Οι άγγελοι του διαβόλου δεν καταφέρνουν να πείσουν τον κάτοικο μίας πόλης που ζεί λίγο έξω από αυτήν, ώστε να γίνει «δικός τους». Χρησιμοποιούν κάθε τέχνασμα και κάθε πονηριά, όμως ο άνθρωπος αυτός αντιστέκεται.
Πάνε στο διάβολο απελπισμένοι και του λένε: διάβολε αρχηγέ μας, τόσο καιρό που προσπαθούμε με αυτόν, θα είχαμε φέρει 1000 ακόμα στο βασίλειό σου. Χαμογέλασε αυτός πονηρά και τους είπε: συνεχίστε τις προσπάθειες, θέμα χρόνου είναι να πέσει και αυτός στα χέρια μας, όπως έχουν πέσει και δυνατότεροι από αυτόν.
Πάνε πάλι έξω από την πόλη οι άγγελοι του διαβόλου. Και αρχίζουν να του τάζουν τα πάντα, χρήματα, δόξα, αγαθά, υγεία, γυναίκες, πιλάφια και ότι άλλο μπορούν να σκεφτούν. Όμως τίποτα, οι κόποι τους δεν καρποφορούν. Και γυρίζουν στη κόλαση πάλι άπρακτοι και λυπημένοι πολύ: «πάλι αποτύχαμε διάβολε αρχηγέ μας».
Χαμογελά ο διάβολος και τους λέει: θα πάτε στους κατοίκους της πόλης και θα τους πείτε να επισκεφτούν όλοι τους τον πεισματάρη αυτόν και να του πούν πόσο σπουδαίος και μεγάλος άνδρας είναι. Πόσο σπουδαία και ενάρετη είναι η ζωή του και πόσο πολύ τον θαυμάζουν όλοι τους.
Πάλι στη πόλη οι απεσταλμένοι του διαβόλου και εύκολα πείθουν τους κατοίκους της πόλης να πάνε και να εκφράσουν όλα τα κομπλιμέντα και τα μεγάλα λόγια στον δυνατό εκείνο άνθρωπο. Και ξεκινάνε αυτοί μαζικά και τον βρίσκουν να κάθεται ήσυχα στη βεράντα του σπιτιού του: φίλε μας και συμπολίτη μας ήλθαμε να σου πούμε πόσο σπουδαίος είσαι και πόσο άξιος που καταφέρνεις και αντιστέκεσαι στις διαβολικές ορέξεις του ακόλαστου. Σε ζηλεύουμε και σε θαυμάζουμε.
Τους άκουσε ο ταπεινός άνθρωπος και διαπίστωσε πόσο διαφορετικός είναι από όλους αυτούς που είχε μπροστά του. Πόσο πιο δυνατός, πόσο πιο σπουδαίος, πόσο πιο ξεχωριστός, πόσο πιο έξυπνος.
Σε μία γωνιά μισο - κρυμμένος ο διάβολος, χαμογέλασε…………. άλλος ένας έγινε δικός του!
