Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Απάντηση του ασφαλιστή της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου

Απάντηση στο άρθρο του Μυθοπλάστη περί κυνηγετικών ασφαλειών που δημοσιεύτηκε στις 25/02/2015.
==================

Αγαπητέ συνάδελφε κυνηγέ,

Εύχομαι καταρχήν καλή και γρήγορη ανάρρωση,

Σε ευχαριστώ πολύ και για τα καλά σου λόγια αλλά και για την ευκαιρία που μου δίνεις ώστε να πω και εγώ δύο πράγματα σχετικά με την ασφάλιση των μελών των κυνηγετικών συλλόγων. 

Η τοποθέτησή μου θα έχει δύο σκέλη, το πρώτο ως κυνηγός που ανήκει στον 1ο κυνηγετικό σύλλογο Πατρών και το δεύτερο ως ασφαλιστής κάποιων κυνηγετικών συλλόγων.

 Ως κυνηγός λοιπόν θέλω και εγώ να σημειώσω την άγνοια που υπάρχει σχεδόν σε όλους τους Έλληνες κυνηγούς στο θέμα της ασφάλισης για αυτή μας την δραστηριότητα.  Είναι υποχρέωση μας να ξέρουμε τι πληρώνουμε, γιατί το πληρώνουμε και τι αποζημιώσεις δικαιούμαστε από την ασφαλιστική εταιρία σύμφωνα με το πρόγραμμα ασφάλισης που έχει επιλεγεί. Η ευθύνη της μη ενημέρωσης αγαπητέ συνάδελφε για όλα τα παραπάνω όμως είναι καθαρά δική μας .Των κυνηγών. Να σου θυμίσω (γιατί πιθανόν το ξέρεις) ότι στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων όπου υπάρχει ενημέρωση σχετικά με την ασφάλιση αλλά και γενικότερα όλων των θεμάτων που απασχολούν τον σύλλογο, παρουσιαζόμαστε με το απογοητευτικό  ποσοστό του 5 με 10 % σε σχέση με τα μέλη που εκδίδουν άδεια θήρας. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό αναζητούμε την ενημέρωσή μας από φίλο, γνωστό ,μπατζανάκη του κουμπάρου του ξαδέρφου  ενός από τα μέλη του συμβουλίου που άκουσε, που του είπαν και  που από  στόμα σε στόμα πιθανόν να έχουν αλλοιωθεί τελείως αυτά που έχουν ειπωθεί σε μια συνέλευση. Το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ αυτής της ιστορίας αγαπητέ μου φίλε είναι ότι έχεις χάσει την ευκαιρία να ψηφίσεις είτε ναι είτε όχι για αρκετά θέματα που αφορούν εσένα προσωπικά, τον σύλλογο που ανήκεις και φυσικά το κυνήγι. Κλείνοντας θέλω να προβληματίσω εσένα και  τους συναδέλφους κυνηγούς  με το αν αξίζει ο ίδιος μας ο εαυτός ένα καλύτερο πρόγραμμα ασφάλισης  που να παρέχει  μια αξιοπρεπή αποζημίωση σε περίπτωση που συμβεί κάποιο ατύχημα. Αν αυτό το εξάμηνο που κυνηγάμε κάθε χρόνο λοιπόν μπορούμε να  πληρώσουμε ένα πακέτο τσιγάρα ή τα χρήματα ενός καφέ  ή μιας μπύρας παραπάνω ή ένα κουτί φυσίγγια για να έχουμε μια σωστή και πλήρη κάλυψη.

