Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Δυτικά του Μαινάλου - 2009 Ευχές

Το blog για το "κυνήγι" στην Αρκαδία και την Ελλάδα, εύχεται σε όλους τους κυνηγούς, τους θηροφύλακες, τους οικολόγους, και σε όσους ασχολούνται με τη φύση από οποιαδήποτε σκοπιά, Καλή Χρονιά.
Η φωτό είναι από το όρος "Αρτοζήνος" στο τελευταίο κυνήγι της περιόδου.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Ο οικόσιτος «Μάρκος» και ο … σκοπευτής

Ό ήχος που ακούστηκε μας ξύπνησε όλους. Όσους κοιμόντουσαν στα κρεβάτια αλλά κι εμάς τα παιδιά που κοιμόμασταν στρωματσάδα. «Γέρο» φίδι!!, η φωνή της γιαγιάς μας έδινε εξηγήσεις για τον βαρύγδουπο ήχο στο πάτωμα. Και πράγματι, ο παππούς που σηκώθηκε τελευταίος από το κρεβάτι, πήγε νίφτηκε, φόρεσε το πανταλόνι του, τα χειροποίητα παπούτσια του τα τριζάτα, έσφιξε καλά τη γραβάτα, φόρεσε το σακάκι του, πήρε το καπέλο ανά χείρας και «σκληρός» όπως ήταν, ζήτησε από την γιαγιά μου επιτακτικά τη μαγκούρα του για να σκοτώσει το φίδι!.

Ο «Μάρκος» το σπιτόφιδο, βλέποντας τα δικά του όνειρα στο πατερό του σπιτιού που κοιμόταν, φαίνεται πως γλίστρησε και έπεσε. Είχε όμως το χρόνο να ξεζαλιστεί και να χαθεί μέχρι ο παππούς να πάρει τα «όπλα» του. Είχαμε συνηθίσει το περιστατικό αυτό γιατί συνέβαινε κάμποσες φορές τα καλοκαίρια που μαζευόμασταν στο χωριό. Τον «Μάρκο» κανείς δεν ήθελε να τον σκοτώσει, ούτε φυσικά και ο παππούς. Εξάλλου το κάθε σπίτι στο χωριό είχε το δικό του σπιτόφιδο, τη δικιά του τύχη. Έπειτα από χρόνια, το σπίτι μονώθηκε καλά Όμως κάτι αυγουστιάτικα απογεύματα σα να μου φαίνεται πως σκαρφαλώνει ο «Μάρκος» προς τα κεραμίδια, ο ίδιος ή οι κληρονόμοι του!. Αναπόσπαστο μέρος του σπιτιού.

Στο κλίμα, στον κήπο του σπιτιού, όταν αυτό ήταν «στα κέφια του», πήγαινε μια συγχωριανή και κρυφά μάζευε τα αμπελόφυλλα και έκανε ωραία ντολμαδάκια που άρεσαν στη φαμελιά της. Την συγχωριανή λοιπόν την πήρα είδηση και διέδωσα εμπιστευτικά σε κάποιον «εχέμυθο» του χωριού πως στο κλίμα βλέπω συνέχεια ένα μεγάλο φίδι να φέρνει βόλτες. Σε λιγότερο από μία ώρα, όλο το χωριό μιλούσε για ένα τεράστιο φίδι, που όλως τυχαίως, όλοι το είχαν δεί και μάλιστα είχαν φοβηθεί πολύ. Η συγχωριανή το έμαθε γρήγορα το «κακό μαντάτο» και άλλαξε διατροφικές συνήθειες!!.
Πάρα πολλές οι ιστορίες στο χωριό με φίδια με κέρατα, με σαΐτες που σου ορμάνε, με δεντρογαλιές που κουλουριάζονται στο πόδι σου και σε χτυπάνε. Και οι περισσότερες εξ αυτών είναι παραμύθια, πλασμένα ωραία που έδιναν τόνο και χρώμα στις συζητήσεις. Η μυθοπλασία είναι στο αίμα του ανθρώπου της φύσης. Σήμερα τα παραμύθια τα «γερά» τα πλάθουν οι κυνηγοί και οι ψαράδες, με ιστορίες ατελείωτες, με κατορθώματα σπουδαία και ζηλευτά.

