Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΚΟΜΑΘ - Δελτίο Τύπου

Αδιάκοπη η παρουσία της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης στους κυνηγοτόπους και τις απαγορευμένες για τη θήρα περιοχές και τον Ιανουάριο του 2012. Οι θηροφύλακες πραγματοποίησαν χιλιάδες ελέγχους και υπέβαλαν 37 μηνύσεις σε περιπτώσεις που διαπιστώθηκαν παραβάσεις του νόμου περί θήρας. Δράση που πραγματοποιήθηκε μέσα στις αντίξοες καιρικές συνθήκες του πιο δριμύ χειμώνα των τελευταίων χρόνων στη χώρα. Μάλιστα σε υγροτοπικές περιοχές κατασχέθηκαν πρόσφατα περισσότερα από 100 παράνομα θηρευθέντα παπιά, ενώ οι παραβάτες οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη.

      Παραβάσεις για τις οποίες οι θηροφύλακές μας είναι πάντοτε σίγουροι ότι έχουν λάβει χώρα, έχουν τις απαραίτητες αποδείξεις, χωρίς να βιάζονται να «καταδικάσουν» κάποιον άδικα.

     Σε αντίθεση με φύλακες άλλων φορέων που, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προανακριτικά καθήκοντα, και νομίζοντας ότι έχουν διαπιστώσει παραβάσεις τις διαλαλούν στο διαδίκτυο και σπιλώνουν φορείς και πολίτες χωρίς έλεος. Και «ξεγελάνε» και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που και αυτές από την πλευρά τους άκριτα αναμασούν φήμες, απλά και μόνο για να ικανοποιήσουν το αντικυνηγετικό τους μένος. Για να τους αδειάσει στη συνέχεια η ίδια η Δασική Υπηρεσία και το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Κυνηγετικοί Σύλλογοι – δράσεις και αντιδράσεις …


Τώρα που «λύσαμε» το χρόνιο πρόβλημα της λαθροθηρίας εν Ελλάδι, ας πιάσουμε τους Κυνηγετικούς Συλλόγους και τους σκοπούς τους.

      Πολλοί ισχυρίζονται ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Ξεκινώντας αντίθετα, λέω ότι το ψάρι βρωμάει από τα χαμηλότερα και στη ανοδική πορεία της βρώμας μολύνεται ολόκληρο το σώμα – φυσικά και το κεφάλι. Αν θέλουμε δηλαδή να αναζητήσουμε την αιτία της σαπίλας και της διαφθοράς, ή ακόμα και να σταματήσουμε τη μόλυνση, αναγκαστικά θα ξεκινήσουμε από τα χαμηλότερα στρώματα, από τη βάση – για να χρησιμοποιήσουμε πολιτικό όρο που είναι και της μόδας. Και ποιοι αποτελούν τη βάση; Ο όχλος φυσικά, η μάζα – αυτή η άρρωστη πλευρά της κοινωνίας μας (των κυνηγών επί του προκειμένου) που δεν διαφέρει από την πολιτική μάζα, ή αν θέλετε ακόμα και από την περίφημη «κοινή γνώμη».

      Στα θεμέλια του οικοδομήματος μπήκαν φτηνά υλικά, σαθρά, που κάποια στιγμή συμπαρασύρουν το όλο έργο -  που ας σημειωθεί, δούλεψαν γι’ αυτό και υγιείς δυνάμεις για να το στεριώσουν. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως είναι δύσκολη υπόθεση να ξεχωρίσεις (τουλάχιστον στην αρχή) την ήρα από το στάρι. Στην πορεία του χρόνου όμως, βλέπεις, ακούς, μαθαίνεις, αποκτάς ιδία άποψη για το κάθε τι του οικοδομήματος. Από το σημείο αυτό και μετά, αρχίζουν και οι ευθύνες των υγιών δυνάμεων του χώρου μας. 

      Εύκολα, πολύ εύκολα, μια παρέα δέκα ατόμων μπορεί να φτιάξει ένα Κυνηγετικό σύλλογο, ένα οποιοδήποτε σύλλογο. Ένα χαρτί χρειάζεται και υπογραφές, αντιγράφεις ένα καταστατικό άλλου συλλόγου, προσθέτεις ή αφαιρείς κατά το δοκούν, και να, έτοιμος ο σύλλογος. Βγαίνει και το προεδρείο άκοπα, αγοράζεται και μια σφραγίδα με την Άρτεμις ή με ένα σκύλο, δηλώνονται τα γραφεία και τα τηλέφωνα – και ένας ακόμα σύλλογος αποκτά υπόσταση, λόγο στα κυνηγετικά δρώμενα, στέλνει εκλεκτόρους στην Ομοσπονδία της περιοχής του – και αρχίζει ένα παιχνιδάκι που σε πολιτικούς πάλι όρους, το ονομάζουν πελατειακό. 

