Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Κυνηγώντας σε «χαλασμένους» τόπους …

Για να μην ξεχνάμε: «σύμφωνα με την τροποποίηση της Ρυθμιστικής 2010 – 2011, ο επιτρεπόμενος αριθμός κάρπωσης αγριόχοιρων στην Πελοπόννησο από 2 θηράματα ανά κυνηγετική εξόρμηση που ήταν, άλλαξε και επιτρέπονται 3 θηράματα».
Στην υπόλοιπη Ελλάδα ο αριθμός κάρπωσης ανά εξόρμηση παραμένει ο ίδιος, 4 θηράματα. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για όλους εμάς που ασχολούμαστε με το δυσκολότερο και συναρπαστικότερο κυνήγι στην Ελλάδα.

Από το απόγευμα της Τρίτης συγκεντρωθήκαμε στο γνωστό στέκι της ομάδας, και μεταξύ εσπρέσο και τσίπουρου βάλαμε σε τάξη τα σχέδια μας και τις μύχιες σκέψεις μας. Σε αυτά είμαστε άπιαστοι, μακράν οι καλύτεροι (!). Αφού εξαντλήσαμε και καταθέσαμε όλες τις πρωτότυπες (!) ιδέες μας, σκορπιστήκαμε για το πιάσιμο του κυνηγότοπου.

Το πρόχειρο φαγητό και μια κούπα κρασί σπάζουν την αναμονή πριν πέσει το σκοτάδι και πλαγιάσουμε κατάχαμα να ονειρευτούμε χιλιάδες αγριόχοιρους στο βεληνεκές μας. Εκεί στο όνειρο, έχουμε κάνει τα καλύτερα κυνήγια μας, αφού όλα μας έρχονται εύκολα, ιδεατά, κατά πως θέλουμε.

Η Τετάρτη που ξημέρωσε – πρώτη ημέρα της σαιζόν, ήταν γλυκιά, υγρή σαν τα μάτια της Άρτεμις, ζεστή, και μας έδωσε ελπίδες το πρώτο σκύψιμο για τα ίχνη – μιας και τις προηγούμενες ημέρες οι πολλές βροχές έσπασαν την σκληρή από την πολύμηνη ανυδρία γη. Τα ίχνη μας φανέρωσαν την κίνηση του κοπαδιού να έχει πορεία προς τις καλαμποκιές.

Η ομάδα κινήθηκε στην παραποτάμια οδό από διαφορετικές κατευθύνσεις. Αντάμωσε έπειτα από τρείς και περισσότερες ώρες – αφού τόσες περίπου πέρασαν για να ολοκληρωθεί το «κόψιμο», για να κλείσουμε με σιγουριά τα γουρούνια. Το μεγάλο πανηγύρι αρχίζει στο τελευταίο σμίξιμο της ομάδας πριν πάρει αυτή τις θέσεις της για την παγάνα και τα καρτέρια.

Στο «τελευταίο» σμίξιμο κυριαρχεί η σοβαρότητα (!), η βαθιά περισυλλογή στο άκουσμα των σχεδίων από τον αρχηγό – που αναπτύσσει σαν άλλος Μεγαλέξανδρος τη δράση της ομάδας, τις εναλλακτικές θέσεις των καρτεριών – και σκληρός καθώς είναι δεν σου αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης του σχεδίου του.

Στα παλιά τα χρόνια, λίγα μέτρα μακρύτερα από το αντάμωμα της ομάδας, ο Μεγαλέξανδρος έφτιαξε ξύλινη γέφυρα για να περάσει στην γειτονική Αλιφείρα. Έκανε τότε μία περιοδεία να συναντήσει τους καλούς φίλους και συμμάχους του αείμνηστου πατέρα του – τους Αρκάδες - να πιεί καφέ μαζί τους - γιατί τότε, σε εκείνα τα χρόνια, οι Αρκάδες συνέπραξαν με τους Μακεδόνες και αναγνώρισαν για αρχηγό τους τον μεγάλο βασιλιά. Πριν από τους Μακεδόνες, είχαν αιώνια συμμαχία με τους Σπαρτιάτες οι Ηραιάτες – και εκεί κάπου, θύμωσαν οι υπόλοιποι Αρκάδες με το «κράτος των Ηραιατών» και έκαναν τον πλούσιο τόπο φύλλο και φτερό, τον «χάλασαν» που θα ‘λεγε και ο Κολοκοτρώνης αν ζούσε. Στον «χαλασμένο» λοιπόν τόπο κυνηγά συνήθως η ομάδα μας όταν δεν βρίσκεται στα ψηλότερα του Μαινάλου.

Ωραία είναι η ιστορία και μας αρέσει, αλλά ας μην σταθούμε άλλο σε αυτήν τούτη την ώρα του κάπρου, που χάθηκε, «εξαερώθηκε» εύκολα την πρώτη ημέρα – παρ’ ότι απονήρευτος και μαλθακός από την καλοκαιρινή ραστώνη. Συνήθως η πρώτη φορά της σαιζόν είναι εύκολη – όχι όμως για τη δική μας ομάδα (!).

Δεν έλειψαν και δεν θα μπορούσαν άλλωστε να λείψουν (!) και τα μικροεπεισόδια ανάμεσα σε ομάδες γουρουνάδων για τον τόπο. Θα μου έκανε εντύπωση και θα με ξάφνιαζε ευχάριστα η απουσία κάποιας έστω μικροσυμπλοκής (!). Δυστυχώς, απέχει έτη φωτός ακόμα η ημέρα εκείνη που θα μπορούμε να κοιτάζουμε τον γείτονα στα μάτια χωρίς να επιδιώκουμε να του τα βγάλουμε (!).

Οι ομάδες των γουρουνάδων θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια του κυνηγίου θετικά και αρνητικά. Γιατί υπάρχουν ομάδες διαμάντια και ομάδες μαϊμού – που νομίζουν ότι το χώμα που πατάνε τους ανήκει – νομίζουν πως ο αέρας που αναπνέουν είναι μονάχα γι’ αυτούς. Θα μιλήσουμε για τα κακώς κείμενα εκτενέστερα – γιατί τις ασχήμιες των γουρουνάδων στο βουνό δεν έχουμε δικαίωμα να τις προσπερνάμε.

Η σιωπή και το κουκούλωμα είναι χρυσός για άλλους, όχι όμως για εμάς…

==========================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Ωρίων - αδιαφάνεια ΥΠΕΚΑ για Πράσινο Ταμείο

Θέμα: Αδιαφάνειας συνέχεια στο τροποποιημένο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ περί Πράσινου Ταμείου

Αξιότιμοι κύριοι/κυρίες,

Όπως γνωρίζετε, έχει κατατεθεί ήδη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ με τίτλο "Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων, Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις". Το νομοσχέδιο είχε αναρτηθεί τον Ιούλιο σε ανοιχτή δημόσια διαβούλευση. Όμως, παρά τις αιτιολογημένες τοποθετήσεις πολιτών και φορέων, ελάχιστες βελτιώσεις έγιναν για την εξασφάλιση της διαφάνειας, της αξιοκρατίας και της αποτελεσματικότητας.

Το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων την ίδρυση "Στρατηγικής Επιτροπής Περιβαλλοντικής Πολιτικής" η οποία θα εισηγείται τις κατευθύνσεις για τη διαχείριση των πόρων του "Πράσινου Ταμείου". Σε αυτή την επιτροπή προβλέπονται από μία εως τέσσερις θέσεις για τις περιβαλλοντικές Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Αναλυτικότερα, προβλέπεται μία θέση εκπροσώπου μιας ΜΚΟ εθνικής εμβέλειας και τρεις θέσεις για "προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους". Η επιλογή θα γίνεται χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια, κατά την απόλυτη κρίση του εκάστοτε Υπουργού ΠΕΚΑ. Στο νομοσχέδιο δεν αποκλείεται ρητά, οι 3 προσωπικότητες να έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις γνωστές ΜΚΟ... Επιπλέον, παρότι αυτό αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, το νομοσχέδιο δεν απαγορεύει ρητά την χρηματοδότηση από το "Πράσινο Ταμείο" των ίδιων ΜΚΟ που θα μετέχουν (άμεσα ή έμμεσα) στη Στρατηγική Επιτροπή.
 
