Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Το Κυνήγι μετά … τις εκλογές

Καθισμένος[i] στο γραφείο μου (πάλι), ανάμεσα σε βιβλία, μουσικές, χάρτες, στέκομαι μακριά από το πανηγύρι του “εκλέγω”. Λαβωμένος γαρ, πλήν όμως αναρρώνω τάχιστα.

Ανοίγοντας το σοφό λεξικό έπεσα πάνω στην “εξουσία”: “κυριαρχική δύναμις, το δικαίωμα, η άδεια του πράττειν. Αφού μπήκα όμως στο κανάλι των λέξεων, πήγα και συνάντησα την ωραιότατη και τίμια λέξη “εκλέγω”, και μελαγχόλησα. “Εκ των πολλών ξεχωρίζω, διαλέγω, τα άριστα” – “μην τύχη και εκλέξεις τον χειρότερο από συστολή”.

Εμείς οι κυνηγοί, τι πράξαμε τόσα χρόνια; Εκλέγαμε τους άριστους; Τους δίκαιους; Εκείνους που θα αγωνίζονταν για τα δίκαια πράγματα του κυνηγίου; Ή μήπως αφήσαμε τις τύχες μας σε άχρηστους εκπροσώπους μας που εδώ και δεκαετίες μας χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος, για μία καρέκλα; Για την κυριαρχία;

Εσύ κυνηγέ, θα έδινες τα κλειδιά του σπιτιού σου σε έναν από αυτούς που εκλέγεις; Θα του εμπιστευόσουν τις οικονομίες σου; Όχι; Τότε γιατί τόσα χρόνια αδιαφορούσες και τους άφηνες να σε εξουσιάζουν; Να σε διοικούν οι χείριστοι; Το κυνήγι δεν είναι μέρος της ζωής σου;

Νομοτελειακά, η ζωή εξελίσσεται, προχωρά μπροστά. Και κάθε φορά οι αλλαγές που γίνονται είναι επώδυνες. Το φθαρμένο αντιστέκεται, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει την φρεσκάδα της ζωής που υπάρχει ακριβώς επειδή ανανεώνεται. Κοιτάξτε σε ένα δάσος, και δείτε αυτά που λέω. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς λόγιος, μορφωμένος, σοφός, σκεπτόμενος, για να διακρίνει τα αυτονόητα.

Και το Κυνήγι αλλάζει. Προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Πάντα γινόταν αυτό αν κι εμείς το εγκλωβίσαμε στον όρο “Παραδοσιακό”. Τι σημαίνει αυτό; γνωρίζει κανείς; όλοι πιπιλάνε μία λέξη αγνοώντας την ακριβή ερμηνεία της. Γιατί τελικά, όλα είναι θέμα ερμηνειών. Αν ακολουθούσα την παράδοση θα κυνηγούσα με κοφτερές πέτρες και με την φαρέτρα μου γεμάτη από τόξα. Αλλά δεν κυνηγώ έτσι, χρησιμοποιώ την τεχνολογία, όπως κι εσείς.

Η αλλαγή στο Κυνήγι μας, δεν μας φοβίζει. Όχι εμάς. Μόνο εκείνους που έχουν μικροσυμφέροντα ενδεχομένως. Κανέναν άλλον. Και μικροσυμφέροντα έχουν όσοι μας χρησιμοποιούν ως δεκανίκια, είτε λέγονται εκπρόσωποί μας, είτε λέγονται υστερικοί οικολόγοι. Και οι μεν και οι δε, αντλούν την ύπαρξή τους από την δική μας παρουσία και μόνο. Υπάρχουν επειδή είμαστε Κυνηγοί. Βρήκαν πόρτα ανοικτή που λένε και μπήκαν!

Στο Κυνήγι πρέπει να αλλάξουν πολλά. Το διεφθαρμένο σύστημα όπως το βιώσαμε στο πετσί μας, διαιώνιζε την παρακμή. Δεν γνωρίζω αν η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει θα σταθεί ικανή να φέρει ανατροπές στο Κυνήγι μας. Μεταξύ μας, δεν το πολυπιστεύω.

Εκεί που θα αλλάξει σίγουρα πάντως, είναι στο θέμα της Θηροφυλακής. Που με τον άλφα ή βήτα τρόπο θα γίνει μια ανεξάρτητη αρχή και δεν θα είναι καθοδηγούμενη από τον Κυνηγό. Ναι, θέλω να πληρώνω μια τέτοια Θηροφυλακή, που δεν θα έχει κολλεγιές με την κυνηγετική εξουσία. Δεν θα κάνει τα στραβά μάτια σε κανέναν, θα δρα δίκαια και μέσα από τους κανόνες που καθορίζουν τις υποχρεώσεις της και τα δικαιώματά της.

