Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος θέλει μελέτη. Να ‘ χεις δηλαδή χρόνο μπροστά σου ελεύθερο και να παρατηρείς τις κινήσεις του στο βουνό, τη συμπεριφορά του στο κυνήγι, τις συγχρονισμένες κινήσεις ματιού και αυτιού, τη γερακίσια φωνή του, τα παθήματα του από τον λαγό!. 
Σε κάθε κυνήγι κάτι θα συμβεί με τη χάρη του. Το ξέρουμε, και κάθε φορά περιμένουμε το καινούριο που θα ακούσουμε. Τις συνήθειες του τις μάθαμε καλά στα τόσα χρόνια που είμαστε παρέα στο βουνό. Και τις θεωρούμε παγιωμένη κατάσταση. Ξέρουμε ότι θα κοιμηθεί όπου ανταμώσει πουρνάρι βαθύσκιο. Τον είδαμε τις άλλες να τον τυλίγει ο μορφέας ξαπλωμένο πάνω σε χορτάρι δροσερό, τότε που ο λαγός τον πέρασε για βράχο και τον πάτησε στο λαιμό. Τώρα πάλι τι ήταν τούτο;
Στο χώρο συγκέντρωσης, εκεί που ψήνουμε τους καφέδες μας και προσπαθούμε μάταια να ορίσουμε τη ζωή, πριν φτάσει το ξημέρωμα, την τελευταία φορά κάναμε καθαρισμό χώρου. Όπως στο στρατό ας πούμε. Με τη διαφορά ότι δεν κάνουμε αγγαρεία και δεν έχουμε τον φόβο της αναφοράς από τον επιλοχία του λόγου ή τον δεκανέα υπηρεσίας. Καθαρισμό χώρου διότι όλο και κάτι θα ξεφύγει από την αμέλεια του «σκληρού Σ»!
Εκεί λοιπόν, και λίγο πριν αρχίσουμε να διαλυόμαστε για τις ιχνηλασίες, πετάχτηκε ο άτιμος ο λαγός από το θάμνο. Φαίνεται, για πολλή ώρα ήταν εκεί και άκουγε τις ιστορίες μας. Πετάχτηκε και έφερε τα πάνω κάτω. Τις καραμπίνες τις είχαμε στις θήκες τους. Όλα έγιναν σε δευτερόλεπτα χωρίς να προλάβουμε να αντιδράσουμε. Μόνο ένας από εμάς, με τη σβελτάδα ελαφιού!, ξεχύθηκε πίσω από τον λαγό. Μείναμε ακούνητοι στον αγώνα δρόμου του τρομαγμένου από τις ιστορίες λαγού και του «φτερωτού κυνηγού» που εξελίσσονταν μπροστά μας με ταχύτητα φωτός!.
Βλέποντας τον «Ερμή» να κινείται στο δάσος σαν άνεμος πίσω από τον ωτακουστή λαγό, ήμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα και ο νούς μας τράβηξε στο βραδινό τσιμπούσι με λαγό κοκκινιστό!. Τις πονηρές και αμαρτωλές σκέψεις τις διέκοψε ένα βαθύ «ωχ!!» που ακούστηκε από το πυκνό. Τρέξαμε όλοι μαζί να δούμε, να δώσουμε απάντηση στην απορία μας: το ωχ!! το έκανε ο λαγός ή ο ντοπαρισμένος καπετάνιος μας;
Και φτάσαμε στον τόπο της δυστυχίας!, και είδαμε κατάχαμα τον «λαγοπάτη» να κρατά από τους πόνους τη μύτη του. Το κλαδί που βρέθηκε στο δρόμο του, σαν να σηκώθηκε ξαφνικά και βρέθηκε ο «τρόμος του δάσους» με τη μύτη χτυπημένη άσχημα.
Ανησυχήσαμε! Καπετάνιο είσαι καλά; Πονάς πολύ; Να σε πάμε στο νοσοκομείο; Μήπως ζαλίζεσαι; Πολλές ερωτήσεις από την τρομάρα μας για τον «Κεντέρη» της παρέας μας.
Το θηρίο σηκώθηκε με ένα σάλτο και είδαμε καλύτερα τη ματωμένη μύτη του, σμπαραλιασμένη και μεταλλαγμένη. Η σκληρή ματιά του πάγωσε το αίμα μας, σαν την κόμπρα που είναι έτοιμη για επίθεση. Σωπάσαμε……. Μαζί με εμάς και η ζωή στο δάσος. Στιγμές ήσαν αλλά φάνηκαν αιώνας. Αυτό το βλέμμα… μόνο κραυγές δεν έβγαζε. Αν προλάβαινε να το δεί και ο λαγός, θα πάγωνε κι αυτός όπως η πλάση όλη. Δεν το αντίκρισε όμως…….
