Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Τα μεγάλα ... κυνήγια

Τι έμειναν? Μόνο δύο εβδομάδες ακόμα για τον ευλογημένο κάπρο। Και μετά? Μετά!! Έχουμε τόσα να κάνουμε. Κατ’ αρχήν θα πάρουμε τα παλιά μονοπάτια στο κατόπι, να συναντήσουμε πέτρινες βρύσες και νεράιδες, χαμένους ήχους από τον χειμωνιάτικο βοριά, παλιές ιστορίες του ανέμου.

Πλούσια η παράδοσή μας που μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά। Οι παππούδες τα ήξεραν καλά τα παλιά। Στην εποχή τους δεν υπήρχε το δελτίο των 8, δεν υπήρχαν τα «νούμερα» των reality show, δεν υπήρχαν οι τεχνολογίες, ούτε οι θεογκόμενες των «σοβαρών» περιοδικών. Τα πάντα ήσαν διαφορετικά.

Με την φωτιά για συντροφιά που ήτανε και φώς, διηγιόντουσαν τα παλιά, όπως τα είχαν ακούσει από τους παλαιότερους। Παρατηρούσαν την φύση και την σπούδαζαν με τρόπο απλό, μιλούσαν για πολέμους που έζησαν στο πετσί τους, έπιαναν το τραγούδι ανά πάσα στιγμή, δίχως την βοήθεια των «ευγενών ποτών».

Πίνοντας καθαρά κρασιά και δυνατά τσίπουρα, τράβαγαν και καμιά πρέζα, έστριβαν και κανένα αγρινίου। Λιτοί σε όλα τους και σε δύσκολους καιρούς – ηρωικούς θα τους ονόμαζα, όχι μόνο επέζησαν, όχι μόνο στάθηκαν πολύ ψηλά, αλλά κατάφεραν πράγματα που εμείς σήμερα αγνοούμε ή δεν τα ξέρουμε απλά.

Είμαστε η συνέχεια τους? Δεν ξέρω। Ότι έχουμε ξεστρατίσει το ξέρω, ότι γίναμε μαλθακοί, ναι, το ξέρω. Ότι ασχολούμαστε με παπαριές, σωστό είναι. Ότι γίναμε σκλάβοι από ελεύθεροι που ήσαν αυτοί, σωστό είναι.

Κάθε Παρασκευή που φεύγω από την πόλη των Αθηνών για την πατρίδα, η ίδια λαχτάρα από τα παλιά - τα παιδικά χρόνια ακόμα, κυριαρχεί। Στο ταξίδι ποτέ δεν βιάζομαι, δεν «καθαρίζω» τον δρόμο όπως τόσοι «καυλοτίμονοι», δεν βλέπω «κόφτη», δεν διακοσαρίζω. Μήπως είμαι out?

Ότι και αν είμαι, τα παλιά μονοπάτια με περιμένουν να τα διαβώ, οι ανηφοριές που φέρνουν το λαχάνιασμα με οδηγούν στις κορφές, εκεί που φαίνεται καθαρά ο Κόσμος, η ομορφιά δηλαδή।

Πολλά ήξεραν οι παππούδες αλλά έφυγαν για ταξίδια μεγάλα। Θα μπορούσαν πολλά να μας μάθαιναν αλλά δεν το θελήσαμε. Εκείνοι ζούσαν στον πραγματικό κόσμο, εμείς ζούμε στον εικονικό. Έχουμε μια οθόνη μπροστά μας και νομίζουμε πως έχουμε τα πάντα. Τίποτα δεν έχουμε, τίποτα δεν ξέρουμε. Μεγαλώνουμε και γινόμαστε χειρότεροι. Ζούμε στην παρακμή και χαμπάρι δεν το πήραμε.

Κάποτε, στην αλλαγή του 2000 μ।χ, τότε που ο φόβος κυριαρχούσε στον κόσμο!!, εκεί στο μέγαρο της μουσικής, ένα τεράστιο πανό έγραφε: «ο κόσμος ανήκει σε αυτούς που τον προγραμματίζουν». Θα διόρθωνα, ο κόσμος δεν μας ανήκει, εμείς ανήκουμε σε αυτόν.

