Κάθε Τετάρτη
Για ελεύθερους ανθρώπους και κυνηγούς.
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Σεμινάριο για γραμματείς από την Κ.Ο.Μ.Α.Θ.
Πραγματοποίηση σεμιναρίου για τους Γραμματείς των Κυνηγετικών Συλλόγων της ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ
Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σεμινάριο εκπαίδευσης των γραμματέων των Κυνηγετικών Συλλόγων αρμοδιότητας της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης.
Το σεμινάριο έγινε στις εγκαταστάσεις της ΚΟΜΑΘ στη Θεσσαλονίκη και λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος από τους Συλλόγους διεξήχθη σε δύο ημέρες, στις 3 και 4 Μαϊου 2011.
Συμμετείχαν συνολικά 25 Γραμματείς, ενώ παράλληλα παρευρέθησαν και μέλη Διοικητικών Συμβουλίων και άλλο προσωπικό των Συλλόγων.
Οι εισηγήσεις έγιναν από τα στελέχη της Γραμματείας της Ομοσπονδίας, όπου με αναλυτικό εποπτικό υλικό παρουσίασαν βασικά θέματα λειτουργίας των Κυνηγετικών Συλλόγων, θέματα ορθής τήρησης βιβλίων και εφαρμογής των άρθρων του καταστατικού, διεκπεραίωσης εγγράφων, σύνταξης προϋπολογισμών και απολογισμών, κλπ .
Χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της ΚΟΜΑΘ, καθώς και ο Διευθυντής Υποστήριξης ενώ στους παρευρισκόμενους διανεμήθηκε ενημερωτικό έντυπο υλικό.
Περισσότερα διαβάστε στην σελίδα της Κ.ΟΜ.Α.Θ.
Περισσότερα διαβάστε στην σελίδα της Κ.ΟΜ.Α.Θ.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Κυνηγετική ομάδα αγριόχοιρων Κατσανοχωρίων
Εισαγωγή
Στην «Άπειρο χώρα», στη λατρεμένη ‘Ήπειρο, η τριλογία του ανώνυμου ποιητή μπορεί να είναι και κάπως έτσι: «Μαστοροχώρια, Ζαγοροχώρια, Κατσανοχώρια».
Λένε πως η Ελλάδα είναι μικρή χώρα. Το λένε αυτοί που δεν την ξέρουν, που την διαβάζουν και την μελετούν μονάχα από τα βιβλία και τους τουριστικούς οδηγούς. Όσοι όμως έστω και στο ελάχιστο έχουν γνώσεις γεωγραφίας, γνωρίζουν καλά την απεραντοσύνη αυτού του τόπου – την στιγμή μάλιστα που επανειλημμένα όπως ο γράφων, χάνονται στα βουνά και στα λαγκάδια της, στα ποτάμια και στις λίμνες της, στο ονειρικό ανάγλυφο του άναρχου δημιουργού που την Ήπειρο την έφτιαξε με πολύ μεράκι, της χάρισε σκληράδα από την μεγάλη οροσειρά της Πίνδου και της πρόσδωσε γλυκύτητα στα χαμηλότερα καταπράσινα λιβάδια της και στις μαγευτικές θάλασσές της. Της δώρισε την Αρμονία.
Στην Ήπειρο, και στα Γιάννενα την φορά αυτή, κοντά στον Άραχθο ποταμό με τα ονομαστά γεφύρια του, στα ταπεινά Κατσανοχώρια με τους περήφανους κατοίκους τους, υπάρχει και δίνει την ανάσα της, την παρουσία της, την ζωντάνια της – πέρα από το ντόπιο στοιχείο - εκτός των πολιτιστικών συλλόγων – και γνωρίζουμε όλοι μας πόσο προοδευτικοί είναι οι σύλλογοι της Ηπείρου – και η κυνηγετική ομάδα των Κατσανοχωρίων ή Κατσάνων που κυνηγά τι άλλο; τον περίφημο κάπρο, το μεγάλο τριχωτό της χώρας μας.
Η ομάδα αυτή έχει όλα τα κοινά γνωρίσματα με τις υπόλοιπες ομάδες της Ελλάδας εκτός από ένα. Δεν έχει αρχηγό όπως τον έχουμε συνηθίσει να δρά και να λειτουργεί στην ομάδα. Η ανάγκη τους έκανε να εκλέξουν αρχηγό για την έξωθεν καλή παρουσία, επί της ουσίας όμως, όλα στην ομάδα αυτή είναι κοινά – όλοι είναι ίσοι - και θυμίζει τούτη η δομή της ομάδας τους κοινωνίες προηγμένες και σαφέστατα δημοκρατικές.
Ας δούμε όμως τους κυνηγούς των Κατσάνων, ή μάλλον, ας τους ακούσουμε σε όσα μας φανερώνουν για το αγαπημένο τους κυνήγι, αυτό του αιώνιου κάπρου που από τον Μύθο και τον θρύλο, γιγαντώθηκε και πολλαπλασιάστηκε στην κορμοστασιά της Πίνδου.
Κυνηγάτε στα Κατσανοχώρια Ιωαννίνων. Μιλήστε μας για τον τόπο σας και φυσικά για την ομάδα σας
Η περιοχή των Κατσανοχωρίων βρίσκεται νότια των Ιωαννίνων. Είναι μια ορεινή περιοχή και άγονη, γι’ αυτό και οι κάτοικοί της ασχολούνται παραδοσιακά με την κτηνοτροφία. Εξαίρεση αποτελούν τα τρία χωριά, Καλέντζι, Πλαίσια και Πηγάδια, τα οποία βρίσκονται στο λεκανοπέδιο Καλεντζίου. Οι κάτοικοι των χωριών αυτών αξιοποιούν τις πεδινές εκτάσεις ασχολούμενοι και με την γεωργία.
