Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Το ζαρκάδι και άλλα τινά …

Αναρωτιέται «φανατικός» οικολόγος στο εξαιρετικό blog «η καλύβα ψηλά στο βουνό» του Πάνου Ζέρβα, τι θα κάνουμε εμείς οι κυνηγοί αν απαγορευθεί το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Πελοπόννησο. Αφορμή για το ερώτημα αυτό και άλλα ενδιαφέροντα που είχαν προηγηθεί, έδωσε η είδηση ότι προσπαθεί η κυνηγετική ομοσπονδία Ελλάδας να εντάξει και το ζαρκάδι στο κυνήγι λόγω υπερπληθυσμού του.

Προσωπικά, διαφωνώ με τις ενέργειες αυτές της ομοσπονδίας. Έχουν πολλά σοβαρότερα ζητήματα να λύσουν οι επικεφαλείς της από το αν πρέπει ή δεν πρέπει να ενταχθεί το ζαρκάδι στο κυνήγι μας.

Για τους οικολόγους όμως που κατέθεσαν τις απόψεις τους στο εξαιρετικό blog του Πάνου Ζέρβα – του «πελοποννήσιου καλαμαρά» της Θεσσαλονίκης που τις οικολογικές θέσεις του τις βρίσκω ενδιαφέρουσες και αξιοπρεπείς, εκείνο που δυστυχώς διαπίστωσα – και δυστυχώς έχει γίνει κανόνας πλέον, είναι οι «κραυγές» που βγάζουν οι φίλοι της οικολογίας. Ακολουθούν ίσως τις «προεκλογικές κραυγές» του ευρωβουλευτή μας σήμερα Τρεμόπουλου, που όμως δεν βοηθούν καθόλου στα προβλήματα που χρήζουν λύσεων και αφορούν τη φύση μας.

Στο ίδιο εξαιρετικό blog, εδόθησαν και ενδιαφέρονται οικονομικά στοιχεία για όλες σχεδόν τις Μ.Κ.Ο. που ασχολούνται συστηματικά με την οικολογία. Και φαίνεται καθαρά τελικά πως ο καβγάς δεν γίνεται για τη φύση αλλά για τα ευρωπαϊκά κονδύλια που διατίθενται γι’ αυτήν δίχως φειδώ. Φαίνεται όμως πως ο «αγώνας» της οικολογίας αρχίζει και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την «εκ των έσω» διαφοροποίηση της Μ.Κ.Ο. «Αρχιπέλαγος», που ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει χαρακτηριστικά πως «προτιμά να σπάσει τη σιωπή της και να γίνει το μαύρο πρόβατο της οικολογίας».

Το σοβαρότατο θέμα «περιβάλλον και φύση», είναι πολυσύνθετο και απαιτεί ειδικούς χειρισμούς από τους εμπλεκόμενους φορείς – που ανεξάρτητα από τις παγιωμένες μεταξύ τους αντιθέσεις, είτε ονομάζονται οικολογικές οργανώσεις είτε κυνηγετικές, ο σκοπός τελικά πρέπει να είναι ο ίδιος και ας περνά από διαφορετικούς άξονες. Για να καταφέρουν όμως να φτάσουν οι αντίθετοι πόλοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι ισότιμα – προς το συμφέρον και μόνο της μοναδικής μας φύσης, ας αρχίσουν από τα απλά, ας αφαιρέσουν «τις κραυγές και τους αλληλοσπαραγμούς».

Θέση στους Φορείς σαφέστατα έχει και το κόμμα των κυνηγών, αν επιθυμεί φυσικά να έχει συνέχεια σαν κόμμα. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι θέσεις του κόμματος – ανεξάρτητα από αυτές της Κ.Σ.Ε., πρέπει να είναι σαφείς. Ελπίζω, να μην αποδειχθεί φούσκα όλη η προεκλογική προσπάθεια του κόμματος – διότι πολλοί κυνηγοί πίστεψαν και κάποιοι κουράστηκαν και μόχθησαν στον αγώνα εκείνο. Έχει υποχρέωση το Κ.Ε.Κ. να γνωστοποιήσει τις θέσεις του σε όσα συμβαίνουν στο χώρο μας σήμερα και να αγωνισθεί για τις λύσεις των προβλημάτων προς το συμφέρον όλων μας.

Και για να απαντήσω και στο ερώτημα του φίλου οικολόγου όπως φαίνεται στην αρχή του άρθρου, ενημερωτικά και μόνο, θα πρέπει να γνωρίζει ότι το κυνήγι του κάπρου στη Πελοπόννησο είναι δημιούργημα των κυνηγών και συγκεκριμένα των κυνηγετικών συλλόγων Μεγαλόπολης και Καλαβρύτων που φρόντισαν και εμπλούτισαν την πανίδα της Πελοποννήσου με το ζώο αυτό. Αν κάποτε απαγορευθεί το κυνήγι του, εμείς οι κυνηγοί είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούσουμε στο νόμο. Και η εφαρμογή των νόμων – μη κρίνοντας αν αυτοί μας βολεύουν ή όχι, δίνει το αληθινό μέτρο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας μας. Και ελεύθερος πραγματικά άνθρωπος δεν είναι εκείνος που κραυγάζει ή βρίζει ή κατηγορεί ή χυδαιολογεί ή θέλει να εκτονωθεί μέσα από ένα οποιοδήποτε μέσο που του δίνεται σήμερα η δυνατότητα, πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που ακολουθεί το νόμο.

---------------------------------------------------------------------------

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό της Απογευματινής "Κυνήγι" στις 19 Αυγούστου 2009.