Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Σάββατο ξημέρωμα ...

Σάββατο ξημέρωμα κοντά στις 4.00 στις εθνικές οδούς. Την ίδια ώρα που οι πόλεις κοιμούνται μακαρίως. Τις ίδιες ώρες που τα πάσης φύσεως bars κάνουν ταμείο… Οι κυνηγοί και το ταξίδι τους, η βόλτα τους στην ύπαιθρο, στα λιβάδια και στα βουνά, όπου υπάρχουν κυνηγότοποι, όπου υπάρχουν χώροι ελεύθεροι για καθαρό αέρα.

Δεν έχουν καλό αέρα οι πόλεις. Χάθηκε μαζί με τις γειτονιές και τις νεραντζιές, χάθηκε μαζί με τις κάτασπρες αυλές και τους χωματόδρομους. Χάθηκε μαζί με την παιδική μας ηλικία….
Όταν άλλαξε ο κόσμος - και πατάμε από τότε πλέον στην «υγιεινή» άσφαλτο, χάθηκαν και οι μυρωδιές. Όχι μόνο το μουσκεμένο από τη βροχή χώμα, αλλά και εκείνη η σκόνη η καλοκαιρινή που κολλούσε στο δέρμα με τον ιδρώτα από τις αλάνες. Πόσοι από εμάς σήμερα ένιωσαν να μοσχομυρίζει ο τόπος από καλαμιές σταριού στα «κίτρινα» χωράφια; Πόσα πράγματα ξεχάσαμε στο πέρασμα της Ελλάδας από αγροτική χώρα που ήταν και έγινε να μην πω τι!.

Ναι, τέσσερις το πρωί, και τρείς και δύο. Σάββατο ξημέρωμα. Στα καφέ και στα βενζινάδικα των εθνικών οδών, ένας κόσμος διαφορετικός κινείται. Οι κυνηγοί. Που σταματάνε να πάρουν ένα καφέ και να συνεχίσουν το δρόμο τους, σταματάνε για να ξεκουράσουν για λίγο τα σκυλιά τους από την κλεισούρα των αυτοκινήτων, σταματάνε στους σταθμούς και ενισχύουν την οικονομία του τόπου. Και συνεχίζουν, δίχως να ακούνε και να τρομάζουν από δελτία καιρού ειπωμένα με «χάρη από μοντέλα περιωπής». Τις καιρικές συνθήκες, όποιες και αν είναι τις συναντάνε στο δρόμο για το κυνήγι, στο βουνό, στο κάμπο, στη ποταμιά, στο βάλτο. Και ξέρουν να προφυλαχθούν από τα δύσκολα, δίχως να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός όπως συνηθίζεται όταν κάποιοι «εραστές της φύσης χάνουν τον προσανατολισμό τους λόγω της ομίχλης!» Οι κυνηγοί αγαπάνε τη φύση και τη σέβονται. Και μαθαίνουν συνέχεια απ’ αυτήν ακόμα και τα απότομα γυρίσματα του καιρού.

Ο πραγματικός οικολόγος, ο άνθρωπος που αγαπά την φύση, την περιπέτεια, το ταξίδι, ο κυνηγός είναι. Και η παρουσία του είναι έντονη την περίοδο του κυνηγίου παντού. Τα φώτα στις εθνικές οδούς όμως το ξημέρωμα του Σαββάτου, όλο και λιγοστεύουν. Και θα χαθούν σε λίγο καιρό. Μαζί με την φετινή κυνηγετική περίοδο. Μαζί με τους αχνιστούς καφέδες και το καμένο ξύλο της θράκας, μαζί με τις ιστορίες από «σπουδαία κατορθώματα», τις μυθοπλασίες όπως λέω.

Το ταξίδι όμως για τον κυνηγό στη φύση δεν σταματά μόνο στο κυνήγι. Το ταξίδι και όχι ο προορισμός είναι τρόπος ζωής σε όλες τις εκφάνσεις του έλληνα κυνηγού. Του παρεξηγημένου από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας, επειδή «σκοτώνει αυτό που τρώει». Λές και αυτά τα σκουπίδια που καταναλώνει ο πλανήτης προς «βρώσιν και πόσιν» δεν θανατώνονται με τον χειρότερο τρόπο και υπό συνθήκες άθλιες.

Ο Έλληνας κυνηγός μπολιασμένος με αγάπη για την φύση, βρίσκεται και θα βρίσκεται σε αυτήν και πέρα από το κυνήγι. Είτε κάνοντας εκπαιδευτικά στα σκυλιά του, είτε πεζοπορώντας στα μονοπάτια που και πάλι αυτός έμαθε να συντηρεί κυνηγώντας. Αναρωτήθηκε ποτέ κανένας μας πόσα μονοπάτια στην Ελλάδα θα είχαν χαθεί δια παντός αν δεν τα τιμούσε η παρουσία του Έλληνα κυνηγού; Ακόμα κι εδώ, οι ορειβατικοί σύλλογοι που οφείλω να πω ότι προσπαθούν για τα ορεινά μονοπάτια και τη συντήρησή τους, επιλεκτικά συντηρούν. Και συνήθως, αυτά τα μονοπάτια που οδηγούν στη κορφή ενός βουνού, σε κάποιο ορειβατικό καταφύγιο, σε ένα προορισμό. Δεν υποτιμώ το έργο τους. Όμως ο κυνηγός πάει ακόμα μακρύτερα, πάει όπου και το θήραμα, δηλαδή φτάνει σε απρόσιτα σημεία.

Το κυνήγι πλησιάζει προς το τέλος του, ήδη τα τριχωτά θηράματα τα αποχαιρετήσαμε για τη σεζόν. Σε λίγο μας φεύγουν και τα πετούμενα παντός είδους. Και μαζί με αυτά θα αδειάσουν και οι εθνικοί και επαρχιακοί δρόμοι που έδιναν ζωή τα παγωμένα ξημερώματα οι πολυπληθείς κυνηγοί. Τα φώτα θα σβήσουν και οι δρόμοι τη νύχτα θα βρεθούν στη μεγάλη μοναξιά τους.

Θα μου λείψουν τα ξημερώματα του Σαββάτου. Θα μου λείψει η λαχτάρα να βρεθώ στο δρόμο και στο βουνό. Θα μου λείψουν όλα αυτά που γεμίζουν τη ψυχή με αέρα φρέσκο και καθαρό.
----------------------------------------------------------------------
--"Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009--"

Παρουσίαση Ομάδας αγριόχοιρων από την Αρχαία Ολυμπία

Ένα όνομα – «Δάσκαλος», μία ομάδα – «Αετός», ένας άνθρωπος – «Θόδωρος Σπηλιωτόπουλος».

