολόγος που φωνασκεί και ωρύεται πολλές φορές με το κυνήγι στην Ελλάδα, είναι συνήθως ο καλοβολεμένος μικροαστός που δεν γνωρίζει τις λειτουργίες της φύσης και τους μηχανισμούς της. Και που σε οτιδήποτε στραβό και παράδοξο γίνεται σε αυτήν, ο εύκολος στόχος είναι πάντοτε ο κυνηγός.

Ο κυνηγός δεν έχει ανάγκη να φυλακιστεί σε κόμματα και δι’ αντιπροσώπων – όπως άλλωστε γίνεται σήμερα στην κοινοβουλευτική δημοκρατίας μας, για να αγωνιστεί για όσα οι νόμοι με σαφήνεια ορίζουν. Παιδεία χρειάζεται, όπως άλλωστε και ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Μπορεί ένα κόμμα να διδάξει την παιδεία; Όχι φυσικά. Αφού τα κόμματα με την πολιτική τους φρόντισαν και την αφάνισαν συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Εμείς οι ίδιοι μόνοι μας – αφού στον τόπο αυτό τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, μπορούμε να διδαχθούμε. Με πολλούς τρόπους που ποικίλουν ανάλογα τις περιπτώσεις. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από τα εύκολα: να μην ρυπαίνουμε με τις βρωμιές μας το δάσος, να μην αφήνουμε άδειους κάλυκες, να καταγγέλλουμε τους λαθροθήρες – αυτούς τους εγκληματίες της φύσης που δεν είναι απαραίτητο να είναι και κυνηγοί επειδή φέρουν ενδεχομένως και όπλο, να μάθουμε ότι το κυνήγι δεν είναι ανταγωνιστικό άθλημα όπως συμβαίνει στους κόλπους της ορειβασίας για παράδειγμα, που βλέπεις να κάνουνε κόντρες ποιος θα φτάσει πρώτος στην κορφή!. Μπορούμε εύκολα να μάθουμε να σεβόμαστε τους νόμους.

Για όλα τα παραπάνω που είναι απλά πράγματα, πρέπει να έχουμε ένα γερό εφόδιο. Τη βάση, το θεμέλιο, που πήραμε από το σπίτι μας. Όλα από αυτό ξεκινούν. Και όλα εκεί τελειώνουν.

Δείτε και την σελίδα των ελλήνων κυνηγών. Ελπίζουμε μετά τις ευρωεκλογές να μην αδρανοποιηθεί μη έχοντας τι άλλο να μας πεί. Την σελίδα τους την φιλοξενούμε και στους συνδέσμους μας.