Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Πέμπτη εκτάκτως λόγω της Πανελλαδικής απεργίας στην οποία συμμετέχουν και τα ΜΜΕ.



Ο "Καλλικράτης" και οι κυνηγετικές οργανώσεις ...

=============================================


Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Κυνοφιλικός Όμιλος Σύρου - τέλος εποχής ...

Ο Κυνοφιλικός Όμιλος Σύρου

Για λόγους που μόνο αυτός γνωρίζει, έβαλε τέλος στην διαδικτυακή του παρουσία. Κρίμα.

Η κυνηγετική - κυνοφιλική παρουσία στο ιντερνετ πρέπει να αυξάνεται και όχι να μειώνεται. Πολλοί είναι εκείνοι που "δεν έχουν χρόνο" για την ενημέρωση ενός site ή ενός blog. Τότε όμως γιατί το δημιουργούν;

Καλά μπάνια εύχομαι στον Κυνοφιλικό Όμιλο της Σύρου και προσοχή στον ήλιο και στην τρύπα του όζοντος αδέλφια......

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Νομοθεσία κ Κυνηγετικές Οργανώσεις ...

Νομοθεσία - Κυνηγετικές οργανώσεις
Συνεργαζόμενες και όχι ελεγχόμενες!

Ένα από τα πιο καυτά ζητήματα στο χώρο των κυνηγετικών οργανώσεων είναι η δυνατότητα που έχουν οι Ομοσπονδίες και η Συνομοσπονδία να ελέγχουν τους τοπικούς κυνηγετικούς συλλόγους. Όπως όμως διαφαίνεται από την ανάλυση που ακολουθεί, μια τέτοια εξουσία δεν έχει νομική βάση!

Του Γιώργου Πετράκη
Δικηγόρου στον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας
Σύμβουλου Κ.Σ. Αιγάλεω

Τα καταστατικά των Κυνηγετικών Οργανώσεων που έχουν αναγνωριστεί διοικητικά ως συνεργαζόμενα με το πρώην υπουργείο Γεωργίας και χαρακτηρίζονται γενικότερα ως σωματεία του άρθρου 266 του ΝΔ 266/1969 (Δασικού Κώδικα) έχουν και άρθρα αντισυνταγματικά και παράνομα. Γι’ αυτό τα συγκεκριμένα άρθρα θα πρέπει ν’ απαλειφθούν τόσο με απόφαση του αρμόδιου υπουργού όσο και του κατά τόπο αρμόδιου Πρωτοδικείου, κατόπιν σχετικής απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των σωματείων, αφού σε κάθε περίπτωση δεν έχουν νομική ισχύ.

Τα παράνομα άρθρα
* Με το άρθρο 11 του ενιαίου καταστατικού των επτά Κυνηγετικών Ομοσπονδιών, που είναι σωματεία του άρθρου 266 ΝΔ 86/1969 ορίζονται τα εξής:
«1. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας ασκεί πειθαρχική εξουσία επί των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου των Κυνηγετικών Συλλόγων της περιφέρειας της, εφόσον αυτά δεν τηρούν τις καταστατικές αρχές του Συλλόγου, τους κανονισμούς, τις αποφάσεις των γενικών Συνελεύσεων και τις τοιαύτες της Ομοσπονδίας και της Συνομοσπονδίας, τους κανόνες της Κυνηγετικής δεοντολογίας ή εκτελούν τα καθήκοντα τους πλημμελώς. Η παράβαση των ανωτέρω υποχρεώσεων ως και η πλημμελής εκτέλεση των καθηκόντων, αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα κρινόμενο και τιμωρούμενο από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας με πειθαρχική ποινή επιβαλλόμενη με αιτιολογημένη απόφαση κατόπιν προηγούμενης κλήσεως προς απολογία, ανεξαρτήτως πάσης ποινικής ευθύνης ή άλλης συνέπειας κατά τους κείμενους Νόμους.
2. Οι επιβαλλόμενες ποινές είναι α) απλή ή έγγραφη παρατήρηση μετά συστάσεως μη επαναλήψεως της παραβάσεως β) επίπληξη κατ’ ιδίαν μετά κλήσεως επανορθώσεως της παραβάσεως γ) επιβολή προστίμου σε μέλος ή αλληλεγγύως εφ’ ολοκλήρου του Συμβουλίου Συλλόγου, που θα κατατεθεί ως έσοδο του Κυνηγετικού Συλλόγου, στο οποίο ανήκει ο τιμωρηθείς. Οι μη συμμορφούμενοι προς το νόμο, τα καταστατικά ή τις επιβαλλόμενες ποινές διαγράφονται των μελών του Συλλόγου για ένα έτος με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας δ) πρόταση αντικαταστάσεως από μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου.
3. Κατά κάθε απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου που επιβάλλει ποινή προστίμου ή προτάσεως αντικαταστάσεως από μέλους Διοικητικού Συμβουλίου, μπορεί ν’ ασκηθεί προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας.

Η προσφυγή ασκείται εντός τριάντα ημερών από της εγγράφου κοινοποιήσεως της προς τον τιμωρούμενο με κατάθεση της με απόδειξη στον Γενικό Γραμματέα της Ομοσπονδίας, ο οποίος αμελλητί την διαβιβάζει μετά του φακέλου στο Διοικητικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας. Μέχρι εκδόσεως αποφάσεως επί της προσφυγής, αναστέλλεται η εκτέλεση της επιβληθείσας ποινής».

* Με το άρθρο 12 παρ. 4 του ενιαίου καταστατικού των Κυνηγετικών Συλλόγων ορίζεται ότι «Το Διοικητικό Συμβούλιο υπόκειται στον έλεγχο και την εποπτεία της οικείας Κυνηγετικής Ομοσπονδίας».
* Με το άρθρο 2 παρ. 1 της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας ορίζεται μεταξύ άλλων ότι «1. Σκοπός του σωματείου είναι η άσκηση εποπτείας και ελέγχου επί των Κυνηγετικών Ομοσπονδιών και των Κυνηγετικών Συλλόγων της χώρας».