Η ομάδα των Κατσάνων, όπως λέγεται, δραστηριοποιείται στο λεκανοπέδιο, που περικλείεται από τις κορυφογραμμές της Γκούρας, Αγίου Αθανασίου και των υψωμάτων Νίστορας, Φορτωσίου και Πατέρου. Παραδοσιακά στην περιοχή οι κυνηγοί ασχολούνταν με το κυνήγι του λαγού, της πέρδικας και της μπεκάτσας. Το 2000 διαπιστώθηκε η ύπαρξη των πρώτων αγριόχοιρων, κάτι που ανάγκασε τους ντόπιους να ασχοληθούν και με αυτό το κυνήγι.
Πιθανολογείται ότι μετά τις μεγάλες φωτιές το 2000 στην περιοχή Πωγωνίου έγινε μεγάλη μετακίνηση πληθυσμού αγριόχοιρων προς την περιοχή μας. Έτσι λοιπόν με μπροστάρη τον Μιχάλη Καλιμάνη, ο οποίος κυνηγούσε αγριόχοιρους για αρκετά χρόνια στην περιοχή της Λάβδανης, έγινε η παρέα μας από τα χωριά Πλαίσια, Καλέντζι, Πηγάδια. Επίσης, μετά από σχετική ψηφοφορία έχει εκλεγεί αρχηγός, ο οποίος είναι απαραίτητος σε κάθε ομάδα.
Είστε η μοναδική ομάδα αφού είστε πολυπληθής φτάνοντας τον αριθμό των 23 μελών. Πως κατορθώνετε όμως και στο κυνήγι δεν ξεπερνάτε ποτέ τα 10 άτομα διατηρώντας την νομιμότητα;
Αρχικά, δεν ξεπερνούσαμε τα δέκα άτομα, αλλά στη συνέχεια εκδηλώθηκε ενδιαφέρον και από άτομα που μένουν μόνιμα σε αστικά κέντρα όπως η Αθήνα, τα οποία φυσικά είχαν καταγωγή από τα προαναφερθέντα χωριά. Όπως είναι λογικό, οι αποστάσεις αλλά και οι συνθήκες ζωής δεν επιτρέπουν σε όλους να βρίσκονται πάντα στο κυνήγι, γι’ αυτό και στις κυνηγετικές εξόδους μας δεν υπερβαίνουμε ποτέ τον επιτρεπόμενο αριθμό των δέκα ατόμων. Ωστόσο, τα άτομα της ομάδας μας στο σύνολό τους είναι 23.
Υπάρχει συνεργασία με τον κυνηγετικό σύλλογο Ιωαννίνων; Οι σχέσεις σας επίσης με την τοπική κοινωνία είναι καλές ή υπάρχουν προβλήματα;
Η συνεργασία μας με τον κυνηγετικό σύλλογο Ιωαννίνων είναι άριστη σε όλα τα επίπεδα. Έτσι κατασκευάστηκαν ομβροδεξαμενές και με πρότασή μας έγινε καταφύγιο το ποτάμι του Αράχθου, μια πολύ σωστή κίνηση όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων.
Οι σχέσεις των μελών της ομάδας μας με τους κατοίκους της περιοχής είναι αρμονικές, άλλωστε γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Φροντίζουμε να δίνουμε οικονομικές «ανάσες» εναλλάξ σε όλα τα καφενεία και ψησταριές της περιοχής κάθε φορά που χτυπάμε αγριόχοιρους. Μια προσφορά προς τους κατοίκους είναι και ο ετήσιος χορός της ομάδας, τον οποίο οργανώνουμε σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο «Πλαίσιας». Εκεί προσφέρουμε αγριόχοιρο και ποτά, δίνοντας έτσι μια ευκαιρία στους ντόπιους να ξεφύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους και να γλεντήσουμε όλοι παρέα.
Δραστηριοποιούνται στην περιοχή των Κατσανοχωρίων άλλες ομάδες οικολογικές -φυσιολατρικές και αν ναι, ποιες είναι οι σχέσεις σας; Ποιες επίσης είναι οι σχέσεις σας με γειτονικές ομάδες κυνηγών αγριόχοιρων;
Στην περιοχή και συγκεκριμένα στο ποτάμι του Αράχθου δραστηριοποιούνται ομάδες rafting και ο ορειβατικός σύλλογος Καλεντζίου, με τον οποίο συνεργαζόμαστε άψογα για τις ασφαλείς αναβάσεις των πεζοπόρων την εποχή του κυνηγιού.
Οι σχέσεις μας με τις γειτονικές ομάδες κυνηγών αγριόχοιρων είναι άριστες, καθώς σεβόμαστε την περιοχή της κάθε ομάδος και συνεργαζόμαστε για τυχόν απώλειες σκύλων και άλλα προβλήματα που ενδεχομένως θα προκύψουν.
Τα θηράματα τα σέβεστε; και αν ναι, πως εννοείτε τον σεβασμό απέναντί τους;
Ευλαβικά τηρούμε το νόμο και ως προς τον αριθμό κάρπωσης των χοίρων και σεβόμαστε πάντα τα θηλυκά όταν έχουν μικρά. Γι’ αυτό εξάλλου και στην περιοχή που δραστηριοποιούμαστε υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός αγριόχοιρων και διασκορπισμένος γεωγραφικά σωστά.
Στο κυνήγι σας τα όπλα που χρησιμοποιείτε τι είναι; Και κυρίως με τι φυσίγγια κυνηγάτε;
Το κυνήγι γίνεται με καραμπίνες και τα φυσίγγια που ρίχνουμε συνήθως είναι μπάλες (μπίλιες) λόγω του δύσβατου της περιοχής και επομένως λόγω των κοντινών βολών. Τα τελευταία έξι χρόνια επίσης η ομάδα μας δημιουργεί και DVD με το κυνήγι κάθε έτους, με δικά της πάντα μέσα. Σε αυτά υπάρχουν σκηνές από τη μεταφορά θηραμάτων σε δύσβατες περιοχές, το γδάρσιμο και το όμορφο κλίμα που επικρατεί κατά την όλη διαδικασία.