      Για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν πάρα πολλοί σύλλογοι στην Ελλάδα με σπουδαίο έργο, που κουράζονται για το κυνήγι γιατί το πιστεύουν, γιατί το θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους, γιατί βλέπουν σε αυτό τη διαφυγή προς την αληθινή ζωή, τη φυσική. Και Ομοσπονδίες άξιες λόγου υπάρχουν με έργο στέρεο στη πλάτη τους και με προσπάθεια συνεχή. Αυτά δεν τα παραβλέπουμε διότι θα αδικούσαμε προσπάθειες αξιέπαινες και δεν επιζητούμε κάτι τέτοιο. 

       Σκοπός του σημειώματος αυτού είναι να θίξει τους νεκρούς συλλόγους που υπάρχουν μόνο για τις εκλογές τους, για να αλλάζουν κρυφά προεδρεία, και να ασκούν μέσα από πελατειακές σχέσεις με ανώτερες βαθμίδες μια πολιτική που όχι μόνο δεν βοηθά το κυνήγι αλλά απεναντίας το επιβουλεύεται με κάθε τρόπο. Και για να το προχωρήσω λίγο ακόμα, μέσα από τις τάξεις των νεκρών συλλόγων κινούνται και οι περισσότεροι παράνομοι κυνηγοί. 

        Στην παρακμιακή κατάσταση τέτοιων συλλόγων, έχει συμβάλλει με τη στάση της και η Πολιτεία (αυτή η μεγάλη ασθενής), αφού τα μάτια της – τα κατά τόπους Δασαρχεία, είτε δεν αξιολογούν σωστά, είτε αδιαφορούν – και μάλλον το δεύτερο συμβαίνει. Το κυνήγι και η εκπροσώπησή του, είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων που εμπλέκονται σε αυτόν σύλλογοι, Ομοσπονδίες, Δασαρχεία κτλ. 

        Το θέμα των νεκρών συλλόγων ας το αξιολογήσουν οι Ομοσπονδίες κατά πρώτο λόγο και η ΚΣΕ κατά δεύτερο, και ας αποφασίσουν αν συμφέρει το κυνήγι η ύπαρξη τους, και αν ναι, που το βοηθά – εκτός βέβαια από εκλέκτορες που δίνουν και που οι ψήφοι τους πηγαίνουν σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα – επιβλαβή κατά κανόνα για του κυνηγίου τα πράγματα – και μολύνεται όπως προείπα σταδιακά το «σώμα και το κεφάλι». 

       Καλώς ή κακώς, έχουμε υποχρέωση να αναθεωρήσουμε πολλά κακώς κείμενα που δημιουργήθηκαν στο κυνήγι μας σε περιόδους «ευδαιμονισμού» και σκάνε τώρα και αυτά σαν τις φούσκες της πολιτικής και οικονομικής ζωής μας. Ας μας εξηγήσει κάποιος, τι χρειάζονται αλήθεια σύλλογοι που ποτέ δεν προέβησαν σε δράσεις κυνηγετικές, ποτέ δεν έδωσαν λόγο σε κανένα για την απραξία τους, και λειτουργούσαν (και λειτουργούν) σαν μια κλειστή παρέα, που για λόγους πονηρούς και μόνο, θέλησαν να δώσουν όνομα στις σκέψεις τους – και γυροφέρνουν στους καφενέδες την σφραγίδα τους – αφού δεν είναι άξιοι να συντάξουν ένα απλό κείμενο και να δικαιολογήσουν εν μέρει την ύπαρξή τους. 



===================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012.