Σήμερα σας παρουσιάζουμε την ομάδα της Αρχαίας Ολυμπίας του Νομού Ηλείας. Μία ομάδα που κατά τη γνώμη τη δική μου αλλά και πολλών κυνηγετικών ομάδων, θεωρείτε πρότυπο σε πολλούς τομείς. Η Ηλεία έχει πολλές και καλές ομάδες, από την Αμαλιάδα, τον Πύργο, την Ανδρίτσαινα, την Κρέστενα και από πολλές άλλες κωμοπόλεις και χωριά. Αρχηγός της σημερινής μας ομάδας ο Γιάννης Αρέστης, με καταγωγή από τα Λαγκάδια Γορτυνίας, Δάσκαλος στο επάγγελμα, διδάσκει στην Αρχαία Ολυμπία, και είναι πρόεδρος του ομώνυμου κυνηγετικού συλλόγου. Κοντά του και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου, ένας εξαίρετος άνθρωπος, νηφάλιος, λογικός, με χιούμορ, ευγενής, που αξίζει να τον αναφέρουμε χώρια, ο Θόδωρος Σπηλιωτόπουλος – που τον γνώρισα ένα χειμωνιάτικο χάραμα στο βουνό, όταν πηγαίναμε να πιάσουμε τον ίδιο τόπο. Θυμάμαι, είχα προβάλει έντονα τότε την εντοπιότητα μου – και είχα λάθος. Και αυτός πρόβαλε το δικαίωμα όλων μας στο κυνήγι. Τον εκτίμησα από τότε και ας μην το ανέφερα ποτέ μου. Ο Θόδωρος Σπηλιωτόπουλος είναι από τους ανθρώπους εκείνους που στις δύσκολες ημέρες που διάγουμε, στο βουνό ή στη πολιτική μας ζωή, δίνει ελπίδα με την συμπεριφορά του.

Μας μιλά ο Δάσκαλος της Αρχαίας Ολυμπίας Γιάννης Αρέστης

Κύριε Αρέστη, θα μου επιτρέψετε να σας αποκαλώ Δάσκαλο. Όπως άλλωστε σας γνωρίζουν και σας φωνάζουν. Μιλήστε μας για το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ηλεία.
Όπως ξέρετε, στην Ηλεία το κυνήγι του αγριόχοιρου ουσιαστικά δεν υφίσταται έπειτα από τις καταστροφές τον Αύγουστο του 2007. Ελάχιστοι τόποι μείνανε ελεύθεροι. Στην Αρχαία Ολυμπία που κυνηγούσε η ομάδα μας η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Εμείς αλλά και άλλες ομάδες από την Ηλεία πηγαίνουμε σε άλλους όμορους νομούς όπως στην Αρκαδία (Μαίναλο), στη Μεσσηνία κ.α. Πιστεύουμε σε δύο με τρία χρόνια να έχει αποκατασταθεί το οικοσύστημα της Ηλείας και να αρχίσουμε πάλι να κυνηγάμε στον τόπο μας.

Δάσκαλε, έχω ακούσει για το κοινωνικό έργο της ομάδας σας στην τοπική κοινωνία, θέλετε να μας πείτε περισσότερα;
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για το ζήτημα αυτό. Μερικά πράγματα όπως αυτό στο οποίο αναφέρεστε, θέλουμε να το κρατάμε στα στενά πλαίσια της ομάδας μας. Θα ειπώ μόνο ότι τον αγριόχοιρο δεν τον γευόμαστε μόνο εμείς αλλά και οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, οι συγγενείς μας, στο μέτρο πάντοτε του δυνατού διότι το κυνήγι πάντοτε είναι λιγοστό.

Είστε και πρόεδρος της Αρχαίας Ολυμπίας. Μιλήστε μας για τις δράσεις τις δικές σας και τη συνεργασία σας με την Ομοσπονδία Πελοποννήσου.
Η Ομοσπονδία Πελοποννήσου σε συνεργασία με όλους τους κυνηγετικούς συλλόγους επιτελεί σπουδαίο έργο. Εμείς όλοι κυνηγάμε στην Πελοπόννησο επειδή φρόντισε σε αυτό παλαιότερα ο κυνηγετικός σύλλογος Μεγαλόπολης και στη συνέχεια η Ομοσπονδία εμπλουτίζοντας την πανίδα με θηράματα. Δίχως και τη δική της φροντίδα δεν θα υπήρχε σήμερα κυνήγι αγριόχοιρου στην Πελοπόννησο. Οι δράσεις της Ομοσπονδίας είναι πολλές και θα σας αναφέρω εδώ τις προσπάθειες που καταβάλει σήμερα για την απελευθέρωση τριχωτών θηραμάτων όπως λαγού κ.α και με σκοπό να αποφευχθούν μελλοντικοί υβριδισμοί. Η συνεργασία μας είναι συνεχής.

Δάσκαλε, μιλήστε μας για τα όπλα και τα φυσίγγια που χρησιμοποιείτε.
Στην ομάδα μας χρησιμοποιούμε όλοι καραμπίνες. Όσο για τα φυσίγγια, η πείρα μας δίδαξε ότι για το συγκεκριμένο κυνήγι τα αποτελεσματικότερα φυσίγγια είναι τα μονόβολα και τα 6μπιλα. Πέντε συν μία μπίλιες δηλαδή. Τα πρώτα για απομακρυσμένες σκοπεύσεις και τα δεύτερα για το πυκνό. Και με τις επιλογές μας αυτές έχουμε καλά αποτελέσματα και αποφεύγουμε τους άσκοπους τραυματισμούς γουρουνιών.

