Ανακοίνωση των Θεόδωρου κ Γιάννας Αγγελοπούλου

Νέα δεδομένα για τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον «City 99.5» μετά την ανακοίνωση των Θεοδώρου και Γιάννας Αγγελοπούλου:

«Χωρίς υστερόβουλες σκέψεις και κρυφά σχέδια, πριν από μία εβδομάδα, γνωστοποιήσαμε με καθαρότητα και απόλυτη ειλικρίνεια, την πραγματική μας επιδίωξη: να αποχωρήσουμε οριστικά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.Πιστεύοντας πάντοτε βαθιά ότι ένα μέσο ενημέρωσης δεν μπορεί να είναι βαρύτατα ζημιογόνο για μακρύ χρονικό διάστημα, χωρίς αυτό να γεννά ερωτήματα και να οδηγεί σε παρανοήσεις, η θέση σε λύση και εκκαθάριση των εταιριών του Ελεύθερου Τύπου και του ραδιοσταθμού City ήταν μια οδυνηρή αλλά αναγκαστική απόφαση. Οδυνηρή και για τους εργαζομένους, αλλά και για εμάς.

Σήμερα πολλοί αρνούνται να δουν τα εγγενή προβλήματα του Τύπου στην Ελλάδα. Ό,τι δεν γίνεται κατανοητό όμως σήμερα, είναι βέβαιο ότι θα γίνει αύριο. Εμείς εξηγήσαμε με απόλυτη ειλικρίνεια τη θέση μας, ανταποκρινόμενοι ταυτόχρονα στις υποχρεώσεις μας και μάλιστα πέρα από όσα προβλέπει ο νόμος.

Δεν προσήλθαμε στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με οικονομικούς στόχους. Ούτε αγνοούσαμε το κόστος. Ούτε άλλους σχεδιασμούς θέλαμε να υπηρετήσουμε, όπως διάφοροι ανυπόστατα προβάλλουν. Με το χρόνο, τόσο οι υπερβολικές ζημίες όσο και το μοντέλο ενημέρωσης που επικράτησε -μακριά από τα δικά μας κριτήρια για ένα ανεξάρτητο και απαλλαγμένο από ιδεολογικά δεσμά και στενή κομματική προσήλωση μέσο ενημέρωσης- μας οδήγησαν στις οριστικές μας επιλογές.

Τις τελευταίες ημέρες ακούστηκαν και ακούγονται σενάρια και υποθέσεις ότι δήθεν η απόφασή μας είναι αποτέλεσμα μυστικών συμφωνιών για πώληση του Ελεύθερου Τύπου και του City, απαλλαγμένων από υποχρεώσεις με σκοπό το οικονομικό όφελος.

Μεγάλη πλάνη. Ούτε κρυφά σχέδια υπήρξαν ποτέ, ούτε υπάρχουν. Ούτε κρυφά σχέδια για πώληση υπάρχουν, ούτε κρυφοί αγοραστές έχουν βρεθεί όπως πολλοί ισχυρίζονται.

Με αυτά ως δεδομένα πρόθεσή μας είναι:-- Η άδεια του ραδιοσταθμού «City 99,5» να κατατεθεί στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.-- Οι τίτλοι «Ελεύθερος Τύπος» και «Τύπος της Κυριακής» να προσφερθούν στο Ίδρυμα «Λίλιαν Βουδούρη».

Εάν τυχόν γίνει προσφορά στον εκκαθαριστή σε σχέση με τον ραδιοσταθμό ή τους τίτλους, το οποιοδήποτε έσοδο θα είναι προς όφελος όλων των εργαζομένων.

Η πρόθεσή μας δεν συνδέεται με κανένα απολύτως αντάλλαγμα.

Αυτή είναι η καθαρή και ειλικρινής θέση μας.

