Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Οι κυνηγοί της θάλασσας ...

Στα ανατολικά της Ραφήνας, πέρα από το ρέμα και πριν από τις «Μαρίκες», εκεί που κυκλοφορεί αδέσποτο το επανιέλ «ο Γιάννης», περιμένοντας το αφεντικό του που δεν ζει πλέον, ο χρόνος κυλά αργά.

Δεν υπάρχει βιάση όταν ο Μπάμπης σερβίρει στο ταβερνείο της γωνίας πίτες ψημένες στα κάρβουνα και γαύρο αλά κρέμ. Δεν ακολουθεί την συνταγή της κυρά Μάρθας που τον γαύρο τον παστώνει. Τέλος πάντων, ο κάθε σεφ έχει τον δικό του θεό.

Εκεί στου Μπάμπη το στέκι, ο κυρ Λευτέρης και ο κυρ Πέτρος, είναι καπεταναίοι παλαιάς κοπής. Μαζεύονται αργά τα απογεύματα και μιλάνε για την θάλασσα. Ο καπετάν Πέτρος, υποπλοίαρχος του Ωνάση έχει πολλά να διηγηθεί από την εμπειρία μαζί του. Αλλά και νεότερες ιστορίες από το καπετανιλίκι στην συνέχεια στα βαπόρια άλλων μεγάλων καραβοκύρηδων. Ιστορίες όμορφες, αλλά που να διακρίνεις το παραμύθι και που την αλήθεια αφού γνωστό είναι ότι οι θαλασσινοί είναι μεγάλοι μυθοπλάστες!

Την παρέα συμπληρώνει ο Γιάννης, αν και νεώτερος, είναι παλιός γκουρού του web, έχει κάνει πολλά, κουβαλά αμαρτίες διαδικτυακές. Αν τον ρωτήσεις: από πού είσαι, πούθε κρατά η σκούφια σου; θα σου απαντήσει: από την Νάξο μάλλον, αλλά και από την Αθήνα; - Δεν βγάζεις άκρη δηλαδή σε ένα απλό ερώτημα. Τέλος πάντων, η παρέα θα ήταν πλήρης αν συμμετείχε στα δρώμενά της και ο ναυπηγός που ψήνει τα παϊδάκια και τα αμελέτητα με γάντια βιομηχανικά! Αλλά τον βλογιοκομμένο ναυπηγό, τον τρώνε τα καρνάγια του κόσμου που τα επισκέπτεται συχνά και δίνει τις θανατηφόρες εντολές του.

Πως έμπλεξα εγώ, ένας βουνίσιος, με την αλμύρα την θαλασσινή ανατολικά της Ραφήνας, δεν θα το πω. Αλλά η απλότητα των καπεταναίων, που τόσα έχουν δει και έχουν ζήσει στους μεγάλους ωκεανούς, εξιτάρει πολλές φορές την φαντασία, και λες: να μάθω κι αυτό, και το άλλο, και το τρίτο. Και κάθε φορά βέβαια, αναρωτιέσαι: βρε μπας και είναι παραμύθι τούτο; Αλλά τι σε νοιάζει ότι κι αν είναι; Περνάς καλά;

Την άλλη εβδομάδα, εκεί στο ταβερνείο, θα κάνουμε μαθήματα ιστιοπλοΐας. Στο τραπέζι θα ρέει το σαββατιανό κρασί ελαφρώς παγωμένο από τα ψυγεία του Μπάμπη, και ο προτζέκτορας από διπλανό τραπέζι θα δείχνει στον τοίχο δίπλα από την κληματαριά τα μαθήματα. Απαραίτητη η θεωρία πριν από την πράξη. «Θα χρειαστούμε πολλά μαθήματα;» ρώτησα με αφέλεια τους καπετάνιους, φοβούμενος μήπως αντί για μαθήματα κάνουμε τεχνικές αλκοτέστ! «Τι πολλά;» απάντησε ο καπετάν Λευτέρης, «ένα – δυό μόνο και μετά πάμε απέναντι στους Πεταλιούς με το ιστιοπλοϊκό!».

 Το επανιέλ «ο Γιάννης» κινείται νευρικά στο απέναντι πεζοδρόμιο όταν το καλούμε να έλθει κοντά μας για λίγο μεζέ. Αλλά δεν έρχεται, φυλάει γερά το άδειο σπίτι του παλιού αφεντικού του. Μας κοιτάζει βέβαια καλά, μας ξέρει άλλωστε. Άκουσε και για τα μαθήματα που θα αρχίσουμε από βδομάδα και απόρησε με τα ανθρώπινα!

Στα ανατολικά της Ραφήνας, μισό ναυτικό μίλι από το λιμάνι, τα πράγματα εξελίσσονται με πρόγραμμα πλέον. Οινοποσία, πίτες δια χειρός Μπάμπη, μαθήματα ιστιοπλοϊκά. Τα καφέ της πόλης, τα μεζεδοπωλεία και τα ψαράδικα τα λιμανίσια, είναι για τους αμύητους, τους πρωτάρηδες. Άσε που ένας ψαρέμπορας ανέβασε τις τιμές στο μαγαζί του διότι πάει κάθε τόσο “Εκείνος” με την παρέα του. Εμείς, οι λαϊκοί, προτιμάμε το service του Μπάμπη που δεν χρεώνει κουβέρ.

Πολλά και διαφορετικά τελικά τα κυνήγια. Για κάθε γούστο και κάθε βαλάντιο. Ειδικότερα όμως, στην γωνία του επανιέλ και του Μπάμπη, στον κάθετο οδικό άξονα που οδηγεί στην Αρτέμιδα, οι καπετάνιοι ανοίγουν πανιά και πηγαίνουμε σε θάλασσες άγνωστες και μεγάλες …

======================

Δημοσιεύθηκε στο “Κυνήγι” του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014.