Τα αστέρια έτοιμα είναι να με πλακώσουν σαν τα κοιτώ από το μπαλκόνι του σπιτιού μου στις 5.30 το ξημέρωμα – την ώρα που γράφεται το σημείωμα τούτο. Ο ασέληνος χώρος, η βαθιά ησυχία, το δροσερό αεράκι που κατέβαινε από τα γύρω βουνά, μου ‘ βαλαν στη σκέψη φωτιά.
Δίπλα στον μοσχοβολημένο καφέ, άφησα το βιβλίο του Κόντογλου «Φημισμένοι άντρες και λησμονημένοι». Βάλθηκε ο Κόντογλου να βγάλει από τη λήθη εκείνους τους τυχοδιώκτες, τους τρελούς, τους κυνηγούς της περιπέτειας που έφεραν στον κόσμο τα πάνω κάτω και του άλλαξαν τη ρότα στην ιστορία.
«Πολλοί από τους ανθρώπους πούνε γραμμένοι εδώ μέσα, είναι κακούργοι και ληστές, αλλά, όπως γίνεται συχνά, να πηγαίνει το καλό μαζί με το κακό, έτσι κ’ η ζωή αυτουνών των ανθρώπων έχει κάτι τις το ασυνήθιστο και φχάριστο, που δεν πρέπει να το περιφρονά ο καλός άνθρωπος. Απ’ αυτές τις κακές ιστορίες μπορεί να έβγει πολύ όφελος για τον άνθρωπο, γιατί, βλέποντας ο αναγνώστης σε τι θηριωδία φτάνει ο άνθρωπος, αγαπά περισσότερο τα καλά έργα, και ποθεί τη χαρά και την ευτυχία, που τη χαρίζει μονάχα η αρετή».
Και ξετυλίγει ο Κόντογλου με το κουβάρι των λέξεων ιστορίες θεσπέσιες, λησμονημένες, και αναδεικνύει επίσης και έναν από τους μεγαλύτερους εξερευνητές και γεωγράφους του περασμένου αιώνα, τον Παναγιώτη Ποταγό, τον Έλληνα γιατρό εκ Βυτίνας, που όπως συνηθίζεται στη χώρα τούτη, οι αρμόδιες υπηρεσίες ποτέ δεν καταδέχτηκαν να ασχοληθούν με «ευτελή θέματα» (!). Το έργο του όμως τυπώθηκε σε χαρτί από την Γαλλική Γεωγραφική Εταιρεία, από τους «κουτόφραγκους» δηλαδή, και καμαρώνουμε σήμερα εμείς για τον μεγάλο και σπουδαίο συμπατριώτη μας.
Όλοι εκείνοι που προχώρησαν, που έσπρωξαν τον κόσμο αυτό ένα βήμα μπροστά, ήσαν όλοι τους κυνηγοί. Άλλοι της περιπέτειας, άλλοι της γνώσης, τυχοδιώκτες στο σύνολο τους - και περίεργοι για το τι υπήρχε πέρα από τη θάλασσα ή ψηλά στο ουράνιο στερέωμα, Κυνηγοί, και οι περισσότεροι κυνηγημένοι, ακριβώς όπως γίνονται τα πράγματα στη φύση.
Το ανθρώπινο DNA μπολιάστηκε από το αιώνιο κυνήγι για την επιβίωση, για την εξήγηση του κόσμου μας, για τον τελικό σκοπό που ακόμα δεν μάθαμε ποιος είναι. Λέει κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος: «στον άνθρωπο πρώτα αναπτύχθηκε η λογική και ύστερα το ένστικτο !». το κακό με δαύτον είναι ότι δηλώνει φιλόσοφος, μα το χειρότερο είναι πως βρίσκει ανθρώπους για να ακούσουν τις αμπελοφιλοσοφίες του, και να τις δεχτούν αγόγγυστα, αδιαμαρτύρητα.
Ξημερώνει όμως, αντικριστά μου έχω το βουνό και πίσω του βλέπω το λυκαυγές που έδιωξε με μιάς όλα τα άστρα που τόση ώρα μου κρατούσαν παρέα. Το βλέπω το φως αυτό να αναπτύσσεται και να κυκλώνει αργά ολάκερο το βουνό. Στο κέντρο του διακρίνω να σπάζουν τα χρώματα και να αχνοφαίνεται ένας πορτοκαλί ορίζοντας.
6.08 πμ. Δεν θέλω να καθίσω άλλο στο μπαλκόνι. Είναι η ώρα που οι οικογένειες των αγρίων αφήνουν τη βοσκή και το παιχνίδι και πάνε για τα γιατάκια τους. Αφού έκαναν όλη τη νύκτα τον τόπο άνω κάτω με το πέρασμά τους, πάνε να ξεκουραστούν σε απρόσιτα μέρη. Σε τόπους που να έχουν καλυμμένα τα νώτα τους, που να μπορούν να μυρίζουν καλά τον κάθε απρόσκλητο επισκέπτη, σε τόπους που οι δρόμοι διαφυγής να είναι ασφαλείς.
Το κυνήγι του αγριόχοιρου αργεί ακόμα. Όμως η συνήθεια δεν κόβεται, δεν μπορώ, σηκώνομαι να φύγω για τις ιχνηλασίες. Για το μικρό ή το μεγάλο πάτημα στο ξεραμένο χώμα, για την μυρωδιά που σκορπίζει στο χώρο από την παρουσία τους. Το ξέρω καλά μερικές φορές, το νιώθω, κάπου κοντά μου είναι και με παρακολουθούν από μέρη ασφαλή. Μα και αυτά το ξέρουν, το δύσκολο αχνάρι την εποχή αυτή θα με οδηγήσει κοντά τους. Με ευλάβεια σκύβω σε κάθε πατημασιά τους, πιάνω το χώμα και το μυρίζω, διακρίνω παραπέρα ένα σπασμένο κλαδί από το βάδισμά τους, Και προχωρώ, δίχως βιασύνες.
Αιώνιο παιχνίδι αυτό το κυνήγι ...
=====================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010
=====================================
Σημείωση: η φωτό άσχετη με το θέμα αλλά ποιός νοιάζεται !!
=====================================
Σημείωση: η φωτό άσχετη με το θέμα αλλά ποιός νοιάζεται !!