Γνωρίζουμε ότι στην εποχή της καχυποψίας που ζούμε η ειλικρίνεια των προθέσεων δύσκολα γίνεται αποδεκτή. Η πραγματικότητα όμως δίνει με το χρόνο τη δική της τελική απάντηση. Όπως δίνει απάντηση και στην κακόβουλη κριτική, στα σενάρια και στις χωρίς ευπρέπεια και όριο συκοφαντίες και προσωπικές υποθέσεις»

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το κυνήγι μετά τις εκλογές

Τώρα που κατακάθισε ο θόρυβος των ευρωεκλογών, καλό είναι εμείς οι κυνηγοί να μιλήσουμε και πάλι για την αγαπημένη μας ασχολία και οι πολιτικοί αναλυτές!! ας ασχοληθούν με τα του χώρου τους. Καλώς πράξαμε όσοι ασχοληθήκαμε και όσοι ψηφίσαμε το ΚΕΚ. Καλώς όμως έπραξαν και όσοι κυνηγοί συνειδητά στάθηκαν μακριά. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε και οι επιλογές μας βαραίνουν εμάς και κανέναν άλλον. Η πίκρα από ορισμένους ίσως είναι μεγαλύτερη επειδή ασχολήθηκαν περισσότερο από άλλους. Και λοιπόν; Το εκλέγειν εξάλλου είναι δικαίωμα και κανείς δεν δικαιούται να κατηγορεί κανένα για τις πολιτικές του επιλογές.

Για τους μόνους που μπορούμε να μιλήσουμε ότι δεν στήριξαν το ΚΕΚ, αυτοί είναι όσοι έχουν καίριες θέσεις σε ομοσπονδίες, συλλόγους κτλ. Αυτοί όφειλαν να αγωνισθούν, να βγούν μπροστά, παρακάμπτοντας το κομματικό τους παρελθόν και παρόν και τα προσωπικά τους «εγώ». Και οι δηλώσεις της τελευταίας στιγμής ορισμένων προέδρων κτλ. έδειξε ότι αγγαρεία έκαναν για το θεαθήναι μόνο. Ουσιαστικά, ήσαν μακριά!. Αλλά και για τους εμπόρους μπορούμε να μιλήσουμε - που ζουν από το κυνήγι, και ο ετήσιος τζίρος τους από την τσέπη των κυνηγών μεταφράζεται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Ούτε αυτοί στήριξαν ενώ κάλλιστα πρώτοι όφειλαν να σταθούν χορηγοί. Δεν υπήρχε η διάθεση λοιπόν πλην ελαχίστων.

Αν με ρωτήσει κάποιος, θα του έλεγα ότι ούτε εμένα ο Μαρκόπουλος μου είναι συμπαθής. Και ούτε με γνωρίζει αλλά ούτε τον ξέρω προσωπικά. Όμως το προσωπικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου δεν παίζει κανένα ρόλο στην πολιτική μου απόφαση να στηρίξω – έστω και μέσα από τις διαφωνίες μου το ΚΕΚ. Αυτό δηλαδή που δεν έκαναν οι πλείστοι πρόεδροι ομοσπονδιών - που όφειλαν να κάνουν.

Ίσως στα υψηλά κλιμάκια ο ανταγωνισμός να είναι μεγάλος και να μας διαφεύγουν πράγματα του παρασκηνίου που διαμόρφωσαν και την στάση πολλών στελεχών. Δεν μας ενδιαφέρει όμως το παρασκήνιο αλλά η ουσία. Και ποια είναι; Μα ότι αν υπήρχε σύμπνοια το 3% ήταν εύκολος στόχος.

Πραγματικά, πιστεύω πως χάθηκε μοναδική ευκαιρία να έχουμε «δικό μας» άνθρωπο στην ευρωβουλή για να παλέψει για όσα μύρια μας κατηγορούν οι κακόβουλοι άλλων πολιτικών ομάδων και σχηματισμών. Για να αντικρούσει τις ασχήμιες που προβάλλονται από παντού και να δώσει προς τα έξω τον ορισμό του αληθινού κυνηγού.

Αληθινός κυνηγός όμως δεν είναι μόνο αυτός που ψήφισε ΚΕΚ, όπως αφήνεται να εννοηθεί από ορισμένους κύκλους. Αληθινός κυνηγός είναι αυτός που σέβεται τη φύση και ακολουθεί κατά γράμμα τον νόμο – και φυσικά ελεύθερα αποφασίζει ποιο κόμμα θα ψηφίσει. Και εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στην κοινωνία την κυνηγετική, δεν είναι όλα ρόδινα και άγια. Αν λοιπόν κάποιοι αρέσκονται να «ντουφεκάνε» και να λένε μεγάλα λόγια για καλή ή κακή πορεία του ΚΕΚ στις εκλογές, και να ρίχνουν ευθύνες αβίαστα - επειδή κυριαρχούν σε αυτούς τα συναισθήματα και όχι η λογική, ας ηρεμήσουν, διότι η αλήθεια έχει πολλές όψεις.