Όμως, επειδή οτιδήποτε γίνεται απαιτεί την δική μας παρουσία, έχουμε υποχρέωση σε εμάς και μόνο, να ασχοληθούμε, να μην συνεχίσουμε να αφήνουμε τις τύχες μας σε μετριότητες. Την μετριότητα την γεννά η αδιαφορία, και στην συνέχεια την γιγαντώνει. Αυτό πάθαμε τόσες δεκαετίες, δώσαμε χώρο στις μετριότητες να παίζουν παιχνίδια σε βάρος μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τελευταία θλιβερά γεγονότα της πλάγια κομματικής γραμμής, όχι, αναφέρομαι και στην χρόνια στάση μας που λέγεται αδράνεια.

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει αύριο, το Κυνήγι μας δεν κινδυνεύει. Όχι από πολιτικούς οποιουδήποτε κόμματος. Κινδυνεύει από την συμπεριφορά της ανώτατης βαθμίδας μας που σώνει και καλά θέλει να βρίσκεται εσαεί στον θρόνο της. Έ,  αυτό θα τελειώσει. Νομοτελειακά …

======================

Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015.






[i] Το άρθρο γράφτηκε πριν από την Κυριακή των εκλογών 

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

ΣΤ¨ ΚΟΜΑΘ - Σεμινάριο Ομοσπονδιακών Θηροφυλάκων

Με επιτυχία διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη σεμινάριο εκπαίδευσης για τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης. Το σεμινάριο έγινε στην Αίθουσα παρουσιάσεων του ξενόγλωσσου εκδοτικού οίκου Express Publishing στην Καλαμαριά, προς τον οποίο η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ εκφράζει θερμές ευχαριστίες.

Παράλληλα πραγματοποιήθηκε για άλλη μία φορά διεξαγωγή εξετάσεων (Τεστ γνώσεων στη Νομοθεσία περί θήρας) και συζήτηση για διάφορα περιστατικά και τον ορθό νομικό χειρισμό παρουσία της Νομικής Συμβούλου της Ομοσπονδίας.

Με ιδιαίτερη χαρά η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ εγκαινίασε την συνεργασία με το Τμήμα Περιβαλλοντικής Προστασίας Διεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης. Η Αστυνόμος Β, κ. Σ. Κουσίδου ενημέρωσε για τη δράση της νεοσύστατης αυτής υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας και για τις δυνατότητες κοινής δράσης για την αντιμετώπιση ευρύτερων περιβαλλοντικών παραβάσεων.



Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Εκτός Κοινοβουλίου ο Τρεμόπουλος

       Η ευχάριστη είδηση των εκλογών για τους Κυνηγούς, τους Πελοποννήσιους καλαμαράδες και τους Κρητικούς χωροφύλακες!

       Δεν εξελέγη ο συνεργαζόμενος Οικολόγος - Πράσινος κύριος Τρεμόπουλος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη!

       Τι κρίμα, η Φύση θα χάσει από την απουσία του. Θα χάσουμε φυσικά κι εμείς οι Κυνηγοί έναν προβλέψιμο εχθρό!

Σίγουρα μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς την σπουδαία του παρουσία.

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Το κυνήγι κινδυνεύει;

Διάβασα με την δέουσα προσοχή το αποτέλεσμα της συνάντησης των Κυνηγών με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Τα συμπεράσματα από την συνάντηση αυτή όπως την καταγράφει η ΚΣΕ. Διάβασα και την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυνήγι. Όλα αυτά τα διαβάζετε αν θέλετε και στο artozinos.blogspot

Σηκώθηκα πάλι πολύ πρωί, κατά τις 4. Πλύθηκα, έφτιαξα το πρωινό μου, έψησα τον καφέ μου. Πήρα τις πατερίτσες μου και σηκώθηκα. Μετέφερα αργά τον καφέ και το νερό στο γραφείο μου. Σε δυό δόσεις. Κάθισα με προσοχή στην καρέκλα κι άνοιξα τον υπολογιστή.

Μέχρι να φορτώσει ο υπολογιστής, άναψα το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Ρούφηξα και μια καλή γουλιά καφέ, στάθηκα αμίλητος, σχεδόν ασάλευτος. Πονούσα αρκετά. Άφησα όμως τον πόνο κι άνοιξα το ραδιόφωνο να βάλω μουσική. Άρχισα να διαβάζω πάλι αργά τις ανακοινώσεις ΚΣΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Λόγια …

Από τότε που κυνηγάω, θυμάμαι καλά, το κυνήγι πάντα κινδύνευε να εξαφανιστεί. Συνήθως ο κίνδυνος αύξανε πολύ κατά τις προεκλογικές περιόδους. Και αμέσως μετά, σε κάθε Ρυθμιστική – την ντροπή του κυνηγού. Όμως, είναι και κάτι άλλο που έχει μπει στο υποσυνείδητο μας  με τρόπο μαγικό, αυτό που έχει να κάνει με τους πολιτικούς. Με αυτούς που αγαπούν το κυνήγι και με αυτούς που το μισούν.

