Όπως βλέπετε στη φωτογραφία, η διάταξη της ομάδας είναι το πιο σημαντικό πράγμα για να γίνει το κυνήγι με ασφάλεια και μεγάλο ποσοστό επιτυχίας και διακρίνονται σε αυτήν οι παγανιέρηδες (με την κόντρα) με κόκκινο χρώμα, στο μπλέ χρώμα έχουν τοποθετηθεί τα καρτέρια, στο μαύρο χρώμα βρήκαν τα σκυλιά τον αγριόχοιρο και στο πράσινο χρώμα, στο ύψωμα, βρίσκεται ο συντονιστής της εξέλιξης του κυνηγίου. Αυτός έχει το προνόμιο να έχει μεγάλη οπτική και ακουστική επαφή με τον χώρο και κατευθύνει την ομάδα. Όταν η μορφολογία του εδάφους το επιτρέπει, η παρουσία ενός συντονιστή είναι καθοριστικός παράγοντας στο κυνήγι του αγριόχοιρου.
Ο παγανιέρης με την κόντρα – και με την βοήθεια των σκυλιών πιέζουν το θήραμα να σηκωθεί και να κατευθυνθεί προς τα καρτέρια. Η δυσκολότερη δουλειά είναι του παγανιέρη που φροντίζει να βρίσκεται πάντα πίσω από το σκυλί, τουλάχιστον ακουστικά. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι πάρα πολλές και διαφορετικές από κυνήγι σε κυνήγι. Αναγκάζεται συνήθως και βαδίζει στο πυκνό – με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται αφάνταστα. Ίδιες περίπου δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι κόντρες. Ο δικός τους ο ρόλος διαμορφώνεται ανάλογα με τις κινήσεις των σκυλιών – αν τα ακούσουν ή τα δούν να αλλάζουν πορεία αντίθετη από το «στήσιμο» της παγάνας ή αν ο κάπρος προσπαθήσει να διαφύγει από τα πλάγια, οπότε προσπαθούν να «κεφαλώσουν» το θήραμα. Οι έμπειρες κόντρες βαδίζουν πάντοτε ανάλογα με την πορεία των σκυλιών.
Ποιες είναι οι βασικές προϋποθέσεις
Κατ’ αρχάς, για το κυνήγι αυτό απαιτούνται σκυλιά δίωξης, ομάδα μέχρι 10 ατόμων – που σπανίζει (!), όπλα νόμιμα και όχι πειραγμένα (που συνηθίζονται), πορτοκαλί γιλέκα για όλους, πιάσιμο κυνηγότοπου από νωρίς το πρωί και όχι κατασκήνωση στα κυνηγοτόπια από ημέρες πριν, σεβασμός στις τοπικές κοινωνίες και ειδικότερα στους αγροτοκτηνοτρόφους, που ασχολούνται με δραστηριότητες στη φύση, αλλά και εν γένει σε όσους βρίσκονται στο βουνό για δικούς τους λόγους – πεζοπόροι, φυσιολάτρες, φυσιοδίφες κτλ.
Από εκεί και ύστερα η κάθε ομάδα ακολουθεί τις δικές της συνήθειες που δοκιμάστηκαν στην πράξη και έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η κάθε ομάδα προσαρμόζει την παγάνα στις δικές της δυνάμεις και ικανότητες. Οι μετακινήσεις ολόκληρης της ομάδας πολλές φορές επιβάλλονται από τα νέα δεδομένα που προκύπτουν κατά την εξέλιξη του κυνηγίου.
Η ενδοεπικοινωνία επίσης που κρίνεται απαραίτητη στο κυνήγι αυτό, σώζει ζωές. Το οξύμωρο εδώ είναι ότι ενώ επιτρέπεται η ελεύθερη αγορά ασυρμάτου, απαγορεύεται η χρησιμοποίησή του (!). Να ένα πεδίο δράσης για την Ομοσπονδία (!).
«Χτυποκάρδι» στο καρτέρι
Ο κυνηγός στο καρτέρι, δηλαδή στην ενέδρα, στην παραφύλαξη, στο παραμόνεμα, στη χωσιά - αφανής, αναμένει την εμφάνιση του θηράματος. Και υπομένει, αντέχει, δύναται και προσμένει. Υπομένει επί σωματικών αναγκών αλλά και επί συναισθημάτων, συγκρατεί τον εαυτό του. Οφείλει να είναι καρτερός, δηλαδή ισχυρός, δυνατός, ρωμαλέος, σταθερός.