Όπως καλή ώρα ο φίλος ο Γνάθων που ήλθε στο χωριό για φάσες. Ήλθε σπίτι και πίναμε το τσιπουράκι μας και τάχα αδιάφορα του λέω: αυτό το κοπάδι εκεί στη πλαγιά από πού ξεφύτρωσε; Πετάχτηκε επάνω φουριόζος και σε μερικά λεπτά άκουγα μπαταριές που ξεσήκωσαν τον τόπο. Πήγα για ύπνο...............

Με ξύπνησε το απογευματινό τηλεφώνημα συγχωριανού μου: βρε παιδί μου, μήπως είδες ποιος ευλογημένος πυροβολούσε το μεσημέρι τα περιστέρια μου; Δεν ξέρω μπάρμπα, κοιμόμουν!. Δεν είναι παιδί μου μόνο ότι τα πυροβολούσε και μου τα τρόμαξε, δεν είχε και ιδέα από σημάδι!. Κυνηγός να ήταν;
Το βραδάκι, μαζεύτηκε η παρέα μας στην ταβέρνα του χωριού. Στο διπλανό τραπέζι ο φίλος ο Γνάθων εξιστορούσε σε άλλη παρέα και με κάθε λεπτομέρεια, πως «κατέβασε» στη πλαγιά ένα ολόκληρο κοπάδι φάσες!! Τον κοίταξα με «θαυμασμό». Τι κυνηγός... Και τι σκοπευτής…..

Ο Γνάθων, δεν φάνηκε πάλι στο χωριό για φάσες, ίσως να πηγαίνει στα νησιά του Αιγαίου που είναι γεμάτα περιστερώνες…
----------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Παρουσίαση ομάδας αγριόχοιρων από την Ροδόπη

Μας μίλησε ο Βασίλης Γκόγκος, εκπροσωπώντας την ομάδα του που κυνηγά αγριογούρουνα στο Νομό Ροδόπης.

