Στην Πελοπόννησο ο κάπρος τελείωσε σήμερα, για μένα και την παρέα μου το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Στην υπόλοιπη Ελλάδα συνεχίζουν για είκοσι ακόμα ημέρες. Πώς πέρασαν οι καιροί τόσο γρήγορα;
Αφορμές για τη συνάντηση με τη φύση, έχουμε πολλές, η μία είναι το κυνήγι – όταν αυτό τελειώσει, έχουμε τις ποταμίσιες πέστροφες, τα ξεχασμένα μονοπάτια, τα αγριόχορτα του βουνού. Πόσα μαγευτικά πρωινά ζήσαμε στο δάσος, μπορούμε εύκολα ή δύσκολα να τα απαριθμήσουμε, πόσα μας μένουν ακόμα δεν ξέρουμε. Όχι επειδή δεν ξέρουμε το μέλλον μας – δεν είμαστε προφήτες άλλωστε, αλλά διότι, όπως έχουν στρωθεί οι δρόμοι της «παγκόσμιας πράσινης ανάπτυξης», από εκείνους που κουμαντάρουν τον κόσμο λες και είμαστε όλοι μας κτήματα κάποιου, το μόνο που κάνουμε είναι να συμβιβαζόμαστε στα κελεύσματα των διαχειριστών της εξουσίας – που έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι.
Δυστυχώς η υποκρισία της «πράσινης ανάπτυξης» θα εξελιχθεί όπως έγραφα σε παλαιότερο άρθρο, σε θρησκεία, απευθύνεται δηλαδή σε ανθρώπους αδύνατους. Και «δόξα των θεό», οι μάζες κατευθύνονται εύκολα από εκείνους που έχουν την ματαιοδοξία να «κυβερνούν» τον άνθρωπο. Την οικολογική αγέλη την κουμαντάρεις εύκολα, της πετάς σκόρπια λόγια: «κλιματική αλλαγή, υπερθέρμανση του πλανήτη, η τρύπα του όζοντος, οι δολοφόνοι κυνηγοί που σκοτώνουν τα ζώα του δάσους, το διοξείδιο του άνθρακα, αιολική ενέργεια», και αυτή οργίζεται. Κατεβαίνει από το σπίτι στη πλατεία, παραγγέλνει την πολυπόθητη φραπεδιά, και αγανακτισμένη αρχίζει την αμπελοφιλοσοφία για εκείνους τους κακούς ανθρώπους που βλάπτουν τη φύση, για εκείνους τους αιρετικούς που δεν ασπάζονται τις δικές της οικολογικές ανησυχίες.
Στην οικολογία, ή είσαι μαζί τους ή είσαι εχθρός τους, αυτές τις ίδιες ανοησίες που έλεγε το 2001 και ο πρόεδρος των προέδρων, ο Μπους. Ο φασισμός δηλαδή συνεχίζεται, καλυπτόμενος όμως από άλλο μανδύα. Τα πράγματα μάλιστα σήμερα είναι ευκολότερα γιατί έχει βοηθήσει πολύ η εξέλιξη της τεχνολογίας.
Εμείς οι κυνηγοί, γινόμαστε αποδέκτες της παγκόσμιας φασιστικής νοοτροπίας επειδή δεν ακολουθούμε και ακόμα αντιστεκόμαστε στα «θεόσταλτα πιστεύω» της οικολογίας. Δεν έχουμε τη δύναμη που έχουν αυτοί. Έχουμε όμως ένα μοναδικό προσόν, βρισκόμαστε ακόμα εκεί έξω στα δάση και παρακολουθούμε τα έργα τους, με τον πρωτόγονο τρόπο μας αντιστεκόμαστε στο ψέμα τους, στον τρόπο που θέλουν να αλλάξουν την ρότα του ανθρώπου.
Είμαστε η υγιής πλευρά του κόσμου. Η άρρωστη πλευρά, κοπάδι μαντρωμένο στις πόλεις, φοβισμένη από τα δελτία της τηλεόρασης, ανήμπορη να αντισταθεί στα δικά της πόδια, ακολουθεί τα δεκανίκια της εκάστοτε εξουσίας. Της εξουσίας που έμαθε απλώς να διαχειρίζεται ξένων συμφέροντα.
-------------------------------------------------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Κυνήγι» την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2009.