Αυτά είναι τα συνηθέστερα προτερήματα του κυνηγού στο καρτέρι. Και όταν αναφερόμαστε σε καλό καρτεριτζή, στο νου μας έχουμε όλα τα παραπάνω.
Ποιά είναι τα λάθη που υπάρχουν στο συγκεκριμένο κυνήγι;
Κάθε φορά μπορούν να εμφανιστούν και διαφορετικά λάθη, δεν υπάρχει δηλαδή συγκεκριμένος κανόνας. Τα λάθη συνηθέστερα εμφανίζονται στα θέματα ασφαλείας, στους κανόνες δηλαδή που οφείλουμε όλοι μας να υπακούσουμε. Δεν το κάνουμε όμως πολλές φορές και έχουμε θρηνήσει θύματα.
Πρώτα και κύρια ποτέ δεν πυροβολούμε το θήραμα αν δεν το διακρίνουμε καθαρά. Η υπόνοια ότι πίσω από τον θάμνο που κουνιέται έντονα βρίσκεται το άγριο και πρέπει να πυροβολήσουμε, μας έχει δώσει στην πράξη πολλούς νεκρούς φίλους μας και συναδέλφους. Ένα άλλο συνηθισμένο λάθος που διαπράττουμε, είναι ότι πυροβολούμε από απόσταση με μπίλιες. Στην περίπτωση αυτή θα καταφέρουμε μόνο να τραυματίσουμε το θήραμα και να το χάσουμε. Βέβαιο όμως είναι πως αυτό θα φύγει μακριά από την παγάνα μας και θα πεθάνει βασανιστικά.
Οφείλουμε όλοι μας, να υπακούουμε απόλυτα τις ακριβείς οδηγίες του παγανιέρη που αυτός διευθύνει το κυνήγι και αυτός έχει τον πρώτο λόγο. Αν υπάρχει συντονιστής στην ομάδα, τις κατευθύνσεις τις δίνει αυτός.
Η διαχειριστική πολιτική
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει διαχειριστική πολιτική στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Βρισκόμαστε ακόμα μακριά από καταστάσεις και πολιτικές που φανερώνουν πολιτισμένη και προηγμένη χώρα. Αλλά και ποιός Φορέας θα διαχειριστεί και θα καταγράψει τον αριθμό που θήρεψε κάθε ομάδα;
Μήπως οι Θηροφύλακες; Είναι ελάχιστοι για την δουλειά αυτή αλλά και αντικειμενικά δεν μπορούν. Ακόμα είναι αντικειμενικά δύσκολο για την Θηροφυλακή να ελέγξει αν μία ομάδα είναι νόμιμη και δεν υπερβαίνει τον επιτρεπόμενο αριθμό κυνηγών.
Μήπως τα Δασαρχεία; Αυτά τα σαββατοκύριακα είναι κλειστά. Αλλά και όταν είναι ανοικτά, έχουν ωράριο συγκεκριμένο. Τότε ποιος;
Μήπως η Ομοσπονδία μέσα από το πρόγραμμα «Άρτεμις;». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα που λειτουργεί από το 1994 και θεωρείται από τους Γάλλους - κατ’ ομολογία της Ομοσπονδίας, το «τελειότερο» σύστημα καταγραφής κάρπωσης στην Ευρώπη – και για την ελληνική Ομοσπονδία έχει φέρει θεαματικά αποτελέσματα, αφού έχουν συμμετάσχει σε αυτό περίπου 30.000 κυνηγοί, σαφέστατα και έχει σοβαρότατες ελλείψεις, αφού ακόμα και αυτή η συμμετοχή στην δεκαπενταετή παρουσία του με τον προαναφερόμενο αριθμό κυνηγών, δείχνει καθαρά πως αγνοείται από το σύνολο σχεδόν των 300.000 κυνηγών. Δεν έχουμε τη στιγμή αυτή επίσημα μα ούτε και ανεπίσημα στοιχεία που να μας λένε τον αριθμό των αγριόχοιρων που διαβιούν στην Ελλάδα και τον αριθμό που θηρεύονται ανά κυνηγετική περίοδο. Δεν είναι τραγικό;
Ότι γίνεται στο κυνήγι του αγριόχοιρου στην Ελλάδα, επαφίεται στις καλές ή κακές προθέσεις του κυνηγού και της ομάδας του – και στην παιδεία ενός εκάστου εξ ημών που τον ακολουθεί. Τυχαία δηλαδή λειτουργούν όλα, όπως άλλωστε και η χώρα μας….
