Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Ελλάς το μεγαλείο σου …

Βγήκαν ένας εγγλέζος, ένας γερμανός και ένας γάλλος και μας κατηγορούν, μας λοιδορούν, μας μαλώνουν, μας νουθετούν, που δεν είμαστε και τα καλύτερα παιδιά στο κόσμο – διότι τους γελάσαμε, τους κλέψαμε, και συνεχίζουμε εσαεί να τους παραμυθιάζουμε.

Δημοσιεύτηκε και φωτογραφία με την Αφροδίτη της Μήλου με το δάχτυλο της «ανασηκωμένο» να μας λέει: «φάτε το αγγούρι τώρα», και ώ του θαύματος! το έπος του 40 περνά καρέ – καρέ από την άθλια ζωή μας.

«Εγκαλεί επίσημα» ο πρόεδρος της Βουλής τον γερμανό πρέσβη στην τάξη! και εκείνος έκανε «ντα» το περιοδικό ή τον δημοσιογράφο που μας «έκανε ρεζίλι». Βγήκε και ο «χοντρός» της παρέας – ξέρετε, αυτός που πετάει κατά περιόδους ασυναρτησίες και μετά σαν κότα σπεύδει και ζητά συγνώμη: «όχι, δεν καταλάβατε, αλλιώς το είπα και παρερμηνεύθηκαν τα λόγια μου!». Τόσα χρόνια υψηλόβαθμο στέλεχος μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήσουν ρε γίγαντα, τώρα θυμήθηκες τις κατοχικές αποζημιώσεις;

Α! όλα κι όλα, βγήκαν και άλλοι ελληναράδες – από αυτούς που έχουν βουλιάξει τον τόπο τα τελευταία 30 χρόνια και οργισμένοι από το δημοσίευμα και ακόμα από τις θέσεις των γερμαναράδων για την ράτσα μας που δεν είναι και οι «πρέπουσες», και άρχισαν το παλιό αντάρτικο – ξέρετε, εκείνο του πρώτου ΕΑΜ.

Δυστυχώς, ένας κλέφτης δεν πέρασε την πόρτα της φυλακής από τα κουμάσια της πολιτικής μας ζωής, ούτε ένας – ξέρετε, από αυτούς που τόσα χρόνια μας πηδάνε για το καλό μας!.

Ναι, φταίει ο κακός γερμαναράς και ο κακός ευρωπαίος που δεν μας καταλαβαίνουν, δεν έχουν τη δική μας μεσογειακή ψυχοσύνθεση, τον δικό μας μεγάλο πολιτισμό, το δικό μας φιλότιμο βρε αδελφέ.

Αϊ στο διάολο κοπρίτες υπερπατριώτες του κώλου, που για όλα σας φταίνε οι άλλοι. Μια ζωή το ίδιο μονότονο παραμύθι.
------------------------------------------------------------


Στη 2η φωτό η Αθήνα του 1922, τότε, που έβγαλε τον ρατσισμό της στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής. Και βάπτιζε τουρκόσπορους τα αδέλφια μας και παστρικές τις γυναίκες – γιατί έφεραν από τα παράλια τον πολιτισμό και την καθαριότητα.

Το Όπιο και η οικολογία ...

Ο χειμώνας, τότε που τον θέλαμε ήταν αλλού (!), στα βόρεια και στα ανατολικά. Τελείωσε σχεδόν την αποστολή του εκεί και ήλθε και απ’ εδώ – μόλις που προλαβαίνει άλλωστε την ποθητή άνοιξη. Ο ανατολικός καιρός γιομίζει χιόνια το Πήλιο και τα ξακουστά Χάνια του, έχει γιομίσει όμως και την πλούσια παράδοσή μας με θεούς, μυστικισμούς και όσα ακόμα μας έφτιαχναν τη διάθεση και τα υιοθετήσαμε, από τα παλιά εκείνα χρόνια.
Η «μυστηριώδης ανατολή» γέννησε και το όπιο και το ρούφαγαν οι ανατολίτες και ίσιωνε το μυαλό τους από τα βάσανα της ζωής. Φάρμακο καλό, αγχολυτικό, έδινε πρόσκαιρες λύσεις ακόμα και στους σωματικούς πόνους. Μα και εργαλείο ιδιαίτερο για τις θρησκευτικές τελετές λαών και φυλών. Το εντόπισε γρήγορα και ο «μέγας» εξερευνητής του κόσμου ο βενετσιάνος Μάρκο Πόλο.

Την χρηματιστηριακή του αξία προέβλεψαν όμως οι κοσμοκράτορες εγγλέζοι που τίποτα δεν αφήνουν στη τύχη, και άρχισαν τους γνωστούς πολέμους του οπίου με την Κίνα, κέρδισαν κατά κράτος, οργανώθηκαν γρήγορα - αφού άλλωστε τα θέματα της διοίκησης τα γνώριζαν καλά και τα εξήγαγαν και στον πολιτισμένο κόσμο, και έκαναν το κουμάντο τους – τούτο εδώ το λελούδι, τούτος ο ανθός έχει μέλλον και χρήμα.

Κάπως έτσι το όπιο ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του στους αιώνες των αιώνων για να «φτιάχνει» τους ανθρώπους που δεν ήθελαν το κεφάλι τους όρθιο μα σκυφτό. Βόλευε τους κοσμοκράτορες να έχουν ανθρώπους – υπηκόους, αφιονισμένους, αδύναμους, μόνιμα «αλλού». Γρήγορα επεκτάθηκε παντού το νιόφερτο προϊόν με τη μορφή του franchise (!). Επικερδής επιχείρηση, μαύρο τρελό χρήμα, έξοδα ελάχιστα. Στην ιστορία, μετά τον «δρόμο του μεταξιού» έχουμε τον «δρόμο του οπίου».

Γιγαντώθηκε η επιχείρηση «όπιο» και εισέβαλαν στο χώρο της εμπορίας του κράτη και εταιρείες κολοσσοί. Ένα καινούριο προϊόν κατέκλυσε την δυτική κοινωνία και οι επιστήμονες στα εργαστήρια «ευτύχησαν» να δούν και το «ηρωικό» ναρκωτικό – παράγωγο του οπίου, την ηρωίνη. Αυτά στον περασμένο αιώνα που ήταν σε όλες τις εκφάνσεις του συναρπαστικός.

Το θέμα του οπίου αλλά και των ναρκωτικών γενικότερα, αλήθεια είναι πως στην συνέχεια απασχόλησε πολλά σοβαρά κράτη του πλανήτη, αφού διαπίστωσαν ότι τα τεράστια ποσά που διακινούνται ξεφεύγουν από τον φόρο εισοδήματος (!) αφενός και αφετέρου – δευτερευόντως δηλαδή, κάνουν κακό στην υγεία όσων εξαρτώνται από τις κακές συνήθειες. Αλήθεια επίσης είναι ότι προσπαθούν να βρουν τρόπους να περιορίσουν το μαύρο χρήμα και επίσης, μέσα από ιδρύματα, οργανισμούς κτλ. να αποτοξινώσουν τα εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο. Έχει γίνει σημαντική πρόοδος αν και το πρόβλημα έχει μπροστά του μακρύ δρόμο. Η ανατολίτικη κουλτούρα που υιοθέτησε επιλεκτικά η Δύση έχει και τις επιπτώσεις της.

Αναζητώντας λύσεις, μερικοί σκέφτηκαν την αποποινικοποίηση της χρήσης, όπως για παράδειγμα στην Ολλανδία – σε πολλούς τομείς πρωτοπόρα χώρα, που το έχει εντελώς ελεύθερο και το βρίσκει όποιος θέλει σε καφέ, μπαρ, εστιατόρια κτλ. Δεν γνωρίζω αν το ολλανδικό παράδειγμα έχει φέρει αποτελέσματα στη μείωση της κατανάλωσης – αν και σίγουρα θα έχει περιορίσει το μαύρο χρήμα εφόσον ο επαγγελματίας ολλανδός σου δίνει απόδειξη για τα «αγαθά» που σου παρέχει. Για να θέτουν όμως το ζήτημα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών στη χώρα μας οι Πράσινοι Οικολόγοι στα επίσημα όργανα (υπουργείο Δικαιοσύνης), έχω την εντύπωση πως η ελεύθερη αποποινικοποιημένη διακίνηση διεθνώς αποδίδει καρπούς. Η ανακοίνωση αλλά και η επιστολή τους προς τον Έλληνα πρωθυπουργό δείχνει ότι το θέμα «ναρκωτικά» το κατέχουν πολύ καλά. Όπως και το κυνήγι άλλωστε αλλά και ότι κινείται που μπορεί να φέρει στον κουμπαρά ψήφους.
Βέβαια, οι Πράσινοι Οικολόγοι, κόμμα προοδευτικό που δραστηριοποιείται στον αριστερό χώρο (όπως λένε) αν μη τι άλλο, επιζητούν μέσα από τα προγράμματα τους μία «πράσινη κοινωνία», και έχουν τον μηχανισμό και προωθούν τις θέσεις τους με τρόπο επαγγελματικό, μας αρέσει ή όχι. Και στην Μεγαλόπολη που πήγαν πριν λίγο καιρό, «αποφασισμένοι» ήσαν να μιλήσουν για την κατάντια του λεκανοπεδίου από την αμαρτωλή ΔΕΗ. Έφτασαν στην πλατεία της πόλης με πούλμαν, έβγαλαν τα ποδήλατά τους από τις μπαγκαζιέρες και άρχισαν τις υγιεινές βόλτες στη πόλη. Όταν κουράστηκαν έκαναν στάση στην πλατεία για γλυκό και καφέ. Στη συνέχεια δε, μίλησαν στο «πολυπληθές» κοινό για την ……κλιματική αλλαγή του πλανήτη. «Μα δεν θα μιλήσουμε για την μόλυνση του περιβάλλοντος στη Μεγαλόπολη;» «όχι σήμερα, βρισκόμαστε εδώ στην πόλη σας να σας αναπτύξουμε τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονούν από την κλιματική αλλαγή» Τα είπαν ωραία στην μικρή ομήγυρη, φόρτωσαν στη συνέχεια τα ποδήλατά τους στο πούλμαν και έφυγαν για άλλες πόλεις. Όταν «αγαπάς πραγματικά» το πράσινο, θα μιλήσεις για την κλιματική αλλαγή του πλανήτη, για τα «πανέμορφα» αιολικά πάρκα, και γιατί όχι και για το όπιο – πράσινο είναι και αυτό. Θα μιλήσεις βεβαίως και για το κάρβουνο αλλά σε επιλεγμένο ακροατήριο που θα σου χαρίσει και ένα «αυθόρμητο» χειροκρότημα. Στη Μεγαλόπολη όμως κάθε αναφορά στο κάρβουνο από αδιάβαστους ποδηλάτες μυρίζει μπαρούτη αφού τα πλεμόνια των ανθρώπων της πόλης γνωρίζουν καλά το αντικείμενο.

Οι θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για το όπιο και τα ναρκωτικά γενικότερα, είναι εντελώς επιφανειακές και κινούνται στα όρια την μικροπολιτικής και της αναζήτησης οπαδών ακόμα και σε χώρους που η δυστυχία παλεύει με το αδύνατο (;).

«H νομοθετημένη βία και αγριότητα στην καθημερινή ζωή βρίσκουν την βασική τους έκφραση στην απαγορευτική πολιτική των "ναρκωτικών", υπάρχει επείγουσα ανάγκη άρσης της απαγόρευσης και στην Ελλάδα σύμφωνα με την όλο και αυξανόμενη τάση στο παγκόσμιο επίπεδο. Ο πόλεμος κατά των "ναρκωτικών" είναι πόλεμος υπέρ της νάρκωσης των παιδιών μας. Να σταματήσουμε αυτόν τον υποκριτικό και ανθρωποβόρο πόλεμο»
(από την συνάντηση Οικολόγων Πράσινων στο υπουργείο Δικαιοσύνης με τον γενικό γραμματέα κ. Δημήτραινα)

Μερικές φορές νιώθω «πολύ άσχημα» που δεν έχω δοκιμάσει το όπιο, ίσως, όταν το βρω ελεύθερο στη Βαρβάκειο αγορά στο μέλλον – μαζί με τα άλλα ζαρζαβατικά που θα αγοράσω, να ζητήσω από τον μανάβη κι ένα ματσάκι φούντας… Πολλοί ίσως να με θεωρούν «ξενέρωτο» που δεν «φτιάχτηκα» στη ζωή μου από «μυτιές», που δεν δοκίμασα το «αθώο χασισάκι», που δεν πότισα στην αυλή μου «τον ανθό».