Δάσκαλε, για τα σκυλιά από χώρες της Βαλκανικής τι γνώμη έχετε; Εσείς και η παρέα σας εκπαιδεύετε δικά σας σκυλιά;
Δεν έχουμε τον χρόνο να εκπαιδεύσουμε δικά μας σκυλιά. Είμαστε μακριά από εκπαιδευτικούς τόπους που είναι όμως και πολύ λίγοι για να μπορέσουν οι κυνηγοί μας να εκπαιδεύσουν τα δικά τους σκυλιά. Τα σκυλιά μας τα αγοράζουμε. Συνήθως από Βουλγαρία αλλά και Σερβία και είμαστε ευχαριστημένοι σε γενικές γραμμές. Τα σκυλιά που έχει η ομάδα μας ανήκουν σε αυτήν. Όλοι μας συμμετέχουμε στα κοινά έξοδα για αγορά, φροντίδα, φάρμακα, τροφή κτλ. Θέλω όμως να σταθώ στα σκυλιά και να αναφερθώ στις φόλες και στα δηλητήρια που έχουν γίνει μάστιγα. Είναι πραγματικά λυπηρό φαινόμενο ο τοπικισμός. Αν πραγματικά κάποιος έχει προβλήματα με κυνηγούς, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να βρει το δίκιο του, είτε καταγγέλλοντας στον κυνηγετικό σύλλογο συγκεκριμένο περιστατικό, είτε αναφέροντας το πρόβλημα που προκύπτει σε άλλους κυνηγούς. Διότι μεταξύ μας γνωρίζουμε τις ομάδες και μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να επιπλήξουμε εκείνους τους κυνηγούς που δημιουργούν προβλήματα. Όπως το ίδιο και χειρότερο είναι, ο κυνηγός να έρχεται σε διαπληκτισμούς ή να μην σέβεται τον κτηνοτρόφο και τον αγρότη. Οφείλουμε κι εμείς να σεβόμαστε το μόχθο των συνανθρώπου μας.

Δάσκαλε, το κλίμα με τις γειτονικές ομάδες ποιο είναι; Παλαιότερα υπήρχαν μεγάλες εντάσεις για τον «τόπο», σήμερα έχουν ομαλοποιηθεί τα πράγματα;
Συνήθως κυνηγάμε στον ίδιο τόπο όπως και άλλες παρέες. Σε ποσοστό 90% τηρούνται αυτοί οι άγραφοι νόμοι και ευχαριστιόμαστε όλοι το κυνήγι. Θα ήθελα εδώ, να απευθύνω προς τους συναδέλφους κυνηγούς κάποιες παραινέσεις ώστε να μπορέσουμε να έχουμε κάποιους άγραφους κανόνες που αν τους τηρούμε θα μπορούμε να εξασκούμε αυτό το τόσο ωραίο χόμπυ μας χωρίς παρεξηγήσεις και προβλήματα:α) Πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους της υπαίθρου (αγροτοκτηνοτρόφους) και να μην είμαστε προκλητικοί έστω και αν κάποτε έχουμε δίκιο το οποίο ίσως να μην το αντιλαμβάνονται εκείνη τη στιγμή.β) Πρέπει να αποδεχτούμε όλοι μας ότι σ’ ένα τόπο και όσο γίνεται πιο περιορισμένο, κυνηγάει η παρέα που βρέθηκε πρώτη στο χώρο αυτό. γ) Για αποφυγή κινδύνου ατυχημάτων, δεν επιτρέπεται να μπει κανένας μέσα στην παγάνα άλλης παρέας έστω και αν μπει ο σκύλος μας με θήραμα από την δική μας παγάνα. Το θήραμα αν κτυπηθεί εντός της παγάνας ανήκει σ’ αυτόν που το κτύπησε και πιάνει και παραδίδει τον σκύλο στον ιδιοκτήτη του. Θέλω να σταθούμε ιδιαίτερα σ’ αυτήν την περίπτωση διότι αν δεν το τηρούμε διατρέχουμε άμεσο κίνδυνο ατυχήματος. Αν το εξετάσουμε σοβαρά, είναι το ίδιο για όλους μας. Τέλος, πρέπει όλοι μας να προστατεύουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιούμεθα.

Δάσκαλε, είστε αρχηγός μίας ομάδας που τυγχάνει γενικότερης αναγνώρισης από την κυνηγετική οικογένεια. Μιλήστε μας λοιπόν για αυτή την ομάδα.
Στην ομάδα μας έχουμε δώσει όνομα: «Αετός». Έχουμε και καταστατικό που το εφαρμόζουμε σε όλες του τις παραγράφους και τα μέλη της ομάδας μας οφείλουν να το ακολουθούν στον μέγιστο βαθμό. Το ίδιο και τα υπό ένταξη μέλη που πρέπει να πληρούν τους κανόνες που επιβάλλουμε για την ομαλή λειτουργία της ομάδας μας. Η ομάδα μας ήταν η πρώτη σε πανελλαδικό επίπεδο που εφάρμοσε τα φωσφορίζοντα γιλέκα εδώ και πέντε – έξι χρόνια με το λογότυπο «Αετός» στο πίσω μέρος. Και πραγματικά χαιρόμαστε που σήμερα έρχεται το υπουργείο και ο αρμόδιος υπουργός και εφαρμόζουν με διατάξεις το φωσφορίζον γιλέκο. Για την ασφάλεια μας είναι ένα από τα σπουδαιότερα μέτρα. Και δεν έχει αναφερθεί ατύχημα σε ομάδα που φέρει τα συγκεκριμένα γιλέκα. Το γεγονός αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα.Τα μέλη της ομάδας μας είναι άνθρωποι που γνωριζόμαστε πολύ καλά όλοι μας. Και έχουμε αποδεχτεί το καταστατικό της λειτουργίας της ομάδας που προανέφερα. Επίσης ένα άλλος παράγοντας που παίζει καταλυτικό ρόλο στο κυνήγι της ομάδας μας, είναι το ότι μετέχουμε σε αυτήν δύο πρόεδροι κυνηγετικών συλλόγων, ο υποφαινόμενος σαν πρόεδρος της Αρχαίας Ολυμπίας και ο Νίκος Γαρουφαλής που είναι πρόεδρος του κυνηγετικού συλλόγου Πύργου. Μαζί μας από την αρχή της μακριάς πορείας μας και ο Θόδωρος Σπηλιωτόπουλος. Στην ομάδα μας συμμετέχουν επίσης και οι: Θόδωρος Αρέστης που είναι γιός μου, Κωνσταντίνος Τζανέτος, Βασίλης Αναστούλης, Νίκος Κυριαζής, Γιώργος Παπασταματίου, Δήμος Κατσίκας, Δημήτρης Σπηλιόπουλος, Παναγιώτης Δρακόπουλος, Δημήτρης Δημόπουλος, Δημήτρης Δημητρόπουλος.

