Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Το Κυνήγι μετά … τις εκλογές

Καθισμένος[i] στο γραφείο μου (πάλι), ανάμεσα σε βιβλία, μουσικές, χάρτες, στέκομαι μακριά από το πανηγύρι του “εκλέγω”. Λαβωμένος γαρ, πλήν όμως αναρρώνω τάχιστα.

Ανοίγοντας το σοφό λεξικό έπεσα πάνω στην “εξουσία”: “κυριαρχική δύναμις, το δικαίωμα, η άδεια του πράττειν. Αφού μπήκα όμως στο κανάλι των λέξεων, πήγα και συνάντησα την ωραιότατη και τίμια λέξη “εκλέγω”, και μελαγχόλησα. “Εκ των πολλών ξεχωρίζω, διαλέγω, τα άριστα” – “μην τύχη και εκλέξεις τον χειρότερο από συστολή”.

Εμείς οι κυνηγοί, τι πράξαμε τόσα χρόνια; Εκλέγαμε τους άριστους; Τους δίκαιους; Εκείνους που θα αγωνίζονταν για τα δίκαια πράγματα του κυνηγίου; Ή μήπως αφήσαμε τις τύχες μας σε άχρηστους εκπροσώπους μας που εδώ και δεκαετίες μας χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος, για μία καρέκλα; Για την κυριαρχία;

Εσύ κυνηγέ, θα έδινες τα κλειδιά του σπιτιού σου σε έναν από αυτούς που εκλέγεις; Θα του εμπιστευόσουν τις οικονομίες σου; Όχι; Τότε γιατί τόσα χρόνια αδιαφορούσες και τους άφηνες να σε εξουσιάζουν; Να σε διοικούν οι χείριστοι; Το κυνήγι δεν είναι μέρος της ζωής σου;

Νομοτελειακά, η ζωή εξελίσσεται, προχωρά μπροστά. Και κάθε φορά οι αλλαγές που γίνονται είναι επώδυνες. Το φθαρμένο αντιστέκεται, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει την φρεσκάδα της ζωής που υπάρχει ακριβώς επειδή ανανεώνεται. Κοιτάξτε σε ένα δάσος, και δείτε αυτά που λέω. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς λόγιος, μορφωμένος, σοφός, σκεπτόμενος, για να διακρίνει τα αυτονόητα.

Και το Κυνήγι αλλάζει. Προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Πάντα γινόταν αυτό αν κι εμείς το εγκλωβίσαμε στον όρο “Παραδοσιακό”. Τι σημαίνει αυτό; γνωρίζει κανείς; όλοι πιπιλάνε μία λέξη αγνοώντας την ακριβή ερμηνεία της. Γιατί τελικά, όλα είναι θέμα ερμηνειών. Αν ακολουθούσα την παράδοση θα κυνηγούσα με κοφτερές πέτρες και με την φαρέτρα μου γεμάτη από τόξα. Αλλά δεν κυνηγώ έτσι, χρησιμοποιώ την τεχνολογία, όπως κι εσείς.

Η αλλαγή στο Κυνήγι μας, δεν μας φοβίζει. Όχι εμάς. Μόνο εκείνους που έχουν μικροσυμφέροντα ενδεχομένως. Κανέναν άλλον. Και μικροσυμφέροντα έχουν όσοι μας χρησιμοποιούν ως δεκανίκια, είτε λέγονται εκπρόσωποί μας, είτε λέγονται υστερικοί οικολόγοι. Και οι μεν και οι δε, αντλούν την ύπαρξή τους από την δική μας παρουσία και μόνο. Υπάρχουν επειδή είμαστε Κυνηγοί. Βρήκαν πόρτα ανοικτή που λένε και μπήκαν!

Στο Κυνήγι πρέπει να αλλάξουν πολλά. Το διεφθαρμένο σύστημα όπως το βιώσαμε στο πετσί μας, διαιώνιζε την παρακμή. Δεν γνωρίζω αν η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει θα σταθεί ικανή να φέρει ανατροπές στο Κυνήγι μας. Μεταξύ μας, δεν το πολυπιστεύω.

Εκεί που θα αλλάξει σίγουρα πάντως, είναι στο θέμα της Θηροφυλακής. Που με τον άλφα ή βήτα τρόπο θα γίνει μια ανεξάρτητη αρχή και δεν θα είναι καθοδηγούμενη από τον Κυνηγό. Ναι, θέλω να πληρώνω μια τέτοια Θηροφυλακή, που δεν θα έχει κολλεγιές με την κυνηγετική εξουσία. Δεν θα κάνει τα στραβά μάτια σε κανέναν, θα δρα δίκαια και μέσα από τους κανόνες που καθορίζουν τις υποχρεώσεις της και τα δικαιώματά της.

Όμως, επειδή οτιδήποτε γίνεται απαιτεί την δική μας παρουσία, έχουμε υποχρέωση σε εμάς και μόνο, να ασχοληθούμε, να μην συνεχίσουμε να αφήνουμε τις τύχες μας σε μετριότητες. Την μετριότητα την γεννά η αδιαφορία, και στην συνέχεια την γιγαντώνει. Αυτό πάθαμε τόσες δεκαετίες, δώσαμε χώρο στις μετριότητες να παίζουν παιχνίδια σε βάρος μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα τελευταία θλιβερά γεγονότα της πλάγια κομματικής γραμμής, όχι, αναφέρομαι και στην χρόνια στάση μας που λέγεται αδράνεια.

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει αύριο, το Κυνήγι μας δεν κινδυνεύει. Όχι από πολιτικούς οποιουδήποτε κόμματος. Κινδυνεύει από την συμπεριφορά της ανώτατης βαθμίδας μας που σώνει και καλά θέλει να βρίσκεται εσαεί στον θρόνο της. Έ,  αυτό θα τελειώσει. Νομοτελειακά …

======================

Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015.






[i] Το άρθρο γράφτηκε πριν από την Κυριακή των εκλογών