Το δικό μου «ναρκωτικό» βρίσκεται εν αφθονία εκεί έξω, στη Φύση. Με ανατολικούς καιρούς, με φεγγαρόφωτα αλλόκοσμα, όταν αντικρίζω τους πάγους και μεταμορφώνονται σε αργυρές σταγόνες και γιομίζουν τους χείμαρρους και τα ποτάμια, όταν το πρόσωπο μουσκεύει από την ανηφοριά, όταν η ανάσα σπάζει την απόλυτη σιωπή, όταν η μουσκεμένη γη νοτίζει το μυαλό μου.

Όλα τα πράγματα θέμα μυαλού είναι. Όταν το κυνήγι δεν είναι αυτοσκοπός, η Φύση εκεί είναι να σου προσφέρει όσα το μυαλό σου θελήσει. Όλα τα ναρκωτικά του κόσμου δεν μπορούν να δώσουν «το φτιάξιμο» που σου δίνει ένα απλό μονοπάτι, μία πηγούλα, ένα διάσελο, ένα γκρεμισμένο πέτρινο αλώνι. Ο αληθινός κόσμος είναι εκεί έξω, στη Φύση, μακριά από τις πόλεις, εκεί που έχουν βρει πεδίο δράσης οι Οικολόγοι και θέλουν να «ισιώσουν» τα πράγματα σύμφωνα με τις «διεθνείς τάσεις».

Συγνώμη που σας αφήνω απότομα, όμως ο κοκκινολαίμης ήλθε στο παραθύρι μου για το απογευματινό γεύμα του. Σήμερα το μενού έχει τρίματα λαγάνας με σος ταραμά. Καλή Σαρακοστή.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Οι «ορκισμένοι εχθροί» των οικολόγων …

Η αλήθεια είναι ότι, ναι μεν το κυνήγι κατ’ έτος έχει ημερομηνία έναρξης, έχει όμως και ημερομηνία λήξης. Η δε «διαβούλευση» που οραματίζεται το αρμόδιο υπουργείο δια του υφυπουργού και των συμβούλων του, αρχίζει οσονούπω και η κύρια κατεύθυνση ακουμπά και την συρρίκνωση της κυνηγετικής περιόδου.

Ανάμεσα στους καλεσμένους της διαβούλευσης θα βρίσκονται και ξενοδόχοι, οικολογικές οργανώσεις και «μάλλον» και οι κυνηγοί. Η ΚΣΕ παραπονείται δια στόματος του προέδρου της ότι επανειλημμένα έχει ζητήσει «ραντεβού» με την ηγεσία του ΥΠΕΚΑ και αυτό του την έχει αρνηθεί. Κυκλοφορεί ευρέως όμως και η αντίθετη άποψη που λέει πως «η ΚΣΕ δέχτηκε πρόσκληση από το ΥΠΕΚΑ και την απόρριψε ο πρόεδρος διότι στην πρόσκληση αυτή θα συμμετείχαν και οικολογικές οργανώσεις. Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποιό σημείο ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια εφόσον αμφότερους τους εμπλεκόμενους Φορείς τους χαρακτηρίζει προς το παρόν μία εσωστρέφεια, που έχει όμως άμεσο αντίκτυπο την κυνηγετική οικογένεια. Δειλά και προσεκτικά, από την εσωστρέφεια βγαίνει σιγά αλλά σταθερά το ΥΠΕΚΑ που δια στόματος της υπουργού σε ΜΜΕ, άφησε τεχνηέντως κάποιες σκέψεις να ακουστούν – με τις ανάλογες φυσικά πάσες από δημοσιογράφους – επιλεγμένους κατά τη γνώμη μου, αφού ένας μάλιστα εξ αυτών είχε εκτεθεί σε ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων στις τελευταίες εκλογές για την Ευρωβουλή.

Αξίζει να παρακολουθήσουμε με ηρεμία το παιχνίδι που ετοιμάζεται να παιχτεί σε βάρος μας, μη παραβλέποντας ωστόσο και την περίεργη αδράνεια της δικής μας ΚΣΕ, που επιλέγει εν μέσω τυφώνα την σιωπή αντί της σφοδρής αντεπίθεσης προς εκείνους που μας θεωρούν «ορκισμένους εχθρούς τους».


Ας διαβάσουμε το κάτωθι κείμενο – απόσπασμα από την «βαθιά οικολογία», διότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι και αυτή έχει τις δικές της «τάσεις» και την δική της εσωστρέφεια:
«Η ουσία και το περιεχόμενο του Οικολογικού κινήματος δεν είναι τρύπιες σημαίες, άδειες λέξεις των ψευτορητόρων της κοινωνικής υποκρισίας. Πολλά σημεία της Οικολογικής σοφίας (επιστημονικά διατυπωμένης ως αφετηρία) τοποθετούν τους κυνηγούς (ειδικά στην Ελλάδα) όχι απλά έξω από το πλαίσιό της, αλλά τους κάνουν ορκισμένους εχθρούς της. Έχω και άλλες φορές γράψει, ότι -με την ανακήρυξή τους σε οικολογικές οργανώσεις- οι κυνηγοί δεν αποβλέπουν στο οικονομικό (επιδοτήσεις ΕΕ), αποβλέπουν στη διάλυση, διαμέσου διαστρέβλωσης και τελικά στην κατάργηση των Οικολογικών μηνυμάτων».

Οι σκέψεις του ανωτέρω αποσπάσματος εκφέρονται από δημόσιο πρόσωπο αφού αυτός που το υπογράφει, διορίστηκε προ ολίγων ημερών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Αίνου και είναι στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων. Αναρωτιέμαι όμως, αν κάποιος που βρίσκεται σε δημόσια θέση έχει το δικαίωμα να εκφέρεται κατά τρόπο άκομψο απέναντι σε μία καθ’ όλα νόμιμη κοινωνική ομάδα που δρα μάλιστα σύμφωνα με τις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος. Πως νομιμοποιείται ο άνθρωπος αυτός κατέχοντας δημόσια θέση να μιλά για «ορκισμένους εχθρούς;»

Μία άλλη βαθύτερη ουσία εκπορεύεται όμως από τις λίγες γραμμές του κειμένου αυτού. Τα «οικολογικά μηνύματα» που φοβούνται ότι μέσα από τις δράσεις μας – σαφέστατα και οικολογικές, θα καταργηθούν.

Το «οικολογικό καρκίνωμα» (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις με αξιόλογες ΜΚΟ) στη χώρα μας, αυτό που κινείται με τα δικά μας χρήματα – του Έλληνα φορολογούμενου, είναι διάτρητο, φοβάται την αποδεδειγμένη οικολογική μας υπόσταση και αν εμείς με μεθοδικότητα φροντίσουμε να ενημερώσουμε τον Έλληνα πολίτη σωστά, δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα.

------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

"Νόμος Καλλικράτη" στην Αρκαδία - τελικό σχέδιο

Αναδημοσίευση από το Arcadians
------------------------------------------------------------------------
Γράφαμε από τον χώρο αυτό στις 28 Ιανουαρίου 2010 για τον «Νόμο Καλλικράτη» στην Αρκαδία. Εκεί που όλοι μιλούσαν για 6 ή 7 Δήμους, εμείς μιλήσαμε για 4, όσες δηλαδή και οι επαρχίες της Αρκαδίας.


Οι πιέσεις που ασκήθηκαν ήσαν πολλές και ως συνήθως από εκείνους που βλέπουν πάντοτε την Αρκαδία από την μικροπολιτική σκοπιά – συντηρώντας παράλληλα νέο – τοπικισμούς.

Η μόνη στιγμή που πήγε να «χαλάσει» ο σχεδιασμός του «Καλλικράτη», ήταν όταν μερικοί «υπερπατριώτες» ήθελαν διακαώς την Γορτυνία σπασμένη σε δύο Δήμους[i]!. Ευτυχώς για όλους μας, δεν εισακούστηκαν οι «βαρύγδουπες» γνώμες τοπικιστικών αντιλήψεων.

Η διαμορφωθείσα τελική πρόταση έχει ως εξής:
Δήμος Μαντίνειας με έδρα την Τρίπολη
Δήμος Μεγαλόπολης με έδρα την Μεγαλόπολη
Δήμος Κυνουρίας με έδρα το Λεωνίδιο
Δήμος Γορτυνίας με έδρα την Βυτίνα

Στον νέο Δήμο Μεγαλόπολης προσχωρεί και ο σημερινός Δήμος Γόρτυνος (έδρα Καρύταινα) – γορτυνιακός Δήμος.

Στον νέο Δήμο Γορτυνίας προσχωρούν οι Δήμοι Φαλάνθου (έδρα Δαβιές) – μαντινειακός Δήμος – και ο Δήμος Λεβιδίου (έδρα Λεβίδι), επίσης μαντινειακός Δήμος.

Παρατηρούμε ότι οι Δήμοι του Μαινάλου (Φαλάνθου, Τρικολώνων, Λεβιδίου, Βυτίνας, Δημητσάνας, Ηραίας), θα ανήκουν διοικητικά στον νέο Δήμο Γορτυνίας. Σοφά πράττει ο νομοθέτης και ενώνει όλους τους παραμαινάλιους Δήμους.

Για την έδρα του νέου Δήμου Γορτυνίας, ο κοντόφθαλμος τοπικισμός έβαλε στο παιχνίδι τα Λαγκάδια και την Δημητσάνα, επικαλούμενος λόγους ιστορικότητας!. Ευτυχώς όμως – για το καλό όλων μας – και επειδή κάποτε πρέπει να ξεφύγουμε από αφελή ψευτο - διλλήματα, μόνο η Βυτίνα έχει όλες τις προϋποθέσεις για έδρα του νέου Δήμου.

Δεν γνωρίζουμε τις θέσεις των βουλευτών Αρκαδίας κυρίων Δημήτρη Ρέππα, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου και Ανδρέα Λυκουρέντζου. Πιστεύουμε όμως πως θα πράξουν ανάλογα, παραβλέποντας τις μικροπολιτικές πιέσεις «φίλων», και αναλογιζόμενοι τις ευθύνες τους για την ανάπτυξη και την πρόοδο της Αρκαδίας.


Arcadians
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

-----------------------------------------------------------------------

[i] Δύο Δήμους στην Γορτυνία. Βυτίνας και Τροπαίων. Στον Δήμο Τροπαίων ήθελαν ολόκληρο τον Δήμο Ηραίας.

-----------------------------------------------------------------------
Για να δούμε, θα κερδίσει η Αρκαδία ή οι μικροπολιτικές αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

"Τύπος - Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο

Αυτή την Τετάρτη και κάθε Τετάρτη


Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Αθέριστος λειμώνας

Αθέριστος λειμώνας από το Λεξικό του Δ. Δημητράκου - την ίδια περίπου ερμηνεία δίνει και το λεξικό των Liddell - Scott. 

Αθέριστος (-η) –ο (ν) ο αμεληθείς, ο παραμελημένος: Ζων. «αφρόντιστος» (εκ του αθερίζω).

Στη δημοτική: χωράφι αθέριστο, σανά αθέριστα, σιτάρι αθέριστο.

Λειμώνας

Λειμών – ώνος (ο) κ. νεώτ. πάς υγρός και ένεκα τούτου πλήρης χλόης τόπος κατάλληλος δια βοσκήν, λιβάδιον. Σοφ.απ.659 ες λειμώνα ποταμίων ποτών (εν τώ λείω ποταμίω ύδατι)
Κατ ευφημισμό το γυναικείο αιδοίο. Ευρ.Κυκλ.171 «φαύσαι χεροίν λειμώνος»

Λειμωνιάτης λίθος (ο), λίθος έχων χρώμα πράσινον οίον το του λειμώνος.

Λειμώνιον (το), το φυτόν στατική το λειμώνιον έχον καυλόν λεπτόν και όρθιον, όμοιον προς του κρίνου, μετ’ ερυθρού καρπού στύφοντος την γεύσιν, φυόμενον δ’ εις λειμώναςκαι τόπους ελώδεις.

Λειμωνοειδής – ούς – ές, ο όμοιος προς λειμώνα χλοερός, ευανθής.

Άσχετο

Λειόκαυλος –ον, ο λείον καυλόν έχων, Θεοφρ. Φ 7,4,2 λειόκαυλον κρόμμυον.

Κατά Μπαμπινιώτη λειμώνας είναι ο βοσκότοπος.

Φινάλε
ή όπως λένε στο χωριό μου «χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι ή στον λειμώνα»

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Στο μπουρδέλο του Μιρά ...

Από το blog του Φώτη Βασιλείου

-------------------------------------------------------------
Μιχάλης Γενίτσαρης: Η ζημιά στο μπουρδέλο του Μιρά

Αντιγράφω τις σελίδες 35-39 από την αυτοβιογραφία του Μιχάλη Γενίτσαρη Μάγκας από μικράκι, η οποία είχε κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Δωδώνη σε επιμέλεια Στάθη Gauntlett. Το βιβλίο βρίσκεται εκτός εμπορίου και μακάρι να επανεκδοθεί σύντομα:

Εγώ εκεί έμπλεξα με μια γκόμενα –την έλεγαν Σοφία· ήταν ελευθέρων ηθών –η οποία εμένα μάλλον με ξεμυάλισε. Όπως ήμουνα τρελός, απόγινα μαζί της.

Μια μέρα έρχεται στο κέντρο ο πατέρας του Χιώτη του Μανόλη, ο Διαμαντής, με έναν άλλον. Εγώ το Χιώτη το Διαμαντή τον ήξερα· τον άλλον δεν τον ήξερα. Με φωνάζουν στην παρέα, με συστήνουν, και μου λένε ότι ο άλλος ήτανε […] που είχε ένα μπουρδέλο στη Θήβα και ήθελε να μαζέψει γυναίκες, να τις πάει στο νταραβέρι που είχε. Με ψήσανε εμένα να αφήσω τη Σοφία να πάει στη Θήβα και κάθε βδομάδα να ‘ρχεται. Έπεσε όλη η σωματεμπορία απάνω μου, μ’ έψησαν, και εγώ την άφησα να πάει στη Θήβα.

Εκεί που πήγε όμως η Σοφία, ο Μιράς (γιατί έτσι τον έλεγαν αυτόν που είχε το μπουρδέλο) έβαλε έναν νωματάρχη ονόματι Δημητράκη (έτσι τον φώναζαν) και ερωτεύτηκε τη Σοφία. Ώσπου σε δέκα μέρες εγώ λαβαίνω γράμμα και μου γράφει: «Μιχάλη, εγώ δεν πρόκειται να ‘ρθω ξανά στην Αθήνα. Θα παντρευτώ έναν ενωματάρχη. Και το σπίτι που έχω στην Αθήνα καν’ το ό,τι θες». Γιατί όταν έφυγε από την Αθήνα, μου άφησε τα κλειδιά του σπιτιού –είχε πλερωμένα τρία ενοίκια και είχε φύγει.

Εγώ μόλις έλαβα το γράμμα, μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Την άλλη μέρα το πρωί φωνάζω έναν παλιατζή και πουλάω όλα τα πράματα του σπιτιού της –μέχρι φωτογραφίες της μάνας της. Όπως ήταν, όλα μαζί: κρεβάτι, ντουλάπες, κομοδίνα, ρούχα, φορέματα, όλα -2,500 χιλιάδες.

Παίρνω τα λεφτά, παίρνω τον ανιψιό του Βλάχου του Αντώνη, το Χρήστο το Μαρίνο, Μενιδιάτης κι αυτός – παιδί λουλούδι. Τότε ήταν φυγόδικος· είχε χτυπήσει ένα ενωματάρχη στο Μενίδι και τον κυνηγούσανε, και τον έκρυβα εγώ στο δωμάτιο της γκόμενας που είχα. Πάμε μεθάμε, κατεβαίνουμε στον Περαία, βρίσκω άλλον ένανε φίλο μου, το Στράτο Κουτσομπόλη, που ήταν κι αυτός ίδια φάρα με μας, και αρχινάμε το ούζο. Μέχρι που εγώ βγάζω συμπέρασμα να πάμε στη Θήβα, με ένα ταξί και να πάρουμε τη Σοφία –με το ζόρι αν δεν ήθελε νά ‘ρθει. Έτσι και έγινε.

Πάμε στου Μαυρομάτη, που ήταν στο «Δάσος». Εγώ στη δουλειά δεν πήγα – πάω στη καβάτζα που είχα στο κέντρο. Είχα ένα μπιστόλι Κολτς 38 και μια ξιφολόχη του στρατού. Τα παίρνω. Ο Μαρίνης είχε κι αυτός μπιστόλι. Οπλίζεται και ο Κουτσομπόλης, και βρίσκουμε του Στράτου του Παγιουμτζή το γαμπρό, που ήτανε σωφέρ, να μας πάει στη Θήβα. Μας ζήτησε τότες πεντακόσιες δραχμές. Εγώ του έδωκα οχτακόσιες –με τη διαφορά, ό,τι του πούμε θα έκανε. Παίρνουμε μαζί δυο μπουκάλες ούζο και ξεκινάμε για τη Θήβα. Στο δρόμο κάνουμε σχέδια τι θα κάνουμε. Η ώρα ήταν που φύγαμε απ’ την Αθήνα 11 τη νύχτα.

Φτάνουμε στη Θήβα. Μας έχουνε πει ότι μες στο μπουρδέλο κάθε βράδυ αδύνατον να μην υπάρχει χωροφύλακας μέσα να κοιμάται. Πάμε το βρήκαμε· ήταν σε μια ερημιά, ένα βουνό, μακριά από την πόλη. Μπρος από το μπουρδέλο ήταν ένα ποτάμι με μια γεφυρούλα που μόνο με τα πόδια πέρναγες. Σταματάμε, αφήνουμε το ταξί και πάμε με τα πόδια.

Ένα σπίτι μεγάλο, χωργιάτικιο, με δυο-τρία δωμάτια κάτω και άλλα τόσα απάνω. Θεοσκότεινο. Κοιτάμε από μια πόρτα που είχε δυο τζαμιλίκια και βλέπουμε ότι πίσω ακριβώς από την πόρτα είχανε βάλει τραπέζια και καρέκλες, γιατί ήτανε το καφενείο αυτό. Τότε κάνουμε σχέδιο να την σπρώξουμε και να μπούμε μέσα.

Ώσπου να το πούμε, εγώ έχω πάρει δρόμο, έχω ρίξει την πόρτα. Μπαίνω μέσα και πάω γραμμή σε μια λάμπα με φυτίλι, που ήτανε χαμηλωμένη. Την σηκώνω και φέγγει – μέσα κανείς, αλλά από πάνου φωνές και «Βοήθεια!» Εμείς είχαμε βγάλει τα μπιστόλια, έχω και τα μαχαίργια. Μπαίνω εγώ πρώτος στο άλλο δωμάτιο κάτου, βλέπω μια σκάλα που έβγαινε τον ανήφορο στα απάνω δωμάτια, αλλά δεν μπορούσα να πάω απάνω, μήπως ήτανε η χωροφυλακή και μου έριχνε στη σκάλα. Δεν φαινότανε κανένας. Εμείς όμως είχαμε ξηγηθεί με την παρέα μου, το Μαρίνη και τον Κουτσομπόλη, εάν βρίσκαμε κίνδυνο, θα ρίχναμε στο ψητό και θα πηγαίναμε στο βουνό να γίνουμε αντάρτες. Αλλά η καλή μας τύχη που δεν ήτανε το βράδυ η χωροφυλακή εκεί, παρά μόνο ένας ανθυπολοχαγός, τον οποίο εγώ βλέπω να κατεβαίνει τις σκάλες και να βάζει το χιτώνιο. Αλλά δεν είχα προσέξει που έβαλε το χέρι του να φτιάξει την εξάρτυση και νόμιζα ότι βγάζει μπιστόλι, γιατίς το φως εκεί που ήτανε δεν επαρκούσε. Και όπως βαστάω στο ‘να χέρι το μπιστόλι και στο άλλο την κάμα, του δίνω μια κάτω από την ελιά του ποδιού του και η κάμα βγαίνει πίσω στο κωλομέρι. Σωρό-κουβάρι από τις σκάλες, με φωνές σαν ουρλιαχτά.

Τότε έγινε το σώσε. Αποπάνω από τις σκάλες βλέπω τη Σοφία και πεντέξι από τις άλλες γυναίκες να φωνάζουνε σαν τρομαγμένα θηρία. Ο Κουτσομπόλης είχε κάτσει όξω, ο Μαρίνης κάτω στις σκάλες, και εγώ πάω απάνω. Μόλις ανεβαίνω απάνω, βλέπω ένανε άντρα που έχει ανοίξει ένα παράθυρο από πίσω από το σπίτι, που ήτανε και πιο χαμηλά, και πηδάει έξω. Εγώ τρέχω στο παράθυρο νομίζοντας ότι είναι ο ενωματάρχης, του ρίχνω, αλλά αυτός χάθηκε· έτρεχε πολύ. Τότε γυρίζω εγώ, μαγκώνω τη Σοφία από τα μαλλιά και την τραβάω να μου πει πού είναι το δωμάτιό της. Μπαίνω σε ένα, ήταν μια ντουλάπα με καθρέφτη, σπάω τον καθρέφτη, σπάω μια κανάτα μεγάλη με μια λεκάνη. Αλλά η Σοφία φοβήθηκε και φεύγει να πάει κάτω. Τότε εγώ φωνάζω του Στράτου να την πιάσει, και περιλαβαίνω την μαντάμα (ονόματι Μαργιώ) να μου δείξει το δωμάτιο της Σοφίας. Αυτή φοβάται να μου το δείξει, γιατί νομίζει ότι εγώ θα της κάψω τα ρούχα.

Και τότες αρχινάει η ζημιά· δεν αφήνω δωμάτιο γερό. Τα ‘σπασα όλα μέσα: ντουλάπες, λαβουμάνα, ρούζα έσχιζα, και άλλα. Ώσπου μπαίνω στο δωμάτιο της μαντάμας μέσα, χωρίς να ξέρω ότι είναι της μαντάμας. Ορμάει κι αυτή μέσα, φοβούμενη μη της σπάσω κι αυτηνής, και πάει να μου αρπάξει την κάμα που βαστούσα στα χέρια. Τότε γίνεται το μοιραίο· της κόβω το χέρι και της αφαιράω δύο δάχτυλα. Μπήζει τις φωνές.

Αλλά έχει συμβεί και έξω αναταραχή. Αυτός που είχε πηδήσει από το παράθυρο, τον είδε ο Κουτσομπόλης και φοβήθηκε, και φωνάζανε εμένα να κατεβώ να φύγουμε, γιατί ο ανθυπολοχαγός αιμορραγούσε. Εγώ σαν θηρίο, χωρίς να καταλαβαίνω τι έκανα, κατεβαίνω κάτου, ρωτάω το Μαρίνη πού είναι η Σοφία.

Μου λέει:

- Μου έφυγε, βγήκε έξω.

Μπήζω τη φωνή του Κουτσομπόλη. Μου λέει αυτός ότι δεν την είδε. Τότε βάζω χέρι και στα κάτω δωμάτια – τα ‘σπασα όλα· δεν άφησα τίποτα.

Τότε συγκεντρωνόμαστε να φύγουμε – εγώ παίρνοντας της Σοφίας όλα τα ρούχα στην αγκαλιά μου – και πά ‘να φύγουμε. Αλλά πίσω μας δεν ακούς τίποτα άλλο από ουρλιαχτά κι από «Βοήθεια!».
--------------------------------------------------------------

Ρεμπέτικα τραγούδια ακούτε από το rebetiko.sealabs

Δίκτυο Ορίων - επιστολή

Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
http://www.orion.net.gr/ orion@orion.net.gr

                                                                  Αθήνα, 17/2/2010
Προς τους αξιότιμους:
- Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια
- Πρωθυπουργό, κ. Γιώργο Παπανδρέου
- Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Θεόδωρο Πάγκαλο
- Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Φίλιππο Πετσάλνικο
- Αρχηγούς πολιτικών κομμάτων
- Βουλευτές του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Κοινοποίηση:
- Μέσα μαζικής ενημέρωσης
- Κυνηγετικές οργανώσεις
- Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα

Θέμα: Το Πράσινο Ταμείο και οι Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις (Μ.Κ.Ο)

Αξιότιμοι κύριοι/ες,

Τελευταία πυκνώνουν τα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο, πρόσφατα έγινε ακόμη και σχετική ερώτηση στην Βουλή, για την σχέση των διαφόρων Μ.Κ.Ο (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων) με τις Κυβερνητικές Υπηρεσίες και για τον ρόλο που έχουν ή προσπαθούν να αποκτήσουν στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας.

