Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την νέα κυνηγετική περίοδο – μιας και «ευτυχήσαμε» να αποκτήσουμε κυβέρνηση και πάλι – που διαλαλεί ότι θα δουλέψει για το καλό μας. Για να δούμε…
Εννοείται ότι έχουμε και νέο ΥΠΕΚΑ, και πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η ημέρα που θα αρχίσουν πάλι να βαρούν οι οικολογικές ντουφεκιές. Το ευχάριστο με τις πιέσεις που θα ασκηθούν και πάλι για το κυνήγι, είναι το ότι έχουμε ωριμάσει, έστω και λίγο, και τα αντανακλαστικά μας στις κατηγόριες και στα ψεύδη, αντιμετωπίζονται ταχύτερα από πριν. Έπρεπε να χάσουμε τον Υμηττό, για να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι των απαγορεύσεων, μόλις άρχισε. Πρέπει λοιπόν να κινηθούμε δυναμικά, με σκληρές ανακοινώσεις και δελτία τύπου από την πλευρά της ΚΣΕ και των Ομοσπονδιών, όπου θίγονται τα δίκαια συμφέροντά μας. Και ελπίζω, προς την κατεύθυνση αυτή να κινηθούν οι κυνηγετικοί φορείς μας.
Η Φύση, και ευτυχώς δηλαδή, δεν καταλαβαίνει από τεχνοκρατικά κόλπα, και δεν πιστεύει σε σωτήρες – και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού αυτή είναι ο μεγάλος δημιουργός, και αυτή καθορίζει το πώς και το πότε θα κινηθεί, πότε θα εξαφανίσει είδη και πότε θα γεννήσει καινούρια. Η τρομακτική βία που υπάρχει μέσα της, καθορίζει την πορεία όλων εμάς των αδυνάτων όντων – και μην πιστεύετε τα παραμύθια διεθνών ανωνύμων εταιρειών, και της οικολογίας, ότι κινδυνεύουν από εμάς το οικοσύστημα και το κλίμα. Είμαστε πολύ αδύνατοι για να πραγματοποιήσουμε οποιαδήποτε φθορά στη Φύση, και ας θέλουν κάποιοι κύκλοι να πιστεύουν για το αντίθετο, πως είμαστε τάχα μου θεριά ανήμερα.
Υπάρχει όμως πολύ ψωμί, χρήμα ατελείωτο, που διαθέτει το κύκλωμα της κλιματικής αλλαγής και άλλων «ευγενών δράσεων», και αυτό το χρήμα πρέπει να διοχετευτεί ανάλογα με την προσφορά. Υπάρχει λοιπόν ζήτηση, αφού πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι να ασχοληθούν με κάτι διαφορετικό – και πιστεύοντας ενδεχομένως ότι μπορούν να ελέγξουν την Φύση – νομίζοντας προφανώς ότι πήραν τη θέση του θεού-δημιουργού.
Εμείς οι κυνηγοί, όλα τα παραπάνω, τα θεωρούμε τουλάχιστον αφελή, πράγματα δηλαδή που απευθύνονται σε μη νοήμονες ανθρώπους, αλλά σε κοπάδια – όπως καλή ώρα γίνεται με τα κόμματα και τους ψηφοφόρους, που περιπλέκονται σε μία παρά φύση σχέση, πελατειακή κατ’ άλλους, που φανερώνει άγνοια, αδυναμία, ανασφάλεια.
Μεσοβδόμαδα, βρέθηκα με ωραία και ευχάριστη παρέα στο κάστρο πάνω από το Πόρτο Ράφτη. Από εκεί αγναντεύαμε την όμορφη θέα προς το λιμάνι, μας δρόσιζε και το ελαφρύ αεράκι, νιώθαμε καλά. Πλάθαμε ιστορίες, γελούσαμε, κοιτούσαμε τα φώτα που άναβαν, μας έφευγε το άγχος, και οι ματιές καθώς έπαιζαν έδιναν ελπίδες. Όσο η ώρα περνούσε, τόσα τα σώματα έγερναν να ακουμπήσουν το ένα στο άλλο, μέχρι που έσμιξαν. Εκεί στο σμίξιμο, τα πράγματα απλοποιούνται, και εκεί ακριβώς αρχίζουν οι ιστορίες οι αληθινές: «μπορούμε άραγε να κοιμηθούμε το βράδυ στο δάσος δίχως να φοβόμαστε τα άγρια θηρία;». τι είπες; Αποκρίθηκα με έκπληξη στη φοβισμένη νεράιδα. Ποια άγρια θηρία; Δεν υπάρχουν άγρια ζώα στο δάσος, μα και αν κάπου υπάρχουν, θα κρυφτούν, θα μας αφήσουν στην ησυχία μας, και θα τραβήξουν κι αυτά για τη δική τους. «μα πως εγώ νόμιζα ότι είναι επιθετικά;».
Πράγματι, έτσι πίστευε, έτσι είχε ακούσει για την πανίδα μας, κάπως έτσι είχε φανταστεί τη ζωή στο δάσος, αφού ποτέ της δεν είχε τη χαρά να κοιμηθεί σε αυτό, να αφουγκραστεί εξαίσιους και αλλόκοτους ήχους από τη δύναμη του αγέρα και του νερού, ακόμα έστω από το νυχτοπούλι, ή γιατί όχι και τις παραπονιάρικες φωνές του βάτραχου.
Άνθρωπος της πόλης, είχε μία άλλη άποψη, εντελώς εσφαλμένη για τη Φύση και τις λειτουργίες της, για τους κανόνες που την διέπουν. Δεν την αδίκησα που δεν γνώριζε, την προέτρεψα όμως να μάθει, να κοιμηθεί στο δάσος, και στην έρημη αμμουδιά, και να συνηθίσει τους μαγευτικούς αυτούς ήχους που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Φύση η μάνας μας που βρυχάται, που γελά και παίζει, που παίρνει και γεννά ζωές, που τρομάζει όσους την προσπερνούν, και ανταμείβει όσους την σέβονται.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε περαστικοί από το δάσος. Το χαζεύουμε από την άκρη ενός δρόμου, ή το θαυμάζουμε από μακριά. Μα λίγες φορές, και ακόμα λιγότεροι από εμάς, θα αποφασίσουν να ζήσουν στη καρδιά του, να μάθουν τα μυστικά του ακούγοντας τον βρυχηθμό του.
Ας είναι καλά το κυνήγι λοιπόν, που είναι η αφορμή για όλα αυτά …
=====================
Δημοσιεύθηκε στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012.
