Τέτοια εποχή συνήθως – αφού έχει τελειώσει η
κυνηγετική περίοδος, αρχίζει καθ’ έτος ένα διαφορετικό κυνήγι – αυτό, του
«αγώνα» των ΜΚΟ που «νοιάζονται και κόπτονται» για την Φύση, αυτή τη «ρημάδα»
που εμείς «καταστρέφουμε».
Το μεγάλο πλιάτσικο που άρχισε εδώ και μία
τουλάχιστον δεκαετία με τρόπο συστηματικό να απομυζά τα ωραία μας χρήματα,
καθώς δείχνουν τα γεγονότα, μάλλον θα πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, να
μάθουμε επιτέλους κι εμείς, ποιοι έφαγαν και γιατί. Πόσα έφαγαν και από πού.
Διότι, αν αθροίσουμε, τα λεφτά που έφαγαν οι δήμοι, τα λεφτά που έβαλαν στην
άκρη για «μία δύσκολη μέρα» δημόσιοι λειτουργοί, τα λεφτά που δόθηκαν σε
ανύπαρκτες και άλλες ΜΚΟ, τα λεφτά που χρωστάνε τα κόμματα, τα λεφτά που
φοροδιαφεύγουν κτλ.. αφού ο κατάλογος γεμίζει βιβλίο ολόκληρο – εύκολα
σουμάρουμε ένα ιλιγγιώδες ποσό, ίσο με το χρέος μας – αυτό που μας έφερε σε
πισινούς καιρούς.
Γνωρίζουμε ήδη το παιχνίδι που έκαναν οι ΜΚΟ και θα
αποκαλυφθεί στη συνέχεια όπως δείχνουν τα πράγματα και η πραγματική διάσταση
που έλαβε χώρα από την επιδημία της οικολογίας. Της λανθάνουσας φυσικά
οικολογίας που βασίστηκε σε αχυράνθρωπους και σε σάπια πολιτικά συστήματα και
το μεγάλο φαγοπότι κράτησε καιρό.
Και εμείς, που νιώθαμε ενοχές σε κάθε ράπισμα της
οικολογίας για το κυνήγι και τους κυνηγούς, εμείς που φροντίζαμε και δίναμε
(συνεχίζουμε ακόμα δηλαδή) από το υστέρημά μας, ας γυρίσουμε στην αντεπίθεση,
με όσα μέσα διαθέτουμε. Τέρμα η παθητική στάση και το χριστιανικό μότο «αγαπάτε
αλλήλους», ή το άλλο «γύρισε το μάγουλό σου και από την άλλη πλευρά». Ναι,
είμαστε δυνατοί, όχι επειδή είμαστε πολλοί, όχι ασφαλώς – έχουμε όμως περίσσια
δύναμη για ένα απλό λόγο, είμαστε καθαροί!, ναι, σαν το ξάστερο νεράκι – αφού
ποτέ μας δεν διανοηθήκαμε να φάμε δημόσιο χρήμα και ποτέ μας δεν γελάσαμε τους
συμπολίτες μας με έργα ψεύτικα.
Είμαστε εδώ, παρόντες, με τα λάθη μας; Ασφαλώς και
με αυτά – μόνο οι νεκροί δεν λαθεύουν. Με τις παραξενιές μας; Πώς, βεβαίως,
αφού ο καθένας μας έχει τη δική του προσωπικότητα. Αλλά και με την αγάπη μας
έμπρακτη, που φαίνεται, ή μάλλον δεν φαίνεται επειδή δεν φροντίσαμε εμείς να
την δείξουμε. Πληρώθηκε όμως ο χρόνος να γίνουμε εξωστρεφείς, να κοινωνήσουμε
και παραπέρα από τα δικά μας στενά όρια την ανόθευτη και αμόλυντη αγάπη για την
φύση και τον αγώνα μας – ο καθένας μας από τη δική του σκοπιά – που κάνουμε με
χίλιες δυό δυσκολίες, χωρίς να περιμένουμε αναγνωρίσεις και «μπράβο».
Έφτασε ο
καιρός να πάρουμε τα αληθινά μας όπλα, αυτά του δίκαιου ανθρώπου που τόσα
χρόνια τον λοιδορούσαν και τον χλεύαζαν, τον κατηγορούσαν και τον σνόμπαραν,
άνθρωποι του ποινικοί δικαίου, διάφοροι «οικολόγοι» και άλλοι τόσοι
χαραμοφάηδες. Ποια είναι τα όπλα αυτά; Εν πρώτοις ο Λόγος, και στη συνέχεια τα
έργα μας. Περνώντας στην αντεπίθεση, με τρόπο συστηματικό, μεθοδευμένο, εκείνο
που θα καταφέρουμε πρώτα – και είναι το σπουδαιότερο, να μάθει ο κόσμος τα δικά
μας έργα και να μάθει και τα δικά τους. Να καταφέρουμε να βγάλουμε τους
«λαγούς» και τα «τρωκτικά» από τις φωλιές τους και από την ανωνυμία τους. Να
φανερώσουμε το ποιόν τους και τους σκοπούς τους. Εύκολο πολύ είναι αυτό, μα
χρειάζεται λίγη δουλειά.
Κοιτάξτε στα βουνά μας, τα έχουν γεμίσει με
ανεμογεννήτριες οι «επιστήμονες της ανάπτυξης». Και έχουν ισοπεδώσει τα πάντα
στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης. Έχουν εξαφανίσει την πανίδα και την χλωρίδα
αυτοί που κραύγαζαν για τους κυνηγούς. Ναι, δεν μας θέλουν στο βουνό και στο
δάσος, να μην βλέπουμε και να μην βιώνουμε τις ανομίες τους. Αποτελούμε – και
δεν είναι καθόλου παράξενο, εμπόδια ανυπέρβλητα για τα σχέδια τους – να αλώσουν
με κάθε τρόπο ότι μπορούν στο όνομα του χρήματος. Και φορούν οικολογική προβιά,
φτιάχνουν ΜΚΟ, συμμετέχουν σε «πράσινες εταιρίες», και μας κλέβουν ασταμάτητα
χρόνια τώρα και καπηλεύονται την φύση.
Είναι τέτοιο το μίσος τους για εμάς, που ότι και αν
κάνουμε κάτι θα πουν, κάτι θα σκεφτούν, για να αφαιρέσουν από το έργο μας. Όπως
για παράδειγμα τα συσσίτια που γίνονται σε συνεργασία εκκλησίας και κυνηγών. Μα
κι εμείς όμως, δεν έπρεπε να πάρουμε τη γνώμη τους από πριν; Δεν έπρεπε να
πάρουμε ακόμα και την άδειά τους; Μα πως
είναι δυνατόν εμείς, να μην σεβόμαστε τη νέα θρησκεία; Της Οικολογίας
εννοείται…
======================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την
Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012.
