Το δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες έχει διαμορφωθή κάπως έτσι: «δεν διεκδικούμε τίποτα και επιδιώκουμε τον μη πόλεμο». Γελοίο είναι το μότο αυτό και γελοίο ακούγεται, αλλά εμείς δεν είμαστε «ειδικοί» για να εμβαθύνουμε στα «ευφυή» δρώμενα της εξωτερικής μας πολιτικής.
Προφανώς το δόγμα αυτό σε μικρογραφία υιοθετεί και η δική μας ΚΣΕ και επιδιώκει με την «υψηλή» πολιτική της να διαχειριστεί και να λύσει τα προβλήματα του κυνηγίου που προκύπτουν από τον πόλεμο που έχουν υιοθετήσει άλλες ομάδες εναντίον μας που μπορεί να λέγονται και οικολογικές ή όπως αλλιώς. Γνωστό είναι επίσης το «φρούτο» του ακτιβισμού – τα παλικάρια εκείνα που δρουν τρομοκρατικά – έμμισθα όργανα μιας νέας πρακτικής και επιδιώκουν απελευθερώσεις παραγνωρίζοντας τα μελλούμενα από τις εγκληματικές πράξεις τους. Σαν συμπαραστάτες δε, βρίσκουν και μερικούς ανεκδιήγητους τύπους με ασαφή πολιτικό υπόβαθρο που αρθρογραφούν κατά περιόδους σε «σοβαρά έντυπα».
Ο Έλληνας κυνηγός βάλλεται πανταχόθεν και η επίσημη γραμμή όπως φαίνεται είναι μονάχα κάποιες σκόρπιες ανακοινώσεις σε κυνηγετικά έντυπα και τώρα τελευταία και στο διαδίκτυο. Η πράξη όμως απέδειξε μέχρι σήμερα ότι η πολιτική τούτη της ΚΣΕ δεν έχει αποδώσει και ο κυνηγός είναι ευάλωτος στις ορέξεις της παραπληροφόρησης και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης. Ευάλωτος και στους «λεοντόκαρδους» του ακτιβισμού.
Η ΚΣΕ δεν νομιμοποιείται από κανέναν να μας νουθετεί με αστείες ανακοινώσεις της - τι πρέπει και τι δεν πρέπει να ψηφίσουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Δεν είμαστε στρατιώτες της μα ούτε άβουλα όντα για να μας κατευθύνει στο κομματικό μαντρί του όποιου πολιτικού χρώματος. Δεν νομιμοποιείται να μας συμβουλεύει πως πρέπει να προτιμήσουμε εκείνους τους υποψηφίους που «αγαπούν» το κυνήγι και άλλα τέτοια «όμορφα» και κατά την γνώμη μου φαιδρά. Μάλλον ξεχνά η ΚΣΕ ότι είμαστε μέλη της και όχι τυφλά όργανά της.
Αντί λοιπόν να σπαταλά χρόνο σε ανακοινώσεις που ξεφεύγουν της δικαιοδοσίας της, ας ασχοληθεί – και είμαστε μαζί της – συμπαραστάτες της, με τον αήθη πόλεμο που δεχόμαστε από διάφορες θλιβερές οργανώσεις και από κέντρα που ζουν και αναπνέουν από τον δικό μας οβολό – από τον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη.
Στον πόλεμο απαντάμε με πόλεμο και δεν ακολουθούμε το «χριστιανικό δόγμα» που λέγει: «αν σε χτυπήσουν στο ένα μάγουλο εσύ γύρισε και το άλλο». Συγχωράτε με αν δεν είμαι ακριβής με τις λέξεις μα κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Η ΚΣΕ έχει επιλέξει τον παθητικό δρόμο – ενώ ξέρουμε πως η πρακτική αυτή είναι λανθασμένη.
Όταν ένα έντυπο γράφει ανακρίβειες, όταν ένας δημοσιογράφος αντί να δώσει στο αναγνωστικό κοινό την σωστή ενημέρωση που του επιβάλει και το λειτούργημά του – όταν εν τέλει η επίθεση που δεχόμαστε έχει συγκεκριμένες αφετηρίες, τότε πρέπει, έχει υποχρέωση η ΚΣΕ να αντιτάξει από πάνω της και από πάνω μας τα σκουπίδια, τους ρύπους που αφήνουν τέτοια λιβελογραφήματα.
Επιτέλους, ας επιλέξει τον πόλεμο, «τον πατέρα των πάντων» που έλεγε πριν» μερικά χρόνια» και ο μέγιστος Ηράκλειτος, και δεν θα χάσει. Τον πόλεμο τον κερδίζουν οι δυνατοί και όσοι έχουν μαζί τους και το δίκιο. Οι αριθμοί φέρνουν τη δύναμη – οικονομική και πολιτική. Και εμείς οι κυνηγοί, κάτω από την προοπτική αυτή, είμαστε δυνατοί. .
Η ΚΣΕ με το επιτελείο της, έχει κάθε υποχρέωση να απαντά με οποιοδήποτε τρόπο – δυναμικό όμως και αποτελεσματικό, αστραπιαία, σε όποια επίθεση δεχόμαστε, απ’ όπου και αν προέρχεται. Μας οφείλουν και δεν οφείλουμε σε κανένα. «Παίζουν» τα αρμόδια υπουργεία και μερικές πικραμένες οργανώσεις με τη δική μας τσέπη και αντί να έχουμε τον πρώτο λόγο, «φροντίζουμε» να έχουμε «καλές σχέσεις» με το πολιτικό κατεστημένο.
Μα αγαπητοί συνάδελφοι κυνηγοί, της ΚΣΕ και όλων των άλλων κυνηγετικών φορέων, δεν αντιλέγει κανείς στις καλές σχέσεις και στην διπλωματική οδό. Όταν όμως από μόνες τους οι πρακτικές αυτές δεν αποδίδουν, έχουμε υποχρέωση να κινηθούμε επιθετικά για να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας, που απορρέουν από τους Νόμους και τις επιταγές του Συντάγματος.
Αντί λοιπόν για συμβουλές «τι να ψηφίσουμε» προχωρήστε και ασχοληθείτε με τα αληθινά προβλήματα του κυνηγίου …
==========================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