Χωριστήκαμε για τις ιχνηλασίες σε λίγο ως συνήθως. Όταν απομακρυνθήκαμε από το «δολοφονικό βλέμμα και τη σημαδεμένη μύτη», σαν να ακούστηκαν από διαφορετικά σημεία γέλια, δυνατά γέλια. Από πού προέρχονταν; Από τα στοιχειά του δάσους;
------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Σε κάθε κυνήγι κάτι θα συμβεί με τη χάρη του. Το ξέρουμε, και κάθε φορά περιμένουμε το καινούριο που θα ακούσουμε. Τις συνήθειες του τις μάθαμε καλά στα τόσα χρόνια που είμαστε παρέα στο βουνό. Και τις θεωρούμε παγιωμένη κατάσταση. Ξέρουμε ότι θα κοιμηθεί όπου ανταμώσει πουρνάρι βαθύσκιο. Τον είδαμε τις άλλες να τον τυλίγει ο μορφέας ξαπλωμένο πάνω σε χορτάρι δροσερό, τότε που ο λαγός τον πέρασε για βράχο και τον πάτησε στο λαιμό. Τώρα πάλι τι ήταν τούτο;Στο χώρο συγκέντρωσης, εκεί που ψήνουμε τους καφέδες μας και προσπαθούμε μάταια να ορίσουμε τη ζωή, πριν φτάσει το ξημέρωμα, την τελευταία φορά κάναμε καθαρισμό χώρου. Όπως στο στρατό ας πούμε. Με τη διαφορά ότι δεν κάνουμε αγγαρεία και δεν έχουμε τον φόβο της αναφοράς από τον επιλοχία του λόγου ή τον δεκανέα υπηρεσίας. Καθαρισμό χώρου διότι όλο και κάτι θα ξεφύγει από την αμέλεια του «σκληρού Σ»!
Εκεί λοιπόν, και λίγο πριν αρχίσουμε να διαλυόμαστε για τις ιχνηλασίες, πετάχτηκε ο άτιμος ο λαγός από το θάμνο. Φαίνεται, για πολλή ώρα ήταν εκεί και άκουγε τις ιστορίες μας. Πετάχτηκε και έφερε τα πάνω κάτω. Τις καραμπίνες τις είχαμε στις θήκες τους. Όλα έγιναν σε δευτερόλεπτα χωρίς να προλάβουμε να αντιδράσουμε. Μόνο ένας από εμάς, με τη σβελτάδα ελαφιού!, ξεχύθηκε πίσω από τον λαγό. Μείναμε ακούνητοι στον αγώνα δρόμου του τρομαγμένου από τις ιστορίες λαγού και του «φτερωτού κυνηγού» που εξελίσσονταν μπροστά μας με ταχύτητα φωτός!.
Βλέποντας τον «Ερμή» να κινείται στο δάσος σαν άνεμος πίσω από τον ωτακουστή λαγό, ήμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα και ο νούς μας τράβηξε στο βραδινό τσιμπούσι με λαγό κοκκινιστό!. Τις πονηρές και αμαρτωλές σκέψεις τις διέκοψε ένα βαθύ «ωχ!!» που ακούστηκε από το πυκνό. Τρέξαμε όλοι μαζί να δούμε, να δώσουμε απάντηση στην απορία μας: το ωχ!! το έκανε ο λαγός ή ο ντοπαρισμένος καπετάνιος μας;
Και φτάσαμε στον τόπο της δυστυχίας!, και είδαμε κατάχαμα τον «λαγοπάτη» να κρατά από τους πόνους τη μύτη του. Το κλαδί που βρέθηκε στο δρόμο του, σαν να σηκώθηκε ξαφνικά και βρέθηκε ο «τρόμος του δάσους» με τη μύτη χτυπημένη άσχημα.
Ανησυχήσαμε! Καπετάνιο είσαι καλά; Πονάς πολύ; Να σε πάμε στο νοσοκομείο; Μήπως ζαλίζεσαι; Πολλές ερωτήσεις από την τρομάρα μας για τον «Κεντέρη» της παρέας μας.
Το θηρίο σηκώθηκε με ένα σάλτο και είδαμε καλύτερα τη ματωμένη μύτη του, σμπαραλιασμένη και μεταλλαγμένη. Η σκληρή ματιά του πάγωσε το αίμα μας, σαν την κόμπρα που είναι έτοιμη για επίθεση. Σωπάσαμε……. Μαζί με εμάς και η ζωή στο δάσος. Στιγμές ήσαν αλλά φάνηκαν αιώνας. Αυτό το βλέμμα… μόνο κραυγές δεν έβγαζε. Αν προλάβαινε να το δεί και ο λαγός, θα πάγωνε κι αυτός όπως η πλάση όλη. Δεν το αντίκρισε όμως…….
Χωριστήκαμε για τις ιχνηλασίες σε λίγο ως συνήθως. Όταν απομακρυνθήκαμε από το «δολοφονικό βλέμμα και τη σημαδεμένη μύτη», σαν να ακούστηκαν από διαφορετικά σημεία γέλια, δυνατά γέλια. Από πού προέρχονταν; Από τα στοιχειά του δάσους;
------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό «Τύπος – Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