Μιλήστε μας για τα σκυλιά σας. Τα αγοράζετε από κυνοτροφείς; Τα φτιάχνετε και τα εκπαιδεύετε μόνοι σας;
Καθώς κάθε αρχή είναι και δύσκολη, έτσι, όταν ξεκινήσαμε το κυνήγι του αγριόχοιρου στην περιοχή μας, δεν υπήρχαν αξιόλογα σκυλιά καταδίωξης και η απειρία δεν βοηθούσε, δεν είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στη συνέχεια όμως, η παρέα κατέφυγε σε κυνοτροφεία για την αγορά σκύλων και έπειτα φρόντισε να εκπαιδεύει μόνη της τα δικά της κουτάβια. Δημιουργήσαμε μάλιστα και κοινό ταμείο για την αγορά των σκύλων αλλά και των υπόλοιπων εξόδων μας, τη διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει μέλος της ομάδος.
Κλείνοντας την παρουσίαση της ομάδας μας στο περιοδικό σας, θέλουμε να τονίσουμε τα εξής: Είμαστε μια παρέα στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν αφενός η σύσφιξη των μεταξύ μας σχέσεων, και αφετέρου η προσφορά στην τοπική κοινωνία όχι μόνο κατά την διάρκεια της κυνηγετικής σαιζόν αλλά κυρίως και μετά από αυτήν. Αυτό ίσως είναι ακόμα και δύσκολο για κάποιους να το καταλάβουν από την στιγμή που οι σχέσεις τους με τον τόπο αρχίζουν και σταματούν όσο χρόνο διαρκεί το κυνήγι- αλλά για εμάς αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι είναι το κυνήγι μας και αυτός πρέπει να είναι ο κύριος λόγος ύπαρξής του.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Ελεύθερο Τύπο και το περιοδικό «Κυνήγι» για τη φιλοξενία.
=============================================
Την ομάδα των Κατσάνων, εκτός από τα κυνηγοτόπια της περιοχής τους και τα όμορφα χωριά τους, την βρίσκετε εύκολα και γρήγορα και στο παγκόσμιο χωριό του Facebook κλικάροντας στην διεύθυνση: https://www.facebook.com/group.php?gid=131004170268775
Ευχαριστώ την ομάδα των Κατσάνων για την ενδιαφέρουσα συνομιλία μας και κυρίως ευχαριστώ τους Κώστα Χατζή και Γιάννη Πανταζή για την φιλοτιμία τους και τον κόπο τους.
Μυθοπλάστης …
=============================================
=============================================
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Κυνήγι" του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 25 Μαϊου 2011.
Στην Αμερική …
Η αληθινή ελευθερία πηγάζει από την εφαρμογή του Νόμου: «είμαι ελεύθερος επειδή σέβομαι τους νόμους».
Στην γενέθλια όμως γη της Δημοκρατίας νόμος είναι τα έργα της κουκούλας και η δύναμη της εξουσίας. Και τα δυό αυτά φαινόμενα λειτουργούν όπως λένε οι «ειδικοί» και σαν αφροδισιακό. Στην Αμερική όμως, στην «άθλια καπιταλιστική χώρα» οι νόμοι υπάρχουν για έναν απλό λόγο, για να εφαρμόζονται αδιακρίτως, μην ξεχωρίζοντας αφεντικά και δούλους, εμπόρους ναρκωτικών και διοικητές διεθνών οργανισμών.
Η Αμερική είναι πραγματικά μία ελεύθερη χώρα όσο και αν ξενίζει πολλούς η διαπίστωση αυτή. Πολύ μακράν και ολόκληρης της γηραιάς Ευρώπης, πόσο μάλλον της «πτωχής και κατατρεγμένης» πατρίδας μας, που αντίθετα από την Αμερική, φτιάχνει νόμους για να μην τους εφαρμόζει. Εξ ού και οι χιλιάδες τροπολογίες.
Στην Αμερική ο κλέφτης και εν γένει ο εγκληματίας, θα δικαστεί και θα οδηγηθεί στην φυλακή, εδώ στα πάτρια εδάφη της άρρωστης ελευθερίας, το πιθανότερο είναι να πάει φυλακή το θύμα. Ναι, εμείς «είμαστε πολιτισμένη χώρα από τότε που είχαμε χοληστερίνη ενώ οι άλλοι, οι βάρβαροι, ζούσαν σε καλύβες». Γνωστό το μότο αυτό από διασκεδαστές περιωπής που διαπαιδαγωγούν σήμερα τον Έλληνα ελλείψει άλλης σοβαρούς παιδείας.
Την παιδεία (την ποιότητά της) την βλέπουμε παντού. Στην εθνική οδό ο κανακάρης από το πίσω κάθισμα πετά το άδειο κουτί του χυμού του, ο μπαμπάς θα πετάξει τη γόπα του τσιγάρου του μην μυρίσει το αυτοκίνητο – αφού το δερμάτινο κάθισμα θα ποτίσει τσιγαρίλα, στο μονοπάτι ο κουρασμένος πεζοπόρος θα πετάξει το ενεργητικό άδειο μπουκάλι του, στο βουνό ο κυνηγός θα αραδιάσει τα φυσίγγια του στη γης αλλά δεν θα σκύψει να τα μαζέψει φοβούμενος τυχόν πιάσιμο της μέσης του.
Στον δρόμο Κορίνθου –Επιδαύρου, από το ύψος περίπου των Κεχριών και μετά, στα δεξιά του δρόμου – κάθε καλοκαιρινή περίοδο γεμίζει το αυλάκι των όμβριων υδάτων από χιλιάδες άδεια πλαστικά μπουκάλια νερού. Προφανώς από «καλλιεργημένους» συμπολίτες μας που πάνε στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουν κάποια αρχαία τραγωδία.
Η Φύση τελικά είναι μεγάλο χωνευτήρι από σκουπίδια «πολιτισμένων» ανθρώπων. Βιάζεται συνεχώς αλλά δεν λογοδοτεί κανένας και σε κανένα δικαστήριο. Αυτά όλα όμως, εδώ, στην χώρα μας. Στην πανάρχαιη και πολιτισμένη πατρίδα με τους μέγιστους των φιλοσόφων. Στην Αμερική όμως, «των άξεστων τυχοδιωκτών, των γελαδάρηδων του Τέξας και της κάθε καρυδιάς καρύδι», δεν υπάρχει περίπτωση ο παραβάτης να γλυτώσει από το χέρι του νόμου. Εκεί δεν σβήνουν κλήσεις της τροχαίας, δεν φοροδιαφεύγουν, δεν υπάρχουν λαθροθήρες. Αλλά όμως αν παρ’ ελπίδα συλληφθεί να κυνηγά κάποιος παράνομα, δεν θα τον σώσει ο κολλητός του ο βουλευτής, ούτε ο μπάρμπας του ο κομματάρχης.