Ως ασφαλιστής τώρα μπορώ να σου γράψω πολλές σελίδες πάνω σε αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσω όσο πιο συνοπτικά μπορώ  να εξηγήσω βασικά πράγματα, αφού πρώτα απαρνηθώ τον τίτλο του «ασφαλιστή της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελ/σου» μιας και κάθε χρόνο ο κάθε κυνηγετικός σύλλογος που ανήκει στην Γ ΚΟΠ διεξάγει δικό του και ανεξάρτητο των άλλων διαγωνισμό, δέχεται από αρκετές ασφαλιστές εταιρίες προσφορές και επιλέγει την πιο συμφέρουσα και ταυτόχρονα οικονομική. Αν οι προσφορές του δικού μου γραφείου είναι οι πιο ολοκληρωμένες και οι πιο συμφέρουσες αυτό σημαίνει ότι προσπαθώ όλοι η συνάδελφοι κυνηγοί να πάρουν όσες περισσότερες καλύψουν μπορούν και να πληρώσουν όσον το δυνατό λιγότερα χρήματα γίνεται. Πρέπει να ξέρεις ότι στις προσφορές που υποβάλλονται υπάρχει μεγάλη ποικιλία ασφαλιστικών προγραμμάτων  με διαφορετικές καλύψεις… από τελείως απλές μέχρι προγράμματα με πολύ υψηλά κεφάλαια για απώλεια ζωής ή και για μόνιμη ολική ή μερική ανικανότητα( 30, 50 και 100 χιλιάδων ευρώ). Με υψηλές νοσοκομειακές και εξωνοσοκομιακές περιθάλψεις, με αερομεταφορές, με καλύψεις νοσηλείας στο εξωτερικό, με κάλυψη απώλειας καθημερινού εισοδήματος και ένα σορό ακόμα ποικιλόμορφες καλύψεις…Όλα αυτά βέβαια έχουν το ανάλογο κόστος. Δεν είναι δυνατόν να κοστίζει 2-3 ευρώ ένα τέτοιο πακέτο καλύψεων για 6 ολόκληρους μήνες!!! Κάποια ΔΣ των κυνηγετικών συλλόγων κρίνουν και επιλέγουν ασφαλιστικά προγράμματα με γνώμονα τις ελάχιστες προβλεπόμενες καλύψεις σκεπτόμενοι πολλές φορές να μην επιβαρύνουν με 2 -3 ευρώ παραπάνω τα μέλη τους. Όταν όμως προκύψει κάποιο ατύχημα όλοι λέμε γιατί να μην είχαμε επιλέξει ένα καλύτερο πρόγραμμα με περισσότερες καλύψεις και επιπλέον κόστος 1- 2 ευρώ.

Σχετικά τώρα με τα όσα γράφεις για τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιριών, αν και δεν με αφορά γιατί η δική μου σχέση έχει να κάνει με τον άνθρωπο – κυνηγό και όχι με τις απρόσωπες ασφαλιστικές εταιρίες,  θα χρησιμοποιήσω το δικό σου παράδειγμα αγαπητέ φίλε για να δεις πόσο λάθος βλέπεις αυτό το ζήτημα. Ο σύλλογος που ανήκεις εσύ έβγαλε φέτος  135 άδειες * 2,3 ευρώ = 310, 5 ευρώ συνολικά ασφάλιστρα  όπου από αυτά αν αφαιρέσεις φ.π.α, χαρτόσημα κτλ ,τα καθαρά ασφάλιστρά είναι περίπου τα 250Ε. Αυτή η εταιρία λοιπόν πήρε από τον σύλλογο που ανήκεις 250 ευρώ για να ασφαλίσει 135 άτομα για έξι μήνες και αυτή την στιγμή καλείται να πληρώσει 600 ευρώ  μόνο προς εσένα. Αν είχε χτυπήσει και άλλο μέλος πιθανόν και άλλα 600Ε. Το κέρδος της το αφήνω στην κρίση του καθενός­­.

 Αγαπητέ συνάδελφε κυνηγέ το γραφείο μου και παράλληλα  οι εταιρίες που έχω επιλέξει να εκπροσωπώ  δεν παίζουν με τις αποζημιώσεις των κυνηγών και ποτέ δεν αρνήθηκαν να αποζημιώσουν περιστατικά όπου όλα τα στοιχεία ήταν αληθινά, όπως θα γίνει και με το δικό σου.

Να σε ενημερώσω επίσης ότι σαν γραφείο διέκοψα κάθε κυνηγετική συνεργασία με  ασφαλιστική εταιρία όταν αυτή αποφάσισε να ασφαλίσει έναν παρασύλλογο. Επαγγελματικά δεν είχα κανένα λόγο να το κάνω ( έτσι δεν είναι ;;;;;) γιατί να με απασχολήσει  άλλωστε τι θα ασφαλίσει η εταιρία, εγώ την δουλειά μου την έκανα. Αυτή όμως είναι η σκέψη άλλων γραφείων που δεν σέβονται καθόλου την κυνηγετική οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει και μας βλέπουν μόνο χρήμα με όρους, υπο όρους και ψιλά γράμματα στα συμβόλαιά τους.