Κατάγεστε από την περιοχή του Ν. Ροδόπης.
Μιλήστε μας για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Η πιο σοβαρή ιδιαιτερότητα της περιοχής μας είναι ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στα σύνορα με την Τουρκία και την Βουλγαρία, πράγμα πολύ καλό ή πολύ κακό αναλόγως την οπτική γωνία που το βλέπουμε κάθε φορά. Δηλαδή ενώ η Τουρκία ήταν πάντα ο τροφοδότης θηραμάτων, σήμερα και λόγω της πολύ μεγάλης αλλοίωσης του τοπίου κυρίως εξαιτίας της Εγνατίας Οδού, τα αγριογούρουνα δεν μπορούν πλέον να περάσουν στην χώρα μας με αποτέλεσμα να μειώνετε συνεχώς ο πληθυσμός των αγριόχοιρων. Το πρόβλημα έγινε ακόμη μεγαλύτερο με την δημιουργία του «οικολογικού εκτρώματος» που λέγετε Αιολικό πάρκο. Τα εργοτάξια που έγιναν για να κατασκευαστεί το πάρκο καταστρέψανε πολύ μεγάλες δασικές εκτάσεις με ανυπολόγιστες συνέπειες για την πανίδα και την χλωρίδα του ευρύτερου ορεινού όγκου. Η ζημιά που προκλήθηκε από τη δημιουργία του πάρκου αυτού είναι ανυπολόγιστη για το φυσικό περιβάλλον μας. Είναι γνωστό άλλωστε πως σε πολύ μεγάλη ακτίνα από τα Αιολικά πάρκα, η ζωή παύει κυριολεκτικά να υφίσταται.
Υπάρχουν προβλήματα με τη γειτονική Βουλγαρία στο κυνήγι σας; Αν ναι, με τι τρόπο τα λύνετε;
Το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: η θηραματική πολιτική των γειτόνων. Οι Βούλγαροι ρίχνουν τροφές καθ’ όλη την διάρκεια του έτους στην περιοχή της Βουλγαρικής Ροδόπης με αποτέλεσμα τα θηράματα να μην μεταναστεύουν στην χώρα μας. Αυτό έχει σαν συνέπεια να ελαττώνονται τα δικά μας θηράματα, δεδομένου ότι οι αγριόχοιροι ως γνωστό διανύουν μεγάλες αποστάσεις προς εξεύρεση της τροφής τους. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που δυστυχώς εμείς από μόνοι μας δεν μπορούμε να το λύσουμε και δυστυχώς βλέπουμε να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Η Ροδόπη είναι από τα ομορφότερα σημεία της Ελλάδας, άγνωστη όμως στο ευρύ ελληνικό κοινό θα ‘λεγα, μιλήστε μας γι’ αυτήν και τον φυσικό της πλούτο.
Πράγματι η Ροδόπη μας είναι ένας παράδεισος όχι μόνο για όσους είναι κυνηγοί αλλά και για όσους είναι λάτρεις του φυσικού περιβάλλοντος, ακόμη και για εκείνους που έχουν διαφορετικές αναζητήσεις. Προσφέρεται για ψάρεμα, έχουμε φανταστικούς ψαρότοπους όπως και πανέμορφες παραλίες για όσους θέλουν να απολαύσουν τον ήλιο και την θάλασσα. Η απόσταση μεταξύ του ορεινού όγκου και της παραλιακής ζώνης είναι μόλις δεκαπέντε χιλιόμετρα και περίπου μισή ώρα με το αυτοκίνητο. Στην διαδρομή ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει την πορεία του είτε μέσα από τα πολυάριθμα χωριά του κάμπου που χαρακτηρίζονται από την έντονη αγροτική τους δραστηριότητα είτε από την πλευρά της ιστορικής «Μαρώνειας» όπου μπορεί να δει τα αρχαία ευρήματα που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή του όρους Ίσμαρος όπου βρίσκεται και η περιβόητη «σπηλιά του Κύκλωπα». Από εκεί ο επισκέπτης θα καταλήξει στο γραφικό λιμανάκι του Άγιου Χαράλαμπου όπου πραγματικά αξίζει η στάση για φρέσκο ψάρι στα γραφικά ταβερνάκια της περιοχής .Στην Κομοτηνή έχει έδρα και μια από τις πιο δραστήριες λέσχες 4Χ4 της Βορείου Ελλάδος. Στην περιοχή μας υπάρχουν πολλοί προορισμοί για Off road διαδρομές για τους λάτρεις της περιπέτειας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η πόλη μας φιλοξενεί τουλάχιστον δύο από τους αγώνες πρωταθλήματος για εκτός δρόμου οχήματα κάθε χρόνο. Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχάσω να πω - μια και είναι και στην επικαιρότητα, ότι υπάρχει και ο σπάνιος βιότοπος της λίμνης Βιστωνίδας όπου οι ενδιαφερόμενοι επισκέπτες, περιπατητές, εξερευνητές, παρατηρητές της πανίδας κ.α. μπορούν να δουν και να παρατηρήσουν ένα πλήθος πουλιών που ζουν μόνιμα στην περιοχή ή μεταναστεύουν. Εδώ εξάλλου ζούνε και τα περιβόητα «Flamingos» σε μια από τις ελάχιστες παρουσίες τους στην Ευρώπη. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι εναλλακτικές δραστηριότητες είναι πάρα πολλές στην περιοχή μας και αξίζει οι κυνηγοί της περιπέτειας να την επισκεφτούν.