Τελευταία κυνήγια για φέτος και ακόμα δεν έβγαλα το όπλο από την θήκη του!. Κύλησε διαφορετικά εφέτος η χρονιά μου. Τα μεγάλα κυνήγια τα αφήνω για του χρόνου, με λιγότερα καμένα δάση να ματώνουν την ψυχή μας.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Σκοποί και σκοπιές..........

Πολλές σκοπιές ρε παιδιά, πολλές!. Κλείνουμε από εδώ, κλείνουμε από εκεί, κλείνουμε γενικώς, αλλά τα άτιμα τα άγρια δεν τα βλέπουμε!. Μήπως ήλθε η ώρα να δούμε αν πρέπει τελικά να κλείνουμε?

Στον Έβρο τόσες σκοπιές και τόσα γερμανικά νούμερα δεν έκανα!. Και τον καλό χειμώνα εκεί, το θερμόμετρο έφτανε και – 20 και πάγωνε και η ανάσα. Για τον λόγο αυτό οι σκοπιές τον χειμώνα ήσαν ανά μία ώρα. Εκεί που το ψύχος πήγαινε να σε στείλει αδιάβαστο και υπέρ πατρίδος, σε άλλαζαν. Υπήρχε μία τάξη και μία ακρίβεια σε όλα. Δεν λέω, ήσαν και άλλοι καιροί. Από ανατολάς ο αιώνιος εχθρός - και προς βοράν τα απολιθώματα του Στάλιν!! Που να ξέραμε, φουκαράδες και πεινασμένοι ήσαν ένθεν και ένθεν, αλλά και η πατρίς πάνω απ’ όλα. Υπήρχε «σκληρά πειθαρχία».

Στην ομάδα μας – και στην κάθε ομάδα, γι’ αυτό υπάρχουν οι αρχηγοί, για να συντονίζουν, να διευθύνουν, να διατάσσουν!!! Στα σχέδια λοιπόν τα επί χάρτου που κάνει η ομάδα κάθε Παρασκευή βραδάκι, ξεδιπλώνεται ο χάρτης στην μεγάλη αίθουσα και αρχίζουν οι σχεδιασμοί, οι προβλέψεις κ.α. Ο αρχηγός μας κάθε Παρασκευή βρίσκεται μακριά από την αίθουσα επιχειρήσεων, όμως η τηλεδιάσκεψη βοηθά τα μέγιστα στην λήψη αποφάσεων…..

Σάββατο λοιπόν, με τον καιρό στα κέφια του και τους ουρανούς ανοικτούς, οι σκοπιές, ύστερα και από την γνωμοδότηση της επιτελαρχίας, στήθηκαν στο «λεύκο», στο «πουρνάρι», στον «δρόμο». Βρέ αντίχριστοι, στον Έβρο με τους αιώνιους απέναντί μας στο 5, 6, 7, 8, τόσες σκοπιές δεν είχαμε!!

Πειθαρχημένοι στην ομάδα οι τυφεκιοφόροι, υπάκουσαν στις εντολές των ανωτέρων. Ξύπνησαν λοιπόν μέσα στην άγρια νύκτα και ξεκίνησαν για τις σκοπιές. Στο «λεύκο» για παράδειγμα, όσοι πάνε για σκοπιά, δεν την «πέφτουν» για ύπνο στα αυτοκίνητα. Συνέχεια «σκιές» περνάνε και χάνονται. Νεράιδες είναι, αερικά του δάσους, έκπτωτοι άγγελοι, σάτυροι και χορεύτριες? Ποιος ξέρει? Εκεί λοιπόν, ο σκοπός είναι σκοπός, φυλάει Θερμοπύλες, ακούει ήχους πρωτόγνωρους, και το χέρι το έχει μόνιμα στην σκανδάλη!! Όταν πήγαινε στο «λεύκο» ο μικρός Κοκκινοτρίχης, γέμιζε πάγους το πρόσωπό του. Ο κρύος ιδρώτας που τον έλουζε, με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα, του έκαναν το πρόσωπο μαβί!!. Αγανάκτησε ο μικρός, του ανέβαιναν και οι παλμοί της καρδιάς στο κόκκινο, το σταμάτησε το κυνήγι!! Θα περάσει η άγρια νύκτα και θα έλθει η καλή ημέρα. Τότε θα ηρεμήσει ο σκοπός, ο ακρίτας! Περιμένει τότε και την υπόλοιπη ομάδα να φτάσει, να αρχίσουν οι διαδικασίες οι γνωστές. Αμ δε! Η ομάδα δεν φτάνει. Αποφάσισε ο αρχηγός να κυνηγήσουν στο πουρνάρι, επειδή λέει, ο εκεί σκοπός είδε, άκουσε την νύκτα κοπάδι να κάνει σαματά. Τι λέτε ρε παιδιά! Αν ο σκοπός εκεί, το βράδυ είναι τύφλα στο μεθύσι, δεν θα ακούσει κοπάδι? δεν θα δεί στρατιές αγρίων? Αντί λοιπόν να στείλει τον μεθυσμένο σκοπό ο αρχηγός στο πειθαρχείο, τον επιβραβεύει ακούγοντάς τον. Α!! αρχηγέ δεν είναι δίκαια πράγματα αυτά.

