Κώστας Κουντάνης (Κόκος). Κοινοτάρχης τρείς φορές στο χωριό του τη Νυμφασία και άλλη μία στη Βυτίνα. Δήμαρχος Βυτίνας την τετραετία 2002 – 2006, με έργα μεγάλα στο ενεργητικό του. Και Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Βυτίνας τη δεκαετία του 80’.Υπαξιωματικός του ελληνικού στρατού, παραιτήθηκε την περίοδο της χούντας.
«Παραιτήθηκες Δήμαρχε ή σε έδιωξαν για πολιτικούς λόγους;».
«Παραιτήθηκα διότι τότε κατάλαβα πως ποτέ μου δεν θα γινόμουν αρχηγός του ελληνικού στρατού!».
«Γιατί πιστεύεις ότι θα εκλεγείς πάλι Δήμαρχος;».
«Μα για τον απλό λόγο ότι ο νυν Δήμαρχος δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα που να δικαιολογεί την επανεκλογή του. Και επίσης επειδή η παράταξή μου θέλει (και είχε συμφωνήσει) τη συνένωση με τον γειτονικό Δήμο Κλείτορος».
«Δήμαρχε έχεις φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς, που οφείλεται η ακραία αυτή θέση των δημοτών σου προς το πρόσωπό σου;».
«Παιδικός μου φίλος και Λυκειάρχης, μου λέει πέρυσι: Κόκο, γνωρίζεις ότι ποτέ μου δεν σε ψήφισα για Δήμαρχο παρ’ ότι έχεις μεγάλες ικανότητες, και πάντοτε το έκανα για ένα απλό λόγο, δεν αποτελείς παράδειγμα προς μίμηση για τη νεολαία τη στιγμή που είσαι μόνιμα αξύριστος και ατημέλητα ντυμένος». «Μα καλά, εσύ τα λές αυτά που είσαι και καθηγητής; δεν γνωρίζεις τη σχολή των Κυνικών του Διογένη; ή αναγνωρίζεις μόνο τη σχολή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη;»
«Με ρώτησε κάποια στιγμή ο Τατούλης αστειευόμενος, από πού αντλώ εκλογική δύναμη αφού τα κόμματα Ν.Δ, Π.Α.Σ.Ο.Κ. και Κ.Κ.Ε. ούτε ζωγραφιστό δεν με θέλουν. Του είπα: θα σου πω ένα μυστικό αλλά δεν θα το βγάλεις προς τα έξω!».
«Θα το πείς και σε μένα να το δημοσιεύσω;».
«Θα στο πω μετά την επανεκλογή μου!».
«Δήμαρχε, πολλοί σε χαρακτηρίζουν εκκεντρικό άνθρωπο. Και θα αναφέρω ένα περιστατικό που το έζησα ο ίδιος: «ήταν 28 Οκτωβρίου του 2006, λίγες ημέρες πρίν είχες χάσει τις εκλογές και δεν εκλέχτηκες πάλι δήμαρχος στη Βυτίνα. Σε είδα λοιπόν την ημέρα εκείνη – που η Βυτίνα ήταν γεμάτη από κόσμο – ντόπιους και τουρίστες, να ποτίζεις τα γκαζόν στην είσοδο του χωριού. Θυμάμαι, σε ρώτησα, τι κάνεις εδώ τέτοια μέρα και μου απάντησες ότι τα δέντρα και το χορτάρι διψούν, ποιος θα τα ποτίσει σήμερα που είναι αργία και δεν δουλεύουν οι υπάλληλοι; Μου έμεινε η σκηνή αυτή. Όπως και η άλλη στο Μαίναλο στους Ρούχους, τότε που διοργανώνατε εκείνο το καταπληκτικό φεστιβάλ Μαινάλου. Τότε, είχες ρωτήσει τον υπουργό τουρισμού αν μπορείς και εσύ να μιλήσεις, μιας και εκείνος είχε πάρει μονότερμα την ομήγυρη.«Ναι, μιλούσε συνέχεια και του λέω, μπορώ να αναφερθώ κι εγώ σε ένα ζήτημα του Δήμου μου;», «ποιος είσαι εσύ;» μου είπε. «Είμαι ο Δήμαρχος Βυτίνας και απόψε σας φιλοξενούμε στο τόπο μας». «Λέγε τι θέλεις;» «Δύο λέξεις μόνο κ. υπουργέ, Ξενία Βυτίνας». «Δεν στο δίνω!» απάντησε με αυστηρότητα και του λέω «γιατί, κτήμα της οικογένειάς σας είναι;».
Ναι θυμάμαι, γέλασε μέχρι δακρύων η καλή ομήγυρης.
Λοιπόν Δήμαρχε, ας πάμε στους συναδέλφους κυνηγούς της περιοχής του Μαινάλου. Είσαι και εσύ μέλος του κυνηγετικού συλλόγου Βυτίνας.
Ναι, κάποτε ήμουν και πρόεδρος. Και μια φορά – για να θυμόμαστε και τα άξια λόγου, πήγα στην ομοσπονδία Πελοποννήσου στην Πάτρα. Είχαμε συνέλευση. Ζήτησα το λόγο και τους είπα: «συνάδελφοι, εμείς οι ίδιοι πρέπει να ορίσουμε, να προτείνουμε αν θέλετε, ζώνες προστατευμένες από το κυνήγι. Πήγαν να με κατασπαράξουν!, δεν τους άρεσε η πρότασή μου. Και μου κάνει εντύπωση που σε κανένα κυνηγό δεν ακούγεται καλά η προστατευμένη ζώνη. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως μέσα από τις ζώνες πληθαίνει η πανίδα που διαρκώς μετακινείται και κατ’ επέκταση αυτό είναι ωφέλιμο και για εμάς». Μία άλλη φορά, κάναμε εκλογές στο σύλλογο. Απλό μέλος ήμουν. Παρόντες ήσαν ο δασάρχης Βυτίνας και ο ειρηνοδίκης. Ζητάω το λόγο και τους λέω: «κύριε δασάρχη και κύριε ειρηνοδίκη, στην αίθουσα αυτή σήμερα η πλειοψηφία των κυνηγών είναι λαθροθήρες και θα εκλέξουν για πρόεδρο λαθροθήρα!, σας εφιστώ την προσοχή». Επί προεδρίας μου όμως δεν υπήρχε λαθροκυνήγι στο Μαίναλο. Και είναι στο χέρι του εκάστοτε προέδρου να το εξαλείψει αν θέλει. Οι περισσότεροι όμως ούτε καν ασχολούνται. Τους ενδιαφέρει μόνο η θέση και τίποτα παραπάνω. Ένας κυνηγετικός σύλλογος όμως έχει πολύ δουλειά να φέρει σε πέρας, πολλά προβλήματα όπως το λαθροκυνήγι και μπορεί να τα λύσει αν ασχοληθεί σοβαρά. Αλλά ποιος ασχολείται; Και για να μη φτάσουμε σε άλλες περιοχές, ο κάθε κυνηγός και ο κάθε πρόεδρος συλλόγου στη δική μας περιοχή, γνωρίζει ποιος είναι και ποιος δεν είναι λαθροθήρας. Αλλά μας αρέσει να στρογγυλοποιούμε τα πράγματα και να αφήνουμε προς τα έξω να φαίνεται πλασματική εικόνα.
Στο κυνήγι, γνωρίζω ότι έχεις κυνηγήσει αρκετές φορές αγριογούρουνα με την ομάδα του Κόλια από τα Μαγούλιανα. Σου αρέσει το κυνήγι αυτό;
«Όχι, δεν μου αρέσει. Πήγα μερικές φορές να δοκιμάσω. Δεν πηγαίνω πάλι. Όπως δεν μου αρέσει να κυνηγάω πουλιά. Έχω εδώ ένα πατριώτη που όπου δει κότσυφα τον κυνηγά, άστο ήσυχο το πουλάκι διάολε του λέω αλλά δεν ακούει, απροσάρμοστος… Ήμουν και θα είμαι κυνηγός λαγού. Αγαπώ πολύ τα σκυλιά και βγαίνω στο βουνό να τα βλέπω να κυνηγούν, χαίρομαι τότε. Μου αρέσει να έχω δύο καλά σκυλιά να κυνηγούν και τα υπόλοιπα ας γυρίζουν κοντά σ’ αυτά. Μου αρέσει να ακούω τα κλαφουνίσματά τους, το πέρα δώθε τους, να βλέπω τη χαρά τους. Ζήτημα είναι αν στη κυνηγετική περίοδο πάρω μαζί μου όπλο τρείς τέσσερις φορές, τις περισσότερες είμαι στο βουνό για το δικό τους κυνήγι.
Έχεις πολλά σκυλιά, τι τα κάνεις όταν μεγαλώσουν, τα πουλάς;
«Τα περισσότερα τα χαρίζω, πουλάω όμως κάπου – κάπου και κανένα έναντι συμβολικής τιμής για να μπορώ να συντηρώ τα υπόλοιπα.
Με τον Δήμαρχο πήγαμε μαζί εκπαιδευτικό, να δω τα σκυλιά του στο βουνό. Κατ’ αρχή με εντυπωσίασε το γεγονός ότι δέκα – δεκαπέντε σκυλιά μας ακολουθούσαν ελεύθερα από πίσω ή πήγαιναν μπροστά μας στα πέντε μέτρα. Και υπάκουγαν, μεγάλα και μικρά στις εντολές του. Όταν σταματήσαμε εκεί που θέλαμε, τον ακούω να τους λέει «πηγαίνετε τώρα» και όλα τράβηξαν για κυνήγι ακολουθώντας διαφορετικές πορείες στο δάσος. Για ώρα ακούγαμε τα κουδούνια τους και μετά τα χάσαμε. Πέρασε αρκετή ώρα ώσπου να ακούσουμε τα πρώτα κλαφουνίσματα. Μερικά από αυτά ακουγόντουσαν όλο και πιο κοντά μας και δεν άργησε ο λαγός να φανεί στα τριάντα μέτρα από τη θέση μας. Στη θέα του κυνηγημένου λαγού ακούω τον Δήμαρχο να φωνάζει τα σκυλιά με τα ονόματά τους. Και μαζεύτηκαν όλα γύρω μας!
Δεν ξέρω αν είναι εκκεντρικός άνθρωπος ο Δήμαρχος όπως πιστεύουν πολλοί. Ξέρω όμως ότι γνωρίζει όσο ελάχιστοι το Μαίναλο, το αγαπά και το προστατεύει. Βρίσκεται σε αυτό σε όλη του τη ζωή και κάθε φορά με διαφορετική ιδιότητα. Είναι το σπίτι του και η ζωή του. Και είναι κυνηγός με συνείδηση, με σεβασμό στους νόμους τους άγραφους αλλά και σε αυτούς της πολιτείας – που υπηρέτησε σαν αιρετός Κοινοτάρχης ή Δήμαρχος ή Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Βυτίνας. Και σκοπεύει να υπηρετήσει και πάλι στις επόμενες εκλογές που θα τον αναδείξουν και πάλι Δήμαρχο. Μακριά από κομματικές αγκυλώσεις, έμαθε να νοιάζεται για το καλό του τόπου του. Ένας πραγματικός κυνηγός και ένας ελεύθερος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν είναι της σχολής των Κυνικών, σίγουρα όμως προέρχεται από τους Αρκάδες του Πάνα που ύμνησαν ποιητάδες και καλλιτέχνες.
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό της Απογευματινής "Κυνήγι" την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009.