Αντιμετωπίζετε προβλήματα με γειτονικές ομάδες αγριογούρουνων; Ποιες είναι οι σχέσεις σας;
Σε γενικές γραμμές προβλήματα με άλλες ομάδες δεν υπάρχουν, θα λέγαμε ότι οι άγραφοι νόμοι τηρούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και ξέρετε, οι Άγραφοι Νόμοι έχουν βαθιές ρίζες μέσα στο χρόνο.Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι έλλειψη ενεργειών από τους τοπικούς κυνηγετικούς συλλόγους σε ότι αφορά την προσπάθεια αύξησης και διατήρησης του πληθυσμού των αγριογούρουνων της περιοχής. Δηλαδή ενώ γίνονται διάφορες δράσεις για άλλα θηράματα – και πολύ καλά πράττουν οι κυνηγετικοί σύλλογοι, δεν λαμβάνετε καμία απολύτως μέριμνα για τον αγριόχοιρο. Αυτό, σε συνδυασμό με την πολιτική των Βουλγάρων όπως σας προανέφερα, καταλαβαίνετε ότι έχει καταλυτικά αποτελέσματα στον αριθμό των ζώων που κάθε χρόνο μειώνονται επικίνδυνα .Τέλος ένα πρόβλημα που έκανε την εμφάνιση του τα δύο περίπου τελευταία χρόνια είναι αυτή η «κατάρα» της κλοπής των σκυλιών, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει μόνο εδώ. Ελπίζουμε με την προσπάθεια αφύπνισης όλων των φίλων κυνηγών να περιορίσουμε το φαινόμενο και γιατί όχι κάποια στιγμή να το εξαλείψουμε.
Τι όπλα χρησιμοποιείτε στο κυνήγι σας και γιατί;
Οι περισσότεροι από την παρέα μας χρησιμοποιούμε καραμπίνες cal 12 . Γιατί με τα χρόνια καταλήξαμε ότι είναι τα όπλα που μας ταιριάζουν. Τα σκυλιά σας τα αγοράζετε; Αν ναι, από γειτονικές χώρες; Τα φτιάχνετε μόνοι σας;
Τα σκυλιά μας τα αγοράζουμε από την γειτονική Βουλγαρία κατά κύριο λόγο αλλά και εκπαιδεύουμε δικά μας κουτάβια με θεαματικά αποτελέσματα.
Τι φυσίγγια χρησιμοποιείτε και γιατί;
Χρησιμοποιούμε συνήθως οκτάβολα, δεκάβολα, εξάβολα σπανιότερα και μονόβολα. Ο λόγος είναι ότι η κάρπωση είναι ευκολότερη με αυτά τα φυσίγγια στο δασικό περιβάλλον της περιοχής μας που είναι αρκετά πυκνό. Γιατί κυνηγάτε αγριογούρουνα; Τι σας προσφέρει το συγκεκριμένο κυνήγι; Μιλήστε μας για την ομάδα σας.
Επιλέξαμε το συγκεκριμένο κυνήγι διότι είναι το μόνο «πραγματικό κυνήγι», ζούμε την κάθε στιγμή όλοι μας από την πρωινή ιχνηλασία, την διαδικασία της κατάστρωσης σχεδιασμού ανάλογα με το που πιστεύουμε ότι βρίσκετε το θήραμα, την παγάνα μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Και γενικά το βουνό και η φύση γενικότερα είναι το μόνο μέρος που πραγματικά ξεφεύγουμε για λίγο όλοι από την καθημερινότητα μας.Η ομάδα μας αποτελείτε από φίλους που βρισκόμαστε καθημερινά σε όλη την διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο κατά την κυνηγετική περίοδο. Η σχέση μας έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και οι δεσμοί μας κατ’ επέκταση είναι πολύ ισχυροί.
Η ομάδα μας αποτελείται από τους: Βραχνίδη Γιάννη, Τσαραγκλή Γιάννη, Βελκόπουλο Κώστα, Εμμανουήλ Μένιο, Μαργαρίτη Μπάμπη, Βασιλακάκη Δημήτρη, Σφέτσα Δημήτρη, Αντωνιάδη Γιώργο, Αντωνιάδη Θωμά, Τσιφτσή Ανδρέα, Κατσόλα Νίκο, Βαλδραμίδη Σάκη και Μήτρογλου Σίμο.Η σύνθεση της ομάδας μας περιλαμβάνει τόσο εμπείρους κυνηγούς όσο και νέα παιδιά με πολύ ταλέντο. Αλήθεια είναι ότι λάθη γίνονται και κάποιες φορές χάνονται «εύκολα» θηράματα ωστόσο θα έλεγα ότι είμαστε ένα πολύ καλό σύνολο που μαθαίνουμε κάθε φορά από τα λάθη μας.
---------------------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Παρουσίαση ομάδας αγριόχοιρων από την Φωκίδα