Ο ρόλος των ΜΚΟ, τόσο θεσμικά όσο και ουσιαστικά, είναι να δρουν στην κοινωνία έξω από την κρατική και κυβερνητική δομή εξουσίας, και συγχρόνως να μην εξαρτώνται οικονομικά από τα ταμεία του κράτους, ώστε να μπορούν να ελέγχουν και να κρίνουν την εξουσία όταν απαιτείται, και όχι να συντηρούνται με κρατικές επιχορηγήσεις, σε περίοδο μάλιστα που η κοινωνία στενάζει λόγω της οικονομικής κρίσης.

Στο νεοσύστατο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) φαίνεται πως διαμορφώνεται μια παρόμοια δυναμική με την ενεργό συμμετοχή διαφόρων συμβούλων και εκπροσώπων ΜΚΟ στην προετοιμασία και σύνταξη νομοσχεδίων και ρυθμίσεων, που ενδέχεται να οδηγήσουν σε λανθασμένες αποφάσεις. Τελευταίο παράδειγμα μιας υπό εκκόλαψη ακόμη αμφισβητούμενης πολιτικής του Υπουργείου, μετά το πρόσφατο ανακληθέν νομοσχέδιο με τα πράσινα τέλη των αυτοκινήτων, είναι το προτεινόμενο σχέδιο νόμου περί Βιοποικιλότητας από μια ομάδα ΜΚΟ με το οποίο καθορίζονται λεπτομερέστατες ρυθμίσεις για πολλές δραστηριότητες που άπτονται της προστασίας του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με τις προτάσεις των συγκεκριμένων ΜΚΟ, όπως τουλάχιστον αυτές δημοσιεύονται και φοβούμαστε ότι θα υλοποιηθούν τελικά, στο προτεινόμενο σχέδιο νόμου προβλέπεται συν τοις άλλοις και η ίδρυση ενός Ταμείου για το οποίο έχει κάνει λόγο και η ίδια η Υπουργός ΠΕΚΑ. Στο υπό ίδρυση αυτό Ταμείο Προστασίας του Περιβάλλοντος, με τον διακριτικό τίτλο «Πράσινο Ταμείο», το οποίο θα αντικαθιστά το καταργούμενο «Ειδικό Ταμείο Εφαρμογής Ρυθμιστικών και Πολεοδομικών Σχεδίων» (ΕΤΕΡΠΣ), θα αποδίδονται πρόστιμα φόροι και τέλη από μια ευρεία γκάμα οικονομικής δραστηριότητας (από τα καύσιμα μέχρι τις αδειοδοτήσεις διαφόρων επιχειρήσεων).

Το Πράσινο Ταμείο θα χρηματοδοτεί δράσεις και έργα αποκατάστασης και προστασίας του περιβάλλοντος σε πόλεις και ύπαιθρο, πολεοδομικές αναπλάσεις, κλπ, καθίσταται δε ένα πανίσχυρο χρηματοδοτικό και διαχειριστικό εργαλείο που θα καθορίζει την εφαρμογή ενός μεγάλου μέρους της κυβερνητικής πολιτικής μέσω του προγράμματος δημοσίων έργων και επενδύσεων σε όλη την επικράτεια.

Στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κρατικού αυτού Ταμείου, το επίσημο Ελληνικό Κράτος με όλα τα Υπουργεία που θα το ιδρύσουν, θα χρηματοδοτούν, θα συναποφασίζουν και θα εφαρμόζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Νομαρχίες και Δήμοι) που θα υλοποιούν και θα εφαρμόζουν τις αντίστοιχες δράσεις, και οι θεσμοθετημένοι επιστημονικοί φορείς-σύμβουλοι της πολιτείας (Επιμελητήρια), θα συμμετέχουν μόνο με επτά (7) εκπροσώπους συνολικά, σύμφωνα με την πρόταση των ΜΚΟ. Οι άλλοι επτά (7) εκπρόσωποι θα πρέπει να είναι, σύμφωνα με την πρόταση των ΜΚΟ, τρεις (3) από τις Περιβαλλοντικές Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις (!), τρεις (3) εμπειρογνώμονες (!) σε συγκεκριμένο ρητά κατονομαζόμενο επιστημονικό αντικείμενο, και ο πρόεδρος της Επιτροπής Φύσης (!).

Η μονόπλευρη υιοθέτηση των προτάσεων συγκεκριμένων ΜΚΟ καθώς και το ενδεχόμενο, οι προτάσεις τους να αποτελέσουν έτοιμο προσχέδιο νόμου στο Υπουργείο, ερήμην των υπολοίπων σχετικών φορέων και των τοπικών κοινωνιών που επηρεάζονται άμεσα, θα αποτελούσε σημαντική απόκλιση από τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης περί διαφάνειας και δημοσίων διαβουλεύσεων και θα δημιουργούσε σημαντικές αμφιβολίες, αν τελικά η Ανοιχτή Διακυβέρνηση εφαρμόζεται στην πράξη ή αποτελεί επικοινωνιακό τρικ.

Η δημιουργία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αποτελεί ίσως μία από τις μεγαλύτερες τομές της νέας κυβέρνησης στον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της διαχείρισης του περιβάλλοντος της χώρας μας και των παραγόντων που το επηρεάζουν. Για να πετύχει όμως το συγκεκριμένο εγχείρημα απαιτείται συνδυασμός γνώσης, κοινωνικής συναίνεσης, πολιτικής βούλησης και διαφάνειας. Οι υπόγειες διεργασίες με φορείς που δεν υπόκεινται σε κάποιον έλεγχο και η τοποθέτηση των εκπροσώπων τους σε επιτροπή διαχείρισης κρατικών πόρων, εγείρει πολλά και έντονα ερωτηματικά για τις προθέσεις τόσο της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ, όσο και της Κυβέρνησης.

Ερωτηματικά τα οποία ενισχύονται από το γεγονός πως από πλευράς ΥΠΕΚΑ δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής απάντηση σε δύο (2) επιστολές του Συλλόγου μας για συνάντηση και υποβολή προτάσεων σχετικά με τη διαχείριση της υπαίθρου και της θήρας. Πόσω μάλλον που εκ του καταστατικού μας έχουμε άμεση σχέση, τόσο με την προστασία του περιβάλλοντος όσο βεβαίως και με το Κυνήγι ενώ στα μέλη μας συγκαταλέγονται πέντε (5) ειδικοί επιστήμονες (Δασολόγοι, Θηραματοπόνοι).

Η κυρία Υπουργός ΠΕΚΑ θα διευκρινίσει άραγε, όπως οφείλει ως εκπρόσωπος όλων των Ελλήνων, αν τα παραπάνω ανησυχητικά για την διαχείριση των κρατικών υποθέσεων, του φυσικού περιβάλλοντος και των χρημάτων των φορολογούμενων πολιτών της χώρας μας κείμενα, αποτελούν και σχεδιασμούς του ΥΠΕΚΑ πέρα από μια απλή πρόταση κάποιων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων;

Αναμένουμε με ενδιαφέρον την τοποθέτηση της κυρίας Υπουργού, αλλά και κάθε αρμόδιου, για την διευκρίνιση του θέματος. Εμείς από την πλευρά μας θα παρακολουθούμε την υπόθεση ελπίζοντας πως η πραγματικότητα θα διαψεύσει τα παραπάνω ανησυχητικά φαινόμενα.


Για τον Ωρίωνα

Με σεβασμό,

O Πρόεδρος                                              Ο Γ.Γραμματέας

Δημήτρης Χριστοδουλάκης          Νίκος Παπαϊωάννου

Πλημμύρα από... αγριογούρουνα στον Έβρο ...

Από την "Καθημερινή"

Πλημμύρα από... αγριογούρουνα

Θανασης Τσιγγανας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. «Εισβολή αγριογούρουνων» στο ελληνικό έδαφος από την πλευρά της Τουρκίας έχουν προκαλέσει, εκτός των άλλων, οι πλημμύρες στο τριεθνές Ελλάδας-Τουρκίας-Βουλγαρίας. Μεταξύ, λοιπόν, των σχεδίων έκτακτης ανάγκης και η διάσωση της άγριας πανίδας του Εβρου από εκπροσώπους της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας - Θράκης.

Οπως είπε στην «Κ» ο επιστημονικός συνεργάτης της Ομοσπονδίας κ. Πέτρος Πλατής, τα ορμητικά νερά από την πλευρά της Τουρκίας εκτόπισαν σημαντικό αριθμό ζώων προς υψηλότερα σημεία στην ελληνική πλευρά. Ομως στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, πολλά αγριογούρουνα εγκλωβίζονται σε νησίδες ξηράς ανάμεσα σε πλημμυρισμένες εκτάσεις και γίνονται εύκολο θήραμα. Γι’ αυτό τον λόγο δώδεκα θηροφύλακες της Ομοσπονδίας έχουν τεθεί σε επιφυλακή και περιπολούν με βάρδιες κοντά στις πλημμυρισμένες περιοχές του νότιου Εβρου για να αποτρέψουν τη δράση λαθροθήρων. Οπως ανέφερε ο κ. Πλατής, χθες το πρωί χρειάστηκε και η συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για τον απεγκλωβισμό ενός μεγάλου αγριογούρουνου που είχε παγιδευτεί κοντά στον Πόρο.

Τα μέλη της Ομοσπονδίας επενέβησαν σωτήρια και σε άλλες περιπτώσεις. Ανέσυραν με σκοινιά -και απελευθέρωσαν στη συνέχεια- άλλα τέσσερα αγριογούρουνα που είχαν πέσει σε τσιμεντένια αρδευτική διώρυγα στην περιοχή των Φερών. Ανάλογα μέτρα λαμβάνονται και κοντά στο δέλτα του ποταμού Εβρου όπου ξεχειμωνιάζουν χιλιάδες πουλιά και σπάνια είδη.
----------------------------------------------------------------

Ευχαριστούμε τον φίλο Γιώργο Ξανθόπουλο που μας έστειλε το σχετικό άρθρο της Καθημερινής.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Το διαδίκτυο των κυνηγών …

Το διαδίκτυο μπορεί να είναι ένα εργαλείο που κατά πως λένε δημιουργήθηκε αρχικά για στρατιωτικούς σκοπούς, στην συνέχεια όμως και με την πάροδο του χρόνου απόκτησε την μορφή που όλοι γνωρίζουμε σήμερα. Ένα πολυεργαλείο για τους κατοίκους του πλανήτη που ο καθένας μας το χρησιμοποιεί ανάλογα με τις διαθέσεις του.

Το web – όπως επικράτησε να λέγεται, δημιουργεί χαοτικές καταστάσεις – ακολουθεί δηλαδή κατά γράμμα τον σκοπό του. Στο χέρι του κάθε χρήστη είναι να πάρει την πληροφορία που θέλει και να απορρίψει μία άλλη. Και ο κάθε χρήστης πιστεύει ότι – αφελέστατα κατά τη γνώμη μου - το πολυεργαλείο αυτό του δίνει πραγματική ελευθερία. Δεν είναι της παρούσης να μιλήσουμε για τις ελευθερίες του διαδικτύου. Σκοπός μας είναι να καταθέσουμε την απορία μας, γιατί αυτό το εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας δεν το χρησιμοποιούμε για να δώσουμε σαν κυνηγοί στο ευρύ κοινό, την αληθινή διάσταση του κυνηγίου στην πατρίδα μας.
Τον ρόλο αυτό – που μπορεί να τον αναλάβει και να τον φέρει σε πέρας, δικαιούται να τον έχει η ΚΣΕ, οι Ομοσπονδίες, οι κυνηγετικοί σύλλογοι, οι κυνηγοί, οι εμπλεκόμενοι με διαφόρους τρόπους με το κυνήγι – επιχειρηματίες, εκπαιδευτές, τουρισμός, εταιρείες καυσίμων, εταιρείες αυτοκινήτων, και φυσικά ο κυνηγετικός τύπος που προσφέρει πάρα πολλά με την παρουσία του στην υπόθεση κυνήγι.

Δυστυχώς για εμάς τους κυνηγούς, η ΚΣΕ δεν έχει αντιληφθεί την δύναμη του ιντερνέτ – και αρκεί μία επίσκεψη στην σελίδα της – που διακρίνεται καθαρά ότι αγγαρεία κάνει που την έχει ή μπορεί κάποιος να της είπε: «πρέπει να έχεις και ιστοσελίδα».