Μου αρέσει η Αμερική. Μόνο για τον λόγο αυτό. Για τους Νόμους της και την εφαρμογή τους. Και μετά για όλα τα άλλα. Μου αρέσει για το κυνήγι της. Μου αρέσει για τον τρόπο που δουλεύουν προς όφελος του θηράματος οι αρχές. Σέβονται το θήραμα, το παρακολουθούν, μελετούν σε αυτό και το παραμικρό, γνωρίζουν με απόλυτη ακρίβεια τον πληθυσμό κάθε ζώου χωριστά, Και ενημερώνουν τον κυνηγό για το κάθε τι. Θεωρούν αναγκαίο ο πολίτης τους και ο κυνηγός, να είναι γνώστες όσων συμβαίνουν στη φύση.
Μου αρέσουν οι διαδικασίες στην Αμερική. Απλοποιημένες για την εξυπηρέτηση και μόνο του πολίτη της. Τον κυνηγό δεν τον βλέπουν σαν εχθρό, δεν του δημιουργούν εμπόδια. Αντίθετα, του παρέχουν όλα τα εφόδια όχι μόνο για να κυνηγήσει απρόσκοπτα – αλλά και για να βοηθήσει στην βελτίωση της πανίδας με τις γνώσεις του, με τις πληροφορίες του, με την αγάπη του για το κυνήγι.
Μου αρέσει η Αμερική. Εκεί τους νόμους περί θήρας δεν τους αλλάζουν κάθε τρείς και λίγο – ανάλογα με τα κέφια του ο κάθε υπουργός όπως γίνεται στα μέρη μας. Δεν χρειάζεται στην Αμερική η δημόσια διαβούλευση- αυτή η ελεεινή ανακάλυψη της ελληνικής διαφθαρμένης πολιτική σκηνής. Διότι απλούστατα εκεί, οι υπουργοί ενεργούν προς το συμφέρον του πολίτη τους, τον υπηρετούν με σοβαρότητα, δίχως δεκανίκια άχρηστων συμβούλων.
……… στην Αμερική δεν πήγα ποτέ μου. Ως εκ τούτου, παρακαλώ την διεύθυνση να με στείλει για ένα μεγάλο κυνηγετικό ρεπορτάζ ενός περίπου μήνα. Ας είναι και τον Σεπτέμβριο, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα δεχτώ …
==========================================
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 25 Μαΐου 2011.
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία - Δελτίο Τύπου από τον Ωρίωνα
Επιστολή του Ωρίωνα προς τον υπουργό αγροτικής ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη
Αξιότιμε κύριε υπουργέ
Αξιότιμε κύριε υπουργέ
Η μελέτη ανατέθηκε τελικά στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία (ΕΟΕ) η οποία κατέθεσε προσφορά με ποσοστό έκπτωσης της τάξης του 1,5%. Το ποσοστό αυτό απέχει μακράν από τα ποσοστά έκπτωσης (20%) που συνήθως επικρατούν σε αντίστοιχες προκηρύξεις μελετών άλλων φορέων του Δημοσίου. Το γεγονός αυτό εγείρει έντονα ερωτηματικά για το αν τελικά με την μέθοδο που ακολουθήθηκε επιτεύχθηκε η ανάθεση της μελέτης με την καλύτερη οικονομικά συμφέρουσα προσφορά.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το παραπάνω γεγονός δεν έχει καμιά σχέση με τη συμμετοχή εκπροσώπου της ΕΟΕ (ΦΕΚ: 2456/Β/2008 και 651/Β/2010) στο Εθνικό Αγροτικό Δίκτυο στο πλαίσιο του Προγράμματος «Αγροτική Ανάπτυξη της Ελλάδας 2007-2013 - Αλέξανδρος Μπαλτατζής», από το οποίο χρηματοδοτείται η συγκεκριμένη μελέτη.
Όπως προκύπτει από τα επισυναπτόμενα έγγραφα, η τελευταία από τις τρεις προσφορές που κατατέθηκαν συνολικά, έχει υποβληθεί εκπρόθεσμα. Επιπλέον, υπογράφεται από ενεργό στέλεχος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας που είναι και επίσημος εκπρόσωπός της στη Βόρεια Ελλάδα και συγχρόνως διορισμένο με υπουργικές αποφάσεις στα ΔΣ διαφόρων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, ως εκπρόσωπος πάντα της ΕΟΕ. Η συγκεκριμένη προκήρυξη αναφέρει ρητά πως «απαγορεύεται επί ποινή απόρριψης των εν λόγω προσφορών η συμμετοχή ενός φυσικού ή νομικού προσώπου σε περισσότερες από μία προσφορές». Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία που ανέλαβε τη μελέτη τελικά, συμμετείχε εμμέσως και με δεύτερη προσφορά, μέσω του επίσημου συνεργάτη - εκπροσώπου της στην Βόρεια Ελλάδα, γεγονός που σημαίνει πως θα έπρεπε να απορριφθούν και οι δύο προσφορές.
Ολόκληρη η επιστολή διαβάζεται εδώ.
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Στους δρόμους της Φολόης και του μύθου …
Την ώρα που ο Απόστολος με βρήκε στο τηλέφωνο Σάββατο μεσημέρι και μου είπε: «στις 5 το απόγευμα ξεκινάμε για να πάμε να ρίξουμε δίκτυα και μετά παραγάδια με τον Ευάγγελο», ήμουν πολύ μακριά από την θάλασσα και τους κυματισμούς της.