Μας μίλησε ο Νίκος Λαλαγιάννης, εκπροσωπώντας την ομάδα του που κυνηγά αγριογούρουνα στην Δωρίδα του Ν. Φωκίδος

Κυνηγάτε μόνο στην Φωκίδα ή και σε άλλα σημεία της Ελλάδας;
Τόπος κυνηγιού για την ομάδα μας αποτελεί αποκλειστικά η Δωρίδα και πιο συγκεκριμένα η περιοχή του χωριού μου, το Τρίκορφο Δωρίδας Ν. Φωκίδος. Το χωριό βρίσκεται στα όρια μεταξύ των νομών Αιτωλοακαρνανία και Φωκίδος με πλησιέστερο αστικό κέντρο την πόλη της Ναυπάκτου. Το Τρίκορφο χτισμένο αμφιθεατρικά ανάμεσα σε τρεις κορυφές (όπου οφείλει και το όνομά του) με θέα στον Κορινθιακό κόλπο, έχει διατηρήσει στοιχεία παράδοσης των Ελληνικών ορεινών χωριών καθώς και ένα άρτιο φυσικό περιβάλλον. Αντιμετωπίζει βέβαια τα προβλήματα της ελληνικής υπαίθρου καθώς ο ενεργός πληθυσμός μειώνεται συστηματικά και το χωριό τείνει να οδηγηθεί σε παραθεριστικό θέρετρο με μόνιμους κατοίκους άτομα μεγάλης ηλικίας. Ως μόνιμος κάτοικος του χωριού επισημαίνω την έλλειψη δραστηριοτήτων τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Σε αυτό το σημείο το κυνήγι συμβάλλει θετικά ως πόλος έλξεις ατόμων κάθε ηλικίας. Το χωριό ενισχύεται οικονομικά από τις τακτικές συνευρέσεις των κυνηγών και αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα ψυχαγωγίας. Σε συνδυασμό με την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων το κυνήγι μπορεί να συμβάλλει στην αναβίωση του Τρικόρφου.

Τι σημασία έχει το Περιβάλλον για εσάς; Τι πιστεύετε, οι κυνηγετικές δραστηριότητες το προστατεύουν ή το επιβαρύνουν;
Ζωτική σημασία έχει το Περιβάλλον τόσο για εμάς τους κυνηγούς όσο και για όλους γενικότερα. Σήμερα ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τον κυρίαρχο ρόλο που παίζει το περιβάλλον στη ζωή του. Αδιαφορεί συχνά για την εξέλιξή του και πολλές φορές δεν εκτιμά τα αγαθά που μπορεί να του προσφέρει. Το κυνήγι είναι μια αφορμή να έρθει σε επαφή ο σύγχρονος άνθρωπος με τη φύση, να τη βιώσει εκ των έσω, κάτι το οποίο ανέκαθεν έκανε για λόγους επιβίωσης. Μάλιστα η συχνή παρουσία μας στο δάσος αποθαρρύνει και αποτρέπει κάποιον που θα επιχειρούσε την εκμετάλλευσή του, διασφαλίζοντας έτσι τη φυσική ομορφιά και το θηραματικό πλούτο της περιοχής μας. Τηρώντας τους κανονισμούς θήρευσης του αγριόχοιρου, εξασφαλίζεται η φυσική ισορροπία, επιτρέπεται η ομαλή αναπαραγωγή του και επιτυγχάνεται η διαιώνιση του είδους . Η εμπειρία μας δίδαξε πως με τη σωστή διαχείριση της και τη λογική κάρπωση των θηραμάτων, όπως για παράδειγμα την αποφυγή θήρευσης χοιρομητέρων, διασφαλίζεται διαχρονικά η ύπαρξη ικανού αριθμού αγριόχοιρων. Για την ομαλή διεξαγωγή του κυνηγιού απαραίτητη είναι επίσης η δυνατότητα διέλευσης μέσα στο δάσος, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με τη συντήρηση των παλιών μονοπατιών που αλλιώς θα χάνονταν, κάνοντας έτσι εφικτή και τη διάβαση των φυσιολατρών – επισκεπτών από τα μέρη αυτά..

