Κατεβαίνοντας προς το Αλεποχώρι, αντίκριζα στο βάθος
του ορίζοντα το λυκόφως που χανόταν προς τα δυτικά και έδινε ρόλο στο σούρουπο
που άρχιζε να σκιάζει ολόκληρο τον κόλπο. Η εικόνα του κορινθιακού με τη δύση να
τον κυκλώνει, είναι μοναδική.
Έτρεχα να προλάβω έστω και λίγο φώς, να δω από κοντά
τον κούταβο τον ποιμενικό – πρόσφατο απόκτημα του Μπάμπη – που για χάρη του
μικρού ταξίδεψε μέχρι την Κοζάνη. Αλλά δεν πήγε μονάχος του, ήθελε και παρέα.
Και τον ακολούθησαν στο όμορφο ταξίδι η Μαρία και η Σίσσυ. Αρχικά νόμισα ότι θα
έκλειναν 50αρι πούλμαν αλλά με διαβεβαίωσαν ότι τρία άτομα – απόλυτα
εξειδικευμένα με τα σκυλιά, έφταναν και περίσσευαν για να μεταφέρουν τον
δυόμιση μηνών ποιμενικό.
Ο μικρός ποιμενικός έλαμπε από ζωντάνια και χαρά και
έδειχνε να είχε ξεχάσει το μεγάλο ταξίδι που έκανε από τα βόρεια προς τα
νοτιότερα. Την ίδια λάμψη που φανέρωνε περισσή χαρά όμως, είχε και το πρόσωπο
του Μπάμπη, του αφεντικού του μικρού. Μέχρι να ψήσει τον καραβίσιο καφέ ο
Μπάμπης, καθόμουν στη βεράντα κι έπαιζα με τον μικρό. Ό άτιμος όμως, μόλις δυό
ημέρες στο καινούριο σπιτικό του – φύλακας κι αφέντης, πεταγόταν μέχρι την
πόρτα να δεί αν ο Μπάμπης τελείωνε με τον καφέ.
«Όταν τον πρωτοείδα», άρχισε να ιστορεί ο Μπάμπης,
«μπορώ να σου πω ότι δεν μου άρεσε, δεν είχα αντικρίσει στη ζωή μου την
πολυτάραχη εξάλλου άλλον τέτοιο κούταβο. Αμέσως όμως όταν τον πήρα στα χέρια
μου και με κοίταξε, σαν να με μάγεψε, αυτό ήταν. Τον βλέπεις τώρα; Όλο στα
πόδια μου βρίσκεται, με παρακολουθεί ότι και αν κάνω». Μήπως πεινάει βρε Μπάμπη
ο μικρός;. «Αμάν…. Αν δεις πως τρώει θα πέσεις ξερός από τα γέλια».
Καθόμασταν στη βεράντα, και ο μικρός σαν άλλος λέων
είχε κουρνιάσει στα πόδια του Μπάμπη. Δεν διάλεξε μόνο ο Μπάμπης σκύλο, διάλεξε
και ο μικρός Λέων αφεντικό. Ά… ναι, ξέχασα, το όνομα του μικρού εδόθη από το
αφεντικό – και όπως πληροφορήθηκα, η παρ’ ολίγον νονά Σίσσυ, ήθελε να δώσει
όνομα βαρύ και ποιητικό, κάτι σε Φοίβο ή σε Άρη, δεν θυμάμαι και καλά. Άσε μας
κούκλα μου που θα δώσουμε στον ποιμενικό ονόματα ρεμπεσκέδων της ελληνικής
μυθολογίας. «Μα όσοι φίλοι μου τον έχουν δει, σαν λιοντάρι λένε μοιάζει, πως
μπορώ να τον ονομάσω Φοίβο;», συνέχιζε το παραμύθι του ο Μπάμπης – τάχα μου ότι
λυπόταν που δεν έκανε το χατίρι της νονάς!
Ήπια τον καραβίσιο καφέ μου (αμάν Μπάμπη!) και
σηκώθηκα για την επιστροφή στη πόλη. Στο δρόμο, σκεφτόμουν την μικρή ιστορία
του μικρού ποιμενικού – που τρείς άνθρωποι, έκαναν 1000 χιλ. για χάρη του.
Τρείς άνθρωποι που αγαπούν πολύ τα σκυλιά και τα φροντίζουν, τους δίνουν την
αγάπη τους, τα μεταχειρίζονται ως μέλη της οικογενείας τους, νοιάζονται για να
είναι υγιή και ευτυχισμένα. Ο μικρός Λέων, ο τυχερός Λέων, βρήκε νοικοκύρη καλό
και θα περάσει καλά.
Αλλά οι σκέψεις έρχονται στο νου άτακτα όταν είσαι
στους εθνικούς δρόμους. Και οι εικόνες από παρατημένα κυνηγόσκυλα στο βουνό,
πανέμορφα beagles
ή ελληνικούς ιχνηλάτες - είναι εικόνες
που μας προσβάλουν όλους. Γιατί; Διότι αυτοί οι κατ’ επίφαση κυνηγοί, ποτέ δεν
τα αγάπησαν, ή ας το ειπώ διαφορετικά, δεν ξέρουν, δεν μπορούν να αγαπήσουν τα
σκυλιά, απλά τα μεταχειρίζονται, τα έχουν σαν εργαλεία για το κυνήγι και τίποτε
άλλο. Τα χρησιμοποιούν με τρόπο σκληρό, και αν τα άτυχα σκυλιά δεν αποδώσουν τα
αναμενόμενα, πηγαίνουν σε ένα βουνό, τα εγκαταλείπουν και επιστρέφουν
αλαφρωμένοι από ένα δύσκολο γι’ αυτούς πρόβλημα. Τα χιλιάδες σκυλιά που
κυκλοφορούν ελεύθερα στα βουνά ή στις πόλεις, προέρχονται κατά κύριο λόγο ή από
κάκιστους κυνηγούς, ή από «φιλόζωους» - που δεν διστάζουν να εγκαταλείπουν τα
σκυλιά τους για να πάνε δίχως «έννοιες» πέντε ημέρες διακοπών.
Τυχερός λοιπόν ο μικρός ποιμενικός – και συγχώρα με
Μπάμπη, μπορεί να μοιάζει σαν λιοντάρι, αλλά είναι σκύλος και όχι ο Ριχάρδος ο
Λεοντόκαρδος! Επιτέλους….. δώσε στον μικρό ένα αξιοπρεπές όνομα, εύηχο και
μικρό, δωρικό όσο γίνεται – αφού είναι και Μακεδόνας στη καταγωγή…
=========
Σημείωση: Ευχαριστώ θερμά τον Χρήστο Δερμιτζάκη, από
τον Άργιλο της Κοζάνης που έδωσε στους καλούς μου φίλους τον υπέροχο ελληνικό
ποιμενικό. Για να ξέρεις Χρήστο, ο μικρός θα περάσει βασιλική ζωή!.
=========
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012.