Και θα σταθώ εδώ κριτικά, λέγοντας ότι η ανακοίνωση του Κώστα Μαρκόπουλου για το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν επιεικώς «ερασιτεχνική» Οι άνθρωποι του ΚΕΚ θα μπορούσαν να δημοσίευαν δήλωση περισσότερο ρεαλιστική. Και ίσως, για να προχωρήσει το ΚΕΚ στο μέλλον, δεν πρέπει να παραμείνει στα στενά όρια της κυνηγετικής οικογένειας, αλλά να αποκτήσει εξωστρέφεια και να μιλήσει με τον Έλληνα πολίτη. Και η αρχή μπορεί να γίνει μόνο με ένα συνέδριο. Και προς το σκοπό αυτό οι ομοσπονδίες που τις ψηφίζουμε και εκλέγουμε σε αυτές ανθρώπους ικανούς (υποτίθεται!), έχουν λόγο σοβαρό. Διάθεση δεν γνωρίζω αν έχουν μη και χαλάσουν τη νιρβάνα τους!

Θα δημοσιευόταν στο επόμενο «Τύπος Κυνήγι του Ελεύθερο Τύπου» την 1η Ιουλίου 2009. Δεν πρόλαβε…

Το λινκ των φίλων του «Τύπος Κυνήγι» στο facebook

Ελεύθερος Τύπος - έκλεισε μία ιστορική εφημερίδα

Aγαπητοί φίλοι

Σήμερα 22/ 6/ 2009, εντελώς απρόσμενα και αιφνιδιαστικά, ανακοινώθηκε η διακοπή της κυκλοφορίας της ιστορικής εφημερίδα μας, Ελεύθερος Τύπος. Αισθανόμαστε όλοι τουλάχιστον συντετριμμένοι για αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις, που αφορούν όλους μας, συνεπώς και τους αναγνώστες του ΕΤ Κυνήγι. Νιώθουμε την ανάγκη να απευθυνθούμε σε όλους εσάς, αναγνώστες, επιχειρηματίες, διαδικτυακές ιστοσελίδες, τα άλλα έντυπα του χώρου και τις κυνηγετικές οργανώσεις για τη στήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια προς τις κοινές προσπάθειες και στόχους. Για όλους εμάς, η δική σας –καθ’ οποιονδήποτε τρόπο βοήθεια - αποτέλεσε μέχρι σήμερα το οξυγόνο για την δημοσιογραφική μάχη προάσπισης του κυνηγιού και της κυνηγετικής μας αξιοπρέπειας. Ένα θερμό ευχαριστώ είναι το λιγότερο που μπορούμε – τούτες τις δύσκολες στιγμές - να σας απευθύνουμε με σεβασμό, ιδιαίτερη εκτίμηση και συναδελφική αλληλεγγύη.

Ελπίζουμε ότι εσείς θα συνεχίσετε να εργάζεστε για τα ιδανικά εκείνα που μας οπλίζουν με θάρρος τούτες τις σκληρές εποχές, ώστε να μαχόμαστε για πατροπαράδοτες αξίες όπως είναι το κυνήγι.

Ίσως κάποτε ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας ίσως και όχι…

Ένα ωστόσο είναι βέβαιο.
Ότι καθένας από εμάς αποτελεί μια ξεχωριστή αξία στην κοινωνία μας - την κυνηγετική αλλά και την ευρύτερη - και ως εκ τούτου υπό αυτήν την έννοια πρέπει να συνεχίσει να μάχεται συμπληρώνοντας τα κενά εκείνων που φεύγουν…


Με κάθε εκτίμηση

Απόστολος Αντωνάκης &
Συντακτική ομάδα του ΕΤ- Κυνήγι
-------------------------------------------------------------------------------
Εδώ το blog των δημοσιογράφων του Ελεύθερου Τύπου.

Η φωτό είναι από το ένθετο "Τύπος - Κυνήγι" της Τετάρτης 24 Ιουνίου 2009 που δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει ...