Η συνέχεια εδώ

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη


Κυνηγώντας σε "χαλασμένους" τόπους ...
=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Δημοτικές ανατροπές στην Γορτυνία ...

Αναδημοσίευση από την σελίδα arcadians
=========================================
Ανατροπές στην Γορτυνία - οι ανεξάρτητοι έχουν προβάδισμα


Τελευταία νέα από την προεκλογική περίοδο στην Γορτυνία – που οι προτάσεις κάποιων «ειδημόνων» την έφεραν στο μάτι του κυκλώνα – αφού το κυβερνών κόμμα δημιούργησε ένα δήμο και όχι δύο όπως ήθελε η τοπική κοινωνία.

Το κακό για το ΠΑΣΟΚ μεγάλωσε όταν αποφάσισε να δώσει το χρίσμα στον Παρασκευά Παρασκευόπουλο – άνθρωπο «άγνωστο» στα γορτυνιακά πράγματα. Αναμενόμενη ήταν δε η αντίδραση του Γιάννη Γιαννόπουλου που αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του ανεξάρτητο δρόμο – και όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής γεγονότα, έχει την προτίμηση των περισσοτέρων οπαδών του ΠΑΣΟΚ.

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν «καμένο χαρτί» τον πρώην βουλευτή επικρατείας του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη, τη στιγμή μάλιστα που ο «εκλεκτός της Ιπποκράτους» έχει και τη δημόσια στήριξη του δημάρχου και προέδρου της ΤΕΔΚΑ Γιώργου Μπαρούτσα – που η διαδρομή του αν και θεωρείται επιτυχημένη την περίοδο του «Καποδίστρια», δημιούργησε παράλληλα και μεγάλες αντιπάθειες σε ένα ευρύ φάσμα εν δυνάμει ψηφοφόρων.

Η επιλογή Κούλη από την πλευρά της ΝΔ ήταν όπως δείχνουν τα πράγματα μία ατυχής και επιπόλαιη ενέργεια που έφερε τον Αποσκίτη – δήμαρχο Κοντοβάζαινας, σαν αντάρτη – και όπως διαφαίνεται, έναν από εκείνους που θα παλέψουν με σοβαρές πιθανότητες για τον Β’ γύρο.

Ο Σταύρος Χριστόπουλος που αύριο ή μεθαύριο θα ανακοινώσει στα ΜΜΕ την κάθοδο του στο πλευρό του Αποσκίτη με ένα μεγάλο ποσοστό από την εκλογική του δύναμη στην Ηραία, ασφαλώς και ενισχύει τον Αποσκίτη και τον οδηγεί με ακρίβεια στον πολυπόθητο Β’ γύρο. Οι περισσότεροι από τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξης του θα τον ακολουθήσουν, εξαιρουμένου του Αθ. Μπόρα από του Σέρβου που δήλωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση και δεν θα συμμετάσχει στις εκλογικές διαδικασίες.

Στην Ηραία όπως φαίνεται, οι επιλογές των Παρασκευόπουλου και Γιαννόπουλου δεν θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ο Κώστας Κουντάνης, πρώην δήμαρχος Βυτίνας, παρουσιάζεται τη στιγμή αυτή σαν το μεγάλο φαβορί για τον Β’ γύρο – και ασφαλώς αν ο Κουντάνης φτάσει στον Β’ γύρο δεν την χάνει την δημαρχία αφού θα υπερψηφιστεί απ’ όλες σχεδόν τις παρατάξεις. Με τον Κουντάνη μέχρι στιγμής συμπορεύεται και ο νομαρχιακός σύμβουλος Κώστας Γιαβρούμης – που όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι τον ήθελαν μαζί τους – αλλά και ο επίσης ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος Μιλτιάδης Λύτρας, πανεπιστημιακός δάσκαλος.

Εκρηκτική χαρακτηρίζεται η κατάσταση αυτή τη στιγμή στη Γορτυνία – και μάλιστα οι περισσότεροι υποψήφιοι δυσκολεύονται να καταρτίσουν συνδυασμούς.

Ηθικό δίδαγμα από τις εξελίξεις που θα φέρουν ανατροπές: «μη μοιράζετε χρίσματα, τα βαρέθηκε ο κόσμος και θα σας τιμωρήσει…..»


Arcadians
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Θηροφυλακή, η δική μας απάντηση …

Για την Θηροφυλακή ο λόγος - που οι μεν οικολόγοι προσπαθούν να της αφαιρέσουν τον ρόλο – οι λαθροθήρες που προσπαθούν να την αποφύγουν και σε πολλές περιπτώσεις να την εξοντώσουν – και οι κυνηγετικές οργανώσεις και οι νόμιμοι κυνηγοί που προσπαθούν να την βοηθήσουν αναγνωρίζοντας το σπουδαίο έργο της.

Η Θηροφυλακή είναι η δική μας απάντηση στην ανίκανη πολιτεία να διαφυλάξει το δάσος από τους πάσης φύσεως βιαστές της. Είναι το σημαντικότερο έργο της ΚΣΕ από ιδρύσεως της έως σήμερα - και οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τα καλώς καμωμένα πράγματα.

Το εγχείρημα πέτυχε αν και πέρασε και συνεχίζει να περνά από συμπληγάδες – από εμπόδια απρόβλεπτα πολλάκις που συναντά στην πορεία του. Η αμήχανη και άπειρη αρχή του έργου της – ημέρα με την ημέρα και χρόνο με τον χρόνο, διορθώνεται, αφού όλα τα πράγματα μόνο στην πράξη αποκτούν την ωριμότητα - και σαν αποτέλεσμα αυτής αργά μεν αλλά σταθερά αρχίζουν στον ορίζοντα να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα από τις επιτυχίες της.

Δεν έχω μπροστά μου στατιστικά στοιχεία για να μιλήσω με αριθμούς – μα δεν θα μου άρεσε κιόλας. Γνωρίζω όμως πολύ καλά – και εσείς οι κυνηγοί καλύτερα ίσως από εμένα, ότι, το παραγόμενο έργο της Θηροφυλακής έχει αποκτήσει πλέον όγκο, γίνεται μεγάλο.


Δεν αναφέρομαι ασφαλώς μόνο στις τελευταίες της μεγάλες και σπουδαίες επιτυχίες με κάθε λογής εγκληματίες που είτε φοράνε ράσα είτε άλλα ρούχα - μα στην μεθοδικότητα με την οποία δουλεύει εδώ και αρκετό διάστημα – και σαν φυσικό επακόλουθο ήταν να ακολούθησαν οι επιτυχημένες συλλήψεις.

