Δεν της βγαίνουν της υπουργού μας επί της κλιματικής αλλαγής & περιβάλλοντος - συμπαθούς κατά τ’ άλλα κυρίας Μπιρμπίλη - τα σχέδια που καταστρώνει με την βοήθεια του επιστημονικού επιτελείου της.
Τα πυρά που δέχεται, δεν προέρχονται κατ’ ανάγκη από την αντίπαλη πλευρά – αλλά κυρίως από την φιλική – όχι μόνον από συναδέλφους της υπουργούς αλλά και από τον φίλιο τύπο. Και τα φίλια πυρά κάνουν περισσότερη ζημιά όπως φαίνεται, πονάνε περισσότερο. Εδώ ταιριάζει γάντι η λαϊκή θυμοσοφία: «φυλάξου από τους φίλους σου γιατί τους εχθρούς σου τους ξέρεις».
Ο όρος «διαχείριση ή ανάπτυξη» στο υπουργείο επί της κλιματικής αλλαγής ίσως μάλλον έχει παρερμηνευθεί. Δεν εξηγούνται διαφορετικά τα λάθη που πληθαίνουν στα υπό ψήφιση νομοσχέδια και προκαλούν πότε την οργή του υπουργού εθνικής άμυνας, πότε τον σκεπτικισμό του υπουργού μεταφορών & υποδομών, πότε του ενός και πότε του άλλου. Μπορεί ο γύπας της Κρήτης να έχει μεγαλύτερη αξία για ορισμένους εκεί στο υπουργείο, αλλά σύντροφοι και συντρόφισσες, και ο άνθρωπος αν δεν βρίσκει τροφή από την αναδουλειά, θα τον φάει τον γύπα σας.
Πολύς λόγος έγινε όταν η κυρία Μπιρμπίλη ανέλαβε το αρμόδιο υπουργείο. Και εμείς ακόμα μέσω της Κ.Σ.Ε. σπεύσαμε να καταθέσουμε τις ανησυχίες μας για το κυνηγετικό γίγνεσθαι – και παρατηρήθηκε στην αρχή της θητείας της ένας «πόλεμος» μεταξύ υμών και ημών – ένας «πόλεμος» που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία καλοστημένη φούσκα.
Δυστυχώς, όπως ανεπαρκείς κρίνονται οι επιτελείς της κυρίας υπουργού, το ίδιο μπορούμε να πούμε πως συμβαίνει και με τους δικούς μας αντιπροσώπους. Διότι στοιχειώδης λογική θα επέβαλε στα «αντίπαλα στρατόπεδα» μία διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων που μας αφορούν και έχουν σχέση με την φύση στο βαθμό που μας αφορούν σαν κυνηγούς.
Διακατέχονται και οι δύο πλευρές από υπεροψία. Και θύματα της πρακτικής αυτής δεν είμαστε μόνο εμείς οι κυνηγοί – είναι, και η κυρία υπουργός μας – που μέσω των συμβούλων της υποπίπτει από το ένα λάθος στο άλλο – που δεν έχουν απαραίτητα και σχέση με εμάς – φανερώνει όμως την νοοτροπία της υπεροψίας από μέρους τους.
Στην Ελλάδα, στην γενέθλια γη μας, οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές, όλοι τους, μας έχουν γελάσει. Πρόδωσαν τον αγώνα μας για ένα καλύτερο μέλλον, προτάσσοντας τα δικά τους «εγώ». Από κοντά, τους ακολουθούν και όλοι εκείνοι οι σφουγγοκωλάριοι που αγκιστρώνονται κάθε φορά από το άρμα της εξουσίας, ανίκανοι όντες να πορευθούν έξω στον κόσμο χωρίς την ομπρέλα ενός κόμματος ή μιάς ομάδας.
Υπό αυτήν την έννοια, την κυρία Μπιρμπίλη – που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός και βρίσκεται έξω από πολιτικές ομάδες – την θεωρώ τίμια και με προθέσεις καλές – και ας έρχονται οι ιδέες της κόντρα στις δικές μας μα και στην κοινή λογική. Μα ακόμα και αυτή η κόντρα μπορεί εύκολα να εξηγηθεί αφού επί της ουσίας ούτε η κυρία Μπιρμπίλη γνωρίζει τους στοιχειώδεις κανόνες επιβίωσης που δρουν στην φύση. Υπερασπίζεται δηλαδή την οικολογία χωρίς να ξέρει ουσιαστικά τι εστί οικολογία.
Ίσως θα πρέπει να αρπάξουμε τη στιγμή, και μόνοι μας εμείς οι κυνηγοί να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε με καθαρούς ανθρώπους. Η πράξη απέδειξε ότι οι μεσάζοντες συνδικαλιστές μας και οι μεσάζοντες σύμβουλοι της κυρίας υπουργού, παίζουν πάνω στις πλάτες, όχι μόνο τις δικές μας αλλά κυρίως ανεύθυνα κόντρα στη φύση – για την οποία φεύ!!, κόπτονται μέχρι θανάτου.
Οι ανταγωνισμοί, οι εσωκομματικές μαχαιριές, τα σκοτεινά συμφέροντα, το δημόσιο χρήμα που ρέει προς αμφιλεγόμενες Μ.Κ.Ο, μέχρι σήμερα δεν βοήθησαν την φύση. Ας πετάξει λοιπόν η υπουργός μας εκείνους τους συμβούλους της που αναιρούν τις προθέσεις της – και ας διώξουμε και εμείς δια παντός επαγγελματίες συνδικαλιστές, και ας μιλήσουμε με καθαρά πρόσωπα για όσα αγαπάμε και μας πληγώνουν. Ποτέ δεν είναι αργά.
Αν θέλει η υπουργός μας να έχει άποψη για το κυνήγι – δική της όμως και όχι σερβιρισμένη από αμφιλεγόμενους «ειδικούς και επιστήμονες», ας επισκεφτεί μονάχη της τα κυνηγοτόπια, ας ακολουθήσει μία παρέα μπεκατσάδων στο πυκνό, ή ακόμα ας έλθει και στην δική μας παγάνα (όταν θα επιτραπεί και πάλι το κυνήγι του αγριόχοιρου) – εμείς εδώ είμαστε, έχοντες την καλή διάθεση να την μυήσουμε στην ζωή της φύσης. Ο οποιοσδήποτε κυνηγός, πρόθυμος είναι να της δείξει την καθαρή αλήθεια.
==========================================
Δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου
