Έξω ο νοτιάς έχει κέφια. Από το πρωί στο κυνήγι ως και τώρα που βράδιασε για τα καλά και γράφω τις γραμμές αυτές, δεν λέει να σταματήσει. Μα και όταν σταματά αρχίζει η βροχή τα δικά της παιχνίδια. Μπήκαμε στο χινόπωρο (έτσι έλεγαν οι παλιοί το φθινόπωρο), στην ευλογημένη εποχή των βροχών και των χρωμάτων.
Η ομάδα κοιμήθηκε στο βουνό από το βράδυ της Παρασκευής. Συγκεντρώθηκε στο χέρσο χωράφι κατά τις 8 και άπλωσε με τέχνη τις «προμήθειες της» πάνω στο αυτοκίνητο. Είχα πει να φέρω από το σπίτι τον σοφρά μα δεν με άκουσαν (!). Την ψητή γουρουνοπούλα την έφεραν από το Λεβίδι οι Φλέσας και Πίπας που εξακολουθούν να κυνηγάνε τον «αυτιά» και τα καταφέρνουν καλά – ειδικότερα αν ο Πίπας έχει κέφια. Το κρασί και το ψητό σκορκοφίνι το έφερε ο Ξηροκαμπίτης, το ζυμωτό ψωμί ο Γιωργάκης, το ψητό κοτόπουλο ο Αλέξης – που σπουδάζει στη Γεωπονική Σχολή. Οι υπόλοιποι «φροντίσαμε» και τιμήσαμε δεόντως τα πλούσια και πεντανόστιμα ελέη.
Καρδαμωμένη η ομάδα από το «μυστικό δείπνο» έπεσε με τα μούτρα στις ιχνηλασίες όταν ξημέρωσε. Η βροχή των προηγούμενων ημερών στάθηκε καλός βοηθός για την περπατησιά του κάπρου. Οι έμπειροι της ομάδας δεν άργησαν να πάνε στο κατόπι του, τον πλησίαζαν με ακρίβεια νευροχειρούργου, τον μύριζαν και πάταγαν στον ντορό του. Το κυνήγι είναι εδώ (!).
Έφυγε από την ομάδα ο «χημικός» αφού δεν κατάφερε να ενσωματωθεί μαζί μας και επέστρεψε ο Δήμος – που ο έγγαμος βίος και οι υποχρεώσεις του, τον είχαν απομακρύνει από τις δραστηριότητες της ομάδας τον τελευταίο χρόνο. «Ειδικός» της παγάνας ο Δήμος, είναι ικανός να πιάσει τον κάπρο από τα αυτιά και να τον «μαλώσει» που δεν βγαίνει από το γιατάκι του, τόσο κοντά του θέλει να φτάνει.
Πολύτιμη όμως είναι και η παρουσία του Αντώνη – ενός ανθρώπου αθόρυβου και σεμνού που ποτέ μα ποτέ δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στην ομάδα. Πολύ καλός στο καρτέρι ο Αντώνης, σπάνια θα μιλήσει στον ασύρματο και η ψυχραιμία του είναι παροιμιώδης. Φιλότιμος, θα βοηθήσει όπου χρειαστεί με προθυμία, θα ιδρώσει, θα νοιαστεί στις δύσκολες στιγμές, θα κουβαλήσει τον κάπρο από τα πιο δυσπρόσιτα σημεία του πυκνού. Δέχεται μερικές φορές επικριτικά σχόλια άνευ λόγου και αιτίας από εκείνους που «πρώτα μιλάνε και μετά σκέφτονται» αλλά σωπαίνει και καλά κάνει – διότι η σιωπή είναι χάρισμα και ο Αντώνης είναι χαρισματικός άνθρωπος.
Υπάρχουν στην ομάδα και οι πολυλογάδες όπως η αφεντιά μου ας πούμε – που εν μέρει δικαιολογείται από την θέση της κόντρας το μπλά – μπλά, υπάρχουν και άλλοι. Όπως ο Τηλέμαχος «for example» που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Που θέλει να τα κάνει όλα και μετακινείται συνεχώς από το καρτέρι του ακολουθώντας τον κάπρο λες και αν τον χτυπήσει άλλος θα χαλάσει ο καιρός. Ηρέμησε Τηλέμαχε……
Ο αστυνόμος – το καλύτερο ντουφέκι της ομάδας, είναι από τους κυνηγούς που θέλει κάθε ομάδα στις τάξεις της, ουσιαστικός, θα μιλήσει όταν πρέπει και όταν συντρέχει σοβαρός λόγος. Δεν σπαταλιέται στα λόγια – αντίθετα από τον υπαρχηγό που ο λόγος του προκαλεί εκνευρισμούς στους υπόλοιπους μα σε μένα γέλια. Νευρικός ο υπαρχηγός, χάνει εύκολα την ψυχραιμία του και πέφτει σε λάθη κυρίως προσανατολισμού (!). Εμείς της παγάνας και της κόντρας που ξέρουμε τι γίνεται «μέσα στο πυκνό», γνωρίζουμε τις αδυναμίες του αλλά δεν τις μαρτυράμε (!).
Θα κλείσω τον σημερινό λόγο μου με τον Σπήλιο που έχει «στοιχειώσει να φυλά εκείνο το πουρνάρι» και παρ’ όλα αυτά δείχνει «αρχαία στωικότητα» στα παράξενα μας. Άριστος στο καρτέρι ο Σπήλιος, σιωπηλός και σοβαρός. Και παραγωγός άριστης ποιότητας ελαιόλαδου και κρασιού από τους ημιορεινούς αμπελώνες της περιοχής Ολυμπίας – Κρεστένων – τους καλύτερους αμπελώνες του κόσμου και ας λέγουν άλλα οι Γάλλοι παραγωγοί που είναι επαγγελματίες άριστοι στην προώθηση του προϊόντος τους και ας υστερεί το γαλλικό κρασί σε ποιότητα από το ελληνικό.
Συνεχίζεται …… με τον αρχηγό …
======================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