Κλείνοντας θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι  αυτή την περίοδο η International Life ετοιμάζεται να αποζημιώσει την οικογένεια ενός συναδέλφου μας με το ποσό των 88.000 ευρώ που έχασε την ζωή του. Σε καμία περίπτωση δεν το αναφέρω για να την τιμήσω ούτε να διαφημίσω την εταιρία μέσω του θανάτου ενός συνανθρώπου μας ( όπως κακοπροαίρετα θα σκεφτούν κάποιοι). Σε καμία περίπτωση δεν αρκούν αυτά τα χρήματα ισοσταθμιστικά όπως και κανένα άλλο χρηματικό ποσό στην απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Στο αναφέρω ως μία απάντηση στον τίτλο της τοποθέτησης σου.

Αρκεί λοιπόν να σκεφτεί κανείς πόσες εκατοντάδες ατυχήματα αποζημιώνονται στο σύνολο των Ελλήνων κυνηγών για να βγάλει σωστά συμπεράσματα.

Τέλος, σε βεβαιώνω  ότι όσοι κυνηγοί ασφαλίζονται σε ασφαλιστικές εταιρίες μέσω του γραφείου μου θα αποζημιώνονται μέχρι και το τελευταίο ευρώ που αναφέρει το συμβόλαιό τους για πραγματικά και αποδεικνυόμενα κυνηγετικά ατυχήματα που τους έχουν συμβεί, χωρίς καθυστερήσεις.

Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν γίνει αυτό, θα είμαι ο πρώτος άνθρωπος που θα δουν μπροστά τους στο δικαστήριο οι ασφαλιστικές εταιρίες  υπερασπιζόμενο συνάδελφο κυνηγό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ  :  Κυνηγετική ασφάλεια έχουμε και μάλιστα με πολύ καλές τιμές σε συνάρτηση με αυτά που προσφέρουν.


Με εκτίμηση

Μαρκόπουλος Αναστάσιος
====================
                                                                       
Αγαπητέ κύριε Μαρκόπουλε

Στο πρώτο σκέλος της επιστολής σας: Εσείς προφανώς ανήκετε σε μεγάλο (αριθμητικά) σύλλογο. Εγώ σε μικρό. Που δυστυχώς, ποτέ, μα ποτέ! δεν κάλεσε ούτε εμένα αλλά ούτε κι άλλους φίλους κυνηγούς της περιοχής μας σε γενικές συνελεύσεις. Μαθαίναμε ότι έγιναν αρχαιρεσίες και νέα εκλογή προεδρείου εκ των υστέρων. Μία κλειστή παρέα με μία σφραγίδα, και φυσικά με εκλέκτορα που ψήφιζε για την Ομοσπονδία Πελοποννήσου. Βλέπετε κι εσείς ότι εδώ υπάρχει μια παθογένεια, που συντηρήθηκε και προωθήθηκε από τις Ομοσπονδίες, για λόγους ψηφοθηρικούς και μόνο. Ο εν λόγω σύλλογος δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στο Κυνήγι.  Όπως και πολλοί ακόμα που πρέπει να διαλυθούν για το καλό του κυνηγίου. Αλλά δεν θα διαλυθούν διότι συντηρούν ένα νωθρό και ξεπερασμένο σύστημα.