Η νομολογία που διαπιστώνει την ακυρότητα:
Με τις υπ’ αρ. 51/2009, 1177/2009 αποφάσεις του Αρείου Πάγου και τις υπ’ αρ. 1104/2008, 1105/2008 και 3711/2007 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκαν άμεσα ή έμμεσα ως παράνομες και άνευ κύρους οι ανωτέρω σχετικές καταστατικές διατάξεις των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Συγκεκριμένα:
Τα περί συστάσεως Κυνηγετικού Σωματείου ρυθμίζονται κατ’ αρχήν με το άρθρο 266 του ΝΔ 86/1969 (Δασικού Κώδικα), όπως τροποποιημένος ισχύει σήμερα. Κατά τα λοιπά για τις κυνηγετικές οργανώσεις ισχύουν οι διατάξεις περί σωματείων του Αστικού Κώδικα καθώς κι εκείνες που διατηρήθηκαν, μετά την ισχύ του Ν. 281/1914 περί σωματείων, δυνάμει του άρθρου 12 του ΑΝ 2783/1941 (Εισ. Ν.ΑΚ), εφόσον δεν αντίκειται στις σχετικές διατάξεις του άρθρου 266 του Ν.Δ. 86 /1969, όπως τροποποιημένος ισχύει μέχρι σήμερα.
Το άρθρο 43 του Ν. 281/1914 «περί Σωματείων» που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με το άρθρο 12 του Εισ.Ν.Α.Κ. προβλέπει ότι «δύο ή περισσότερα σωματεία επαγγελματικά ή άλλων σκοπών, μπορούν να ενώνονται σε σύνδεσμο ή ένωση για την επίτευξη των κοινών αυτών συμφερόντων, διατηρούντα την οικονομική και διοικητική αυτονομία τους. Οι ενώσεις αυτές δύνανται να αναγνωρίζονται κατά τους όρους αυτού του Νόμου, υποχρεούμενες να δηλώνουν αρμοδίως τα ονόματα των αποτελούντων την Διοίκηση των Σωματείων, τα οποία συγκροτούν αυτές… Οι αναγνωρισμένες ενώσεις έχουν τα αυτά δικαιώματα και τις αυτές υποχρεώσεις, με τα απλά σωματεία κατά τις διατάξεις του νόμου τούτου». Κατά συνέπεια μέλη σωματείων μπορεί να είναι και νομικά πρόσωπα ιδίως άλλα σωματεία. Η ρύθμιση αυτή ήταν σύμφωνη με τις κοινωνικές ανάγκες μέσα στις οποίες αναπτύσσονται οι ομοσπονδιακές οργανώσεις των γεωργικών συνεταιρισμών, των βιομηχανικών, εμπορικών, αθλητικών συλλόγων, των εργατικών σωματείων κλπ, ασφαλώς δε και των κυνηγετικών οργανώσεων, όπως οι τελευταίες οργανώθηκαν με το άρθρο 266 του ΝΔ 86/1969. Εξ άλλου οι εν λόγω ενώσεις σωματείων υπόκεινται στους ίδιους όρους σύστασης και στις αυτές προυποθέσεις εγκυρότητας όπως και τα απλά σωματεία.

Από την ανωτέρω διατύπωση του άρθρου 43 του Ν. 281/1914 αλλά και από τη λοιπή, συντρέχουσα εν προκειμένω, σχετική ρύθμιση περί σωματείων του Α.Κ. προκύπτει σαφώς ότι η προαναφερόμενη ένωση ή σύνδεσμος δύο ή περισσοτέρων σωματείων προυποθέτει την οικονομική και διοικητική αυτονομία τους η οποία είναι θεμελιώδη αρχή. Αυτό σημαίνει ότι κάθε σωματείο (μέλος) της ενώσεως ή του συνδέσμου διέπεται από το δικό του καταστατικό, έχει δική του διοίκηση, δικό του ταμείο, δική του ξεχωριστή δράση κλπ, ενώνεται δε σε νέα ένωση (ομοσπονδία, συνομοσπονδία) για την επιδίωξη κοινών σκοπών με κοινά μέσα. Οπωσδήποτε μεταξύ των μελών του υποκειμένου σωματείου – μέλους και του υπερκειμένου σωματείου δημιουργούνται ορισμένες έννομες σχέσεις αλλά σε καμία περίπτωση τα μέλη του υποκειμένου σωματείου δεν καθίστανται μέλη του υπερκείμενου σωματείου, ούτε δημιουργούνται με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ευθύνη του τελευταίου τούτου σωματείου, εξακολουθούν να είναι μέλη μόνο του δικού τους σωματείου και να υπόκεινται στη διοικητική δικαιοδοσία του, μπορούν να παραιτηθούν κατ’ άρθρον 87 ΑΚ, ν’ αποβληθούν κατ’ άρθρο 88 ΑΚ ή και να τιμωρηθούν μόνο από το σωματείο τους κατά τις περιπτώσεις, τη διαδικασία και τις ποινές που προβλέπει λεπτομερώς το καταστατικό του.

Ανίσχυρα τα καταστατικά που προβλέπουν πειθαρχική εξουσία
Με βάση τα όσα έχουν αναφερθεί συμπεραίνουμε ότι τα μέλη του υποκειμένου σωματείου – μέλους δεν μπορούν να υπαχθούν στην πειθαρχική εξουσία του υπερκείμενου σωματείου, η τυχόν δε αντίθετη διάταξη του καταστατικού των ενουμένων σε ένωση, σύνδεσμο, ομοσπονδία ή συνομοσπονδία, σωματείων είναι ανίσχυρη, ως αντιβαίνουσα στο όλο σύστημα του Αστικού Κώδικα και ιδίως στο ανωτέρω άρθρο 43 του Ν. 281/1914, επειδή καταλύει σπουδαία οργανωτική και διοικητική λειτουργία που καθιερώνεται ως αρχή ολόκληρου του σωματειακού συστήματος, όπως είναι η πειθαρχική εξουσία με δήλωση προσώπου ξένου προς το πρόσωπο επί του οποίου πρόκειται ν΄ ασκείται αυτή.

Τα ανωτέρω δεν τροποποιούνται καθόλου στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει τυχόν συναίνεση του υποκειμένου σωματείου, για την άσκηση πειθαρχικής εξουσίας από υπερκείμενο σωματείο, αφού με μια τέτοια συναίνεση τα υποκείμενα διάμεσα ή κατώτερα σωματεία χάνουν ένα σημαντικότατο στοιχείο της προσωπικής και ατομικής ελευθερίας τους, η οποία ασφαλώς δεσμεύεται υπέρμετρα. Η δέσμευση αυτή αντίκειται στα χρηστά ήθη και γι’ αυτό συνεπάγεται ακυρότητα της δικαιοπρακτικής βουλήσεως περί συναινέσεως κατ’ άρθρο 179 ΑΚ.

Υποχρεωτικά ανεξάρτητοι οι κυνηγετικοί σύλλογοι:
Ως βασικός κανόνας ισχύει ότι στην πειθαρχική εξουσία του σωματείου κατ΄ αρχήν υπόκεινται μόνο τα μέλη του. Σε τρίτα πρόσωπα εκτός των μελών του δεν νοείται ούτε δύναται κατ’ αρχήν, να επεκταθεί η πειθαρχική εξουσία του σωματείου. Κατ’ ακολουθίαν ούτε επιβολή προστίμου ούτε αποβολή από το σωματείο τρίτου προσώπου είναι παραδεκτή. Τέτοια εξουσία δεν δύναται να προσδοθεί με διάταξη του καταστατικού, σχετική δε ρήτρα μέσα σ’ αυτό δεν έχει ισχύ και η τελικά επιβαλλόμενη ποινή σε τρίτο πρόσωπο από οποιοδήποτε όργανο στερείται κύρους και δεν απαιτείται να προσβληθεί για ακύρωση ενώπιον του Δικαστηρίου η σχετική απόφαση του σωματειακού οργάνου. Η απόφαση αυτή είναι απολύτως άκυρη και δεν παράγει αποτελέσματα, κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 180 Α.Κ. Αναλογικά τέτοιο δικαίωμα δεν έχει ούτε η Γενική Συνέλευση άλλου σωματείου ούτε το Δ.Σ. της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας.

