«Η Ελλάδα, δεν κινδυνεύει από το Δ.Ν.Τ., δεν κινδυνεύει από το διαρκές έγκλημα που συντελείται εις βάρος μας, δεν κινδυνεύει από τους άθλιους – πολιτικούς και άλλους που μας έφτασαν ως εδώ, κινδυνεύει πραγματικά, διότι εδώ και τριάντα χρόνια, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, κατεστράφη εντελώς η Παιδεία μας»
Αυτά έλεγε καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών πρόσφατα σε συνάντησή μας. Είπε και άλλα: «βρίσκομαι στο αμφιθέατρο για να διδάξω και η οχλαγωγία έξω, από τους διαδρόμους, δεν με αφήνει. Εκεί, βρίσκονται σε μόνιμη βάση αντιπροσωπείες κομμάτων, πίνουν ποτά και καφέδες, στα τραπέζια τους υπάρχει μόνιμο κομματικό υλικό, φωνάζουν, βρίζουν, τσακώνονται, καπνίζουν – και αν τολμήσω και τους κάνω παρατήρηση ή να τους παρακαλέσω για λίγη ησυχία, δεν ξέρω τι μπορεί να μου συμβεί»
Μα πως γίνεται σε ένα Τόπο με τόσο καθαρό φως να μην υπάρχει μέλλον; Ποιος, ποιοι, έφταιξαν και βρεθήκαμε σήμερα να μας κάνουν ζάφτι χείριστοι πολιτικοί, ελεεινά κόμματα, υποταγμένοι συνδικαλιστές; Ναι, φταίνε οι άλλοι. Εμείς; Οι ευθύνες οι δικές μας; Είμαστε μόνο θύματα ή άραγε και θύτες;
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πολλά είναι βρώμικα ή τουλάχιστον έτσι φαίνονται. Δεν μπορεί από τον κανόνα τούτο να απουσιάζει το κυνήγι. Θα ήταν «παρά φύση». Δυστυχώς μάθαμε να ζούμε παθητικά, κατασκευάσαμε τεχνικές ανάγκες, και βασιστήκαμε σε ένα ψεύτικο κόσμο. «Παρά φύση» και η οικολογία, η νιόφερτη «επιστήμη» που διεκδικεί μερίδιο από την χρυσοφόρα πίτα της «ανάπτυξης». Και απούσα από την μεγάλη οικολογική καταστροφή στην Αμερική. Που να διαμαρτυρηθούν και γιατί – σε αυτούς που τους δίνουν και τρώνε;
Η μεγάλη και διαρκής επανάσταση της τεχνολογίας, βοήθησε σε πολλούς τομείς τον άνθρωπο – μα σαν αντάλλαγμα του στέρησε την πραγματική ελευθερία του. Το πραγματικό νόημα της ζωής. Και η τεχνολογία, ικανή όπως είναι και ευέλικτη, δημιουργεί νέα πρότυπα ζωής, εφευρίσκει νέους ερμηνευτικούς όρους για να εξηγήσει τα νέα δεδομένα – ακόμα και σε εμάς, έφτιαξε τη «διαβούλευση» για τον Υμηττό. Για ένα δικό μας βουνό.
Και εμείς, ανεχόμαστε με τη στάση μας, κάθε τι που ευαγγελίζεται η διεθνής πρακτική της οικολογίας στο όνομα του περιβάλλοντος – που τι σύμπτωση, το καταστρέφουν πάντα εκείνοι που την εφηύραν. Και κρατάμε «τα κρυμμένα χαρτιά μας» όπως αφελώς ισχυρίζεται η συνομοσπονδία μας, ανακυκλώνουμε την «πολιτική μας» που μας οδήγησε ως εδώ. Δεν φταίνε πάντοτε μόνο «οι άλλοι». Ίδιο μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς.
Ας αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί η συνομοσπονδία μας, ας αναγνωρίσει τα λάθη της, την παθογένεια της. Εδώ είμαστε να συμπαρασταθούμε, να συμπορευθούμε, να αγωνιστούμε μαζί της για το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι στην Ελλάδα. Ας αλλάξει επιτέλους τη ροή των πραγμάτων και ας μην βασίζεται στα δεκανίκια της κουτσής παραπολιτικής. Είδαμε και βλέπουμε που μας οδηγεί το σαθρό πολιτικό σύστημα. Ας καταλάβουν οι αντιπρόσωποι μας ότι δεν είναι συνδικαλιστές αλλά εκπρόσωποι κυνηγών.
Υπάρχει ελπίδα, να αντιτάξουμε από πάνω μας την συμβιβασμένη νοοτροπία μας και να προχωρήσουμε. Και υπάρχει και τρόπος. Η χαμένη μας Παιδεία, αυτή που απωλέσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, ας την κάνουμε σημαία μας. Χρειαζόμαστε ένα καινούριο σύμβολο και αυτό δεν μπορεί να είναι κανένα άλλο εκτός της Παιδείας, της αληθινής, της ελληνικής – αυτής που έμαθε τον Κόσμο να πορεύεται στο μέλλον.
=============================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