Σημείωση: η συνέντευξη με τον Δάσκαλο και αρχηγό της ομάδας από την Αρχαία Ολυμπία, δόθηκε στο βουνό ένα κυριακάτικο πρωινό έξω από το χωριό Ψάρι Ηραίας στην Αρκαδία. Τη συγκεκριμένη ημέρα η δική μου παρέα παραβίασε εν μέρει τους άγραφους νόμους της παγάνας από κακό χειρισμό του αρχηγού μας. Το πρόβλημα που προέκυψε από την αναζήτηση των σκυλιών μας διευθετήθηκε γρήγορα από τον Κώστα Ντάβο και τους Γιάννη Αρέστη και Νίκο Γαρουφαλή.
-------------------------------------------------------------------------------------
Θέλω μέσα από τη στήλη αυτή να ευχαριστήσω τη διεύθυνση του περιοδικού «Τύπος – Κυνήγι» και ειδικότερα τον κ. Αντωνάκη και την κ. Ρωμαίου για την άψογη συνεργασία μας.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους κυνηγούς απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας που συνάντησα στο βουνό και δέχτηκαν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους αγκαλιάζοντας την προσπάθειά μας.

Στο επόμενο τεύχος ολοκληρώνεται το αφιέρωμά μας στο κυνήγι του αγριογούρουνου για φέτος, με συνέντευξη μιας ομάδας από το Νομό Δράμας.

--"Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009--"

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Λούσιος - νέο ατύχημα

Αναδημοσίευση από την σελίδα www.arcadians.gr

Ατύχημα πάλι στον Λούσιο ποταμό.
Σήμερα στον Λούσιο - ποταμό έγινε νέο ατύχημα!. Βάρκα rafting ντεραπάρισε στο γεφύρι του «Κούκου» και αγνοείται ένας rafter.
Οι πληροφορίες λένε ότι ο αγνοηθείς rafter πέρασε μετά του «Κούκου» προς το φαράγγι. Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες αυτές, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τον αγνοούμενο. Από εκεί και κάτω – ειδικά αυτές τις ημέρες που βρέχει ασταμάτητα, το ύψος του νερού πλησιάζει σε πολλά σημεία και τα 10 – 15 μέτρα!.

Δεν γνωρίζουμε το όνομα της εταιρείας αλλά μάθαμε πως εδρεύει στην Καρύταινα και μάλλον πρόκειται για προσωπική εταιρεία.
Είναι απαράδεκτο να χάνονται άνθρωποι έτσι άδικα, επειδή κάποιος/οι δεν τους είπαν πως το ποτάμι – ειδικά την εποχή αυτή είναι πολύ επικίνδυνο για τέτοιες δραστηριότητες.

Θα επανέλθουμε σύντομα έχοντας περισσότερα και κυρίως αληθινά στοιχεία.

Σημείωση: οι φωτό που βλέπετε είναι τυχαίες από Λούσιο και Αλφειό.
Arcadians25 Ιανουαρίου 2009

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Παρουσίαση ομάδας αγριόχοιρων από την Αιτωλοακαρνανία

Στο συναρπαστικό ταξίδι μας στην Ελλάδα με «ξεναγούς» Έλληνες κυνηγούς «αγρίων» συνεχίζουμε από τον μεγαλύτερο Νομό της χώρας μας, αυτόν της Αιτωλοακαρνανίας. Ένα πάζλ με το Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσα του - τον Εύηνο ποταμό και το Δέλτα του Αχελώου - τις πολλές λίμνες - το Αιτωλικό - το Αγρίνο - το δάσος Φράξου - τα Ακαρνανικά Όρη και το Παναιτωλικό - την αρχόντισσα Ναύπακτο και άλλα σπουδαία μέρη, δίνει μία εικόνα μοναδική για τον τόπο που λάτρεψε ο Λόρδος Βύρων. Τον τόπο που βρίσκονται ο ναός του Διός Στράτου και τα Ιερά των «δίδυμων» Αρτέμιδος και Απόλλωνος.

Στο ταξίδι μας αυτό συναντήσαμε και την παρέα του Κάρπου Σκουζή στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Στη Ναύπακτο και ιδιαίτερα στην πανέμορφη ορεινή Ναυπακτία αρκετές είναι οι παρέες όπου επιδίδονται στο κυνήγι του αγριόχοιρου εδώ και πολλές δεκαετίες.

Πριν από τον Κάρπο Σκουζή γνωρίσαμε τον μικρότερο ηλικιακά πρόεδρο κυνηγετικού συλλόγου στην Ελλάδα που επί τρείς συνεχής διετίες στη θέση αυτή και άλλη μία διετία από τη θέση του γραμματέα, αγωνίζεται με πολύτιμους συμπαραστάτες τα μέλη του συλλόγου, για το περιβάλλον και τον έλληνα κυνηγό. Τον Νίκο Καραχρήστο που είναι πρόεδρος ενός πολύ δραστήριου συλλόγου, αυτού της Ναυπάκτου. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα που μας βοήθησε σε αυτό το «ταξίδι μας».