Εκεί λοιπόν στο «πουρνάρι» αρχίζουν τα γνωστά και χρονοβόρα. Ιχνηλασίες, κόψιμο κ.α. Κάποια στιγμή θα αρχίσει και το κυνήγι. Οργανώνοντας τα καρτέρια η επιτελαρχία, διαπιστώνει ότι λείπει ένας. Ποιος? μα αυτός που είναι ακόμα στο «λεύκο» και δεν τον ειδοποίησε κανείς! Αυτός που περιμένει την ομάδα να φτάσει και η ομάδα είναι αλλού!

Ήθελα νάξερα κύριε διοικητά, τι ληγμένο κρασί πίνεις! Απορώ που τόσα έτη στα βουνά και στα κυνήγια, δεν έμαθες ότι το κυνήγι, πρωτίστως είναι προς ανάταση (της ψυχής, του σώματος, του πνεύματος…..) και αυτή επιτυγχάνεται δια ενός και μόνου τρόπου: της επαφής με την φύση από το πρωινό χάραγμα, με τις υγρασίες να μουλιάζουν τον αέρα και άλλα τέτοια ωραία και ποιητικά. Δεν έχει νόημα όταν αρχίζει η ομάδα να συντάσσεται το καταμεσήμερο. Δεν έχει δα τόσο νόημα ο σκοπός, όσο η διαδικασία. Αλλά τα στατιστικά της ομάδας, συγκλίνουν με την θέση αυτή: όσες φορές βγήκαμε στο βουνό από νωρίς, όσες φορές δεν χρειάστηκε να κάνουμε εξαντλητικές ιχνηλασίες και «κοψίματα», το αποτέλεσμα ήταν θεαματικό. Καρπωθήκαμε το άγριο και το πήγαμε σπίτι προς βρώσιν.

Τώρα, με την τελευταία ρυθμιστική για το κυνήγι, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν। Ας είναι। Θα έχουμε τον χρόνο για τις αναλύσεις δίπλα στο τζάκι। Διότι, και αυτά ακόμα το αυτονόητα, την συντροφιά της φωτιάς και την μυρωδιά του καμένου ξύλου, τα στερηθήκαμε λόγω έλλειψης χρόνου που δημιούργησε ο σχεδιασμός με τις χαμένες σκοπιές και τα μεγάλα κυνήγια!!।

Αν αλλάξουν τα πράγματα στην ομάδα, όταν καταργηθούν οι πολλές σκοπιές και τα περιττά περίπολα, όταν το κυνήγι μας αποκτήσει το νόημα που του έχουμε δώσει, όταν αποκτήσουμε την δύναμη να σταματήσουμε στα 1 - 2 άγρια, όταν μπορέσουμε να χαρούμε «τύποις και ουσία» την ενασχόλησή μας και την επαφή μας με την φύση, τότε, θα επανέλθω στην ομάδα και στα κυνήγια της. Μέχρι τότε, η συνειδητή απουσία μου από τα δρώμενα του δάσους, θα βρίσκει διεξόδους σε άλλα εξίσου ωφέλιμα προς τέρψιν της ψυχής……….και είναι πολλά τα …..ωφέλιμα που περιμένουν.

Είπα και ελάλησα και αμαρτία ουκ έχω…….

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

Νέα Θυθμιστική - θα είναι η τελευταία?

