«Δράκος» λοιπόν ο Τατούλης. Έστω και την υστάτη ώρα απέδειξε πως αυτός ο κόσμος μπορεί να πορευθεί μακριά από την κομματοκρατία που θέλει τους πολίτες πρόβατα.
Το «αριστερό» παρελθόν του βοήθησε την συντηρητική Πελοπόννησο να πετάξει από πάνω της οριστικά τον παλαιοκομματικό μανδύα απ’ όπου και αν προερχόταν. Επί της ουσίας, η νίκη του Τατούλη μας αφορά όλους διότι δείχνει τον δρόμο στο μέλλον.
Στηρίχθηκε στον αγώνα του απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες, από τους κυνηγούς, τους οικολόγους, τους αριστερούς, τους δεξιούς, τους σοσιαλιστές, και κατάφερε να αρνηθεί κομματικά καπελώματα – και το απέδειξε με την άρνηση της επιλογής Μπαρούτσα από πλευράς ΠΑΣΟΚ.
Κέρδισε έναν αγώνα δύσκολο. Δυσκολότερη όμως είναι η αυριανή ημέρα, όχι μόνο γι’ αυτόν μα για όλους μας. Ακόμα, για εμάς τους κυνηγούς που προσδοκούμε μία άλλη μεταχείριση. Φυσικά και για τους οικολόγους που και αυτοί περιμένουν το δικό τους μερτικό από την πίτα.
Όμως, κάνουμε λάθος όλοι μας αν σταθούμε στα κομμάτια της πίτας. Δεν υπάρχει πίτα, ούτε καλοί ή κακοί πολίτες. Υπάρχει μία Πελοπόννησος και μία Ελλάδα που ψάχνει απεγνωσμένα να βγεί από την ένδεια της - μέλη της εμείς που αποτελούμε τον κοινωνικό ιστό, την συνοχή ενός συνόλου που βάλλεται αδιακρίτως.
Σαν κυνηγός, δεν ζητάω από τον Τατούλη να δείξει συμπάθεια στα κυνηγετικά δρώμενα. Απαιτώ να εφαρμόσει με αυστηρότητα τους Νόμους που διέπουν το κυνήγι. Το ίδιο βέβαια να κάνει όταν έχει απέναντι του τους οικολόγους και όταν θελήσουν αυτοί να διαχειριστούν δημόσιο χρήμα στο όνομα της ομιχλώδους πράσινης ανάπτυξης και φεύ, στο όνομα της πολύπαθης κλιματικής αλλαγής.
Οι αρμοδιότητες της Περιφέρειας γιγαντώνονται σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό είναι καλό διότι απαγκιστρώνεται ο πολίτης από τον ασφυκτικό κυβερνητικό εναγκαλισμό. Και κυρίως γιατί τα προβλήματα και κατ’ επέκταση και οι λύσεις τους μεταφέρονται σε αυτούς που πραγματικά μπορούν να τα διαχειριστούν με αξιοπρέπεια, μακριά φυσικά από την στρατηγική των «αλάθητων» υπουργικών γραφείων που βασιζόταν μέχρι σήμερα σε καθαρούς μόνο τεχνοκράτες.
Συνήθως οι τεχνοκράτες είναι ρεαλιστές. Στην περίπτωση όμως της οικολογίας είναι αρπακτικά και αντλούν δύναμη και πόρους από την δική μας σιωπή και ανέχεια. Η Περιφέρεια λοιπόν, αυτά τα ζητήματα μπορεί να τα λύσει δια παντός. Από την άποψη αυτή κερδισμένος θα είναι ο Έλληνας πολίτης.
Ο «Καλλικράτης» έχει φίλους μα και ορκισμένους εχθρούς – αυτούς κυρίως που τον συγκρίνουν με τον «Καποδίστρια». Όμως, ο «Καποδίστριας» απέτυχε διότι δεν κατάφερε η ντόπια κοινωνία να ξεφύγει από τα γρανάζια του παλαιοκομματισμού – διότι ο Δήμαρχος στην πλειοψηφία του έδρασε σαν μικρός Κοινοτάρχης και όχι σαν Ευρωπαίος Δήμαρχος.
Ελπίζω και ελπίζουμε, η επόμενη ημέρα να είναι διαφορετική από το μίζερο παρελθόν. Και για το κυνήγι, και για την οικολογία, και για τον παράγοντα άνθρωπο - τον πολύπαθο άνθρωπο που διαρκώς υπομένει για ένα καλύτερο μέλλον. Τον εξαπατημένο άνθρωπο από τις χρόνιες πολιτικές πρακτικές που τον έχουν καθηλωμένο και φοβισμένο. Τον ήρωα άνθρωπο που αξίζει να κοιτά ψηλά τον ξάστερο ουρανό μα κοιτά με απελπισία στη γης.
Μπορεί ο Τατούλης να φέρει την ανατροπή στη ζωή μας; Ναι, μπορεί. Και αυτό θέλουμε. Βαρεθήκαμε τα παχιά ψεύτικα λόγια από αρχηγούς ανάξιους, κουραστήκαμε από την πολιτική αδιαντροπιά μερικών οικογενειών που έκαναν τον τόπο μας τσιφλίκι τους, νιώσαμε καλά στο πετσί μας την ληστρική επέλαση του σάπιου πολιτικού κατεστημένου.
Ναι, μπορεί ο Τατούλης να γίνει αληθινός ανατροπέας, επαναστάτης στην κοινωνία του καναπέ και της σάπιας τηλε – ενημέρωσης, και να δώσει τον ρυθμό στον χαλασμένο δρόμο μας. Μπορεί, αρκεί να κοιτάξει καθαρά προς τα εμπρός.
Μέχρι τότε, μέχρι την επόμενη ημέρα που θα είναι διαφορετική από την σημερινή, εγώ και η ομάδα μου τον καλούμε για ένα κυνήγι κάπρου στα ορεινά της Αρκαδίας. Κυνηγός και αυτός, ας δει από κοντά το κυνήγι του κάπρου. Τον καλούμε για ένα κυνήγι με την ομάδα μας αρκεί να εναρμονισθεί με τις συνήθειες της!. Και φυσικά μην ξεχάσει να φέρει μαζί του το πορτοκαλί γιλέκο! …