Καταδίκη για θανάτωση ειδών της άγριας πανίδας - ΚΟΜΑΘ


Ανακοίνωση
Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης εκφράσει τις έντονες ανησυχίες της για το πρόσφατο περιστατικό θανάτωσης αρπακτικών και πτωματοφάγων πτηνών από δηλητηρίαση σε ορεινή περιοχή του Νομού Ξάνθης.
      Η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ πληροφορήθηκε το περιστατικό από τους θηροφύλακές της στο Νομό Ξάνθης οι οποίοι και έσπευσαν αμέσως στην περιοχή
    Συγκεκριμένα άγνωστος/οι θανάτωσαν δύο άγρια άλογα και κατόπιν έβαλαν στο σώμα τους άγνωστες ουσίες ώστε να προκαλέσουν το θάνατο σε οποιοδήποτε πτωματοφάγο ζώο που θα πλησίαζε τα νεκρά άλογα. Το αποτέλεσμα ήταν να βρούνε το θάνατο τουλάχιστον τέσσερις χρυσαετοί, καθώς και όρνια και άλλα πτηνά. Άγνωστος είναι ασφαλώς και ο αριθμός άλλων ζώων άγριας πανίδας (αλεπούδες, λύκοι, κορακοειδή, κλπ) που έφαγαν από τα δηλητηριασμένα άλογα και πιθανόν έχουν πεθάνει σε άλλες τοποθεσίες.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Επιτροπές κρίσης νέων κυνηγών στην Αρκαδία!

Τη συγκρότηση Επιτροπών κρίσης ικανότητας κυνηγών οι οποίοι για πρώτη φορά εφοδιάζονται με άδεια θήρας, στην έδρα κάθε Δασαρχείου της περιφερειακής ενότητας Αρκαδίας, ανακοίνωσε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Τα μέλη των επιτροπών είναι:

Α. ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ:

α) ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Ζαρρής Θεόδωρος – Δασοπόνος

2. Δημοπούλου Αλεξάνδρα – Δασοπόνος

3. Πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Τρίπολης ή μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου οριζόμενο με έγγραφό του.

β) ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Παπαδάκης Αλέξιος – Δασοφύλακας

2. Σιψή Παναγιώτα – Δασοφύλακας

3. Αντιπρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Τρίπολης


Β. ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ ΒΥΤΙΝΑΣ:

α) ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Σαράντη Βασιλική – Δασοπόνος

2. Κοντογιάννης Παντελής – Δασοφύλακας

3. Πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Βυτίνας ή μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου οριζόμενο με έγγραφό του.

β) ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Πραγκαστή Ιωάννα – Δασοπόνος

2. Γκάγκας Απόστολος – Δασοφύλακας

3. Αντιπρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Βυτίνας


Γ. ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ:

α) ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Κόσσυβα Ελένη – Δασοπόνος

2. Δολιανίτη Στυλιανή – Δασοπόνος

3. Πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου (Άστρους ή Λεωνιδίου) ή μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου οριζόμενο

με έγγραφό του.

β) ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

1. Μαρκάκη Μαρία – Δασοπόνος

2. Μουρλούκου Κανέλλα – ΔΕ Γεωτεχνικών Δασοφυλάκων

3. Αντιπρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου (Άστρους ή Λεωνιδίου)

Καθήκοντα Γραμματέα θα εκτελεί ένα από τα μέλη, οριζόμενο από την Πρόεδρο της Επιτροπής.

Έργο της κάθε Επιτροπής είναι η εξέταση των υποψηφίων κυνηγών που επιθυμούν για πρώτη φορά να εφοδιαστούν με άδεια θήρας, για τη διαπίστωση ικανότητος αυτών, σωστής χρήσης του κυνηγετικού όπλου, γνώσης, αναγνώρισης και βιολογίας των σπουδαιότερων θηρεύσιμων ειδών, της οικολογικής σημασίας και ωφελιμότητας αυτών, καθώς και της γνώσης των θεμελιωδών διατάξεων περί θήρας.

Η διάρκεια ισχύος της παρούσης Αποφάσεως εκτείνεται μέχρι την 31/12/2013.



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Χιόνι – η χαρά του «Μπάμπη» …

«Τόσο χιόνι έχει να πέσει σαράντα χρόνια», λένε οι γερόντοι στα χωριά που θυμούνται ακόμα με κάθε λεπτομέρεια και τον βαρύ χειμώνα του 40’.

     Το κυνήγι στο χιόνι δεν απαγορεύεται όπως πολλοί πιστεύουν, εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχουν σχετικές ανακοινώσεις από τις δασικές υπηρεσίες, την Περιφέρεια κτλ. Αν και το κυνήγι του αγριόχοιρου έχει τελειώσει – ποτέ δεν θα πήγαινα να κυνηγήσω τον κάπρο με χιονισμένους κυνηγότοπους. Θα ήταν πολύ εύκολο κυνήγι, γρήγορο και ξεκούραστο και θα έχανε κάθε νοστιμάδα από την έλλειψη της αγωνίας και του κόπου. Άλλοι πάλι, προφανώς θα σκέφτονται διαφορετικά. Το θέμα είναι να μην παραβιάζονται οι κανόνες, η νομιμότητα.

