Γαϊδουροκαλόκαιρο! 30 και 35 βαθμοί κελσίου την
εποχή αυτή με νοτιά, μόνο το κυνήγι δεν ευνοεί. Αλλά εμείς εκεί, στις επάλξεις,
αναζητώντας τον κάπρο μέσα στο λιοπύρι.
«Τα γουρούνια είναι πολλά και το πρωί θα τα
στριμώξουμε με άνεση»……. λόγια ειπωμένα με σταθερότητα από έμπειρα στελέχη της
ομάδας, που έδωσαν ελπίδα… Κάπως έτσι στήθηκε με σοφία η παγάνα και τα σκυλιά
ξεχύθηκαν αφηνιασμένα και χάθηκαν στο πυκνό – είχαν κέφια τα άτιμα, και μας
παρέσυραν στη πορεία τους πάνω στο ντορό.
Στημένοι όπως το σχέδιο επέβαλε, είχαμε σιγουρέψει
όλες τις εξόδους του κυκλωτικού εναγκαλισμού του μεγάλου κοπαδιού. Και τα
κολάρα των σκύλων μας έδειχναν την ξέφρενη πορεία τους – και η παγερή φωνή του
αρχηγού έδινε τον ρυθμό, «350 μ, 520 μ, 680 μ, 820 μ…..» που κάθε τόσο τον ακούγαμε από τους
ασυρμάτους. Απόλυτη σιωπή απ’ όλους μας, ούτε ανάσα δεν παίρναμε, ούτε τσιγάρο
δεν έκανε ο Σπήλιος, μονάχα οι παγανιέρηδες ακουγόντουσαν, και ο αστυνόμος που
εξηγούσε στον αρχηγό την παραξενιά των σκύλων μας: «δεν μπορεί να έχουν
απομακρυνθεί τόσο πολύ τα σκυλιά, κάτι άλλο γίνεται»!
Ο ήλιος έκαιγε στα καρτέρια και μας έψηνε όσο
περνούσε η ώρα και έφευγε το πρωί. Και τα σκυλιά δεν κώλωναν σύμφωνα με τις
ενδείξεις λόγω του κάπρου – εμείς όμως έτσι πιστεύαμε. Κώλωναν, γιατί στη
ρεματιά είχε νεράκι να πιούν και δροσιά να γλυτώσουν από την κάψα! Τα σκυλιά
αρνιόντουσαν πεισματικά να φύγουν από την δροσερή ρεματιά και ώσπου να
καταφέρουμε να τα πιάσουμε – ξεκουράζονταν κάτω από τα πλατάνια (κωλωμένα;),
πέρασε η ώρα και μας βρήκε το μεσημέρι. Συγκεντρώθηκε η ομάδα μαυρισμένη από
την ηλιοθεραπεία, και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε που πήγε εκείνη η «άνεση» για
την γρήγορη ανεύρεση του κοπαδιού. Ίσως και αυτά να είχαν πιάσει τα βαθύσκια
πλατάνια λίγο παραπάνω, ίσως, αλλιώς που μπορεί να πήγαν για τη σιέστα τους;
Ξερός ο τόπος από τον ζεστό καιρό, το χώμα είχε
πετρώσει, διψούσε. Ο αρχηγός όμως είχε δει αχνάρια φρέσκα, πρωϊνιάτικα, στα
ψηλότερα του Μαινάλου. Και η ομάδα κατά τις 2.00 μμ. ξεκίνησε για την καινούρια
παγάνα της. Εγώ δεν ακολούθησα, πήγα στο χωριό να μαζέψω τα καρύδια. Άλλο
κυνήγι κι αυτό, να ραβδίζεις και να μαζεύεις.
Λίγο πριν το σούρουπο, την ώρα δηλαδή που είχα
τελειώσει τα ράβδισμα και μάζευα (με ενισχύσεις) τα καρύδια, η ομάδα κατέβαινε
από τα ψηλότερα δίχως αποτελέσματα. Τα πρωινά φρέσκα αχνάρια, είχαν πετρώσει με
το διάβα του ήλιου και εν κατακλείδι, τα πολλά γουρούνια όχι μόνο δεν τα
στριμώξαμε, αλλά ούτε καν τα είδαμε!
Οι γειτονικές από εμάς ομάδες όμως μάλλον τα πήγαν
καλύτερα – αφού δεν έψαχναν για κοπάδια αλλά για ένα – δυό θηράματα. Και
κατόρθωσαν και τα έβαλαν στο σακούλι τους αθόρυβα, δίχως πολλά σχέδια και
υποσχέσεις! Η εποχή αυτή είναι όντως δύσκολη. Αν δεν κρυώσει ο καιρός, αν δεν
αρχίσουν οι συχνές βροχές να μαλακώσει το χώμα και να φανεί το φρέσκο αχνάρι,
το κυνήγι θα γίνεται εξαντλητικό από πάσης απόψεως.
«Στην παραπάνω όμως γειτονιά», που λέει και δημώδες
άσμα, δύο ομάδες γουρουνοκυνηγών ενεπλάκησαν σε άγριο καυγά και οι μαρτυρίες
μιλάνε για πολύ ξύλο. Τον νικητή της σύρραξης δεν τον μάθαμε, αλλά η αστυνομία
που κατέφθασε έπειτα από έκκληση για βοήθεια, δεν έδωσε τον τελικό νικητή. Ο
λόγος της σύρραξης; Μα ποιος άλλος πλην από αυτόν για τον κυνηγότοπο; Μάλιστα, κατά το δελτίο που κυκλοφόρησε
ευρέως μέσω των ασυρμάτων, καρτέρια της μίας ομάδας εισχώρησαν με πονηρό τρόπο
στην παγάνα της αντιπάλου ομάδας. Και εγένετο πόλεμος! Η επιτιθέμενη μάλιστα
ομάδα, είχε αριθμητική υπεροχή αφού έγιναν προηγούμενα σε αυτήν συγχωνεύσεις
δύο διαφορετικών ομάδων.
Βλέπουμε ότι οι συγχωνεύσεις δεν γίνονται μόνο σε
εταιρείες, αλλά και σε ομάδες γουρουνοκυνηγών για καλύτερα και θεαματικότερα
αποτελέσματα. Πλήν όμως, την υπεροχή σε μία πολεμική ενέργεια δεν την έχει η
ομάδα που επιτίθεται αλλά αυτή που αμύνεται περί του πατρίου εδάφους! Και η αμυνόμενη ομάδα, κράτησε τον χώρο της –
πως έλεγαν παλαιότερα: «κράτησε το ύψωμα 952», γνωρίζουσα ασφαλώς καλύτερα την
γεωγραφία της περιοχής και τα κρυφά μονοπάτια.
Άλλη μία μάχη μεταξύ γουρουνοκυνηγών, κρίθηκε στις
λεπτομέρειες και όχι στην αριθμητική υπεροχή και στη δύναμη πυρός! Τι να έχουμε
άραγε να ζήσουμε ακόμα; …
===========================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012.