Στο δεύτερο σκέλος της επιστολής σας:  Δεν γνωρίζω πως ένας ασφαλιστής (εσείς παραδείγματι) κάνει ομαδικά ασφαλιστήρια κυνηγών. Δεν ξέρω αν ο κάθε σύλλογος (και ο δικός μου φυσικά) προκηρύσσει διαγωνισμό και πάνε σφραγισμένοι φάκελοι ασφαλιστών με τις προτάσεις τους – και ανοίγονται με πλήρη διαφάνεια από το εκάστοτε κυνηγετικό προεδρείο.  Δεν γνωρίζω τι περιλαμβάνει ένα ασφαλιστήριο διότι δεν έχω επαρκή πληροφόρηση από τον σύλλογο μου. Καλούμαι να πληρώσω για κάθε κυνηγετική άδεια, χαράτσια για την Ομοσπονδία και τον σύλλογό μου (έκτακτες εισφορές τις ονόμασαν αλλά έμειναν!), καλούμαι να πληρώσω για την ασφάλεια μου που δεν την γνωρίζω.  Πάντα καλούμαι να συνεισφέρω σαν κυνηγός, πάντα έχω υποχρεώσεις, αλλά δικαιώματα δεν πρέπει να έχω. Δεν πρέπει να ρωτάω. Διότι τότε γίνομαι «κακός».

Τα ποσά που αναφέρετε (κι εγώ τα ανέφερα στο δημοσίευμά μου), ασφαλώς και είναι λίγα για μία αξιοπρεπή ασφάλεια μιας κυνηγετικής περιόδου.  Αλλά δεν αποφασίζω εγώ την ασφάλεια αυτή. Το κάνει μια ομάδα ανθρώπων που δεν γνωρίζω (δεν γνωρίζουμε) τι γνώσεις έχουν για να παίρνουν αποφάσεις τέτοιου είδους, χωρίς να έχουν συμβουλευθεί κάποιον ειδικό. 

Τα ποσά για τις ασφάλειες είναι λίγα,  αλλά αν αθροιστούν δίνουν ένα σεβαστό νούμερο.  Φυσικά, δεν με ενοχλεί το κέρδος των ασφαλιστικών εταιρειών.  Δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά επιχειρήσεις που πουλάνε υπηρεσίες. Και πρέπει να ανταμειφθούν. Αλλά αυτή η ασάφεια που ξεκινά από τους συλλόγους και σταματά πάλι στους συλλόγους, κάποτε πρέπει να σταματήσει.

Στην επόμενη κυνηγετική περίοδο, η παρέα μου κι εγώ, θα κοιτάξουμε να εκδώσουμε την άδεια μας στο τοπικό Δασαρχείο. Θα καταργήσουμε δηλαδή τους ενδιάμεσους (σύλλογο και Ομοσπονδία) και θα κοιτάξουμε να κάνουμε ένα δικό μας ασφαλιστήριο, αξιόλογο και αξιοπρεπές. Τα χρήματα που θα κερδίσουμε από χαράτσια έκτακτα κλπ. μας κάνουν ήδη ένα σεβαστό ποσό.  Και τότε φυσικά, θα έλθουμε σε επαφή και με το δικό σας γραφείο, όπως και με άλλα για να πάρουμε την καλύτερη για εμάς ασφάλεια.

Εσείς κύριε Μαρκόπουλε, δείχνετε με τον τρόπο σας επαγγελματία σοβαρό. Αυτό και μόνο με κάνει να σας ευχαριστήσω για την επιστολή σας που είναι αναλυτική και δίνει πληροφορίες που δεν μου έδωσε ποτέ ο σύλλογος στον οποίο ανήκω. 

================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015


Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Επιστολή αναγνώστη

Φίλε  Μύθε  γειά  σου,

Σε ευχαριστώ που με ταξίδευες νοερά στα βουνά της Αρκαδίας στο κατόπι του κάπρου  και για την υγιή κυνηγετική νοοτροπία και την αγάπη για το περιβάλλον και τη φύση που καλλιέργησες με τα  άρθρα σου.

Η επ’ αόριστον απουσία σου, όπως λες, είναι απολύτως σεβαστή  σαν υπόθεση προσωπική. Μάθε όμως, ότι αφήνεις ένα κενό και θα μας λείψεις..

Επίτρεψε μου όμως, να θέλω να σε δω σε ένα άλλο ρόλο που νομίζω  σου ταιριάζει. Αυτόν του σύγχρονου περιηγητή της Ελληνικής υπαίθρου..

Η πρόσκλησή μου ισχύει πάντα και σε περιμένω να σε ξεναγήσω στην Λαυρεωτική.