Νέα Ρυθμιστική από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κ Τροφίμων

Η Διάταξη που αφορά το αγριογούρουνο:

“”””Έχοντας υπ’ όψη
19. Την ειδική μελέτη του Επ. Καθηγητή Θηραματοπονίας κου Θωμαϊδη Χρήστου του τμήματος Δασοπονίας & Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του Α' Τ.Ε.Ι. Λαμίας , «Διαχείριση της θηραματοπανίδας μετά τις πυρκαγιές» του Σεπτεμβρίου 2007 όπως αυτή συμπληρώθηκε στη συνέχεια και η οποία προκειμένου να εξασφαλίσει την οικολογική ισορροπία των ειδών της άγριας πανίδας, εξετάζει: 1) τη διατάραξη των οικοσυστημάτων λόγω των πυρκαγιών, 2) την πιθανή μείωση του πληθυσμού της θηραματοπανίδας, 3) την ενδεχόμενη αναστάτωση των θηρευσίμων ειδών και την πιθανή δυσμενή κατάσταση των ειδών από τη συρρίκνωση των ενδιαιτημάτων τους, 4) τη δυνατότητα αποκατάστασης της βιολογικής ισορροπίας, 5) την κυνηγετική πίεση μετά τη φωτιά, 6) τα βιολογικά χαρακτηριστικά των θηραμάτων που ενδιαιτούνται στις καμένες εκτάσεις, 7) τη δυνατότητα ανάκαμψης του κάθε καμένου βιοτόπου συνεκτιμώντας και πλήθος εδαφολογικών δεδομένων.

Αποφασίζουμε
6. Επιτρέπουμε το κυνήγι του Αγριόχοιρου (Sus scrofa) σε ομάδες μέχρι δέκα (10) κυνηγών, με δικαίωμα θήρευσης μέχρι δύο (2) ατόμων κατά ομάδα και ημερήσια έξοδο. Εξαιρείται η περιοχή της Πελοποννήσου για την οποία περιορίζεται το κυνήγι έως την 15-12-2007 και ο επιτρεπόμενος αριθμός θηρευομένων ατόμων επίσης περιορίζεται σε ένα (1) άτομο. Για λόγους προστασίας της φυσικής παραγωγής του αγριόχοιρου, απαγορεύεται το κυνήγι σε όλη τη χώρα του νεαρού αγριόχοιρου όσο αυτός φέρει τις χαρακτηριστικές ραβδώσεις στο σώμα του, καθώς και τις χοιρομητέρες αυτών.””””
Ωραία όλα αυτά. Άλλη μια απόφαση που ρυθμίζει τα του κυνηγίου, ελπίζουμε να είναι και η τελευταία για την περίοδο 2007 – 2008!!

Ειδικά στην περιοχή μας, θα μαζευόμαστε μετά τις 15 Δεκεμβρίου και θα παίζουμε τόμπολα!

Μήπως πρέπει να ζητήσουμε να μας επιστρέψουν χρήματα από την μείωση της κυνηγετικής περιόδου?

Το έχουμε ξαναδεί το έργο, η συρρίκνωση της κυνηγετικής περιόδου, έφερε πολλούς κυνηγούς «πτηνών» που έζωναν το βουνό σαν σε πόλεμο!

Α!! και το άλλο το καλό, η σχετική απόφαση απαγορεύει και την αγοραπωλησία των θηραμάτων!! Βρε μπάς και ζούμε σε άλλη χώρα? Οι ταβέρνες που σερβίρουν κυνήγι που το βρίσκουν? Σε προηγούμενο post ο κ। Σωτηρόπουλος έθεσε ερωτήματα. Όλοι γνωρίζουν τις απαντήσεις, όμως, κοιτάζουν αλλού……

Στην φωτό ο ταύρος κοιτάζει με άγριες διαθέσεις τον φακό। Του χαλάσαμε την ησυχία...

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

"Κούρδος" όλα τα λεφτά...


Ο χειμώνας ήταν καλός το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Μα υπάρχει καλός χειμώνας? Και βέβαια υπάρχει, είναι αυτός που δείχνει τα δόντια του με τις δυνατές βροχές, τις ομίχλες, τις χαμηλές θερμοκρασίες, τα χιόνια. Ευλογία είναι ο χειμώνας.