Ποιες είναι οι σχέσεις σας με γειτονικές ομάδες; Έχετε προβλήματα μεταξύ σας;
Είναι πολύ καλές. Έχουμε οριοθετήσει τις περιοχές που κυνηγάμε και έχουμε βάλει κανόνες που τηρούνται από όλους. Όπως για παράδειγμα αν κατά τη δίωξη του θηράματος τα σκυλιά μας περάσουν σε περιοχές που κυνηγούν γειτονικές ομάδες θα μας ειδοποιήσουν και θα προσπαθήσουν να τα πιάσουν. Έτσι ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος να τα χάσουμε. Σε περίπτωση δε που το αγριογούρουνο κτυπηθεί θα αποδοθεί στην ομάδα της οποίας τα σκυλιά το κυνηγούν. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχουν διενέξεις, αποφεύγονται οι προστριβές και οι αντιπαραθέσεις και υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και φιλικών σχέσεων.

Συνήθως η ομάδα σας τι όπλα χρησιμοποιεί στην πλειοψηφία της;
Κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούμε καραμπίνες και δίκαννα.

Ποια πιστεύεται πως είναι τα ιδανικά φυσίγγια για το κυνήγι του αγριόχοιρου;
Αυτό κατά τη γνώμη μου εξαρτάται από το είδος, την πυκνότητα της βλάστησης και τη μορφολογία του εδάφους. Στη δική μας περιοχή η βλάστηση είναι πολύ πυκνή με αποτέλεσμα οι τουφεκιές μας να είναι γρήγορες και κοντινές. Για αυτό το λόγο τα φυσίγγια που χρησιμοποιούμε είναι από 8βολα έως 15βολα.

Μιλήστε μας για τα σκυλιά σας. Τα «φτιάχνετε» μόνοι σας; Τα αγοράζετε; Και αν ναι, από πού; Από χώρες της Βαλκανικής; Από αλλού;
Τα καλύτερα σκυλιά με τα οποία έχει κυνηγήσει η παρέα μας τα έχουμε φτιάξει εμείς. Κατά καιρούς έχουμε αγοράσει και σκυλιά από άλλες περιοχές της Ελλάδος αλλά και Βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία) χωρίς να έχουμε καλά αποτελέσματα. «Ακολουθεί ένα αφιέρωμα σε ένα από τα σκυλιά μας, τον Τάγκο, ο οποίος άφησε εποχή και έφυγε κτυπημένος στο κυνηγετικό πεδίο, αφήνοντάς μας πολλές ευχάριστες αναμνήσεις και κυνηγετικές συγκινήσεις».
Εφτά Δεκέμβρη ήτανε η μαύρη εκείνη μέρα
που για τον Τάγκο σήμανε η ώρα η τελευταία.
Με Κάπρο πολυμήχανο επάλεψε γενναία,
θανάσιμα τραυματισθείς, κατέληξε μοιραία.
Τα κοφτερά τα δόντια του αψήφησε ο έρμος
κι απάνω του εχύμηξε με πάθος και με σθένος.
Ηρωικά παλεύανε, δαγκώνοντας αγρίως,
μα ο Κάπρος τον ελάβωσε κτυπώντας τον δολίως.
Ο Λάλας και η παρέα του τον είχαν με καμάρι,
ποτέ του δεν τους πρόδωσε, ήτανε παλικάρι.
Γουρούνι δεν του ξέφευγε γιατί χε μύτη πρώτη,
στο άψε σβήσε τα ‘βρισκε, τα ‘παιρνε στο κατόπι.
Μα τώρα ο Τάγκος έφυγε για τόπους χλοερούς,
κι άλαλους άφησε άπαντας τους φίλους κυνηγούς.
Τι θλίψη, τι κατήφεια, τι πόνος, τι οδύνη,
του Τάγκου η μνήμη, άσβεστη, αιώνια θα μείνει.
(Δίκαννος 10/12/2008)

