Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Φθινοπωρινή κάψα!

Μια ξεχασμένη ιστορία στο χωριό ένα Φθινόπωρο

Εκείνος ο Οκτώβρης ήταν εντελώς αλλόκοτος στις αρχές του με την θερμοκρασία να θυμίζει Ιούλιο μήνα. Είχαμε βγάλει από τα μπαούλα τα κοντομάνικα και κάναμε ηλιοθεραπεία πάνω στο υγρό χορτάρι. Ευτυχώς που δεν είχαμε τζιτζίκια να τραγουδάνε γιατί τότε θ’ ανησυχούσαμε πραγματικά για τις κλιματικές αλλαγές!

Αποβραδίς το φεγγάρι λαμποκοπούσε και τρεφόταν από τα γήινα συναισθήματα που εκστατικά το αντίκριζαν στο πέρασμά του. Αν είχα τη φλογέρα στο σπίτι θα έπαιζα σκοπούς για τον Πάνα και την παρέα του, αλλά δεν είχα κι’ έτσι καθόμουν κι’ εγώ στη βεράντα του σπιτιού και το έτρεφα με την ενέργειά μου. Ήταν όντως μαγευτική η φιγούρα του.

Κατά τις 11 το βράδυ της Παρασκευής χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ο Ηρακλής: «θα πας αύριο με την ομάδα σου για αγριογούρουνα;», με ρώτησε. «Που να πάω με τέτοια ζέστη; Θα πεθάνουν τα σκυλιά, δεν θ’ αντέξουν, αλλά με τους δικούς μου που μίλησα τους είπα ότι δεν θα είμαι στη θέση μου το Σάββατο το πρωί», του απάντησα και ευθύς τον ρώτησα: «εσύ, θα πας για λαγό;». Μία από τα ίδια κι’ ο Ηρακλής: «πλάκα κάνεις; Θα λαλήσουν τα σκυλιά, την άλλη φορά».



Κοντά σε εμάς σε ένα γειτονικό χωριό υπάρχει πισίνα, εκει σκεφτόμασταν να πάμε το επόμενο πρωί, για κολύμπι και μαύρισμα! Άλλες όμως οι βουλές μας και άλλα πράγματα συναντάς στο δρόμο σου. Το πρωί με το ξημέρωμα να ‘σου πάλι στο τηλέφωνο ο Ηρακλής: «εδώ στον κήπο έχει πέσει ένα κοπάδι αγριογούρουνα και τρώνε καρύδια, ένα μονόβολο έχω όλο κι’ όλο, δεν έρχεσαι κάτω γρήγορα;». Μου έφυγε ο καφές από τα χέρια σαν άκουσα το χαρμόσυνο γεγονός: «μέχρι να φτάσω εκεί Ηρακλή αυτά θα έχουν πιάσει το βουνό, βάλε το μονόβολο που έχεις και ρίξε καλά!».

Σαν κατέβαινα γρήγορα προς τον κήπο του Ηρακλή άκουσα την ξερή ντουφεκιά και σείστηκε η ρεματιά από τον αντίλαλο. «Το έριξε» σκέφτηκα κι’ έφτασα στο πεδίο της μάχης. Αντίκρισα ένα θηρίο ασάλευτο καταγής. Αλλά που να το σηκώσεις ή να το σύρεις το θεριό; Πήρε τηλέφωνο ο Ηρακλής τον Εκδορέα που κι’ αυτόν τον είχε ταράξει ο ήχος της ντουφεκιάς και σαν αστραπή έφτασε με τον μπαλτά, το μαχαίρι εκδοράς και όλα τα απαραίτητα χειρουργικά εργαλεία.

Το σύραμε με κόπο και το κρεμάσαμε σε μια καρυδιά και παραδώσαμε την σκυτάλη στην μαεστρία του Εκδορέα. Στην τέχνη αυτή άπιαστος ο Εκδορέας, αμίλητος κι’ αγέλαστος χαράκωνε με το κοφτερό λεπίδι του κι’ έβγαζε το δέρμα από το καπρί όπως εμείς ξεκολλάμε από τον τοίχο μια μονωτική ταινία! Επιστήμονας. Θέλησα να τον ρωτήσω που είχε μάθει την ζηλευτή αυτή τέχνη αλλά δεν το τόλμησα, μπορεί και να νευρίαζε!

Σας τελείωσε με την εκδορά ο τεχνίτης της λάμας, έπιασε τον μπαλτά στα χέρια του και χειρουργούσε με ρομποτική ακρίβεια. Ο Ηρακλής κι’ εγώ κάναμε παράλληλα τις υπόλοιπες εργασίες και σε μια περίπου ώρα πίναμε τον καφέ μας με ησυχία. Δίπλα η Κατερίνα είχε βάλει τη συκωταριά στο τηγάνι και την έφερνε βόλτα. Διψούσαμε … και το τσίπουρο χωρίς τηγανιά δεν λέει!

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Πλούτος ...