Η ομάδα το Σάββατο το πρωί έπινε τσίπουρα στου Ράφτη. Περίμενε να ηρεμήσει ο καιρός για να βγεί στο βουνό. Ο καιρός όμως είχε κέφια και δεν ηρεμούσε, αντίθετα όπως ήταν έδινε την εικόνα βαρύ χειμώνα.

Ωραία ήταν. Μερικοί το έριξαν στην «δηλωτή» και άλλοι στις βαριές κουβέντες. Όταν είσαι στο χωριό μέσα στο καταχείμωνο και ακούς βαριές κουβέντες, δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Ή συμμετέχεις σε αυτές ή δεν τις καταλαβαίνεις και δεν τις ακουμπάς!!

Άκουγα και δεν συμμετείχα, είχα άλλα στο νού μου και έφυγα νωρίς για το χωριό μου, είχα διάβασμα δίπλα στο τζάκι. Έξω, στον άγριο καιρό, η ορατότητα από την ομίχλη έφτανε στα δύο μέτρα.

Την Κυριακή άλλος θεός έφτιαξε τον καιρό στα ιδανικά για το κυνήγι μέτρα. Η ομάδα όμως ήταν μικρότερη από του Σαββάτου. Με το ζόρι και με την βίαιη επιστράτευση του «Κούρδου», έγιναν εφτά. Που να βάλεις καρτέρια, που να πάνε οι κόντρες, που η παγάνα…….

Ο κάπρος όμως εμφανίστηκε και τα σκυλιά μπήκαν στον ντορό του. Ήταν και μεγάλος και αρκετά έμπειρος από άλλα κυνήγια. Τα καρτέρια δεν μπορούσαν να καλύψουν τα μεγάλα κενά στο διάβα του. Έτσι, η ομάδα μετακινούνταν συνεχώς υπό τους ήχους των σκυλιών.

Ο παγανιέρης Κώστας και οι Λάκης και Τέλης, ακολουθούσαν με τα πόδια, οι υπόλοιποι κύκλωναν τον χώρο με τα αυτοκίνητα. Να προλάβουν…Ο Δύαρχος Άγγελος απουσίαζε για δουλειές – γλύτωσε και το κέρασμα για την γιορτή του. Ο Αντάρτης θολωμένος από τα τσίπουρα της προηγούμενης, με τον Σούλα απόντα λόγω φόρτου εργασίας, τον Τάσση επηρεασμένο από την ήττα της δηλωτής και τον Σπήλιο μόνο ουσιαστικά να τρέχει, τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά για την ομάδα, και έγιναν απλά για τον κάπρο που έσερνε στο ντορό του και τα σκυλιά. Βάσανα….

Κάνοντας μεγάλη διαδρομή με σύντομες στάσεις ο κάπρος, έφτασε να ξαποστάσει δυτικά του Βλόγγου. Εκεί ο ατίθασος Κούρδος - η απόλυτη οπτική ταύτισή με τον μέγα Πάνα, είχε κέφια. Γερό κόκαλο ο Κούρδος, κάποτε μετέφερε στην παγάνα 6 σκυλιά, 8 καραμπίνες και 8 φυσιγγιοθήκες από μονοπάτι κακοτράχαλο. Κάπου μπερδεύτηκε από το βάρος των όπλων και την πίεση των σκυλιών και έπεσε. Θηρίο ανήμερο, ανακάθισε σε κοντινό βράχο και μαρμάρωσε εκεί. Για να σηκωθεί και να περπατήσει πάλι, έτρεξε προς βοήθεια τότε, όλη η ομάδα.

Ο Κούρδος λοιπόν, άκουγε κοντά του τα σκυλιά να βαράνε στάμπα. Κουνώντας το κεφάλι του δεξιά και αριστερά, μύρισε τον καπρίσιο αέρα και το αίμα ανέβηκε στο χοντρό του κεφάλι. Σαν να θύμωσε….. όρμησε προς την στάμπα των σκυλιών και μονάχος του άρχισε να κάνει παγάνα. Τον είδαν τα σκυλιά και τρόμαξαν, τον αντίκρισε κι ο κάπρος και το έβαλε στα πόδια, προαισθανόμενος την μεγάλη απειλή!

