Στην δύσκολη θητεία του Έβρου, από τους 12 μήνες στο 502 μτπ, εκεί στην όμορφη Καβύλη, κοιμηθήκαμε σε σκηνάκια στην διάρκεια ασκήσεων πάρα πολλές φορές. Χειμώνα με – 22 !! και καλοκαίρι με αφόρητη ζέστη. Μας άρεσαν τα σκηνάκια γιατί ξεφεύγαμε από την σκληρή ζωή του στρατοπέδου. Ήταν άλλες εποχές, δύσκολες γενικότερα για τον φαντάρο.
Το καλοκαίρι στα σκηνάκια ήταν μαγευτικό, κοντά σε απάνεμους λόφους, πολλές φορές δίπλα στις όχθες του ποταμού Άρδα, στο δάσος της Δαδιάς και αλλού. Αλλά και καλοκαιρινή διαβίωση 15 ημερών στις παραλίες της Μάκρης (για τους παλιούς!!)
Από την περιπέτεια του Έβρου – που έχουν περάσει και τόσα χρόνια, ένα πράγμα με χαλάει κάθε φορά που θα περάσει από το μυαλό. Το βραδινό πλιάτσικο, οι καταδρομικές εξορμήσεις που κάναμε, στα μποστάνια που ξεχείλιζαν από καρπούζια. Και τι κάναμε? Παίρναμε τις καρδιές και τα άλλα τα αφήναμε. Κάποια στιγμή, μας πήραν είδηση οι αγρότες και μας την έστησαν. Δεν μας έπιασαν. Αλλά δεν πήγαμε πάλι για καρπούζια.
Όπως μια άλλη φορά, σε ανταρτοπόλεμο στη Δαδιά, με μοναδικό εφόδιο μια κουραμάνα στην αρχή και στην συνέχεια πλιάτσικο στα χωριά και στις στάνες. Τότε που ψήσαμε την Μαίρη (γίδα) και φάγαμε φυλακή από τον υποδιοικητή που δεν του δώσαμε μεζέ!!
Η μοναδική κλεψιά που έρχεται στο μυαλό κατά περιόδους. Όπως τώρα ας πούμε με τα τρέχοντα γεγονότα της επικαιρότητας. Που τρείς λαλούν και δυό χορεύουν. Που από ρόζ (δεν μας ενδιαφέρουν τα ρόζ του καθενός), πάνε να γίνουν και πράσινα και μπλέ και όλα τα χρώματα της ίριδας.
Ο άνθρωπος από την φύση του είναι κυνηγός. Τις τελευταίες δεκαετίες βέβαια, που η ζωή εξελίσσεται στις πόλεις και όχι στην ύπαιθρο, που έχει χαθεί η επαφή με την φύση, που το άγχος της καθημερινότητας είναι μέγιστο, η νοοτροπία της υπερκατανάλωσης που βομβαρδίζει το μυαλό παντού, και άλλα που μπορούν να χωρέσουν εδώ, ο άνθρωπος έγινε κυνηγός άλλων αγαθών, υλικών κατά κανόνα που του χαρίζουν (αν του χαρίζουν), πρόσκαιρη χαρά , ένα καλό αυτοκίνητο, δέκα τηλεοράσεις στο σπίτι και άλλα που μόνο απαραίτητα δεν είναι. Αν όμως αυτά δεν τα έχεις τι θα πείς στην παρέα σου τα βράδια? Θα σε περάσουν για φτωχό!!
Και η φτώχεια είναι άσχημο πράγμα.
Σήμερα λοιπόν οι κυνηγοί, είναι αυτοί του χρήματος, της αναγνώρισης, της επίτευξης του στόχου. Και οι κυνηγοί του είδους αυτού, είναι αδίστακτοι. Ξέφυγαν από τον κλασικό όρο και χάθηκε κάθε αξία.
Είναι τίμιο να είσαι φτωχός και να παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο, που θα το επιτύχεις μέσα από την δουλειά σου, τις ικανότητές σου. Και ευτυχής κατάληξη της προσπάθειάς σου, είναι και ο πλούτος που θα αποκτήσεις. Όμως ο πλούτος που τον έφερε η εργασία, η κούραση, η τιμιότητα.
Αν είσαι τίμιος δεν γίνεσαι πλούσιος, λέει μια παροιμία. Μπορεί να είναι και έτσι. Ένας τίμιος όμως άνθρωπος, καταγράφοντας αυτά που συμβαίνουν γύρω του – και δεν αναφέρομαι στην σαπίλα του τελευταίου καιρού μόνο, μπορεί να αρθρώσει φωνή ελεύθερη. Να αντικρούσει χωρίς δεύτερη σκέψη την πλύση εγκεφάλου που επιχειρούν οι ειδήμονες να του επιβάλλουν.
Ένας τίμιος άνθρωπος, μπορεί ακόμα να γελά. Γιατί το γέλιο, το αληθινό γέλιο, είναι σήμερα η πραγματική επανάσταση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου