Λένε για τον Ροκφέλερ αλλά δεν ξέρω κατά πόσο
ισχύει, ότι, πριν το κραχ του 29 στην Αμερική, άγνωστος καθώς ήταν
φυσιογνωμικά, κάθε ημέρα πήγαινε έξω από το μέγαρο του και γυάλιζε τα παπούτσια
του σε ένα λούστρο – από τους πολλούς που είχε τότε η Αμερική, μετανάστες
κυρίως. Κάποια ημέρα, αρχίζει ο λούστρος
και του μιλά με πάθος για το χρηματιστήριο, δίχως να τον γνωρίζει. Του είπε για
όλες τις «καλές και κακές» μετοχές. Ανέβηκε βιαστικά ο Ροκφέλερ στο γραφείο του
και έδωσε την εντολή: «πουλήστε τα πάντα». Και βγήκε από το κραχ αλώβητος.
Σε συζήτηση χθες σε γειτονικό χωριό, μιλούσαμε με
φίλους για τα γουρούνια. Μερικοί κυνηγοί, οι περισσότεροι ωτακουστές της
κουβέντας. Κάποια στιγμή, ένας 50αρης περίπου, λέει στην ομήγυρη: «από φέτος θα
κυνηγάω κι εγώ γουρούνια. Πήγα και γράφτηκα σε σύλλογο, αγόρασα καραμπίνα, και
είμαι έτοιμος. Δεν κατάλαβα, οι άλλοι που έχουν γεμίσει με αγριογούρουνα πιο
μάγκες είναι από εμένα;». Μα εσύ δεν έχεις κυνηγήσει ποτέ στη ζωή σου, του
απάντησε κάποιος από την παρέα. «και λοιπόν» συνέχισε ο νέο-κυνηγός, «τι
παραπάνω έχουν οι άλλοι κυνηγοί από μένα; Την εμπειρία μήπως; σιγά, θα την
αποκτήσω κι εγώ. Τι άλλο, μήπως είναι καλοί σκοπευτές; δυό φορές θα κάνω
εξάσκηση και θα είμαι έτοιμος. Τι άλλο έχουν, σκυλιά; ε και; Πάω στη Βουλγαρία
και φέρνω όσα θέλω».
Ακούγοντας με προσοχή τα λεγόμενα του συμπατριώτη,
σκέφτηκα αμέσως την ιστορία με τον Ροκφέλερ που αναφέρω παραπάνω. Και με
κέντρισε πέραν των άλλων και ο λόγος του: «δεν κατάλαβα, οι άλλοι που έχουν
γεμίσει με αγριογούρουνα πιο μάγκες είναι από εμένα;». Η αλήθεια είναι ότι
κανείς μας δεν γεννήθηκε κυνηγός αγρίων. Αλλά να θέλεις στα 50 σου χρόνια να
γίνεις ως δια μαγείας άριστος, αυτόματα εγκυμονούν κίνδυνοι σαν αυτούς που
προείδε ο Ροκφέλερ στον λούστρο της Αμερικής. Οι ίδιοι ακριβώς κίνδυνοι
κρύβονται όταν κάποιος στα 50 χρόνια του θελήσει για πρώτη φορά να αποκτήσει
δίπλωμα οδηγού και να ξεχυθεί με τους «ίππους» στο εθνικό δίκτυο.
Δικαίωμα στο κυνήγι και στα πάντα έχουν όλοι. Στην
ηλικία όμως των 50 χρόνων, ο κυρίαρχος λόγος που θέλει κάποιος να κυνηγήσει,
δεν είναι η αγάπη προς τη φύση, ούτε όλη αυτή η φιλοσοφία που διέπει το κυνήγι.
Ο κυρίαρχος λόγος έχει όνομα και λέγεται «Εγωισμός». Είναι αυτή η άρρωστη
ψύχωση που σε μεγάλες ποσότητες γίνεται επικίνδυνη. Εγωιστές είμαστε όλοι μας
λίγο ή πολύ, μα, ο εγωισμός του νέου συναδέλφου δεν πρέπει να περάσει
απαρατήρητος, επιδερμικά. Πρέπει να μας προβληματίσει μονάχα για ένα βασικό
λόγο, για την ασφάλεια μας.
Ο Ροκφέλερ είχε την ικανότητα και μέσα από το πάθος
του λούστρου για τις μετοχές, είδε την επερχόμενη συμφορά. Το ίδιο πάθος του
φίλου μας μπορεί να δώσει μεγάλη ανασφάλεια στο κυνήγι μας. Εννοείται ότι δεν
θα φύγουμε εμείς από το κυνήγι επειδή ένας 50χρονος μπαίνει με κέφια σε αυτό.
Αλλά έχουμε υποχρέωση να γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί, ειδικά την εποχή αυτή
που κάποιες ομάδες ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και πιθανότατα
εμπλουτίζονται με νέο αίμα.
Στην τελευταία κυνηγετική σαιζόν, θρηνήσαμε λιγότερα
θύματα στο κυνήγι μας από κάθε άλλη φορά. Οι λόγοι ίσως να είναι πολλοί. Μας
ενδιαφέρει, είναι, και πρέπει να γίνει σκοπός όλων μας, να μηδενίσουμε τα
ανθρώπινα θύματα από την κυνηγετική δραστηριότητα. Κάτι που είναι αυτονόητο,
εμείς το ονομάζουμε επιτυχία. Και έτσι όμως αν το δούμε, είναι πολύ σημαντικό,
ο κάθε κυνηγός να επιστρέφει σπίτι του σώος και αβλαβής και να χαίρεται την
οικογένεια του, τους οικείους του και τους φίλους του.
Δεν ξέρω αν ο φίλος βρει ομάδα που θα θελήσει να τον
δεχτεί στις τάξεις της. Διότι είναι και αυτό ένα ζήτημα. Ας ελπίσουμε όμως, να
διώξει αν μπορεί τον εγωισμό που τον διακατέχει, για να μπορέσει να χαρεί τις
ομορφιές της φύσης αφενός και αφετέρου, γιατί όχι, να γεμίσει και αυτός με
αγριογούρουνα.
Πολλοί άνθρωποι, εσφαλμένα φυσικά, πιστεύουν ότι το
κυνήγι του αγριογούρουνου είναι εύκολη υπόθεση, κάτι ας πούμε σαν σχολική
εκδρομή. Πηγαίνεις στο βουνό, βρίσκεις τους άλλους κυνηγούς, σκοτώνεις τα
αγριογούρουνα και επιστρέφεις με τη τσάντα γεμάτη! Ελπίζω και εύχομαι, ο φίλος
μας και νέος συνάδελφός μας, να μην έχει την άποψη αυτή επειδή έτυχε και είδε
εμένα ή εσάς να πηγαίνουμε μερικές φορές με το σακούλι στο σπίτι γεμάτο.
========================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την
Τετάρτη 1η Αυγούστου 2012.
