Στην πυρά οι κυνηγοί που «κρεμάνε» κυνηγόσκυλα στη Λευκάδα, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα «έγκριτων ΜΜΕ». Στην πυρά επειδή είπε κάποιος ή κάποια ότι είναι έργο κυνηγών η αποτρόπαιη πράξη. Και τους «πίστεψαν» (!)
Αυτό λέγεται στις ημέρες μας δημοσιογραφία, σωστή ενημέρωση, αντικειμενική προσέγγιση της αλήθειας, φευ (!), της καταταλαίπωρης αλήθειας. Τι υποκρισία παντοδύναμε Δία από μια χούφτα κάκιστους εντολοδόχους της «ενημέρωσης και της δεοντολογίας».
Αφορμή όμως για να παραληρούν οι «καλοί», δίνουμε κατά καιρούς κι εμείς. Πριν από ένα περίπου δίμηνο, ψυχασθενής νεαρός, με το όπλο ανά χείρας, μας έδειξε δεκάδες αλεπούδες κρεμασμένες στο δάσος, μας έδειξε επίσης με περηφάνια προστατευμένα είδη που κείτονταν νεκρά στα πόδια του, τρόπαια του παράλογου. Θα περίμενε κανείς την είδηση εκείνη που κυνηγοί έβγαλαν στη δημοσιότητα να την έπαιρναν οι συνδικαλιστές μας, να την έκαναν φύλλο και φτερό και να οδηγούσαν οι ίδιοι στον εισαγγελέα τον σαλταρισμένο νέο – κυνηγό. Και όμως, τις φωνές των κυνηγών ακολούθησε βαριά σιωπή. Βλέπετε, οι δικοί μας συνδικαλιστές, ασχολούνται μόνο με σοβαρές υποθέσεις, δεν καταδέχονται να σκύψουν και να αφουγκραστούν τις καταγγελίες κυνηγών.
Αφορμή επίσης δίνουν «κυνηγοί της συμφοράς» που αφήνουν ελεύθερα κυνηγόσκυλα στο βουνό μιας και δεν τους «βγήκαν» όπως αυτοί θα ‘θελαν. Τα κυνηγόσκυλα, αν δεν βρεθούν άλλοι κυνηγοί ή κάτοικοι της περιοχής να τα περιθάλψουν, στο διάβα του χρόνου θα αγριέψουν, θα πέσουν σε κοπάδια με γιδοπρόβατα και θα σκοτώσουν. Και δυστυχώς λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε συναντήσει ανάλογες περιπτώσεις στο βουνό.
Έγραφα από τη στήλη αυτή πριν από καιρό για 4-5 beagles που είχα συναντήσει να κυκλοφορούν αδέσποτα. Μάλιστα είχαν αγριέψει πολύ και δεν πιανόντουσαν – πόσο καιρό άραγε θα κυκλοφορούσαν εγκαταλειμμένα από τον «κυνηγό αφέντη τους».
Με πληροφορούν φίλοι κυνηγοί τώρα τελευταία ότι βρήκαν νεκρά γιδοπρόβατα – δικά τους ή και άλλων κτηνοτρόφων. Αν υπήρχε στη Πελοπόννησο ο «κακός λύκος» θα υπήρχε ένα καλό άλλοθι. Τι κρίμα όμως, κάποια τσακάλια μονάχα υπάρχουν στο Μαίναλο και εύκολο είναι να ρίξουμε τις ευθύνες σε αυτά. Όμως ας είμαστε δίκαιοι, κυνηγόσκυλα ορμάνε στα γιδοπρόβατα και κάνουν τις ζημιές σε φτωχικές περιουσίες. Κυνηγόσκυλα που εμείς αφήσαμε γιατί είμαστε ανίκανοι να τα εκπαιδεύσουμε και να τα περιθάλψουμε.
Οι άσχημες εικόνες ευτυχώς είναι λιγοστές – προς χάρη όμως της τηλεθέασης ή της «αντικειμενικής ενημέρωσης» πολλαπλασιάζονται και γίνονται χιλιάδες. Και οι συνδικαλιστοπατέρες μας, αντί να δώσουν όρντινο: «φωτιά και τσεκούρι στους εγκληματίες που φέρουν όπλα ή κυνηγετικές άδειες», αντί να στρωθούν στη δουλειά για να ξεβρομίσει ο τόπος από μια μερίδα ψευτοκυνηγών, ασχολούνται ως συνήθως με «σοβαρότερα θέματα».
Όσο θα περνά ο καιρός θα πληθαίνουν οι δημοσιεύσεις εκείνων που μας πληγώνουν, μας προσβάλουν, μας διαβάλουν σαν οικογένεια. Από την παθητική άμυνα πρέπει να περάσουμε στην επίθεση, να αντιστρέψουμε τα εις βάρος μας δημοσιεύματα που έτσι και αλλιώς προέρχονται πάντα από συγκεκριμένες πηγές.
Το ευχάριστο σε όλα αυτά τα δυσάρεστα είναι ότι ο σκεπτόμενος κόσμος, ο ενεργός πολίτης, γνωρίζει καλά πλέον τι εστί κατευθυνόμενη οικολογία και πως αναπνέει το παρασιτικό τούτο έκτρωμα – κολλημένο πάνω μας σαν βδέλλα. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» έλεγαν οι σοφοί πατέρες μας – όχι οι συνδικαλιστές μας, και ο κόσμος πήγε μπροστά, αφού ο άνθρωπος ανέλαβε να κάνει ζάφτι τη ζωή του. Καλά είναι τα ευχολόγια, το γλείψιμο στους έχοντας την μάχαιρα, αλλά όλα έχουν τα όρια τους.
Αρκετά κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου τα λεβεντόπαιδα της κυνηγετικής μας νομενκλατούρας, έφτασε όμως η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Αν δεν μπορούν να δράσουν κατά πως προστάζουν οι καιροί, ας πάνε σπίτι τους, ουδείς είναι αναντικατάστατος. Δεν θα μας λείψουν ………
===========================================
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
===========================================
Αυτό είναι το προτελευταίο άρθρο που αφήνει αιχμές στους αρχόντους της μεγάλης μας κυνηγετικής οικογένειας. Από το μεθεπόμενο άρθρο θα ξεχάσω την ύπαρξη τους και θα "επανέλθω στη τάξη και θα γίνω καλό παιδί".
===========================================
Αυτό είναι το προτελευταίο άρθρο που αφήνει αιχμές στους αρχόντους της μεγάλης μας κυνηγετικής οικογένειας. Από το μεθεπόμενο άρθρο θα ξεχάσω την ύπαρξη τους και θα "επανέλθω στη τάξη και θα γίνω καλό παιδί".