Το «εργαλείο» αυτό, τον φορέα που έδωσε ανάσες ζωής στους νόμους του δάσους με το έργο του – την Θηροφυλακή, έχουμε υποχρέωση όλοι μας, κυνηγοί, δημοσιογραφικά έντυπα, διαδίκτυο, οργανώσεις κ.α., να την προασπίσουμε και να μην της δημιουργούμε προβλήματα. Και καλό είναι – ειδικότερα οργανώσεις και σύλλογοι, να μην «κάψουν» το χαρτί αυτό, το δυνατότερο απ’ όσα είχαμε και αποκτήσαμε μέχρι σήμερα. Και το αναφέρω αυτό διότι έχει διαπιστωθεί σε λίγες ασφαλώς περιπτώσεις, πρόεδροι συλλόγων να δίνουν οδηγίες σε θηροφύλακες ποιούς να ελέγξουν κατ’ επιλογή. Δεν αναφέρομαι σε τυχαίο περιστατικό αλλά σε προσωπική εμπειρία (προ διετίας) που καθ’ υπόδειξη προέδρου κυνηγετικού συλλόγου, με έλεγξε ο θηροφύλακας – και τη στιγμή μάλιστα που μόλις αναχωρούσα από το χωριό μου με πολιτική ενδυμασία και το όπλο στη θήκη του, για την Αθήνα – και την στιγμή μάλιστα που σταμάτησα μόνος μου στο δρόμο βλέποντας αυτοκίνητα της θηροφυλακής και κυνηγών. Την διαταγή: «αυτόν να τον ελέγξεις» που απηύθηνε ο πρόεδρος στον θηροφύλακα, το ονομάζω παράβαση καθήκοντος – αφ’ ης στιγμής και ο ίδιος με την ομάδα του ήσαν ελεγχόμενοι. Και κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε ο θηροφύλακας την ίδια στιγμή να έκανε αυστηρή σύσταση στον πρόεδρο – που δυστυχώς δεν έκανε. «Να με ελέγξεις, όχι όμως επειδή το είπε ο πρόεδρος αλλά επειδή το θεωρείς εσύ σκόπιμο». Και έδωσα τα χαρτιά μου στον θηροφύλακα για να διευκολύνω την δουλειά του και την αμηχανία του.

Καλό είναι αυτές οι λογικές ορισμένων προέδρων να απομονώνονται. Προσβάλλουν το έργο της θηροφυλακής μα και το δικό τους κύρος με την εμπάθεια που δείχνουν στους κυνηγότοπους. Η Θηροφυλακή έγινε για να είναι ανεξάρτητη αρχή – ένας καινούριος ελεγκτικός μηχανισμός που δεν χρειάζεται πάτρωνες για το έργο της παρά μόνο κονδύλια δικά μας. Ας μην εισέλθουμε λοιπόν στη λογική «αφού σε πληρώνω θα πρέπει και να σε ελέγχω ή να σε διατάζω».

Το έργο της Θηροφυλακής είναι πλέον αναγνωρίσιμο με όλα τα εμπόδια η τα προβλήματα που συναντά στο δρόμο της. Και σε τούτη τη διαδρομή της, ασφαλώς συνέβαλε τα μέγιστα η ΚΣΕ και οι Ομοσπονδίες και οι Σύλλογοι. Ας μην επιτρέψουμε σε ελάχιστους ευτυχώς συναδέλφους να ακυρώσουν το έργο τούτο με τις συμπεριφορές τους που δεν είναι προς μίμηση μα προς αποφυγή. Στον κυνηγότοπο δεν χωράνε τα «εγώ» μα τα «εμείς», μας αρέσει ή όχι, είμαστε όλοι ίσοι – πρόεδροι και απλοί κυνηγοί……

===========================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
===========================================
Στη φωτό - αρκούδα κυνηγά λαθροκυνηγό;

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΟΥΝΕΣΚΟ Πειραιά κ Νήσων βραβεύει συνειδητοποιημένους κυνηγούς !!!!

Διαβάσαμε σε blogs και σε forums για την ΟΥΝΕΣΚΟ Πειραιά και Νήσων (!) που βράβευσε ένα σύλλογο συνειδητοποιημένων κυνηγών, φυσιολατρών κλπ. Μας προβλημάτισε ο βαρύγδουπος τίτλος και είπαμε: «δεν το ψάχνουμε λίγο το θέμα;»

Ωραίες είναι οι βραβεύσεις, αναγνωρίζουν το έργο σου βρε αδελφέ, σκύβεις την κεφαλή, σου φοράνε κι ένα κολάρο με σπουδαίες λέξεις τυπωμένες στο παράσημο, λένε οι παρευρισκόμενοι λόγια που φέρνουν δάκρυα στα μάτια, χειροκροτεί από κάτω και ο βασανισμένος λαός, και άπαντες μετά πάνε για ύπνο φχαριστημένοι.

Η ΟΥΝΕΣΚΟ Πειραιά, οργάνωση μη κερδοσκοπική και μη κυβερνητική, κάτι σαν ΜΚΟ δηλαδή, φέρει τον πιασάρικο τίτλο της ΟΥΝΕΣΚΟ, προφανώς για να συγκινήσει τα πολυπληθή μέλη της. Μήπως όμως λέγω, μήπως είναι ΟΥΝΕΣΚΟ μαϊμού;

Μα Πειραιά και Νήσων μόνο; χάθηκε να έγραφε και Πελοποννήσου και Ιονίου πελάγους;

Ο κάθε πικραμένος καρβέλια ονειρεύεται Πάνα, ας του δώσουμε λοιπόν ότι ευχαριστεί την ψυχούλα του. Όλοι πασχίζουν για λίγη αναγνώριση, ας τους την χαρίσουμε.

Στο λινκ που ακολουθεί, διαβάζετε την σελίδα της αληθινής ΟΥΝΕΣΚΟ Ελλάδας – υποκατάστημα της Παγκόσμιας ΟΥΝΕΣΚΟ με έδρα την Αθήνα.
http://www.unesco-hellas.gr/gr/default.htm

Στο λινκ που ακολουθεί διαβάζετε την σελίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ της ορίτζιναλ με αναφορές και στο γραφείο της στην Ελλάδα
http://www.unesco.org/nac/index.php?lc=F&rid=300&module=national_commissions

Στο λινκ που ακολουθεί διαβάζετε την σελίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ μαϊμού; του Πειραιά και των Νήσων !!!
http://www.unesco-pireas.gr/


Σχώρα με Πάνα, η βλακεία ορισμένων "ηλεκτρονικών κυνηγών" είναι ανίκητη.................  

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη




Θηροφυλακή -  η δική μας απάντηση ...

=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Η ώρα του κάπρου …

"Το κυνήγι του κάπρου είναι και πάλι εδώ. Από σήμερα και μέχρι τέλος του χρόνου για την Πελοπόννησο, και μέχρι τέλος του Γενάρη 2011 για την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι εδώ, ενωμένο ΔυΝαΤο, που θα ‘λεγε και «Εκείνος» απευθυνόμενος προς τις μάζες, που τις έκανε και παραληρούσαν από το μεθύσι της «συγκυβέρνησης» κάποτε !!".

Τότε που οι μάζες ζητούσαν αλλαγή, ο κάπρος δεν έβοσκε στην Πελοπόννησο, μόνο πρόβατα μιλιούνια, που τα καημένα τα κάνεις εύκολα ζάφτι, τα βάζεις στο μαντρί και τα αρμέγεις εύκολα.

Ο κάπρος είναι περήφανο ζώο, αγέρωχο, παιχνιδιάρικο, λεύτερο. Δεν μπαίνει σε καλούπια, είναι το έμβλημα της αληθινής ελευθερίας στα λιβάδια και στα δάση της πατρίδας μας. Ο βασιλιάς της πανίδας μας.

Από σήμερα είμαστε στο βουνό, κυνηγώντας όχι μόνο τον κάπρο – αυτό τα εκπληκτικό σε ευφυΐα ζώο, μα κυνηγάμε και την αίσθηση λευτεριάς που μας την στέρησαν και μας την αφαιρούν οι σημερινές, οι καθημερινές συνθήκες ζωής.

Το αληθινό κυνήγι του κάπρου είναι περιπέτεια, ενεργοποιεί όλους τους νευρώνες του μυαλού, βάζει σε λειτουργία το σώμα. Πνεύμα και σώμα, από κοινού, ψάχνουν, παρακολουθούν, αφουγκράζονται, βλέπουν, μυρίζουν, αισθάνονται, αποφασίζουν, τολμούν, σχεδιάζουν, και κυνηγούν.