Πάντα με πλάγιο τρόπο, η ΚΣΕ μας κατευθύνει σε προτίμηση ψήφου με γνώμονα το κυνήγι. Προς το άλφα ή βήτα κόμμα αποκλείοντας ένα τρίτο ή ένα τέταρτο – καταθέτοντας απόψεις που αφού προέρχονται από αυτήν, θα πρέπει ίσως να τις θεωρήσουμε και δεδομένες.

Το πολιτικό σύστημα το γνωρίζουμε σε ένα βαθμό όσοι είμαστε έξω από αυτό. Και το γνωρίζουμε από τα έργα του και μόνο. Ούτε φίλους πολιτικούς έχουμε, ούτε ζούμε από τον κρατικό κορβανά, ούτε έχουμε άνωθεν πληροφόρηση. Ως εκ τούτου, είναι απαράδεκτη η πάγια στάση της ΚΣΕ να μας νουθετεί και να μας βάζει διλλήματα του τύπου: “Μετά τα παραπάνω[i], οι κυνηγοί ας κρίνουν ποιος απειλεί το κυνήγι μας”.

Στις εθνικές εκλογές ψηφίζουμε πάντοτε για την πρόοδο μας και την ευημερία μας. σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία. Και επιλέγουμε (αν το κάνουμε) την πολιτική παράταξη που κατά την γνώμη μας θα φέρει σε πέρας ένα πρόγραμμα αξιόλογο για το δικό μας καλό. Και ο κάθε ένας από εμάς είναι απολύτως ελεύθερος να επιλέξει το κόμμα της αρεσκείας του, το κόμμα που αυτός εμπιστεύεται και επιθυμεί.

Οι νουθεσίες τύπου ΚΣΕ μας προσβάλλουν σαν ανθρώπους, σαν πολίτες, και επιδιώκουν να μας οδηγούν στα δικά της “θέλω”. Δεν περιμένουμε την ΚΣΕ να μας θέτει διλλήματα. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που διαχειριζόμαστε εδώ και δεκαετίες το κυνήγι στην πατρίδα μας. Αυτοί είναι. Επιτέλους, ας φύγουν από αντιλήψεις μικροπολιτικής διότι το κυνήγι είναι θεσμός. Και δεν κινδυνεύει από κανέναν, ούτε από τον μεγαλύτερο αντικυνηγό.

Με ενοχλεί και με προσβάλει σαν κυνηγό και σαν πολίτη η κατεύθυνση που μου δίνει η ΚΣΕ. Και εν τοιαύτη περιπτώσει, δεν νομιμοποιείται επ¨ ουδενί η ΚΣΕ να παίζει πολιτικά παιχνίδια χρησιμοποιώντας τον Έλληνα κυνηγό. Δεν είναι πολιτική οργάνωση. Ή μήπως είναι;  

Οι εποχές αλλάζουν είναι η αλήθεια. Η ζωή εξελίσσεται. Η εποχή που διάγουμε είναι δύσκολη. Και δεν έγινε έτσι με παρθενογέννηση, κάποιοι ευθύνονται, κάποιοι ξέφυγαν από τον ρόλο τους, κάποιοι καταπάτησαν νόμους. Τα βλέπουμε αυτά τα πράγματα. Τα ζούμε καθημερινά. Η ΚΣΕ δεν τα βλέπει; Αυτή δεν είναι σε θέση να κάνει την αυτοκριτική της; Αν έφταιξε κάπου; Αν αγκάλιασε όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό σύστημα που απεδείχθη διεφθαρμένο και αναξιόπιστο;

Εμείς σαν πολίτες, ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε. Ο καθένας μας θα κάνει τις επιλογές του. Όποιες κι είναι αυτές, δεν είναι απόλυτα σεβαστές; Δεν ζούμε σε χώρα με ελεύθερη βούληση;

Ας κοιτάξει η ΚΣΕ την δουλειά της για την οποία υπάρχει. Και πραγματικά αν επιθυμεί να κάτι προς όφελος του κυνηγίου, ας αποσυρθούν τα παλαιά στελέχη της και ας δώσουν τόπο σε καινούρια. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δώσουν στο κυνήγι πράγματα, από την Πελοπόννησο, την Μακεδονία και την Θράκη, από την Ήπειρο, από την Στερεά Ελλάδα, από το Αρχιπέλαγος, από παντού.

Τόσες δεκαετίες μας συμβούλευε η ΚΣΕ. Έφτασε ο καιρός να την συμβουλεύσουμε κι εμείς οι απλοί κυνηγοί.     

==============

Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015




[i] Κοίταξε στην ανακοίνωση της ΚΣΕ για την συνάντησή της με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Κάπροι σε σφαγή ...