     Για την νομιμότητα έχουμε και την Θηροφυλακή όμως, που καιροφυλακτεί, δρα αστραπιαία, προσφέρει έργο. Αλλά και οι Θηροφύλακες άνθρωποι είναι σαν κι εμάς, φίλοι μας, ξαδέλφια μας, εχθροί μας ίσως. Δεν είναι ρομπότ, λειτουργούν πολλές φορές με το συναίσθημα, ή κάτω από την πίεση ενδεχομένως ανωτέρων τους, ή ακόμα καθοδηγούμενοι από προέδρους συλλόγων. Όλα αυτά είναι αποδεκτά επειδή πιστεύω είναι φυσιολογικά. Σε ελάχιστες πιστεύω περιπτώσεις μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για παράβαση καθήκοντος ας πούμε, για τα στραβά μάτια που έκαναν ίσως σε ένα φίλο ή συγγενή τους. Μέλη της κοινωνίας μας είναι που τους αναλογεί ένα ποσοστό που δεν γίνονται όλα καθώς πρέπει.

     Θύματα επίσης πιάνονται πολλές φορές οι Θηροφύλακες από «λανθασμένες» πληροφορίες. Όταν ας πούμε για παράδειγμα, ο ξάδελφος ο κτηνοτρόφος λέει στον ξάδελφο Θηροφύλακα: «Μπάμπη (τυχαίο όνομα), τώρα ανεβαίνουν για λαγό στο βουνό ο τάδε και ο δείνα, για κανόνισε…», προτρέπουν τον Θηροφύλακα σε δράση προς όφελός μας. Ο πονηρός όμως κτηνοτρόφος, στέλνει τον «Μπάμπη» στο βουνό να την «στήσει» στους ανύπαρκτους παράνομους και ο ίδιος ανεβαίνει στο αντικριστό βουνό που είναι και καλός λαγότοπος και τον γνωρίζει και καλά. Και ο «Μπάμπης» πάει για βρούβες και ο ξάδελφος κατεβαίνει με τους λαγούς κρυμμένους στο σακούλι του – και ο αθεόφοβος, ο θεομπαίχτης, ούτε ένα μεζέ στον «Μπάμπη», που τον έφαγε το κρύο και οι σπασμένοι από τον πάγο δρόμοι.

     Ο «Μπάμπης» όμως, απονήρευτος όπως είναι, συνεχίζει να εκδράμει στο βουνό για φύλαξη άμα τη κλήσει του αγαπητού ξαδέλφου του – και εκείνος κάνει πάρτι στο αντικριστό βουνό. Και η δουλειά τούτη μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές αφού ο «Μπάμπης» πιστεύει ότι: «που θα πάει, θα τους πιάσω τους λαθροθήρες». Και βέβαια αέρα κοπανιστό πιάνει, ή μάλλον τον αναπνέει αφού είναι καθαρός και παγωμένος – και αυτό χωρίς να γνωρίζει, είναι το μόνο του κέρδος.

     Ο ξάδελφος είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Τα έχουν αυτά οι συγγένειες, οι «δυνατές φιλίες», διότι κατά «Μπάμπη» ο λόγος του ξάδελφου εμπεριέχει αλήθειες, είναι «στέρεος». Ασφαλώς ο «Μπάμπης» δεν γνωρίζει ότι ο αγαπημένος ξάδελφος είναι λαθροθήρας περιωπής – διότι αν γνώριζε, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα έκανε τα στραβά μάτια. Θα οδηγούσε τον παρανομούντα ξάδελφο στο αστυνομικό τμήμα – όπως ένας άλλος θηροφύλακας δεν δίστασε – έπειτα από καταγγελία, και κατόρθωσε και συνέλαβε παπά στα πράσα. Και καλώς έπραξε και δεν έκανε διάκριση στην ιεροσύνη – αφού και ο παπάς δεν φορούσε το πετραχήλι της ώρα την πονηρή – και σύντομα πιστεύω θα υπάρξει συνέχεια στο «δράμα» αυτό του λαϊκού ιερωμένου!

     Σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες λένε ότι ένα ποσοστό δεν είναι καθώς πρέπει. Το ακούμε για ταξιτζήδες, δημοσιογράφους, δημόσιους υπαλλήλους κτλ. Το ίδιο φαντάζομαι θα ισχύει και για τους Θηροφύλακες. Ένα ποσοστό και σε αυτούς δεν θα εκτελεί επιμελώς τα καθήκοντά του. Θα έχουν υποπέσει σε παραβάσεις καθήκοντος, θα έχουν κάνει τα στραβά μάτια σε φίλους και ξαδέλφους, θα έχουν κυνηγήσει και οι ίδιοι παράνομα! Άνθρωποι είναι και αυτοί, με ελαττώματα, με κακές στιγμές, με ανασφάλειες με όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας – δεν είναι θεοί, αδιάφθοροι, δεν ζούνε σε τέλεια κοινωνία – και υποκύπτουν, πολλές φορές δίχως να το θέλουν ή να το καλοσκεφτούν στον πειρασμό, ή μερικές φορές πιάνονται θύματα των συγγενών και φίλων που έχουν σπουδάσει καλά τους στρατιωτικούς κώδικες, γνωρίζουν τους λεγόμενους αντιπερισπασμούς, και κατεβαίνουν από το βουνό με τα τρόπαια να κρέμονται από το σακούλι τους.

     Σκέφτομαι με δέος την αποφράδα εκείνη ημέρα που ο «Μπάμπης» θα ανακαλύψει ότι άθελά του έκανε πλάτη για να κυνηγά ελεύθερα ο λαθροθήρας ξάδελφος του…

================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Η εποχή της Ελπίδας …

Μεσημεριάσαμε στον οδικό άξονα Βυτίνας – Πύργου και είπαμε να κάνουμε στάση για φαγητό. Ο καιρός ήταν βαρύς, τα γορτυνιακά βουνά κατάλευκα από το χιόνι αλλά χαμηλότερα που βρεθήκαμε εμείς, κοντά στο Δωδεκάμετρο, ο καιρός γλύκαινε και ανεπαίσθητα έκανε την παρουσία της η υγρασία από τον Λάδωνα.

     Σταματήσαμε στην κυρά Γιώργαινα. Ερημιά, όχι μόνο στην ταβέρνα αλλά παντού – σπάνια κυκλοφορούσε αυτοκίνητο και αυτό βιαστικό, είχε κάποιο προορισμό. Εμείς δεν είχαμε, γυροφέρναμε μέσα στο χειμωνιάτικο τοπίο. Μας αρέσουν οι βόλτες αυτές, καθιερωμένες από χρόνια. Αλλά κάτι δεν μας πήγαινε καλά, η ανθρώπινη απουσία βάραινε την ατμόσφαιρα, σαν την παγωνιά, ένα πράγμα.

      Καθίσαμε κοντά στο τζάκι και μας έφερε η κυρά Γιώργαινα ζυγούρι βραστό που μοσχοβόλαγε από δυόσμο και φρεσκάδα. Κάθισε αντίκρυ μας – ήθελε κουβέντα – κι εμείς θέλαμε. «Τούτος ο χειμώνας να πάει και να μην ματα -ξαναεπιστρέψει παιδιά μου, Τόσο δύσκολος είναι για όλους μας, ακόμα και γι’ αυτούς που έχουν ένα παρά περισσότερο. Που άλλες χρονιές τέτοιες εποχές, γιόμιζε το μαγαζί από κυνηγούς – από το ξημέρωμα μέχρι αργά το βράδυ, για ένα καφέ, ένα ζεστό ρόφημα, ένα πιάτο φαγί. Και άκουγες κουβέντες, φωνές, χωρατά, δεν υπήρχε σιωπή, ούτε παγωνιά υπήρχε – την έδιωχναν μακριά τα ανθρώπινα πατήματα. Τώρα; Από πού έρχεστε; Απαντήσατε κανένα; Από το πρωί στο μαγαζί, μονάχα ένας ξάδελφος πέρασε για μια ρακί. Και τώρα εσείς. Ολούθε άκουγες άλλες φορές ντουφεκιές, άλλοι για μπεκάτσες, για τσίχλες, ψηλότερα για αγριογούρουνα. Εκατοντάδες κυνηγοί έδιναν ζωή στον μαραμένο τόπο».