Το αληθινό κυνήγι είναι η άγρια φύση, είναι το χώμα, οι λούτσες, τα σούρματα, το πυκνό, η ανηφοριά, η κούραση, η αναμονή, η μοναξιά, το κρύο και η παγωνιά, η εικόνα, το διάσελο, ο αγέρας, η βροχή, ο ιδρώτας.

Το αληθινό κυνήγι είναι τα σκυλιά μας, το κλαφούνισμά τους, η στάμπα τους, ο ντορός τους, ο φόβος τους, ο ήχος από το κουδούνι τους, ο τραυματισμός τους, το κλάμα τους, η χαρά τους, η κόπωση τους, η δίψα τους. Σκυλιά καταδίωξης, από τον αρχαίο κόσμο μέχρι τις ημέρες μας, στην υπηρεσία του ανθρώπου - κυνηγοί, φύλακες, φίλοι - δεμένα άρρηκτα με τη ζωή μας σε όλες τις εκφάνσεις της.

Το αληθινό κυνήγι είναι η παρέα, η συντροφικότητα, η δημιουργία της ομάδας, το γέλιο στα πρόσωπα, οι φωνές στο δάσος, ο ζεστός καφές, τα διαλυμένα γόνατα, η συνεργασία, η κατανόηση, τα νεύρα, η προσμονή του επιθυμητού.

Το αληθινό κυνήγι του ανθρώπου είναι ένας ατέλειωτος πόλεμος, από τις πρώτες αχτίδες της δημιουργίας ως σήμερα. Κυνήγι για την επιβίωση, την οικογένεια, την κοινωνία, «Πατέρα των πάντων» ονόμασε ο Ηράκλειτος τον πόλεμο – και το κυνήγι είναι μία από τις εκδοχές του – και ας μην αρέσει σήμερα στα παιδιά της πλατείας, στα παιδιά των λουλουδιών, στα παιδιά που δυστύχησαν επειδή από τη γέννηση τους γεύονται το τσιμέντο και τη σκόνη της πόλης.

Κυνηγάμε τον κάπρο και πολλές φορές νιώθουμε πως φτάνουμε στα όρια μας. Όμως, προχωράμε ακόμα ένα βήμα μπροστά, νιώθουμε πως έχουμε ακόμα δυνάμεις. Ο κάπρος είναι η αφορμή - τα ανθρώπινα όρια, ακόμα είναι άγνωστα – απλά εμείς πλησιάζουμε ένα κομμάτι τους. Αντιμέτωποι όχι με τον κάπρο μόνο, μα και με το στέρεο μονοπάτι, με την πατημασιά μας στο χώμα, μέρος και εμείς της δημιουργίας, των νόμων της φυσικής και της βαρύτητας που μας κρατάνε όρθιους και μπορούμε και αγναντεύουμε ξάστερους ουρανούς - που μπορούμε και ελπίζουμε στο πέταγμα του αετού.

Το κυνήγι του κάπρου, είναι πρόκληση και οδηγός προς την αληθινή ζωή. Και η αληθινή ζωή είναι καθαρό νερό, είναι το φως του ευλογημένου τόπου μας, είναι η καθαρή ματιά, είναι το γελαστό παιδί.

Γεννηθήκαμε στη φύση και μας έβαλαν φυλακή σε ανορθόδοξες πόλεις, μας γιόμισαν τα πνευμόνια δηλητήρια και τα στομάχια μεταλλαγμένες τροφές. Μας τιμωρούν με νόμους που μάχονται τη φύση, μας βάζουν ταμπέλες: «δολοφόνοι, άνανδροι, ψυχοπαθείς κ.α» - και εμείς όμως, απτόητοι από τις κούφιες ανοησίες σαπισμένων μυαλών, από ανέραστους οπαδούς μιάς καινούριας ζωής που ευαγγελίζονται τον άνθρωπο υποταγμένο και φοβισμένο, προχωράμε την πλαγιά του βουνού με το δισάκι μας στον ώμο για να σταθούμε στο ράπισμα του ανέμου, για να δούμε την αλήθεια από ψηλότερα.

Ο κάπρος είναι η αφορμή για τα «μεγάλα κυνήγια …».

=============================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
=============================================
Στη φωτό "αντάρτης" κυνηγά τις σκιές του ... Τεργέστη 2009

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Νίκος Βασάλος - ανοικτή επιστολή στον κυνηγετικό τύπο

Κύριε διευθυντά

Όσοι κόπτονται για το κυνήγι, ή τουλάχιστον έτσι λένε, απορούν τάχα για τους λόγους τους οποίους οι Οργανώσεις μας και γενικά τα συνδικαλιστικά του χώρου μας γνωρίζουν χρόνο με τον χρόνο την απαξίωση. «Ιδρώνουν» στην ιδέα ότι δεν θα υπάρχουν μετά από λίγα χρόνια συνεχιστές. Στεναχωριούνται ότι δεν θα υπάρξουν εκπρόσωποι μέσα στις γενιές που έρχονται με αποτέλεσμα, το κυνήγι μας να καταντήσει άλλη μια παλιά συνήθεια και να πάρει θέση στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δίπλα σε στολές εθίμων που κοσμούν τις προθήκες των λαογραφικών μουσείων, που μυρίζουν ναφθαλίνη.

Κάποιοι άλλοι αναζητούν, ψεύτικα προφανώς, την συμμετοχή και την κριτική των απλών μελών, με απώτερο σκοπό την βελτίωση των υπηρεσιών που ανταποδίδονται στους κυνηγούς που πληρώνουν αδρά το όνειρο της ολιγόλεπτης απόδρασης από την καθημερινότητα. Έχουν ανακηρύξει εχθρούς του κυνηγίου όσους τάσσονται ανοιχτά κατά αυτής της ζωοφόρου δραστηριότητας, που η ιστορία της είναι συνυφασμένη και ταυτόσημη με αυτήν του ανθρωπίνου είδους.

Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς που δρουν ανάμεσα μας; Τι γίνεται με τα φίδια που έχουμε στον κόρφο μας; Με αυτούς που λένε ότι είναι «δικοί» μας; Μόλις πριν λίγο καιρό, το περιοδικό σας, έκανε γνωστό στο πανελλήνιο την οδύσσεια που είχε ο κύριος Πετράκης του Κ. Σ. Αιγάλεω αφήνοντας μας άφωνους όλους, για το μένος και την στενοκεφαλιά των ταγών μας. Απορώντας συνάμα για τις κανιβαλίστικες τακτικές που ακολουθήθηκαν τότε. Βέβαια η ιστορία, μας έχει διδάξει την σφοδρότητα των μαχών ενός εμφυλίου και το πόσο βρώμικες τακτικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά όλοι μας πιστεύουμε ότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Δυστυχώς ήρθε η σειρά μου να βιώσω έναν ανάλογο διωγμό και να πέσω θύμα μιας πρωτοφανούς επιθέσεις, με αποκορύφωμα μια εισαγγελική παραγγελία για συστάσεις, με απώτερο σκοπό, την φίμωση του κυνηγετικού blog που διατηρώ στο διαδίκτυο.

Υποκινητής της όλης ιστορίας είναι ο κύριος Αντιπρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου, ο οποίος θίχθηκε από την κριτική που δέχτηκε από άρθρο μου και είχε να κάνει με την δωρεά ατόμων πέρδικας choukar του εκτροφείου μας σε όμορα νησιά των Κυκλάδων. Μια κίνηση που εκτός από άκαιρη, είναι και άδικη τόσο όσο αφορά την διαχείριση των χρημάτων των μελών – που κάποιοι μαζεύουν με κόπο – όσο και για τα φιλοθηραματικά δρώμενα του Συλλόγου, που φέτος μετά από εντολή της Γενικής Συνέλευσης είχαν αποφασιστεί άλλα, όπως: Ανάπλαση του εκτροφείου, εγκατάσταση ποτίστρων σε απομακρυσμένες περιοχές και εμπλουτισμός των βιοτόπων. Όλα αυτά για να γίνουν από λόγια πραγματικότητα, απαιτήθηκαν αρκετά χρήματα και πολλές ώρες προσωπικής εργασίας από πολλά μέλη του Συλλόγου συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του κυρίου Αντιπροέδρου.