Κυνηγοί & Αγρότες

Μερικοί άνθρωποι είναι χαρισματικοί. Και επέλεξαν στη ζωή τους το δρόμο του αγρότη ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να έκαναν εντελώς διαφορετικές δουλειές και να ζούσαν στις πόλεις και να «απολάμβαναν» όλα εκείνα που «πνίγουν» την σημερινή μας κοινωνία.

Δεν είναι εύκολη η δουλειά αυτή. Και για του λόγου το αληθές, ρωτήστε ένα φίλο σας ή συγγενή σας που παλεύει να φέρει στα μέτρα του τη ζωή, ερχόμενος σε επαφή με τη γη. Η γη είναι η μάνα μας, η μήτρα που μας γέννησε και που μας φροντίζει παρέχοντάς μας όλα όσα έχουμε ανάγκη για την επιβίωση. Και όλοι μας γνωρίζουμε καλά πόσο δύσκολη έχει γίνει η επιβίωση. Για τον αγρότη δε, ακόμα πιο δύσκολη.

Αυτός δεν μετέχει των προνομίων των αστών. Δεν γνωρίζει Κυριακές, αργίες και τριήμερα, διακοπές, και όσα ακόμα ωφέλιμα έχουν ενταχθεί στην οργανωμένη ζωή μας. Συνέχεια βρίσκεται έξω, αντάμα με όλες τις καιρικές συνθήκες και παλεύει να κάνει το χέρσο χωράφι γόνιμο, με αγωνία παρακολουθεί την παραγωγή του φοβούμενος ένα χαλάζι που θα την καταστρέψει. Φρεζάρει τον ελαιώνα του γιατί είναι νοικοκύρης και του αρέσει η ομορφιά. Και αναζητά σε λόγγους και σε λαγκάδια ένα πρόβατο χαμένο αν είναι και κτηνοτρόφος.

Διαρκής ο αγώνας του στη φύση. Σκυφτός όταν έρχεται η ώρα της συγκομιδής, ηλιοκαμένος στο πρόσωπο από την επαφή του με τον ήλιο, χειρώναξ όπου οι ανάγκες το απαιτούν, μηχανικός στις βλάβες του τρακτέρ, πολυμήχανος επειδή οι δουλειές της υπαίθρου ποικίλουν. Και κυνηγός. Επειδή έμαθε να ζει από τα αγαθά της φύσης, καλλιεργώντας τα ή ακόμα και κυνηγώντας τα, τηρώντας με ευλάβεια παράδοση αιώνων. Μερικές δεκαετίες πίσω, τότε που η αγροτική οικονομία στην Ελλάδα ήταν σε πρώτη προτεραιότητα, ο δηλωμένος εχθρός του αγρότη ήταν ο κτηνοτρόφος. Και αμέτρητα ήσαν τα επεισόδια από τις διαφορετικές ανάγκες του καθενός. Όμως, ο κτηνοτρόφος – ο «ηττημένος» από την σύγκρουση αυτή, περιορίστηκε από τις καλλιέργειες και άλλαξε συνήθειες. Έφυγε κυρίως προς τα αστικά κέντρα και ασχολήθηκε με το εμπόριο δίνοντας νέα ώθηση στην οικονομία του τόπου. Με την πάροδο του χρόνου, ο αγρότης έμεινε μόνος του – και όπου οι συνθήκες το επέτρεψαν, έγινε παράλληλα και κτηνοτρόφος – για τις ανάγκες της οικογένειας και για ενίσχυση του εισοδήματός του.

Σήμερα, ο εχθρός του αγρότη έχει γίνει ο κακός κυνηγός. Αυτός που δεν μπορεί να σεβαστεί τον μόχθο του άλλου, αυτός που έρχεται σε αντιπαράθεση με τον μικροκαλλιεργητή της γης για το κέφι του και μόνο. Και δεν είναι λίγα τα περιστατικά – και όλοι μας γνωρίζουμε αρκετά, που κλείνονται τόποι ολόκληροι στο όνομα του κυνηγίου. Και δεν τολμά να περάσει σε αυτούς κανείς άλλος πλην των κυνηγών.

Πριν λίγα χρόνια τα πράγματα ήσαν ακόμα χειρότερα σε σχέση με το σήμερα – που σαφέστατα η πρόοδος είναι ορατή. Πριν λίγα χρόνια, τάγματα και ταξιαρχίες έφραζαν ολόκληρες εκτάσεις επειδή το εμπόριο του κρέατος τους απέφερε πολλά κέρδη. Και οι συγκρούσεις με τις τοπικές κοινωνίες είχαν γίνει κανόνας. Αυτοί όλοι οι πλιατσικολόγοι που είχαν κυνηγετικές άδειες, έγιναν δακτυλοδεικτούμενοι στην κυνηγετική οικογένεια που τους απέρριψε και τους ανάγκασε να διαλυθούν. Εκτός από τα συνήθη επεισόδια με τους κυνηγούς, δημιουργούσαν αντιπαλότητες και με τους αγρότες – εμποδίζοντάς τους να πάνε ακόμα και στο χωράφι τους επειδή κυνηγούσαν!.

Και οι «κείμενες διατάξεις», οι «συμβουλές τεχνοκρατών», οι «νουθεσίες ειδικών», δεν μπορούν να έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αν εμείς και μόνο εμείς, δεν φροντίσουμε να διαφυλάξουμε το κυνήγι από την λαίλαπα της εμπορευματοποίησης του και από τους άθλιους «κυνηγούς».


Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009.

Λίγο πρίν από την κάλπη ...

Στο χωριό θα κυλήσει το εκλογικό πρωινό όπως μία συνηθισμένη ημέρα. Που είναι εκείνοι οι κομματικοί φανατισμοί που χώριζαν σε ομάδες τους οπαδούς – συγνώμη, τους ψηφοφόρους ήθελα να γράψω. Ήρεμα πράγματα μέχρι ύπνου. Ενώ στα παλιά χρόνια υπήρχαν τα σφαιρίδια. Και ο ψηφοφόρος άκουγε και το ευχαριστώ εκείνου που ψήφισε αφού καθόταν δίπλα στη κάλπη και έβλεπε και άκουγε!. Όμορφα πράγματα μιας χώρας που ακόμα – έπειτα από τόσα χρόνια, δεν έχει καταφέρει να γίνει κράτος. Παλιά βέβαια, οι κάτοικοι μικρών χωριών πήγαιναν και ψήφιζαν στο κεφαλοχώρι της περιοχής. Αν όμως δεν ήσαν αρεστοί στον υποψήφιο, οι άνθρωποί του – οι κομματικοί φίλοι που λέμε σήμερα, με τους γκράδες τους γύριζαν πάλι πίσω!

Αυτά όμως αποτελούν ζοφερό παρελθόν. Εξάλλου σήμερα η πίτα είναι χωρισμένη. Και αν ξεφύγει και κανένα κομμάτι δεν χάθηκε ο κόσμος. Την επόμενη φορά φροντίζουν και το ενώνουν και όλοι ευχαριστημένοι μέχρι συγκίνησης, ανακοινώνουν την περιφανή νίκη τους.

Στις παλιές πόλεις κράτη της Ελλάδας, η Δημοκρατία είχε άλλες δομές λειτουργίας. Ειδικότερα στην Αθήνα, ο κάθε πολίτης της, έστω και μία φορά στη ζωή του θα αναλάμβανε κάποιο δημόσιο αξίωμα και έπειτα από έξι μήνες ή ένα χρόνο έφευγε και έδινε τη θέση του στον επόμενο και ούτω καθ’ εξής. Και όποιος τολμούσε και διασπάθιζε δημόσιο χρήμα, δικαζόταν ή έφευγε στην εξορία. Αλλά οι δικοί μας νομοθέτες διαφορετικά ερμήνευσαν τη Δημοκρατία και φτάσαμε στο σημερινό χάλι, που οι κλέφτες λαμβάνουν αξιώματα και οι τίμιοι ζουν στο περιθώριο!

Για τον λόγο αυτό υπάρχει και η λίστα που θα επεκταθεί στο άμεσο μέλλον και στις εθνικές εκλογές – για να ελέγχουν οι αρχηγοί το κοπάδι μη τολμήσει κανένα πρόβατο και αρχίζει να σκέφτεται ελεύθερα. Ίσως για τον λόγο αυτό, πριν λίγα χρόνια, φίλος μου, με «έπιασε» σε κάποια εκδήλωση που ανταμώσαμε και μου ψιθύρισε: «θα σου πω ένα μυστικό, για να προοδεύσεις πρέπει να είσαι με κάποιο μεγάλο κόμμα!, αν είσαι έξω από κόμματα είσαι χαμένος, κανείς δεν θα σε λογαριάζει!». Και είχε δίκιο. Όσοι τολμούν και βρίσκονται «απ’ έξω», δεν γνωρίζουν προκοπή στη ζωή τους. Σαν και του λόγου μου δηλαδή.