Τι σας προσφέρει το κυνήγι του αγριογούρουνου; Γιατί το επιλέξατε; Μιλήστε μας για την ομάδα σας
Το κυνήγι του αγριογούρουνου είναι είδος κυνηγιού που απαιτεί ομαδικότητα και συνεργασία. Είναι πρόκληση για κάθε κυνηγό μιας και είναι το μεγαλύτερο θηρεύσιμο είδος στη χώρα μας. Το κρέας του είναι νόστιμο και υγιεινό καθώς ο αγριόχοιρος, όπως και όλα τα «κυνήγια», είναι ζώα που μεγαλώνουν από μόνα τους στο φυσικό τους περιβάλλον ανέπαφα από τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν είναι όμως μόνο διατροφικοί οι λόγοι για τους οποίους το επιλέγουμε, αλλά οι μεγάλες συγκινήσεις που μας προσφέρει. Είναι ένας τρόπος να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να βρισκόμαστε κοντά στη φύση, είναι ένας τρόπος να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας ζώντας έντονες καταστάσεις. Δινόμαστε σε αυτό ολοκληρωτικά, εκείνες τις στιγμές όλες μας οι αισθήσεις είναι σε εγρήγορση και τελικά το κυνήγι για εμάς καταλήγει να αποτελεί πολύ περισσότερο ένα πάθος παρά ένα χόμπυ η σπορ. Παρ’ όλα αυτά δε μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι μας διατηρεί σε καλή σωματική κατάσταση, ότι είναι δηλαδή ένας είδος άθλησης και μάλιστα μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Το κυνήγι είναι ένας γενικότερος τρόπος ζωής και συμπεριφοράς και διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις συνήθειες και το χαρακτήρα μας. Μας δίδει επίσης την ευκαιρία να συναντιόμαστε και να αναπτύσσουμε φιλίες με ανθρώπους με τους οποίους δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να βρεθούμε υπό άλλες συνθήκες, τόσο συχνά. Η ομάδα μας είναι η παλαιότερη ομάδα που δημιουργήθηκε κατά την εμφάνιση του αγριογούρουνου στην ευρύτερη περιοχή μας από το 1970. Σ’ αυτήν εντάσσονται και οι νεότερες γενιές στις οποίες δίνεται το ερέθισμα να γνωρίσουν καλύτερα τη φύση και το χωριό.

Οι κυνηγοί που συμμετέχουν στην ομάδα είναι οι εξής:
Νίκος Λαλαγιάννης
Κώστας Λαλαγάννης
Γιάννης Λαλαγιάννης
Σωκράτης Παχνής
Κώστας Καραγεωργόπουλος
Γιάννης Φιλιππόπουλος
Κώστας Φιλιππόπουλος
Χρίστος Ανδεόπουλος
Κώστας Σωτηρόπουλος
Σπύρος Κακογάννης
Αλέξης Τσαούσης
Αποστόλης Κωτσικογάννης
Κώστας Παπασάββας

---------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Ο Παπάς του χωριού...