Θα μπορούσε πολλά να έκανε η ΚΣΕ με το διαδίκτυο, σαν αρχή μία σελίδα της προκοπής. Στη συνέχεια να δημιουργούσε ένα δίκτυο με τις υπόλοιπες ομοσπονδίες και με όλους τους κυνηγετικούς συλλόγους της χώρας – που έστω και τώρα, οφείλει να τους υποχρεώσει να αποκτήσουν ιστοσελίδες. Ένα πανελλαδικό δίκτυο κυνηγών με την ΚΣΕ στο ρόλο του γενικού συντονιστή, με συνεχή ροή πληροφοριών από κάθε γωνιά της Ελλάδας, σαν κατάληξη με την δημιουργία μίας τράπεζας δεδομένων για την πανίδα μας.

Η συνεχής ροή της πληροφορίας, η αμφίδρομη σχέση που δημιουργείται, η θεματολογία, η ένωση πολλών και διαφορετικών ομάδων που έχουν σχέση με το κυνήγι, κα πόσα ακόμα, όλα, μπορούν να ενωθούν σε ένα δίκτυο υπό την ΚΣΕ. Για να αποκτήσει αληθινή φωνή και δυνατή η κυνηγετική οικογένεια, για να αντικρούσει επί ίσοις όροις όσα κακόβουλα της καταλογίζουν, για να προωθηθεί ο σκοπός που επιτελεί, για να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Όλα τα παραπάνω, ίσως να φαντάζουν πολύπλοκα – και όμως είναι τόσο απλά. Χρήματα χρειάζονται που μπορεί να μην έχει η ΚΣΕ, έχει όμως και δίνει για τον σκοπό αυτό η ευρωπαϊκή ένωση μέσα από πληθώρα προγραμμάτων. Εκείνο που χρειάζεται η ΚΣΕ, είναι να δώσει λόγο και βήμα σε ανθρώπους που την υπηρετούν και βρίσκονται πάντα από πίσω – διότι μπροστά θέλουν να φαίνονται πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι που την υπηρετούν (!) για πάνω από είκοσι χρόνια από την θέση του προέδρου ή δεν ξέρω από ποια άλλη.

Για να το πω πιο απλά, είναι καιρός να οργανωθεί το κυνήγι στην Ελλάδα σε εντελώς καινούρια βάση. Για να γίνει όμως αυτό - οι πρόεδροι που τους συναντήσαμε μικροί – και τώρα που μεγαλώσαμε τους έχουμε πάλι μπροστά μας, αυτοί όλοι που έχουν καθίσει σε μία καρέκλα και δεν λένε να σηκωθούν να πάνε σπίτι τους, - καιρός είναι να την αφήσουν. Να πάνε σπίτι τους μήπως και σωθεί το κυνήγι από τη λαθεμένη χρόνια πολιτική τους.
-----------------------------------------------------------

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010.

Οικολόγοι πράσινοι - Ημερίδα στην Τρίπολη!

Αναδημοσίευση από το blog «Καλημέρα Αρκαδία»

Ημερίδα «Οικολόγων» στην Τρίπολη για τη διαχείριση των απορριμμάτων μας!

«Με την επιστολή μας αυτή θέλουμε να σας προσκαλέσουμε σε Ημερίδα που διοργανώνουμε την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 17.00 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο, στην Τρίπολη.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα γίνει αναφορά των θέσεων των Οικολόγων Πράσινων, για το παραπάνω θέμα από τον εκπρόσωπο του κόμματος κο Νίκο Χρυσόγελο. Θα ακολουθήσουν εισηγήσεις ομιλητών αναφορικά με επί μέρους σημαντικά ζητήματα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη σήμερα. Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί “στρογγυλό τραπέζι” με την συμμετοχή εκπροσώπων περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων, καθώς και αυτοδιοικητικών κινήσεων της Πελοποννήσου, οι οποίες έχουν αναπτύξει στο διάστημα 2007 – 2009 μία συστηματική και εποικοδομητική παρέμβαση στο πρόβλημα της διαχείρισης των αστικών στερεών αποβλήτων στην Πελοπόννησο, και για το λόγο αυτό προσκαλούνται ως συνομιλητές στην παρούσα εκδήλωση».


Πρόγραμμα Ημερίδας

-- 17.00 : Έναρξη

-- 17.15-17.30: Νίκος Χρυσόγελος, (Χημικός Περιβαλλοντολόγος) Εκπρόσωπος Οικολόγων Πράσινων

-- 17.30-18.00: Μαρία Βιτωράκη (Χημικός Μηχανικός) «Για μια Κοινωνία Μηδενικών αποβλήτων»

-- 18.00 – 18.15: Χάρης Μουρκάκος (Διευθυντής Ανάπτυξης Ανακύκλωσης Αδρανών Ν. Ελλάδας) «Διαχείριση ΑΕΚΚ (Αποβλήτων Εκσκαφών, Κατασκευών Κατεδαφίσεων) στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Υφιστάμενη κατάσταση-προοπτικές»

-- 18.15 – 18.30: Βασίλης Γιόκαρης (Φυσικός Μηχανικός) «Η διαχείριση του οργανικού κλάσματος των στερεών αστικών αποβλήτων στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Εμπειρίες από μονάδες Κομποστοποίησης στη Γερμανία»

-- 18.30 – 18.45: Λάμπρος Μπούκλης,(Περιβαλλοντολόγος) «Καλλικράτης και διαχείριση στερεών αποβλήτων».

-- 18.45 – 19.00: Παναγιώτης Αλαβέρας «Ευρώπη κοινωνία της Ανακύκλωσης, τρόποι συλλογής οικιακών απορριμμάτων»

-- 19.00-19.15: Διάλειμμα, καφές

-- 19.15 – 20.30: Στρογγυλό Τραπέζι περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων και αυτοδιοικητικών κινήσεων Πελοποννήσου. Συζήτηση με την συμμετοχή των παρευρισκομένων.

-- 20.30 – 21.00: Κλείσιμο Ημερίδας, συμπεράσματα .


Έχουν προσκληθεί

Η υπουργός ΠΕΚΑ κ.Τ. Μπιρμπίλη

Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ.Φ. Χατζημιχάλης

Οι νομάρχες και οι δήμαρχοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου

Οι περιβαλλοντικές και οικολογικές οργανώσεις και αυτοδιοικητικές κινήσεις Πελοποννήσου .
-----------------------------------------------------------------

Θα είμαστε εκεί και ας μην μας κάλεσαν!, σαν αυτόφωτη κίνηση Πελοποννήσου!! Καλούνται επίσης να παραβρεθούν και όλες οι κυνηγετικές οργανώσεις της Αρκαδίας.


Η φωτό της Suzanne Holm «από την καμένη Αττική»

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Εικονικά παιχνίδια ...

Κάπου στα 1995, τον περασμένο αιώνα δηλαδή, σαν μικρό παιδί που ήμουν! συμμετείχα άδολα σε δυό – τρία forums πολιτιστικού (λέμε!) περιεχομένου.

Είχαν ενδιαφέρον οι κουβέντες, άλλος το κοντό του και άλλος το μακρύ του, τσακωμοί, συμφωνίες, μπινελίκια μα και έρωτες! Αχταρμάς, όλα σε ένα και η κουτάλα της «ελεύθερης άποψης» συντηρούσε για κάμποσα χρόνια «την διακίνηση ιδεών».
Στο διάστημα εκείνο, ήταν ένας φοβερός τύπος που είχε καμιά 20αρια διαφορετικούς λογαριασμούς και έπαιζε μαζί τους. Έμπαινε ας πούμε σαν Θ και άνοιγε ένα θέμα. Μετά σαν Γ απαντούσε στον Θήτα, μετά στη συζήτηση έπαιρνε μέρος και το Ω που διαφωνούσε με τους Γ και Θ. Κάπως έτσι συμμετείχε ο φοβερός εκείνος τύπος με πολλά και διαφορετικά ονόματα.

Κοντά σε εκείνον, είχαν και άλλοι όμως διαφορετικούς λογαριασμούς και γινόταν το έλα να δεις.

Ο διαχειριστής, που ήταν σεμνός άνθρωπος !, διατηρούσε τους λιγότερους διαφορετικούς λογαριασμούς!! και προσπαθούσε πολλές φορές να βάλει σε τάξη την αταξία. Τον πήραν χαμπάρι τα σαΐνια όμως, και άλλος έμπαινε από αμερική, άλλος από γερμανία, άλλος από γαλλία κτλ. Που να βγάλει άκρη;

Ωραία είναι τα forums, αρκεί κανείς να μπορεί να σταματήσει εκεί που πρέπει. Στα τόσα σκουπίδια που θα βγούν στον αέρα, θα συναντήσει κανείς και χρήσιμα πράγματα. Όλα είναι θέμα εκπαίδευσης.

------------------------------------------------------------------

Η φωτό της Suzanne Holm. «το καμάκι», κάπου στην Αργεντινή.

"Τύπος - Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο

Αύριο στον Ελεύθερο Τύπο το περιοδικό ¨Κυνήγι"



Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Το Αρκαδικό μαχαίρι ...

Αναδημοσίευση από το site "Αρκάδες εσμέν"

Το Αρκαδικό μαχαίρι ή ο Αρκαδικός σουγιάς

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βοσκομάχαιρο με δίκοχο τελείωμα λαβής, μία τεχνοτροπία ανατολίτικης προέλευσης. Χρησιμοποιείτο για όλες τις καθημερινές εργασίες, από λεπτοδουλειές μέχρι και την άμυνα απέναντι στα αγρίμια της πανίδας.

Τόπος ορεινός, ελάχιστα προσφερόμενος για καλλιέργειες αλλά πλούσιος σε βοσκοτόπια, η Αρκαδία υπήρξε πάντα τόπος εκτροφής αιγοπροβάτων – μίας δραστηριότητας που δεν απαιτεί σχεδόν κανένα εργαλείο, με εξαίρεση ίσως το μαχαίρι των βοσκών (βοσκομάχαιρο).

Το αρκαδικό μαχαίρι γεννήθηκε όπως είπαμε για λεπτοδουλειές και καθημερινές εργασίες των βοσκών, αλλά χρησιμοποιήθηκε και για την άμυνά τους. Στις επιθέσεις αγριμιών, οι βοσκοί υπεραμυνόντουσαν του κοπαδιού τους με τρία διαφορετικά μέσα: την φωτιά, τα ποιμενικά σκυλιά και το μαχαίρι ως τελευταίο και ακραίο μέσο.

Με αυτό το μαχαίρι στον ελεύθερο χρόνο τους σκάλιζαν και κατασκεύαζαν οι βοσκοί μικρά αντικείμενα, κυρίως όμως φλογέρες, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής βουκολικής τέχνης. Οι απλές και χαρακτηριστικές μελωδίες τους, σύμφωνα με την παράδοση, είχαν ευεργετικά αποτελέσματα στους βοσκούς και στην πανίδα.

Η δίκοχη λαβή

Δεν είναι γνωστό πότε δημιουργήθηκε το σχέδιο του αρκαδικού μαχαιριού στη μορφή που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας, σίγουρα όμως όχι πριν τον 15ο αιώνα, αφού το δίκοχο τελείωμα της λαβής του προέρχεται από τα ανατολίτικα μαχαίρια, που έφτασαν στα Βαλκάνια κατά την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το δίκοχο τελείωμα της λαβής υιοθετήθηκε από πολλούς Έλληνες μαχαιροποιούς, σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας και το συναντά κανείς σε πολλά διαφορετικά μέρη – για παράδειγμα το κρητικό βοσκομάχαιρο.

Στη μεγάλη γκάμα των βαλκανικών μαχαιριών, εντοπίζει κανείς πολλά διαφορετικά μαχαίρια με κοινό χαρακτηριστικό το δίκοχο τελείωμα της λαβής. Διαφέρουν οι διαστάσεις, η κυρτότητα και το άνοιγμα του δίκοχου τελειώματος, αλλά είναι ενιαία η προέλευσή τους: η Ανατολή, με τη μεγάλη φαντασία σχεδίων.

Παραμένει άγνωστος ο λόγος που η Ελλάδα – σημείο συνάντησης ανατολικών και δυτικών πολιτισμών, παρόλο που διαθέτει χιλιετίες δικής της κουλτούρας, διαδεδομένης μάλιστα σε όλο τον κόσμο, προτίμησε να υιοθετήσει ένα τύπο λαβής μαχαιριού δίκοχο, με μεσανατολική προέλευση, ανάμεσα από τόσους άλλους τύπους μαχαιριών. Η απάντηση βρίσκεται στη λειτουργικότητα αυτού του σχεδίου, κυρίως όσο αφορά τις φάσεις που απαιτούνται πραγματικά δυνατά χτυπήματα.

Τα χαρακτηριστικά

Σε σύγκριση με το κρητικό μαχαίρι η λαβή του αρκαδικού μαχαιριού είναι πιο λεπτή και δεν διαθέτει κοιλάνσεις για να μπαίνουν τα δάκτυλα.

Ακόμα και το δίκοχο τελείωμα είναι πιο μυτερό. Η λαβή κατασκευάζεται από απλό ξύλο οξιάς και μόνο τα πολύ ιδιαίτερα κομμάτια έχουν λαβή από κέρατο τράγου ή βοδιού. Το υλικό της λαβής είναι προσαρτημένο στη λάμα με τρείς μπρούτζινους δακτύλιους. Το αρκαδικό μαχαίρι δεν έχει υποφυλακτήρα, όπως αποδεικνύουν και κάποια δείγματα της περιόδου του 1700 μμ. Η λάμα είναι από σκληρό ατσάλι, σφυρηλατημένο και σκληρυμένο, με αιχμηρό πρόσθιο τελείωμα. Το σχήμα της είναι κάτι ανάμεσα στο σχήμα της λάμας και ενός σύγχρονου μαχαιριού εκδοράς (skinner).

Το κέντρο βάρους είναι πολύ μπροστά και σε συνδυασμό με τη μεγάλη διάσταση του μαχαιριού που ποικίλει από 25 έως 35 εκ. το καθιστά κατάλληλο για το κόψιμο κλαδιών ή καλαμιών για την κατασκευή φλογέρας.

Το επίμηκες κανάλι που διατρέχει τη λάμα στη μία πλευρά της, διατηρείται μέχρι σήμερα προσδίδοντας στο μαχαίρι χαρακτήρα αμυντικού όπλου.

-----------------------------------------------------------------------

Στην πρώτη φωτογραφία, παρατηρώντας προσεκτικά τη λάμα, βλέπουμε τρείς μικρές εγκοπές, και ίσως αυτές να είναι κατά τη γνώμη μου η μοναδική ένδειξη του παραδοσιακού αρκαδικού μαχαιριού που έρχεται από πολύ παλιά και δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνουν. Ανάλογα μαχαίρια είχαν και οι γέροντες που θυμάμαι αμυδρά και στα οποία η λαβή ήταν φτιαγμένη από ξύλο οξιάς ή δέντρου. Χαριτολογώντας μάλιστα έλεγαν ότι οι τρείς εγκοπές φανερώνουν τον μυστικό κόσμο της Αρκαδίας. Μη έχοντας ακούσει κάποια άλλη ερμηνεία, τους πίστεψα

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Η ενίσχυση της πανίδας …

Θέλω να αγιάσω και δεν μ’ αφήνουν. Να πυρωθώ στο τζάκι μου, να ακούσω τη μουσική μου, να πλάσω εικόνες από το διάβασμα, να χαϊδέψω τα βυζιά της καλής μου, να πάρω τους χυμούς της. Και άλλα όμορφα πράγματα από ένα αρπακτικό όπως και του λόγου μου.

Η ίδια η κοινωνία όπως γίνηκε, ξέφυγε από κάθε μέτρο – και κατ’ επέκταση απώλεσε και τις χαρές της ζωής. Γι’ αυτό και κινείται στο σκοτάδι, στα μαύρα μονοπάτια, χάνοντας στοιχειώδη μικροπράγματα που ορίζουν την αληθινή ζωή του ανθρώπου. Και η ανθρωπότητα σήμερα – ειδικότερα αυτή του δυτικού πολιτισμού – που γενάρχες του είναι ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, και ο Πυθαγόρας, και ο Θαλής, και όλα τα μυαλά της παλαιάς εποχής – κλυδωνίζεται από την ηθική που της δίδαξαν οι θρησκείες και παραβλέπει την λογική για να εξηγήσει τις απορίες της και να προχωρήσει.

Ηθικολογώντας λοιπόν, οι φίλοι μας οι οικολόγοι – από ποια οργάνωση δεν γνωρίζω, είναι πολλές άλλωστε και θα χαθούμε αν αρχίσουμε την καταγραφή τους – όταν το λυκόφως παραδίνεται στο έρεβος, βγαίνουν στα δάση με τις πραμάτειες τους, όλα δηλαδή τα καλούδια που εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες έχουμε πληρώσει. Και αρχίζουν, «απόψε, εδώ στη πλαγιά ας ρίξουμε φίδια να ενισχύσουμε την πανίδα της περιοχής». Και χαίρονται σαν μικρά παιδιά που κάνουν το καλό.

Πάνε παρακάτω και αφήνουν αλεπούδες, «εδώ καλά είναι, τόσο δρόμο κάναμε από την πόλη, πουθενά δεν τις συναντήσαμε, άρα η πανίδα και εδώ θέλει ενίσχυση». Και αφήνουν τα όμορφα ζώα στο δάσος και την ώρα εκείνη η ψυχούλα τους αγαλλιάζει, νιώθουν σαν να χαϊδεύουν αιθέρια στήθη.

Κάπως έτσι σε μία ασέληνη βραδιά γέμισε η περιοχή αλεπούδες και αμολήθηκαν αυτές στα κοτέτσια και έκαναν χαρές μέσα στη νύκτα. Το πρωί η θειά Κατερίνα, έφτασε στο μικρό της κοτέτσι να συλλέξει τα αυγά. Αντίκρισε οκτώ κότες νεκρές. Το επόμενο πρωί, φτάνοντας στο κοτέτσι είδε έκπληκτη μέσα σε αυτό κατεργάρα αλεπού να κοιμάται του καλού καιρού. Πρωτύτερα είχε φάει τα αυγά και είχε φουσκώσει – ξέρετε δα, το πολύ φαγητό τις βραδινές ώρες φέρνει υπνηλία (!).

Ανάλογες δράσεις οικολογικές αυτής της μορφής με συνέπειες τραγικές για την αγρότισσα που έχει ένα μικρό κοτέτσι και συμπληρώνει το χαμηλό ούτως ή άλλως εισόδημά της, πολλές μπορούμε να εξιστορήσουμε, όμως το ζητούμενο δεν είναι εκεί. Το θέμα μας είναι άλλο, με ποια μελέτη, ποια λογική, ποια αντικειμενική γνώση, αφήνουν ότι θέλουν και όποτε θέλουν όπου τους καπνίσει; Και γιατί άραγε τις δουλειές αυτές τις κάνουν βράδυ; Φοβούνται την ημέρα μήπως τους κάψει ο ήλιος;

Οι ανεξέλεγκτες παρόμοιες δράσεις κάποιων οικολόγων γίνονται νύκτα διότι είναι παράνομες. Στην ίδια κατηγορία οι ακτιβιστές της νύκτας με τους λαθροθήρες. Λυμαίνονται από κοινού – με διαφορετικό τρόπο τη φύση και κάνουν μεγάλο κακό στην πανίδα μη γνωρίζοντας καν τι σημαίνει πανίδα.

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Εντάξει, ξέρουμε, είναι φανατικοί αντικυνηγοί επειδή στα σεμινάρια που τους κάνουν οι καθοδηγητές, τους περνάνε εύκολα τα «θέλω τους και τους σκοπούς τους». Όμως ας αναλογιστούν, οι «εκδρομείς της νύκτας» ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Γιατί άραγε η θειά Κατερίνα να πληρώνει την ακτιβίστικη επιπολαιότητα τους;

Τέτοια εποχή πέρυσι πλησίαζα για το χωριό, νύκτα ήταν μιάς Παρασκευής, και ο χιονιάς με το φεγγάρι έδιναν εικόνες τρόμου (!). Με την καλή μου όμως, ρολάροντας πάνω στους πάγους, ακούγοντας την μουσική μας, ζεσταινόμασταν αντί να κρυώνουμε. Στο ανάποδο πέταλο σαν φτάσαμε, απαντήσαμε ένα τσακάλι στη μέση του δρόμου να έχει πιασμένη μία αλεπού. Μας είδε ξαφνικά και την άφησε. Κυρία όμως και η κυρά Μάρω, τινάχτηκε και τράβηξε σε αντίθετη πορεία. Ναι, έχουν αφήσει και τσακάλια οι φίλοι μας στο Μαίναλο, για την πανίδα πάντοτε …
---------------------------------------------------------------------------


Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010.

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Περιοδικο "Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο

Κάθε Τετάρτη κυκλοφορεί


Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Οι "μαϊμουδιές" φέρνουν γκρίνια ...

«Κατάθεση ψυχής» από την πλευρά των «καλών». Από κυνηγετικό forum

------------------------------------------------------------
Συμφωνώ και εγώ απόλυτα με το φίλο Μυθοπλάστη για το κείμενο πως είναι κατασκευασμένο και με συρραφές .
-------------------------------------------------------------
Τώρα μάλλον
Ο πρόεδρος δεν γράφει ότι είναι παραποιημένο.
Λέει ότι είναι μονταρισμένο για να διαβάσουμε ότι μας ενδιαφέρει δηλ ότι αφορά το κυνήγι!!!!!! Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πλαστό!!!!!

(ΥΓ) Και βέβαια έχει σημασία αν είναι ο ίδιος διότι δείχνει ότι έχει κάποια συμφέροντα!!!! (εδώ αναφέρεται στον Μυθοπλάστη)
--------------------------------------------------------------
Τώρα για το μυθοπλάστη δεν με ενδιαφέρει ούτε η γνώμη του ούτε τα συμφέροντα που αποσκοπεί
--------------------------------------------------------------

Τι συμφέροντα άραγε εξυπηρετεί ο «Μυθοπλάστης» - η αφεντιά μου δηλαδή, που τόλμησε και αμφισβήτησε ένα κουρελόχαρτο «συνειδητοποιημένων» κυνηγών; Πως τολμά κάποιος που δεν ανήκει στην «αγία ομάδα» να έχει ανεξάρτητη άποψη και διαφορετική από την επικρατούσα;

Τις γκεμπελικές μεθόδους πολλοί τις μίσησαν και πολλοί τις υιοθέτησαν για να κρύψουν την ανεπάρκειά τους, τα λάθη τους, την εξαπάτηση προς τρίτους. Όταν λοιπόν κάποιος δεν έχει τι να σου προσάψει σε αυτά που αποκαλύπτεις, πετάει ένα σκόρπιο «δεν ξέρω που αποσκοπούν τα συμφέροντα του Μυθοπλάστη» ή το άλλο, «δείχνει ότι έχει κάποια συμφέροντα». Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

Λυπάμαι μόνο που «συνειδητοποιημένοι κυνηγοί» θα μεταλαμπαδεύσουν τις αρχές τους σε νέους κυνηγούς όπως διατείνονται μέσα από την υπό δημιουργία σχολή τους. Θα τους διδάξουν και ήθος φαντάζομαι, και την ακριβή αλήθεια - και πιθανότατα πώς να συρράπτουν και να διοχετεύουν γνωστές απόψεις σαν «ντοκουμέντα» που θα κάνουν «πάταγο» στην κυνηγετική οικογένεια.

Πόσο διαφορετικά όμως θα ήσαν τα πράγματα, αν μέσα από τα κείμενα μου ή τις απόψεις μου, γεμάτος «οργή», φώναζα κι εγώ «Χαίρε Καίσαρ». Έκανα το «λάθος» όμως και δεν χειροκρότησα, έπεσα στο ολέθριο ατόπημα και διαφώνησα, έσφαλλα διότι βάδισα κόντρα στο ρεύμα μίας φιλόδοξης παρέας καταθέτοντας τις επιφυλάξεις μου.

Δεν είναι κακό να είναι κάποιος φιλόδοξος. Κακό είναι να είναι κανείς «Καίσαρ» και να μην έχει όλη τη Σύγκλητο με το μέρος του για να την ελέγχει.

Τα αιώνια προβλήματα της «δημοκρατίας» …

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Τα σιδερένια πουλιά του χειμώνα ...

Αναδημοσίευση από την εξαιρετική σελίδα του Γιώργου Πέππα
http://www.gpeppas.gr/periodiko/5-2-2010.html
-----------------------------------------------------------------------
Βρισκόμαστε ήδη στα τέλη Ιανουαρίου και η μεγάλη μετανάστρια του Βορρά έχει εγκατασταθεί στη χώρα μας. Από τα μέσα Οκτωβρίου εγκατέλειψε τα βόρεια κωνοφόρα δάση και μετακινήθηκε σε νοτιότερα πλάτη με σκοπό τη διαχείμασή της. Πού όμως μπορούμε να τη συναντήσουμε;

Η εποχή (τέλη Ιανουαρίου, αρχές Φλεβάρη) χαρακτηρίζεται από ξηρασία και χαμηλές θερμοκρασίες και η φάσσα όχι μόνο έχει ήδη εγκατασταθεί στα ελληνικά δάση αλλά επιπλέον γνωρίζει πολύ καλά και τον τόπο αλλά και τις περιοχές τροφοληψίας της. Γνωρίζει επίσης τους κινδύνους από τους διώκτες της αλλά και τον τρόπο για την ασφαλή διαφυγή της.

Η φάσσα τρέφεται κατά κύριο λόγο με φυτικές τροφές όπως με καρπούς βελανιδιάς (βελανίδια), καρπούς από πουρνάρι, ελιές, χορταράκια αλλά και με διάφορα ασπόνδυλα. Αυτή την περίοδο είναι σπάνιο το να δούμε πολυάριθμα κοπάδια από φάσσες, όπως τον Οκτώβριο, ενώ σίγουρα θα συναντήσουμε κοπάδια των δέκα-δώδεκα πουλιών ανά περιοχή.

Συνήθως τα κοπάδια αυτά έχουν έναν οδηγό που με το πρώτο φως της ημέρας ξεκουρνιάζει και κάνει μια αναγνωριστική πτήση στην περιοχή της τροφοληψίας και αφού διαπιστώσει ότι το μέρος είναι κατάλληλο, τότε επιστρέφει στην κούρνια και φέρνει το υπόλοιπο κοπάδι.

Για να θηρεύσουμε τη φάσσα αυτές τις μέρες πρέπει να έχουμε υπομονή, επιμονή και κυρίως καλή κάλυψη. Η κατασκευή της καλής φυλάχτρας είναι ο βασικότερος παράγοντας, διότι αν οι φάσσες αντιληφθούν την ύπαρξή μας όσο και να περιμένουμε στην περιοχή δεν θα ξαναγυρίσουν, τουλάχιστον την ίδια μέρα.

Την φυλάχτρα μας θα πρέπει να την κατασκευάσουμε κοντά στην περιοχή τροφοληψίας και ειδικότερα στο όριο των δασών που τυχόν μπορεί να κουρνιάζουν, κοντά σε ελαιώνες. Συνήθως τις πρωινές ώρες οι φάσσες κατευθύνονται προς τις περιοχές που είναι κοντά σε λιοστάσια για να τραφούν με ελιές και αργότερα κοντά στις μεσημβρινές ώρες χάνονται και πάλι στο δάσος για να συνεχίσουν με βελανίδια και καρπούς αργιάς (πουρνάρι).

Μεθοδολογία θήρευσης
Οι μέθοδοι θήρευσης της φάσσας ποικίλλουν από μέρος σε μέρος. Δύο είναι οι βασικότεροι: το καρτέρι κοντά στην περιοχή τροφοληψίας και το καρτέρι από και προς την κούρνια.

¤ Στο καρτέρι κοντά στο πεδίο τροφής χρειαζόμαστε καλή φυλάχτρα με μεγάλη ορατότητα. Αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις και παραμένουμε καλά κρυμμένοι, αφού το συγκεκριμένο θήραμα αντιλαμβάνεται αμέσως την παραμικρή κίνηση και τον κάθε θόρυβο. Δεν πυροβολούμε το πρώτο πουλί που θα δούμε, διότι μπορεί να τύχει να είναι ο οδηγός. Αν έχουμε υπομονή θα δούμε και το υπόλοιπο κοπάδι να έρχεται στην περιοχή.

Ενας ακόμα βασικός παράγοντας είναι οι λίγες και σίγουρες τουφεκιές. Προσέχουμε να μην πυροβολούμε από μακριά. Το προτιμότερο είναι να αφήνουμε να ζυγώνουν όσο πιο κοντά γίνεται.

¤ Το καρτέρι από και προς την κούρνια προϋποθέτει την εύρεσή της από τον κυνηγό. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο και οι γνώστες της περιοχής έχουν πλεονέκτημα.

Απαραίτητα και εδώ η καλή φυλάχτρα, η ακινησία και ο ελάχιστος ή και καθόλου θόρυβος. Η υπομονή που θέλει αυτό το θήραμα ανταμείβει τον κυνηγό και κυρίως όσους είναι ολιγαρκείς και θέλουν να ξανακυνηγήσουν στην ίδια περιοχή. Αυτό το λέω διότι αν ξεκινήσουμε το… τουφεκίδι μπορεί να πάρουμε κάποια πουλιά αλλά μόνο μια φορά.

Και στις δυο περιπτώσεις θα χρειαστούμε ζεστά και αδιάβροχα ρούχα διότι η ακινησία μαζί με την παγωνιά, και τυχόν υγρασία, θα μας κάνουν να υποφέρουμε.

Ενα ακόμη βασικό ζήτημα που πρέπει να θίξουμε είναι η επιλογή του κατάλληλου εξοπλισμού. Αυτό βέβαια είναι στην προσωπική κρίση και εμπειρία του κάθε κυνηγού στο κυνήγι. Για το κυνήγι κατάλληλο είναι ό,τι μας φέρνει καλά αποτελέσματα, δεν μας βασανίζει και κυρίως δεν μας ταλαιπωρεί.

Φυσίγγια – τσοκάρισμα
Η επιλογή ενός καλού φυσιγγίου θα μας ανταμείψει, όπως και μιας πιο ενισχυμένης γόμωσης. Αν έχει παγωνιά, θεωρώ ότι η κατάλληλα γόμωση είναι 36-40 γραμμάρια. Αν πυροβολούμε μακριά, κατάλληλο είναι ένα φυσίγγι Νο 6 αλλά για πιο κοντινές τουφεκιές προτείνω φυσίγγι με Νο 7.

Οσον αφορά το τσοκάρισμα του όπλου μας πιστεύω ότι τα 3 άστρα είναι η καταλληλότερη στένωση.

Και κάτι ενδοοικογενειακό: Ο πατέρας μου είχε πάρει φάσσα με Νο 9 και εγώ με Νο 8 και 32 γραμμαρίων φυσίγγιο. Μυστήριο η φάσσα και η βλητική. Μην ξεχνάμε φυσικά ότι η φάσσα έχει χαρακτηριστεί και σαν το «σιδερένιο» πουλί!
----------------------------------------------------------------------

Πηγή- Ενθετο κυνήγι Ελέυθερος Τύπος

Οι νέες τάσεις των "ειδικών" ...

Διαβάζοντας από την εξαιρετική σελίδα

O παρακάτω «ειδήμονας» πρόσφατα διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο του Φορέα διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Αίνου, είναι στέλεχος των Οι. Πράσινων και φυσικά το παίζει ειδήμων για το κυνήγι. Έχει επανειλημμένα εκφράσει "λύσεις" για τον περιορισμό των κυνηγών, φροντίζοντας η αφεντιά του και οι συνάδελφοί του να θεωρηθούν - διοριστούν σαν "ελεγκτές"..

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από μια από τις "προτάσεις του" που όμως δυστυχώς ως φαίνεται είναι και αυτή στα συρτάρια της κ. Μπιρμπίλη, αν δούμε προσεκτικά τι λέει στην συνέντευξη...
-----------------------------------------------------------------------------

Λύση; Υπάρχει λύση;
Δεν ξέρω αν πραγματικά υπάρχει λύση, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα σχετικά με το κυνήγι στην Ελλάδα. Να μερικές σκέψεις:

Καθορισμός περιοχών άσκησης κυνηγίου. Απαγόρευση κυνηγίου έξω από αυτές. Σήμερα κάθε εκατοστό της ελληνικής υπαίθρου -εκτός από ορισμένες περιοχές, οι οποίες είναι αφύλαχτες, από φορείς της κοινωνίας- είναι εν δυνάμει κυνηγότοπος. Είναι σαφές ότι ο κοινωνικός έλεγχος, η φύλαξη και η βιο-παρακολούθηση μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές μπορεί να υλοποιηθεί.

Με ειδικές μελέτες περιβάλλοντος (ΕΠΜ) και προεδρικά διατάγματα, να καταρτίζονται από πανεπιστημιακούς φορείς (τομείς Ζωολογίας, «άγριας ζωής», βιολογικών τμημάτων) «ειδικά σχέδια διαχείρισης θήρας» κάθε χρόνο, ανά περιοχή. Η αξιολόγηση της δυνατότητας άσκησης θήρας στην «ελεγχόμενη περιοχή άσκησης κυνηγίου» να είναι συνδεδεμένη με:
*
την καταγραφή ειδών, πληθυσμών, οικολογίας και συμπεριφοράς της τοπικής πανίδας, θηραματικής και μη
*
την εκτίμηση βιοτόπων για τα θηρεύσιμα και τα μη θηρεύσιμα είδη
*
τον καθορισμό ποσοτικών μεγεθών που είναι αναγκαία για βιώσιμους πληθυσμούς

Στα “διαχειριστικά σχέδια κυνηγίου” εκτιμάται επίσης, η συχνότητας της επίσκεψης, η τάση της στο χρόνο, των κινήτρων και της συμπεριφοράς των κυνηγών. Για παράδειγμα μπορούν να διαφοροποιούνται ως προς το δικαίωμα άσκησης κυνηγίου στην συγκεκριμένη περιοχή, οι ντόπιοι κυνηγοί και αυτοί που έχουν κυνηγήσει πάνω από μια φορά στην διάρκεια της ίδιας κυνηγετικής περιόδου. Επίσης, καθορίζεται ανώτατο όριο συνύπαρξης κυνηγών την ίδια μέρα στον κυνηγότοπο. Για κάθε αφαιρούμενο θήραμα «άγριας προέλευσης» οι κυνηγοί πληρώνουν ένα αντίτιμο για την αφαίρεσή του από το φυσικό περιβάλλον.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω, δεν μπορούν να υλοποιηθούν αν δεν υπάρχει ένα πλήρες, ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σύστημα φύλαξης, που εστιάζεται στις εξής παραμέτρους: Φύλαξη – καθορισμός συγκεκριμένων εισόδων/εξόδων στην «ελεγχόμενη περιοχή άσκησης κυνηγίου»- Περίφραξη (με τεχνητά ή φυσικά εμπόδια. Μέτρα ασφάλειας Κυνηγίου – Φωτιάς – Ιατρείο πρώτων βοηθειών. Μέτρα Περιορισμού της όχλησης. Τεχνικές Υποδομές, επιστημονική υποστήριξη και κατάλληλες εγκαταστάσεις.

Τέλος, όλα τα κυνηγετικά όπλα, «ονοματοποιημένα και καταγεγραμμένα» ανά ιδιοκτήτη, στο τέλος της κυνηγετικής περιόδου, σφραγίζονται και φυλάσσονται σε ειδικούς χώρους φύλαξης (τοπικά αστυνομικά τμήματα, χώροι φύλαξης στις εγκαταστάσεις της «ελεγχόμενης περιοχής άσκησης κυνηγίου», ή ειδικοί χώροι σε τοπικές στρατιωτικές μονάδες κ.λ.π).

Ήδη όμως έγραψα πολλά … επιφυλάσσομαι στην συνέχεια.
-------------------------------------------------------------------------------

Η κύρια πηγή των παραπάνω, βρίσκεται στο λινκ
και μπορείτε σε αυτό να διαβάσετε περισσότερα «επιστημονικά».

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Έγγραφο μαϊμού - από "συνειδητοποιημένους" κυνηγούς

Η συνηθισμένη απουσία της ΚΣΕ από τα προβλήματα των κυνηγών είναι ευρέως γνωστή. Δικαιολογεί τον ρόλο της μόνο στις περιόδους των ρυθμιστικών – και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, φτάνοντας το κυνήγι στο σημείο μηδέν.

Με την πολυετή λανθασμένη τακτική της, έδωσε σε όλους μας το δικαίωμα να γίνουμε κριτές της. Σε πολλές δε περιπτώσεις και κακοί κριτές. Όσο όμως υπάρχουν στην ηγεσία της άνθρωποι που μας οδήγησαν αργά αλλά σταθερά στην ανασφάλεια του αύριο, τόσο θα πυκνώνουν και οι φωνές όσων αγαπούν το κυνήγι. Καιρός δε είναι, όλοι αυτοί που ακολούθησαν λάθος δρόμο στηριζόμενοι σε σχέσεις μικροπολιτικές, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να πάνε σπίτι τους. Να ανοίξουν τον δρόμο σε άξια στελέχη της κυνηγετικής οικογένειας.

Ως απόρροια της απουσίας της ΚΣΕ, κάποιοι ίσως θεώρησαν καλό να πάρουν τη θέση της, δημιουργώντας έναν νέο σύλλογο που εισχώρησε σε αυτόν και η λέξη «συνειδητοποιημένος», για να καταδείξει προφανώς ότι «οι άλλοι» είναι ασυνείδητοι.

Γρήγορα ο σύλλογος αυτός απέκτησε αρκετά μέλη όπως ο ίδιος διατείνεται – ανθρώπους ανησυχούντες για το κυνήγι. Στην μικρή διάρκεια της ζωής του ο σύλλογος αυτός, φρόντισε με ποικίλους τρόπους να περάσει τις θέσεις του – και καλώς έπραξε, ώστε να γνωστοποιηθεί όσο περισσότερο μπορούσε η παρουσία του. Μεταξύ των άλλων σκοπών του, είναι και η δημιουργία σχολής στην οποία θα εκπαιδεύονται νέοι κυνηγοί. Και προφανώς θα έχει βρει και δασκάλους για τη δουλειά αυτή σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς κτλ (τυχαία ονόματα πόλεων).

Ως εδώ όλα καλώς καμωμένα, ο καθένας μας έχει δικαίωμα να ιδρύει συλλόγους, να τους βαπτίζει όπως θέλει, να αναφέρει στο καταστατικό τους σκοπούς του, να αγωνίζεται εν τέλει από τη σκοπιά του όπως αυτός κρίνει – και ελεύθεροι επίσης όσοι συμμετέχουν σε καινούριους συλλόγους, είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Όμως ο σύλλογος αυτός, κινούμενος προφανώς «εν θερμώ» θέλησε να πασάρει στους κυνηγούς μία συρραφή απόψεων οικολογικών οργανώσεων, σαν ένα ενιαίο έγγραφο που βγήκε μέσα από το υπουργείο περιβάλλοντος. Μάλιστα, έφτασε σε τέτοιο σημείο η ενέργεια αυτή του συλλόγου, που σκόπιμα διοχετεύθηκε σε κυνηγετικό forum για να αρχίσει η αντιπαράθεση. Μέλη ή φίλοι του συλλόγου αυτού, με σθένος υπερασπίστηκαν την ύπαρξη και γνησιότητα του φτιαγμένου εγγράφου και έγιναν επιθετικοί σε όσους είχαν μία διαφορετικά άποψη ή και μία επιφυλακτικότητα για το έγγραφο μαϊμού.

Ο φανατισμός δε της ομάδας αυτής έφτασε σε τέτοια επίπεδα που ακόμα και όταν κατέπεσε η απάτη, συνέχιζαν λέγοντας «εμείς σας τα είπαμε, τα συμπεράσματα δικά σας». Μας είπαν δηλαδή απόψεις γνωστές οικολογικών οργανώσεων, μας «αποκάλυψαν» δημοσιευμένα στοιχεία παρελθόντων ετών, που εύκολα και ο πιο αδαής βρίσκει στο διαδίκτυο.

Ότι το κυνήγι στην Ελλάδα θέλουν οι της ηγεσίας του νέου υπουργείου περιβάλλοντος να συρρικνωθεί, ότι λόγο στις καινούριες αποφάσεις θέλουν να έχουν και οι οικολόγοι – και το έχουν πετύχει, ότι η ΚΣΕ είναι απούσα από την διαβούλευση (λέξη κι αυτή!) για το κυνήγι, όλα αυτά είναι γνωστά. Κανείς όμως δεν νομιμοποιείται να μας πλασάρει κουρελόχαρτα και να απαιτεί εμείς να συμπλεύσουμε με τέτοιες πρακτικές.

Αν οι δικές τους "πηγές" βρίσκονται στα αρμόδια υπουργεία και τους δίνουν συρραμένα κείμενα, οι δικές μου πηγές βρίσκονται στο χωριό μου και είναι πέτρινες, φτιαγμένες γερά από λαγκαδινούς μαστόρους, και όταν διψώ, φροντίζουν και με ξεδιψούν. Η δίψα για την αλήθεια δεν χρειάζεται  άθλια υποννούμενα, παρά μόνο σταράτα λόγια.

Θα έλεγα να σοβαρευτούμε …

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Από τους αγριόχοιρους, στην παγωνιά για …φάσες

Σάββατο πρωί, 23 Γενάρη και η παγωνιά είναι απίστευτη. Γύρισε ο δύσκολος καιρός – που καιρός του ήταν (!) και αναβλήθηκε για ακόμα μία φορά η υπερθέρμανση του πλανήτη. Με τρομάζουν αυτά τα καινούρια, αφού όμως ο ΟΗΕ και ο Αλ Γκορ πήραν βραβείο Νομπέλ, λόγος άλλος δεν μου πέφτει. Αυτοί ξέρουν, και ότι μου πουν, εγώ χαλί θα γενώ να με πατήσουν. Και όταν με τρομάζουν λέγοντάς μου πως το κλίμα άλλαξε, γίνομαι και ακτιβιστής για χάρη τους.

Πριν έβγω από το σπίτι εκεί στα ορεινά της Αρκαδίας, φρόντισα και ντύθηκα καλά, γάντια, ισοθερμικά ρούχα, γκέτες, σκούφο μάλλινο – αλλά πήρα μαζί μου και τις κατάλληλες προμήθειες, αχνιστό τσάι, σταφίδες μαύρες, σοκολάτα μαύρη, και αντάμωσα το λευκό φόντο και το γκρίζο του ουρανού. Βγήκα, ζόρικα ήταν και μου άρεσε η σιωπή. Έτριξε ο πάγος από το βάρος των τροχών αλλά το όχημα άκουγε καλά στα δύσκολα. Αντάμωσα τον Κωνσταντίνο σε δέκα λεπτά και ξεκινήσαμε παρέα.

Τραβήξαμε για τα γνώριμα μέρη κατά τ’ αμπέλια. Πριν δυό – τρείς δεκάδες χρόνια τα αμπέλια αυτά παρήγαγαν μία εκπληκτική ποικιλία, τον «Κολινιώτη». Πιτσιρικάς τότε γευόμουν κρυφά από το κατώι που ήταν τα βαγένια, την γεύση και τα αρώματα της ποικιλίας αυτής. Αλλά και μεγαλύτερος – ειδικά κοντά στην αποκριά που το οικόσιτο γουρούνι γινόταν παστό για την οικογένεια, το θεϊκό εκείνο κρασί ποτέ δεν έλειπε, μας συντρόφευε στη μεγάλη γιορτή. Η ποικιλία αυτή δεν κυκλοφορεί σήμερα, χάθηκε, «εξαφανίστηκε από τις αμερικάνικες που είναι φτιαγμένες για να αντέχουν στην παραγωγή» - αυτά μου είχε εκμυστηρευτεί κάποτε ένας μικρός παραγωγός οίνου. Μη γνωρίζοντας το αντικείμενο, τον πίστεψα.

Όσο πλησιάζαμε, το χιόνι αν και λιγοστό, είχε σκεπάσει κάθε άλλη μορφή ζωής. Ο δρόμος που διαβαίναμε ήταν απάτητος, χαράζαμε πορεία και για τους επόμενους. Δεν δυσκολευθήκαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, χρειαζόταν όμως μεγάλη προσοχή.

Μισή ώρα ανάβασης σε χιόνι και σε πάγους, μας έφερε εκεί που θέλαμε. Παρκάραμε, φορτωθήκαμε τα σακίδιά μας με τις προμήθειες, πήραμε από τρία φυσίγγια ο καθένας μας και αρχίσαμε το περπάτημα. Καλά πηγαίναμε, αργά και στα σίγουρα. Από το ξέφωτο φτάσαμε σε λίγο στο πυκνό. Χωθήκαμε μέσα, βρήκαμε άνετο σημείο και αποθέσαμε. Γεμίσαμε τα όπλα και τα αφήσαμε. Πιάσαμε τις σταφίδες και το τσάι, η θερμοκρασία κατέβαινε στους – 8.

«Είσαι σίγουρος ότι θα πέσουν εδώ φάσες;» Με ρώτησε ο Κωνσταντίνος. Σίγουρος δεν είμαι για τίποτα, εδώ όμως τις βλέπω που πέφτουν, όχι μόνο τώρα αλλά συνέχεια και κάθε χρόνο, και πέρυσι, και πρόπερσι. Γιατί όχι και σήμερα; «Καλά, ας περιμένουμε».

Περιμέναμε πολύ στη παγωνιά με τα όπλα ανά χείρας, ακούνητοι, αμίλητοι, σχεδόν αόρατοι. Αϊ στα κομμάτια σκέφτηκα, χειρότερα από τα γουρούνια τούτο το καρτέρι στους πουρναρότοπους, ούτε τσιγάρο, ούτε ανάσα. Καλά ποιοι είμαστε; ψιθύρισα κάποια στιγμή, χιονοδρόμοι του Ολύμπου; Το καρτέρι δεν το έχουμε συνηθίσει, η συνήθεια της παγάνας και της κόντρας στο κυνήγι του κάπρου μας έκανε και ξεμάθαμε.

Και νάσου οι φάσες. Φάνηκε μπροστά μία να κάνει μία γυροβολιά και σε δευτερόλεπτα το κοπάδι έσκιασε τον ουρανό. Περιμέναμε να φτάσουν κοντά. Στα είκοσι μέτρα περίπου, σηκωθήκαμε και σημαδέψαμε. Τρία φυσίγγια έκαστος και τα αφήσαμε να σπάσουν τη σιωπή του χώρου. Ο ήχος τους αντιλάλησε ως πέρα, μακριά. Τις είδαμε να πέφτουν, οι άλλες, έσπασαν και χάθηκαν σαν άνεμος.

Βγήκαμε και τις μαζέψαμε, εφτά φάσες. Καλά, λέω, τέσσερις έριξα εγώ και τρείς εσύ. Με κοίταξε ο Κωνσταντίνος: «και που ξέρεις ότι έριξες εσύ τέσσερις;» Εγώ είχα φυσίγγια διασποράς, εσύ όχι (!). Κοίταξε το τσοκ της Winchester. Μην το κοιτάζεις, αφού και οι δύο φουλ τσοκ έχουμε. Κοίταξε και τη δικιά μου τη Browning, γελάσαμε. Άιντε, πάμε τώρα για τα ρακόμελα …


---------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Κυνήγι» την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

"Κυνήγι" - Ελεύθερος Τύπος

Κυκλοφορεί την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου το ένθετο περιοδικό "Κυνήγι" από τον Ελεύθερο Τύπο


Ένα ελεύθερο περιοδικό, για ελεύθερους ανθρώπους, για ελεύθερους κυνηγούς.

Ερώτηση προς ΚΣΕ ...

Επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται, εδώ και αρκετό καιρό για τις επιλεκτικές προσκλήσεις του ΥΠΕΚΑ.

Επειδή όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί: «γιατί δεν καταδέχτηκε ακόμα η ηγεσία του νέου ΥΠΕΚΑ να καλέσει σε διάλογο την ΚΣΕ».

Επειδή παραπονείται η ΚΣΕ ότι δρα επιλεκτικά στις προσκλήσεις του το ΥΠΕΚΑ και για το λόγο αυτό δεν την έχει καλέσει σε συνομιλίες.

Επειδή αιωρείται ένα κλίμα άγνοιας στην κυνηγετική οικογένεια ή και παραπληροφόρησης.

Ρωτάω σαν κυνηγός την ΚΣΕ: «κύριοι, σας κάλεσε η υπουργός περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής να προσέλθετε σε διάλογο και εσείς αρνηθήκατε;».

Πολύ θα χαιρόμουν αν είχα απάντηση στο ερώτημα μου, και επίσης, αν μπορούσατε να αναφέρετε και τους λόγους της άρνησης σας.

Δεν περιμένω δυστυχώς απάντηση από την ΚΣΕ, όμως το ερώτημα παραμένει και προβληματίζει.