Και εμείς λοιπόν οι κυνηγοί, αν θέλουμε να προοδεύσουμε! και αν θέλουμε κομμάτι από την πίτα, ας ενταχθούμε στο κόμμα των κυνηγών – φτάνει βέβαια αυτό να υφίσταται και στη συνέχεια της πολιτικής ζωής μας και όχι να σβήσει όπως τα πυροτεχνήματα. Ανεξάρτητα τι ποσοστό θα πάρει στις εκλογές (αυτές οι γραμμές γράφονται πριν την 7η Ιουνίου) αν ο πραγματικός του στόχος είναι το συμφέρον του Έλληνα κυνηγού αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, οφείλει να συνεχίσει και να έχει παρουσία σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις εθνικές, δημοτικές κ.α. Οφείλει να έχει συνεχή παρουσία στα πολιτικά πράγματα. Αν ο στόχος του είναι η κάθοδός του μόνο στις ευρωεκλογές ανά πενταετία, ευχαριστώ αλλά την επόμενη φορά θα πάω κι εγώ για μπάνιο!

Όμως, από τον αγώνα τον προεκλογικό του κόμματος των κυνηγών – έλαμψαν δια της απουσίας τους οι περισσότερες κυνηγετικές ομοσπονδίες με πρώτη την Κ.Σ.Ε. Δεν ξέρω τους λόγους μιας και δεν ανήκω στα υψηλά κλιμάκια και στα κέντρα των αποφάσεων. Σαν κυνηγός όμως που θα πάω να ψηφίσω την Κυριακή, θέλω να μάθω τι γίνηκε και σιώπησαν οι ομοσπονδίες. Τις μάλωσε κανείς;

Εμείς οι πελοποννήσιοι καλαμαράδες, οι κρητικοί χωροφύλακες και άλλες ελληνικές φυλές, θα χαρούμε πολύ να πάνε μπροστά και οι οικολόγοι πράσινοι. Και γιατί όχι, να εκπροσωπήσουν και τη δική μας ομάδα αφού μπορεί να μην καταφέρουμε να στείλουμε αντιπρόσωπο στο Στρασβούργο. Οικολόγοι δεν λένε πως είναι; Ε, δεν θα στηρίξουν τους αδελφούς τους κυνηγούς;

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Τύπος - Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009.

Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών - ευρωεκλογές 2009 - αποτελέσματα

Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών πανελλαδικά θα αγγίξει το 1.3% και θα έλθει 7ο κόμμα στις ευρωεκλογές 2009.

Αν αναλογισθεί κανείς το «παιχνίδι» που έκαναν τα ΜΜΕ στους «Οικολόγους πράσινους» αλλά και στην «Δράση» του Στέφανου Μάνου τον τελευταίο μήνα – είναι μεγάλη επιτυχία το 1.3% του ΚΕΚ.

Αν βέβαια είχαν δραστηριοποιηθεί και οι κυνηγετικές ομοσπονδίες που σε κάποιες ανακοινώσεις τους των τελευταίων ημερών, φάνηκε καθαρά πως έκαναν «αγγαρεία» και πως δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το θέμα, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό.

Εδώ όμως είμαστε για να τα λέμε και να διαφωνούμε ή να συμφωνούμε με τα καλά και ανάποδα που έλαβαν χώρα στην προεκλογική περίοδο. Και φυσικά, θα ‘ρθει και η στιγμή που θα πάρουνε ότι τους αξίζει και κάποιοι πρόεδροι που ήσαν «χαλαροί» με την προσπάθεια του ΚΕΚ.

Συγχαρητήρια βέβαια και στον Μιχαλάκη τον Τρεμώ που εξελέγη ευρωβουλευτής και έσπευσε να δηλώσει ότι «η ψήφος στους οικολόγους πράσινους ήταν πολιτική ψήφος!» Ηρέμησε Μιχαλάκη, χαβαλέ έκανε ο κόσμος.

------------------------------------------------------------------------

Στην Αρκαδία το ΚΕΚ ξεπερνά το 2.4% και έρχεται μαζί με τους οικολόγους πράσινους. Στο χωριό μου το ΚΕΚ έλαβε 3 ψήφους.