Έκανε γερή παγάνα ο Κούρδος. Πάνω στην ορμή του όμως, έκανε παγάνα αντίθετα από εκεί που είχαν ανασυνταχθεί τα καρτέρια!! Βρήκε ευκαιρία ο κάπρος και διέφυγε ανατολικά, προς το Μάρκου. Εκεί, άλλη ομάδα από τα Μαζέικα, άκουσε σαματά μεγάλο και είδε τον κάπρο να της έρχεται!! Εύκολα και ξεκούραστα τον σταμάτησαν και τον πήραν. Πείτε ένα ευχαριστώ παιδιά!!

Όταν η ομάδα έφτασε στον Κούρδο και κατάλαβε τον αγώνα τον καλό!! που έδωσε, τον κοίταξε με μάτια πύρινα. Έτοιμοι ήσαν όλοι να τον φάνε!. Ο Κούρδος, στην εξιστόρηση των γεγονότων, κάπου μπερδεύτηκε από άλλα κυνήγια και μιλούσε για ένα μικρό άγριο που τραυμάτισε!

Έβαλε την βαριά Remington στην πλάτη ο Κούρδος και πήγε κατά τα πρόβατα που είχαν παρεκλίνει της πορείας τους…

Πίσω, κάποιοι από την ομάδα των Μαζέικων ρωτούσαν: παιδιά, ο μαύρος που είναι στην παρέα σας, μας χτύπησε ένα μικρό γουρούνι! μα δεν έχουμε μαύρο στην παρέα μας! δεν μπορεί, αφού λέει ότι κυνηγά μαζί σας! δεν μπορεί, κάποια παρεξήγηση έχει γίνει। μα να, αυτός που φεύγει δεν είναι στην παρέα σας? ναι, αυτός όμως δεν είναι μαύρος! ρε παιδιά, αν αυτός είναι λευκός εμείς όλοι εδώ τι είμαστε, διάφανοι?

Ο Κούρδος συνέχισε την πορεία του προς τα πρόβατα। Τι έγινε και τι δεν έγινε μόνο αυτός ξέρει, αν ξέρει!!

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Ο άνθρωπος και η φύση σήμερα

Πριν την επικράτηση του ορθού λόγου, της επιστημονικής σκέψης, της εκβιομηχάνισης και όλων των χαρακτηριστικών των αναπτυγμένων χωρών, το δάσος ήταν πολύ κοντά στον άνθρωπο της υπαίθρου, τροφοσυλλέκτη και κυνηγό πριν την νεολιθική επανάσταση, γεωργό και κτηνοτρόφο κατόπιν।

Αφ’ ότου καταργήθηκε η διάκριση του αγροτικού από τον αστικό πολιτισμό, από την στιγμή δηλαδή που η ύπαιθρος μετέχει του σύγχρονου πολιτισμού, η αντίληψη του δάσους ως πλουτοπαραγωγική πηγή ή ως έκταση προς εκμετάλλευση, κυριαρχεί ενώ βαθμιαία εξαφανίζεται η πλούσια μυθολογία του δάσους।

Κανείς δεν φοβάται πια τον θάνατο του στοιχειωμένου δέντρου και έτσι η οικοπεδοποίηση, η τουριστική ανάπτυξη, οι εκχερσώσεις, η ανεξέλεγκτη βόσκηση, η μόλυνση του εδάφους και του νερού από τα χημικά λιπάσματα φυτοφάρμακα και οι πυρκαγιές απειλούν τα δάση।

Το λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης περιστοιχίζεται από τους ορεινούς όγκους του Μαινάλου, του Λυκαίου και του Ταΰγετου। Από τις πλαγιές τους πηγάζουν οι ποταμοί Αλφειός, Λούσιος, Γαθεάτης, Καρνίων και Ελισσώνα. Περίπου την ίδια μορφολογία έχει και η υπόλοιπη Ελλάδα