Αρκετές φορές μέσα από εδώ, έχω αναφερθεί στο κυνήγι του κάπρου σε τρίτες χώρες. Της γειτονιάς μας και φυσικά και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις χώρες αυτές μερικοί λόχοι παγανιέρηδων μαζί με λόχους κυνηγόσκυλων κλείνουν κυριολεκτικά ολόκληρες εκτάσεις και οδηγούν τα κοπάδια των κάπρων στην σφαγή.

Οι κυνηγοί κεφαλών, καθισμένοι σε παρατηρητήρια ή σε καραούλια, με τα ραβδωτά όπλα τους, με τις διόπτρες τους, τα σέα και τα μέα τους, σημαδεύουν και πυροβολούν, αδειάζουν και οπλίζουν, συνέχεια.

Αυτοί λέγονται κυνηγοί αγριογούρουνων …

Ευτυχώς, στην πατρίδα μας δεν υπάρχει τόση παραφροσύνη, και το κυνήγι του κάπρου είναι πολύ δύσκολο, επίπονο, περιπετειώδες, σε βάζει κυριολεκτικά μέσα στην φύση, περπατείς, ιδρώνεις, κουράζεσαι, διψάς, κοιμάσαι – και αν πάνε όλα καλά, η ομάδα μπορεί να καρπωθεί έναν ή δύο κάπρους, στην καλύτερη περίπτωση όσους επιτρέπει η νομοθεσία.

Και το κρέας το μοιράζεται σε ίσα μερίδια. Πολλές φορές γυρίζεις πίσω στο σπίτι σου με λίγο κρέας, τις περισσότερες γυρίζεις με χόρτα του βουνού. Αυτό το κυνήγι θέλουμε, το πραγματικό. Όχι το ελιτίστικο ορισμένων χωρών που ο κάθε ψυχοπαθής πληρώνει αδρά για να σκοτώσει όσα κεφάλια μπορεί περισσότερα, ή όσα αντέχει η τσέπη του.

Και στο φινάλε του κυνηγίου, όλη η παρέα των ψυχοπαθών και των επαγγελματιών, απλώνει τον καρπό της εγκληματικής πράξης, τραβά βίντεο, πλάνα κοντινά και μακρινά, και φουσκώνει από περηφάνια!

Και στην Ελλάδα χρειάζονται αλλαγές στο κυνήγι. Όχι όμως στο επίπεδο σαν κι αυτό του βίντεο εξ Ουγγαρίας.




Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Κυνηγός νεκρός στην Αρκαδία - στο τελευταίο κυνήγι της περιόδου

Ο τελευταίος νεκρός κυνηγός της κυνηγετικής περιόδου των αγριόχοιρων, ήταν ο άτυχος εξ Αγρινίου κυνηγός, που πυροβολήθηκε από τον αδελφό του από λάθος, το Σάββατο το απόγευμα 17 Ιανουαρίου 2015.

Το θανάσιμο ατύχημα συνέβη στην Αρκαδία και συγκριμένα κοντά στον Οικισμό Παναγιά (Ζέρζοβα) του Δήμου Γορτυνίας, 10 χιλ δυτικά της Δημητσάνας.

Η παρέα των κυνηγών ήταν από τον Πύργο Ηλείας, αλλά τα δυό άτυχα αδέλφια από το Αγρίνιο. Κυνηγούσαν με την ομάδα του “Νταλικιέρη”.

Πολύ γρήγορα μετέφεραν τον πυροβοληθέντα κυνηγό στο Κέντρο Υγείας Δημητσάνας όπου υπέκυψε από την αιμορραγία.

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του άτυχου κυνηγού.


Και να ευχηθούμε να μην θρηνήσουμε ποτέ πάλι νεκρό άνθρωπο στο κυνήγι μας.



Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

ΚΣΕ ... για κλάματα!

Η ΚΣΕ χτύπησε πάλι!

Στην σημερινή σελίδα 9 του Ελεύθερου Τύπου και στην παραπολιτική στήλη  “Εδώ Μαξίμου”, κάποιος θηροφύλαξ του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ, διακηρύσσει ότι αυτός κανόνισε συνάντηση του κόμματος του με τον πρόεδρο της ΚΣΕ, ώστε να δοθεί γραμμή στους κυνηγούς να ψηφίσουν ΝΔ.

Παράλληλα, η μεγαλύτερη Ομοσπονδία στην Ελλάδα, καλεί προέδρους κυνηγετικών οργανώσεων για να δοθεί γραμμή στους κυνηγούς να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ διότι κινδυνεύει το κυνήγι!

Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά, οι συνδικαλιστικοί Φορείς του κυνηγίου, αντί να φροντίζουν για το κυνήγι που αγαπάμε, μιάς κι είμαστε άνθρωποι της φύσης, αγωνιούν, πασχίζουν, για την δική τους υπόσταση και μόνο. Χωμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς, εκμεταλλεύονται τον Έλληνα κυνηγό και μιλούν για αυτόν δίχως αυτός να γνωρίζει, ή ακόμα χειρότερα, δίχως ο κυνηγός να επιθυμεί να τον ανακατεύουν σε θέματα πολιτικής.

Ο Έλληνας κυνηγός, είναι και Έλληνας πολίτης. Και είναι αδιανόητο να τον υποτιμά ο κάθε ένας πολιτικάντης και να τον εμπλέκει σε πολιτικά παιχνίδια που δεν τον αφορούν. Ο Έλληνας κυνηγός σαν ελεύθερος πολίτης, θα ψηφίσει και σε αυτές τις εκλογές το κόμμα της αρεσκείας του, όποιο κι αν είναι αυτό.

Το κυνήγι, δεν κινδυνεύει από κανένα κόμμα, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από την ΝΔ, ούτε από κανένα άλλο κόμμα. Κινδυνεύει μόνο από τους αιώνιους εργατοπατέρες του κυνηγίου και μόνο, που με τις πρακτικές τους, από την μικροπολιτική τους, όλα αυτά τα χρόνια το οδηγούν σε μαρασμό.

Υπάρχουν αυτοί οι εργατοπατέρες μας και ανασαίνουν, στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες και στην εν γένει αδιαφορία μας. Δεν αγαπάνε το κυνήγι οι συνδικαλιστές αυτοί. Πατάνε σε αυτό για να υπάρχουν. Έτσι απλά.

Ευτυχώς όμως, στον αντίποδα υπάρχουν και άλλες Ομοσπονδίες που δεν ασχολούνται καθόλου με τις εθνικές εκλογές. Κοιτάζουν απλά την δουλειά τους που την κάνουν και καλά. Αυτούς θέλουμε στο κυνήγι μας, και όχι τον κάθε αχυράνθρωπο του ενός ή του άλλου κόμματος να μας νουθετεί, με έμμεσο κυρίως τρόπο.  

Είναι πιθανό αύριο να υπάρξει διάψευση από την ΚΣΕ για το δημοσίευμα που είδε σήμερα το φώς! Αδιάφορο, αφού έχουν ξαμοληθεί πολλά παπαγαλάκια και μας καλούν άμεσα και έμμεσα να μην ψηφίσουμε τους κακούς!


Τα παιδία παίζει, αλλά ως πότε; 

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Τραγικό ατύχημα στην Αρκαδία

Την Κυριακή το μεσημέρι, πλησίον του χωρίου Ψάρι Ηραίας Γορτυνίας, και συγκεκριμένα κοντά στο ρέμα της Σκόζας, πλησίον του Αγίου Δημητρίου (παλιό τοπωνύμιο), κυνηγός, μέλος της ομάδας του Κώστα Ντάβου (από Ράφτη), κάνοντας κόντρα παγάνα γλίστρησε και παραπάτησε στην απότομη πλαγιά, και βρέθηκε στην άκρη του όχτου κι από εκεί έπεσε με δύναμη στον δημόσιο δρόμο.

Ο Άγγελος Καραμπίκας, κυνηγός έμπειρος, πρόλαβε τα γουρούνια πριν φύγουν κυνηγημένα από το πυκνό και τα παγάνισε γερά, τα έστειλε πάλι μέσα, προς τα καρτέρια. Φεύγοντας όμως γρήγορα στο δύσκολο πλάγι, τα χορτάρια του παγωμένου καιρού δεν τον κράτησαν καλά, κι έπεσε με δύναμη στον δρόμο.

Το ευτύχημα μέσα στην μεγάλη του ατυχία, ήταν ότι δεν χτύπησε σε κοφτή μεγάλη πέτρα με το κεφάλι όπως έπεφτε. Έκαστε με βίαιο τρόπο χιλιοστά δίπλα της. Αλλά και με τα δυό πόδια τσακισμένα. Το ένα με διπλό κάταγμα στην κνήμη, το άλλο με κάταγμα πολύ δύσκολο στον μηρό.

Με όση δύναμη του απέμεινε, πήρε τον ασύρματο και φώναξε την ομάδα του: “παιδιά σκοτώθηκα, ελάτε γρήγορα”. Άρπαξε φωτιά η ομάδα, παράτησαν ότι είχαν και έφτασαν τάχιστα κοντά του. Η εικόνα που αντίκρισαν ήταν τραγική, δυό πόδια στραπατσαρισμένα κυριολεκτικά, πόνος κι αίμα.


Το ασθενοφόρο από την Δημητσάνα έφτασε σε μισή ώρα, αρκετά γρήγορα, και τον μετέφερε στο Κέντρο Υγείας Δημητσάνας απ¨ όπου τον παρέλαβε άλλο ασθενοφόρο που ήλθε για τον σκοπό αυτό από τα Τρόπαια και τον μετέφερε τάχιστα στην Τρίπολη.