Ν.Δ

==============

Δέχτηκα πολλά
emails από αναγνώστες του περιοδικού «Κυνήγι» για την αποχώρησή μου από αυτό. Σχεδόν όλα στο ίδιο ύφος. Ένα από αυτά δημοσιεύω. Και ευχαριστώ πολύ τον Ν.Δ και όλους τους άλλους κυνηγούς για τα ζεστά τους λόγια. Το κυνήγι, είναι πολλά περισσότερα πράγματα από μία απλή δραστηριότητα στην Φύση.  Και δεν μας αξίζει να διαχειρίζονται όσα αγαπάμε, ανίκανοι συνδικαλιστές της Κ.Σ.Ε. , της Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. και μερικών άλλων Ομοσπονδιών και κυνηγετικών συλλόγων. 

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

The game is over …

Ένα ατελείωτο ταξίδι ήταν όλο αυτό στην εφημερίδα. Από την εποχή της Αγγελοπούλου, μετά στην Απογευματινή, τώρα στην νέα διεύθυνση. Ταξίδι χωρίς συγκεκριμένους προορισμούς. Πεζοπορίες σε ορεινά μονοπάτια, σε δασολίβαδα, στις όχθες του Αλφειού ποταμού.

Και κυνήγι αγρίων κάπρων. Στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στην Αρκαδία κατά πρώτο λόγο, και λίγο, ελάχιστο στην ορεινή Ηλεία – εκεί που βγαίνουν τα καλύτερα κρασιά.  Ένα ταξίδι διαφορετικό, δύσκολο, απρόβλεπτο, με χαρές και λύπες. Και μέσα από αυτά, το μεγάλο κέρδος, η επαφή με την Μάνα γη, την Φύση.

Μέσα όμως από τα δικά μου ταξίδια, γνώρισα κυνηγούς αληθινούς από την Ελλάδα, από την Ήπειρο και την Μακεδονία, από την Στερεά Ελλάδα και την Θράκη. Και από την Πελοπόννησο, την μήτρα την πατρογονική. Νοερά κυνήγησα παντού, μαζί τους. Έζησα μαζί τους. Τις αγωνίες τους, την αγάπη τους για το κυνήγι, τον σεβασμό στο θήραμα και στους Νόμους.

Στάθηκα τυχερός γιατί αντάμωσα τον Απόστολο Αντωνάκη, τον διευθυντή του περιοδικού.  Και κέρδισα την τελευταία σελίδα, αυτήν που ήθελα, αυτήν που αγάπησα. Γιατί όλο αυτό το διάστημα έδινα το παρών. Με τις καλές μου και κακές μου στιγμές, με τον δικό μου τρόπο. Τον εκκεντρικό για μερικούς. Τον παράξενο για άλλους. Πάντα όμως ήμουν ο εαυτός μου. Δεν πούλησα ποτέ παραμύθια, δεν έδωσα λόγους ψεύτικους, δεν διαφήμισα ποτέ μου όπλα, φυσίγγια, κυνηγετικούς εξοπλισμούς, δεν πούλησα κυνηγόσκυλα, δεν έκανα πάσες για κανέναν,  δεν έγλυψα καμιά κυνηγετική αρχή, δεν στάθηκα με το μέρος της εξουσίας. Έμεινα πιστός με το μέρος του αληθινού κυνηγού. Εκείνου του κυνηγού που είναι ταπεινός. Που σκύβει να σηκώσει την πεσμένη πέτρα της ξερολιθιάς, που πίνει γονατιστός νεράκι από την πηγή, σαν να προσκυνά τον δημιουργό.

Δεν ζήτησα ποτέ χρήματα για την γραφή μου, και δεν πήρα. Στάθηκα ελεύθερος. Όπως ακριβώς ήθελα. Γι’ αυτό κι ενόχλησα τους ανελεύθερους με τον γραπτό μου λόγο.  Δεν θαύμασα κανέναν στο ταξίδι αυτό. Αντίθετα, σεβάστηκα εκείνους που το άξιζαν. Χτύπησα την αρχή, γιατί δεν είναι άξια λόγου και σεβασμού. Υποκρίνεται.