Μας μιλά ο Κάρπος Σκουζής εκπροσωπώντας την ομάδα του στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας.
Κύριε Σκουζή, γιατί επιλέξατε το κυνήγι του αγριόχοιρου; Τί σας προσφέρει; Μιλήστε μας για την ομάδα σας.
Θέλω να σας αναφέρω μία ιστορία από τα παλιά. Στην περιοχή του χωριού μου, το Παλαιοχωράκι, τα παλαιότερα χρόνια το θήραμα αυτό δεν υπήρχε. Ο πατέρας μου σαν παλιός έμπειρος λαγοκυνηγός μια μέρα ανάστατος ήρθε στο χωριό και ανέφερε ότι ένας νέος επισκέπτης (κάπρος) εμφανίστηκε στην περιοχή μας. Χωρίς καμία εμπειρία για το είδος αυτό και με πολύ τύχη ο πατέρας μου κατάφερε να το θηρεύσει. Αυτή η εμπειρία με στιγμάτισε και χαράχτηκε στο μυαλό μου. Όταν απέκτησα άδεια κυνηγιού συμμετείχα σε μία παρέα γουρουνάδων όπου και απέκτησα αρκετές γνώσεις και εμπειρίες μαζί τους. Το 1983 όταν απολύθηκα από το στρατό με λίγους φίλους δημιουργήσαμε την δική μας παρέα. Την παρέα του «Κάρπου του Σκουζή». Το κυνήγι αυτό είναι ομαδικό και για να γίνει σωστά απαιτείται η συνεργασία όλων των μελών της ομάδας, πάντα με την καθοδήγηση του αρχηγού. Σε δελεάζει η προσπάθεια όπου απαιτείται για να εντοπισθεί και όταν αυτό ξεσηκωθεί από τα σκυλιά και την παγάνα η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη. Τα συναισθήματα όπου σε κυριεύουν δεν είναι δυνατόν να γραφτούν σε αυτές τις γραμμές. Για να το καταλάβεις πρέπει να το βιώσεις. Μέσα από το κυνήγι του αγριόχοιρου, πέραν του νόστιμου κρέας όπου σου προσφέρει (τελευταίος παράγοντας ), δημιουργεί ακλόνητους δεσμούς φιλίας μεταξύ των μελών της ομάδας, σε φέρνει σε άμεση επαφή με την φύση κάνοντάς σε να ξεφεύγεις από την ρουτίνα και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Επίσης λόγο του μεγάλου βαθμού δυσκολίας του απαιτείται πολύωρο περπάτημα μέσα από ράχες και ποτάμια . Έτσι θέλοντας και μη αποκτάμε άριστη φυσική κατάσταση. Η ομάδα μας αποτελείται γενικότερα από νεαρά άτομα ηλικίας κάτω των 45 χρόνων. Έχουμε βέβαια και δύο-τρείς «παππούδες» όπου με την εμπειρία και τον καλό τους λόγο δίνουν και αυτοί πνοή στην παρέα μας.
Με γειτονικές ομάδες αντιμετωπίζετε προβλήματα;
Όλες οι παρέες της περιοχής λειτουργούν με τους άγραφους αλλά σωστούς νόμους του κυνηγιού. Κάθε παρέα έχει τον δικό της τομέα όπου πραγματοποιεί το χόμπυ της. Έτσι και εμείς έχουμε τον δικό μας τομέα. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Όταν τα σκυλιά μας βγουν εκτός περιοχής μας, με ή χωρίς θήραμα, οι γειτονικές παρέες βοηθούν στην εύρεσή τους και πολλές είναι οι φορές όπου μετά το πέρας του κυνηγιού βρισκόμαστε και δίνουμε καμία μάχη με τα λουκάνικα, τα παιδάκια και το καλό κρασί ανταλλάσοντας εμπειρίες.

Συνήθως οι ομάδες σας τί όπλα χρησιμοποιούνε;
Λόγω του ότι το θήραμα αυτό είναι πολύ δυνατό και αντοχής ζώο, προτιμούνται οι καραμπίνες γιατί πολλές φορές το 3o φυσίγγι είναι σωτήριο για να καταφέρεις να σταματήσεις τον κάπρο ή το κοπάδι, όπου θα περάσει πάντα στα επιτρεπτά όρια κάρπωσης.

Ποιά πιστεύετε πώς είναι τα ιδανικά φυσίγγια για το κυνήγι του αγριόχοιρου;
Εδώ οι απόψεις διίστανται λόγο του ότι η περιοχή μας είναι πολύ πυκνή προτιμούνται τα βόλια από 9βολα έως 15βολα.Το μονόβολο χρησιμοποιείται σε ειδικές περιπτώσεις όταν το επιτρέπει η μορφολογία του εδάφους και όταν το θήραμα είναι πολύ μεγάλο. Όσο για τις μάρκες προτιμούνται τα αμερικάνικα φυσίγγια.
Μιλήστε μας για τα σκυλιά σας, τα φτιάχνετε μόνοι σας, τα αγοράζετε και αν ναί από πού;
Το να φτιάξεις ένα σκυλί δικό σου πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, διότι ο αριθμός των ζαρκαδιών και των επιβλαβών (αλεπού) είναι πολύ μεγάλος. Επίσης οι ζώνες εκγύμνασης σκύλων δεν είναι πολλές και ικανές να βοηθήσουν στην σωστή εκπαίδευση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταφεύγουμε σε γειτονικές χώρες όπως Βουλγαρία- Τουρκία- Αλβανία και να τα αγοράζουμε. Αν και κατά διαστήματα, κάποια σκυλιά δικά μας έχουν καλή εξέλιξη.

Συχνά ακούγεται ότι ο αγριόχοιρος είναι επικίνδυνος για τον κυνηγό και τα σκυλιά. Πέστε μας κάτι για αυτό.
Λόγω του ότι ο αγριόχοιρος είναι ένα θήραμα με αρκετά μεγάλο όγκο και στο πέρασμά του ο θόρυβος από τα κλαδιά και τα πυκνά είναι μεγάλος, και λόγω του ότι όταν στριμωχτεί από τα σκυλιά αφού δεν μπορεί να ξεφύγει το ένστικτο της επιβίωσης το κάνει να ρίχνεται προς αυτά με μόνο σκοπό να διαφύγει, έτσι αν έρθει σε επαφή με τα σκυλιά χρησιμοποιεί τα δόντια του για να τα απωθήσει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ή και τον θάνατο πολλές φορές των τετράποδων φίλων μας. Όσο για τον κυνηγό, είναι αδύνατον να τον χτυπήσει θελημένα. Ο αγριόχοιρος είναι ένα πανέξυπνο ζώο όπου διαθέτει πολύ καλή όσφρηση και ακοή. Αυτά του επιτρέπουν να αντιλαμβάνεται τον κυνηγό από αρκετά μακριά και να βρίσκει άλλες διεξόδους από την παγάνα. Ελάχιστες είναι οι φορές όπου αν βρίσκεσαι στο πέρασμά του (μονοπάτι) και δεν σε αντιληφτεί πέφτει άθελά του πάνω σου και πανικόβλητο χρησιμοποιεί τα δόντια του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να ξεφύγει. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως την εποχή αναπαραγωγής του μην κάνετε το λάθος και πιάσετε μικρό αγριογούρουνο, γιατί θα σας την «πέσει σίγουρα η μαμά - γουρούνα και θα έχετε προβλήματα!».
Αλήθεια, η ελληνική πολιτεία προσφέρει στον κυνηγό την απαιτούμενη βοήθεια;
Δυστυχώς η ελληνική πολιτεία δεν προσέχει όσο θα έπρεπε τον Έλληνα κυνηγό. Αδιάψευστο στοιχείο είναι ότι τα χρήματα των κυνηγών από τα τέλη των αδειών «δεν πάνε στο θήραμα» . Οι μόνοι που προσπαθούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να την βελτιώσουν, είναι οι κυνηγοί με τις κυνηγετικές τους οργανώσεις. Είναι οι μόνοι που ουσιαστικά ασχολούνται με την συνέχιση και βελτίωση της κυνηγετικής δραστηριότητας. Πολλοί από τους «αρμόδιους - αναρμόδιους» που αποφασίζουν για το κυνήγι, καμία σχέση με αυτό και την πραγματικότητα στην ελληνική φύση δεν έχουν. Ένα ακόμη στοιχείο που δυναμώνει την άποψή μας ότι η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για το κυνήγι και τον κυνηγό, είναι η αποδυνάμωση των δασαρχείων, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να διαθέσουν άτομα που θα ασχολούνται με τη θηροφύλαξη.