Κατά μήκος των ποταμών αυτών υπάρχει πλούσια βλάστηση και ποικίλα είδη χλωρίδας। Στις όχθες τους αναπτύχθηκαν γενεσιουργοί πολιτισμοί πριν ακόμη και από τους Πελασγούς। Οι ίδιοι διασχίζουν το λεκανοπέδιο ακούραστα, αιώνες τώρα υποστηρίζοντας την χλωρίδα και πανίδα και προσπαθώντας στις δύσκολες εποχές να χορτάσουν με τα ψάρια τους την πείνα των ανθρώπων των διπλανών οικισμών। Επίσης στο Μαίναλο και τον Ταΰγετο απλώνονται όμορφα ελατοδάση ενώ στο Λύκειο η Αρκαδική δρυς (βαλανιδιά)। Στην Αρκαδική μυθολογία δρυάδες και Δρυίδες ήταν νύμφες των δασών και ψυχές των δέντρων πού πέθαιναν μαζί με αυτά। Το όνομα τους το πήραν από τις δρυς।

Επιπλέον γνωρίζουμε ότι το δάσος είναι απαραίτητο για το θήραμα διότι εκεί βρίσκει τροφή και νερό και μπορεί να κρύβεται από τους εχθρούς του।

Χρήσιμο είναι και για άλλες δραστηριότητες όπως μελισσοκομία, ξυλεία συλλογή καρπών, συλλογή αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, επίσης είναι απαραίτητο για την ζωή μας γιατί παράγει οξυγόνο και δεσμεύει το διοξείδιο του άνθρακα।

Όλες οι προαναφερόμενες καταχρήσεις λοιπόν μας οδήγησαν στην μεγάλη καταστροφή του καλοκαιριού μαζί με την αλλαγή σκέψης που έχει κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος ,που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα παρά μόνο πόσα θα βάλει στην τσέπη।

Κανείς σήμερα δεν συμμετέχει σε κατάσβεση φωτιάς παρά μόνο να βγάλει φωτογραφίες η βίντεο με το κινητό του, έχουμε γίνει σύγχρονοι Νέρωνες

Εμείς περιμένουμε να σβήσουν τις φωτιές οι πυροσβέστες ,τα αεροπλάνα και το κράτος και μετά να κάνουμε την κριτική μας ।

Γιατί έφτασε το κυνήγι στο εμπόριο;
Γιατί τα μεγάλα εστιατόρια σερβίρουν αγριόχοιρο, ελάφι, ζαρκάδι, λαγό, πέρδικα;
Γιατί οι περισσότεροι από εμάς τους κυνηγούς έχουμε 1,2,3 καταψύκτες;
Γιατί έχουμε κάνει ένα πανάρχαιο σπορ επάγγελμα νύκτα και μέρα;
Γιατί στήνουμε κράχτες για ορτύκια κ.λ.π;
Γιατί κυνηγάμε αγριόχοιρο, λαγό και πέρδικα κάθε μέρα;
Τι θα τα κάνουμε τόσα θηράματα, δεν θα τα πουλήσουμε;

Γιατί αντί να χτυπήσουμε 10 τσίχλες να πιούμε ένα κρασί το βράδυ με την οικογένεια ή με τους φίλους χτυπάμε 200;

Και το χειρότερο αδειάζουμε τους καταψύκτες τον Αύγουστο από αμάδητα πουλιά για να τους γεμίσουμε την νέα κυνηγετική σαιζόν και ούτω καθεξής;

Αντί να μαζέψουμε λίγη ρίγανη ή άλλα αρωματικά φυτά για το σπίτι μας γιατί πάμε και μαζεύουμε όλο το δάσος και μας ανοίγει η όρεξη μετά να κονομήσουμε και τα πουλάμε;
Αλλά δεν βαριέσαι εμείς να κονομήσουμε και τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές δεν μας ενδιαφέρει!

Μα οι επόμενες γενιές είναι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας!

Εντάξει αυτοί θα την βρουν την άκρη !είναι πιο μάγκες από εμάς
Έπειτα φύγαμε από τα χωριά μας, μεγαλώσαμε, ανεβήκαμε επίπεδο διαβίωσης, φτιάχνουμε σπίτι στη πόλη, εντάξει και ένα τζάκι δεν βλάπτει τώρα αν θα κόψουμε και ένα δάσος πάλι δεν βλάπτει, γιατί οι άλλοι τι κάνουν; Εμείς θα σου σώσουμε την Ελλάδα και τον πλανήτη γενικότερα ।

Γιατί τα ρέματα και τα ποτάμια είναι γεμάτα σκουπίδια;
Τα νερά αυτά ποιός θα τα πιει;