Μόλις είχαμε βγεί με την παρέα από το δάσος της Φολόης και κατευθυνόμασταν από την Πέρσαινα προς Πανόπουλο, Δίβρη, Τριπόταμα. Καιρό είχα να πατήσω στα μέρη του Κένταυρου Φόλου και στους θρύλους της περιοχής. Εκεί κοντά και το φαράγγι του Ερυμάνθου κάπρου- όπως αυθαίρετα ονόμασαν ένα όμορφο φαράγγι οι ντόπιοι. Στην Κούμανη κοντά, να και το μονοπάτι με τις γραβάτες που σημάδεψε κάποιος προφανώς εκκεντρικός τύπος και έβαλε σε μπελάδες τους ντόπιους.
Όμορφα μέρη, γλυκά, δεν έχουν την αψάδα της ορεινής Αρκαδίας- όπως και αυτή άλλωστε δεν έχει την αγριάδα των βουνών της οροσειράς της Πίνδου. Παντού ατέλειωτοι ορεινοί όγκοι με καταπράσινα λιβάδια, με κελαρυστά νερά, με γλυκομίλητους ανθρώπους.
«Απόστολε δεν προλαβαίνω να έλθω, είμαι αλλού». Και του ευχήθηκα καλές ψαριές κλείνοντας το τηλέφωνο. Όντως, την ημέρα εκείνη βρεθήκαμε «αλλού», στις πανύψηλες και ευθυτενείς δρύες με τις σπάνιες αποχρώσεις του πράσινου, στα μοναδικά ξέφωτα του δάσους που και σε αυτά ακόμα ο ήλιος δύσκολα τρύπωνε, στους μοναδικούς ήχους από τις «συνομιλίες» του ανέμου.
Πηγαίναμε χωρίς σκοπό, δίχως σχέδια και jps, την βιασύνη την είχαμε αφήσει πίσω, δεν υπήρχε προορισμός. Μόνο ο δρόμος ήταν μπροστά μας, μα και αυτόν ακόμα δεν θέλαμε να τον περάσουμε, μας ένοιαζε η στιγμή, η μυρωδιά από το χώμα, ο σκύλος που τεμπέλικα μέριασε για να περάσουμε.
Στην Πέρσαινα μια οικογένεια έγδερνε ένα κατσίκι- συγνώμη οικολόγοι για την βάρβαρη αναφορά, και ο αρχηγός της οικογένειας γεμάτος αίματα μας καλημέρισε χαμογελαστός, «καλοφάγωτο πατριώτη», του ανταποδώσαμε τον χαιρετισμό. Φεύγαμε για την Αγία Άννα και για το Πανόπουλο- εκεί που υπήρχαν κάποτε ονομαστά Χάνια, γνωστά στους οδοιπόρους και τους αγωγιάτες των καλαβρυτινών χωριών που ξαποσταίνοντας σε αυτά, συνέχιζαν τον μακρύ δρόμο για την Κάπελη, για το αλάτι στα Λεχαινά, για όπου το εμπόριο ευημερούσε και η ανταλλακτική οικονομία κρατούσε τους ανθρώπους ευτυχισμένους και ζωντανούς.
Ακόμα και σήμερα όμως, οι άνθρωποι στα μέρη αυτά, την γη τη καλλιεργούν- ελάχιστοι τόποι έμειναν χέρσοι, και βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από όλους εμάς που μάθαμε στους βρώμικους δρόμους της πόλης, στο ανεπάντεχο κλείσιμο τους από μια χούφτα διαδηλωτών- που δεν προτιμούν τα πεζοδρόμια γιατί σε αυτά υπάρχουν αλυσοδεμένα τα χιλιάδες «παπάκια», και μας κάνουν την ζωή δύσκολη. Να ήταν μονάχα αυτό όμως. Οι άνθρωποι εκεί μπορούν ακόμα και χαμογελούν, ευτυχισμένοι όντες που απέχουν χιλιόμετρα από τους βαρβάρους του άστεως- όλους εμάς, που έχουμε χάσει κάθε δυνατότητα επιστροφής στις φυσικές λειτουργίες της ζωής.
Οι άνθρωποι της υπαίθρου, της επαρχίας, ή της περιφέρειας αν θέλετε, είναι η μόνη μας ελπίδα απέναντι «στις αγορές» και στους ανελέητους κερδοσκόπους που βάλθηκαν να μας γιατρέψουν από τις χρόνιες πληγές μας. Οι καλοί θέλουν να φέρουν στον σωστό δρόμο τους κακούς και έγινε ο κόσμος ολάκαιρος ένα μεγάλο πανηγύρι. Που θα βγάλει αυτό δεν γνωρίζω- μα μήπως γνωρίζουν και αυτοί που το έστησαν; Εκείνο που μόνο ξέρω, είναι πως οι άνθρωποι της υπαίθρου, οι χειρώνακτες, οι καμένοι από τον ήλιο και τους δύσκολους καιρούς αγρότες μας, αυτοί που δίνουν ζωή στη γη, αυτοί που ταΐζουν τα μαμμόθρεφτα των μεγαλουπόλεων, είναι αυτοί που θα πέσουν τελευταίοι, αν πέσουν ποτέ.
Πάντοτε η γη έδινε δύναμη, η φύση ξέρει καλά να δίνει απλόχερα τα αγαθά της σε όσους την τιμούν. Εμείς, ασελγήσαμε επάνω της, την βιάσαμε, την κάναμε πολιτείες, πανύψηλα κτίρια, της φορτώσαμε την μπόχα μας, και την δυστυχία μας. Και χαμένοι μπροστά στον καθρέπτη μας, πιστεύουμε πως κάτι σπουδαίο κάνουμε, αφού σπουδαίο δείχνει το είδωλό μας.
«Επιστροφή στη Φύση», έλεγε εδώ και χιλιάδες χρόνια ο αναρχικός Αντισθένης, βλέποντας από τότε τον στραβό δρόμο που είχε πάρει ο Πλάτωνας και η Αθηναϊκή Πολιτεία, αυτή η ίδια Πολιτεία που εμείς σήμερα ονομάζουμε «Δύση», ή «δυτικό πολιτισμό», και που είμαστε μέλη της. Ευτυχώς όμως, υπάρχει ακόμα ο ταπεινός αγρότης για να μας θυμίζει τον ηράκλειο δρόμο …
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 18 Μαΐου 2011.
