Στον πολιτικό στίβο τα κόµµατα
παλεύουν ακόµα για τις 17 Ιουνίου, αποφράδα ηµεροµηνία κατά την οποία ο λαός θα
στείλει άλλους στα ουράνια και άλλους στα τάρταρα. Η Κυνηγετική Οµοσπονδία
Πελοποννήσου δεν πτοήθηκε από το εκλογικό κλίµα που διανύουµε και έκανε τη
Γενική της Συνέλευση, ακολούθησαν τα πεπραγµένα ως είθισται και εξελέγη και νέο
Διοικητικό Συµβούλιο.
Προς στιγµήν, νόµισα ότι διάβασα
φρέσκο Διοικητικό Συµβούλιο, µα έκανα λάθος (ως συνήθως!), αλλά η συνέχεια της
είδησης µε προσγείωσε. Πάλι, λοιπόν, πρόεδρος ο κ. Μαρκόπουλος - που πολλά
όντως έχει προσφέρει από τη θέση του προέδρου της Οµοσπονδίας για πολλά έτη.
Τότε, αφού έχει προσφέρει και είναι καλός, τι µε πείραξε πάλι;
Η
Πελοπόννησος έχει αξιόλογα στελέχη, όπως τον Νίκο Γαρουφαλή από την Ηλεία (που
δεν τον είδα στο νέο Δ.Σ, χωρίς να γνωρίζω τους λόγους), και τον Γιώργο
Ρουµελιώτη από την Αρκαδία. Kαι αναφέρω µόνο αυτούς επειδή έτυχε και τους
γνωρίζω «ακουστικά», µέσα από το έργο τους, δεν έχω δηλαδή καµία επαφή µαζί
τους. Ασφαλώς αξιόλογα στελέχη υπάρχουν και στους άλλους νοµούς και στις
περιοχές που υπάγονται στην Οµοσπονδία. Γιατί τότε πάλι ο κ. Μαρκόπουλος
πρόεδρος; Μόνο αυτός είναι άξιος για τη θέση αυτή; Μόνο αυτός άραγε έχει τόσο µεγάλη
προσφορά στα κυνηγετικά δρώµενα της Οµοσπονδίας; Ασφαλώς και όχι. Αυτός όµως
θέλει να συνεχίσει ακόµα µία θητεία στα κυνηγετικά µετερίζια!
Τη
νοοτροπία ορισµένων που προσφέρουν από τις ίδιες θέσεις την έχουµε ζήσει κατά
κόρον και στο πολιτικό πεδίο. Βουλευτές για δεκαετίες ολόκληρες -που κάποιοι
µάλιστα απ’ αυτούς θα πάρουν και σύνταξη µη έχοντας καν ένσηµα στη ζωή τους-
δεν αφήνουν το βουλευτιλίκι για κανέναν άλλον, λες και το έχουν χρεωθεί µε 108
(που λέγαµε και στο στρατό) ή ακόµα επειδή πιστεύουν ότι µόνο αυτοί αξίζουν να
ασχολούνται εσαεί µε τα κοινά. Είναι σωστή η επιλογή αυτή, να εκλέγονται δηλαδή
οι ίδιοι και οι ίδιοι; Στέρεψε αυτός ο τόπος από άξιους ανθρώπους ή οι άνθρωποι
οι άξιοι δεν ασχολούνται πλέον µε τα κοινά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το
µάταιο των προσπαθειών τους;
Τονίζω και
πάλι την αξιοσύνη και του προέδρου της ΚΣΕ, αλλά και του προέδρου της
Οµοσπονδίας Πελοποννήσου. Αλλά δεν γίνεται να συνεχίζεται η πορεία µας εις τους
αιώνας των αιώνων µε τα ίδια πρόσωπα, αφής στιγµής περιµένουν στη σειρά νέοι
άνθρωποι να δώσουν το «παρών» µε την προσφορά τους. Δηλαδή, τους νέους
ανθρώπους τι τους θέλουµε; Μόνο για µπούγιο; Μόνο για να ακολουθούν;
Ας το δούµε
κάποια στιγµή, επιτέλους, αφού δεν µπορούν να το αντιληφθούν οι ίδιοι. Βέβαια,
απέχει η ηµέρα εκείνη από την πατρίδα µας (που είναι συνηθισµένη πρακτική στην
κουτοφραγκία) που οι έχοντες σχέση µε τα κοινά έχουν αυτογνωσία και αφήνουν τη
θέση τους για τις επόµενες γενιές, µε τρόπο απλό και φυσικό. Κάνουν µία, δύο,
άντε το πολύ τρεις θητείες και µετά ιδιωτεύουν και πάλι.
Επειδή όµως
πιάσαµε τις εκλογές, να σταθούµε και λίγο στις δηλώσεις του κ. Τσαγκανέλια,
αγαπητού καθ’ όλα και µαχητή για το κυνήγι, που µας συµβουλεύει να ψηφίσουµε
στις εθνικές εκλογές κυνηγούς και όλα σχεδόν τα κόµµατα να έχουν έστω και έναν
κυνηγό υποψήφιο.
Ισως να µη
γίνοµαι αρεστός, αλλά παίρνοντας σαν παράδειγµα τον πατέρα µου, που ποτέ δεν µε
προέτρεψε ή δεν µε συµβούλευσε τι να ψηφίσω -και θεωρώ µέγιστη δηµοκρατική αυτή
του τη στάση- διότι θεωρούσε ότι είµαι υπεύθυνος και µε αντιµετώπιζε ως ώριµο
άνθρωπο και ας ήµουν ακόµα και παιδί. Δεν δέχοµαι λοιπόν επ’ ουδενί τις
νουθεσίες του προέδρου του ΚΕΚ κ. Τσαγκανέλια, που πιστεύω ότι ήταν
καλοπροαίρετες πράγµατι, αλλά µάλλον άστοχες. Διότι µπορεί να είναι κάποιος
κυνηγός υποψήφιος για τις εθνικές εκλογές µε το άλφα ή βήτα κόµµα, αλλά άξιος
είναι;
Εχουµε
µάθει πως τα κόµµατα γεµίζουν τα ψηφοδέλτιά τους και µπορώ να ειπώ πως οι
περισσότεροι υποψήφιοι κοµµατικά εύσηµα έχουν και δεν είναι άξιοι όχι για
βουλευτές αλλά ούτε για αρχηγοί συλλόγου της γειτονιάς τους! Μπορεί οι κυνηγοί
που µας προτείνει ο κ. Τσαγκανέλιας να είναι ικανότατοι άνθρωποι, ας µας
επιτρέψει, ας µας αφήσει, όµως, εµείς να κρίνουµε και να αποφασίσουµε…
====================
Δημοσιεύθηκε
στο «Κυνήγι» του Ελεύθερου Τύπου την Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012
