Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

"Τύπος Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο

Κάθε Τετάρτη



Για ελεύθερους ανθρώπους και κυνηγούς

Καλά κυνήγια!

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

"Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο

Εκτάκτως την Πέμπτη



Για ελεύθερους ανθρώπους και κυνηγούς.

ΚΟΜΑΘ - βρέθηκε δηλητηριασμένος Μαυρόγυπας στον Έβρο


Ένας κυνηγός πραγματοποιώντας εκπαίδευση του κυνηγετικού του σκύλου βρήκε νεκρό έναν Μαυρόγυπα στην περιοχή Λουτρά Αλεξανδρούπολης. Αμέσως ειδοποίησε την θηροφυλακή των κυνηγετικών  οργανώσεων. Οι θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης και του Κυνηγετικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης έσπευσαν στην περιοχή, όπου εκτός από το νεκρό πουλί βρήκαν και μία κατσίκα, η οποία είχε εμφανώς εμποτιστεί με φυτοφάρμακο, με σκοπό πιθανόν τη θανάτωση άλλων ζώων.

   Οι θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων ειδοποίησαν την αρμόδια κρατική δασική υπηρεσία, την ομάδα του WWF Ελλάς που δραστηριοποιείται στην περιοχή, τον Φορέα Διαχείρισης του Δέλτα του Έβρου. Το νεκρό πτηνό μεταφέρθηκε στην Κτηνιατρική Υπηρεσία Ν. Έβρου, ώστε να διαπιστωθεί η αίτια θανάτου του. Επίσης εκεί προσκομίστηκαν μέρη από την νεκρή κατσίκα για να ταυτοποιηθούν οι δηλητηριώδεις ουσίες, πιθανόν να πρόκειται για τεχνητή τοποθέτηση γεωργικών φαρμάκων στα εσωτερικά όργανα της κατσίκας. Ήδη η Κυνηγετική Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων στο Δασαρχείο Αλεξανδρούπολης.

      Η Συνεργασία  της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης και του WWF Ελλάς ήταν άμεση και επιτυχής. Ευχαριστίες εκφράζονται προς τον κυνηγό που άμεσα ειδοποίησε για το δυσάρεστο αυτό περιστατικό και ευχόμαστε όλο και περισσότεροι κάτοικοι να ανταποκρίνονται με την αντίστοιχη ευαισθησία.

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Ο ήχος της σιωπής …


Υπάρχουν δυο λογιών ήχοι: 
«Το ούρλιασμα της καταιγίδας στις κορυφές των βουνών και ........ η πορδή σου!»

Αυτά έγραφε ο Βίλχελμ Ράιχ, ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους διανοητές του εικοστού αιώνα, την προπολεμική περίοδο σε ένα βιβλίο που το βρήκα πάλι έπειτα από 30 χρόνια και άρχισα να το ξεφυλλίζω. Στον δεύτερο ήχο κατά Βίλχελμ Ράιχ, μπορούμε να εντάξουμε πολλούς υπο-ήχους , όπως για παράδειγμα αυτόν της σιωπής.

    Ο ήχος της σιωπής συνήθως είναι πολύ θορυβώδης, άτσαλος, αφύσικος, αφού γεννιέται για να καλύψη κυρίως βρώμικες δουλειές. Τη βουή του ήχου αυτού την ακούμε και στο κυνήγι μας, και καταλαβαίνουμε με ακρίβεια περί τίνος πρόκειται. Γιατί πίσω από αυτόν κινούνται όλοι εκείνοι οι παρανομούντες λαθροκυνηγοί που με τις πράξεις τους καλύπτουν τον αληθινό ήχο της καταιγίδας.

    Τώρα που το κυνήγι βρίσκεται και πάλι προ των πυλών και της νέας Ρυθμιστικής, οι ήχοι της σιωπής όλο και θα πληθαίνουν και ας κάνουν δυνατό κρότο τα πυροβόλα όπλα. Τον κρότο τον καλύπτει η μοναξιά της νύκτας – και οι λαθροκυνηγοί φύσει μοναχικοί τύποι, ξέρουν να κινούνται σε γνώριμους χώρους.

      «Φίλε δεν το πιστεύω, κοπάδια ολόκληρα από γουρούνια μπροστά μου και κατευθύνονται προς τα δυτικά, μα είναι σχεδόν μεσημέρι!». Που βρίσκεσαι; Τον ρώτησα από την άλλη άκρη του κινητού. «Στο Λύκαιο είμαι και μόλις πέρασα το Κωτύλι και πηγαίνω για Άνω Καρυές». Ηρέμησε, του είπα, παίρνουν το παλιό μονοπάτι και πάνε κατά τον Επικούρειο Απόλλωνα να δροσιστούν, εκεί στο Ναό έχει φρέσκο αέρα και δροσερό νεράκι. «Καλά, πλάκα μου κάνεις;». δεν σου κάνω καθόλου πλάκα, μετά από τον Επικούρειο θα τραβήξουν για τη Λυνίσταινα, υπάρχουν στη περιοχή αρκετά μέρη για ξεκούραση και μεσημεριανή ραστώνη. Εκτός και αν κατευθυνθούν προς τον Αλφειό για κολύμπι και ηλιοθεραπεία!



     Τέτοια κοπάδια, που τα συναντάμε εκτός κυνηγετικής σαιζόν στο βουνό, είναι πάρα πολλά. Και νιώθουμε δέος από το θέαμα και το πλήθος των αγρίων. Αλλά μένουμε σε ότι τα μάτια μας βλέπουν, το κουβεντιάζουμε με φίλους μας, και οργανώνουμε τη σκέψη μας για την κατάλληλη εποχή. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που θα βγάλουν τις καραμπίνες από τις κρυψώνες τους, θα τις δέσουν και θα αρχίσουν το «πανηγύρι».  

     Μεσημέρι και κατακαλόκαιρο, οι ήχοι της καραμπίνας χάνονται μέσα στη κάψα, γίνονται ήχοι σιωπής, ήχοι που μας πληγώνουν και μας εξευτελίζουν σαν κοινωνική ομάδα. Και εμείς, έχοντας το νου μας στραμμένο στα βουνά, μάθαμε και ξεχωρίζουμε τους ήχους. Ποιος άλλος όμως να ακούσει τέτοια εποχή; Ο θηροφύλακας; Που να πρωτοβρεθεί και αυτός. Μόνο οι τοπικές κοινωνίες ακούνε και ξέρουν, αλλά αυτές αδιαφορούν, «κοιτάζουν τις δουλειές τους», τις δύσκολες εποχές.

       Οι δύσκολες εποχές είναι η χαρά του παρανόμου. Όταν τα βλέμματα της καθημερινότητας είναι στραμμένα στον βιοπορισμό, ποιος θα ασχοληθεί και γιατί με κάτι διαφορετικό; Κάπως έτσι κυλούν τα πράγματα στην Περιφέρεια και η ταβέρνα σαν πρώτο πιάτο έχει αγριογούρουνο κοκκινιστό με 20 ευρώ τη μερίδα. Αλλά και αυτοί οι «δύστυχοι» οι ταβερνιάρηδες, μαύρες ημέρες περνάνε. Ποιος θα δώσει σήμερα τόσα χρήματα για τον εκλεκτό μεζέ;

    Θα δουν πολλά τα μάτια μας και περισσότερα θα ακούσουν τα αυτιά μας όταν με το καλό ξεκινήσει το κυνήγι. Η φτώχεια φέρνει βία, και αυτή με τη σειρά της εκφράζεται με ποικίλους τρόπους. Ένας από αυτούς είναι και η λαθροθηρία – που δεδομένων των συνθηκών, θα είναι κατά πολύ αυξημένη το χειμώνα ετούτο. Αλλοίμονο όμως αν επιτρέψουμε την παντελή διάλυση του κοινωνικού ιστού των μικρο-κοινωνιών μας, στο όνομα της ανομίας αφενός και αφετέρου στην αδυναμία της ξεχαρβαλωμένης Πολιτείας για τα αυτονόητα.

