Τα επεισόδια που λαμβάνουν χώρα στους κυνηγότοπους από τους γουρουνάδες – η ανεξέλεγκτη επίσης θηραματική κάρπωση που παραβιάζει κάθε κανόνα, ή άγραφο Νόμο – και όλα τα «κακώς κείμενα» που χαρακτηρίζουν το κυνήγι του αγριογούρουνου, πρέπει επιτέλους να εξαφανιστούν, να εκλείψουν από τα κυνηγετικά δρώμενα.
Πως θα γίνει αυτό; Απλά και στέρεα, με την βούληση των κυνηγετικών οργανώσεων, των ομοσπονδιών και κυρίως με την σφραγίδα της ΚΣΕ. Με μελέτες, προτάσεις, σχέδια, βασιζόμενες στην εμπειρία αφενός και αφετέρου στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μας.
Αν θέλουμε να είμαστε κυνηγοί, θα ακολουθήσουμε τους κανόνες που διέπουν το κυνήγι ή θα καθίσουμε σπίτι μας. Ημίμετρα, ασαφείς Νόμοι, χαλαρές αποφάσεις, δεν έχουν θέση πλέον στην κοινωνία μας. Αλλάζει ο κόσμος, πάει μπροστά – αλλά με κανόνες, με σχέδιο, με όραμα – εμείς στα κυνηγοτόπια δεν μπορούμε να μένουμε στα ανάλγητα, στα σκοτεινά, στα κολλητηλήκια του κάθε κερατά. Πέρασαν οι καιροί του Νταβέλη και του κάθε παράφρονα που κουβαλά ένα όπλο στον ώμο του και νομίζει πως θα πηδήξει τον κόσμο.
Ειδικά για τον αγριόχοιρο που για χάρη του γίνονται «θαύματα και πράγματα» στο βουνό, ας θεσπιστούν όσο είναι ακόμα καιρός, νέοι κανονισμοί, νέες διατάξεις – που θα εξασφαλίζουν την νομιμότητα.
Σκέψεις:
α) Να δηλώνονται επώνυμα πριν την κυνηγετική έναρξη οι ομάδες των γουρουνάδων, ποιος είναι ο αρχηγός, ποια τα μέλη, ποιός ο ακριβής αριθμός της ομάδας, ποιος ο αριθμός συχνότητας της ασύρματης ενδοεπικοινωνίας. Κατά συνέπεια, οι συνεχείς έλεγχοι από την Θηροφυλακή που θα ελέγχει ηλεκτρονικά τα στοιχεία της κάθε ομάδας – θα μπορεί εύκολα να διαπιστώσει πόσοι και ποιοι κυνηγοί βρίσκονται στον κυνηγότοπο.
β) Να εφοδιάσει η υπεύθυνη ομοσπονδία την κάθε ομάδα με τον ανάλογο αριθμό ενός αναγνωριστικού σήματος - μίας κόκκινης κορδέλας, ή ενός δακτυλιδιού, που θα τοποθετούνται υποχρεωτικά στο κάθε θήραμα χώρια. Ο αριθμός των σημάτων που θα χορηγεί η ομοσπονδία θα αντιστοιχεί με απόλυτη ακρίβεια στις επιτρεπόμενες ημέρες κυνηγίου πολλαπλασιαζόμενος με τον αριθμό 3 ή 4 που αντιστοιχεί σε Πελοπόννησο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αν στον έλεγχο βρεθεί θήραμα δίχως το αναγνωριστικό σήμα, θα γίνονται διώξεις. Να δηλώνεται επίσης υποχρεωτικά στον πλησιέστερο κυνηγετικό σύλλογο ή σε κλιμάκιο της Θηροφυλακής, ο αριθμός κάρπωσης ανά κυνηγετική ημέρα. Στο τέλος κάθε περιόδου, να επιστρέφει (αν έχει) ο αρχηγός της ομάδας τα αναγνωριστικά σήματα στην υπεύθυνη αρχή.
γ) Να υποχρεωθεί η κάθε ομάδα να φορά (επιτέλους!) το πορτοκαλί γιλέκο και υποχρεωτικά να αναγράφεται στο πίσω μέρος του το όνομα του αρχηγού της ομάδας. Γουρουνοκυνηγός που δεν θα φέρει το πορτοκαλί γιλέκο της ομάδας να θεωρείται παράνομος.
δ) Ο αριθμός της ομάδας να αυξηθεί από 10 άτομα σε 15. Και αυτό γιατί σε σπάνιες περιπτώσεις ο αριθμός των 10 ατόμων ισχύει. Αλλά και γιατί, πάντοτε στις ομάδες ποτέ δεν θα συμπληρώνεται ο αριθμός των 15 ατόμων. Οι υποχρεώσεις του κάθε κυνηγού, οι αγροτικές εργασίες (μάζεμα ελιάς κ.α.) αναγκάζουν πολλές φορές κυνηγούς να μην παρευρίσκονται στα κυνηγοτόπια. Συνήθως οι περισσότερες ομάδες κυνηγούν με 12-13 άτομα, μα και σε πολλές περιπτώσεις με 7 και 8.
ε) Να εκδίδει στο τέλος της κάθε κυνηγετικής περιόδου η κατά περιφέρεια ομοσπονδία, απογραφικό δελτίο με τους αγριόχοιρους που θηρεύτηκαν, των αριθμό των ομάδων και των κυνηγών που έλαβαν μέρος στο κυνήγι, τους ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν, τις διωκόμενες πράξεις. Και κεντρικά στη συνέχεια η ΚΣΕ να εκδίδει πανελλαδικό δελτίο με λεπτομερή δημοσίευση των πεπραγμένων.
Οι παραπάνω σκέψεις, εύκολα υλοποιήσιμες, ας σταθούν η αφορμή για μία εκ βάθρων συζήτηση για το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα. Το κυνήγι αυτό πάσχει σε πολλούς τομείς, κυρίως ανθρωπογενείς. Ας δώσουμε εμείς τις λύσεις στα προβλήματα γιατί αν δεν το κάνουμε, θα τις δώσουν οι άλλοι – εκείνοι δηλαδή που αποφασίζουν έχοντας μπροστά τους ένα χάρτη – εκείνοι που αγνοούν τα στοιχειώδη περί θήρας.
Αν θέλουμε λοιπόν ελεύθερο και παραδοσιακό κυνήγι, ας θεσπίσουμε νέους διαφανείς κανόνες - και μέσα από αυτούς θα ξεχωρίσουν ποιοι είναι κυνηγοί και ποιοι είναι η «κλεφτουριά» του 21ου αιώνα στα βουνά και στα δάση μας, στην κληρονομιά μας, στην πατρώα γη μας.
=============================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