Κατά κοινή ομολογία, η δωρεά περδίκων σε άλλα νησιά θα ακύρωνε ουσιαστικά όλη αυτή την προσπάθεια που, εκτός του ότι είναι η ύστατη, σκοπό είχε την ανάκαμψη του πληθυσμού της choukar στο νησί μας, που βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε χαμηλά επίπεδα. Ο κύριος Αντιπρόεδρος λοιπόν δεν άντεξε την κριτική μου, της οποίας θαύμαζε την λειτουργικότητα της κάποιες μέρες πριν όταν απευθύνονταν στον Κύριο Πρόεδρο! Τότε είμαστε οι καλύτεροι φίλοι! Δεν θέλω να καταχραστώ άλλο ούτε τον χρόνο σας, ούτε τον χώρο του περιοδικού, απλά σας κάνω γνωστή μια αιτία που κάποιοι γυρνούν την πλάτη ανεπιστρεπτί στις Οργανώσεις μας. Όντας όμως ξεροκέφαλος και ηλίθιος ρομαντικός, εγώ θα επιμείνω να βρίσκομαι κοντά στον Σύλλογο, τον Σύλλογο μου. Αυτόν που θέλω πάρα πολύ να δω ψηλά στο κυνηγετικό στερέωμα της χώρας μας, όπως παλιά που ήταν ο πρώτος! Δεν ανέχομαι όμως τέτοιου είδους τακτικές που ουσιαστικά ανοίγουν την Μακρόνησο και την Γυάρο ξανά, σε όλους αυτούς που έχουν το θάρρος της γνώμης τους.

Σας ευχαριστώ πολύ, με τιμή και πείσμα


Βασάλος Νίκος - Σύρος
http://kaliakouda.blogspot.com/

============================================

Η παρούσα επιστολή δημοσιεύθηκε σήμερα στο περιοδικό «Τύπος Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου.

Η ελεύθερη έκφραση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, ειμί μόνο αυτούς που έχουν λόγους να την θέλουν ελεγχόμενη.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Μιλτιάδης Λύτρας - υποψήφιος Δήμαρχος Γορτυνίας

Ο Μιλτιάδης Λύτρας κατάγεται από το Σταυροδρόμι Γορτυνίας


Ο λόγος του:
Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να χωρέσει σε δυο σελίδες τη Δύναμη της ψυχής του για τον τόπο του και την αγωνία του γι’ αυτόν. Νιώσε Πατριώτη μου, την δύναμη της πίστης μου πως δεν υπάρχουν χαμένα τρένα για τον τόπο μας. Νιώσε την δύναμη που πηγάζει από την τεχνογνωσία μου και τους άξιους ανθρώπους που στελεχώνουν την κίνησή μας. Θα διεκδικήσουμε σε όλους τους φορείς και σε όλες τις εξουσίες αυτό που ανήκει στον τόπο μας. Από την Επανάσταση μέχρι σήμερα. Από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του ήλιου. Στα καφενεία, τα μικρομάγαζα, τις βιοτεχνίες και τις επιχειρήσεις της επαρχίας μας. Στα δικά μου αυτιά βουίζει η αγωνία κάθε ενός μας για την Γορτυνία μας. Γίνε ένα μαζί μας πατριώτη. Θέλω να γράψω εδώ κάθε ένα χωριό του Δήμου μας. Ανατριχιάζω πατριώτη. Είναι η γη των προγόνων μας! Είναι η Δική μας γη. Δεν θέλω να την αφήσουμε άλλο στο δρόμο της παρακμής. Στα παιδιά και στα εγγόνια μας η Γορτυνία θέλω να είναι το ίδιο όμορφη μα πολύ πιο προκομμένη. Θέλω μαζί σου να γίνω πιο απαιτητικός. Θα ανταμώσουμε σύντομα.

Έλα μαζί μας πατριώτη. Έλα στο συνδυασμό μας. Επικοινώνησε μαζί μας. Ψήφισε μας. Να είσαι σίγουρος πως δεν θα σε απογοητεύσουμε. Σαν Δήμαρχος η Πόρτα μου θα είναι πάντα ανοικτή. Και στην καρδιά μου και στο μυαλό μου και στην ψυχή μου που σμιλεύτηκε στα άγια χώματα της Γορτυνίας ένα μόνο δεν μπορώ να κρύψω. Είμαι Γορτύνιος και είμαι Περήφανος γι’ αυτό. Όπως και συ. Θέλω να με στηρίξεις. Μην ακούσεις κανέναν για το ποιος είμαι. Θέλω να σχηματίσεις εσύ τη δική σου γνώμη αφού συναντηθούμε. Καλή αντάμωση!


Δρ. Μιλτιάδης Δ. Λύτρας


===========================================
Περισσότερα για τον Μιλτιάδη Λύτρα και το πρόγραμμα του, διαβάστε στην ιστοσελίδα του.

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη



Η ώρα του κάπρου …
=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Ωρίωνας - Δελτίο Τύπου



Δελτίο Τύπου



Οικολογικό Έγκλημα

Αγρια Πανίδα, Νοικοκυριά και Επιχειρήσεις στο Στόχαστρο των «Οικολόγων»

Πριν λίγες μέρες, στην περιοχή της Καστοριάς και της Σιάτιστας, διαπράχθηκε ένα οικολογικό έγκλημα το οποίο αποτελεί τον τελευταίο κρίκο από μια αλυσίδα δράσεων που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Μακεδονία με πρόσχημα τα δικαιώματα των ζώων. Δράστες είναι κάποιοι γνωστοί - άγνωστοι που κινούνται στον χώρο των ακραίων (σε επίπεδο τρομοκρατίας) «οικολογικών» ομάδων.

Οι αυτόκλητοι «υπερασπιστές» των δικαιωμάτων των ζώων, χωρίς την παραμικρή έγνοια για την τοπική κοινωνία αλλά και την άγρια πανίδα της περιοχής, επέδραμαν νύχτα σε ένα εκτροφείο δυναμικότητας 50.000 γουνοφόρων ζώων (μινκ) και κατέστρεψαν τις εγκαταστάσεις και την περίφραξή του. Με την πράξη τους αυτή έστειλαν 50.000 πεινασμένα σαρκοφάγα ζώα στους γειτονικούς οικισμούς, στις αυλές των σπιτιών και των σχολείων, στα κοτέτσια και στους στάβλους της περιοχής. Να σημειωθεί ότι τα μινκ αναπαράγονται και εκτρέφονται σε κλειστές και ελεγχόμενες συνθήκες με σκοπό τη μετέπειτα επεξεργασία και πώληση του δέρματός τους. Είναι μια δραστηριότητα που αποτελεί νόμιμη κτηνοτροφική εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα τα βουστάσια και τα πτηνοτροφεία, που εξασφαλίζουν τη διατροφή μας με το κρέας, το γάλα και τα αυγά αλλά και την ένδυση και υπόδησή μας με το μαλλί και το δέρμα των εκτρεφόμενων ζώων

Για να διαβάσετε ολόκληρη την ανακοίνωση του Ωρίωνα πατήστε εδώ.