      Κυρά Γιώργαινα, από την Ανδρίτσαινα που ερχόμαστε ως κι εδώ, αμάξι δεν απαντήσαμε, τρακτέρ δεν φάνηκε στο δρόμο μας, μονάχα κάτι σκυλιά μας γαύγιζαν από μια στάνη. Εδώ περιμέναμε κάτι περισσότερο να ειδούμε, αλλά τα ίδια κι εδώ, ερημιά. «Και σε λίγο που θα φύγετε για Λαγκάδια και Βυτίνα όπως λέτε, πάλι δεν θα απαντήσετε άνθρωπο στο δρόμο – τι γίνηκαν οι ανθρώποι παναθεμά τους; Τι πάθαμε ούλοι μας; Ποιοι μας κατέστρεψαν; Τι πλερώνουμε;».

     Αφήσαμε την κυρά Γιώργαινα στην ερημιά της και τραβήξαμε για τα ψηλότερα – και από εκεί να κατηφορίσουμε για την Αθήνα, την πιο θλιμμένη πόλη του κόσμου τούτη τη δύσκολη εποχή. Ολόκληρα δυό αυτοκίνητα συναντήσαμε στο δρόμο μας, ένα ντόπιο αγροτικό και άλλο ένα του δήμου – είχε κρατικές πινακίδες. Περάσαμε τα Λαγκάδια, βγήκαμε στη Βυτίνα να ξεμουδιάσουμε, να πιούμε τον καφέ μας στην όμορφη πλατεία της. Στην πολύβουη άλλοτε πλατεία, άδεια καθίσματα παντού. Απομεσήμερο ήταν, η καλύτερη ώρα για τον καφέ – και όμως, η καρδιά μαγκώθηκε από την απελπισιά. Που να είναι τώρα όλος αυτός ο ανθρώπινος ποταμός που γιόμιζε με τις φωνές του τον αγέρα; Σπίτι του; Καθηλωμένος στην τηλεόραση; Και τι βλέπει; Ειδήσεις που τρομάζουν; Ριάλιτυ προγράμματα που φυραίνουν το μυαλό;

     Η Ελλάδα που ξέραμε χάθηκε. Μπορεί να ξημερώσει αύριο μια καλύτερη ημέρα, μπορεί ο βάσανος να απλωθεί σαν την πανούκλα, θα ειδούμε. Ο κόσμος όμως είναι φοβισμένος – και ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός της ελπίδας, και αν σε πάρει η κάτω βόλτα, δύσκολα συνέρχεσαι. Αν πέσεις στην κατάθλιψη δεν βλέπεις ξανά ανατολή του ήλιου, δεν σε ενδιαφέρει καν το φως, δύσκολα έχεις γυρισμό. Με όλα αυτά που μας συμβαίνουν, μην τους αφήσουμε να μας σηκώσουν το μυαλό, ας το κρατάμε καθαρό, νηφάλιο, ας έχουμε ελπίδα.

     Το κυνήγι σε όλες του τις εκφάνσεις, δίνει ελπίδα. Περπατάς στη μοσχοβολημένη γη, αναπνέεις καθαρό αγέρα, το χνώτο σου σκίζει τη παγωνιά, το ρυάκι δίπλα σου διαλύει τον πάγο και ξεχύνεται στον χείμαρρο, το αδύναμο φύλλο αντέχει στο δύσκολο ξεροβόρι – και συ προχωράς με τις αισθήσεις σου να δουλεύουν, κοιτάς τριγύρω και συνεχίζεις στην ανηφοριά ή στο μαλακό χώμα, με το κεφάλι ψηλά, όπως αλήθεια πρέπει σε ανθρώπους.

     Το κυνήγι δεν δίνει μόνο ελπίδα, δίνει και δύναμη. Γιατί η ζωή αγώνας είναι, διαρκής, δύσκολος, ανελέητος – όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πράγματα στη Φύση – εκεί που παλεύει το δυνατό με το αδύνατο, εκεί που για να επιβιώσεις οφείλεις να προσαρμοστείς. Και στα δικά μας, τα καθημερινά, μπορούμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τη μιζέρια που πάει να γίνει κυρίαρχο συστατικό της ζωής μας, μπορούμε να πολεμήσουμε και θα τα καταφέρουμε, μπορούμε να γιομίσουμε τις πλατείες και τους δρόμους με τις φωνές μας, με τις βόλτες μας και την παρουσία μας. Αρκεί να σπάσουμε τις τηλεοράσεις, να ανοίξουμε τα παραθύρια μας, να γιομίσουν τα πλεμόνια μας καινούριο αγέρα.

===========================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

"Τύπος - Κυνήγι" - από τον Ελεύθερο Τύπο

Την Τετάρτη



Για ελεύθερους ανθρώπους και κυνηγούς

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Αναζητούνται ψυχοπαθείς...