Στο Νοσοκομείο της Τρίπολης η φροντίδα των γιατρών, των νοσοκόμων, όλου του προσωπικού του νοσοκομείου, ήταν εκπληκτική. Του έκαναν τάχιστα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις  υπέρηχους, καρδιογράφημα, εξετάσεις αίματος, ακτίνες, κτλ.. μέχρι που έφτασε από την Αθήνα άλλο ασθενοφόρο και τον μετέφερε στην Αθήνα για να χειρουργηθεί. Όλο το νοσοκομείο της Τρίπολης κυριολεκτικά είχε πέσει επάνω του.

Ο Άγγελος Καραμπίκας χειρουργήθηκε την Τρίτη των Φώτων[i] στην Αθήνα. Σε ένα δύσκολο χειρουργείο 10 ωρών. Άντεξε, κι όλα πήγαν κατ¨ ευχήν. 


Καλή δύναμη Άγγελε. Καλή και ταχεία ανάρρωση.

================

Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015.



[i] 15 μέρες πριν το ατύχημα του Άγγελου, ο γράφων, που είναι στην ίδια ομάδα με τον Κώστα Ντάβο, έπαθε στον κυνηγότοπο ρήξη μηνίσκου και άλλα τινά. Η μοίρα όμως τα έφερε έτσι και ανταμώσαμε με τον Άγγελο στο ίδιο νοσοκομείο. Την Δευτέρα στις 5 Ιανουαρίου που έφτασε ο Άγγελος στο νοσοκομείο, εγώ έμπαινα ήδη στο χειρουργείο. Την επομένη ημέρα που έφευγα, έμπαινε στο χειρουργείο ο Άγγελος! Είμαστε και οι δυό καλά. Δυνάμεις θα πάρουμε για να βρεθούμε πάλι στον κυνηγότοπο. Στο αιώνιο κυνήγι του κάπρου.

Στού Κοσμά ...

Ρήξη έσω μηνίσκου. Κάκωση ιγνυακού μυός. Ύδραρθρο. Διάταση και πιθανή ρήξη των έξω πλαγίων ινών του προσθίου χιαστού συνδέσμου, κτλ……….

Η παγάνα μας στήθηκε στου Κοσμά. Εκεί, για τους περισσότερους είναι ένα όνομα και τίποτα άλλο. Έτσι γρήγορα το αναφέρεις και το προσπερνάς, πάς παρακάτω, βιάζεσαι να προλάβεις την πορεία του κάπρου. Αυτός είναι μεγάλος, έμπειρος, έχει δύναμη, δεξιότητες ζηλευτές, έξυπνος, προικισμένος από την φύση. Η αναμέτρηση μαζί του κρατά αιώνες αμέτρητους, και δεν υπάρχουν σ¨ αυτήν νικητές και ηττημένοι. Υπάρχει ο διαρκής αγώνας πάνω στην γη, η ανθρώπινη πορεία της εξέλιξης.

Στου Κοσμά. Σκληρός τόπος, ένας λόφος ξεπηδά και συμπληρώνει το πάζλ του γεωγραφικού ανάγλυφου. Και κοιτάζει προς τα δυτικά. Πότε χαζεύει το ηλιοβασίλεμα, πότε παρακολουθεί τον ρου του Αλφειού ποταμού που ταξιδεύει για το ερωτικό σμίξιμο με την αγαπημένη του. Αλλά αυτή φοβάται την δύναμή του, και όλο τρέχει απελπισμένη, και φτάνει μέχρι τις απέναντι ιταλικές ακτές και βγάζει τα δάκρυά της. Και στο υγρό κλάμα της αναπηδά γαλήνη που απλώνεται τριγύρω της και την προφυλάσσει από τις ορέξεις του μεγάλου ποταμού.

Γαλήνιο μέσα στην αψάδα του είναι και το τοπίο του Κοσμά. Στα σπλάχνα του κρύβει πόνο, χαρά, αγάπη, ευλογία. Γιατί εκεί στα παλιά χρόνια υπήρχε ο άνθρωπος καλλιεργητής, και πάσχιζε με το υνί του, με το λιοπύρι και με τον ψυχρό καιρό να τα βγάλει πέρα. Να ζήσει την φαμελιά του με ασφάλεια, να προωθήσει την ανθρώπινη πορεία. Όμως ο Κοσμάς πέρασε στην αφάνεια. Χάθηκε από προσώπου γης, οι κάτοικοι του διάλεξαν καινούριους τόπους, τον εγκατέλειψαν.


