Οι εκλογές πέρασαν, ο λαός νίκησε (για άλλη μία φορά), και εμείς χάσαμε μία κυνηγετική ημέρα από τη λειψή κυνηγετική περίοδο. Ασκήσαμε το εκλογικό μας δικαίωμα με συνέπεια και περιμένουμε τώρα να εφαρμόσει με την ίδια συνέπεια, το πρόγραμμά του, το κόμμα που προτίμησε ο ελληνικός λαός. Βέβαια, αυτή τη «πράσινη ανάπτυξη» πολύ τη φοβάμαι, διότι σαν όρος είναι αφηρημένος και ο κίνδυνος να «ξεστρατίσει» είναι μεγάλος.Εμείς οι κυνηγοί, μέλη της κοινωνίας μας, δεν έχουμε ανάγκη κανένα κόμμα εφόσον εφαρμόζουμε με σεβασμό τις κείμενες διατάξεις που μας αφορούν, κατά την διάρκεια της αγαπημένης μας ενασχόλησης. Τις εφαρμόζουμε όμως και πόσο;
Αρχή της κυνηγετικής περιόδου είναι αλλά όπως λέει και ο λαός μας «η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται». Τι σημαίνει τούτο; Ένα πράγμα, παρατηρούνται και φέτος οι ίδιες ασχήμιες που παρατηρήθηκαν και πέρυσι, και πρόπερσι, και πριν δέκα χρόνια (!).
Το βουνό και ο κάμπος, δεν μας ανήκουν. Μας φιλοξενούν και μας παρέχουν όλα όσα λαχταρούμε να ζήσουμε μακριά από το αφιλόξενο άστυ, μας δίνουν τη δυνατότητα να περπατήσουμε και να αθληθούμε, να πάρουμε μυρωδιές από τη γη και τη ζωή της, να αναπνεύσουμε οξυγόνο και καθαρό αέρα, να χαρούμε τα σκυλιά μας στο κλαφούνισμά τους, να απαντήσουμε το θήραμα και να το κυνηγήσουμε. Και εμείς τι πράττουμε;
Εμείς; Τα θέλουμε όλα, τώρα (!). Κυνηγάμε τα μεγάλα νούμερα στην κάρπωση, συνεχίζουμε να βρωμίζουμε με τα σκουπίδια μας όμορφους τόπους, νιώθουμε ανασφαλείς αν δεν έχουμε τις παράνομες καραμπίνες μας γιομάτες φυσίγγια. Α… ναι, έχουμε αποκτήσει και πολλούς καταψύκτες για την αποθήκευση της λείας μας (!).
Δεν νοείται σήμερα «σοβαρός κυνηγός» δίχως καταψύκτες στο σπίτι του, στην αποθήκη τη δική του ή και του γείτονα. Ο «σοβαρός κυνηγός» σκοτώνει και αποθηκεύει, για τις δύσκολες ημέρες, προφανώς και για τον κομπασμό: «οι καταψύκτες μου είναι γεμάτοι με τσίχλες». Και πριν κάμποσα χρόνια, τότε με το «Τσέρνομπιλ», ξεχύθηκε ο κόσμος στα σούπερ μάρκετ και αγόρασε και αποθήκευσε όλη τη σαβούρα για να γλυτώσει από την ραδιενέργεια (!).
Ίσως η αποθήκευση σε αυτά που δεν χρειάζονται και δεν μας τιμούν, να είναι απόρροια της οθωμανικής περιόδου, τότε, που όλα τα «έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Τότε που ήμασταν ραγιάδες και δούλοι τούρκων και ελλήνων κοτζαμπάσηδων. Σήμερα όμως δεν έχουμε απολύτως κανένα λόγο να αποθηκεύουμε το στοκ των εταιρειών τροφίμων, πόσο δε μάλλον, τσίχλες, κάπρους, μπεκάτσες και ότι ο καθένας μας «βούλεται κυνηγήσει». Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο καταψύκτης για τον κυνηγό, είναι κατάντια, είναι ραγιαδισμός.
Ίσως έφτασε η ώρα, εμείς οι κυνηγοί να καθίσουμε πάλι στα θρανία, να διδαχτούμε τι σημαίνει σωστή διαχείριση, τι σημαίνει σεβασμός προς το περιβάλλον. Οι Κυνηγετικοί Φορείς, εκτός από τους αγώνες τους για το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι - εφόσον νοιάζονται για την συνέχεια του, οφείλουν να πρωτοστατήσουν σε καινούριο αγώνα, ώστε, να έλθει η ευλογημένη στιγμή, που, ο κάθε έλληνας κυνηγός από μόνος του να γίνει κοινωνός της αληθινής παιδείας, μέσα από την οποία θα καταφέρει να αποκτήσει νόημα το πραγματικό κυνήγι. Διότι, ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, ας μην παραμυθιάζουμε το «εγώ» μας - ούτε εμείς αλλά ούτε και οι δικοί μας Φορείς, μας λείπουν πολλά στοιχεία που θα μα καταστήσουν κάποτε αληθινούς οικολόγους. Και μπορούμε αν πραγματικά το θέλουμε, να διορθώσουμε όσα μας πληγώνουν και μας κάνουν δακτυλοδεικτούμενος στην εποχή μας. Ας κινηθούν κάποτε οι Φορείς μας και προς αυτή τη κατεύθυνση.
Κυνηγός δεν είναι αυτός που «κατόρθωσε» και πέρασε από εξετάσεις και απόκτησε άδεια κυνηγίου. Όπως δεν είναι οικολόγος αυτός που είναι μέλος κάποιας οργάνωσης και λέει ασυναρτησίες προς χάριν εντυπωσιασμού. Ο πραγματικός κυνηγός, δεν μπορεί να μην είναι και οικολόγος. Ο αληθινός όμως, όχι ο ιμιτασιόν.
----------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό της Απογευματινής «Κυνήγι» την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009.
