Στο χωριό θα κυλήσει το εκλογικό πρωινό όπως μία συνηθισμένη ημέρα. Που είναι εκείνοι οι κομματικοί φανατισμοί που χώριζαν σε ομάδες τους οπαδούς – συγνώμη, τους ψηφοφόρους ήθελα να γράψω. Ήρεμα πράγματα μέχρι ύπνου. Ενώ στα παλιά χρόνια υπήρχαν τα σφαιρίδια. Και ο ψηφοφόρος άκουγε και το ευχαριστώ εκείνου που ψήφισε αφού καθόταν δίπλα στη κάλπη και έβλεπε και άκουγε!. Όμορφα πράγματα μιας χώρας που ακόμα – έπειτα από τόσα χρόνια, δεν έχει καταφέρει να γίνει κράτος. Παλιά βέβαια, οι κάτοικοι μικρών χωριών πήγαιναν και ψήφιζαν στο κεφαλοχώρι της περιοχής. Αν όμως δεν ήσαν αρεστοί στον υποψήφιο, οι άνθρωποί του – οι κομματικοί φίλοι που λέμε σήμερα, με τους γκράδες τους γύριζαν πάλι πίσω!Αυτά όμως αποτελούν ζοφερό παρελθόν. Εξάλλου σήμερα η πίτα είναι χωρισμένη. Και αν ξεφύγει και κανένα κομμάτι δεν χάθηκε ο κόσμος. Την επόμενη φορά φροντίζουν και το ενώνουν και όλοι ευχαριστημένοι μέχρι συγκίνησης, ανακοινώνουν την περιφανή νίκη τους.
Στις παλιές πόλεις κράτη της Ελλάδας, η Δημοκρατία είχε άλλες δομές λειτουργίας. Ειδικότερα στην Αθήνα, ο κάθε πολίτης της, έστω και μία φορά στη ζωή του θα αναλάμβανε κάποιο δημόσιο αξίωμα και έπειτα από έξι μήνες ή ένα χρόνο έφευγε και έδινε τη θέση του στον επόμενο και ούτω καθ’ εξής. Και όποιος τολμούσε και διασπάθιζε δημόσιο χρήμα, δικαζόταν ή έφευγε στην εξορία. Αλλά οι δικοί μας νομοθέτες διαφορετικά ερμήνευσαν τη Δημοκρατία και φτάσαμε στο σημερινό χάλι, που οι κλέφτες λαμβάνουν αξιώματα και οι τίμιοι ζουν στο περιθώριο!
Για τον λόγο αυτό υπάρχει και η λίστα που θα επεκταθεί στο άμεσο μέλλον και στις εθνικές εκλογές – για να ελέγχουν οι αρχηγοί το κοπάδι μη τολμήσει κανένα πρόβατο και αρχίζει να σκέφτεται ελεύθερα. Ίσως για τον λόγο αυτό, πριν λίγα χρόνια, φίλος μου, με «έπιασε» σε κάποια εκδήλωση που ανταμώσαμε και μου ψιθύρισε: «θα σου πω ένα μυστικό, για να προοδεύσεις πρέπει να είσαι με κάποιο μεγάλο κόμμα!, αν είσαι έξω από κόμματα είσαι χαμένος, κανείς δεν θα σε λογαριάζει!». Και είχε δίκιο. Όσοι τολμούν και βρίσκονται «απ’ έξω», δεν γνωρίζουν προκοπή στη ζωή τους. Σαν και του λόγου μου δηλαδή.
Και εμείς λοιπόν οι κυνηγοί, αν θέλουμε να προοδεύσουμε! και αν θέλουμε κομμάτι από την πίτα, ας ενταχθούμε στο κόμμα των κυνηγών – φτάνει βέβαια αυτό να υφίσταται και στη συνέχεια της πολιτικής ζωής μας και όχι να σβήσει όπως τα πυροτεχνήματα. Ανεξάρτητα τι ποσοστό θα πάρει στις εκλογές (αυτές οι γραμμές γράφονται πριν την 7η Ιουνίου) αν ο πραγματικός του στόχος είναι το συμφέρον του Έλληνα κυνηγού αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, οφείλει να συνεχίσει και να έχει παρουσία σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις εθνικές, δημοτικές κ.α. Οφείλει να έχει συνεχή παρουσία στα πολιτικά πράγματα. Αν ο στόχος του είναι η κάθοδός του μόνο στις ευρωεκλογές ανά πενταετία, ευχαριστώ αλλά την επόμενη φορά θα πάω κι εγώ για μπάνιο!Όμως, από τον αγώνα τον προεκλογικό του κόμματος των κυνηγών – έλαμψαν δια της απουσίας τους οι περισσότερες κυνηγετικές ομοσπονδίες με πρώτη την Κ.Σ.Ε. Δεν ξέρω τους λόγους μιας και δεν ανήκω στα υψηλά κλιμάκια και στα κέντρα των αποφάσεων. Σαν κυνηγός όμως που θα πάω να ψηφίσω την Κυριακή, θέλω να μάθω τι γίνηκε και σιώπησαν οι ομοσπονδίες. Τις μάλωσε κανείς;
Εμείς οι πελοποννήσιοι καλαμαράδες, οι κρητικοί χωροφύλακες και άλλες ελληνικές φυλές, θα χαρούμε πολύ να πάνε μπροστά και οι οικολόγοι πράσινοι. Και γιατί όχι, να εκπροσωπήσουν και τη δική μας ομάδα αφού μπορεί να μην καταφέρουμε να στείλουμε αντιπρόσωπο στο Στρασβούργο. Οικολόγοι δεν λένε πως είναι; Ε, δεν θα στηρίξουν τους αδελφούς τους κυνηγούς;
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Τύπος - Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009.
