Στον Ελαιώνα του Διακοφτού υπάρχει ένα σπήλαιο στο βουνό πάνω από το χωριό. Εκεί λέγεται πως υπήρχε άγαλμα του Ηρακλή του βουραικού. Και ο κάθε επισκέπτης στον μαντικό χώρο έριχνε τέσσερις αστραγάλους (κότσια από πόδια προβάτων ή κατσικιών), συνήθεια πολύ διαδεδομένη ειδικότερα κατά τους τελευταίους αιώνες της αρχαιότητας που ο κόσμος το είχε ρίξει στις προγνώσεις!. Εκείνο που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι, η διαδικασία της μαντείας δεν είχε ιερείς και μάντεις για να εξηγήσουν τα μελλούμενα. Υπήρχε πίνακας κάπου στο χώρο που εξηγούσε - ανάλογα με την πλευρά που έπεφτε κάθε αστράγαλος, τι μέλλει γενέσθαι στον ενδιαφερόμενο! Self service από τότε! 
Στον Ελαιώνα σήμερα δεν ασχολούνται με τα παλιά που όμορφα ήσαν και πολλά προσέφεραν στην ψυχή του ανθρώπου. Οι κυνηγοί της σημερινής παρέας μας που φιλοξενούμε, ασχολούνται με το κυνήγι του λαγού, μακριά από «αστραγάλους» και «μαντικά»Φίλοι, συγγενείς, συντοπίτες. Και κυνηγοί του λαγού και λάτρεις της ελληνικής υπαίθρου. Γνώστες καλοί του βουνού αλλά και των ταβερνών της περιοχής. Να είσαι κυνηγός και να αγνοείς τις ταβέρνες της περιοχής που κυνηγάς, είναι όπως λέμε: «που πάς γυμνός στη πόλη». Και όπως τους είδα, περισσότερο για θαμώνες σε ταβέρνες τους «έκοψα». Με πρόσωπα χαρούμενα, ζωντανά, καθαρά Σκληροί επαγγελματίες στη δουλειά τους, άλλα τα Σαββατοκύριακα και τις Τετάρτες στο βουνό. Η απόδραση στη φύση και το περπάτημα στις καταπράσινες λαγκαδιές είναι τρόπος ζωής για αυτούς. Ίσως και κανένας «αστράγαλος» αν οι θεοί το επιτρέπουν!
Ο Βασίλης Κωνσταντινόπουλος είναι το καλύτερο σημάδι στην ομάδα, περπατάει ακούραστα και είναι πολύ έμπειρος.
Ο Πέτρος Πετρόπουλος με μεγάλη συμμετοχή στο τελικό αποτέλεσμα, αφού αυτός καθοδηγεί τα σκυλιά και πολλές φορές έχει την επαφή με τον λαγό στο ξεπέταγμα.
Ο Δήμος Σπυρόπουλος είναι ο στρατηγός της ομάδας, πολύ καλός γνώστης της περιοχής, των κουμασιών του λαγού, αυτός που παρακολουθεί την εξέλιξη, καθοδηγεί την ομάδα και στο ντουφέκι … σκέτο πολυβόλο!.
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος είναι βράχος στο καρτέρι, σκοπευτής δεινός που δεν αλλάζει το δίκαννο με τίποτα και παράλληλα ο καλύτερος κυνηγός στο φαγητό. Μυρίζεται από μίλια μακριά την καλή ταβέρνα. Και στο κυνήγι αυτό δεν παίζεται.
Ο Λούης Σταμόπουλος παλιός κυνηγός, άριστος άνθρωπος και κυνηγός, στο καρτέρι μοναδικός.
Και ο Ράκης, που κάνει τη δυσκολότερη δουλειά. Φροντίζει τα σκυλιά, τα ταΐζει, τα καθαρίζει, τα εκπαιδεύει, ακολουθεί στο βουνό την ομάδα, παρατηρεί και ακούει τα κλαφουνιτά των σκυλιών και πολλές φορές τρέχει να τα μαζέψει όταν απομακρυνθούν. Ο Ράκης δεν φέρει όπλο.