Εμείς όμως δεν τον εγκαταλείπουμε τον Κοσμά. Η ομάδα μας τον κύκλωσε, έγειρε πίσω από διαλυμένες ξερολιθιές, κρύφτηκε πίσω από μοναχικά πουρνάρια, ξάπλωσε στο παχύ χορτάρι. Κι εμείς, ο αρχηγός κι εγώ ανεβαίναμε για την παγάνα. Φτάσαμε στο οροπέδιο, προχωρήσαμε, βρεθήκαμε στην μεγάλη λούτσα. Σταματήσαμε. Η περασιά του κάπρου είχε ταράξει τον τόπο, είχε ανακατέψει τα ήρεμα νερά, τρύπησε την λασπουριά με το μεγάλο πέλμα του. Εγώ έμεινα εκεί, πισινό καρτέρι, ο αρχηγός προχώρησε με τον σκύλο ακολουθώντας τον φρέσκο ντορό.

Γρήγορα ο σκύλος άρχισε να χοροπηδά από χαρά. Σαν αντάμωσε τον κάπρο άρχισαν τις “καλημέρες” – ο ένας να βρυχάται, ο άλλος να βαρεί στάμπα. “Πήγαινε στο χάλασμα” άκουσα τον αρχηγό να μου λέει. Γύρισα πίσω γρήγορα. Το χάλασμα, ένα γκρεμισμένο πέτρινο σπίτι, δεν έμοιαζε με καλυβόσπιτο, είχε μεγάλους χώρους, καλή θέα, καθαρή πέτρα. Δεν έμεινα πολύ στο χάλασμα όμως, χρειάστηκε να γυρίσω πάλι προς τα πίσω, να κατέβω τον λόφο και να βρεθώ στον αγροτικό δρόμο, στο “δέντρο”.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Γιατί το “δέντρο” ήταν μακριά και ο κάπρος είχε χαράξει πορεία προς αυτό. Πατώντας στο παχύ χορτάρι δεν πρόσεξα μια ρίζα, και διπλώθηκα, την βρήκα με το αριστερό και έγειρα να πέσω. Μετεωρίστηκα στο κενό, αλλά στάθηκα σχεδόν όρθιος. Κόντραρα με το δεξί γόνατο που τσαλακώθηκε από την πίεση. Ένιωσα ένα κοφτό πόνο, δεν έδωσα σημασία, προχώρησα, αλλά για λίγο.

Η μέρα εκείνη είχε δυσκολίες. Δεν τις αναφέρω γιατί δεν έχουν νόημα. Ο κάπρος πάντως χάθηκε. Το γόνατο άρχισε να διαμαρτύρεται, πονούσε, “τον διέλυσες τον μηνίσκο, πως τα κατάφερες;”, με ρώτησε ο γιατρός αφού με εξέτασε ενδελεχώς και μελέτησε την μαγνητική τομογραφία. Το πρίν άστο γιατρέ, πέρασε, τώρα τι κάνουμε!  “Τώρα θα αναλάβω εγώ να σε μοντάρω, να σε επαναφέρω στην τάξη των πραγμάτων”. Φίλος καλός ο γιατρός, μου ενέβαζε το ηθικό με τον γλυκό του λόγο!

Πράγματι, σαν καλός επιστήμονας και καλός άνθρωπος, εισήλθε στο γόνατο να καθαρίσει τις αμαρτίες του κάπρου. Και βρήκε πολλές …

==============


Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αρκαδία για το Κυνήγι

Μία ακόμα άποψη από έναν υποψήφιο Βουλευτή στην Αρκαδία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγκεκριμένος υποψήφιος Βουλευτής, προέρχεται από τους Οικολόγους Πράσινους. Και έχει ενδιαφέρον η δική του γνώμη για το Κυνήγι.

Η σχετική ερώτηση και απάντηση είναι (αν θυμάμαι καλά) στην 8η ή στην 7η ερώτηση.

Δείτε την εδώ στο λινκ

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Σκέψεις του δρόμου ...

Κατά τις 4 το πρωί…… Ο εθνικός δρόμος άδειος, ο κυνηγότοπος ακόμα μακριά, το ραδιόφωνο να παίζει τις μουσικές του, ο καφές να έχει άρωμα και γεύση, το όχημα να κινείται στην δεξιά λωρίδα, χωρίς βιάση.

Συνηθισμένο σκηνικό με συγκεκριμένο προορισμό. Ή μήπως όχι; Μήπως το ταξίδι δεν έχει τέλος; Τα καλά ταξίδια είναι χωρίς σκοπό, χωρίς πίεση χρονική, δίχως τις συνήθειες της καθημερινότητας. Και το κυνήγι η αιτία, η λαχτάρα της μουσκεμένης γης, το πάρε – δώσε του ανθρώπου με την φύση.