Ο «Απάτσι» που έγινε «Ντακότα …»

Συνηθίζεται στον τόπο μας και λίγο ή πολύ, κάποιος – κάπου – κάποτε, μας «κόλλησε» και ένα παρατσούκλι. Το παρατσούκλι υπάρχει από τα παλιά χρόνια και συνεχίζεται και στις ημέρες μας με επιτυχία! Στην πλούσια βιβλιογραφία μας βρίσκουμε παρατσούκλια που δημιουργήθηκαν από τον χαρακτήρα του κάθε ενός χωριστά - ακόμα και από την ύστερη αρχαιότητα, που έφτασαν ως τις ημέρες μας από την διάθεση συγγραφέων και διανοούμενων να περιγράψουν με τρόπο γλαφυρό την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Και μέσα από τη δική τους διάθεση μαθαίνουμε τα προβλήματα, τις χαρές και τις λύπες, τον έρωτα κτλ. Και είναι συναρπαστικό να μαθαίνουμε τους καημούς, τις αγωνίες, τις ευτυχισμένες στιγμές ανθρώπων πριν από δυό χιλιάδες χρόνια. Εύκολα δε μπορούμε να διαπιστώσουμε πως η ανθρώπινη πορεία δεν αλλάζει εύκολα συνήθειες. Μερικά ονόματα μάλιστα είναι ενδεικτικά της διάθεσης των συγγραφέων να μας δώσουν το κλίμα της εποχής. Αρτεπίθυμος και Κνισόζωμος», «Οινοπνίκτης και Κοτυλοβρόχθισος», «Γνάθων και Λειχοπίνακας»

Συνηθίζεται και στο κυνήγι να «κολλάμε» παρατσούκλια στους φίλους μας και στους εχθρούς μας! Γεννημένα προφανέστατα από κάποια αιτία ή συμβάν, στο κυνήγι ή στην ιδιωτική ζωή μας. Και καταλήγουμε σε πολλές περιπτώσεις και αναφέρουμε τους φίλους μας ή τους εχθρούς μας μόνο με το παρατσούκλι τους που μας έγινε περισσότερο οικείο με την πάροδο του χρόνου. Και ασφαλώς όλοι μας θα γνωρίζουμε και κάποιον συνάνθρωπό μας που υιοθέτησε παρατσούκλι σαν κύριο επώνυμο.
Έχω ακούσει πολλά και διάφορα παρατσούκλια στη δική μου ομάδα αλλά και σε άλλες. Συνηθίζονται επίσης και πολλά ινδιάνικα ονόματα, ίσως επειδή φανερώνουν τη γνώση της φύσης από τους Ινδιάνους. Και έχουμε τον «Απάτσι», τον «Ναβάχο», τον «Τσερόκι», τον «Ντακότα» κ.α. Όλως τυχαίως τα ονόματα αυτά έχουν δοθεί και σε αμερικάνικα μοντέλα αυτοκινήτων, πλήν του αρχικού που δόθηκε σε πολεμικό ελικόπτερο. Ονόματα μάχιμα δηλαδή. Οι αμερικάνοι είναι έξυπνοι άνθρωποι. Αφού εξαφάνισαν και έδιωξαν τους Ινδιάνους από τη γη τους την εποχή που δημιουργούσαν ένα καινούριο έθνος, κάτι έπρεπε να κάνουν για να τους αποκαταστήσουν. Και εκτός από όμορφες ταινίες που περιγράφονται σε αυτές οι συνήθειες των Ινδιάνων και η ζωή τους γενικότερα, έφτιαξαν και γερά αυτοκίνητα και ελικόπτερα και τα βάπτισαν με ονόματα κυνηγημένων φυλών. Οι ινδιάνικες φυλές της Αμερικής – οι παλιοί κάτοικοι δηλαδή της αχανούς ηπείρου, χαρακτηρίζονταν από τη βαθιά γνώση τους για τη φύση. Και σαν κυνηγοί ήσαν άριστοι. Κυνηγούσαν δε, για τις ανάγκες της φαμίλιας και της φυλής, αποθήκευαν για τους δύσκολους χειμώνες τα απαραίτητα εφόδια και διακρίνονταν για την αγάπη τους στη γη των προγόνων τους. Και ήσαν φυλές ειρηνικές, με τις δικές τους δοξασίες αλλά και τους μάγους τους που έπαιζαν τον ουσιαστικό αρχηγό της κάθε φυλής.