Οι περισσότεροι λαγάδες που γνωρίζω, γύρισαν στον αγριόχοιρο. Εσείς όμως μείνατε πιστοί στο κυνήγι αυτό. Μιλήστε μας για τις ομορφιές του λαγοκυνηγίου.Για τη δική μας παρέα, το κυνήγι του λαγού δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο. Αφενός πιστεύουμε ότι είναι το δυσκολότερο κυνήγι και αφετέρου οι συγκινήσεις είναι συνεχείς. Το κάθε κυνήγι είναι ξεχωριστό και διαφορετικό από το προηγούμενο ή το επόμενο. Οι περιπέτειες είναι ανεπανάληπτες και η συνάντηση με το λαγό εκστατική. Το πρωινό ξύπνημα μας βρίσκει να συναντιόμαστε και να πίνουμε ελληνικό καφέ στην πέτρινη παραδοσιακή ταβέρνα «η καλή καρδιά» που βρίσκεται στο κτήμα του Πέτρου Πετρόπουλου στον Ελαιώνα Διακοφτού Αχαΐας. Παίρνουμε τον εξοπλισμό μας, βάζουμε τα σκυλιά πάνω στα σκυλόκουτα και με τα «αγροτικά» ανηφορίζουμε για την σημερινή διαφορετική λαγοπεριπέτειά μας. Από τη στιγμή που θα βγούμε στον κυνηγότοπο με το ξημέρωμα της ημέρας, πιάνουμε τα καρτέρια και αφήνουμε τα σκυλιά για την ιχνηλασία και το ξεφόλιασμα του λαγού. Ακούμε τα σκυλιά μας, τα κλαφουνίσματα τους στον ήσυχο χειμωνιάτικο τόπο που ακολουθάνε τα ίχνη του λαγού, τα βλέπουμε στο δρομολόγιό τους, τα παρακολουθούμε και είμαστε σε πλήρη ετοιμότητα με τα αντανακλαστικά μας σε εγρήγορση. Η μικρή μας ομάδα βρίσκεται σε συνεχή ένταση στα καρτέρια γιατί ο «αυτιάς» θα εμφανιστεί ξαφνικά και σαν φάντασμα θα εξαφανιστεί με την ταχύτητα και την οξεία ακοή που διαθέτει το ζουλάπι!. Η καλή δίωξη που έχουν τα σκυλιά μας, βοηθά να είμαστε αποτελεσματικοί, γιατί μας περνάνε το λαγό από τα καρτέρια, και πάλι όμως αν απομακρυνθεί πολύ, με την ιχνηλασία τον ξεφολιάζουν πάλι, και αυτός με διάφορα κόλπα και τα διπλά σταυρώματα που κάνει στη διαδρομή του, προσπαθεί να μπερδέψει τα σκυλιά αλλά πάντα επιστρέφει κοντά στο αρχικό του γιατάκι, κάνοντας σχεδόν το ίδιο δρομολόγιο. Το δυσκολότερο στον δικό μας κυνηγότοπο είναι πως υπάρχουν πάρα πολλές αλεπούδες. Για να ξεχωρίσει ένα καλό σκυλί πρέπει να κυνηγά μόνο λαγό, και όχι άλλα θηράματα. Και στο δικό μας κυνήγι το έχουμε καταφέρει. Με σωστή εκπαίδευση τα σκυλιά μας δουλεύουν συγχρονισμένα – αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την λέξη αυτή για να κατανοηθεί καλύτερα ο τρόπος κυνηγίου. Εξάλλου ο κάθε λαγός έχει τα δικά του χούγια που διαμορφώνονται από τον τόπο που ζει και κινείται.
Κυνηγάτε στην Αχαΐα, σε συγκεκριμένο κυνηγότοπο ή επιλέγετε διαφορετικά μέρη κάθε φορά;Κυνηγάμε μόνο στην Αχαΐα και σε συγκεκριμένο κυνηγότοπο που δεν τον αλλάζουμε. Χρόνια τώρα. Και είμαστε ευχαριστημένοι τόσο με τον τόπο αλλά περισσότερο με τους ανθρώπους. Διότι, για να κυνηγήσει κανείς λαγό, οι σχέσεις του με την ντόπια κοινωνία πρέπει να είναι αρμονικές. Και οι άνθρωποι στα μέρη μας είναι εξαιρετικά φιλόξενοι και έχουμε αναπτύξει πολύ φιλικές σχέσεις μαζί τους. Κυνηγάμε παρέα με ντόπιους. Και ξέρετε, αυτοί είναι που γνωρίζουν τα μέρη του λαγού. Όχι μόνο στη δική μας περίπτωση, αλλά γενικότερα, αν θέλεις να κυνηγήσεις λαγό και να έχεις αποτελέσματα, θα πάς με ντόπιους. Το σπουδαιότερο όλων όμως είναι πως οι άνθρωποι της υπαίθρου, έχουν κώδικες επικοινωνίας περισσότερο ανεπτυγμένους από τους ανθρώπους της πόλης. Και το βασικότερο, είναι εκ φύσεως άνθρωποι ευγενείς, αξιοπρεπείς, έντιμοι. Είναι λοιπόν τιμή θα ‘λεγα για την ομάδα μας που έχει τέτοια μέλη.