Ασφαλώς η επαφή με την φύση γίνεται με πολλούς τρόπους. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Αρκεί αυτές να μην ενοχλούν, να μην δημιουργούν προβλήματα, να αφήνουν στην άκρη τις ψυχοπάθειες της πόλης. Γιατί πράγματι, η ζωή, ή μάλλον η νοοτροπία της πόλης και οι ανεξέλεγκτοι ρυθμοί της, το φυραίνουν το μυαλό. Τα μηνύματα που λαμβάνει σε κάθε του κίνηση ο άνθρωπος, οι διαφημίσεις – πολιτικές, καλλιτεχνικές, εμπορικές – του αλλάζουν την πορεία, του αλλοιώνουν τον σκοπό.

Η ζωή Είναι. Τόσο απλά. Αλλά αυτό το «Είναι» το παραχαράξαμε, το ψευτίσαμε, το υποβαθμίσαμε. Είμαστε μέσα σε αυτό αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε, το κυνηγάμε αλλού, στο παρελθόν, στο μέλλον, ποτέ στο παρόν. Αυτό το αφήνουμε, το προσπερνάμε, δεν το ζούμε. Είμαστε στο «όταν» και στο «θα». Μπερδεμένοι, και φυσικά εγκλωβισμένοι με την απλότητα.


Η απλότητα των πραγμάτων, τόσο μοναδική, κάνει έντονη την παρουσία της μέσα σε ένα δάσος, στο ευκολότερο μονοπάτι, στον ρου του ποταμού, στην ομίχλη που σκεπάζει τους τόπους και τους προφυλάσσει, στον καθαρό αέρα. Κάθεσαι κάτω από ένα δέντρο, ή παρπατείς σε μια λάκα. Δεν χρειάζεσαι κάτι παραπάνω, είσαι μέσα στη ζωή, είσαι παρών στην λειτουργία της ζωής, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι τίποτα. Είσαι στο παρόν, το ζεις.

Σίγουρο είναι πως δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο, δεν θα μπορούσαμε άλλωστε, θα ήταν κάτι τέτοιο εντελώς άρρωστο και έξω από την ανθρώπινη φύση. Και αυτά που βλέπω ή ζω εγώ, για κάποιον άλλον να μην λένε απολύτως τίποτα. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει με όλους μας. Ο καθένας μας ζει στον δικό του κόσμο, σε αυτόν που αντιλαμβάνεται καλύτερα. Όταν όμως βρισκόμαστε στη φύση, μπορούμε να συμφωνήσουμε μονάχα σε τούτο: σε αυτήν υπάρχει αλήθεια, και στο χέρι μας είναι να την ζήσουμε.

Όμως και πάλι, ο κάθε κυνηγός κυνηγά για τους δικούς του λόγους. Ο κεντρικός σκοπός μπορεί να ονομάζεται θήραμα, αλλά μπορεί και όχι. Και ο κάθε κυνηγός βλέπει τα πράγματα με την δική του νοοτροπία, τα δικά του «θέλω», διαμορφώνει τους δικούς του πρακτικούς λόγους (το συμφέρον του). Στο σημείο αυτό ξεκινά και η προστριβή των κυνηγών, στους πρακτικούς λόγους. Όταν συμβαίνει αυτό, χάνουμε την φύση και την ευλογία της.

Δεν μου αρέσει η κυνηγετική νοοτροπία των περισσότερων κυνηγών. Βρίσκονται στο βουνό για να συλλέξουν κρέας, και το επιτυγχάνουν με πολλούς τρόπους. Ο συνηθέστερος; Το κυνήγι όποιας μορφής, με όλα τα μέσα. Αλλά αυτό δεν είναι κυνήγι, ας μην ονομάσω τι είναι. Βρίσκονται στο βουνό για να βγάλουν τον εγωισμό τους. Δεν ενδιαφέρονται για το κυνήγι. Βρίσκονται στο βουνό για να πετάνε τα σκουπίδια τους. Για μένα δεν είναι κυνηγοί αυτοί. Και δεν γράφω γι’ αυτούς τους κυνηγούς, τους πολλούς. Γράφω για τους λίγους, ίσως τους ελάχιστους. Που μπορεί να είναι ένας, δέκα, χίλιοι. Δεν ξέρω πόσοι είναι. Αλλά δεν έχει και νόημα αφής στιγμής η μάζα η κυνηγετική με αφήνει απαθή.

            Η μάζα γενικότερα μεταφέρεται παντού. Στην πόλη, στο βουνό, στην θάλασσα. Και είναι αγενής, απαίδευτη, εύκολα κατευθυνόμενη, συντηρητική, υποκριτική, ψεύτικη. Όχι, η μάζα δεν έχει καμία σχέση με τον φίλο μου τον κυνηγό που ιερουργεί στο δάσος. Που αφουγκράζεται την ανάσα της γης, Που κοινωνεί τα μυστήρια της φύσης.

Νόημα έχει η αγάπη για την φύση. Γιατί εκεί η ζωή πραγματικά «Είναι» …

===============


Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014.