Αναζητούνται οι κάτωθι εικονιζόμενοι. Μπορεί να χρειάζονται ψυχίατρο, πάντως για άνθρωποι δεν λογίζονται - και το χειρότερο όλων - είναι νέα παιδιά.



Λυπηρό;  Έχει σημασία αν οι νεαροί είναι Ισπανοί;

Και η πηγή

Δέλτα Έβρου - νεκρός κυνηγός ...

Νεκρός βρέθηκε ένας 80 χρόνος κυνηγός από Αλεξανδρούπολη ο οποίος χθες βράδυ είχε πάει για κυνηγι στο δέλτα του Έβρου. Ο άτυχος κυνηγός στην προσπάθεια του να διασχίσει το ποτάμι με τη βάρκα του, γλίστρησε και έπεσε στον πάγο με αποτέλεσμα να τραυματισθεί βαρια.

      Για δυο ωρες περίπου καλούσε σε βοήθεια η οποία κατευθασε μετα από δυο ωρες περίπου , αφου τις φωνές του άκουσε άλλος κυνηγός. Δυστυχώς όμως κατα τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Αλεξανδρουπολης, ξεψύχησε αφήνοντας μεσα στο ασθενοφόρο την τελευταία του πνοή.



Πηγή: Gatzoli news

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Κυνηγετικές παθογένειες …

Θηροφύλακες της Ομοσπονδίας Πελοποννήσου, μοιράζουν ενημερωτικά φυλλάδια στα χωριά, όπου βρίσκουν ανθρώπους να κυκλοφορούν – και τους λένε να μην διστάζουν να τους τηλεφωνούν αν υποπέσουν στην αντίληψή του κινήσεις ύποπτες με κατεύθυνση τα κυνηγοτόπια τους.

     Η πρόληψη και η σωστή ενημέρωση ασφαλώς και βοηθούν στην καταπολέμηση της μάστιγας της λαθροθηρίας. Και στον τομέα αυτό η Ομοσπονδία Πελοποννήσου κινείται σε στέρεες βάσεις. Οι πληγές όμως είναι πολλές, η αρρώστια αυτή είναι μεταδοτική σαν την πανούκλα. Και εξαπλώνεται παντού αφού την βοηθά και η ανέχεια που μαστίζει την εποχή μας. Στις παρενέργειες της φτώχειας εντάσσεται και η βία που μπορεί να εκφραστεί με ποικίλους τρόπους – και ένας απ’ αυτούς είναι η λαθροθηρία. Πάντοτε υπήρχε η λαθροθηρία, και σε εποχές πλαστές, ευτυχισμένες για τον άνθρωπο – όμως τώρα συντρέχουν και επιπρόσθετοι λόγοι που γιγαντώθηκε. Ας δουν και αυτή τη παράμετρο οι έχοντες εξουσίες κυνηγετικές.

     Αντάμωσα ένα φίλο σήμερα και από τις μπεκάτσες που κυνηγά – και είναι πάρα πολλές τη χρονιά αυτή όπως έλεγε, φτάσαμε, δεν ξέρω πως και στο λαθροκυνήγι. Και αυτός παράπονα είχε και για έναν ακόμα λόγο, διότι όπως έλεγε – «τι περιμένεις από τους κυνηγούς όταν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές κυνηγετικών συλλόγων κυνηγάνε παράνομα;». Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, δύσκολο και περίπλοκο θα ‘λεγα, ξέρεις, βλέπεις, ακούς για τον τάδε ή τον δείνα συνδικαλιστή – όμως πρέπει και να μπορέσεις να αποδείξεις αυτά που γνωρίζεις.

     Και στην Αρκαδία το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία έξαρση της μάστιγας – και φυσικά και σε άλλους τόπους, με συνέπεια να διαβάζουμε στα Μέσα συνεχώς για συλληφθέντες που έφεραν γεμάτα όπλα, που είχαν στο αυτοκίνητό τους απαγορευμένα θηράματα – ακόμα και για παπά διαβάσαμε που αντί να πάει σε κηδεία, πέρασε πρώτα από τον κυνηγότοπο τη νύκτα να κάνει την παρανομία του – και όταν συνελήφθη και τον πήγαν στο αστυνομικό τμήμα, αντί να τον περάσουν αυτόφωρο, τον άφησαν ελεύθερο – «άστον τον ευλογημένο να πάει να κάνει τη κηδεία» που περίμενε ο κόσμος τη θεία του χάρη μέσα στο βαρύ κρύο.