Τα θηράματα, τα ήμερα ζώα του τσοπάνη, τα φυτά του μανάβη και όλα αυτά καταλήγουν στο πιάτο μας, δεν είμαστε χαζοί;

Περιμένουμε να πάρει μέτρα το κράτος, τι μέτρα δηλαδή; να βάλει ένα χωροφύλακα σε κάθε ένα άνθρωπο να μας φυλάει μην και κάνουμε καμιά παράβαση, δεν είναι κατάσταση αυτή ।

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ΓΗ και η ΦΥΣΗ χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο πλανήτης ΓΗ μας βαρέθηκε και σε άλλον Πλανήτη να πάμε θα τον Διαλύσουμε ।

Σωτηρόπουλος Δημήτρης - πρώην Πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Μεγαλόπολης
sotiropoylos@yahoo.gr

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

Ο παπάς του χωριού...

Ο παπάς του χωριού!, πρόσωπο σεβάσμιο, όπως και ο δάσκαλος, όπως και ο χωροφύλαξ. Τα παλαιά χρόνια βέβαια, που όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά!

Σήμερα, στις άγιες μέρες μας, ο παπάς είναι και ζευγάς. Τι να κάνει και αυτός όταν ακούει και βλέπει τόσα μύρια ευτράπελα από τα ανώτερα επίπεδα της ιεραρχίας του. Θα πέσει και αυτός χαμηλά, θα κατρακυλήσει στον βούρκο. Όταν διαβάζει για την «τζένη» και ξέρει πως είναι «άγιος», δεν θέλει και πολύ για να αρχίσει τα μπινελίκια, και μετά για σιγουριά κάνει και το σταυρό του.

Και οι παπάδες άνθρωποι είναι, με οικογένεια, παιδιά να μεγαλώσουν, και με τις ανάγκες τις καθημερινές του ποιμνίου τους. Ακούγοντας λοιπόν για παπά που κυνηγάει «άγρια», λέω, γιατί όχι. Ένα Σάββατο, που δεν έχει ο παπάς εκκλησία, μνημόσυνα και μυστήρια να τελέσει, πετάγεται με την παρέα του, τους φίλους του, τους συντοπίτες του, για ένα κυνήγι.

Το παράδοξο άλλο είναι. Να είσαι παπάς και λαθροθήρας!!! Σάββατο βράδυ, αντί να ξεκουράζεσαι στο τζάκι σου, με την παπαδιά να πλέκει και τα παπαδοπαίδια εκεί τριγύρω να παίζουν και να διαβάζουν, εσύ ξεγλιστράς στο βαθύ σκοτάδι και χάνεσαι στο πυκνό!! Που πάς παπά τα βράδια με το όπλο επ’ ώμου? Ποιος σατανάς μπήκε μέσα σου και σε ωθεί στην παρανομία?

Γι’ αυτό λένε: «της νύκτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά». Να πηγαίνεις με το αμάξι σου το βράδυ στο σπίτι σου, περνώντας αναγκαστικά από έρημους δρόμους του δάσους και να συναντήσεις έναν ρασοφόρο να κάνει βόλτες! Δεν θα αγχωθείς? Δεν θα ανέβουν οι παλμοί σου? Δεν θα μονολογήσεις: «ο σατανάς!!».

Παπά, κυνήγα αφού σου αρέσει την νύκτα, αφού έχεις την έγκριση του θεού, αφού έχεις και την δική μας την ανοχή. Βλέπεις, μάθαμε να σεβόμαστε τα ράσα, από τότε που τα τίμησε στο Μανιάκι ο Παπαφλέσσας. Μάθαμε να τα σεβόμαστε και δεν μάθαμε να τα ξεχωρίζουμε.

Το πρωί της κυριακής παπά, σαν πάς στην εκκλησία, ευλόγησε και τις δικές σου ανομίες, μην τις συγχωράς. Κοίταξε το ποίμνιο σου που θα σταυροκοπείτε και δώστου αντίδωρο από το «θείο» χέρι σου.

Εσύ παπά είσαι πάνω από τους νόμους των ανθρώπων, και θηροφύλαξ να σε πιάσει, θα σε δικάσει η εκκλησιαστική δικαιοσύνη, αυτή που δικάζει τα θεία και όχι τα ανθρώπινα!!

Παπά, την ευλογία σου…