Επίσης κρίθηκε ότι ανεξαρτήτως του αν θα ήταν σύμφωνη με το άρθρο 12 του Συντάγματος (ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι) η αναγωγή σε καταστατικό σκοπό Κυνηγετικής Ομοσπονδίας της παρακολούθησης της ευταξίας και της σύννομης οικονομικής διαχείρισης πρωτοβάθμιας οργάνωσης που είναι μέλος της, πάντως η Ομοσπονδία δεν έχει έννομο συμφέρον γιατί δεν έχει τέτοιο καταστατικό σκοπό κι αν υπήρχε τέτοιος σκοπός αυτός δεν θα ήταν σύννομος, αφού δεν υπάρχει έννομο συμφέρον στην περίπτωση που η Κυνηγετική Ομοσπονδία και η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας υπερασπίζεται σε δίκη διοικητική πράξη βλαπτική σε Κυνηγετικό Σύλλογο, δηλαδή άλλου σωματείου.

Τέλος τέτοιες επεμβάσεις αντίκεινται και στο άρθρο 12 του Συντάγματος με την έννοια ότι περιορίζεται η ελευθερία του διοικείν σωματείο (βλ. Συμβούλιο της Επικρατείας 75/1965 ΝοΒ 13 σελ. 912) αλλά και ο έλεγχος και η εποπτεία σε σωματεία γίνεται μόνο από Αρχές και οι Αρχές κατά το Σύνταγμα είναι μόνο Δημόσιες και όχι σωματεία, όπως είναι οι κυνηγετικές οργανώσεις του άρθρου 266 ΝΔ 86/1969.

Συμπεράσματα:
--   Κάθε σωματείο και σύλλογος είναι διοικητικά ανεξάρτητος.
--   Ακόμη και αν ένα καταστατικό προβλέπει ότι ένα σωματείο υπάγεται σε κάποιο ανώτερο, αυτό δεν καταργεί την αυτοτέλεια του.
--   Η εποπτεία σωματείων και συλλόγων μπορεί να γίνει μόνο από τις Δημόσιες Αρχές και όχι από άλλους συλλόγους, ομοσπονδίες, σωματεία κλπ.
--   Ουσιαστικά ενώ δεν απαγορεύεται η συνεργασία μεταξύ Κυνηγετικών Συλλόγων, Κυνηγετικών Ομοσπονδιών και Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας, οι τελευταίες δεν έχουν δικαίωμα να ελέγχουν πειθαρχικά και να εποπτεύουν τους πρώτους.

=============================================

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό "Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Σχέσεις ερωτικές …

Ο καιρός εδώ στο αγνάντι είναι βροχερός μα γλυκός. Όταν μουσκεύει καλοκαιριάτικα το χώμα και το στάχυ, οι μυρωδιές είναι μεθυστικές. Αυτά λέω στην «καλή μου πέρδικα» και ζηλεύει που δεν είναι ανθός – μα που να ξέρει πως είναι γιασεμί ολόδροσο, γιομάτο χυμούς σαν του δάσους τις υγρασίες, ηδονική σαν το κελαρυστό νερό που χτυπά και λειάνει την γυμνή πέτρα σε μία οδυνηρή μα αιώνια σχέση αγάπης, πάθους, μίσους – που άλλους τους οδηγεί στον όλεθρο και άλλους σε σφαίρες μαγικές πέρα από κάθε φαντασία.

Κυνηγός κι αυτή, όσων λαχταρά και όσων θέλει ν’ αρπάξει, με τη δύναμη της γυναίκας που έμαθε να διεκδικεί αυτά που της ανήκουν. Μαζί της κι εγώ, βγαλμένος από την ίδια σκοτεινή μήτρα της ζωής, να κυλιστώ στον «βούρκο» της, να νιώσω το ανακάτεμα από το νερό και το χώμα, να μας τυλίξει η λάσπη και να ανεβούμε ψηλά, εκεί που ο κόσμος είναι ομορφότερος μα κι αληθινός.

Το δικαίωμα στην ελευθερία αυτή δεν θα μας το πάρουν ότι και να κάνουν. Για ένα απλό λόγο, στο κόσμο τούτο, η μεγάλη δύναμη, αυτή που δίνει μα και αφαιρεί τη ζωή, είναι μονάχα η Φύση. Κι εμείς είμαστε παιδιά της, ζούμε σε αυτήν, παίρνουμε ζωή από την ανάσα της, τη φροντίζουμε, λειτουργούμε σύμφωνα με τους Νόμους της, τους αληθινούς Νόμους και όχι εκείνους που φτιάχνουν στα χαρτιά όσοι αφελώς πιστεύουν πως η δύναμη ανήκει σε αυτούς που την οριοθετούν.

Κοιτάξτε τη Γη από ψηλά, τι βλέπετε; Μήπως σύνορα; Χρήμα; Τράπεζες; Οικολογικά κινήματα; Πολέμους; Πείνα; Αυτοκρατορίες; Βραβεία Νομπέλ; Όχι βέβαια, τίποτα απ’ όλα αυτά – που είναι όλα τους ψεύτικα και πλαστά. Μόνο χρώματα, λευκά, και γαλάζια, και πράσινα, χρώματα που δίνουν απλόχερα φως.


Μας αρέσει να περπατούμε πάνω στη γη τούτη, να κυνηγάμε ότι μας κάνει κέφι – μα και να σεβόμαστε το δικαίωμα του άλλου – όπως και αυτός θα σέβεται το δικό μας. Αρμονικά μπορούμε να ζήσουμε μα κάποιοι ποτέ δεν το θέλησαν – όχι μονάχα τώρα μα ποτέ. Οι αγέλες έχουν τους αρχηγούς τους και προχωρούν, παίρνουν δύναμη από τη μάζα – ναι, αυτή τη πουτάνα που χωνεύει στα σπλάχνα της την ατομικότητα του ανθρώπου και τον κάνει αριθμό. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός μα στο όνομα ιδεών, οραμάτων, πολιτικοκοινωνικών συστημάτων, δύναμης, έγινε αναλώσιμο προϊόν και απόκτησε barcode, κατάντησε μέλος της αγέλης.

Υπάρχει λύση και είναι απλή. Να προσαρμοζόμαστε στις καινούριες συνθήκες. Να μην υποκύπτουμε μα να προσαρμοζόμαστε. Να είμαστε πολίτες νομοταγείς για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι. Τότε μόνο θα έχουν τον φόβο μας εκείνοι που ζητάνε την νέα εποχή. Αν έχουν απέναντι τους ανθρώπους καθαρούς και τίμιους, άρα και ελεύθερους.

Και εκείνοι που πρώτοι θα προσαρμοστούν «στα νέα δεδομένα» δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους κυνηγούς. Στα παλιά χρόνια, στο πάτημα του δεινόσαυρου ο άνθρωπος κρυβόταν έντρομος στις σπηλιές, και στο αχνάρι του κάπρου έβγαινε στο καρτέρι για την τροφή του. Επέζησε ο καλύτερος κυνηγός.

Σκεφτόμενος την πορεία μας στο κόσμο, μου έρχεται να γελάσω που νομίζουν κάποιοι σήμερα πως μπορούν την κοινωνία να την ονομάζουν αγέλη και μάζα. Η δύναμη βέβαια εναπόκειται στους αριθμούς αν και η πράξη έχει δείξει ότι στο τέλος νικά εκείνος που καταφέρνει και προσαρμόζεται ευκολότερα – άρα και καλύτερα.

