Με νέα απόφαση της η Διεύθυνση Δασών, ανακάλεσε προηγούμενη απόφασή της που κήρυττε έκπτωτο το Δ.Σ. της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου. Γιάννης κερνάει λοιπόν και Γιάννης πίνει….
Η προηγούμενη απόφαση με ποια λογική κήρυξε έκπτωτη μία εκλεγείσα διοίκηση το 2010 για οικονομικές υποτίθεται παρανομίες του 2007, είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει την ψυχιατρική επιστήμη και όχι εμάς. Στο παράλογο όμως που έγινε κυρίαρχο στοιχείο στα κυνηγετικά δρώμενα από την πλευρά της Πολιτείας, η Ομοσπονδία Πελοποννήσου παρουσίασε λογικά επιχειρήματα.
Το κρυφτούλι της Πολιτείας φαίνεται έχει δρόμο ακόμα μπροστά του αφού το ταμείο της είναι άδειο και του κυνηγού γεμάτο. Και συνηθίζεται στον τόπο αυτό η καλή μας και σπάταλη Πολιτεία να αρμέγει τους νοικοκυραίους, τους οικονόμους κυνηγούς. Είναι αυτό που λένε: «μύρισα χρήμα και μπήκα».
Το έργο της Ο.Π είναι μεγάλο, πολύπλευρο. Και ενοχλεί μία κοιμισμένη και οικονομικά αδύνατη Πολιτεία να αντέξει το βάρος της ανεπάρκειας της. Αυτή βγάζει ανακοινώσεις και ο κυνηγός παράγει έργο- πότε στα Στροφάδια, πότε τις νυκτιές με την θηροφύλαξη, πότε με τις σπορές.
Την θέση της μητρός μας Κ.Σ.Ε. δεν είδα πουθενά και ησύχασα. Δεν μας έχει συνηθίσει η μάδερ μας σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Και γιατί να ενοχληθεί άλλωστε από την σιέστα της; Πρέπει να είναι φρέσκια, όμορφη, ξεκούραστη, έτοιμη, για τις εκλογές που έρχονται. Και μετά…. και μετά θα αρχίσουν οι πύρινοι λόγοι….
«Όταν στη ζωή κυλάνε τα πράγματα ήρεμα, όταν οι καιροί ησυχάζουν, η μπόρα είναι αναπόφευκτη και ξεσπά συνήθως όταν σκέφτεσαι: «έστρωσε ο καιρός». Όμως να, αρχίζουν τα αστροπελέκια να σχίζουν τον ουρανό και να ταράζουν το κάλμα της θάλασσας. Και τότε τον λόγο τον έχει ο καπετάνιος που θα πάρει στα έμπειρα χέρια του το τιμόνι (ας είναι και λαγουδέρα) και θα οδηγήσει το σκάφος σε ασφαλή μέρη».
Κάπως έτσι περιγράφουν σε γενικές γραμμές οι σπουδαίοι άνθρωποι τις εκφάνσεις της ζωής μας. Και αληθές είναι ότι η εμπειρία, η γνώση, οι κατάλληλοι χειρισμοί, σώζουν από καταιγίδες και από άλλα ακραία φαινόμενα- όπως ακραία μπορούμε να ονομάσουμε την αντικυνηγετική συμπεριφορά που δεν πηγάζει μόνο από οικονομικά ελεγχόμενους οικολογικούς ακτιβισμούς, μα πολλές φορές και από την αδυναμία της Πολιτείας να ελέγξει τα πράγματα.
Η Ο.Π. καλά κινείται- το ίδιο επίσης και οι υπόλοιπες ομοσπονδίες. Απουσιάζει δυστυχώς και πάλι ο κεντρικός σχεδιασμός που θα χαράξει τη αμυντική- επιθετική πολιτική και εύκολα και γρήγορα θα αντιμετωπίζει τις πάσης φύσεως ενέργειες που στρέφονται κατά του κυνηγίου. Τα απλά όμως γίνονται περίπλοκα από την κεντρική διοίκηση και είναι απορίας άξιο πως σκέφτεται και πως λειτουργεί.
Η Πολιτεία, στελεχωμένη από απλούς διεκπεραιωτές, δεν μπορεί να αντιληφθεί από ένα γραφείο τα προβλήματα της φύσης και ειδικότερα του κυνηγίου- εφόσον οι υπάλληλοί της έχουν την νοοτροπία του δημόσιου υπάλληλου και όχι του δημόσιου λειτουργού. Και αντί να προσπαθήσει να «εκμεταλλευτεί» τον κυνηγό και να της προσφέρει αυτός την ενέργειά του και την γνώση του, του κηρύσσει τον πόλεμο με διάφορα τεχνάσματα που εφευρίσκει κάθε φορά.
Η κατάντια του αρμόδιου υπουργείου για το κυνήγι είναι ενδεικτική της πάσχουσας νοοτροπίας που επικρατεί σήμερα. Οι αλλαγές όμως δεν έρχονται με ευχολόγια αλλά με σκληρή δουλειά. Και το αρμόδιο υπουργείο μας έχει δώσει δείγματα των προθέσεων του- βασιζόμενων κατά κύριο λόγο σε επιθυμίες εξωθεσμικών παραγόντων ή φορέων που ζουν παρασιτικά –και που δυστυχώς τείνουν να γίνουν κανόνας.
Τους κανόνες του παιχνιδιού μπορούμε να τους αλλάξουμε προς όφελος του κυνηγού και της φύσης. Με πραγματικό σχέδιο και όραμα αφού καταφέρουμε πρώτα να απεγκλωβιστούμε από πάσχουσες και ξεπερασμένες νοοτροπίες. Το οξύμωρο εδώ είναι ότι ενώ ο κυνηγός απαιτεί ξεκάθαρες σχέσεις με όλους, η κεντρική μας διοίκηση κινείται μέσα στα πλαίσια του δημόσιου υπάλληλου. Ίσως συνήθισε στην ιδέα ότι εφ’ όρου ζωής θα διοικεί η ίδια κυνηγοπαρέα- οπότε λογικό είναι να αποκτήσει και την νοοτροπία του μόνιμου υπάλληλου.
Η Ο.Π τάραξε την νιρβάνα πολλών πιστεύω με τις δράσεις της, τον αγώνα της, και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εχθρούς του κυνηγίου. Στα ίδια πλαίσια κινούνται και οι υπόλοιπες ομοσπονδίες μας. Παράγουν έργο και το υπερασπίζονται. Η κεντρική μας ομοσπονδία για άλλη μια φορά βρίσκεται πίσω από τα γεγονότα, τα ακολουθεί αντί να τα διαμορφώνει
========================
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011.