Ξύπνησα πάλι πρωί, ως συνήθως. Έριξα παγωμένο νερό στο πρόσωπό μου, έπλυνα τα δόντια μου, άνοιξα τα παράθυρα του σπιτιού να έλθει φως και φρέσκος αέρας. Έβρεχε, ο ουρανός ήταν σκούρος, βαρύς, η βροχή έπεφτε με δύναμη και είχε ρυθμό. Μου άρεσε αυτή η εικόνα.

Ήπια νερό παγωμένο κι άναψα τη φωτιά σιγά για τον καφέ μου. Μέχρι να ψηθεί ο καφές, έκοψα ένα μικρό κρεμμύδι, λίγο τυρί, έβαλα στο πιάτο μερικές ελιές, πήρα το λάδι κι έβαλα μια κουταλιά, ίσως και παραπάνω στο πιάτο. Το ψωμάκι ψηνόταν στην τοστιέρα όσο να πάρει χρώμα.

Έγινε ο καφές και από ψηλά τον άδειασα στην κούπα μου – ήταν διπλός, έβαλα πάλι νερό παγωμένο και ήπια και κάθισα να βάλω δυό μπουκιές στο στόμα μου. Δεν υπήρχε βιάση, όλες οι κινήσεις ήταν αργές. Έξω η βροχή δυνάμωνε.

Δεν ξέρω πόσο κράτησε η κοινωνία αυτή. Σηκώθηκα κι έπλυνα το πιάτο, έβαλα πάλι νερό στο ποτήρι, και μαζί με τον καφέ μετακόμισα στο γραφείο μου, στα βιβλία μου και στις μουσικές μου. Άνοιξα τον υπολογιστή κι έπεσα επάνω σε αυτό. Δυνάμωσα λίγο τα ηχεία και τράβηξα την πρώτη γουλιά από τον καφέ. Άναψα τσιγάρο και κοίταξα έξω την βροχή να τραγουδά του καλού καιρού.

Χωρίς να κάνω τίποτα ένιωθα όμορφα. Χωρίς να σκέφτομαι το παραμικρό, ένα όμορφο ρίγος, ελαφρύ, με διαπερνούσε.

Έξω ο καιρός ήταν κρύος. Μέσα όλα ήταν ζεστά. Πλούτος ...

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Ο θλιβερός λόγος ενός προέδρου ...

Για την απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος η οποία έκανε λόγο για την καθολική διακοπή του κυνηγιού για μια βδομάδα, μίλησε ο πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Τρίπολης Γ. Ρουμελιώτης την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου, αναφέροντας ότι αυτή η απόφαση είχε ληφθεί λόγω των έκτακτων ακραίων καιρικών συνθηκών και με τη βελτίωση του καιρού πρεπει άμεσα να αναιρεθεί. 

Από την Πέμπτη ο καιρός έχει βελτιωθεί ορατά, άρα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα το κυνήγι, καθώς οι αγριόχοιροι είναι πάρα πολλοί και δημιουργούν προβλήματα στις καλλιέργειες και όχι μόνο.

Από τη μία το κυνήγι μειώνει τον πληθυσμό των αγριόχοιρων και μειώνει τα πρόβλημα και τις καταστροφές τις οποίες τα ζώα προκαλούν και από την άλλη το υπουργείο παίρνει μέτρα για να αυξηθεί ο πληθυσμό των αγριόχοιρων, οι οποίοι στην περιοχή της Αρκαδίας δημιουργούν μεγάλα προβλήματα και ζημιές.

Ο κ. Ρουμελιώτης ζήτησε την επανεξέταση των μέτρων απαγόρευσης, χαρακτηρίζοντας ολέθρια την απόφαση του υπουργείου.

Το Σαββατοκύριακο θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα το κυνήγι καθώς υπάρχουν πολίτες οι οποίοι έχουν πληρώσει για την κυνηγετική τους άδεια

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θεωρεί ότι το υπουργείο έχει κάποια σκοπιμότητα με την καθολική απαγόρευση του κυνηγιού, ο κ. Ρουμελιώτης είπε ότι η στάση αυτή του υπουργείου μπορεί να κρύβει κάποια άλλη βλέψη του υπουργείου καθώς με την έως τώρα στάση τους έχουν δείξει ότι είναι αντίθετοι στο κυνήγι. Επίσης, έκανε λόγο για διάφορες οικολογικές οργανώσεις οι οποίες επηρεάζουν τις αποφάσεις του υπουργείου.

«Άτομα χωρίς καμία αρμοδιότητα από ορνιθολογικές οργανώσεις θα έρθουν να κάνουν έλεγχο αν εμείς κυνηγάμε παράνομα ή όχι»



Σημείωση δική μας:

Μόνο θλίψη προκαλεί ο λόγος του κυρίου προέδρου! Αλλά είναι προφανές ότι έχει ακροατήριο που τον χειροκροτεί! Αν σταματήσει το χειροκρότημα θα καταρρεύσει!