Μία «μερίδα» κυνηγών, μας αποκαλεί «κακά παιδιά» επειδή πολλές φορές σταθήκαμε απέναντι στην ΚΣΕ αλλά και σε συνδικαλιστές του χώρου μας με διάθεση κριτική. Και επειδή βγάζουμε προς τα έξω όσα θα έπρεπε για την «μερίδα» αυτή να αποσιωπούμε.
Ο αντίπαλος μας για την «μερίδα» πρέπει είναι το ΥΠΕΚΑ και οι αντικυνηγετικές μη κυβερνητικές οργανώσεις και όχι τα εσωτερικά παραστρατήματα μας. Είναι και αυτή μία άποψη που τουλάχιστον εγώ την σέβομαι, δεν την υιοθετώ και δεν την λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου όμως.
Η δική μου η θέση στο συγκεκριμένο θέμα έχει ως εξής: «τον εχθρό μου – δηλαδή τις αντικυνηγετικές υστερίες απ’ όπου και αν προέρχονται, τον γνωρίζω καλά, δεν τον φοβάμαι και έχω τρόπους να τον αντιμετωπίσω. Εκείνο που πραγματικά με φοβίζει από την δική μας συσσωρευμένη εσωστρέφεια και απειλεί το κυνήγι, το κατονομάζω με δύο λέξεις – έλλειψη παιδείας. Από το έλλειμμα τούτο πηγάζουν ουσιαστικά τα δικά μας προβλήματα».
Ο ρόλος λοιπόν της ΚΣΕ και των άλλων οργανώσεων δεν είναι η περαίωση μόνο της ρυθμιστικής και άλλων διαδικαστικών ζητημάτων που με τον ένα ή άλλο τρόπο θα διεκπεραιωθούν. Δεν είναι μόνο η φύλαξη του δάσους από την θηροφυλακή – πρωτοποριακό όντως επίτευγμα η ίδρυσή της ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα – που φανερώνει παράλληλα όμως την απουσία του κράτους. Ο σημαντικότερος ρόλος της ΚΣΕ κ.α – που τον έχει ξεχάσει τελείως, και που δεν υπάρχει σε καμία ατζέντα της, πρέπει να είναι πρώτα και κύρια Παιδευτικός.
Προς την κατεύθυνση αυτή δεν κινήθηκε ποτέ η Κεντρική Ομοσπονδία μας - ώστε ο έλληνας κυνηγός να αποκτήσει μέσα από τη μάθηση αλλά και το βίωμα – την εμπειρία δηλαδή, τα εφόδια εκείνα που θα τον καταστήσουν αληθινό και μοναδικό πολύτιμο βοηθό στις ανάγκες της φύσης.
Φταίει εδώ κατά τη γνώμη μου, η κακή νοοτροπία του απαίδευτου έλληνα συνδικαλιστή – γιατί κάπως έτσι νιώθουν οι περισσότεροι που ασχολούνται και κρατούν θέσεις επίκαιρες – θεωρούν δηλαδή τους εαυτούς τους αλάθητους - αρνούμενοι όμως παράλληλα να παραδεχθούν ότι η εκλογή τους δεν είναι αντιπροσωπευτική εφόσον με τη βία ας μετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες ελάχιστοι κυνηγοί - της τάξης του 5%. Η ελληνική λανθάνουσα συνδικαλιστική νοοτροπία στη χώρα μας έχει ευτυχώς ημερομηνία λήξης – διότι αρκετά κράτησε στην ομηρία της χιλιάδες από εμάς.
Θα μπορούσε η ΚΣΕ να συμβάλει με πολλούς τρόπους στην απόκτηση της πολυπόθητης και απούσας παιδείας από τον κυνηγό ώστε πολλά προβλήματα που διαιωνίζονται, όχι μόνο να λυθούν αλλά και να εξαφανιστούν. Χρήματα έχει η ΚΣΕ που όμως «κάθονται διότι πρέπει το ταμείο να έχει πάντοτε αποθεματικό ισχυρό». Το χρήμα αυτό που περισσεύει ας το ρίξει σε σχολεία κυνηγετικής παιδείας, σε σεμινάρια, σε συνέδρια και ημερίδες, και σε ότι τέλος πάντων μπορεί να φέρει καρπούς προς την κατεύθυνση αυτή.
Το χρήμα κάθεται και περιμένει. Αναρωτιέμαι και λέω, αν αύριο έλθει το ΥΠΕΚΑ και μας επιβάλει ένα τέλος – βλέποντας τα ποσά που παραμένουν αναξιοποίητα, τι θα γίνει, δεν θα ζημιωθούμε; Ή η έκτακτη εισφορά που παρανόμως παρακρατεί από τον κυνηγό για την ανανέωση της κυνηγετικής άδειας - χρησιμοποιείται όπως πρέπει;
Πολλά πράγματα θα μπορούσε να έκανε η ΚΣΕ για το κυνήγι. Ακόμα και τώρα σε περίοδο οικονομικής δυσπραγίας για όλους μας, θα μπορούσε κάλλιστα να μείωνε 30% την τιμή της κυνηγετικής άδειας, προσφέροντας μία ανάσα στον κυνηγό ή ακόμα διότι με την εξοικονόμηση αυτών των χρημάτων ο έλληνας κυνηγός θα τόνωνε την κυνηγετική αγορά που και αυτή είναι πεσμένη και περνά δύσκολες ώρες.
Οι σχέσεις κυνηγού, εμπόρου, συνδικαλιστή, εκτροφέα σκύλων, κυνηγετικού τύπου κ.α. - είναι μία δυνατή αλυσίδα. Αν σπάσει ένας κρίκος της η αλυσίδα χάνει τη δύναμή της. Οι σχέσεις αυτές την περίοδο που διανύουμε δοκιμάζονται – αν λοιπόν η ΚΣΕ θέλει να έχει ρόλο – και μπορεί να είναι στο κέντρο του κύκλου, ας αφήσει την εσωστρέφεια, την παράδοξη πολιτική που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια και ας αντιμετωπίσει την πραγματικότητα – τα νέα δεδομένα, με φρέσκια νοοτροπία. Δεν μπορεί ο ρόλος της να αρχίζει και να τελειώνει με τις ρυθμιστικές, αδικεί εμάς τους κυνηγούς η πολιτική αυτή, αδικεί όμως και την ίδια.
==========================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010
