Πολλοί ονομάζουν το Βυζάντιο μεσαίωνα – σκοτεινούς χρόνους δηλαδή. Αδικούμε όμως έτσι το Βυζάντιο, που ναι μεν στάθηκε άτυχο γιατί ασκούσε σε αυτό ασφυκτική πίεση η εκκλησία – από την άλλη όμως σκοπιά, ανέδειξε σπουδαίους επιστήμονες, φιλοσόφους κτλ.
Πως συνδέονται αυτά με το κυνήγι; Συνδέονται διότι έχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες από τις εποχές αυτές που αφορούν το κυνήγι. Και γνωρίζουμε όλοι μας ότι το κυνήγι δικαιωματικά τότε ανήκε σε αυτούς που είχαν τα φέουδα – τη γη, στους βαρόνους, στους κόμηδες, στους βασιλιάδες, και σε κάθε καρυδιάς καρύδι που γνώρισε η πλάση. Για τους έχοντες λοιπόν, το κυνήγι ήταν δραστηριότητα απόλυτα προσαρμοσμένη και στα έθιμα της εποχής. Κυνηγούσαν μεν οι άρχοντες αλλά οι βοηθοί τους, αυτοί δηλαδή που τους έδιναν το κυνήγι στο πιάτο, ήσαν οι υποτακτικοί τους, ο λαός. Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, ας παρακολουθήσουμε ένα κυνήγι ρεζέρβας σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ. Οι φτωχοί μοχθούν, ξενυχτούν, κρυώνουν και οι πλούσιοι (οι ψευτοκυνηγοί) απλώς πυροβολούν το θήραμα.
Λένε σήμερα οι «καλοί μας φίλοι οι οικολόγοι»: «σήμερα ο άνθρωπος δεν έχει τις ίδιες ανάγκες που είχε πριν από αιώνες, που σκότωνε για να ζήση. Συνεπώς το κυνήγι στην εποχή μας είναι μία παρωχημένη δραστηριότητα». Και ασφαλέστατα οι καλοί μας φίλοι, προτείνουν τη ρεζερβοποίηση του κυνηγίου στη χώρα μας.
Πως συνδέονται αυτά με το κυνήγι; Συνδέονται διότι έχουμε πάρα πολλές μαρτυρίες από τις εποχές αυτές που αφορούν το κυνήγι. Και γνωρίζουμε όλοι μας ότι το κυνήγι δικαιωματικά τότε ανήκε σε αυτούς που είχαν τα φέουδα – τη γη, στους βαρόνους, στους κόμηδες, στους βασιλιάδες, και σε κάθε καρυδιάς καρύδι που γνώρισε η πλάση. Για τους έχοντες λοιπόν, το κυνήγι ήταν δραστηριότητα απόλυτα προσαρμοσμένη και στα έθιμα της εποχής. Κυνηγούσαν μεν οι άρχοντες αλλά οι βοηθοί τους, αυτοί δηλαδή που τους έδιναν το κυνήγι στο πιάτο, ήσαν οι υποτακτικοί τους, ο λαός. Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, ας παρακολουθήσουμε ένα κυνήγι ρεζέρβας σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ. Οι φτωχοί μοχθούν, ξενυχτούν, κρυώνουν και οι πλούσιοι (οι ψευτοκυνηγοί) απλώς πυροβολούν το θήραμα.
Λένε σήμερα οι «καλοί μας φίλοι οι οικολόγοι»: «σήμερα ο άνθρωπος δεν έχει τις ίδιες ανάγκες που είχε πριν από αιώνες, που σκότωνε για να ζήση. Συνεπώς το κυνήγι στην εποχή μας είναι μία παρωχημένη δραστηριότητα». Και ασφαλέστατα οι καλοί μας φίλοι, προτείνουν τη ρεζερβοποίηση του κυνηγίου στη χώρα μας.