       Ο ήχος της καταιγίδας στο βουνό είναι αυτός που μας δίνει ελπίδα, η αντάρα της μας προκαλεί να ανταμώσουμε και πάλι την αληθινή ζωή της φύσης, να χαθούμε σε δύσκολα περάσματα, να ιδρώσουμε μέχρι το κόκκαλο από την κούραση και να γίνουμε μούσκεμα από τις ξαφνικές νεροποντές της. Η φύση μας περιμένει να την γνωρίσουμε και πάλι και να μας χαρίσει με κόπο τα αγαθά της. Ας φυλάξουμε όσο μπορούμε τον αγώνα της μα και τη δική μας γλυκιά ενασχόληση, ακούγοντας το «ούρλιασμα της καταιγίδας».

«Αν τις επόμενες δεκαπέντε ημέρες ακούσετε στις ειδήσεις πως κάποιος τάιζε στο στόμα τις αρκούδες με μέλι στη Μακεδονία, να ξέρετε, θα έχω πετύχει το σκοπό μου!»

===========================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012.


Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Ρυθμιστική 2012 - "Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Την Τετάρτη



Για ελεύθερος ανθρώπους και κυνηγούς 

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Κυνηγός ετών 50 …


Λένε για τον Ροκφέλερ αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, ότι, πριν το κραχ του 29 στην Αμερική, άγνωστος καθώς ήταν φυσιογνωμικά, κάθε ημέρα πήγαινε έξω από το μέγαρο του και γυάλιζε τα παπούτσια του σε ένα λούστρο – από τους πολλούς που είχε τότε η Αμερική, μετανάστες κυρίως.  Κάποια ημέρα, αρχίζει ο λούστρος και του μιλά με πάθος για το χρηματιστήριο, δίχως να τον γνωρίζει. Του είπε για όλες τις «καλές και κακές» μετοχές. Ανέβηκε βιαστικά ο Ροκφέλερ στο γραφείο του και έδωσε την εντολή: «πουλήστε τα πάντα». Και βγήκε από το κραχ αλώβητος.

     Σε συζήτηση χθες σε γειτονικό χωριό, μιλούσαμε με φίλους για τα γουρούνια. Μερικοί κυνηγοί, οι περισσότεροι ωτακουστές της κουβέντας. Κάποια στιγμή, ένας 50αρης περίπου, λέει στην ομήγυρη: «από φέτος θα κυνηγάω κι εγώ γουρούνια. Πήγα και γράφτηκα σε σύλλογο, αγόρασα καραμπίνα, και είμαι έτοιμος. Δεν κατάλαβα, οι άλλοι που έχουν γεμίσει με αγριογούρουνα πιο μάγκες είναι από εμένα;». Μα εσύ δεν έχεις κυνηγήσει ποτέ στη ζωή σου, του απάντησε κάποιος από την παρέα. «και λοιπόν» συνέχισε ο νέο-κυνηγός, «τι παραπάνω έχουν οι άλλοι κυνηγοί από μένα; Την εμπειρία μήπως; σιγά, θα την αποκτήσω κι εγώ. Τι άλλο, μήπως είναι καλοί σκοπευτές; δυό φορές θα κάνω εξάσκηση και θα είμαι έτοιμος. Τι άλλο έχουν, σκυλιά; ε και; Πάω στη Βουλγαρία και φέρνω όσα θέλω».

   Ακούγοντας με προσοχή τα λεγόμενα του συμπατριώτη, σκέφτηκα αμέσως την ιστορία με τον Ροκφέλερ που αναφέρω παραπάνω. Και με κέντρισε πέραν των άλλων και ο λόγος του: «δεν κατάλαβα, οι άλλοι που έχουν γεμίσει με αγριογούρουνα πιο μάγκες είναι από εμένα;». Η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν γεννήθηκε κυνηγός αγρίων. Αλλά να θέλεις στα 50 σου χρόνια να γίνεις ως δια μαγείας άριστος, αυτόματα εγκυμονούν κίνδυνοι σαν αυτούς που προείδε ο Ροκφέλερ στον λούστρο της Αμερικής. Οι ίδιοι ακριβώς κίνδυνοι κρύβονται όταν κάποιος στα 50 χρόνια του θελήσει για πρώτη φορά να αποκτήσει δίπλωμα οδηγού και να ξεχυθεί με τους «ίππους» στο εθνικό δίκτυο.

    Δικαίωμα στο κυνήγι και στα πάντα έχουν όλοι. Στην ηλικία όμως των 50 χρόνων, ο κυρίαρχος λόγος που θέλει κάποιος να κυνηγήσει, δεν είναι η αγάπη προς τη φύση, ούτε όλη αυτή η φιλοσοφία που διέπει το κυνήγι. Ο κυρίαρχος λόγος έχει όνομα και λέγεται «Εγωισμός». Είναι αυτή η άρρωστη ψύχωση που σε μεγάλες ποσότητες γίνεται επικίνδυνη. Εγωιστές είμαστε όλοι μας λίγο ή πολύ, μα, ο εγωισμός του νέου συναδέλφου δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος, επιδερμικά. Πρέπει να μας προβληματίσει μονάχα για ένα βασικό λόγο, για την ασφάλεια μας.

    Ο Ροκφέλερ είχε την ικανότητα και μέσα από το πάθος του λούστρου για τις μετοχές, είδε την επερχόμενη συμφορά. Το ίδιο πάθος του φίλου μας μπορεί να δώσει μεγάλη ανασφάλεια στο κυνήγι μας. Εννοείται ότι δεν θα φύγουμε εμείς από το κυνήγι επειδή ένας 50χρονος μπαίνει με κέφια σε αυτό. Αλλά έχουμε υποχρέωση να γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί, ειδικά την εποχή αυτή που κάποιες ομάδες ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και πιθανότατα εμπλουτίζονται με νέο αίμα.

    Στην τελευταία κυνηγετική σαιζόν, θρηνήσαμε λιγότερα θύματα στο κυνήγι μας από κάθε άλλη φορά. Οι λόγοι ίσως να είναι πολλοί. Μας ενδιαφέρει, είναι, και πρέπει να γίνει σκοπός όλων μας, να μηδενίσουμε τα ανθρώπινα θύματα από την κυνηγετική δραστηριότητα. Κάτι που είναι αυτονόητο, εμείς το ονομάζουμε επιτυχία. Και έτσι όμως αν το δούμε, είναι πολύ σημαντικό, ο κάθε κυνηγός να επιστρέφει σπίτι του σώος και αβλαβής και να χαίρεται την οικογένεια του, τους οικείους του και τους φίλους του.

     Δεν ξέρω αν ο φίλος βρει ομάδα που θα θελήσει να τον δεχτεί στις τάξεις της. Διότι είναι και αυτό ένα ζήτημα. Ας ελπίσουμε όμως, να διώξει αν μπορεί τον εγωισμό που τον διακατέχει, για να μπορέσει να χαρεί τις ομορφιές της φύσης αφενός και αφετέρου, γιατί όχι, να γεμίσει και αυτός με αγριογούρουνα.

     Πολλοί άνθρωποι, εσφαλμένα φυσικά, πιστεύουν ότι το κυνήγι του αγριογούρουνου είναι εύκολη υπόθεση, κάτι ας πούμε σαν σχολική εκδρομή. Πηγαίνεις στο βουνό, βρίσκεις τους άλλους κυνηγούς, σκοτώνεις τα αγριογούρουνα και επιστρέφεις με τη τσάντα γεμάτη! Ελπίζω και εύχομαι, ο φίλος μας και νέος συνάδελφός μας, να μην έχει την άποψη αυτή επειδή έτυχε και είδε εμένα ή εσάς να πηγαίνουμε μερικές φορές με το σακούλι στο σπίτι γεμάτο.   

========================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 1η Αυγούστου 2012.