Ποιες είναι οι σχέσεις σας με κυνηγούς άλλων θηραμάτων, υπάρχουν προβλήματα;Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαμε προβλήματα με άλλους κυνηγούς. Σε αυτό ίσως βοήθησε και το γεγονός ότι εδώ στη «δική μας περιοχή», δεν καταδέχονται να έλθουν πολλοί μιας και ο τόπος όπως προαναφέραμε έχει πάρα πολλές αλεπούδες. Αλλά και πάλι όμως μας είναι αδιανόητο να έλθουμε σε αντιπαράθεση με άλλους κυνηγούς για το κυνήγι και μόνο. Υπάρχουν πιστεύουμε ελεύθεροι τόποι για όλους μας και για όλα τα θηράματα. Άλλωστε στο κυνήγι υπάρχουν κανόνες που όλοι οφείλουμε να σεβόμαστε και να πειθαρχούμε. Η φιλική μας σχέση με άλλους κυνηγούς φαίνεται και από το γεγονός ότι κατά το τέλος της κυνηγετικής ημέρας και στην επιστροφή μας, τους προσκαλούμε για οινοποσία με γίδα βραστή ή πατσά και τσίπουρο με μεζεδάκια. Εκεί γύρω από το τραπέζι αρχίζουν οι εξιστορήσεις της ημέρας που όπως γνωρίζετε διαρκούν πολύ!
Με τα σκυλιά σας τι γίνεται; Τα αγοράζετε έτοιμα; Τα εκπαιδεύετε μόνοι σας; Τι λέει η εμπειρία σας;Θεωρούμε τα λαγόσκυλα σαν τα καλύτερα σκυλιά. Όταν ένας σκύλος ψάχνει τον λαγό κάνοντας χιλιόμετρα πάνω στα αχνάρια, δηλώνει πόσο καλός είναι. Τα σκυλιά που έχουμε άλλα είναι αγορασμένα και άλλα όχι. Την εκπαίδευση τους όμως την έχουμε αναλάβει εμείς. Αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για να τα μάθουμε να ακολουθούν το σωστό θήραμα. Ίσως επειδή είναι τα καλύτερα σκυλιά αυτά του λαγού, να δικαιολογείτε και η μεγάλη χρηματική αξία τους στην αγορά. Εμείς κυνηγάμε με ημίαιμα αναγνωρισμένης αξίας και με «γιούρα – μπρούνο» συνήθως. Παλαιότερα είχαμε και ελληνικούς ιχνηλάτες. Όμως κατά τη δική μας άποψη που δημιουργήθηκε μέσα από την εμπειρία χρόνων, «τα γιούρα – μπρούνο» είναι τα καλύτερα λαγόσκυλα. Έχουμε φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα από τέσσερα σκυλιά, έχουμε κάνει γέννες και πάντοτε προσπαθούμε να βελτιώνουμε την ομάδα αυτή, προς όφελός μας. Ανάμεσα στα σκυλιά μας έχουμε το πιο έμπειρο ας πούμε που είναι εκπληκτικό στο ξεφόλιασμα και στη δίωξη και ξεχωρίζει εύκολα τον λαγό από την αλεπού. Γενικότερα η ικανοποίηση με τα σκυλιά μας φαίνεται στο κυνήγι από τα αποτελέσματα.
Σας ευχαριστώ για την «ξενάγηση» στον κυνηγότοπό σας.
Και εμείς ευχαριστούμε το «Τύπος – Κυνήγι» για την δυνατότητα που μας έδωσε να μιλήσουμε για όσα πράγματα μας αρέσουν και μας δίνουν δύναμη και χαρά. Και ευχόμαστε στο περιοδικό σας κάθε καλή συνέχεια στην ενημέρωση και στην ποιότητα που διακρίνονται ξεκάθαρα μέσα από τις σελίδες του.
--“Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τύπος - Κυνήγι του Ελεύθερου Τύπου» την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009”--