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Τροποποίηση Ρυθμιστικής 2010 - 2011 από ΥΠΕΚΑ

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα Kynigos net

Τροποποίηση της αριθ. 200148/2833/6.8.2010 απόφασης του ΥΠΕΚΑ με θέμα «ρυθμίσεις θήρας της κυνηγετικής περιόδου 2010.2011».

Αριθμ. 201984/3088

αποφασίζουμε:

Α΄.
Τροποποιούμε τις ημερομηνίες κυνηγίου της νησιώτικης πέρδικας (Alectoris chukar) ως εξής:

α) Στoυς νομούς Λέσβου και Χίου επιτρέπεται το κυνήγι της τις παρακάτω ημέρες 15.9.2010 (Τετάρτη), και τις Κυριακές 19.9.2010, 26.9.2010, 3.10.2010, 10.10.2010, 17.10.2010, 24.10.2010, 31.10.2010, 7.11.2010, 14.11.2010.

β) Στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου απαγορεύεται το κυνήγι της καθ' όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου στις νήσους Σύρο και Μύκονο.

Tροποποιούμε την παράγραφο Α.6. ως προς τον επιτρεπόμενο αριθμό θηρευομένων ατόμων του αγριογούρουνου (Sus scrofa) από (2) δυο άτομα σε (3) τρία άτομα στην περιοχή της Πελοποννήσου

Γ.
Κατά τα λοιπά ισχύει η αριθ. 200148/2833 /6.8.2010 απόφασή μας (ΦΕΚ 1183/B/6.8.2010).

Από τις διατάξεις αυτής της απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.


O Υφυπουργός

Αθανάσιος Μωραΐτης

============================================
Διαβάστε ολόκληρη την απόφαση του ΥΠΕΚΑ από εδώ.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Το "άγχος" των ομάδων …

Με το τέλος της κάθε κυνηγετικής περιόδου, αρχίζουν τα σχέδια της ομάδας για την επόμενη σεζόν: «του χρόνου θα καρπωθούμε περισσότερα γουρούνια – θα κάνουμε καλύτερη ομάδα – θα έχουμε καλύτερα σκυλιά – θα, θα, θα».

Ωραία τα λόγια, πόσο μάλλον τα σχέδια και οι ευσεβείς πόθοι – αφού γι’ αυτά μάλιστα δεν πληρώνει και κανείς - ωραία επίσης διότι κρατούν σε εγρήγορση τη νεκρή περίοδο την ομάδα και της δίνουν ελπίδες για την επόμενη καλύτερη χρονιά.

Το κακό με τις ομάδες των γουρουνάδων - ή μάλλον ένα από αυτά, είναι ο αριθμός τους. Σπάνια θα συναντήσει κανείς στο βουνό νόμιμη ομάδα μέχρι των 10 ατόμων. Συνηθέστερα ο αριθμός τους ξεπερνά τα 15 ή και τα 20 άτομα. Και ποιος άραγε μπορεί να ελέγξει μία ομάδα γουρουνάδων αν είναι νόμιμη ή παράνομη; Κανείς απολύτως. Η Θηροφυλακή μα και κανείς άλλος ελεγκτικός μηχανισμός δεν έχει την δυνατότητα να σταθμίσει με ακρίβεια και να συμπεράνει αν μία ομάδα είναι παράνομη.

Παρατηρείται επίσης το θλιβερό φαινόμενο, να ενοποιούνται δύο ομάδες σε μία για τον πλήρη έλεγχο των «τόπων τους». Για το ποθητό αποτέλεσμα στο φινάλε που δεν είναι άλλο παρά η συλλογή κρέατος. Μα το κυνήγι αυτό είναι; Αυτοσκοπός;

Την φύση οι μόνοι κυνηγοί που δεν την απολαμβάνουν στην πλειοψηφία τους είναι οι γουρουνάδες. Πάντα αγχωμένοι με την παγάνα και τις διαδρομές του κάπρου, αγχωμένοι με την άστοχη βολή στο καρτέρι, εκνευρισμένοι πολλές φορές με το τελικό αποτέλεσμα και τον μικρό αριθμό κάρπωσης - που λοιπόν να ξεκλέψουν λίγο χρόνο να απολαύσουν τα μικροπράγματα που συναντούν στο διάβα τους;

Και στη δική μου ομάδα, πολλές είναι οι φορές που το άγχος γίνεται ο κυρίαρχος παράγοντας του κυνηγίου μας. Κάποιοι όμως από εμάς, δεν «ταραζόμαστε» εύκολα, δεν λυγάμε στις απαιτήσεις της παράνοιας. Για τον λόγο αυτό ο ένας κοιμάται και τον πατά ο λαγός, ο άλλος τον «παίρνει για λίγο τον υπνάκο» στο καρτέρι και ο κάπρος του στέλνει φιλάκια, ένας τρίτος δεν ακολουθεί κατά γράμμα την διαταγή του αρχηγού: «τρέξε γρήγορα στις καρυδιές» - και περνάει από το σπίτι του, τσιμπολογά πρόχειρα, πίνει τον καφέ του με ρέγουλα, και φτάνει στη θέση του όμως έγκαιρα!!.

Είπαμε, το άγχος σκοτώνει και καλό είναι να μην το μεταφέρουμε στα κυνηγοτόπια που πηγαίνουμε. Η ενοποίηση λοιπόν ομάδων, ο μεγάλος αριθμός των, μας δείχνει με σαφήνεια ακόμα και το άγχος της κάρπωσης. Αν καταφέρουμε και το αποβάλουμε θα είμαστε πολλαπλά κερδισμένοι. Και είμαι βέβαιος ότι και η αποτελεσματικότητα της ομάδας (της νόμιμης) θα είναι καλύτερη.

«Στη χαράδρα του Λούσιου υπάρχουν γουρούνια;» - ρώτησε πρόσφατα φίλος μου που πήγε να βγάλει την άδεια του, τον πρόεδρο του Κυνηγετικού Συλλόγου Δημητσάνας. Διαβάστε την απάντηση του προέδρου που επιβεβαιώνει τους σημερινούς μου προβληματισμούς. «Στη χαράδρα του Λούσιου το κυνήγι ήταν απαγορευμένο για 9 χρόνια. Πέρυσι δόθηκε ελεύθερη η περιοχή στους κυνηγούς. Ε λοιπόν, πήγαν στα πρώτα κυνήγια, αφάνισαν ότι βρήκαν και τράβηξαν σε άλλα κυνηγοτόπια».

Αυτά που με παράπονο είπε ο πρόεδρος, φανερώνουν δυστυχώς την ποιότητα του Έλληνα γουρουνά στην πλειοψηφία του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ακόμα και το ότι τα περισσότερα κυνηγετικά ατυχήματα προέρχονται από το κυνήγι αυτό. Και δυστυχώς - θα το πω για πολλοστή φορά, οι περισσότεροι γουρουνάδες είναι απροσάρμοστοι αφού λίγοι από αυτούς «καταδέχονται να φορέσουν» το πορτοκαλί γιλέκο και καπέλο που κυριολεκτικά σώζει ζωές.

«Μην ανησυχείς για τίποτα, φέτος θα πάμε καλύτερα από κάθε άλλη φορά», μου έλεγε φίλος της ομάδας την ώρα που κουτσοπίναμε τα τσίπουρα και η γλώσσα προέτρεχε της διανοίας !!. Μα δεν ανησυχώ καθόλου του απάντησα. Εξάλλου τη δουλειά μου στο κυνήγι την κάνω καλά, δίχως βιασύνες και φωνές, δίχως άγχος. Και αν τύχει πάλι και ο αρχηγός μου πεί: «γρήγορα στις καρυδιές να γυρίσεις το γουρούνι μέσα στη παγάνα», θα περάσω πρώτα από το σπίτι να τσιμπολογήσω, να πιώ το καφεδάκι μου, να αφουγκραστώ τα σκυλιά και μεταααααααά, θα πάω στη θέση μου.
Στην ώρα μου …

============================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή τη Τετάρτη και κάθε Τετάρτη



Οι ανασυντάξεις των ομάδων ...

