Έχω έναν γνωστό, που σε ολόκληρη τη ζωή του δεν κατάφερε να σηκωθεί από το κρεβάτι του πριν της 12 το μεσημέρι. Και είναι διαρκώς αγανακτισμένος για την άδικη ζωή…
Όχι, δεν είναι κυνηγός, δεν είναι οικολόγος, της υψηλής διανόησης είναι, αυτό που λέμε στα μέρη μας «διανοούμενος». Πως ζει; Άγνωστο. Προφανώς σε βάρος των άλλων, είναι δηλαδή παράσιτο. Και φυσικά, σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, καταφέρεται εναντίον του κυνηγίου. Μιλάει πολύ όμορφα για την φύση και – ξέχασα να το πω, είναι γέννημα θρέμμα της πόλης, που σημαίνει για την δική του κοσμοθεωρία ότι «ο άνθρωπος ζει στις πόλεις, τα ζώα στην φύση».
Αν τον άνθρωπο αυτόν τον αφήσεις δέκα λεπτά μόνο σε ένα δάσος, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα πανικοβληθεί και θα αρχίσει τα κλάματα. Δυστυχώς γι’ αυτόν μα και για εμάς, αυτός ο φοβερός τύπος φέρει με περηφάνια την ταμπέλα του «διανοούμενου». Και φυσικά όλοι εμείς είμαστε κατ’ αυτόν «σκουπίδια και ζώα» εφόσον βρισκόμαστε στην φύση και κυνηγάμε.
Εμείς λοιπόν τα «σκουπίδια», μαζευτήκαμε την Κυριακή το πρωί στο βουνό, πριν το χάραμα, γευματίσαμε, ψήσαμε τον καφέ μας στην μικρή φωτιά μας από πέτρες περικυκλωμένη, ήπιαμε το νεράκι μας από τον κουριαλό της πηγής, νιώσαμε στο πετσί μας την πρωινή υγρασία αφού απλώσαμε κατάχαμα το φιδίσιο κορμί μας και απολαύσαμε το ξύπνημα της φύσης.
Οι βροχές των προηγούμενων ημερών είχαν μουλιάσει το σκληρό από την πολύκαιρη αναβροχιά χώμα, του έδωσαν αρώματα και το μαλάκωσαν. Και σκύψαμε η ομάδα, αφού χωριστήκαμε και πήρε ο καθένας μας τον δρόμο του – και αρχίσαμε να ψηλαφούμε τα ίχνη των κάπρων που τράβαγαν για τα γιατάκια τους. Η επαφή αυτή με το άγριο ζώο, αφήνει μία μοναδική αίσθηση που την γνωρίζουμε καλά μονάχα εμείς.
Μέχρι το μεσημέρι, που έχουμε ζήσει τόσα πολλά κατά την διαδικασία του κυνηγίου, θα ξυπνά φαντάζομαι και ο γνωστός μου πνευματικός άνθρωπος και αγουροξυπνημένος όπως θα είναι, θα βλαστημά την άτιμη την κοινωνία που δεν αναγνωρίζει όσο πρέπει την διάνοιά του. Ναι, είναι άδικη η κοινωνία μα αυτός, μέσα από καπνούς και τσιγάρα, θα προσπαθήσει για ακόμα μία φορά να την ισιώσει, να την φέρει στα μέτρα του.
Η δυνατή παγάνα που κάναμε σε συνδυασμό με τον δροσερό καιρό και τα σκυλιά μας σε καλή διάθεση, έφερε το ποθητό αποτέλεσμα αφού ο κάπρος δεν κατάφερε να ξεφύγει από το βόλι του αρχηγού. Ευτυχώς που ο διανοούμενος βρίσκεται στην πόλη και προσπαθεί να δώσει λύσεις στα υπαρξιακά μας προβλήματα, διότι, αν αντίκριζε κατά γης τον κάπρο μπορεί και να έτρεχε σαν την «τρελή του Σαγιώ» νομίζοντας πως τον κυνηγά καμιά αρκούδα.
Η ομάδα αποχώρησε από το βουνό με ηρεμία και πήγε για τα περαιτέρω… άλλοι έκαναν την βρώμικη δουλειά της αφαίρεσης του τομαριού, και άλλοι πίνοντας τσίπουρα κριτίκαραν αυτούς που δούλευαν. Συμβαίνουν αυτά, οι φιλοσοφούντες να βλέπουν όλα τα στραβά, σαν τον διανοούμενο φερ’ ειπείν. Βέβαια, δεν είναι όλοι καλοί στη δουλειά αυτοί και πρέπει να αναγνωρίσουμε την αξιοσύνη κάποιων. Την τέχνη, γιατί περί τέχνης πρόκειται αφού το μαχαίρι εκδοράς απαιτεί ειδικούς χειρισμούς – την κατέχουν καλά ο αρχηγός φυσικά, και βέβαια ο Λέντζος, ο Τέλης και επικουρικά ο Αστυνόμος και ο Σπήλιος. Εμείς οι υπόλοιποι κατά την διάρκεια της εκδοράς αποκτούμε ειδίκευση στην πόση.
Λίγο πριν το σούρουπο που ολοκληρώθηκε η δουλειά αυτή και έλαβε ο καθένας μας το μερτικό του από το μοίρασμα δια χειρός του «εκτελωνιστή», είχαμε καταναλώσει κάμποσο τσίπουρο. Φαντάζομαι, πίσω στην πόλη, ο οργισμένος διανοούμενος θα ήταν στην κυκλική παρέα του και θα μιλούσε με τα χείλη και το σώμα – ξέρετε, μιλάω για τις κινήσεις των χεριών, των βλεφάρων, την στάση του σώματος – και όλα εκείνα που κάνουν ελκυστική την συζήτηση όταν υπάρχει σε αυτήν ένα επίπεδο….
Θα μιλούσε για τον πολιτισμό που έχει παρακμάσει φαντάζομαι, ή έστω για την θέση της διανόησης στην σύγχρονο κόσμο, ή ακόμα και για την καταπολέμηση της φτώχειας. Για πολλά θα μπορούμε να μιλήσει. Όταν σηκώνεσαι για πρωί το μεσημέρι, όταν το πρωινό σου το παίρνεις το απόγευμα, πολλά έχεις να πεις στον κόσμο και περισσότερα να του μάθεις. Και άφησε τους άλλους, «τα σκουπίδια» να κυνηγούν από το χάραμα…
============================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011.
============================
H φωτό με τον Βίσωνα είναι του φίλου μας Αθανάσιου Χύμη, τραβηγμένη σε πάρκο της Αμερικής.
============================
H φωτό με τον Βίσωνα είναι του φίλου μας Αθανάσιου Χύμη, τραβηγμένη σε πάρκο της Αμερικής.