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Κυνηγετικός Σύλλογος Αμαρουσίου - επιστολή προς αρμοδίους
ΠΡΟΣ:
-- Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος( φαξ: 210 212 4595, 210 5244135)
-- Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας (τηλ: 2102124717, φαξ: 2105244775)
Κοινοποίηση: Δ’ ΚΟΣΕ, Γενική Περιφέρεια Δασών Αττικής
Υπεύθυνη επικοινωνίας: κα ΓΙΑΚΟΥΜΗ: 210 2124712
Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Σκοπός της ενημερωτικής επιστολής είναι να σας υποδείξουμε την υποκρυπτόμενη κατάντια των δημοσίων υπηρεσιών που άπτονται της ευθύνης σας (δασαρχεία, περιφέρειες δασών κτλ).
Συγκεκριμένα, η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζουν σε δύσκολες εποχές για τον τόπο μας και μη έχοντας αλλάξει τη στυγνή και ζημιογόνα δημοσιοϋπαλληλίστικη συμπεριφορά, ενδέχεται να ζημιώνει φιλότιμες προσπάθειες που στοχεύουν στην αναβάθμιση της άγριας πανίδας.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμαρουσίου στον οποίο έχω την τιμή να προεδρεύω του Διοικητικού του Συμβουλίου εδώ και 3 μήνες ακολούθησε μια επίπονη γραφειοκρατική διαδικασία προκειμένου να υλοποιήσει μια δαπανηρή φιλοθηραματική προσπάθεια, δηλαδή την απελευθέρωση 100 λαγών ελεγμένων με πιστοποίηση DNA, σε περιοχές κατάλληλες ευθύνης του Συλλόγου για τον αναπληθυσμό των βιοτόπων.
Όπως καταλαβαίνετε σε μια εποχή σκληρή για τα οικονομικά της πατρίδας μας τέτοιες πρωτοβουλίες θα έπρεπε να επαινούνται και όχι να μπλοκάρονται κατά σειράν από το Δασαρχείο Πεντέλης, από το Δασαρχείο Καπανδριτίου και τέλος από τη Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Αττικής όπου και βρίσκεται η αλληλογραφία μαζί με την επιστημονική μελέτη.
Προκειμένου να υλοποιήσουμε άμεσα την απελευθέρωση, ώστε να μην είναι άκαιρη και ανώφελη λόγω εποχής και επικείμενων υψηλών θερμοκρασιών, μετατραπήκαμε σε επαίτες υποκαθιστώντας ακόμη και την ταχυδρομική οδό της αλληλογραφίας από δασική υπηρεσία σε δασική υπηρεσία για την άμεση διεκπεραίωση του αιτήματός μας.
Δυστυχώς κάποιοι νομίζουν ότι ζουν σε άλλες εποχές όπου η ραθυμία και η γραφειοκρατική ξάπλα αποτελούσε μια φυσιολογική καθημερινότητα. Και καλά όλα αυτά… Ο καθένας μπορεί να αισθάνεται και να λειτουργεί όπως νομίζει. Το να εμπαίζουν όμως δραστήριους πολίτες, δεν έχουν το δικαίωμα!
Παρακαλούμε, λοιπόν, για την άμεση παρέμβασή σας αρμοδίως καθ’ ότι όπως σας δηλώνουμε μας έχουν γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και μας οδηγούν σ’ ένα δίλημμα: Πρώτον να κινηθούμε νομικά και δεύτερον να δημοσιοποιήσουμε στο πανελλήνιο την ανεπίτρεπτη συμπεριφορά.
Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Απόστολος Χρ. Αντωνάκης Αντώνης Κουτσούκος
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Στο μπαλκόνι με τον σκύλο …
Παλιά συνήθεια να κάθομαι στο μπαλκόνι και να ρεμβάζω δίχως να σκέφτομαι τίποτα. «Να αδειάζεις το μυαλό σου» όπως μου λέει συχνά φίλος «ψυχώ», «να το κάνεις για δέκα λεπτά κάθε ημέρα, μπορείς;».
Για κάθε ημέρα δεν ξέρω αν μπορώ, όμως ακουμπισμένος στα ρέλια του μπαλκονιού, ασυναίσθητα το μυαλό φεύγει και χάνεται στα κοντινά πουρνάρια, στα βράχια και στον σκληρό τόπο. Μου αρέσουν οι στιγμές αυτές οι μοναχικές, αρέσουν πολύ και στον σκύλο που απλώνεται δίπλα μου και συμμετέχει στην σιωπή. Με κοιτάζει που και που βαριεστημένα να διαπιστώσει μάλλον αν αναπνέω και ευθύς συνεχίζει και αυτός το δικό του «άδειασμα»
Αυτά τα σκυλιά, παράξενα πλάσματα που ‘ναι. Σε κοιτάζουν ώρες- ώρες με τα θλιμμένα εκφραστικά μάτια τους και τα χαϊδεύεις στο κεφάλι, ή τους μιλάς και η ουρά τους κάνει διαδρομές στο κενό, και άλλοτε σε παρατηρούν ακίνητα θέλοντας να μαντέψουν τη δική σου σκέψη.
Αυτός ο πιστός σύντροφος εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ζητά μονάχα αγάπη και μια μικρή φροντίδα από εμάς. Και τι μας παρέχει; Τα πάντα στον βαθμό που μπορεί, ακόμα και την ζωή του αν χρειασθεί δίχως δεύτερη σκέψη. Και όμως, τον μοναδικό φίλο μας, πόσοι από εμάς τον προσέχουμε όσο πρέπει; Πόσοι τον παρατάμε στο βουνό επειδή «δεν μας βγήκε καλός στο κυνήγι». Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα υπάρχουν πάρα πολλά και όλοι μας λίγο ή πολύ τα έχουμε συναντήσει στους κυνηγότοπους. Μοναχικά σκυλιά ή κατά αγέλες, να περιπλανώνται προς εξεύρεση τροφής λειτουργώντας πλέον με το ένστικτο της επιβίωσης.