=============================================

Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Θέσεις Τατούλη για το ΠΑΣΟΚ

Αποσπάσματα από άρθρο του Πέτρου Τατούλη

«Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κυβερνήσει τον τόπο»

============================================

Ο κ. Παπανδρέου εξελέγη το 2004 με μια και μόνο ατζέντα: Να κερδίσει τις εκλογές. Να κερδίσει τις θέσεις εξουσίας που κινδύνευαν να χάσουν οι λίγοι και εκλεκτοί του συστήματος. Να κερδίσει το έπαθλο του Κράτους.

Ο κ. Παπανδρέου το 2004 δεν εξελέγη ως ο πιο ικανός για την διακυβέρνηση της χώρας. Εξελέγη ως φέρων το όνομα που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον φέροντα το έτερο όνομα της ελληνικής μεταπολίτευσης.

Ο κ. Παπανδρέου το 2004 δεν εξελέγη προασπιζόμενος το εκσυγχρονιστικό παρελθόν του κόμματός του, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου υπήρξε και ο ίδιος, αλλά ως κατ’ όνομα διάδοχος του παλαιοπασοκισμού του κινήματος.

=============================================

Τέσσερα χρόνια μετά

Ο κ. Παπανδρέου του 2008 διαθέτει την ίδια ακριβώς ατζέντα, όπως αυτή καθορίστηκε από τη σημερινή συνέντευξη του στη Θεσσαλονίκη: Πώς θα κερδίσει τις εκλογές. Εξ ου και η αριστερίστικη ρητορεία. Εξ ου και ο καταγγελτικός λόγος. Εξ ου και η λαϊκίστικη προσέγγιση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος. Εξ ου και η παντελής έλλειψη συγκεκριμένων προτάσεων που θα βγάλουν τον τόπο από τα σημερινά αδιέξοδα.

Ο κ. Παπανδρέου του 2008 θεωρεί ότι το δόγμα που για δεκαετίες όριζε τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα «πρώτα χάνει η κυβέρνηση, και μετά κερδίζει η αντιπολίτευση», ήλθε επιτέλους να ισχύσει και στην δική του περίπτωση. Κι αυτό διότι, όπως επισημαίνει παραδοσιακά φιλοσοσιαλιστική εφημερίδα «Το ΠΑΣΟΚ έπειτα από πολύ καιρό, ξαναμπαίνει στο πολιτικό… ζάπινγκ της ευρύτερης κοινής γνώμης, που είχε χάσει, όχι γιατί έκανε μέχρι στιγμής κάτι εξαιρετικό, αλλά γιατί …ο κόσμος χάνει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση»*.

Ο κ. Παπανδρέου του 2008 είναι σαφές ότι θεωρεί εαυτόν έναν ακόμη πρίγκιπα. Λες κι η Ιστορία του χρωστάει. Λες και η Ελλάς έχει ακόμη να πληρώνει πολλά στο ταμείο της οικογενειοκρατίας και του φαβοριτισμού που μονοπώλησε μεταπολιτευτικά την κεντρική πολιτική σκηνή.

=============================================

Παρέλειψε ωστόσο ο κ. Παπανδρέου να μας πει πώς θα επιτύχει στα μεγάλα του οράματα. Διότι μπορεί σε επίπεδο ιδεών να έχει καταθέσει επανειλημμένως τον προοδευτισμό του, πλην όμως από το παλιό, το διεφθαρμένο και το άκρως συντηρητικό, τίποτε νέο και ελπιδοφόρο δεν μπορεί να γεννηθεί. Το τοπίο στο όραμα του κ. Παπανδρέου είναι βαθύτατα θολό

=============================================
Ολόκληρο το άρθρο διαβάστε το εδώ.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" και η επιλογή Τατούλη

Τα ‘χει αυτά η κακή πολιτική. Εκεί που όλοι ήθελαν ή είχαν τον Τατούλη για πρώτο φαβορί στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, ήλθε ο ΓΑΠ (ένας είναι) και του έδωσε μία σφαλιάρα και τον αποτέλειωσε.

Μακριά παρασάγγας από την πολιτική ο ΓΑΠ έσπευσε και έχρισε τον δεξιό; Τατούλη υποψήφιο για την Περ. Πελοποννήσου. Και άρχισε ο εμφύλιος στο πράσινο χαράκωμα αφενός μα αφετέρου, ότι δεν κατάφερε ο καραμανλισμός με τις προεκτάσεις του – να πλήξει δηλαδή θανάσιμα τον «επαναστάτη χωρίς αιτία» Τατούλη, με μία απλή δήλωση το κατόρθωσε το «πρωθυπουργικό ήθος».

Ο Τατούλης βάδιζε καλά, ολοταχώς για την Περιφέρεια – και είχε μαζί του, δεξιούς, πασόκους, αριστερούς – μονάχα συντρόφια από τα παλιά δεν είχε – το ΕΚΚΕ δηλαδή, μα αυτοί ούτως ή άλλως πάντα ήσαν λίγοι, 100, 200 νοματαίοι όλοι κι όλοι.

«Ευτύχησε» η Αρκαδία και είχε από τα παλιά χρόνια κάμποσους «επαναστάτες», από την εποχή του Πολυτεχνείου, Τον Ρέππα και τον Λαλιώτη μα και τον Τσουκάτο και φυσικά τον Τατούλη. Όλοι τους ένας κι ένας, διαλεχτοί, τα κομματικά παιχνίδια τα έκαναν επιστήμη. Και δεν βρέθηκε ένας απ’ όλους αυτούς, τους πολύπειρους πολιτικούς να πούνε του ΓΑΠ: «που πας, ξέρεις τι έγκλημα διαπράττεις Καίσαρα;»

Τον έκαψε τον Τατούλη ο Καίσαρας, τον πρόδωσε σαν άλλος Βρούτος. Και βέβαια ξύπνησε το «βαθύ πασόκ» και θέλει να κάνει «ντά» τον αρχηγό.

Αν μιλήσει Εκείνη με τον συγχωρεμένο, ας τον ρωτήσει ποιόν Εκείνος θα ήθελε για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, να ξέρουμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί τι επιτέλους θα ψηφίσουμε……..

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Αρκαδικά προεκλογικά - του "αρχιτέκτονα" Καλλικράτη

Διαβάσαμε πρόσφατα για το χρίσμα που έδωσε το ΠΑΣΟΚ της Αρκαδίας στον καθηγητή και πρώην ευρωβουλευτή Παρασκευά Παρασκευόπουλο για τον Δήμο Γορτυνίας.

Διαβάσαμε επίσης την δήλωση στήριξης που έκανε ο Γιώργος Μπαρούτσας, πρόεδρος ΤΕΔΚΑ, Δήμαρχος Τρικολώνων κτλ. προς το πρόσωπο του Παρασκευόπουλου που τον στηρίζει λέει και χαίρεται επίσης και χαμογελά πατέρα!!

Τι στήριξη ακριβώς θα παράσχει ο Γιώργης στον Παρασκευά δεν γνωρίζω και κανείς δεν γνωρίζει. Μία δήλωση έκανε ο άνθρωπος που δεν στοιχίζει και τίποτα. Ερωτώ λοιπόν τα πασόκια της νομαρχιακής που όλα τα σφάζουν με το μαχαίρι και με τη βούλα:

Υπογραφές έπεσαν για το χρίσμα του Παρασκευά Παρασκευόπουλου; Τι; Όχι;

«Ο Γιώργης είναι πονηρός και αυτά που λέει μην τα τρώς», λέει το γνωστό άσμα και ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας. Ο Γιώργης λοιπόν, δεν έβαλε καμία υπογραφή πουθενά, μία απλή δήλωση έκανε, όπως κάνουν άλλωστε τα φιλαράκια όταν βρίσκονται εν ευθυμία!!