Εκτός από τον Απόστολο, γνώρισα την καταπληκτική Βανέσσα Ρωμαίου, αρχισυντάκτρια του περιοδικού την πρώτη περίοδο. Αλλά κι  άλλους αξιόλογους συνεργάτες, τον Χρήστο Κτενά, την Ειρήνη Κουτσάφτη, μετά την Θεανώ Καρούτα. Τους ευχαριστώ όλους που ανέχτηκαν τις παραξενιές μου.

Το θέμα για μένα είναι να μπορείς να βάλεις τέλος όταν πρέπει. Για μένα ο κύκλος έκλεισε, ολοκληρώθηκε. Δεν έχω να πω ή να γράψω κάτι καινούργιο για το κυνήγι. Οπότε δεν έχω κανένα λόγο να σας κοροϊδεύω. Δεν θέλω να καταντήσω να «αγωνίζομαι» κι εγώ μισόν αιώνα σαν αρκετούς καθεστωτικούς κυνηγούς. Έχω να κάνω στη ζωή μου κι άλλα χρήσιμα και όμορφα πράγματα. Τους «αγώνες και τις υποκρισίες» τους αφήνω σε αυτούς που έχουν ανάγκη να γεμίζουν την ματαιοδοξία τους. Ευτυχώς, τέτοιες ανάγκες δεν έχω.

Το κυνήγι αυτό καθεαυτό, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Αλλά δεν του δώσαμε την δέουσα σημασία η πλειοψηφία. Αρκεστήκαμε μόνο στην θηραματική δραστηριότητα κι αφήσαμε τις άλλες εκφάνσεις τους σε ανθρώπους ανάξιους. Η μειοψηφία όμως – γι’ αυτήν που έδινα τον χρόνο μου, αξίζει πολλά περισσότερα.

Μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ εσάς που με διαβάζατε μέχρι και σήμερα.  Ίσως κάποια μέρα, όταν οι συνθήκες αλλάξουν, να γράψω πάλι για εσάς. Και για μένα φυσικά. Ίσως.

Καλά κυνήγια να έχετε, εσείς που σέβεστε τους Νόμους. Εσείς οι αφανείς και ανώνυμοι κυνηγοί, εσείς οι μύστες της φύσης, εσείς οι βιγλάτορες του εθιμικού δίκαιου.

Σας ευχαριστώ πολύ με περισσότερα από 500 άρθρα μου στο ταξίδι που μόλις έφτασε στο τέλος του …

=================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015.


Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Προς την Δ’ ΚΟΣΕ επιστολή …

Το κυνήγι του κάπρου τελείωσε εδώ και καιρό. Αφήσαμε πίσω το κυνήγι μας το παλιό και ασχολούμαστε με άλλα πράγματα του βουνού και του κάμπου. Κι εκεί που όλα πήγαιναν καλά, εμφανίζεται ένας κάρπος; κάπρος;, ένας εν γένει άθλιος κυνηγός από την Ναυπακτία, και ούτε λίγο ή πολύ μας δείχνει πόσο βάρβαρος είναι.

Να είναι κάποιος ζώο στην προσωπική του ζωή, ή να φέρεται σαν ζώο στο σπίτι του και στους οικείους του, δεν μας αφορά. Από την στιγμή που ο τύπος αυτός δημοσιεύσει βίντεο με άγριο βασανισμό μικρού αγριόχοιρου, ναι, μας αφορά το θέμα. Και όχι μόνον εμάς τους κυνηγούς, κυρίως τους φύλακες των Νόμων.

Στο βίντεο ο βάρβαρος «κυνηγός;»,  έχει δεμένο το μικρό καπράκι, το πατά στον λαιμό και το ακινητοποιεί προς χαράν και τέρψιν των σκύλων του, την επόμενη στιγμή χασκογελώντας με έτερον ψυχοπαθή φίλο του συνεχίζουν να απολαμβάνουν τον αληθινό βάσανο του άτυχου ζώου.

Κάπου άκουσα ότι ο «κυνηγός» αυτός είναι κυναγωγός. Και με τον τρόπο αυτόν εκπαιδεύει τα σκυλιά του. Δεν έχει σημασία τι είναι και τι δεν είναι αφής στιγμής οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους και φανερώνουν άνθρωπο αδίστακτο, με ροπή προς το έγκλημα. Κι ελπίζω τώρα που γράφω τις αράδες αυτές, ο αρμόδιος εισαγγελέας να τον έχει σε κανένα μπουντρούμι δεμένο.

Είμαστε υπεύθυνοι όλοι εμείς οι κυνηγοί για τις πράξεις του ενός ελεεινού κυνηγού; Εφόσον νοιαζόμαστε δεν είμαστε υπεύθυνοι. Αν αδιαφορούμε, ναι, είμαστε. Διότι η αδιαφορία γεννά και άλλα δυσάρεστα πράγματα στο κυνήγι, εκκολάπτει επίδοξους δολοφόνους που φέρουν με βούλα την ειδικότητά τους, «κυνηγοί».

Αλλά συνήθως αδιαφορούμε. Για τον λόγο αυτό έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας και η λαθροθηρία. Διότι οι πολλοί αδιαφορούμε για τους ελάχιστους. Που τους ξέρουμε, περνάνε δίπλα μας, τους ανεχόμαστε. Και αυτοί τρέφονται από την ανοχή μας, από το «έλα μωρέ, εγώ θα σώσω το κυνήγι από δαύτους;». Ναι, εμείς θα σώσουμε το κυνήγι αν θέλουμε να κυνηγάμε ελεύθερα.

Μα τι σημαίνει να κυνηγάω ελεύθερα; Με είχε ρωτήσει κάποτε ένας φίλος, μη κυνηγός. Το κυνήγι έχει Νόμους, διατάξεις, ρυθμιστική (άσχετο αν αυτή πρέπει να καταργηθεί). Το διέπουν κανόνες. Αν εμείς κυνηγάμε βάση αυτών των κανόνων, αν ασκούμε την θηραματική μας δράση με απόλυτη ευλάβεια στους Νόμους, ναι, τότε κυνηγάμε ελεύθερα. Και δεν πρόκειται ποτέ να μας ενοχλήσει κανείς. Διότι δεν πρόκειται ποτέ να φερθούμε απρεπώς στις κυνηγετικές εξορμήσεις μας.

Τον συγκεκριμένο κυνηγό και την παρέα του που συμμετείχαν στην βάρβαρη πράξη, τον γνωρίζει καλά ο τοπικός σύλλογος. Αν όχι, μπορεί να ψάξει να τον βρει. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η Δ’ ΚΟΣΕ, η αρμόδια Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας. Και να τον τσακίσουν, αυτόν και την παρέα του. Πρώτοι οι κυνηγοί μέσα από τα θεσμικά όργανα, να τρέξουν να στείλουν στο δικαστήριο τους άθλιους κυνηγούς της Ναυπακτίας.

Αν δεν κινηθούμε εμείς, θα κινηθούν άλλοι, αυτοί που ψάχνουν να πατήσουν σε μονομερή γεγονότα για να μας πετάξουν λάσπη. Για να απλώσουν την προπαγάνδα τους στο όνομα της δήθεν ηθικής. Αλλά μπορούμε εμείς να εξοντώσουμε κυνηγετικά τις εγκληματικές φυσιογνωμίες που φέρουν όπλα και άδειες κυνηγίου.

Αν αδιαφορήσει ο τοπικός σύλλογος, αν αδιαφορήσουν οι κυνηγοί που γνωρίζουν, αν αδιαφορήσει η αρμόδια Ομοσπονδία, το έγκλημα βαραίνει άπαντες όσους έχουν ρόλο θεσμικό ή μή.

Οι τοπικές κοινωνίες είναι πολύ κλειστές, έχουν στεγανά, που πολλές φορές δεν βλέπουν το φως της ημέρας. Αν υιοθετήσουμε την πρακτική αυτή, θα περάσει με τρόπο μαθηματικό το κυνήγι σε άλλες ατραπούς, μη αναστρέψιμες. Αλλά δεν πιστεύω εν τέλει, όση αδιαφορία και αν υπάρχει από την τοπική κοινωνία, να αδιαφορήσει η Ομοσπονδία.  Δεν της επιτρέπεται να αδιαφορήσει …   

Τα ζώα από την Ναυπακτία που βασανίζουν μικρό αγριογούρουνο

===================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015