Ίδια φαινόμενα συναντάμε κατά χιλιάδες και στις πόλεις με τα αδέσποτα. Τα περισσότερα σκυλιά παρατημένα από «φιλόζωους ιδιοκτήτες» που στην παραμικρή δυσκολία, ή και στο πιο μικρό εμπόδιο, δεν διστάζουν να τα αφήσουν στην άκρη του δρόμου και να χαθούν προς άγνωστη κατεύθυνση. Και είναι να θαυμάζει κανείς τα σκυλιά αυτά, πόσο δεμένα, πόσο κοινωνικά θέλουν να είναι με τους ανθρώπους. Σε κάθε γειτονιά σίγουρα υπάρχουν τέτοια σκυλιά να φανερώνουν με την παρουσία τους την δική μας αναλγησία και αδιαφορία.
Σέβομαι πολύ εκείνους τους συνανθρώπους μας που επιλέγουν και κάνουν οικόσιτο ένα αδέσποτο σκύλο που δεν φέρνει πιστοποιητικά ανώτερης προέλευσης. Που δεν είναι ράτσας ας πούμε όπως της γειτόνισσας – και η οποία στην καθημερινή βόλτα μετά του σκύλου της, κλωτσά και βρίζει τα «αλάνια» που μαζεύονται γύρω από το δικό της «καμάρι». Η υποκρισία σε αυτόν τον τόπο βασιλεύει ακόμα και στα σκυλιά. Στα ράτσας και στα ημίαιμα (γνωστότερα και σαν κοπρίτες ή μπάσταρδα), στα καθαρά και στα βρώμικα σκυλιά του δρόμου.
Δεν σέβομαι καθόλου τους «φιλόζωους» της πόλης που έχοντας να κανονίσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους, αφήνουν «την μπουμπού τους» στο έλεος του δρόμου. Εξυπακούεται ότι δεν σέβομαι καθόλου τους κυνηγούς εκείνους – και επιτρέψτε μου να τους θεωρώ πολλούς, που αν το «εκπαιδευμένο» σκυλί τους δεν αποδίδει όπως αυτοί θέλουν στο κυνήγι- το αφήνουν έξω από το σκυλόσπιτο όταν επιστρέφουν στη βάση τους. Ασφαλώς, οι κυνηγοί αυτοί (που θέλουν να λέγονται κυνηγοί), δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι το σκυλί τους δεν αποδίδει στο κυνήγι διότι αυτοί, όντας ανίκανοι να μάθουν στο σκύλο τους στοιχειώδη πράγματα, ρίχνουν τα βάρη της δικής τους ανεπάρκειας στο αδύναμο ζώο. Όλοι αυτοί οι ελεύθεροι πολίτες, εξέχοντα ή μη μέλη της κοινωνίας μας, έχουν εκλογικό βιβλιάριο και βγάζουν κυβερνήσεις – και φυσικά δεν είναι τυχαίο που και αυτή ακόμα η ποιότητα της Δημοκρατίας μας έχει καταπέσει – και ένας λόγος είναι και αυτός όσο ακραίος και αν φαίνεται ή ακούγεται – οι «φιλόζωοι» συμπολίτες μας.
Στο ζοφερό κλίμα των παρατημένων σκύλων στο βουνό ή στην πόλη, μπορούμε να προσθέσουμε και εταιρείες φιλοζωικές – και αρκεί μία επίσκεψη σε μερικές από αυτές για να γίνει αντιληπτή η δυστυχία του μοναδικού φίλου μας.
Δεν θέλω όμως να πω περισσότερα τώρα γιατί ο σκύλος δίπλα μου, φάνηκε πως διάβασε το σημείωμα τούτο και ανήσυχος σηκώθηκε και ήλθε να τριφτεί στο πλάι μου. «Όχι ρε μούργο, μην φοβάσαι, μπορεί εσύ στο κυνήγι να βαριέσαι να πάς, αλλά είσαι καλός φίλος, αδειάζεις και συ το μυαλό σου παρέα με εμένα»
============================================
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Μαΐου 2011.
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
Πληροφορία και γνώση …
Το Πάσχα έφυγε αλλά η Άνοιξη είναι εδώ, να μας δίνει χρώματα, μυρωδιές, νερά άφθονα – και να αποπροσανατολίζει εκείνους που βάλθηκαν με «επιστημονικό» τρόπο να μας αποδείξουν την κλιματική αλλαγή που συντελείται στον πλανήτη μας.
Σε αυτόν τον κόσμο όλοι πρέπει να ζήσουν. Ακόμα και αυτοί που δεν έχουν δουλειά και εφευρίσκουν αντικείμενο όχι μόνο για να ασχοληθούν μα και για να βγάλουν χρήματα. Πολλά χρήματα.
Η Οικολογία και η πράσινη ανάπτυξη, το περιβάλλον και φυσικά οι κλιματικές αλλαγές, είναι ένα πεδίο που έχει πολύ ψωμί. Πάρα πολλοί θα γίνουν πλούσιοι που ασχολούνται με επαγγελματικό ζήλο και δρουν στο πεδίο αυτό. Το αν και κατά πόσο είναι απάτη όλα αυτά, θα φανούν στον χρόνο – αφού μάχονται δυό θεωρίες και έρχονται αντίθετες η μία με την άλλη.
Η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη ας πούμε, έχει ένα προβάδισμα για μία ομάδα επιστημόνων – και προς την συγκεκριμένη έρευνα ρέει άφθονο χρήμα. Όχι ότι η αντίπαλη ομάδα υπολείπεται, αλλά η διεθνής τάση τη στιγμή αυτή είναι υπέρ της πρώτης.
Αυτές οι τάσεις - των επιστημόνων, των αγορών, των νέων δεδομένων, φροντίζουν και πληροφορούν τον κόσμο, τον ενημερώνουν, τον γεμίζουν «νέα δεδομένα» - μα, τι παράξενο, ουσιώδεις γνώσεις δεν του προσφέρουν. Η γνώση είναι για τους λίγους, και η είδηση για τους πολλούς. Αυτή είναι παλιά ιστορία, δοκιμασμένη και οδηγεί τον κόσμο – την κοινή γνώμη, εκεί που θέλει κάθε φορά. Σήμερα λοιπόν, έχουμε όλα τα προλεγόμενα και τρομάζουμε είναι η αλήθεια από το τι περιμένει τον δόλιο πλανήτη αν δεν συμμορφωθούμε με τις προτάσεις της διεθνούς κοινότητας.