Ο χαμένος κώδικας δεοντολογίας
Η δεοντολογία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει στο βουνό ανάμεσα σε ομάδες γουρουνοκυνηγών, και ας βγαίνει προς τα έξω συνήθως μία αγγελική εικόνα.
Οι άγραφοι νόμοι έχουν ισχύ όταν δεν θίγουν την ομάδα μας - οι συμφωνίες σπάνε με την παραμικρή αφορμή. Ενώσεις νόμιμων ομάδων για «θεαματικότερα αποτελέσματα» καθίστανται αυτομάτως παράνομες. Και αν η ομάδα – νόμιμη ή παράνομη, συναντήσει κοπάδι, πασχίζει να το αφανίσει, «γράφοντας» κανονικότατα διατάξεις και ρυθμιστικές. Σε σπάνιες δε περιπτώσεις ο κυνηγός που είναι βαθιά μέσα στο βουνό, θα χρησιμοποιήσει νόμιμη καραμπίνα των τριών φυσιγγίων όπως ο νόμος ορίζει. Έχοντας τον μειωτήρα της καραμπίνας στο σακίδιο (!), φορτώνει το όπλο του με πυρομαχικά για «ανταρτοπόλεμο».
Φυσίγγια – όπλα – γουρουνόσκυλα στο κυνήγι του αγριόχοιρου
Τα κατάλληλα φυσίγγια που πρέπει να χρησιμοποιούμε στον αγριόχοιρο, είναι συνήθως το μονόβολο για μακρινές ή κοντινές ντουφεκιές – και σε περιπτώσεις που η βλάστηση είναι πολύ πυκνή και η ορατότητα μικρή, χρησιμοποιούμε και φυσίγγι ενιάβολο, οκτάβολο,δεκάβολο κτλ. Δύσκολα όμως ο Έλληνας κυνηγός θα αφήσει τις μπίλιες για να πάει στο μονόβολο.
Η καραμπίνα είναι το συνηθέστερο όπλο που χρησιμοποιεί ο κυνηγός στο καρτέρι και μάλιστα magnum. Υπάρχουν και οι απλές καραμπίνες – συνήθως σε παλαιότερα όπλα.
Για τα ιδανικά σκυλιά στον αγριόχοιρο υπάρχει μεγάλη βιβλιογραφία (!). Πολλοί συνηθίζουν και αγοράζουν σκυλιά από γειτονικές βαλκανικές χώρες – και πολλοί εξ αυτών κλαίνε τα ωραία τους χρήματα. Η σημαντικότερη παράμετρος στην εξέλιξη ενός καλού σκύλου στον αγριόχοιρο, είναι η σωστή και συνεχής εκπαίδευση.
Επίλογος
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό για το κυνήγι του αγριόχοιρου, καλώ τους γουρουνοκυνηγούς, να σκεφτούν, για ποιο λόγο πάνε στο κυνήγι αυτό. Πάνε για το κρέας και το εμπόριο του; Πάνε για να ευχαριστηθούν την μοναδική ελληνική φύση με την αγαπημένη τους παρέα κυνηγώντας; Θέλουν να είναι ΚΥΝΗΓΟΙ ή άραγε επιδιώκουν με τις νοοτροπίες τους και τις συμπεριφορές τους να επιβάλλουν τα «εγώ» τους; Και δυστυχώς, αναφέρομαι στην πλειοψηφία των γουρουνοκυνηγών.
Μην ακούτε τι λένε και τι γράφουν, ότι τάχα, είναι όλα καλώς καμωμένα. Δεν είναι…
------------------------------------------------------------------------
Η φωτογραφία είναι από την κοιλάδα των Δελφών
------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Κυνήγι» την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009.