Το κυνήγι, είτε αρέσει σε κάποιους κύκλους είτε όχι – είτε ενοχλεί τους διαχειριστές της αγέλης, στο όνομα το δικό μας δεν θα παίξει κανένας – απ’ όπου και αν προέρχεται – από την «αγία μας οικογένεια» ή από την αντίπερα όχθη. Δεν έχουμε ανάγκη αρχηγούς μα συντρόφους – ανθρώπους που ξέρουν να βαδίζουν στις δικές μας πατημασιές. Το κυνήγι για εμάς είναι σχέση ερωτική, πηγή ζωής, όπως το δροσερό νερό, όπως το άρωμα της γυναικείας σάρκας. Είναι χρώματα. Και αυτά μας ανήκουν, είναι δικά μας, δεν τα χαρίζουμε σε κανένα, δεν τα διαπραγματευόμαστε……..



Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη


Ερωτικές σχέσεις ...

=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Επιστολή στον υπουργό Δικαιοσύνης από τον Έβρο ...

Από τον κυνηγό Γιώργο Αποστολόπουλο, κάτοικο Φερών Έβρου, που τον βρίσκετε και στο blog του εδώ.

Καλή δύναμη Γιώργο...
============================================
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων

                                                               Φέρες 10 Ιουνίου 2010

Κύριε Υπουργέ,

Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.

Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο. Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!

Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους. Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.

Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!

Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.

Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.

Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει.

Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη .

Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.

Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι. Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω.

Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.

Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν, λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!

Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.

Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.

Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή. Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας.

Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.

Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.

Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).

Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;

Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.

Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.

Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο.

Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.

Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;

Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;

Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!

Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.

Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε.

Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας. Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.

Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα; Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!

Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.

Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.

Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.

Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια. Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα. Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;

Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;

Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές. Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.

Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.

Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του.

Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.

Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.



Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος

Άγριο ξύλο στην Ομοσπονδία Πελοποννήσου - συνέχεια........

Η συνέχεια από το άγριο ξύλο που έπεσε στην Ομοσπονδία Πελοποννήσου.

Ο πρόεδρος του κυνηγετικού συλλόγου Πύργου Νίκος Γαρουφαλής (Γερμανός), κυνηγά αγριογούρουνα με την παρέα του Δάσκαλου από του Φλόκα αρχαίας Ολυμπίας Γιάννη Αρέστη. Η κυνηγοπαρέα αυτή είναι άξια προς μίμηση διότι ουδέποτε έδωσε δικαιώματα για να της προσάψουν το παραμικρό.

Δεν είναι η μοναδική σπορά που έκανε ο σύλλογος του Πύργου – που προσφέρει με ποικίλους τρόπους στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο – έχει κάνει πολλές σπορές για να βρίσκουν τροφή οι πέρδικες, τα αγριογούρουνα κτλ. Χθες για παράδειγμα είχε οργανώσει αιμοδοσία των μελών του στην πόλη του Πύργου. Επίσης, η ομάδα αυτή δεν έχει ανάγκη να πουλήσει θηράματα διότι απλούστατα χαρίζει πολλά από τα θηρεύσιμα αγριογούρουνα σε φτωχές οικογένειες, σχολεία κ.τ.λ.

Αν τώρα έπρεπε σαν σύλλογος του νομού Ηλείας να σπείρει στον νομό Αρκαδίας, δεν το εξετάζω και δεν με ενδιαφέρει – από τη στιγμή μάλιστα που ο τοπικός σύλλογος Δημητσάνας είναι επί της ουσίας ανύπαρκτος.

Αντί λοιπόν ο σύλλογος Δημητσάνας να μιλά και να υπαινίσσεται για «μελλοντικές λαθροθηρίες», ας κοιτάξει να βγει από το τέλμα που βρίσκεται εδώ και χρόνια. Ας κοιτάξει τα μέλη του στα μάτια και να πάψει να προστατεύει τους κατσαπλιάδες των ορέων και αυτούς που δεν μοιράζουν τα θηράματα αλλά τα εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος!

Ας κοιτάξει επίσης η «αγία» Ομοσπονδία Πελοποννήσου να βάλει στον ίσιο δρόμο τον σύλλογο της Δημητσάνας, διότι αν δεν το κάνει, θα το κάνουμε εμείς οι απλοί κυνηγοί.

Μπορεί το χωριό μου να βρίσκεται στην καρδιά του Μαινάλου, όμως ο δροσερός άνεμος δεν κρατάει μυστικά και τα νέα της περιοχής κυκλοφορούν τάχιστα.

Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση της ομάδας του Δάσκαλου που είχα κάνει παλαιότερα και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου.

Είπα και ελάλησα και αμαρτία ουκ έχω ……..

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Άγριο ξύλο στην Ομοσπονδία Πελοποννήσου !!!!

Άγριο ξύλο έπεσε στην Ομοσπονδία Πελοποννήσου ανάμεσα στους προέδρους του Πύργου Ηλείας και της Δημητσάνας Αρκαδίας στην τελευταία Γενική Συνέλευση.

Ήσαν τόσο άγριες οι συνθήκες που επικράτησαν στην αίθουσα που εκτός από το ανελέητο γρονθοκόπημα ανάμεσα στους δύο προέδρους, διαλύθηκαν τραπέζια καρέκλες κ.α. Φαρ Ουέστ έγινε η Πάτρα !!

Η αιτία
Ο κυνηγετικός σύλλογος Πύργου έσπειρε χωράφι στην ορεινή Αρκαδία και συγκεκριμένα στο Ψάρι Ηραίας.

Ο πρόεδρος της Δημητσάνας ρώτησε τον πρόεδρο του Πύργου με ποια δικαιοδοσία σπέρνει χωράφι σε άλλο νομό. Άναψαν τα αίματα και ο πολιτισμός γνώρισε ανεπανάληπτες στιγμές !!

Μάλιστα ο πρόεδρος του Πύργου δικαιολόγησε την σπορά λέγοντας πως την έκαναν για πέρδικες!! ενώ ο δημητσανίτης πρόεδρος ισχυρίσθηκε ότι θα υπάρξει μελλοντική λαθροθηρία αγριογούρουνων !!

Ρώτησα φίλο μου κυνηγό στο Ψάρι (με είχε βοηθήσει παλαιότερα σε κάποιες συνεντεύξεις) τι ξέρει για τις σπορές. Μου απάντησε πως δεν γνώριζε τίποτα το ιδιαίτερο, απλά είχε ακούσει από συμπατριώτες του πως είχαν πάει κυνηγοί από τον Πύργο και έσπειραν σε κάποιο χωράφι.

Ρώτησα επίσης συναδέλφους που ήσαν παρόντες στο επεισόδιο της Πάτρας και μου το επιβεβαίωσαν. Μάλιστα μου είπαν ότι ο πρόεδρος του Πύργου κυνηγά συνήθως αγριογούρουνα.

Θα δημοσιεύσει άραγε η Ομοσπονδία Πελοποννήσου κάποια ανακοίνωση με τα ακριβή γεγονότα; Μήπως πρέπει να διαγράψει από τις τάξεις της και τους δύο προέδρους και να τους επιβάλλει τις ποινές που προβλέπονται από το καταστατικό της;

Τέτοια γεγονότα και μάλιστα προερχόμενα από προέδρους συλλόγων δεν τιμούν κανένα, πόσο μάλλον τους ίδιους – που αν είχαν την ευθιξία θα είχαν υποβάλει τις παραιτήσεις τους.

