Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Προς την Δ’ ΚΟΣΕ επιστολή …

Το κυνήγι του κάπρου τελείωσε εδώ και καιρό. Αφήσαμε πίσω το κυνήγι μας το παλιό και ασχολούμαστε με άλλα πράγματα του βουνού και του κάμπου. Κι εκεί που όλα πήγαιναν καλά, εμφανίζεται ένας κάρπος; κάπρος;, ένας εν γένει άθλιος κυνηγός από την Ναυπακτία, και ούτε λίγο ή πολύ μας δείχνει πόσο βάρβαρος είναι.

Να είναι κάποιος ζώο στην προσωπική του ζωή, ή να φέρεται σαν ζώο στο σπίτι του και στους οικείους του, δεν μας αφορά. Από την στιγμή που ο τύπος αυτός δημοσιεύσει βίντεο με άγριο βασανισμό μικρού αγριόχοιρου, ναι, μας αφορά το θέμα. Και όχι μόνον εμάς τους κυνηγούς, κυρίως τους φύλακες των Νόμων.

Στο βίντεο ο βάρβαρος «κυνηγός;»,  έχει δεμένο το μικρό καπράκι, το πατά στον λαιμό και το ακινητοποιεί προς χαράν και τέρψιν των σκύλων του, την επόμενη στιγμή χασκογελώντας με έτερον ψυχοπαθή φίλο του συνεχίζουν να απολαμβάνουν τον αληθινό βάσανο του άτυχου ζώου.

Κάπου άκουσα ότι ο «κυνηγός» αυτός είναι κυναγωγός. Και με τον τρόπο αυτόν εκπαιδεύει τα σκυλιά του. Δεν έχει σημασία τι είναι και τι δεν είναι αφής στιγμής οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους και φανερώνουν άνθρωπο αδίστακτο, με ροπή προς το έγκλημα. Κι ελπίζω τώρα που γράφω τις αράδες αυτές, ο αρμόδιος εισαγγελέας να τον έχει σε κανένα μπουντρούμι δεμένο.

Είμαστε υπεύθυνοι όλοι εμείς οι κυνηγοί για τις πράξεις του ενός ελεεινού κυνηγού; Εφόσον νοιαζόμαστε δεν είμαστε υπεύθυνοι. Αν αδιαφορούμε, ναι, είμαστε. Διότι η αδιαφορία γεννά και άλλα δυσάρεστα πράγματα στο κυνήγι, εκκολάπτει επίδοξους δολοφόνους που φέρουν με βούλα την ειδικότητά τους, «κυνηγοί».

Αλλά συνήθως αδιαφορούμε. Για τον λόγο αυτό έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας και η λαθροθηρία. Διότι οι πολλοί αδιαφορούμε για τους ελάχιστους. Που τους ξέρουμε, περνάνε δίπλα μας, τους ανεχόμαστε. Και αυτοί τρέφονται από την ανοχή μας, από το «έλα μωρέ, εγώ θα σώσω το κυνήγι από δαύτους;». Ναι, εμείς θα σώσουμε το κυνήγι αν θέλουμε να κυνηγάμε ελεύθερα.

Μα τι σημαίνει να κυνηγάω ελεύθερα; Με είχε ρωτήσει κάποτε ένας φίλος, μη κυνηγός. Το κυνήγι έχει Νόμους, διατάξεις, ρυθμιστική (άσχετο αν αυτή πρέπει να καταργηθεί). Το διέπουν κανόνες. Αν εμείς κυνηγάμε βάση αυτών των κανόνων, αν ασκούμε την θηραματική μας δράση με απόλυτη ευλάβεια στους Νόμους, ναι, τότε κυνηγάμε ελεύθερα. Και δεν πρόκειται ποτέ να μας ενοχλήσει κανείς. Διότι δεν πρόκειται ποτέ να φερθούμε απρεπώς στις κυνηγετικές εξορμήσεις μας.

Τον συγκεκριμένο κυνηγό και την παρέα του που συμμετείχαν στην βάρβαρη πράξη, τον γνωρίζει καλά ο τοπικός σύλλογος. Αν όχι, μπορεί να ψάξει να τον βρει. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η Δ’ ΚΟΣΕ, η αρμόδια Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδας. Και να τον τσακίσουν, αυτόν και την παρέα του. Πρώτοι οι κυνηγοί μέσα από τα θεσμικά όργανα, να τρέξουν να στείλουν στο δικαστήριο τους άθλιους κυνηγούς της Ναυπακτίας.

Αν δεν κινηθούμε εμείς, θα κινηθούν άλλοι, αυτοί που ψάχνουν να πατήσουν σε μονομερή γεγονότα για να μας πετάξουν λάσπη. Για να απλώσουν την προπαγάνδα τους στο όνομα της δήθεν ηθικής. Αλλά μπορούμε εμείς να εξοντώσουμε κυνηγετικά τις εγκληματικές φυσιογνωμίες που φέρουν όπλα και άδειες κυνηγίου.

Αν αδιαφορήσει ο τοπικός σύλλογος, αν αδιαφορήσουν οι κυνηγοί που γνωρίζουν, αν αδιαφορήσει η αρμόδια Ομοσπονδία, το έγκλημα βαραίνει άπαντες όσους έχουν ρόλο θεσμικό ή μή.

Οι τοπικές κοινωνίες είναι πολύ κλειστές, έχουν στεγανά, που πολλές φορές δεν βλέπουν το φως της ημέρας. Αν υιοθετήσουμε την πρακτική αυτή, θα περάσει με τρόπο μαθηματικό το κυνήγι σε άλλες ατραπούς, μη αναστρέψιμες. Αλλά δεν πιστεύω εν τέλει, όση αδιαφορία και αν υπάρχει από την τοπική κοινωνία, να αδιαφορήσει η Ομοσπονδία.  Δεν της επιτρέπεται να αδιαφορήσει …   

Τα ζώα από την Ναυπακτία που βασανίζουν μικρό αγριογούρουνο

===================

Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015