Ευχαριστούμε το περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» που μας έδωσε τη δυνατότητα να ακουστεί και η δική μας φωνή

--"Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2009--"

Άρτεμις ΕΠΕ ...

Ο Δίας ήταν σωστός θεός. Μοίραζε σε όλους δουλειές. Και τα παιδιά του τα βόλευε καλά. Όπως έδωσε στον Απόλλωνα ας πούμε το μαντείο των Δελφών για να βγάζει τα προς το ζην, στον Ήφαιστο τα τεχνολογικά για να βελτιώνεται η ζωή ανθρώπων, κάπως έτσι σκεφτόμενος θέλησε να αποκαταστήσει και την κόρη του την Άρτεμη – την αιώνια παρθένα κατά τις επιθυμίες της. Και ξέρουμε πως είναι να ζητά η κόρη χάρες από τον πατέρα. Και θεός να ‘ναι αυτός υποκύπτει.

Έδωσε λοιπόν της κόρης του κάμποσες εταιρείες να ελέγχει και να ζει με αξιοπρέπεια στη κοινωνία. Δεν θα σταθούμε σε όλες τις μπίζνες της θεάς, δεν μας ενδιαφέρουν άλλωστε οι μετοχές της και η οικονομική της κατάσταση που ομολογουμένως ήταν καλή. Μας ενδιαφέρει όμως που την έκανε γενικό κουμανταδόρο του δάσους και της άγριας φύσης, την έκανε και κυνηγό φοβερή. Θεά του κυνηγίου. Και είχε πάντοτε η ευλογημένη η θεά μαζί της και την προσωπική της φρουρά, πενήντα παρθένες. Και έβγαιναν οι παρθένες στο δάσος και αναστέναζαν οι τσοπαναραίοι που έβλεπαν τα κάλλη αλλά δεν μπορούσαν να «τσιμπήσουν μεζέ».

Αφού βόλεψε ο Δίας τα παιδιά του να περνάνε καλά αυτά και τα δισέγγονά του – καλή ώρα όπως γίνεται σήμερα με τα παιδιά και τα εγγόνια των πολιτικών μας, ασχολήθηκε με τον εαυτό του που είχε παραμελήσει τόσα χρόνια μεγαλώνοντας τόσα παιδιά. Και το έριξε στις γυναίκες ο Ζεύς ο Οπωρεύς με ορμή μεγαλύτερη και από τον αρχαιότερο Πάνα. Τουλάχιστον ο Πάνας δεν ήταν μονοφαγάς, μοίραζε «αντίδωρο» και στη παρέα του που ήσαν όλοι τους ένας κι ένας.

Ο Δίας, θεός και παλιοχαρακτήρας καθώς ήταν, δεν δίστασε ο Γιγαντοφόνος να αποπλανήσει την αρκαδική κόρη Καλλιστώ, μία από τις κολλητές της Άρτεμης στο κυνήγι. Και «φούσκωσε» η Καλλιστώ και γέννησε τον Αρκά και θύμωσε η Ήρα και τη συνέχεια την ξέρετε. Τα λέει αναλυτικά η θεία Μυθολογία. Μάνα και γιό τους βλέπουμε στον έναστρο ουρανό στους αιώνες των αιώνων..

Στο κυνήγι ήταν φοβερή η θεά, τα βέλη της φαρέτρας της ποτέ δεν λάθευαν. Και μετά από κάθε κυνήγι να τα καλά φαγοπότια. Αλλά, γλέντια και οίνος είναι μισά πράγματα δίχως τον «καλό μεζέ» για επιδόρπιο. Και στη χάση και στη φέξη όλο και κάποια κόρη της συνοδείας της λοξοκοιτούσε προς τους θάμνους που «ανάσαιναν βαριά» τα παλικάρια. Και τραβούσαν δήθεν «προς νερού τους» και γινόταν το «μπέρδεμα».

«Γάτα» όμως η θεά, τις έπαιρνε χαμπάρι και τις έκανε «ντά». Πολύ σκληρή, είχε τιμωρήσει πολλές παρθένες που μπήκαν σε δρόμους ακόλαστους. Τάχα πως την πρόδωσαν.

Και η ίδια όμως ήταν γυναικάρα, πως λέμε σήμερα «αυτή είναι θεά!» Και κάτι ασχημομούρηδες δεν την άφηναν σε χλωρό κλαρί. Γιατί και σήμερα τις ωραίες γυναίκες τις χαίρονται οι ασχημομούρηδες. Οι όμορφοι τις ντρέπονται… Όμως η Άρτεμης γεννήθηκε με αρχές, από οικογένεια σωστή. Και δεν παραβίαζε την παρθενία της. Και όχι μόνο αυτό, τιμωρούσε μέχρι θανάτου εκείνους που τόλμησαν να της πούνε: «είσαι να τα φτιάξουμε κούκλα;» Και αγρίευε η κόρη των πηγών και της άρεσε τότε να μεταμορφώνεται σε ελάφι και να γίνονται πολλά φονικά στο κυνήγι για χάρη της.