Παρακαλώ να μην διαψεύσει κανείς τα γεγονότα διότι θα τον μαλώσω……….

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Ανέκδοτο: Δελτίο Τύπου της Κ.Σ.Ε. !!

Ναι, είναι είδηση, χρειάστηκε μόνο μία εβδομάδα η Γενική Συνομοσπονδία Ελλάδας για να δημοσιεύσει στη σελίδα της Δελτίο Τύπου από την παρουσίαση του προγράμματος «Άρτεμις», που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών.

Για μένα αυτή είναι η είδηση και όχι η παρουσίαση του «Άρτεμις» που «στέφθηκε από επιτυχία» σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Η Συνομοσπονδία έχει τους κατάλληλους ανθρώπους «φαντάζομαι» που θα «τρέξουν» με χαρά και ευτυχία το χαρμόσυνο συμβάν και θα ανακυκλώσουν το χάπι περί αγώνων μεγάλων και άλλων μπουρδολογιών που συνοδεύουν πάντοτε τις κινήσεις της.

Χορτάσαμε από λόγια αλλά στο ρεζουμέ δεν προχωρούν. Φυλάνε καλά ως φαίνεται τα κρυμμένα μυστικά, «τις μυστικές συναντήσεις», την «μυστική αποστολή» - και αναρωτιέμαι: «μήπως φυλάνε και το άγιο δισκοπότηρο και πίνουν μόνοι τους από δαύτο;».

Συγχώρα με Ίππιε Ποσειδώνα των πηγών και των λιμνών, αλλά για πες μου, με αυτούς τους λειχοπίνακες θα προχωρήσουμε; Τους συμβιβασμένους;

Αφού ξέρουμε και ξέρουν, ελάχιστα θα χάσουμε και φέτος. Ελάχιστα όπως κάθε χρόνο από τότε που «διοικούν». Και τα ελάχιστα γίνονται πολλά. Και όμως, κάθε χρόνο μιλάνε για νίκες, για τρόπαια που στήνουν.

Στο τόπο αυτό τελικά τα λόγια έχουν χάσει το αληθινό τους νόημα. Επειδή όμως τα έργα μένουν, δείτε στο λινκ εδώ, τον αγώνα των κυνηγοπατέρων σας…..

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Μικρές ιστορίες για γέλια και κλάματα …

Πριν μερικά χρόνια - εκμυστηρεύθηκε για μένα - φίλος καλός, σε κάποια, που νόμιζε πως ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί μου: «απορώ τι του βρίσκεις του μπαγάσα αφού είναι και ασχημάντρας».

Γέλασα πολύ όταν έμαθα τον βάσανο του καλού μου φίλου. Ίσως άλλος στη θέση μου να θύμωνε, να οργιζόταν. Οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε καθημερινά από πολλά στάδια. Για να κερδίσεις όμως τη φιλία πρέπει να παλέψεις, να αποδείξεις με τη στάση σου ότι αξίζει ο άλλος να σε κάνει φίλο του ή φίλη του.

Στο κυνήγι, εκτός από την φιλία – εκείνο το στοιχείο που ενώνει πολλούς κυνηγούς είναι η συνενοχή. Η συμμετοχή σε παράνομες πράξεις, συνηθέστερα λαθροθηρίας. Τα έχει αυτά το βουνό. Και την παράνομη πράξη την ακολουθεί ο νόμος της σιωπής. Σαν μία μυστική δύναμη που φροντίζει και στεγανοποιεί τα «κακώς κείμενα».

Μη μου πει κανείς ότι δεν έχει φίλο ή γνωστό του έστω που να μην έχει διαπράξει τη «ζημιά» του στο βουνό, θα τον μαλώσω (!). Για πολλούς η παρανομία είναι πράξη φυσική, όπως ας πούμε όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία και κάνουμε το σταυρό μας και φιλάμε το χέρι του παπά που μας δίνει το αντίδωρο - και πριν λίγο τσακωθήκαμε με τον γείτονα για μία θέση parking.

Στη Ζάκυνθο ας πούμε, κάποιοι έξυπνοι νοικιάζουν ακόμα και θέσεις καρτεριών για τα τρυγόνια. Προφανώς θα υπάρχει ειδικός τιμοκατάλογος ανάλογα με το καρτέρι. Το ωραίο δεν είναι μόνο αυτό αλλά και το ότι το κυνήγι στη Ζάκυνθο δεν σταματά ποτέ. Οι ρυθμιστικές δεν αφορούν κυνηγούς απομακρυσμένων περιοχών που φροντίζουν και ακολουθούν με ευλάβεια τις παλιές συνήθειες – προφανώς θα έχουν στο νου τους το «ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι» – που όλοι μας μιλάμε γι’ αυτό και όλοι το θέλουμε.

Στην Τήνο πάλι, αφού προσκυνήσουν στην άγια εικόνα και αφήσουν το τάμα τους, αρχίζουν νωρίτερα το κυνήγι στα πετούμενα. Που να περιμένουν βρε αδελφέ την ημέρα έναρξης τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει και κίνδυνος τα πουλιά να τα θηρέψουν οι κοντογείτονες νησιώτες; «Τι σήμερα τι αύριο, αφού τα πουλιά δικά μας είναι ούτως ή άλλως», θα σκέφτονται οι καλοί συνάδελφοι και τα μελτέμια σκορπίζουν τις πρώιμες ντουφεκιές τους στις κορυφές του Αιγαίου.

Στα μέρη τα δικά μου πάλι – εδώ στα αρκαδικά υψίπεδα, η κυνηγετική δραστηριότητα δεν σταματά ποτέ. Δεν λέω, «θαυμάζω» πολλούς συναδέλφους που είναι ακούραστοι (!), χειμώνα και καλοκαίρι σταματημό δεν έχουν, ούτε διακοπές να πάνε δεν προλαβαίνουν, ούτε κερί στον άγιο ν’ ανάψουν. Πολλά τα έξοδα σε μπαταρίες και προβολείς, σε καύσιμα και φυσίγγια - και ο προϋπολογισμός πρέπει κάπως να ισοσκελιστεί. Ας είναι καλά τα «τριχωτά α λα κρεμ» που σερβίρονται σε ταπεινές ταβέρνες και βγαίνει ο επιούσιος – δοξασμένος ο κύριος που όλα εν σοφία τα εποίησε. Δυσκόλεψε πολύ η ζωή και η συνήθεια της κλεφτουριάς να κινείται τη νύκτα για το παντεσπάνι είναι ριζωμένη από τα παλιά χρόνια της σκλαβιάς.