Την τελευταία του κουβέντα δεν την είπε ακόμα όμως που δεν θα είναι άλλη από: «ναι, θα είμαι υποψήφιος δήμαρχος Γορτυνίας». Και τότε θα αναγκαστεί και ο κυρ Παρασκευάς να τον στηρίξει για να ανταποδώσει το καλό!!

Κάπως έτσι οι παρέες γράφουν ιστορίες και περνάμε όλοι μας καλά στους χαλεπούς καιρούς.

Εμείς οι βουνίσιοι, από τα ψηλά διάσελα και τα κορφοβούνια, ενταχθήκαμε στον δήμο Τρίπολης. Άλλα γέλια και εκεί από τους νομαρχιακούς νεοφιλόσοφους για την Ντρομπολιτσά και τα χρίσματα.

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Βιολογικά παραμύθια …

«Εγώ χρησιμοποίησα κατσικίσιο γάλα από αυτό που προτείνει και η Greenpeace για να φτιάξω γιαούρτι». Τάδε έφη μία κυρία blogger που ασχολείται συστηματικά με την κουζίνα. Βιολογικό λοιπόν το γιαούρτι της αγαπητής κυρίας μας εφόσον έχει και την έγκριση της πράσινης ειρήνης».

Στο χωριό μου όμως πριν χρόνια, οι κτηνοτρόφοι έφτιαχναν γιαούρτι μόνο από πρόβειο γάλα – το κατσικίσιο γιαούρτι ήταν πολύ «νερουλό», δεν έσφιγγε καλά, δεν έδενε. Συνεπώς, εκείνο το γιαούρτι δεν ήταν βιολογικό, αφού μάλιστα δεν είχε και τη βούλα διεθνών οργανώσεων στην πρώτη ύλη. Αλλά για έναν ακόμα λόγο, τα αιγοπρόβατα δεν έπαιρναν αντιβιοτικά και ενισχυτικά ασβεστίου όπως στις ημέρες μας, ελεγμένα καθ’ όλα προϊόντα μεγάλων εταιρειών.

Είχα την τύχη και έβαζα παλαιότερα στο χωριό κρασί. Πήγαινα στη Νεμέα, αγόραζα σταφύλια (Αγιωργείτικο), τα πατούσα στο χωριό και γιόμιζα με μούστο ένα δρύινο βαρέλι 230 κιλών. Έβραζε ο μούστος και σφράγιζα το βαρέλι καλά. Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου άνοιγα το γιοματάρι και είχε το κρασί μία μικρή θολούρα στην αρχή του. Όταν όμως έπιαναν τα ξεροβόρια και οι ζόρικοι καιροί, καθάριζε και στη γεύση του ευφραινόταν η καρδιά και η ψυχή.

Στο χωριό όμως, και άλλοι σαν κι εμένα, γιόμιζαν βαρέλια με κρασί. Τα ίδια σταφύλια, την ίδια ποικιλία, από το ίδιο αμπέλι. Και όμως, ο καθένας μας βγάζαμε και διαφορετικό κρασί. Άμαθος σαν ήμουν στα μυστικά του κρασιού, άρχισα να ρωτάω εδώ κι εκεί τους πατριώτες – που σαν παλιοί που ήσαν γνώριζαν από εμένα περισσότερα. Όλοι τους, έβαζαν στο μούστο και «κάτι ασπιρίνες» για τους μύκητες. Κάτι ταμπλέτες που όταν τις είδα μου είπαν: «αυτές δεν είναι φάρμακα, αθώες είναι και βοηθούν στη ζύμωση και για μύκητες». Ποτέ μου δεν τις έβαλα γιατί σκέφτηκα και είπα: «καλύτερα να μου χαλάσει μούστος 230 κιλών παρά να ποτίσω με αθώα δηλητήρια το μεράκι μου». Και ευτύχησα και ήπια κρασί διαμάντι. Από εκείνο το κρασί, φυλάω ένα δίλιτρο μπουκάλι εμφιαλωμένο – γιατί στη συνέχεια κατά τον Μάρτη, το κρασί το εμφιάλωνα – φυλάω ένα μπουκάλι αγιωργείτικο, κόκκινο σαν το αίμα.

Είχαμε στο χωριό κάτι παλιοσπόρους ντομάτας, μελιτζάνας και άλλων ζαρζαβατικών. Τους μπήγαμε στο έδαφος και σαν μεγάλωναν αργά στον μικρό μπαξέ μοσχοβολούσε ο χώρος. Είχαν όμως μια ασχήμια στην εμφάνιση, οι μελιτζάνες δεν γυάλιζαν, οι ντομάτες δεν έλαμπαν, τα κολοκύθια και τα αγγούρια ήσαν μικροκαμωμένα και άτσαλα στο σχήμα τους. Όταν έφερνες την ντομάτα στη μύτη σου όμως, λιποθυμούσες από την μυρωδιά, όταν την έβαζες στο πιάτο σου ευχαριστούσες τη πλάση για όσα σου έδινε με χαρά. Θεϊκές γεύσεις. Αργότερα, σαν μεγάλωσα, έμαθα ότι οι σπόροι που κυκλοφορούν στον κόσμο, ελέγχονται από μία – δύο μεγάλες εταιρείες. Χάθηκαν και οι παλιοί σπόροι και τώρα τρώμε τα βιολογικά προϊόντα που έχουν μάλιστα και την έγκριση πράσινων εταιρειών. Όλα κι όλα, δίχως εγκρίσεις πλέον, δεν προχωρούμε στην κατανάλωση τροφής.

Βιολογικά απαιτούν να τρώμε οι διεθνείς τάσεις, αυτό κάνουμε, υπακούουμε στις «επιστημονικά τεκμηριωμένες» απόψεις και καταναλώνουμε τα πράσινα αγαθά για να έχουμε καλή υγεία. Και φυσικά νιώθουμε ασφαλείς διότι τα προϊόντα αυτά τα προκρίνουν οι βιο – εταιρείες. Μην αντικρίσω στο ράφι του σούπερ μάρκετ βιο – προϊόντα εγώ, ορμάω σαν κατσαπλιάς να τα «απαλλοτριώσω», να τα βάλω στη κουζίνα μου να βράζουν.

Το κυνήγι μονάχα δεν είναι βιολογικό διότι δεν αναφέρεται στους καταλόγους των εταιρειών. Το γουρουνάκι που βόσκει ρίζες και καρπούς, που πίνει νεράκι από τα ρέματα, δεν πήρε ακόμα την «έγκριση» των βιο – εταιρειών. Συνεπώς, οι κυνηγοί που αρέσκονται να καταναλώνουν κατευθείαν από τη φύση την πέρδικα, τον λαγό, τον αγριόχοιρο, το τρυγόνι, την τσίχλα, το ορτύκι κτλ., εγκληματούν κατά της υγείας τους.

Τώρα που το κυνήγι άνοιξε μερικώς – οσονούπω ανοίγει και των τριχωτών, θα αρχίσουν οι βιο – εταιρείες και οι πράσινες οργανώσεις – και «δικαίως», να μας υπενθυμίζουν το έγκλημα που διαπράττουμε καταναλώνοντας προϊόντα μη ελεγμένα και μη εγκεκριμένα από αυτές. Εμείς όμως οι κυνηγοί, σαν «άσπονδοι εχθροί της φύσης» που είμαστε, θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε το «μη βιολογικό», Πάνα σχώρα με…

=============================================

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 1η Σεπτεμβρίου 2010
=============================================

Στη φωτό: κατανάλωση μη βιολογικού κλεμμένου αμνού σε άσκηση ανταρτοπόλεμου στον Έβρο ...