Εκείνες τις εποχές που πολλοί τις λένε χρυσές, η ζωή δεν ήταν τόσο περίπλοκη όπως σήμερα. Ήταν αληθινή, οι θεοί έκαναν παρέα με τους απλούς ανθρώπους, έκαναν και τις ζαβολιές τους και τα παραστρατήματά τους ανάλογα με τα κέφια τους, έκαναν όμως και σπουδαία έργα μέσω αντιπροσώπων για καλύτερη ποιότητα στη ζωή (με τον Ηρακλή κυρίως) και δικαίως σε κάθε κορφοβούνι υπήρχε και ένας ναός αφιερωμένος σε κάποιο μέλος της οικογένειας. Και υπήρχαν και οι ιερείς που ζούσαν και αυτοί αξιοπρεπώς από τα σφάγια και τα άλλα δώρα των πιστών και γενικώς η οικονομία βάδιζε καλά. Όλοι είχαν χρόνο ελεύθερο και το έριχναν στα «πάσης φύσεως κυνήγια».

Στα κυνήγια όμως το πάνω χέρι το είχε η Άρτεμης. Και για να επιβάλλει την τάξη και την ευνομία είχε «καθαρίσει» πολλά παλικάρια. Είχε όμως και καλά «μαγαζιά», ναούς που λέμε σήμερα, και μέσω αυτών ηρεμούσαν τα πνεύματα. Διότι τότε, στην εποχή τη χρυσή, ακόμα και τα πνεύματα δεν καθόντουσαν φρόνιμα, έκαναν σκανταλιές…

--"Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2009--"

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Τεχνολογία και Κυνήγι ...

Στις κοινωνίες του μέλλοντος δεν θα υπάρχουν αρχηγοί. Θα είναι τόσο ο κόσμος «τεχνολογικά μπροστά» που δεν θα τους έχει ανάγκη. Θα άρχεται ο καθένας μονάχος του!. Όχι όπως τώρα που είμαστε κοπάδια και οι αρχηγοί μας διατάσσουν, μας επιβάλουν τις απόψεις τους, τα σχέδια τους. Στο μέλλον, όλα τα πράγματα θα κινούνται σε άλλα επίπεδα και όλοι θα είμαστε αρχηγοί του εαυτού μας. Χαλίφηδες!. Ίσως και ισόθεοι στο μακρινό μέλλον!. Άναρχοι δηλαδή!
Ακόμα και στο κυνήγι και ειδικότερα αυτό του κάπρου θα επέλθουν μεγάλες αλλαγές και θα γίνεται κι αυτό με διαφορετικά και νέα τεχνολογικά μέσα Η παγάνα ας πούμε για παράδειγμα, θα αλλάξει ρόλο ή μάλλον θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και από τα καρτέρια τα πολλά που έχουμε σήμερα, μόνο ένα θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά», ίσως και δύο το πολύ.

Η ομάδα θα είναι ολιγομελής. Τέσσερα άτομα το πολύ. Δύο στη παγάνα, ένας μετακινούμενος στα καρτέρια (ή δύο) και ο συντονιστής που θα κάθεται στο μπαλκόνι του σπιτιού του ή στη καλύβα του ψηλά στο βουνό και συνδεδεμένος με τις υπηρεσίες του Google earth, θα έχει αναλυτική εικόνα σε πραγματικό χρόνο και θα δίνει τις ανάλογες κατευθύνσεις. Θα πληρώνει κάτι παραπάνω στη συνδρομή του και θα γίνεται η δουλειά όμορφα και ωραία.
Ο συντονιστής του μέλλοντος με την γρήγορη adsl σύνδεση (στο άμεσο μέλλον μπορεί να ειπωθεί διαφορετικά) που θα έχει στο βουνό – διότι στις μέρες μας η τεχνολογία υπάρχει μόνο για την μισή Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα για τα αστικά κέντρα, θα βλέπει με άνεση από «ψηλά» που γιατακιάζουν τα άγρια και θα οδηγεί στο ακριβές σημείο τους παγανιέρηδες με τα σκυλιά. Η πίεση που θα ασκείται από την παγάνα ακόμα και με ηλεκτρονικά μέσα, θα «σηκώνει» τα άγρια και θα αρχίζουν τα σκυλιά να κυνηγάνε. Ανάλογες οδηγίες θα λαμβάνει και ο καρτεριτζής. Που να σταθεί και πού όχι ανάλογα με την εξέλιξη του κυνηγίου. Η ροή της εικόνας θα είναι συνεχής στο τερματικό του συντονιστή και ανάλογες θα είναι και οι οδηγίες του.
Αν ο καιρός είναι άσχημος και βαρύς, ο συντονιστής θα κάνει τη δουλειά μέσα από το σπίτι ή την καλύβα με φόντο το «μπουμπουνισμένο τζάκι». Παράλληλα με τις εικόνες από τον δορυφόρο, θα ‘χει και τα παιχνιδίσματα της φλόγας, που θα τον ταξιδεύουν πολλές φορές σε κόσμους μαγικούς που οι «δορυφόροι δεν θα μπορούν να πιάσουν». Ίσως να ταξιδεύει σε κόσμους ονειρικούς και από τα δυνατά ρακόμελα. Ποιος ξέρει…

Οι ιχνηλασίες θα καταργηθούν. Κατ’ επέκταση και οι πρωινές συγκεντρώσεις της ομάδας. Αλλά και η ομάδα θα διαλυθεί, θα γίνει όπως προείπα ολιγομελής, δίχως γενικό κουμανταδόρο. Με μεγαλύτερη ευκινησία και φυσικά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Στο μέλλον θα έχουν επιτραπεί και στη χώρα μας τα ραβδωτά όπλα. Ένα Kalashnikov!, ένα FN!, ίσως ένα M16! ας πούμε. Και ο καρτεριτζής δεν θα βρίσκεται αναγκαστικά στη ρεματιά ή στο σούρμα. Από μακριά, ανάλογα με το βεληνεκές του όπλου του – και φυσικά με την διόπτρα, εύκολα θα «κατεβάζει το άγριο». Κάτι ας πούμε σαν ελεύθερος σκοπευτής, Ρόμπερτ ντε Νίρο (ελαφοκυνηγός) στο πιο εξελιγμένο.
Αλλάζει ο κόσμος συνεχώς και με μεγάλη ταχύτητα. Οι παλιές παραδοσιακές επαναστάσεις του 20ου αιώνα είχαν αρχή και τέλος, πολύ αίμα και εκατομμύρια νεκρούς, ιδέες καινούριες, επαγγελματίες ιδεολόγους – και στη συνέχεια παράσιτα δημαγωγικά. Η δικιά μας η τεχνολογική επανάσταση δομήθηκε με άλλα υλικά - και έχει αυτή την ιδιομορφία - εξελίσσεται συνεχώς και δεν σταματά ποτέ!. Ακόμα και ο τελευταίος χρόνος που πέρασε, φαντάζει πολύ μακρινός. Ακόμα και αυτά που γράφω τώρα σε δύο λεπτά θα έχουν ξεπεραστεί. Πάει πολύ μακριά ο κόσμος και δεν τον προλαβαίνουμε.