Οι ευσυνείδητοι κυνηγοί που βαδίζουν με «τον σταυρό στο χέρι» δεν ξέρω αν είναι οι πολλοί ή οι λίγοι - η μειοψηφία της οικογένειας των 249.999 χιλιάδων κυνηγών. Ούτε ποτέ θα διορθωθεί το έκτρωμα αυτό όσο και αν προσπαθούν οι Ομοσπονδίες μας με «χαλαρές» ανακοινώσεις να μας δείξουν το έργο τους: «καταδικάστηκαν τόσοι λαθροθήρες σε τόσους μήνες» κτλ. Η προσπάθεια από μέρους τους είναι αξιοπρόσεκτη όντως, πόσοι όμως άραγε είναι εκείνοι που δεν λογοδοτούν ποτέ στη δικαιοσύνη; Μας αρέσει ή όχι αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το βουνό είναι μεγάλο σχολείο. Όρεξη για μάθηση να’ χεις, περιέργεια, παρατηρητικότητα, και μπορεί να σου δώσει τα εφόδια για το δύσκολο μέλλον. Μέχρι και manager μπορεί να γίνεις σε πολυεθνική. Οι καιροί μας απαιτούν εξειδίκευση, και να σκοτώνεις στο νερό τη νύκτα την οικογένεια των αγρίων, απαιτεί τουλάχιστον στοιχειώδη εκπαίδευση. Μερικοί «συνάδελφοι μας», την έχουν. Οι άλλοι, περιμένουν να ανοίξει η κυνηγετική περίοδος. Άδικο δεν είναι;

=============================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη


Μικρές ιστορίες για γέλια και κλάματα …

=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Κυνηγώντας το όνειρο …

Καιρό είχα να σηκώσω το κεφάλι μου ψηλά να συναντήσω το φως του φεγγαριού. Προχθές με την πανσέληνο διέκρινα αντί για φώς μία χλομάδα να διαχέεται στο στερέωμα. Μελαγχόλησα, σε αυτό τον κόσμο τον καταγάλανο, κάποιοι βάλθηκαν να αλλάξουν τα χρώματα.

Κάπου εκεί, χέρι - χέρι και αντάμα, μαζί με τους άλλους, σε χλομό πεδίο βαδίζει και η Συνομοσπονδία μας, μακριά από το φώς της ενημέρωσης όπως συνήθισε τα τελευταία εκατό χρόνια – από τότε που «ελέω θεού» ή αν προτιμάτε με «δημοκρατικές διαδικασίες» με εκπροσωπεί έναντι τρίτων. Σε τούτο τον τόπο τις γευτήκαμε καλά τις «δημοκρατικές διαδικασίες».

Θα παρακαλέσω τους αγαπητούς σε όλους μας αντιπροσώπους να μη με λαμβάνουν υπόψη τους από εδώ και στο εξής όταν καταμετρούν τους Έλληνες κυνηγούς. Ας υπολογίζουν ένα λιγότερο, τι 250.000 τι 249.999 (!). Δεν επιθυμώ τη συνέχιση της αγαστής σχέσης μας, δεν επιθυμώ να ομιλούν και επ’ ονόματι μου, δεν τους επέλεξα ούτε εγώ μα ούτε και η πλειοψηφία των εν Ελλάδι κυνηγών. Μια χούφτα εκλεκτόρων τους συντηρεί – και όλοι μας γνωρίζουμε καλά πόσοι από τις 250.000 κυνηγών ψηφίζουν στους συλλόγους που είναι εγγεγραμμένοι – ελάχιστοι, με τη βία να ξεπερνούν το 10% του συνόλου.

Θεωρώ περιττό να ασχολούμαι με τα αυτονόητα – με εκείνα που διαρκώς έχουν στο φάκελο «κυνήγι» και «ματώνουν» από την υπερπροσπάθεια. Σιγά αδέλφια, πιο ήρεμα, πιο μαλακά, η εποχή απαιτεί ηρεμία. Αρκετά – εμένα τουλάχιστον με δουλέψατε, με κρατήσατε όμηρο σας – πότε με τις ρυθμιστικές που φροντίζετε πάντοτε και τις δημοσιεύετε μέσα στο κατακαλόκαιρο, και πότε με τη διαρκή κινδυνολογία σας - και σήμερα που έγινε ορατή απειλή που θα μας καταστρέψει, εσείς πολύ απλά δεν ξέρετε να διαχειριστείτε μία κρίση. Αλήθεια, μιάς και το έφερε η κουβέντα, γιατί διακαώς φροντίζετε να δημοσιεύονται οι ετήσιες ρυθμιστικές κάθε Αύγουστο τη στιγμή που είναι έτοιμες και υπογεγραμμένες μερικούς μήνες πριν;

Μελέτησα για πολύ καιρό τον τρόπο με τον οποίο επιδιώκετε την ομηρία μου. Ο ίδιος παμπάλαιος τρόπος με εκείνων που με τη βλαχοπολιτική τους μας έφτασαν σήμερα να μην ξέρουμε τι μας γίνετε, ποιος μας λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Στα ίδια αχνάρια κι εσείς μίας πολιτικής που έχει παρέλθει από πολλού, αφού το ίδιο σύστημα που την δημιούργησε, την ακύρωσε.

Δυστυχώς την Ελλάδα πάντοτε σε πολλούς τομείς την κυβερνούσαν – και συνεχίζουν να την κυβερνούν μετριότητες, γιατί να ξεφύγετε εσείς από τον κανόνα. Τα πολλά και στομφώδη λόγια, τα επαναλαμβανόμενα «θα», η ανυπαρξία ουσίας στα έργα σας μα και πολλά άλλα, μου δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα όταν αντιλαμβάνομαι ότι μιλάτε και επ’ ονόματι μου.

Σήμερα που αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας η αβεβαιότητα πότε από ανακοινώσεις του αρμόδιου υπουργείου, πότε από το δικό σας αυτομαστίγωμα, πότε από τη σκληρή αλήθεια της καθημερινότητας, σημειώνω: μην διανοηθείτε να μας σερβίρετε με «αγανάκτηση» ότι «χάσαμε», μας «έφαγαν», μας «περιέκοψαν άλλο ένα μήνα από το κυνήγι», «κάναμε ότι μπορούσαμε». Καλύτερα να πάτε σπίτι σας. Ηττημένοι και αξιοπρεπείς. Θέλει «μαγκιά» η ανάληψη ευθυνών, απαιτεί ψυχή. Αν σας έχει περισσέψει, αν αγαπάτε το κυνήγι όπως συνηθίσαμε να ακούμε από τα χείλη σας, ένα δρόμο έχετε, την παραίτηση. Να πορευθούμε από εδώ και στο εξής χωρίς εσάς.

Η εποχή μας δεν ευνοεί τους ηγέτες, χάθηκαν μαζί με ένα κόσμο που άλλαξε άρδην τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, και θέλουμε ανθρώπους ικανούς, με φρέσκιες ιδέες, μακριά από παραπολιτικά κυκλώματα, για να πορευθούμε μαζί τους. Εσείς, καλώς ή κακώς αφήσατε το στίγμα σας, καιρός να πάμε παρακάτω.

Συνένοχοι όμως στον κατήφορο είναι και αυτοί οι «εκλέκτορες» που τόσα χρόνια φροντίζουν και συντηρούν την παθογένεια. Άλλαξε ο κόσμος φίλοι μου και πρέπει, επιβάλλεται να αλλάξουμε κι εμείς. Μέχρι να επέλθει η πολυπόθητη αλλαγή, μέχρι να αναλάβουν τις τύχες της μεγάλης μας οικογένειας άνθρωποι ικανοί, σας παρακαλώ, αφαιρέστε με από το λογαριασμό σας. Με ένα «νούμερο» λιγότερο δεν χάθηκε ο κόσμος………

===========================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Κλέφτες κυνηγόσκυλων στην Καρδίτσα ...

Οι απανωτές κλήσεις με απόκρυψη στο κινητό του τού έδειξαν πού ήταν τα κλεμμένα σκυλιά του

Από την Πάτρα βρήκε τα κλεμμένα κυνηγόσκυλά του στην Καρδίτσα μετά από 3μήνες!