Βέβαια, στην χώρα μας «Ντακότα» ονομάζουμε και το παλιό πολεμικό μεταγωγικό αεροπλάνο που οι παλιότεροι ίσως να θυμούνται και ειδικότερα κάποιοι αλεξιπτωτιστές που έκαναν από αυτό τις ρίψεις τους. Όμως και τον στρατιώτη εκείνο που την «κάνει λούφα και παραλλαγή» ή σε άλλες περιπτώσεις «τον λοιπό οπλίτη» «Ντακότα» τον βαπτίσαμε. Όρεξη να ‘χει κανείς και διαλέγει ότι θέλει.
Ο «Απάτσι» πάλι για παράδειγμα δήλωνε τον σκληρό πολεμιστή, τον καλό ιχνηλάτη, τον άριστο τοξότη που τα βέλη της φαρέτρας τους δεν λάθευαν στο στόχο. Ο «Απάτσι» στο δικό μας κυνήγι δηλώνει τον καλό ιχνηλάτη που βλέπει τα αχνάρια του «άγριου» ακόμα και στα δυσκολότερα σημεία. Και όλοι μας ξέρουμε καλά πως το κυνήγι του αγριόχοιρου εξαρτάται άμεσα από τις καλές ιχνηλασίες. Ο δικός μας δηλαδή «Απάτσι» είναι απαραίτητος σε κάθε ομάδα για το επιθυμητό αποτέλεσμα

-----------------------------------------------------------------

Και εκεί στα βαθύσκια πλατάνια με το νερό να κυλά ανάμεσα τους - σε πρόσφατο εκπαιδευτικό, η μικρή παρέα μας, κουρασμένη από τη ζέστη, ψιλοτρώγοντας και πίνοντας δροσερό κρασί που ανάσταινε το «σύστημα», το γύρισε ως συνήθως στις ιστορίες και στα παραμύθια. Και ανάμεσα στα άλλα του αρχηγού, άκουσα και τούτο: «είχαμε και εμείς στην ομάδα μας τον Απάτσι και αυτός κατέληξε «Ντακότα…».


Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Τύπος - Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009.

Κ.Ε.Κ και οι απούσες ομοσπονδίες!!!

Δημοσιεύθηκε μήνυμα του επικεφαλή Κ. Μαρκόπουλου με το ψηφοδέλτιο του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών προς τις ομοσπονδίες. Καλά τα λέει ο άνθρωπος αλλά ποιος να τον ακούσει; Είδε κανείς καμιά ομοσπονδία να βγεί και να στηρίξει το Κ.Ε.Κ;

Ή «ύπνον υπνώτουν βαθύ» οι ομοσπονδίες ή κάτι άλλο συμβαίνει. Επειδή μάγος δεν είμαι θα κοιτάξω μήπως και μάθω μετά τις εκλογές τι ακριβώς έγινε στο παρασκήνιο. Είμαι όμως βέβαιος ότι, σε περίπτωση αποτυχίας του Κ.Ε.Κ να πάει στην ευρωβουλή, θα βγουν πολλοί από τους ηγεμόνες (όχι του Μακιαβέλι) και να καταθέσουν το κάτι τις τους. Μετά όμως, εκ του ασφαλούς. Και θα γίνουν πρώτοι στην κριτική.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι: «τι σαΐνια ηγούνται και μιλάνε εξ ονόματός μας» και σαν να μην νιώθω καλά!!

Όλοι μας λίγο ή πολύ γνωρίζουμε τις αδυναμίες του Κ.Ε.Κ. Γνωρίζουμε όμως καλύτερα και των άλλων πολιτικών κομμάτων τις ασχήμιες. Και αναρωτιέμαι: «γιατί να μην σπάσουμε τις αλυσίδες;» έχουμε κανέναν ανάγκη; Προφανώς όμως οι ομοσπονδίες για να σιωπούν δεν είναι στο πλευρό του Κ.Ε.Κ.

Το μήνυμα του Κ. Μαρκόπουλου μπορείτε να το διαβάσετε από την σελίδα του Κ.Ε.Κ πατώντας εδώ.