Το κακό είναι πως δεν τον ξέρουμε τον κόσμο, όσο και να προσπαθούμε, με ότι μέσα και αν προχωράμε, ο άνθρωπος είναι πολύ αδύναμο όν, η ζωή μας ασήμαντη και πολύ μικρή χρονικά. Γι’ αυτό ζηλεύω κάποια πουλιά που ζούνε αιώνες, τις χελώνες επίσης αν δεν τις πατήσει κάποιος «καυλοτίμονος» στο δρόμο, τους αιωνόβιους ελέφαντες και ας είναι «εύσωμοι και άσχημοι». Περισσότερο απ’ όλα ζηλεύω το νερό, αυτές τις σταγόνες δισεκατομμυρίων στο αδιάκοπο ταξίδι τους και στη προσφορά τους στη ζωή.
Ο Πλανήτης μας θερμαίνεται ή ψύχεται; Οι αντίπαλες επιστημονικές ομάδες δεν κατέληξαν ακόμα. Το ερευνούν το θέμα!!. Το αναλύουν συλλέγοντας στοιχεία… Ασάφεια παντού. Η μόνη «σταθερά» στο κόσμο μας είναι η σχέση ανθρώπου και φύσης.

Όταν το κυνήγι θα γίνεται από «ασκήσεις επί δορυφόρου» θα χάσει το αληθινό του νόημα. Θα ‘λεγα πως ξεκίνησε εδώ και λίγα χρόνια η αντίστροφη μέτρηση. Από τότε που μπήκαν στο παιχνίδι οι πολυπληθείς ομάδες των γουρουνοκυνηγών. Και παρατηρούμε στο βουνό διμοιρίες και λόχους να κλείνουν τους τόπους. Σιγά ωρέ αδέλφια, δεν πάμε σε πόλεμο!. Για να ανταμώσουμε τη φύση πάμε, άντε να ανταμώσουμε και κανένα άγριο!

Εξελίσσονται ραγδαία τα νέα δεδομένα!! Η δική μας επανάσταση όμως μόλις τώρα αρχίζει. Γι’ αυτό λοιπόν, ας κατεβάσουμε όλους τους διακόπτες και ας αφήσουμε την τεχνολογία να διαστέλλεται σαν το σύμπαν. Και ας βγούμε στο βουνό. Το μεθύσι δεν το φέρνουν μόνο οι «μπόμπες» και τα ρακόμελα, το φέρνουν και οι πηγές που ξεχύνονται από τη «μαύρη γη», το φέρνουν τα «χαστούκια του βοριά», το φέρνουν τα αγνάντια από τα διάσελα και τις κορφές.

Ας ανέβουμε ψηλότερα …

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Ελεύθερος Τύπος «Τύπος – Κυνήγι»

Το εξαιρετικό ένθετο περιοδικό της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» που κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη (δεκαπενθήμερο), εφεξής θα «κυκλοφορεί» και ηλεκτρονικά.

Η ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού είναι άριστη όπως άλλωστε και η έντυπη έκδοσή του. Όπως διαβάσαμε σε σχετική ανακοίνωση, θα αναρτάται στο διαδίκτυο την αμέσως επόμενη ημέρα της κανονικής κυκλοφορίας του περιοδικού.

Δίνεται έτσι η δυνατότητα σε όλους τους κυνηγούς που για διάφορους λόγους δεν είχαν πρόσβαση στην έντυπη έκδοση του περιοδικού, να απολαμβάνουν τις σελίδες του μέσω του web.

Το περιοδικό αυτό για το κυνήγι, φιλοξενεί σε κάθε έκδοσή του και θέματα που έχουν άμεση σχέση με τη φύση, το περιβάλλον, το ψάρεμα, και κάθε είδους δραστηριότητα εκτός του «άστεως». Φυσικά και κυνηγετικές συνταγές.

Παρ’ ότι ασχολούμαι χρόνια με το διαδίκτυο και είμαι λάτρης του, οφείλω να ομολογήσω εδώ πως το διάβασμα ενός περιοδικού ή μιάς εφημερίδας σε χαρτί και μελάνη δεν αντικαθίσταται. Και ποτέ κατά τη γνώμη μου το ιντερνέτ δεν θα κατορθώσει να αναπληρώσει την αίσθηση του ξεφυλλίσματος ενός εντύπου. Και ας λένε οι σχετικές έρευνες το αντίθετο.

Η παρουσία όμως ενός τέτοιου περιοδικού όπως το «Τύπος – Κυνήγι» και σε μορφή ηλεκτρονική, δίνει την δυνατότητα στον αναγνώστη και στον φυσιολάτρη, στον κυνηγό και τον ψαρά, να αποκτήσουν μία ολοκληρωμένη ενημέρωση. Διότι λέμε συνήθως σήμερα ή έχει επικρατήσει ότι: «μόνο τα blogs ενημερώνουν και ο ηλεκτρονικός τύπος». Αυτό είναι μέγα λάθος κατά τη γνώμη μου. Για να πληροφορηθεί κάποιος την αλήθεια από το ιντερνέτ, πρέπει να ψάξει πολύ για να βρει την αληθινή είδηση ή την σωστή πληροφορία. Εξάλλου, ο πραγματικός σκοπός του web, δεν είναι όπως κατά κόρον λέγεται και γράφεται: «η πρόσβαση στην πληροφορία και στην είδηση». Σκοπός πραγματικός του web είναι η επικράτηση του χάους ή αν θέλετε πιο απλά: «η διάχυση της πληροφορίας!».

Το περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» όμως, που θα το βρίσκεται από εδώ και πέρα και στην ηλεκτρονική του μορφή, είναι περιοδικό ποιότητας. Και ο αναγνώστης του έχει την δυνατότητα να κρίνει και να εκτιμήσει το περιεχόμενό του ανά πάσα στιγμή, επιλέγοντας την έντυπη ή ηλεκτρονική του μορφή.

Το βρίσκετε στην διεύθυνση:
http://www.e-tipos.com/pdfViewer?selectedinsert=38

Το βρίσκετε επίσης στα links του παρόντος blog.