Τώρα που τελείωσε το κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα, ας κάνουμε ένα μικρό οδοιπορικό. Τώρα που θα αρχίσει η διαδικασία της αναπαραγωγής των αγρίων – που ξεκινάνε πρώτα τα παιχνίδια τους από τις νερολούτσες και μετά καταλήγουν σε πιο «prive κόλπα» – εμείς πιάνουμε το στυλό και γράφουμε…….
Η καταστροφική φωτιά της Πελοποννήσου το 2007, έδιωξε μεγάλους πληθυσμούς αγριόχοιρων από τις περιοχές της Ηλείας (ορεινή Ολυμπία, Ανδρίτσαινα κ.α.) καθώς και από περιοχές της Αρκαδίας (Μεγαλόπολη, Ηραία κ.α.). Οι πληθυσμοί μετακινήθηκαν κυρίως προς τον Νότο και η Μεσσηνία με την Λακωνία, εκεί που είχαν λίγες μόνο ομάδες, γέμισαν από νιόφερτες οικογένειες.
Παράλληλα όμως, βοήθησε και τις πληγείσες από την φωτιά περιοχές, η απαγόρευση του κυνηγίου στα «καμένα», που υιοθέτησε η Ομοσπονδία Πελοποννήσου – και οι εναπομείναντες αγριόχοιροι αυξήθηκαν και πλήθυναν απρόσκοπτα.
Οι περισσότερες ομάδες αγριόχοιρων έμειναν ευχαριστημένες την χρονιά που μόλις τελείωσε. Ας ακούσουμε όμως μερικούς κυνηγούς να μας εξιστορούν καλύτερα τις εμπειρίες τους.
Γιάννης Αρέστης, πρόεδρος κυνηγετικού συλλόγου Αρχαίας Ολυμπίας: «ήταν μία καλή χρονιά για το κυνήγι μας, όχι μόνο για την δική μας ομάδα αλλά και για άλλες που γνωρίζω. Εμείς κυνηγήσαμε τις περισσότερες φορές προς την Μεσσηνία, γιατί εκεί βρήκαμε πολλά γουρούνια. Το ευχάριστο την χρονιά που πέρασε ήταν και οι ελαχιστοποιημένες προστριβές σε σχέση με το παρελθόν, με παραπλήσιες ομάδες γουρουνοκυνηγών. Το δυσάρεστο όμως και εκείνο που σημάδεψε την κυνηγετική περίοδο, ήταν οι κλοπές σκύλων που πλέον έχουν γίνει μάστιγα. Αυτό είναι ένα θέμα σοβαρό και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε συλλογικά. Μας αφορά όλους. Δίνουμε έναν αγώνα από κοινού με τον Νίκο Γαρουφαλή, πρόεδρο του κυνηγετικού συλλόγου Πύργου και Σύμβουλο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας».
Για τον Γιάννη Αρέστη και την ομάδα του, θα συμπληρώσω εγώ αυτά που δεν μας είπε. Τήρησε με ευλάβεια την νομοθεσία και ποτέ η ομάδα του δεν ξεπέρασε τα τρία θηράματα ανά κυνηγετική έξοδο. Μάλιστα, σταματούσε το κυνήγι που βρισκόταν σε εξέλιξη – αφού είχαν ήδη θηρεύσει τα επιτρεπόμενα άτομα.
Κώστας Ντάβος, αρχηγός ομάδας στην περιοχή της Αρκαδίας: «ήταν μία καλή χρονιά η φετινή για εμάς, όχι όμως καλύτερη από παλαιότερες. Υπάρχουν γουρούνια στην περιοχή μας μα έχουν λιγοστέψει σε σχέση με το παρελθόν. Η απαγόρευση στα καμένα για δύο χρόνια βοήθησε τον πληθυσμό να αναπαραχθεί – παράλληλα όμως υπήρξε και έντονη λαθροθηρία. Ελπίζουμε την επόμενη χρονιά να πάμε καλύτερα. Σε έξαρση όμως βρίσκεται η κλοπή σκύλων. Εμείς πέρυσι χάσαμε δύο σκυλιά, αλλά και γειτονικές ομάδες έπαθαν ανάλογες ζημιές. Είναι ένα σοβαρό θέμα η κλοπή σκύλων και μας απασχολεί».