Την Τρίτη 1η Ιουνίου, μέσα σε μια αποθήκη με λουκάνικα βρήκε ο 68άχρονος κ. Χρήστος Αβραμόπουλος ένα από τα δύο κυνηγόσκυλα που του είχαν κλέψει το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2010 από το σπίτι του στην Πάτρα. Με εισαγγελική παρέμβαση ο κ. Αβραμόπουλος, συνταξιούχος αστυνομικός και γνώστης των διαδικασιών, ανακάλυψε το ηλικιωμένο θηλυκό κυνηγόσκυλό του μέσα σε μια αποθήκη που την είχε κλειδώσει ο κλεπταποδόχος και συγγενής 1ου βαθμού διακριτού μέλους κυνηγετικής οργάνωσης.

Πώς όμως έφτασε η χάρη του κυνηγού κ. Αβραμόπουλου 300 περίπου χιλιόμετρα μακριά απ’ την Πάτρα; «Κάποιος άγνωστος μου τηλεφωνούσε συνέχεια με απόκρυψη στο κινητό και μου έλεγε όλο αυτόν τον καιρό να μην στεναχωριέμαι άλλο και ότι τα σκυλιά μου τα έχει αυτός ο μαγαζάτορας. Κάποια στιγμή αποφάσισα να ακούσω τη συμβουλή του αγνώστου πληροφοριοδότη και έφτασα στην Καρδίτσα με πλήρη αστυνομική δύναμη και φυσικά παρουσία εισαγγελέα. Εκείνος αρχικά έκρυψε το σκυλί μέσα σε μια μικρή αποθήκη με λουκάνικα που προορίζονταν για το κρεοπωλείο του για να τρώει ο σκύλος μου ώστε να μην γαυγίζει και προδώσει την παρουσία του. Συνεπώς όταν ένας εκ των αστυνομικών που με συνόδευε τον ρώτησε αν είχε κάποια σκυλιά στο μαγαζί του κι εκείνος το αρνήθηκε, τον πρόδωσε το γαύγισμα του σκυλιού μου όταν άρχισα να το καλώ με το όνομά του. Με τα πολλά ο μαγαζάτορας άνοιξε την αποθήκη και το σκυλί έπεσε αμέσως επάνω μου κάνοντας χαρές». Ο ίδιος αναγκάστηκε να οδηγήσει σε ερημική τοποθεσία τον παθόντα όπου και βρέθηκε ο δεύτερος σκύλος του.

Στα πλαίσια του δικού μας ρεπορτάζ επικοινωνήσαμε με τις αστυνομικές αρχές της περιοχής καθώς και με τον επικεφαλής της συγκεκριμένης έρευνας με σκοπό τη συγκέντρωση περισσότερων στοιχείων γύρω απ’ το κύκλωμα του συγκεκριμένου τύπου ζωοκλεφτών οι οποίοι δρουν κερδίζοντας ασύλληπτα χρηματικά ποσά πουλώντας κλεμμένα κυνηγόσκυλα. Πέρα των τυπικών πληροφοριών οι αρμόδιοι αστυνομικοί δήλωσαν κώλυμα στην παροχή, προς εμάς, περισσότερων στοιχείων επικαλούμενοι νομικά και υπηρεσιακά εμπόδια. Εκείνο, ωστόσο, που διαπιστώσαμε ήταν ότι οι αρμόδιοι για την εξιχνίαση της υπόθεσης αστυνομικοί έχουν συγκρατήσει αποδείξεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αλλά και να αξιοποιήσουν στη συνέχεια και σε συνεργασία με κυνηγούς που θα τους απευθυνθούν και οι οποίοι είναι θύματα κλοπής των σκύλων τους. Σύμφωνα με την έρευνά μας η αστυνομική έρευνα προσκρούει και σε άλλα «εμπόδια» που έχουν σχέση με τα κοινωνικά δεδομένα της περιοχής και σε κάποιο βαθμό φτάνουν στα όρια του θράσους και των απειλών.



Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη
Ελεύθερος Τύπος – Τετάρτη 9 – 06 – 2010

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Συμμορία στη Θεσσαλία κλέβει κυνηγόσκυλα !!

Σοκ και δέος στον Ελεύθερο Τύπο της Τετάρτης 9 Ιουνίου με κλεμμένα κυνηγόσκυλα από σπείρα που δρα στη Θεσσαλία. Το σχετικό δημοσίευμα φιλοξενείται στις σελίδες της εφημερίδας και όχι του περιοδικού «Κυνήγι» (που κλείνει νωρίτερα τη σύνταξη του).

Πατρινός κυνηγός βρήκε τα σκυλιά του 300 χιλ, μακριά!!. Ποια μυστική δύναμη, ποια συμμορία έχει απλώσει τα πλοκάμια της στον ελληνικό χώρο και κλέβει κυνηγόσκυλα;

Ο κύκλος που ανοίγει το αυριανό ρεπορτάζ θα γίνει στη συνέχεια τυφώνας και θα σαρώσει τις κυνηγετικές βρωμιές που στο όνομα του χρήματος έχουν απλωθεί σαν την πανούκλα πάνω μας.

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη


Κυνηγώντας το όνειρο ...

=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Οικολογία - η μεγάλη Αυταπάτη !!

Ας δούμε σ’ αυτό το σημείο τι σημαίνει «οικολογία». Λέει ο Ντέσμοντ Μόρρις: «Κανονικά, το τέλος της σεξουαλικής γοητείας θα έπρεπε να συνδυάζεται ή τουλάχιστον να προαναγγέλλει και το βιολογικό τέλος του αρσενικού ατόμου.». Μετά «το τέλος της σεξουαλικής γοητείας» το αρσενικό άτομο δε χρειάζεται. Η περαιτέρω ζωή του δεν έχει νόημα. Βάσει του παραπάνω και με την έννοια της φυσικής επιλογής, έχουμε τον κάτωθι ορισμό:
«Οικολόγος είναι ο άνθρωπος που πρέπει να πεθάνει μετά το τέλος της ηλικίας αναπαραγωγής του, δηλαδή μετά τα 35 -40 χρόνια ζωής! Και μάλλον δεν υπάρχουν οικολόγοι!».

Εάν όλοι οι άνθρωποι ζούσαν 35- 40 χρόνια, δεν θα υπήρχαν τα προβλήματα λόγω υπερπληθυσμού και όλα θα ήσαν φυσικά.
Εκτός από πετρέλαιο, ο πολιτισμός λαμβάνει από την φύση ενέργεια και με άλλες μορφές, όπως Φυσικό Αέριο, Άνθρακας, Πυρηνική Ενέργεια και Υδροηλεκτρική. Συνεπώς, για να επιβιώσει ο πολιτισμός πρέπει να καταστρέψει την φύση απομυζώντας την ενεργειακά. Ο θάνατος όμως της φύσης θα σημάνει και τον θάνατο του πολιτισμού.

Ήδη η φύση χρησιμοποιεί μόνο την ηλιακή ενέργεια για να επιβιώνει. Γιατί να μην μπορεί και ο πολιτισμός;

============================================

Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από το βιβλίο του Costa Maritsa, φιλόσοφου, συγγραφέα και ηλεκτρολόγου μηχανικού (ΕΜΠ), που κινείται μεταξύ Αρκαδίας, Αττικής, Ελλάδας, Βουλγαρίας και του Κόσμου.