Αυτά βεβαίως συμβαίνουν στις πόλεις που οι άνθρωποι είναι ελεγχόμενοι από την συνεχή πλύση εγκεφάλου που τους παρέχουν οι νέες τεχνολογίες. Στην ύπαιθρο όμως, η τηλεόραση δεν έχει καλό σήμα, οι οπτικές ίνες δεν καταδέχονται τα βουνά, με συνέπεια ο κόσμος να μένει απληροφόρητος και τι παράξενο – να ζει φυσιολογικά, να μην φοβάται την ανοιξιάτικη βροχή, να βγαίνει και να συναντά τον γείτονα στον δρόμο ή στον καφενέ, στο χωράφι ακόμα την ώρα της δουλειάς. Στην ύπαιθρο επίσης, ο άνθρωπος γνωρίζει με θαυμαστό τρόπο εκείνα τα πράγματα που διευκολύνουν την ζωή του, οι γνώσεις του δηλαδή είναι ουσιώδεις, άρα ωφέλιμες για τον βίο του.
Ποιόν μπορεί να ενδιαφέρει (για παράδειγμα) τι δήλωσε η υπουργός επί της κλιματικής αλλαγής και του περιβάλλοντος στον τάδε δημοσιογράφο για το αγριοπερίστερο της Τήνου, παρά μόνο εκείνους που έχουν συμφέρον; Και όμως, μας βομβαρδίζουν με την δήλωση μιας υπουργού επί ημέρες – προφανώς για να εμπεδώσουμε τις θέσεις της.
Διαπιστώνουμε, να προσπαθούν κάποιοι που κατέχουν θέσεις καίριες, να μας αποπροσανατολίζουν – και το κατορθώνουν πολλές φορές, να μας φέρνουν μπροστά σε ανύπαρκτα προβλήματα ή καλύτερα σε προβλήματα τεχνικά – δημιουργημένα για να καλύψουν κάτι άλλο.
Το παιχνίδι αυτό του αποπροσανατολισμού, το κατέχουν καλά και αυτές οι δυστυχισμένες ΜΚΟ που θέλουν με τα δικά μας χρήματα να υποκαταστήσουν το ανύπαρκτο πολλές φορές κράτος. Και δυστυχώς, υπάρχουν υπουργεία που συνομιλούν με οργανώσεις πληρωμένες από τον φορολογούμενο πολίτη και δεν συνομιλούν με φορείς οικονομικά ανεξάρτητους που έχουν σαφέστατα και λόγο στα πράγματα – και αναφέρομαι (για παράδειγμα) στους κυνηγούς, που το θέμα το δικό τους το γνωρίζουν σαφέστατα πολύ καλύτερα από την WWF ας πούμε, ή από τον ορνιθολογική της γειτονιάς μου.
Παρατηρούμε, ένα ανίκανο κράτος, να συνδιαλέγεται με οργανώσεις αμφιλεγόμενες και να υιοθετεί μάλιστα τις απόψεις τους φτάνοντας στο ακραίο σημείο να νομοθετεί τις δικές τους προτάσεις. Θα μου πείτε, υπάρχει και η διαβούλευση. Μα φυσικά! Άλλη μία παρωδία, άλλη μία στάχτη στα μάτια της πολύπαθης και κακώς ερμηνευμένης Δημοκρατίας μας.
Δυστυχώς νοσεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα – και φάνηκε τούτο με τον πλέον ωμό τρόπο τώρα, στην εποχή του μνημονίου, που δυστυχώς δεν υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι – σε όλο το φάσμα της πολιτικής αντιπροσώπευσης μας, για να μιλήσουν με ειλικρίνεια και με σαφήνεια για το μέλλον μας. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να μας ξενίζει η ανικανότητα του δικού μας υπουργείου που δεν ξέρει που πατά και που βαδίζει – τουλάχιστον στα κυνηγετικά δρώμενα, και τις λύσεις στα δικά μας προβλήματα θα μας τις δώσουν μια παρέα θλιβερών ΜΚΟ.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 4 Μαΐου 2011.
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Δελτίο Τύπου - Κυν. Ομοσπ. Μακεδονίας -Θράκης
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
ΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175
551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301
http://www.hunters.gr, e-mail: hunters@hunters.gr
Θεσσαλονίκη 4/5/2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Συνεχής η παρουσία της ομοσπονδιακής θηροφυλακής της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης ακόμα και στις αργίες!
Τη μη εργάσιμη ημέρα της πρωτομαγιάς θέλησαν να εκμεταλλευθούν επίδοξοι λαθροθήρες, στην περιοχή της Αρναίας Χαλκιδικής, νομίζοντας ότι λόγω της ημέρας δεν θα υπάρχει παρουσία θηροφύλακα των κυνηγετικών οργανώσεων.
Η ετοιμότητα των θηροφυλάκων σε 24ωρη βάση, καθημερινές και αργίες, συνεχίστηκε και την πρωτομαγιά, όπου αμέσως ο ομοσπονδιακός θηροφύλακας της περιοχής Αρναίας, μαζί με τον θηροφύλακα του Κυνηγετικού Συλλόγου Αρναίας, έσπευσαν στην περιοχή και εντόπισαν δύο άτομα να παραβαίνουν τις διατάξεις του νόμου περί θήρας. Το περιστατικό έγινε στις 11 το βράδυ της 1ης Μαΐου. Ακολούθως υποβλήθηκε μήνυση και η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.
Το γεγονός αυτό για άλλη μια φορά αναδεικνύει την ετοιμότητα της θηροφυλακής των κυνηγετικών οργανώσεων, σε αντιδιαστολή με την κρατούσα νοοτροπία ότι η φύλαξη περιορίζεται στο σύνηθες ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων!
Φύλαξη της άγριας πανίδας, με αποκλειστικό χρηματοδότη τον Έλληνα κυνηγό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)