Ανδρέας Δουφεξής, αρχηγός ομάδας από την περιοχή της Πάτρας που κυνηγά στην ορεινή Αρκαδία: «από γουρούνια δεν έχουμε παράπονα, καλή και αποδοτική ήταν η χρονιά που έφυγε. Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όμως είναι η κλοπή σκύλων. Η πράξη αυτή μας αναγκάζει και υποπτευόμαστε ακόμα και γειτονικές ομάδες, και είναι άδικη για όλους μας η κατάληξη αυτή. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοια προβλήματα, το κυνήγι δυστυχώς περνά σε δεύτερη μοίρα και δεν το ευχαριστιόμαστε όπως πρέπει. Ελπίζουμε να εκλείψουν οι κλοπές σκύλων και να κυνηγήσουμε το αγαπημένο μας θήραμα χωρίς άλλα εμπόδια».
Ενδιαφέρουσα όμως είναι και η θέση του Παναγιώτη Αριδά από την Μεγαλόπολη, πρώην προέδρου του ομώνυμου συλλόγου: «εγώ λαγοκυνηγός είμαι και το κυνήγι αυτό είχε θεαματικά αποτελέσματα φέτος. Πιστεύω ότι βοήθησε στους μεγάλους πληθυσμούς του λαγού και η φωτιά του 2007. Το χαμηλό και φρέσκο χορτάρι, μα και η καλή ορατότητα απέναντι στον μεγάλο εχθρό την αλεπού, έφεραν αύξηση του πληθυσμού του. Όμως, θέλω να εκφράσω και ένα παράπονο. Τα προβλήματα που είχαμε με γουρουνοκυνηγούς και συγκεκριμένα από ομάδα 30 ατόμων!! της περιοχής του Αιγίου. Δυστυχώς, η νοοτροπία κάποιων γουρουνοκυνηγών δεν βοηθά καθόλου το κυνήγι. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να συμπεριφέρεται με αγένεια και να κλείνει ολόκληρες εκτάσεις. Οι πολυπληθείς και παράνομες ομάδες, δεν έχουν λόγο ύπαρξης – δεδομένου μάλιστα ότι η χρονιά για τον αγριόχοιρο όπως ξέρω καλά, ήταν πολύ πλούσια σε θηράματα. Οι φωτιές και οι απαγορεύσεις που ακολούθησαν δίνουν σήμερα στους γουρουνοκυνηγούς υπερπληθυσμούς για το κυνήγι τους».
Στο Μαίναλο, μιλήσαμε με τον Ντίνο Μαρίτσα από τα Μαγούλιανα: Δεν είναι αρχηγός ομάδας, είναι όμως ο άνθρωπος εκείνος που η ευγένεια γεννήθηκε μαζί του. «η παρέα μου πήγε πολύ καλά από κάπρους τη χρονιά που μας πέρασε, εν αντιθέσει με πέρυσι που τα αποτελέσματα της κάρπωσης ήσαν τραγικά. Έχουμε όμως προβλήματα σαν ομάδα αφού είμαστε ολιγομελής αφενός και αφετέρου τα σκυλιά μας δεν μας βοηθούν όσο πρέπει. Προσωπικά, αρκετές φορές βγήκα και για λαγό με καλά αποτελέσματα».
Οι περισσότερες ομάδες με τις οποίες μιλήσαμε, έμειναν ευχαριστημένες από το κυνήγι του κάπρου. Οι περισσότερες μιλάνε για μεγάλη αύξηση του πληθυσμού – και δικαίως η Ομοσπονδία Πελοποννήσου αύξησε τον αριθμό κάρπωσης από 2 σε 3 άτομα ανά κυνηγετική εξόρμηση. Βεβαίως, υπήρξαν και ομάδες που δεν τα πήγαν και τόσο καλά. Έχουν όμως τον χρόνο να οργανωθούν καλύτερα για την επόμενη χρονιά.
================================================
Δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου.