Ξεχνούν όμως σκόπιμα οι οικολόγοι να μας πούν ότι, σήμερα παρά ποτέ επιβάλλεται το ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι, και ένας βασικότατος λόγος είναι πως η φτώχεια κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα στη χώρα μας. Συνεπώς, το κυνήγι είναι μία δραστηριότητα του ανθρώπου για να συλλέξει την τροφή του, να εξοικονομήσει χρήματα και να αντιμετωπίσει με ελπίδα το δύσκολο μέλλον. Ξεχνούν επίσης οι οικολόγοι να μας πουν για τον δικό τους πλούτο που πηγάζει από χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ και μέσω αυτών κινούνται με άνεση και δεν έχουν καμία διάθεση να στηρίξουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα και ας κόπτονται περί του αντιθέτου. Κινούνται και δρουν ελιτίστικα, όπως έκαναν και κάνουν στην ιστορία του πλανήτη αυτού, οι έχοντες και κατέχοντες.
Το κυνήγι, δεν είναι μόνο αριθμοί. Τόσα έξοδα, τόσα έσοδα. Είναι ανάγκη επιβίωσης του ανθρώπου σήμερα. Αν όμως οι οικολόγοι δεν εναντιώνονται στην δραστηριότητα αυτή, δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η αφελής «κλιματική αλλαγή», «ο κίνδυνος του περιβάλλοντος», και διάφορες άλλες καραμέλες που πιπιλάνε, συμπληρώνουν την ύπαρξή τους.
Στους «σκοτεινούς χρόνους» του Βυζαντίου λοιπόν, ο άνθρωπος έζησε και με το κυνήγι, και ας ήταν αυτό αποκλειστικό προνόμιο των ολίγων, της ελίτ. Σήμερα οι συνθήκες ζωής επιτάσσουν - και ας ζούμε στον μεσαίωνα της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του μεταλλαγμένου φασισμού -να κυνηγάμε ελεύθερα και παραδοσιακά. Για τις ανάγκες μας, να ταΐσουμε την οικογένεια, τα παιδιά μας, αλλά και για την παράδοση μας που βάλλεται από παντού.
Ενοχλεί όμως η επιλογή μας να θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Και μας θέλουν πρόβατα. Κοιτάξτε, διαβάστε σελίδες ΜΚΟ και θα καταλάβετε πως με τέχνη περισσή έχει χτιστεί ένα μεγάλο παιχνίδι σε βάρος μας.
Ο κυνηγός είναι η καρδιά του προβλήματος, αν αυτός σπάσει, η ανόητη και επικίνδυνη «πράσινη ανάπτυξη» θα γιγαντώσει και άλλο και ο μεσαίωνας που θα ζήσουμε δεν θα ευτυχήσει να συναντήσει μία καινούρια Αναγέννηση. Θα είναι διαρκής.
Το κυνήγι, δεν είναι μόνο αριθμοί. Τόσα έξοδα, τόσα έσοδα. Είναι ανάγκη επιβίωσης του ανθρώπου σήμερα. Αν όμως οι οικολόγοι δεν εναντιώνονται στην δραστηριότητα αυτή, δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η αφελής «κλιματική αλλαγή», «ο κίνδυνος του περιβάλλοντος», και διάφορες άλλες καραμέλες που πιπιλάνε, συμπληρώνουν την ύπαρξή τους.
Στους «σκοτεινούς χρόνους» του Βυζαντίου λοιπόν, ο άνθρωπος έζησε και με το κυνήγι, και ας ήταν αυτό αποκλειστικό προνόμιο των ολίγων, της ελίτ. Σήμερα οι συνθήκες ζωής επιτάσσουν - και ας ζούμε στον μεσαίωνα της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του μεταλλαγμένου φασισμού -να κυνηγάμε ελεύθερα και παραδοσιακά. Για τις ανάγκες μας, να ταΐσουμε την οικογένεια, τα παιδιά μας, αλλά και για την παράδοση μας που βάλλεται από παντού.
Ενοχλεί όμως η επιλογή μας να θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Και μας θέλουν πρόβατα. Κοιτάξτε, διαβάστε σελίδες ΜΚΟ και θα καταλάβετε πως με τέχνη περισσή έχει χτιστεί ένα μεγάλο παιχνίδι σε βάρος μας.
Ο κυνηγός είναι η καρδιά του προβλήματος, αν αυτός σπάσει, η ανόητη και επικίνδυνη «πράσινη ανάπτυξη» θα γιγαντώσει και άλλο και ο μεσαίωνας που θα ζήσουμε δεν θα ευτυχήσει να συναντήσει μία καινούρια Αναγέννηση. Θα είναι διαρκής.
------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Κυνήγι» την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010.
