«Άγρια». Οτιδήποτε κυνηγιέται, οτιδήποτε αποκτάται με κόπο – σωματικό και ψυχικό. Η φύση του ανθρώπου είναι αυτή, γραμμένη στο dna του. Και ας λέγουν άλλοι, άλλα. Ότι ο άνθρωπος σήμερα δεν έχει την ανάγκη να κυνηγήσει για να ζήσει. Πως άλλαξαν οι εποχές και δεν έχουμε ανάγκη την θύρα μετά κυνών ή και άνευ.«Κυνηγάω τα πάντα» δεν σημαίνει όμως ότι ξεφεύγω και από τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί για το κυνήγι. Απεναντίας, κυνηγάω σύμφωνα με τους κανόνες, εκτός και αν το θήραμα δεν καταγράφεται στους «καταλόγους …» (!)
Κυνηγά ο άνθρωπος από γεννησιμιού του με άπειρους τρόπους, με τα βέλη του, την καραμπίνα του, την πειθώ του, την ματαιοδοξία του, τον ναρκισσισμό του, τη δύναμή του. Κυνηγά και για την υστεροφημία του. Και για την αΐδια μνήμη.
Ο κάθε κυνηγότοπος, έχει εν αφθονία θηράματα που προσφέρονται για κυνήγι. Στη Ψαρού της Μυκόνου κυνηγάνε το «ωμό κρέας», στην Οία της Σαντορίνης το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, στον πορθμό του Ευρίπου την αλλαγή των ρευμάτων, στα γκέτο της Αθήνας την ψεύτικη ζωή με τη σύριγγα που σε ταξιδεύει σε κόσμους αλλιώτικους, στη γωνία Πανεπιστημίου και Μπενάκη κυνηγάνε τα πράσινα βιολογικά προϊόντα, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων κυνηγάνε το αυριανό βόλεμα στον υδροκέφαλο δημόσιο τομέα, στις εθνικές οδούς κυνηγάνε τον θάνατο διακοσαρίζοντας σε ανάποδες κλίσεις, στα διόδια επαρχιακών δρόμων κυνηγάνε να σου πάρουν τα ευρώ με το ζόρι, οι «σύγχρονες τάσεις» κυνηγάνε την πράσινη ανάπτυξη που φέρνει χρήμα άκοπα, οι δεξαμενές σκέψεις «think tanks» κυνηγάνε να μας μαντρώσουν όλους σε ένα παγκόσμιο χωριό για το καλό μας, η χρόνια λιτότητα στη χώρα μας κυνηγά την εξουθένωσή μας, η καλή μας κυνηγά διακαώς να μας βάλει στεφάνι για να έχει πρόσωπο στην κοινωνία, το αφεντικό κυνηγά πάση θυσία να μας ελαφρύνει τη τσέπη τη δική μας και να γεμίσει τη δική του.
Τι γαρ τολμηρέ κυναγείς; Τον αέρα τον καθαρό γιατί αυτός της πόλης μολύνθηκε από την πλύση εγκεφάλου. Κυνηγάω την ελευθερία που μου τη στερούν σε κάθε βήμα μου. Κυνηγάω διότι ακολουθώ τη φύση μου. Και αν κάποτε μου στερήσουν και αυτό το δικαίωμα οι «σύγχρονες τάσεις», θα κυνηγάω με το μυαλό μου. Αν μου πειράξουν και το μυαλό, θα κυνηγάω με τη ψυχή μου. Και την ψυχή, κανείς νόμος και κανείς θεός δεν μπορεί να την αγγίξει. Μην ακούτε τι λένε οι θρησκείες, και αυτές ζεστό χρήμα θέλουν και μας έχουν φλομώσει στο ψέμα. Και αυτές υπάρχουν με τις δικές μας τις πλάτες. Και αυτές κυνηγούν να υποτάξουν τον άνθρωπο.Κυνηγάω στα βουνά και στα δάση επειδή είμαι παιδί (είμαστε παιδιά) της γης. Και η καταστροφή του πλανήτη δεν κινδυνεύει από μένα, ούτε η πανίδα επειδή εγώ φέρω πυροβόλο όπλο. Ποιος άραγε είναι ο επικίνδυνος, αυτός που θα κυνηγήσει τρείς μήνες το χρόνο στα δάση ή αυτός που εσαεί επιδιώκει να μου φυράνει το μυαλό με τις ανοησίες που σερβίρει με στόμφο και δήθεν σοβαρότητα, κοπτόμενος τάχα για το καλό της πανίδας; Και είναι και άσχετος; Ποιος άραγε γνωρίζει καλύτερα την πανίδα από τον κυνηγό; Μήπως ο θαμώνας στις κομματικές λέσχες ή ο μόνιμος πελάτης στις μπάρες πίνοντας μπύρες;
Κυνηγάω στα δάση όμως, δεν σημαίνει ότι λυμαίνομαι ότι κινείται σε αυτά. Δίχως φραγμούς και όρια. Δεν κυνηγάω κρυφά, μυστικά, χωρίς να γίνω αντιληπτός – δεν κυνηγάω δηλαδή Λάθρα. «Ο λάθρα θηρεύων, ο παρανόμως κυνηγών απηγορευμένα θηράματα, είτε εις περιοχήν ή περίοδον απηγορευμένην» - δηλαδή ο λαθροθήρας, είναι γνωστός στον κυνηγετικό σύλλογο, στην τοπική κοινωνία, ακόμα και σαν προμηθευτής κυνηγετικού κρέατος που πηγαίνει και σε «εξέχοντα μέλη». Αυτόν, αν η κοινωνία δεν μπορεί να τον σταματήσει, να τον καταγγείλει, να τον συνετίσει, να τον τιμωρήσει, τότε, δυστυχώς, και η κοινωνία μας ζει «λάθρα», και δικαίως θα υποστούμε τις συνέπειες από την «διεθνή καταιγίδα της οικολογίας» που έφτασε και στα μέρη μας να «κατευθύνει» και να «ισιώσει» τα πράματα.
--------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό της Απογευματινής «Κυνήγι» την Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2009. Το «Κυνήγι» θα κυκλοφορήσει εκ νέου σαν ένθετο στις 11 Νοεμβρίου 2009.