"Ωρίων" κ Περιβαλλοντική Νομοθεσία

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,

Με αφορμή την «Παγκόσμια Μέρα για τη Βιοποικιλότητα», 22/5/2010, το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, προχώρησε στην έκδοση σχετικού δελτίου τύπου στο οποίο γίνεται λόγος για σχέδιο νόμου περί προστασίας της βιοποικιλότητας το οποίο πρόκειται να κατατεθεί σύντομα σε δημόσια διαβούλευση. Σύμφωνα με το παραπάνω δελτίο τύπου, οι συντελεστές του συγκεκριμένου σχεδίου Νόμου ήταν «... δύο ομάδες με στελέχη από τις υπηρεσίες Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Διεύθυνσης Δασών και εκπροσώπους περιβαλλοντικών ΜΚΟ ...»

Η συνέχεια εδώ.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Ενός κακού μύρια έπονται ...

Στην πυρά οι κυνηγοί που «κρεμάνε» κυνηγόσκυλα στη Λευκάδα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «έγκριτων ΜΜΕ». Στην πυρά επειδή είπε κάποιος ή κάποια ότι είναι έργο κυνηγών η αποτρόπαιη πράξη. Και τους «πίστεψαν» (!)

Αυτό λέγεται στις ημέρες μας δημοσιογραφία, σωστή ενημέρωση, αντικειμενική προσέγγιση της αλήθειας, φευ (!), της καταταλαίπωρης αλήθειας. Τι υποκρισία παντοδύναμε Δία από μια χούφτα κάκιστους εντολοδόχους της «ενημέρωσης και της δεοντολογίας».

Αφορμή όμως για να παραληρούν οι «καλοί», δίνουμε κατά καιρούς κι εμείς. Πριν από ένα περίπου δίμηνο, ψυχασθενής νεαρός, με το όπλο ανά χείρας, μας έδειξε δεκάδες αλεπούδες κρεμασμένες στο δάσος, μας έδειξε επίσης με περηφάνια προστατευμένα είδη που κείτονταν νεκρά στα πόδια του, τρόπαια του παράλογου. Θα περίμενε κανείς την είδηση εκείνη που κυνηγοί έβγαλαν στη δημοσιότητα να την έπαιρναν οι συνδικαλιστές μας, να την έκαναν φύλλο και φτερό και να οδηγούσαν οι ίδιοι στον εισαγγελέα τον σαλταρισμένο νέο – κυνηγό. Και όμως, τις φωνές των κυνηγών ακολούθησε βαριά σιωπή. Βλέπετε, οι δικοί μας συνδικαλιστές, ασχολούνται μόνο με σοβαρές υποθέσεις, δεν καταδέχονται να σκύψουν και να αφουγκραστούν τις καταγγελίες κυνηγών.

Αφορμή επίσης δίνουν «κυνηγοί της συμφοράς» που αφήνουν ελεύθερα κυνηγόσκυλα στο βουνό μιας και δεν τους «βγήκαν» όπως αυτοί θα ‘θελαν. Τα κυνηγόσκυλα, αν δεν βρεθούν άλλοι κυνηγοί ή κάτοικοι της περιοχής να τα περιθάλψουν, στο διάβα του χρόνου θα αγριέψουν, θα πέσουν σε κοπάδια με γιδοπρόβατα και θα σκοτώσουν. Και δυστυχώς λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε συναντήσει ανάλογες περιπτώσεις στο βουνό.

Έγραφα από τη στήλη αυτή πριν από καιρό για 4-5 beagles που είχα συναντήσει να κυκλοφορούν αδέσποτα. Μάλιστα είχαν αγριέψει πολύ και δεν πιανόντουσαν – πόσο καιρό άραγε θα κυκλοφορούσαν εγκαταλειμμένα από τον «κυνηγό αφέντη τους».

Με πληροφορούν φίλοι κυνηγοί τώρα τελευταία ότι βρήκαν νεκρά γιδοπρόβατα – δικά τους ή και άλλων κτηνοτρόφων. Αν υπήρχε στη Πελοπόννησο ο «κακός λύκος» θα υπήρχε ένα καλό άλλοθι. Τι κρίμα όμως, κάποια τσακάλια μονάχα υπάρχουν στο Μαίναλο και εύκολο είναι να ρίξουμε τις ευθύνες σε αυτά. Όμως ας είμαστε δίκαιοι, κυνηγόσκυλα ορμάνε στα γιδοπρόβατα και κάνουν τις ζημιές σε φτωχικές περιουσίες. Κυνηγόσκυλα που εμείς αφήσαμε γιατί είμαστε ανίκανοι να τα εκπαιδεύσουμε και να τα περιθάλψουμε.

Οι άσχημες εικόνες ευτυχώς είναι λιγοστές – προς χάρη όμως της τηλεθέασης ή της «αντικειμενικής ενημέρωσης» πολλαπλασιάζονται και γίνονται χιλιάδες. Και οι συνδικαλιστοπατέρες μας, αντί να δώσουν όρντινο: «φωτιά και τσεκούρι στους εγκληματίες που φέρουν όπλα ή κυνηγετικές άδειες», αντί να στρωθούν στη δουλειά για να ξεβρομίσει ο τόπος από μια μερίδα ψευτοκυνηγών, ασχολούνται ως συνήθως με «σοβαρότερα θέματα».

Όσο θα περνά ο καιρός θα πληθαίνουν οι δημοσιεύσεις εκείνων που μας πληγώνουν, μας προσβάλουν, μας διαβάλουν σαν οικογένεια. Από την παθητική άμυνα πρέπει να περάσουμε στην επίθεση, να αντιστρέψουμε τα εις βάρος μας δημοσιεύματα που έτσι και αλλιώς προέρχονται πάντα από συγκεκριμένες πηγές.

Το ευχάριστο σε όλα αυτά τα δυσάρεστα είναι ότι ο σκεπτόμενος κόσμος, ο ενεργός πολίτης, γνωρίζει καλά πλέον τι εστί κατευθυνόμενη οικολογία και πως αναπνέει το παρασιτικό τούτο έκτρωμα – κολλημένο πάνω μας σαν βδέλλα. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι σοφοί πατέρες μας – όχι οι συνδικαλιστές μας, και ο κόσμος πήγε μπροστά, αφού ο άνθρωπος ανέλαβε να κάνει ζάφτι τη ζωή του. Καλά είναι τα ευχολόγια, το γλείψιμο στους έχοντας την μάχαιρα, αλλά όλα έχουν τα όρια τους.

Αρκετά κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου τα λεβεντόπαιδα της κυνηγετικής μας νομενκλατούρας, έφτασε όμως η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Αν δεν μπορούν να δράσουν κατά πως προστάζουν οι καιροί, ας πάνε σπίτι τους, ουδείς είναι αναντικατάστατος. Δεν θα μας λείψουν ………
===========================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

===========================================

Αυτό είναι το προτελευταίο άρθρο που αφήνει αιχμές στους αρχόντους της μεγάλης μας κυνηγετικής οικογένειας. Από το μεθεπόμενο άρθρο θα ξεχάσω την ύπαρξη τους και θα "επανέλθω στη τάξη και θα γίνω καλό παιδί".