Να δείς παπά στο βουνό να κυκλοφορεί, σκέφτεσαι και λές: δουλειές θα ‘χει ο παππούλης στα χωράφια του, κάποιο αμπέλι ενδερχομένως και πάει να το δεί. Γιατί στα αστικά κέντρα, οι παπάδες πίνουνε το περίσσευμα της θείας κοινωνίας, στα χωριά όμως όλο και κάποιο αμπέλι θα καλλιεργούν για να συνοδεύσουν το λιτό γεύμα τους.
Αν βέβαια αντικρίσεις παπά ζωσμένο με τα φυσεκλίκια του και την καραμπίνα του, ώπα λές: «έπεσα σε αντάρτη». Αυτή τουλάχιστον είναι η πρώτη σκέψη του μυαλού. Γιατί η δεύτερη έρχεται αμέσως μετά: «τι να κυνηγά ο παπάς;» Ο δικός μας ο παπάς κυνηγά λαγούς (όχι με πετραχήλια). Και σαν καλός και έμπειρος κυνηγός που ‘ναι, έχει και το σκύλο του. Στο χωριό και χωρίς σκύλο, είναι σα να λέμε, στη πόλη με την πόρτα του σπιτιού ανοικτή. Κάποτε βέβαια συνέβαινε αυτό στις πόλεις, τότε δηλαδή που υπήρχαν μονοκατοικίες και γειτονιές, τότε που δεν υπήρχαν τηλέφωνα και δρόμοι ασφάλτινοι. Αλλά οι εποχές αυτές πέρασαν και έμειναν γλυκιά ανάμνηση για ένα κόσμο που χάθηκε στο μέλλον. Και το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το προγραμματίζουν (λέμε τώρα!).
Ο δικός μας παπάς λοιπόν, έχασε το σκύλο του. Κάποιοι κυνηγοί του τον πήραν μέσα από το κλουβί!!. Ντροπή; Η μέγιστη θα ‘λεγα για ένα κυνηγό να κλέβει σκύλο κυνηγού. Και δικαίως ο παπάς άρχισε και καταριόταν τους «ευλογημένους» και τα «καλά παιδιά» που του στέρησαν το σκύλο του. Και οι αφορισμοί παπά είναι άσχημη δουλειά, βαριά και ασήκωτη. Καμιά φορά όμως οι αφορισμοί βγαίνουνε και σε καλό. Όπως στην περίπτωση του Λασκαράτου που παρακάλεσε τον δεσπότη που τον είχε αφορίσει ο αθεόφοβος να μη λιώσει το σώμα του, να του αφορίσει και τα παπούτσια να μη λιώνουν! Την έβγαλε ο τυχερός Λασκαράτος με ένα ζευγάρι άλιωτα παπούτσια μέχρι τα βαθειά γεράματα!!.
Δεν ξέρω αν έπιασαν τόπο οι «ευλογίες και οι κατάρες» του δικού μας παπά. Γιατί, και με τους παπάδες σήμερα τι να πρωτοπιστέψεις…. Άκουσα όμως ότι στην περιοχή του παπά κάποιοι άφησαν φόλες. Σα να λέμε: «ενός κακού μύρια έπονται». Χάθηκε από κλοπή ένα σκυλί και θα χαθούνε κι άλλα ακόμα από εκδίκηση; Γιατί να πληρώνουν τα σκυλιά την απρέπεια τη δική μας;
Δεν γνωρίζω ποιος/οι έβαλαν τις φόλες, ο οργισμένος παπάς ή κάποιος άλλος. Το αποτέλεσμα όμως της εγκληματικής πράξης θύματα θα ‘χει αθώα σκυλιά.
Και μια και ο λόγος για παπάδες, δεν είναι λίγοι οι παπάδες κυνηγοί. «Παπά, θα ‘ρθεις για κυνήγι αύριο;». «Ναι ευλογημένε μου, θα ξεπετάξω γρήγορα τη θεία λειτουργία και θα ‘ρθω!». Ωραία πράγματα, ανθρώπινα. Τους παπάδες τους χάλασαν οι πόλεις και τα βαριά χρυσαφικά. Οι περισπούδαστοι λόγοι και ο φανατισμός. Τα μανικετόκουμπα και η σωτηρία του κόσμου!. Στα χωριά όμως ο παπάς είναι και αγρότης, και αμπελουργός, και κτηνοτρόφος, και ξυλοκόπος, και φαμελίτης, και πότης γερός όταν το καλεί η περίσταση. Και τα μανικετόκουμπα δεν τα ξέρει, τα χρυσαφικά που έχει και βλέπει είναι αυτά της εκκλησίας. Και τους πύρινους λόγους τους αφήνει για τους «μορφωμένους» δεσποτάδες.
Και ο «δικός» μας ο παπάς κάπως έτσι είναι. Ανθρώπινος, με τα καλά και τα κακά που κουβαλάμε όλοι μας. Και κάποιοι αλήτες του στέρησαν το σύντροφο στο κυνήγι, το σκύλο του. Και «κατεβάζει» ο παπάς όλα τα ευαγγέλια – που τα ξέρει και καλά.
Τον συνάντησα ένα βράδυ που πήγαινα στο χωριό. Στην άκρη του δρόμου και καθιστό - περιμένοντας μήπως και φανεί από το πουθενά ο σκύλος του. Η φιγούρα του - όπως έπεσαν τα φώτα επάνω του, έδωσε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στοιχεία απόκοσμα! Παπάς ή διάβολος ήταν στο πεζούλι;

---------------------------------------------------------------------------------

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τύπος - Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008