Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Το πάτημα ... του λαγού

Για να πιάσεις «τόπο» - ειδικά τον τόπο που θέλει η ομάδα, πρέπει να βγεις πολύ πρωί στο βουνό. Για να τον σιγουρέψεις. Η ομάδα βασίζεται επάνω σου. Σε κάθε κυνήγι, συνήθως πηγαίνουν για τόπο 1 – 3 άτομα για να τον κλείσουν. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να ξυπνήσεις. Όταν όμως αποβραδίς έχεις λιώσει στα ευγενή ποτά σαν μερικούς δικούς μας λόγου χάρη, με κεφάλι που βράζει από τις μπόμπες, βυθίζεσαι σε ονειρικά ταξίδια και η ομάδα σαν μαζευτεί σε αναζητά και δεν σε βρίσκει. Και ανησυχεί, και αγωνιά, και ψάχνει να σε εντοπίσει. Και όταν εσύ φανείς αργοπορημένος, είσαι όλο νεύρα με τον αρχηγό που σου αναθέτει δύσκολες αποστολές.

Έχει δυνατούς πότες η ομάδα, σκληροί στο πιόμα, σκληροί και στο κυνήγι. Ο φόβος και ο τρόμος του δάσους. Μια φορά ένας – ονόματα δεν λέμε, ήπιε κατά λάθος νερό και δηλητηριάστηκε, τόσο πολύ.

Έτσι, αφού ήλθε και η σειρά μου για τόπο, πήρα τα γνωστά εφόδια μου και χάθηκα στη μαύρη νύκτα. Μόνο κουβέρτα δεν παίρνω ποτέ μαζί μου – δεν μπορώ να κοιμηθώ στο αυτοκίνητο. Άλλοι τον ύπνο τον έχουν εύκολο.

Εκεί κάπου στο ξημέρωμα, λίγο πριν αρχίσουν οι ιχνηλασίες, τα γερά όπλα της ομάδας έκαναν την εμφάνισή τους. Όλοι τους «σκληροί» και έτοιμοι για τον μεγάλο «αγώνα». Σκληρότερος όλων ο αρχηγός, ο πρώτος παγανιέρης, ο αρχιτέκτονας των δράσεων και των μεγάλων επιτυχιών!. Μαύρο μαλλί που όταν ξεχνιέται ανοίγει κάπως!, πρόσωπο λεπτό, φωνή επιβλητική, ψηλός στο ανάστημα, φόβος και τρόμος των αγρίων. Οι διαταγές του γρήγορες και κοφτές, καθαρές, σαφείς, δεν επιδέχονται ουδεμιάς αμφισβήτησης. Πολλά χρόνια στη παγάνα ο αρχηγός, με εμπειρία που τον δίδαξε πώς να φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μας υπενθύμισε με λόγια απλά, τα λάθη της προηγούμενης φοράς. Αναλυτικά στον καθένα. Μας έδωσε σωστές κατευθύνσεις. Ο τρόπος που σου μεταδίδει τη γνώση, είναι αξεπέραστος, μοναδικός. Δεν έγινε τυχαία αρχηγός.

Εύκολα οι ιχνηλάτες βρήκαν το καπρί να ψηλώνει στη πλαγιά. Το ακολούθησαν. Η υπόλοιπη ομάδα άρχισε το «κόψιμο». Σε δύο περίπου ώρες το είχαμε κλεισμένο. Απλωθήκαμε, ο καθένας στη θέση του. «Μην ακούσω ούτε την ανάσα σας», μπαίνω μέσα να ματώσω πάλι, ακούσαμε από το cb τον αρχηγό και πάγωσε το αίμα μας

Ναί, πάλι θα «ματώσει» στο πυκνό ο αρχηγός, όπως την άλλη φορά, τότε που τον πήρε ο ύπνος και ο λαγός περνώντας από πάνω του, άφησε τα σημάδια του.

Στο περιστατικό με τον λαγό, ήμουν κόντρα καρτέρι. Είχα ανέβει πολύ ψηλά στο βουνό εκτελώντας με απόλυτη ακρίβεια τις εντολές του και παρακολουθούσα την πορεία των αγρίων προς τα καρτέρια. Είχα εκπληκτική ορατότητα στο χώρο. Ο αρχηγός, ευχαριστημένος από την εξέλιξη του κυνηγίου, ακούμπησε να ξαποστάσει σε ένα πουρνάρι. Αυτό ήταν. Κάθε φορά που βρίσκει πουρνάρι, ο ύπνος γίνεται ανάλαφρος. Με το πάτημα του λαγού όμως πετάχτηκε σα θηρίο ανήμερο, προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που τον πάτησε στο σβέρκο του. . Ηρέμησε αρχηγέ, του είπα από το cb. Τι έγινε, κάτι πέρασε από πάνων μου!, άκουσα την οργισμένη φωνή του να λέει. . Ηρέμησε, λαγός ήταν, κοιμήσου πάλι.

Άκουσε την κουβέντα μας και όλη η ομάδα που γνώριζε τα χούγια του καπετάνιου της και άρχισαν οι ψίθυροι και τα σχόλια στα καρτέρια. Άκουσε τους ψιθυριστές ο κάπρος που ήταν κοντά σε αυτά και άλλαξε πορεία, τράβηξε για μέρη ήσυχα, ελεύθερος. Αυτό ήταν, ο λαβωμένος αρχηγός έδωσε τέλος. Γρήγορα τρέξαμε όλοι κοντά του να τον συνεφέρουμε από το σοκ!.

Τότε με τον λαγό, είχα πάει στο χωριό με την καλή μου. Επιστρέφοντας νωρίς το μεσημέρι στο σπίτι, την είδα να δυναμώνει τη φωτιά στο τζάκι με ξύλα. Γρήγορα ήλθες σήμερα, μου είπε. Ναι, είχαμε προβλήματα. Πάλι με τον αρχηγό; Ναι, τον πάτησε ένας λαγός στο λαιμό και του έκανε σημάδι…