Στο δικό μας κυνήγι, πολλά είναι τα παράδοξα που συμβαίνουν μερικές φορές, και σκεφτόμαστε στην ομάδα: μήπως μας έχουν ματιάσει;
Προ ημερών ο αρχηγός, αφού είδε ότι τα σκυλιά δεν μπορούν να κάνουν ζάφτι τον κάπρο το θεριό, πλησίασε στην παγάνα. Σούρθηκε στο πυκνό σαν άλλος Ράμπο, μάτωσε από τα πουρναρόκλαδα, γέμισε λάσπες από την υγρασία μιας μικρής νερολούτσας, και ταλαιπωρήθηκε ωσότου να ανταμώσει face to face τον πονηρό μονιά.
Τον κοίταξε το άγριο καπρί, λοξοκοίταξε και τα σκυλιά και με ένα φύσημα τα τρόμαξε τα έρμα. Χάραξε πορεία προς τον αρχηγό και άρχισε την επίθεση. Ο αρχηγός, έμπειρος κυνηγός και συνηθισμένος και από παλαιότερες επαφές με τον κάπρο, δεν λύγισε, δεν το έβαλε στα πόδια όπως ο Σπήλιος για παράδειγμα μία άλλη φορά. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, επώμισε την αμερικάνα καραμπίνα του, την χιλιομπαρουτοκαπνισμένη, και πατάει τη σκανδάλη τη στιγμή ακριβώς που το καπρί από τα είκοσι μέτρα άρχιζε τον ξέφρενο ρυθμό του.
Την σκανδάλη την πάτησε και αντί για πυροβολισμό, άκουσε ένα απλό «τσάφ». Δεν είχε όμως την πολυτέλεια να σκεφτεί περισσότερα και ασυνείδητα έπεσε σε παραπλήσια λούτσα γεμάτη νερό. Ένιωσε από πάνω του το θεριό σαν να έκανε «μακριά γαϊδούρα» και να χάνεται σπάζοντας στο πέρασμά του ότι συναντούσε.
Όταν συνήλθε από το σοκ, κοίταξε προσεκτικά τον χώρο και δεν είδε τίποτα. Ακόμα και τα σκυλιά είχαν φύγει ακολουθώντας το καπρί. Βγήκε λασπωμένος μέχρι τον λαιμό από τη λούτσα, και σήκωσε το ντουφέκι του που ήταν πεταμένο παράμερα. Το πιάνει και κοιτάζει με προσοχή το φυσίγγι που δεν ήθελε να σκάσει. Αμερικάνικης προέλευσης και το φυσίγγι, από τα ακριβότερα της αγοράς, ήταν αλώβητο αν και χτυπημένο ελαφρά στο καψούλι.
Τι ακριβώς έφταιξε και δεν πήρε μπροστά το φυσίγγι, δεν ξέρει κανείς. Ήταν το όπλο ακάθαρτο; Όχι, η άποψη αυτή απορρίφθηκε εν τη γενέσει της, αφού ήταν καλοσυντηρημένο. Τότε τι; Μήπως κάποιο σκουπιδάκι, κάποιο ίχνος από βελανίδι πήγε και χώθηκε πάνω στο καψούλι; Ίσως, μα πάλι, μήπως το φυσίγγι ήταν ελαττωματικό;
Δεν μπορέσαμε να δώσουμε μία σαφή απάντηση στο σοβαρό πρόβλημα που προέκυψε. Μπορεί να το περιγράφουμε με σκωπτική διάθεση, αν όμως ο αρχηγός δεν ήταν πολύπειρος κυνηγός, ίσως τώρα να μην γελούσαμε. Αλλά αυτό το περιστατικό είναι ένα από τα πολλά παράδοξα όπως προανέφερα που συμβαίνουν στο κυνήγι μας.
Αν βρισκόμασταν στην αρχή της σαιζόν, ασφαλώς θα προνοούσαμε και θα κάναμε τουλάχιστον έναν αγιασμό στα όπλα, θα παίρναμε έστω την ευχή του παπά από το γειτονικό χωριό που μας αγαπά και τον αγαπάμε και ας βγαίνει σαν σκιά μερικές φορές κάτι δύσκολα βράδια. Κυνηγός και ο παπάς, φυλάει μερικές φορές μήπως και πιάσει τους κλέφτες, αυτούς τους κατσαπλιάδες που του είχαν εξαφανίσει τα όμορφα λαγόσκυλά του.
Η απώλεια του κάπρου δεν μας πτόησε όμως αφού μέτρησε πρώτα η σωματική ακεραιότητα του αρχηγού μας. Και πως αλλιώς μπορούσε να γίνει; Μα και μία άλλη φορά που ο κάπρος όρμησε στον Σπήλιο που φύλαγε καρτέρι, και τότε δεν είπαμε κουβέντα. Τότε, ο Σπήλιος δεν πρόλαβε, και είδε τον κάπρο μπροστά του στα πέντε μέτρα να ξεφυσά και να ιδρώνει. Ευτυχώς όμως, πρόλαβε και έπεσε πίσω από μια ξερολιθιά και γλύτωσε τα χειρότερα.
Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και πέρυσι, μα τότε ο υπαρχηγός, αφού το όπλο του έπαθε εμπλοκή, όρμησε στο καπρί και το κτύπησε με το κοντάκι. Τον ευχαρίστησε για το χάδι το θηρίο και χάθηκε από προσώπου γης.
Πολλά είναι τα αλλόκοτα περιστατικά που θα μπορούσα να εξιστορήσω, μα ντρέπομαι κιόλας. Μπορεί να κατηγορηθούμε στην ομάδα μας σαν δεισιδαίμονες και δεν είμαστε. Τώρα όμως που το κυνήγι μας οδεύει προς το τέλος του για την κυνηγετική περίοδο, θα δοθεί ο χρόνος να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς, να μετρήσουμε τα λάθη μας τα ατελείωτα, και να θέσουμε επί τάπητος τα μελλούμενα.
Τις κρύες νύκτες του χειμώνα, με το τζάκι αντικριστά να σιγοτραγουδά το αιώνιο άσμα της ζωής, με την καλή παρέα μας, με το κόκκινο κρασί στο ποτήρι μας, θα σκεφτόμαστε τα περασμένα κυνήγια μας και θα πλάθουμε τις ιστορίες μας. Και σαν κυνηγοί που είμαστε, εύκολα τα βιώματά μας στο βουνό μπορούμε να τα μεταφέρουμε από στόμα σε στόμα και να νοστιμίσει η ζωή μας. Έχουμε τόσο ανάγκη τις καλές ιστορίες, ειδικά στην χαλεπή εποχή μας…
=========================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011.
