Σε νατοϊκή άσκηση στη στρατιωτική θητεία, αμερικάνος στρατηγός ούρησε σε ένα κοντό θάμνο που βρέθηκε κοντά στη σκηνή του. Όταν τελείωσε η άσκηση και σηκώθηκα από τη θέση μου «βρεγμένος!», μου έδωσε συγχαρητήρια για την τέλεια παραλλαγή μου!. Και στη νέα κυνηγετική περίοδο που αρχίζει σε λίγες ημέρες, στρατιές κομάντος με ρούχα παραλλαγής θα κατακλύσουν το βουνό για τον κάπρο. Το πορτοκαλί γιλέκο – που είναι υποχρεωτικό στο κυνήγι μας, λίγοι από εμάς πάλι θα το φορέσουν. Και ας φωνάζουν οι κυνηγετικοί σύλλογοι και οι ομοσπονδίες για την υποχρέωση του κυνηγού στο πορτοκαλί γιλέκο.
Οι περισσότεροι των κυνηγών είναι απροσάρμοστοι στα απλά και στοιχειώδη που αφορούν την ασφάλειά τους, την ίδια τους τη ζωή. Και πιστεύω ότι η άγνοια κινδύνου που επιδεικνύουν πολλοί εξ ημών, φανερώνει αδιαφορία, ότι χειρότερο δηλαδή για το κυνήγι του κάπρου. Φανερώνει επίσης και εγωισμό, και δυστυχώς τα αποτελέσματα της άρρωστης αυτής νοοτροπίας, δίνουν θέματα στα μ.μ.ε. και προκαλούν πόνο για τους αδικοχαμένους συναδέλφους.
Για να μην πάω όμως μακριά, ξεκινώ από τη δική μου ομάδα που οι περισσότεροι μας φορούν ένα κόκκινο ή άσπρο καπέλο! Και νομίζουν πως γίνονται διακριτοί στο πυκνό. Το κακό όμως στην κάθε ομάδα αρχή του έχει τον αρχηγό της. Αν αυτός δεν είναι ικανός να ασφαλίσει τη ζωή των μελών της και αυτός πρώτος δεν δίνει το καλό παράδειγμα, τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους υπόλοιπους; Και όμως, η εφαρμογή των απλών κανόνων ασφάλειας – και το πορτοκαλί γιλέκο έχει την πρώτη θέση σε αυτή, πρέπει να γίνει προϋπόθεση για τη συμμετοχή του καθενός μας σε ομάδες αγριογούρουνων.
Υπεύθυνη επίσης για την πλήρη εφαρμογή του πορτοκαλί γιλέκου, είναι και η Θηροφυλακή, που δυστυχώς είναι ελαστική στον τομέα αυτό. Όταν όμως αρχίζει να «γράφει» συστηματικά και χωρίς διακρίσεις, ίσως τα πράγματα κυλήσουν καλύτερα προς τη νομιμότητα που απουσιάζει πολλές φορές στο βουνό. Ξέρω και ξέρουμε πως στην κυνηγετική οικογένεια – όπως άλλωστε σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Και καλό είναι να εξωτερικεύουμε τα «κακώς κείμενα» μήπως και φτάσουμε κάποτε στο σημείο εκείνο που να μην έχουμε νεκρούς συναδέλφους στο κυνήγι μας.
Κάθε κυνηγετική περίοδο, σπαταλάμε χρήματα σε «δυνατά» φυσίγγια, σε πανάκριβα ρούχα παραλλαγής και γενικότερα φαιοπράσινου χρώματος, έχουμε ακριβά όπλα στη κατοχή μας, πανάκριβα αγροτικά και 4χ4 αυτοκίνητα, και πολλά ακόμα μη απαραίτητα. Για ένα ρημάδι πορτοκαλί γιλέκο όμως δεν διαθέτουμε ένα μικροποσό εκτός και αν πιστεύουμε ότι ο κάπρος στο πέρασμά του θα «ουρήσει» στη τέλεια παραλλαγή μας και θα πέσει εκ του εγγύς από το βόλι μας.
Γνωστά είναι τα χαρίσματα του κάπρου εκτός της ευφυΐας του. Αυτός όμως όπως και πολλά ακόμα πλάσματα στη φύση, δεν διακρίνει χρώματα. Και ποτέ δεν πρόκειται να διακρίνει στη διαδρομή του το πορτοκαλί γιλέκο στο καρτέρι.
Εάν δεν θέλουμε να διαβάσουμε πάλι στης εφημερίδες «κυνηγός σκότωσε κυνηγό» ας κόψουμε ένα περιττό έξοδο και ας αγοράσουμε ένα πορτοκαλί γιλέκο. Μπορεί το επόμενο θύμα να είναι από την ομάδα μας, ίσως ένας γνωστός μας, μπορεί ακόμα να είμαστε εσείς και εγώ. Όλοι μας όμως που φεύγουμε τα άγρια ξημερώματα για το δάσος, έχουμε υποχρέωση να επιστρέψουμε στα σπίτια μας υγιείς και αρτιμελείς. Και αν εμείς αδιαφορούμε για τον εαυτό μας, δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να αδιαφορούμε για τις οικογένειές μας που μας περιμένουν πίσω.
Φυσικά και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, ομάδες δηλαδή που έχουν θεσπίσει το πορτοκαλί γιλέκο διότι αγαπούν τη ζωή τους αφενός και αφετέρου έχουν άξιους αρχηγούς που φροντίζουν
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό της Απογευματινής "Κυνήγι" στις 2 Σεπτεμβρίου 2009.