     Θα πει κανείς: «εδώ ο κόσμος καίγεται και συ γράφεις για την λαθροθηρία;». Το ίδιο ερώτημα θα έκανα κι εγώ: «εδώ ο κόσμος χάνεται και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σήμερα που ασχολούνται συστηματικά με την λαθροθηρία;». Ναι, γιατί αυτό το κράτος στη νεοελληνική ιστορία του βασίστηκε περισσότερο στην παρανομία απ’ ότι στην νομιμότητα. Και τις συνέπειες της χρόνιας αυτής πολιτικής την βιώνουμε όλοι σήμερα στο πετσί μας. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο λαθροθήρας είναι ένας κοινός κλέφτης, και με την ίδια ευκολία που σκοτώνει παράνομο θήραμα, άλλο τόσο θα κλέψει και ότι άλλο μπορέσει – αφού ξέρει καλά ότι ακόμα και αν ανακαλυφθεί, θα τον καλύψει ο υψηλά πολιτικά ιστάμενος του, ο συνδικαλιστής φίλος του, ακόμα και ο δεσπότης θα μεσολαβήσει με τη θεία του χάρη. Και σε όλα αυτά βοηθά και ο Νομοθέτης με τα παραθυράκια του και περνάν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

     Ναι, μεγάλο παραμύθι κατάντησε όλο αυτό το σκηνικό με την λαθροθηρία και τα παρελκόμενά της. όλοι την καταδικάζουν, όλοι την πολεμούν, όλοι την αναθεματίζουν, όλοι βγάζουν λόγους πύρινους (σαν τον δικό μου καλή ώρα), και μετά όλοι ευχαριστημένοι που έκαναν το καθήκον τους πάνε για ύπνο. Την ίδια πονηρή ώρα, που σηκώνεται ο λαθροθήρας και ζώνεται τα φυσεκλίκια του για να αποδείξει την αντρειοσύνη του στα ζούδια του δάσους.

     Βαρέθηκα να ακούω και να διαβάζω για το έργο της θηροφυλακής – όχι γιατί δεν είναι σπουδαίο – μα να, δεν έφερε μέχρι σήμερα αποτελέσματα. Η καλή πρόθεση υπάρχει, ακόμα και ότι περνά από το χέρι της το κάνει. Μα δεν φτάνει, χρειάζεται κάτι περισσότερο. Τι είναι αυτό δεν ξέρω, αυτοί που έχουν αναλάβει όμως εργολαβικά την αντιπροσώπευση μας, οι αιώνιοι συνδικαλιστές – αυτοί ας βρούν τις λύσεις. Μέχρι τώρα δεν τις βρήκαν – και όμως, δεν πάνε σπίτι τους να ξεκουραστούν – ίδιοι σαν το σάπιο πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας που κανείς δεν το κουνά από τη θέση του.

     Ανατρέπονται στερεότυπα σήμερα, τους πολιτικούς ο κόσμος τους έχει για φτύσιμο, τους έχει απαξιώσει εντελώς, τους πάσης φύσεως συνδικαλιστές το ίδιο. Δεν θα κολλήσει κανείς σε συνδικαλιστές των κυνηγών που έχουν αγκιστρωθεί σε μια καρέκλα και δεν λένε να σηκωθούν. Αυτή η γενικευμένη απαξίωση όμως δεν είναι υγιές φαινόμενο πολιτισμένου λαού, αλλά ποιος νοιάζεται;

     Δεν υπάρχουν άραγε και στον τόπο μας μια χούφτα νοικοκυραίων κυνηγών να αναλάβουν τα του οίκου μας;

==================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012.

ΚΟΜΑΘ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καλό σας μήνα,

     Μετά από ένα μικρό διάστημα απουσίας μας επικοινωνούμε μαζί σας για ορισμένα νέα της ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

    Σας ενημερώνουμε ότι γίνεται προσπάθεια αναμόρφωσης της ιστοσελίδας της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας - Θράκης

Ήδη ένα μεγάλο μέρος των εργασιών έχουν ολοκληρωθεί.

     Μπορείτε λοιπόν να περιηγηθείτε στην νέα μας ιστοσελίδα, στην ίδια πάντα ηλεκτρονική δ/νση http://www.hunters.gr όπου έχουν προστεθεί πολλές νέες ενότητες, όπως αυτή για τα θηραματικά είδη και πολλές πληροφορίες για τους σκύλους.

Στις πρόσφατες ανανέωσεις μας μπορείτε να διαβάσετε για τα εξής πέντε θέματα: